[ مقالات ] آشنايي با پل ها و طراحي و ساختار آنها


[h=1]پل هاي پيش تنبيده[/h]

با پیشرفت این تکنیک، به تدریج در دامنه وسیعی از ابنیه فنی،پلهای بتن پیش تنیده جایگزین پلهای فلزی و پلهای بتن مسلح شده اند. بدین ترتیب با صرف هزینه کمتر، پلهای با دهانه بزرگ ساخته می شوند. از طرف دیگر استفاده از این مصالح امکان به کارگیری تکنیک های جدید پل سازی را می دهد. [h=1]پلهای فلزی: [/h]این پلها به اشکال مختلف، با تیرهای حمال معمولی یا تیرهای مشبک فولادی، با قوس یا قالبهای فلزی، نورد شده از ورق و المانهای اتصالی ساخته شده اند. در ساخت این پلها گاهی نیز از آلیاژهای سبک یا مقطع مرکب استفاده می گردد.
استفاده از فولاد در ساخت پلهای فلزی از قرن گذشته شروع و با عنایت به مقاومت کششی و فشاری مطلوب این مصالح در سطح وسیع متداول گردید.باتوجه به فزونی بهای تولید، معمولاً نیمرخهای فولادی دارای ضخامت ناچیز بوده و در نتیجه علاوه بر مسئله زنگ زدن و خوردگی، خطر بروز ناپایداری های الاستیک نیز همواره موجود می باشد، از طرف دیگر نظر به اینکه با افزایش طول دهانه وزن مرده پلها به سرعت افزایش می یابد، با توجه به ناچیزبودن ابعاد و در نتیجه سبک بودن مقاطع فلزی، هنوز نیز برای
 
[h=1]پوشش پلهای فلزی : [/h]پوشش پلهای فلزی را می توان از چوب مصالح سنگی بتن مسلح و یا از ورقهای فلزی انتخاب نمود. استفاده از چوب برای پوشش پلها در زمانهای بسیار قدیم رایج بوده اما امروزه به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین در طرحهای جدید از پوشش مصالح سنگی نیز به علت وزن زیاد آن، کمتر استفاده می شود در این راه حل تیرهای حمال طولی پل بوسیله قوسهائی از آجر و مصالح سنگی به هم متصل می شوند.


[h=1]پوشش بتن مسلح: [/h]این پوشش از یک دال بتن مسلح که روی تیرچه های طولی و تیرهای عرضی پل تکیه نموده تشکیل یافته است.پوشش بتن مسلح مقاومت و صلبیت لازم را به سازه داده و از نظر اجرائی نیز آسان و بسیار متداول می باشد. [h=1]
پوشش فلزی:
[/h]یک نوع از این پوششها از یک سری صفحات فلزی که بوسیله بتن مسلح پوشیده شده و روی بال فوقانی تیرچه طولی جوش شده اند تشکیل شده است ضخامت کل حاصله معمولاً ضعیف (بین 10تا 20 سانتی متر ) است.


یکی دیگر از انواع پوششهای فلزی متداول دال ارتوتروپ است این پوشش از یک صفحه فلزی که در جهت عمودی بوسیله ورقهای ساده یا جعبه ای تقویت شده تشکیل یافته است، صفحه فلزی نقش بال فوقانی تیرها رابه عهده داشته و ضمن شرکت در مقاومت خمشی بارهای موضعی حاصل از چرخ وسائل نقلیه رانیز تحمل می کند.



ضخامت آن معمولاً حدود 12 میلی متر (برای جان جعبه ای )تا 14 میلی متر(برای جان ساده)می باشد. دال ارتوتروپ در مجموع روی اجزاء اصلی پل (تیرهای طولی و عرضی )تکیه نموده است.
 
طبقه بندی پلهای فلزی:


پلهای فلزی را می توان با توجه به نوعسیستم باربر به شرح زیرطبقه بندی نمود:


پل با تیرهای حمال


این پلها از متداول ترین انواع مورد استفاده برایدهانه هایمتوسط (تا250 متر)می باشند . تیرهای حمال معمولا به صورت شبکه های فلزی مقاطع جعبه ای یا تیرهای مرکب تو پرساخته شده و تغییر شکل بسیار محدودی خواهند داشت. شبکه های فلزی معمولآ سبک بودهاما با توجه به خصوصیات ظاهری آنها ،کمتر در مناطق شهری مورد استفاده قرار میگیرند.در حالت کلی این پلها را نیز می توان به شرح زیر تفکیک نمود:



  • پل با تیرهای حمال جانبی :
در این حالت تیرهای حمال جانبی معمولآاز شبکه های فلزی تشکیل شده و اجزاء اصلی باربر تابلیه می باشند. در شرایطی که عرضپل محدود باشد ( کمتر از14 متر ) می توان از این سیتستم استفاده نمود.


