در دنیای واقعی مدیریت و مهندسی آفات و بیماریها یک ذهن خلاق و به روز معمولا آخرین گزینه ای که برای مبارزه و کنترل موضوع در تفکرش نقش میبندد استفاده از سموم است.در این مبان جایگاه IPM بر کسی پوشیده نیست.
با توجه به سوق یافتن تولیدات گیاهی به سمت محصولات پاک و ارگانیک داشتن دانش لازم در این خصوص از ضروریات است
انشاله در این تاپیک سعی بر آن خواهد بود که هر هفته روشهای مبارزه با یکی از آفات مهم هم به شکل معمولی و هم در قالبهای IPM برای استفاده دوستان ارائه شود.
شته سبز سیب
نام علمی
Aphis pomi
نام لاتین
green apple aphid
این شته در سراسر کشور هرجا که سیب کشت شود وجود دارد.از میزبانهای دیگراین آفت به گلابی،به،هلو،زالزالک و ازگیل میشود اشاره کرد.
این آفت به برگ و نوک شاخه های نورس،جوانه ها حتی گلها خسارت میزند و باعث کم شدن محصول میگردد.
در نهالستانها و روی درختان جوان خسارت بسیار شدیدتری ایجاد میکند.دردرختان، چه پیر و چه جوان،پاجوشها بیشتر در معرض تغذیه ی این شته قرار دارند.برگهای جوان در اثر تغذیه این آفت تغییر شکل میدهند.
روش معمولی مبارزه با شته سبز
همزمان با تغییر شکل و پیچ خوردگی برگها توسط شته استفاده مستمر از آفت کشها شروع میشود!اما اگر شته باعث پیچ خوردگی برگ نشود فقط از یک شته کش اختصاصی استفاده میشود.
برخی سموم مصرفی در این خصوص
اکاتین-(دوز مصرف 1 در هزار)
متاسیستوکس(0/5 تا 1 در هزار)
پریمور( 0/5 تا 0/75 در هزار)
دیازینون ( 1 در هزار)
روشهای IPM برای مقابله با شته سبز
بررسیهای انجام شده در قالب IPM نشان داده که کاهش جمعیتهای شته در اثر استفاده از سموم کمتر از اثر گرمای هوا در کاهش جمعیت شته ها است.
در یافته های IPM مشخص شده که حدود20تا15 درصد درختان یک باغ ممکن است تحت تغذیه شته قرار بگیرد بنابراین توصیه به سمپاشی تمام سطح باغ نادرست است.البته کشاورزان کنجکاو کانون شیوع شته در باغ خود را شناسایی کرده و در صورت نیاز فقط همان درختان را سم پاشی میکنند.
در تحقیقات IPM مشخص شده که در صورت هجوم شته ها اگر یک هفته دیرتر سمپاشی صورت گیرد دشمنان طبیعی شته مثل بالتوریها،مگس زنبوری(سیرفید)، زنبورهای پارازیت شته و کفشدوزکها ظاهر میشوند و به سرعت جمعیت آنها افزایش یافته و اجازه رشد به شته ها نمیدهند.
یک روش IPM معرفی شده برای مبارزه با شته بریدن سرشاخه های آلوده است.روش دیگر معرفی شده استفاده از صابون حشره کش غیرشیمیایی پالیزان است که به نسبت 1تا2 در هزار مورد استفاده قرار میگیرد. و در مهار جمعیت شته ها اثر قابل توجهی دارد.
با توجه به سوق یافتن تولیدات گیاهی به سمت محصولات پاک و ارگانیک داشتن دانش لازم در این خصوص از ضروریات است
انشاله در این تاپیک سعی بر آن خواهد بود که هر هفته روشهای مبارزه با یکی از آفات مهم هم به شکل معمولی و هم در قالبهای IPM برای استفاده دوستان ارائه شود.
شته سبز سیب
Aphis pomi
نام لاتین
green apple aphid
این شته در سراسر کشور هرجا که سیب کشت شود وجود دارد.از میزبانهای دیگراین آفت به گلابی،به،هلو،زالزالک و ازگیل میشود اشاره کرد.
این آفت به برگ و نوک شاخه های نورس،جوانه ها حتی گلها خسارت میزند و باعث کم شدن محصول میگردد.
در نهالستانها و روی درختان جوان خسارت بسیار شدیدتری ایجاد میکند.دردرختان، چه پیر و چه جوان،پاجوشها بیشتر در معرض تغذیه ی این شته قرار دارند.برگهای جوان در اثر تغذیه این آفت تغییر شکل میدهند.
روش معمولی مبارزه با شته سبز
همزمان با تغییر شکل و پیچ خوردگی برگها توسط شته استفاده مستمر از آفت کشها شروع میشود!اما اگر شته باعث پیچ خوردگی برگ نشود فقط از یک شته کش اختصاصی استفاده میشود.
برخی سموم مصرفی در این خصوص
اکاتین-(دوز مصرف 1 در هزار)
متاسیستوکس(0/5 تا 1 در هزار)
پریمور( 0/5 تا 0/75 در هزار)
دیازینون ( 1 در هزار)
روشهای IPM برای مقابله با شته سبز
بررسیهای انجام شده در قالب IPM نشان داده که کاهش جمعیتهای شته در اثر استفاده از سموم کمتر از اثر گرمای هوا در کاهش جمعیت شته ها است.
در یافته های IPM مشخص شده که حدود20تا15 درصد درختان یک باغ ممکن است تحت تغذیه شته قرار بگیرد بنابراین توصیه به سمپاشی تمام سطح باغ نادرست است.البته کشاورزان کنجکاو کانون شیوع شته در باغ خود را شناسایی کرده و در صورت نیاز فقط همان درختان را سم پاشی میکنند.
در تحقیقات IPM مشخص شده که در صورت هجوم شته ها اگر یک هفته دیرتر سمپاشی صورت گیرد دشمنان طبیعی شته مثل بالتوریها،مگس زنبوری(سیرفید)، زنبورهای پارازیت شته و کفشدوزکها ظاهر میشوند و به سرعت جمعیت آنها افزایش یافته و اجازه رشد به شته ها نمیدهند.
یک روش IPM معرفی شده برای مبارزه با شته بریدن سرشاخه های آلوده است.روش دیگر معرفی شده استفاده از صابون حشره کش غیرشیمیایی پالیزان است که به نسبت 1تا2 در هزار مورد استفاده قرار میگیرد. و در مهار جمعیت شته ها اثر قابل توجهی دارد.
