m.yarahmadi94
عضو جدید
چرا سیستمی مانند Gps که دارای قدرت بالایی است Z یا ارتفاع خوبی ندارد ؟
سامانهٔ موقعیتیابی جهانی یا جیپیاس (به انگلیسی: Global Positioning System) (با نماد اختصاری GPS) منظومهای از ۲۴ ماهواره است که زمینرا دور میزند و در هر مدار ۴ ماهواره قرار دارد. راکتهای کوچکی نیز ماهوارهها را در مسیر صحیح نگاه میدارد. به این ماهوارهها نوستار (NAVSTAR) نیز گفته میشود. جهت شناسایی موقعیت جغرافیایی آنها بین ۱۰ تا ۱۰۰ متر امکانپذیر میسازد. این ماهوارهها از محاسبات ریاضی سادهای برای پخش اطلاعات استفاده میکنند که به عنوان طول و عرض و ارتفاع جغرافیایی، توسط گیرندههای زمین ترجمه شدهاند.
پروژه ساخت این سیستم از سال ۱۹۷۳ در آمریکا برای رفع محدودیتهای سایر سیستمهای ناوبری آغاز شد. طراحی و توسعه و پشتیبانی این سیستم بر عهده وزارت دفاع ایالات متحده است.
جیپیاس در تمام شرایط بهصورت ۲۴ ساعت در شبانهروز و در تمام دنیا قابل استفادهاست، و هیچگونه بهایی بابت این خدمات اخذ نمیشود. ماهوارههای جیپیاس، هر روز دو بار در یک مدار دقیق دور زمین میگردند و سیگنالهای حاوی اطلاعات را به زمین میفرستند.
سیستمهای مشابهی نیز وجود دارند که در حال استفاده یا طراحی هستند. سیستم روسی گلوناس مهمترین آنهاست که تقریبا همزمان با جیپاس تکامل یافته اما از سال ۲۰۰۸ به بهرهبرداری کامل رسیده است. اتحادیه اروپا، هند و چین نیز هر یک سیستمهای مشابهی را در دست توسعه دارند.
تاریخچه
اولین ماهواره جیپیاس در سال ۱۹۷۸ با موفقیت به فضا پرتاب شد. هدف اصلی و اولیه از طراحی جیپیاس، اهداف نظامی بوده، اما از سال ۱۹۸۰ به بعد برای استفادههای غیرنظامی نیز در دسترس قرار گرفت. در سال ۱۹۹۴ تمامی ۲۴ ماهواره در مدار زمین قرار گرفتند.
مشخصات فنی
مشخصات کلی
· تکمیل کانال ۲۴ (NAVSTAR) عددی ماهوارهای: ۱۹۹۴
· تکمیل کانال ۲۹ عددی ماهواره:
· عرض هر ماهواره: ۱۸/۵ متر
· طول باتریهای خورشیدی: ۵/۵ متر
کنترل زمینی
بخش کنترل زمینی این بخش شامل ایستگاههای کنترل زمینی است که دارای مختصات معلوم هستند و موقعیت آنها از طریق روشهای کلاسیک تعیین موقعیت نظیر روش VLBI (تعیین فواصل بلند توسط کوازارها) و روش SLR (فاصله سنجی ماهوارهای با امواج لیزر) بدست آمدهاست. این ایستگاهها وظیفه تعقیب چندجملهایِ ریاضی به طریق کمترین مربعات، پارامترهای مداری (افمریزها) و موقعیت ماهوارهها را نسبت به یک سیستم مختصات ژئودتیک ژئوسنتریک (مبدا سیستم مختصات تقریباً در مرکززمین قرار دارد.) محاسبه مینماید.
تعداد این ایستگاههای زمینی ۵ عدد است که ایستگاه اصلی با نام کلرادو اسپرینگ در آمریکا قرار داردو ۴ ایستگاه فرعی دیگر در نقاط دیگر کره زمین مستقر هستند. آخرین بخش از سیستم جیپیاس، قسمتِ کاربران سیستم است که خود شامل دو بخش است:
1. آنتن دریافت کننده اطلاعات ارسالی از ماهوارهها
2. گیرنده (پردازشکننده اطلاعات دریافتی و تعیین کننده موقعیت محل آنتن)
نرمافزار و ریزپردازنده داخل گیرنده فاصله بین آنتن زمینی تا ماهوارههای مرتبط با گیرنده را تعیین میکند سپس با استفاده از حداقل ۴ ماهواره موقعیت X وY و Z محل استقرار آنتن یا همان گیرنده تعیین میشود.
نکته مهمی که میبایست مورد توجه قرار گیرد این است که ارتفاعی که جیپیاس به ما میدهد با ارتفاع موجود در نقشهها و اطلسها فرق میکند. ارتفاع جیپیاس نسبت به سطح مبنایی بنام بیضوی است در حالی که ارتفاع موجود در نقشهها ارتفاع اورتومتریک است که از سطح دریاهای آزاد محاسبه میگردد. مقدار این اختلاف در بیشترین حالت در حدود ۱۰۰ متر است.
تعداد ماهوارهها
نام | مدت پرتاب | تعداد ماهوارههای پرتاب شده شامل شکست خوردهها | درحال کار |
Block I | ۱۹۷۸-۱۹۸۵ | ۱۱ | ۰ |
Block II | ۱۹۸۵-۱۹۹۰ | ۹ | ۰ |
Block IIA | ۱۹۹۰-۱۹۹۷ | ۱۹ | ۱۵+۱[SUP]۱[/SUP] |
Block IIR | ۱۹۹۷-۲۰۰۴ | ۱۲ | ۱۲ |
Block IIR-M | ۲۰۰۵- | ۳ | ۳ |
مجموع | ۵۴ (بعلاوهٔ یک پرتاب نشده) | ۳۰+۱ |