  • پل با تیر های حمال تحتانی:
در این حالت تیرهای حمال عمومآاز نوع تیرهای مرکب با جان تو پر ( که از چند ورق فلز با اتصال پیج پرچ یا جوش تشکیل شده اند ) می باشند. تیرهای حمال با ارتفاع ثابت یا متغیر ساخته شده و در نتیجه ضمن حصول منظره مناسب صرفه جوئی مهمی نیز در مصرف مصالح خواهد شد. همچنین در بعضی شرایط می توان سبستم متشکل از تیرها یا حمال تحتانی را با یک مقطع جعبه ای جایگزین نمود.

 
پل قوسی




[h=1]
پل قوسی، پلی است با تکیه گاه های انتهائی در هر طرف، که شکلی نیم دایره مانند دارد. پلی که از رشته ای از قوسها تشکیل شده باشد، پل دره ای نامیده می شود. پل قوسی ابتدا توسط یونانی ها و از سنگ ساخته شد. بعدها، رومیان باستان از ملات در پل های قوسی خود استفاده کردند.
[/h]

[h=1]با توجه به اصول مقاومت مصالح، شعاع قوس وابعاد این پلها را طوری انتخاب می کنند که بارهای قائم وارده تبدیل به یک نیروی فشاری در امتداد قوس شود. بنا براین در مناطقی با کیفیت خاک مناسب،می توان دهانه های بزرگ ( تا حدود500متر) را با پلهای قوسی طی نمود.[/h][h=1]

پل ترکه ای:
[/h]در این پلها،تابلیه به صورت یک صفحه صلب از یک طرف روی پایه های کناری (کوله ها) و دو پایه بلند میانی و از طرف دیگر به طور الاستیک روی کابلهای مورب تکیه نموده است. این کابلها در تمام طول پل گسترش می بابند بار وارده را به پایه های بلند میانی منتقل می نمایند. کابلهای ذکر شده را می توان در دو صفحه قائم و به طور موازی در دو طرف تابلیه قرار داده و یا در جهت عرضی نیز به طور مورب و در امتداد محورطولی پل به پایه میانی متصل نمود.


همچنین در بعضی شرایط می توان از یک مجموعه کابل که در امتداد محور طولی پل قرار می گیرند استفاده نمود. پایه های میانی پل به شکل I ، A یا H طرح شده و معمولآ از فولاد یا بتن مسلح می باشد،پلهای ترکه ای به تعداد زیاد و تا دهانه 500 متر ساخته شده اند.





 
[h=1] نگهداری پل[/h]

[h=1]با توجه به مخارج سنگین انجام شده برای اجرای ابنیه بتنی،مسئله نگهداری دقیق این سازه ها در برابر آب و باد دو یخبندان از اهمیت خاصی بر خوردار است. [/h][h=1]
در مناطقی که بستر رودخانه سست بوده و در اثر طغیان آب امکان شسته شدن داشته باشد باید وضعیت آن را در اطراف پل بعد از طغیانهای مختلف مورد برسی قرار داد تا با تدابیر مختلف از خالی شدن خاک اطراف پی ها و در نتیجه تخریب پایه ها جلوگیری شود. لایه عایق کاری و آسفالت کف جاده باید طوری انجام شود که از نفوذ و باقی ماندن آب در جسم پل جلوگیری شود.
[/h][h=1]
بعد از پایان ساختمان پل و قبل از تحت سرویس قرار گرفتن،المانهای مختلف آنرا باید به دقت مورد بازدید قرار داد تا مشخص شود تحت بارهای دائمی و دستگاههای ساخت،تغییر شکل ها و ترک های پیش بینی نشده در آن ایجاد نشده باشد، همچنین بعد از آزمون بار گذاری که تحت شدید ترین بارگذاری ممکنه در طول دوره سرویس قرار می گیرد، باید کلیه تغییر شکلهای ایجاد شده و فلش مقاطع بحرانی، ترک های احتمالی، نشست پایه ها، تغییر فرم دستگاههای تکیه گاهی و اتصالات مختلف به دقت مورد برسی قرار گیرند.
[/h][h=1]
در طول دوره بهره برداری نیز در زمانهای مشخص باید قسمتهای مختلف پل مورد بازدید قرار گیرند به عنوان مثال:در
پلهای فلزی که احتمال از بین رفتن اتصالات پیچ و جوش، زنگ زدن المانها و خوردگی آنها و بروز نا پایداریهای الاسیتک موجود است. این بازدیدها باید به طور مداوم و حداقل هر پنج سال یکبار انجام شده و برای جلو گیری از تخریب قطعات، آنها را با مواد مناسب پوشانید. همجنین در مورد پلهای بتن پیش تنیده شده وضع دستگاههای مهارتی و کشش کابلها مورد بررسی قرار گرفته و با انجام عمل تزریق به نحو مناسب، از زنگ زدگی کابلها جلوگیری به عمل آید.
[/h]

[h=1]از عبور سربارهای غیر مجاز که در طرح ومحاسبه قطعات پل در نظر گرفته نشده اند،اکیدآ جلوگیری شود.[/h]
 
[ پـل‌هاي چـوبـي]

[ پـل‌هاي چـوبـي]

: دكتر شهريار طاوسي

1. مقدمه:



چوب از اولين مصالحي بود كه انسان براي ساختن پل از آن استفاده كرد. اگرچه در قرن بيستم بتن و فولاد با گرفتن سهم عمده‌اي از مصالح مورد استفاده در پل‌سازي جايگزين چوب شدند اما چوب همچنان كاربرد وسيعي در پل‌هاي با دهانه كوچك و متوسط دارند. 12 درصد پل‌هاي با دهانه بزرگتر از 6 متر در امريكا (به عبارت ديگر 71.200 پل) از چوب ساخته شده‌اند. و هر ساله پل‌هاي بيشتري هم ساخته مي‌شوند. راه‌آهن امريكا از بيش از 2000 كيلومتر پل چوبي بهره مي‌گيرد. علاوه بر اينها اخيراً پل‌هاي چوبي توجه سازمان‌هاي بين‌المللي نظير سازمان ملل و بسياريكشورها نظير كانادا، ژاپن، انگلستان و اتريش را به خود جلب كرده‌اند.
 
2. پل چوبي، انتخاب طبيعي:


مقاومت چوب، وزن كم آن و قابليت جذب انرژي آن، دقيقاً خصوصياتي است كه در ساخت پل به دنبال آن هستيم. چوب داراي قابليت تحمل اضافه‌بارهاي كوتاه مدت بدون ديدن كوچكترين آسيب است. بر خلاف تصور عموم، قطعات بزرگ چوبي مقاومت بسيار خوبي در برابر آتش نشان مي‌دهند تا حدي كه همپا و حتي مقاوم‌تر از ساير مصالح است.


از نقطه نظر اقتصادي چه با در نظر گرفتن هزينه‌هاي اوليه و ساخت و چه با در نظر گرفتن هزينه‌هاي نگهداري، چوب بسيار باصرفه‌تر است. اجراي پل چوبي در هر شرايط جوي بدون آسيب به مصالح در هر شرايط جوي امكانپذير است. چوب بر اثر يخ‌زدن و آب شدن‌هاي پياپي آسيب نمي‌بيند و در برابر زيان‌ها و عوارض جانبي استفاده از ضديخ‌ها كه بر ساير انواع پل تاثيرمي‌گذارد مقاوم است. پل‌هاي چوبي نياز به تجهيزات خاصي براي نصب ندارند و همچنين مي‌توانند بدون نياز به افراد متخصص و ماهر اجرا شوند. علاوه بر اين ظاهر زيبا و دلپسند مخصوصاً در محيط‌هاي طبيعي دارند.



اين باور اشتباه كه سازي‌هاي چوبي عمر كمي دارند، كاربرد چوب را به عنوان مصالح ساختماني كاهش داده. اگرچه چوب در شرايط خاص در برابر حمله حشرات موذي استعداد تخريب بالايي دارد، ولي اگر در برابر رطوبت محافظت گردد عمر بسيار طولاني پيدا مي‌كند. بسياري از پل‌هاي پوشيده شدة ساخته شده در قرن نوزدهم بيش از صد سال عمر مفيد داشتند چون از قرار گرفتن آنها در معرض عوامل مخرب جلوگيري شده بود. اما در كاربردهاي امروزي، پوشيده كردن پل چندان عملي و اقتصادي نيست. اما استفاده از نگهدارنده‌ها، دوام چوب را در پل‌هاي نمايان (exposed) افزايش مي‌دهد. استفاده از تكنيك‌هاي مدرن و مواد نگهدارنده شيميايي مي‌توانند دوام چوب را به 50 سال يا حتي بيشتر برسانند. علاوه بر اين چوب‌هاي پرداخت شده با مواد نگهدارنده نياز به رنگ ندارند.
 
3. ساختن پل‌هاي چوبي، انتخابي عملي و اقتصادي:


باور اشتباه ديگر درباره چوب به عنوان مصالح يك پل آن است كه كاربرد آن محدود به سازه‌هاي كوچك و كم اهميت است. اين باور شايد ناشي از آن است كه چوب‌هاي با مصارف تجاري ابعاد محدودي دارند و مهمولا پيش از اينكه درخت به حداكثر ابعاد خود برسد بريده مي‌شود. اگرچه قطر چوب محدود به تنه بريده درخت است اما ظهور چوب Glued-laminated مشهور به Glulam در حدود چهل سال پيش، دست طراحان را از نظر ابعاد باز گذاشت.


گلولام كه پركاربردترين چوب مدرن است با متصل كردن لايه‌ها يا تخته‌هاي بريده شده چوب به هم با چسب‌هاي ساختماني ضد آب توليد مي‌شود. بنابراين قطعات گلولام از نظر طول، عرض و ضخامت تقريباً نامحدود هستند و از نظر شكل متنوع‌اند.گلولام از نقطه نظر طراحي سازه‌ها، مقاومت بيشتري نسبت به تنه بريده درخت دارد و امكان استفاده حداكثر از منابع چوب و كمترين پرت را دارد چرا كه اجازه مي‌دهد اعضاي عظيم سازه‌اي از قطعات كوچكتر چوب ساخته شوند.


پيشرفت تكنولوژي ورقه كردن چوب طي چهار دهه گذشته تناسب و كارايي چوب را در پل‌هاي بزرگراه‌هاي مدرن افزايش داده است.
 
4. پرداخت چوب براي ساخت پل چوبي مستحكم:



براي بيش از 70 سال نگهدارنده‌اي به نام "آرسنات مس كُرُم‌دار" يا CCA براي طيف گسترده‌اي از محصولات چوبي استفاده شده است و به عنوان عمده‌ترين نگهدارند چوب در امريكا و ساير كشورهاي جهان براي ساخت صدها سازه از سكوها و پاسيوها گرفته تا ساختمان‌هاي با قاب چوبي و سازه‌هاي دريايي. البته اين برتري چندان هم بي‌دردسر بدست نيامد. در دهه 70 گروه‌هاي محيط زيستي بر سلامت كارگران مشغول به كار در صنعت نگهدارنده‌هاي چوب تاكيد بسياري داشتند و در دهه 80 اثرات زيست‌محيطي چوب‌هاي پرداخت‌شده با CCA را زير سوال بردند اما در همان دهه سازمان‌ حفاظت محيط زيست امريكا پي برد كه فوايد آن بسيار بيشتر از خطرات احتمالي اي است كه به نظر مي‌آيد.


سپس در دهه 90 فشارها بر مصرف خود CCA وارد شد و در سال 2002 نام آنرا از CCA به EPA تغيير دادند و در سال 2004 نسل جديدي از نگهدارنده‌ها را به منظور پرداخت چوب‌هاي غير صنعتي توليد نمودند.
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
[ معرفی پلها ]

[ معرفی پلها ]

با اجازه مدیر تالار در این تاپیک به معرفی پل های قدیم می پردازیم.دوستان اگر مطلبی مرتبط داشتن اضافه کنند.
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
پل سردار – زنجان+عکس

پل سردار – زنجان+عکس

پل سردار متعلق به دوره قاجاریه است و در محور جنوب غربی حومه شهر زنجان روی رودخانه زنجانرود قرار دارد.

این پل قدیمی در سال قمری ۱۳۳۳ توسط سردار ذوالفقارخان اسعدالدوله پسر حسین قلی خان نظام‌العداله روی روخانه زنجانرود ساخته شد و به پل قلتوق هم شهرت دارد.
ذوالفقارخان اسعدالدوله از متمکنین و متنفذین ولایت خمسه در عهد قاجار بوده که سرکردگی برخی از افواج این ناحیه نیز به وی واگذار شد و به روایتی دیگر در دوره قاجار توسط “حاجیه خانم قمرتاج” نامی ساخته شده است.
پل تاریخی سردار دارای تزئینات زیبایی است که چشم هر بیننده‌ای را می‌نوازد. این پل در میان پل‌های سه گانه‌ای که روی زنجانرود ساخته شده تنها پلی‌ است که دارای تزئینات معقلی زیبا در حاشیه طاق‌ها و چشمه طاق‌ها است.
این پل در گذشته به دلیل نزدیکی آن به دروازه جنوبی شهر به پل دروازه قلتوق نیز معروف بوده است.
تاریخ ساخت بنای پل سردار روی بدنه داخلی بزرگ‌ترین طاق و در داخل قاب آجرچینی شده زیبا که ذکر مقدس یاعلی به صورت قرینه آن را دربر گرفته نقش شده است.
درازای پل حدود ۵/۷۹ متر و ارتفاع آن در بالاترین نقطه از سطح بستر رودخانه حدود ۱۲ متر و عرض آن حدود ۶/۴ متر است؛ پل دارای سه دهانه با طاق‌های جناغی‌ست که دهانه میانی از دهانه‌های دیگر بزرگ‌تر است.
در طاق‌ها و بدنه بنا نیز آجرهایی به ابعاد پنج در ۲۵ در ۲۵ سانتیمتر به کار رفته است که سطح گذرگاه پل برای ارتفاع زیاد دهانه میانی، از وسط به دو طرف دارای شیب نسبتا تندی است.
با توجه به بقایای موجود به نظر می‌رسد که بستر رودخانه در محل برپایی پل سنگ‌فرشی داشته که این امر مانع از شسته شدن شالوده پل و بستر رودخانه در زیر پایه‌ها، توسط جریان رودخانه می‌شده است.
از دیگر نکات قابل توجه پل سردار تزیینات کاشی و آجری نمای شرقی آن است که در پل‌های دیگر کمتر مشاهده می‌شود و در ضلع شرقی پل تزییناتی با کاشی بر بالای دهلیزها و نوارهایی از کاشی در اطراف دهانه‌های پل وجود دارد که نوار دهانه وسطی، یک نوار ۲۵ سانتی متری از کاشی و آجر لعاب‌دار است و نوار دهانه‌های جانبی، یک ردیف پنج سانتیمتری از کاشی به رنگ آبی است.
در ضلع جنوبی دهانه وسطی، در یک کادر مستطیل شکل، کتیبه‌ای از آجر برجسته وجود دارد که در دو طرف آن، تاریخ ۱۳۳۳ و عبارت “یاعلی” به خط کوفی نوشته شده است.
روی پایه‌های پل نیز دو دهانه با قوس تزئینی تعبیه شده است. پایه های پل به عرض ۶ متر از سنگ های تراشیده ساخته شده و از کف رودخانه حدود ۲ متر ارتفاع دارد. پایه‌ها در هر دو جهت دارای آب بر هستند.
آب برهای جانب بالادست به صورت چند ضلعی و آب برهای پایین دست به طرز نیم دایره شکل گرفته اند. دهانه اصلی و بزرگ پل ۶۰/۱۱ متر عرض و حدود ۵/۸ متر از سطح آب ارتفاع دارد. دهانه های کوچکتر نیز ۵۰/۵ متر عرض و ۱۰/۵ متر از سطح آب ارتفاع دارد.
در این پل برای سبک کردن بنا، کاهش بار اضافی و صرفه جویی در مصالح ساختمانی، علاوه بر ایجاد دو طاق تزیینی (که به صورت پله ای رو به بالا بر دامنه شان افزوده می شود تا به طاقی گرد در یک قاب گوشه دار می رسند)، در اطراف طاق و هسته پل، فضاهای توخالی زیادی ایجاد کرده اند.
نکته قابل توجه در ساختمان این پل، دو فضای طاقداری است که در پایه های متکی به کناره های رودخانه- همانند دهانه های کوچکتر پل- ایجاد شده است.
این دهانه‌ها امروزه از هر دو جهت پوشیده است و دقیقا مشخص نیست که آیا برای سبکترکردن پایه های پل ایجاد شده یا دهانه هایی بوده که بعدها جهت بالا بردن استحکام پایه ها مسدود شده است.
پل سردار در سال ۱۳۳۶ توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ۱۴۸۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.



لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7123/پل-سردار-زنجان/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
پل میر بهاء الدین – زنجان+عکس

پل میر بهاء الدین – زنجان+عکس

پل میر بهاء‌الدین با قدمت قاجاریه، در استان زنجان، شهرستان زنجان و روی رودخانه زنجانرود قرار دارد.

این پل تاریخی که با نام‌های پل کهنه و پل اژدهاتو نیز شهرت دارد، در محور جنوبی حومه شهر زنجان در مسیر استان‌های زنجان به کردستان ساخته شده است.
پل میر بهاء الدین از نظر قدمت متعلق به اواسط دوره قاجار و زمان حکومت ناصر الدین شاه قاجار است.
این پل توسط یکی از متمکنین به نام حاج میرزا بهاء الدین زنجانی که از تجار بنام ناحیه خمسه بوده، در سال ۱۳۱۲ هجری قمری ساخته شده است.
پل تاریخی میر بهاءالدین تماماً آجری می باشد که در نمای داخلی بزرگترین طاق آن به خط معقلی بسیار زیبا تاریخ ساخت آن همراه با ذکر مقدس یا علی بصورت قرینه نقش شده است.
دهانه‌های طاق‌های پل عریض ، و به سبک جناقی یا ضربی بسیار زیبا و شکیل اعمال شده است . همچنین به منظور مهار بار اضافی طاق‌ها چهار چشمه طاق بصورت دو اشکوبه با قوسهای جناقی و هلالی به موازات هم و در اطراف بزرگترین طاق ساخته شده است.
پل تاریخی میر بهاءالدین با بیش از ۱۰۰ سال قدمت حدود ۱۰۰ متر طول دارد و عرض آن با احتساب جان پناه‌ها به ۷۰/۶ متر می رسد.
ارتفاع پل در بلندترین نقطه آن از سطح رودخانه حدود ۱۱ متر است. پل دارای سه دهانه با طاق جناغی است. دهانه میانی از دو دهانه دیگر بزرگتر است. این پل، عمود بر رودخانه ساخته شده و برای قرارگرفتن در راستای جاده، انحنایی به دو انتهای آن داده اند.
یایه های پل روی سطح سنگفرش شده قرار دارد و از قطعات سنگ تراشیده و ملات آهکی ساخته شده و تا ارتفاع ۴۰/۱ متری سطح آب بالا آمده است.
در این ارتفاع، پاکار طاق و بدنه اصلی پل با آجرهایی به ابعاد ۵ در۲۴ در۲۴ سانتی متر شروع می شود. عرض پایه ها در پایین ترین قسمت آن حدود ۸۰/۶ متر است.
روی هر کدام از پایه ها، دو غرفه بر روی یکدیگر ساخته شده است. غرفه زیرین که کوتاهتر و دارای طاق گهواره ای است ۴ متر عرض و ۳/۲ متر ارتفاع دارد. غرفه فوقانی با طاق جناغی پنج و هفت ۶۰/۴ متر ارتفاع و ۴ متر عرض دارد.
این غرفه ها که روی پایه های دیگر نیز تکرار شده، علاوه بر عبور دادن آبهای طغیانی، وزن و فشار وارد بر پایه ها را هم کم می کند. علاوه بر این تمهید ، برای کاهش وزن پل فضاهای جانبی سه دهانه بزرگ پل را به صورت توخالی درآورده اند تا طاق ها توان بیشتری برای تحمل فشار داشته باشد.
غرفه های پایه جنوبی توسط راه پله مارپیچ شکلی به هم ارتباط دارد. در بالادست و پایین دست پایه های پل، آب برهایی از سنگ برای تسهیل جریان آب ایجاد شده است. آب برهای بالا دست پل، چند ضلعی و آب برهای پایین دست نیم دایره شکل داده شده اند.
دهانه میانی و بزرگتر پل ۱۴ متر عرض و ۵/۸ متر ارتفاع – از تیزه طاق تا سطح آب – دارد. دهانه‌های کناری نیز دارای ۱۵/۱۲ متر عرض و حدود ۷ متر ارتفاع هستند. این پل قدیمی امروزه با ساختن پل جدید دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد.
پل میر بهاء الدین در سال ۱۳۳۶ توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ۱۴۸۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.



لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7131/پل-میر-بهاء-الدین-زنجان/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
پل قشلاق – کردستان+عکس

پل قشلاق – کردستان+عکس

پل قشلاق در شرق سنندج، روی رودخانه قشلاق قرار دارد و از آثار دوره صفویه و زندیه به حساب می‌آید.

این پل که سال ۱۱۸۴ قمری در مسیر سنندج به همدان ساخته شده، در دوره‌های بعد به ویژه در دوره قاجاریه تعمیر و بازسازی شده است.
پل در زمان امان الله خان اردلان، تعمیر و مرمت کامل شد و بعد به دلیل خرابی و ویرانی بیش از حد، دوباره در سال ۱۲۶۸ قمری، توسط «میرزا رضا وزیر کردستانی» بازسازی شد.
وجود یک سنگ نبشته بر سینه کوه مجاور پل سال ۱۲۸۹هـجری قمری، حکایت از تعمیر و مرمت پل در زمان «ناظم الایاله میرزا غلام حسین خان» دارد.
پل به خط مستقیم ساخته شده و دارای حدود ۷۸ متر طول، ۳ متر پهنا و ۶ دهانه با طاق‌های جناغی است. از نظر استحکام و توجه به عناصر مختلف تشکیل دهنده آن پل قشلاق از نمونه‌های خوب پل سازی دوره صفوی است.
عرض دهانه‌ها از شرق به غرب افزایش می یابد و از ۲۰/۲ متر به ۲۰/۴ متر می رسد. ارتفاع پل در بالاترین نقطه آن، از کف رودخانه به حدود ۶/۴ متر می رسد.
همچنین ارتفاع تیزه طاق از کف رودخانه از ۵/۱ متر تا ۵/۲ متر متغیر است. در دو سوی معبر روی پل، دو جان پناه به ارتفاع نیم متر کار شده است.
پایه‌های پل از دو طرف به صورت آب بر و مثلثی، شکل داده شده اند و روی آنها آبگذرهای کوچک تری به ارتفاع ۲۰/۱ و عرض ۸/۰ متر تعبیه شده است. کف پل سنگ فرش شده است. پایه‌های سنگی پل از کف سنگ فرش ۱ متر ارتفاع دارد. ساختمان اصلی پل با آجر اجرا شده است.
پل قشلاق که در سال ۱۳۵۴ کشف و بررسی و همچنین برای ثبت پیشنهاد شده بود، در سال ۱۳۷۵ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۱۸۰۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.



لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7140/پل-قشلاق-کردستان/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
پل آجی چای – آذربایجان شرقی+عکس

پل آجی چای – آذربایجان شرقی+عکس

پل آجی چای در شمال غربی شهر تبریز قرار دارد و از آثار دوره صفویه می‌باشد.

این پل از مسیر خیابان خلبان به جاده فرودگاه روی رود خانه آجی چای ساخته شده است. این پل شامل ۱۶ دهنه است که به جز سه دهنه که طاقی هلالی دارند، بقیه دارای طاق جناغی است.
پل آجی چای از قدیمی‌ترین آثار شهر تبریز است و در زمان ولیعهدی عباس میرزا توسط حاج سید حسین تاجر معروف به تبریزی تعمیر شده است.
معماری پل یکدست نیست. این پل به علت طغیان رودخانه و جنگ‌های منطقه‌ای بارها صدمه دیده و مرمت شده است. پل شامل ۱۶ دهنه بطول ۱۰۵ متر و عرض ۵ متر می باشد.
نام این پل اولین بار در متون صفویه و در زمان شاه اسماعیل اول در سفرنامه ونیزیان ثبت شده است.
این پل تا دهه چهل ارتباط بین دو طرف را برقرار می‌کرده است. بعدها پل دیگری در نزدیکی آن ساخته شده است.
پل آجی چای در سال ۱۳۷۸ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۲۵۱۶ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.



لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7149/پل-آجی-چای-آذربایجان-شرقی/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
پل خشتی لوشان – گیلان+عکس

پل خشتی لوشان – گیلان+عکس

پل خشتی لوشان از بناهای دوره قاجاریه است و بنا به روایت تاریخی در سال ۱۲۳۵ قمری روی رودخانه شاهرود در شهرستان لوشان ساخته شده است.

شهرستان لوشان، در جنوبی‌ترین قسمت استان گیلان و در مسیر رشت – قزوین در فاصله ۹۳ کیلومتری مرکز استان، قرار دارد.
این پل که از جمله آثار تاریخی و قدیمی استان گیلان و شهر لوشان به شمار می‌آید، بر خلاف بقیه پل‌های خشتی که قوسی می‌باشند، به صورت پله‌کانی طراحی و ساخته شده است.
در قسمت ورودی پل کتیبه‌ای وجود دارد که در اطلاعاتی راجب به تاریخ ساخت آن حک شده است.
این پل که دارای موج برگردان‌هایی در قسمت پایه‌ها است، شیب تندی داشته و در دوره‌ای روس‌ها شیب تند آن را ملایم کردند.

طول کلی این پل ۱۰۲ متر و عرض آن ۲۰/۷ متر است. در دو طرف مسیر عبور عابران، جان پناه‌هایی تعبیه شده و کف پل با قلوه سنگفرش شده است.
این پل دارای ۴ دهنه است که ۲ دهنه آن بزرگ و ۲ دهنه کوچک است. بزرگ‌ترین دهنه ۲۰/۱۸ متر طول و ۱۵ متر ارتفاع دارد و دهنه کوچکتر دارای ۰۵/۷ متر طول و ۸ متر ارتفاع است. پل لوشان به علت زلزله سال ۱۳۶۹ آسیب دید اما توسط اداره کل میراث فرهنگی گیلان مرمت شد.
پل تاریخی لوشان با عمری بیشتر از ۲۰۰ سال قدمت رویدادهای گوناگونی از جمله تهاجم و عبور ارتش قزاق از پیکرخود، حمله قوای دولتی به جنگلی‌ها و زلزله دهشتناک خرداد ۱۳۶۹ را در حیات خود تجربه کرده است.
پل خشتی لوشان قبل از ساخت مسیر کنونی قزوین ـ رشت و پل بتونی جدید، تنها راه ارتباطی دو سوی رودخانه شاهرود بوده است.
پل تاریخی لوشان در سال ۱۳۷۷ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۲۰۳۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.



لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7157/پل-خشتی-لوشان-گیلان/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
پل خشتی تجن گوکه – گیلان+عکس

پل خشتی تجن گوکه – گیلان+عکس

پل خشتی تجن گوکه از جمله آثار دوره صفویه است و در استان گیلان، شهرستان لاهیجان و روستای تجن گوکه قرار دارد.
این پل که روی رودخانه شیمرود ساخته شده، دارای دو چشمه با طاق جناقی است و در پایه‌های میانی و جانبی آن اتاقک‌های کوچکی برای بیتوته کاروانیان در نظر گرفته شده است.
طول پل خشتی تجن گوکه ۶۰ متر و عرض آن ۴/۲۵ و ارتفاع کلی آن بیش از ۷/۵ متر است. مصالح به کار رفته در این پل آجر، سنگ و ملات ساروج است.
آستانه اشرفیه ۳۲ کیلومتر از مرکز استان گیلان فاصله دارد و روستای تجن گوکه در ۶ کیلومتری غرب این شهرستان قرار دارد.
مسیری که پل تجن گوکه روی آن ساخته شده در طول تاریخ، یکی از مسیرهای مهم ارتباطی به شمار می‌رفت.
پل، روی بستری مقاوم ساخته شده و در حال حاضر با ساخت کانال‌های آبی در اطراف رودخانه، مسیر رودخانه زیر پل تغییر کرده و زیر پل، رودخانه‌ای جریان ندارد اما قسمتی از شمال رودخانه به صورت مرداب درآمده است.
پل خشتی تجن گوکه یک پایه در وسط رودخانه و دو پایه در دو طرف دارد. پایه‌ها از آجر ساخته شده و دو دهانه بزرگ با طاق‌های جناقی دارد.
پل خشتی تجن گوکه در سال ۱۳۵۵ توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ۱۴۳۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.




لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7174/پل-خشتی-تجن-گوکه-گیلان/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
پل خشتی لاهیجان – گیلان+عکس

پل خشتی لاهیجان – گیلان+عکس

پل خشتی لاهیجان در شمال‌غربی شهر لاهیجان، میدان چهار پادشاه و محلّه پرده‌سر قرار دارد.

این پل که از آثار به جا مانده قرن ۹ قمری (دوره کیاییان) است، در منتهی الیه محله پردسر و در فاصله ۵۰۰ متری بقعه حاجی دان روی رودخانه سیم رود یا سیم جو قرار گرفته است.
پل خشتی لاهیجان دارای ۵ چشمه است و در زمان قاجاریه مرمت شده است. چشمه میانی از چشمه‌های دیگر بزرگتر بوده و طاق چشمه‌ها هلالی است و بلندی لبه طاق چشمه میانی از سطح آب به ۴ متر می‌رسد.

طول این پل ۵۰ متر و عرض آن ۴/۵ متر و ارتفاع آن ۱۱ متر است. پل دارای دو دهانه بزرگ با طاق جناقی است. در قسمت پایه میانی پل، سیل برگردان وجود دارد. پل دارای یک سطح عابر رو مسطح و دو سطح شیب‌دار جانبی است که با سنگ قلوه سنگ فرش شده است. مصالح بنا آجر قرمز رنگ، آهک و ساروج است.
پل خشتی لاهیجان در سال ۱۳۵۵ توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ۱۴۳۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.




لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7180/پل-خشتی-لاهیجان-گیلان/
 

rahmati8829

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
ل شکسته یا پل شاپوری یا به گویش لری طاقِ پیل اِشکِسَه یکی از شاهکارهای معماری دوره ساسانیان محسوب می‌شود. پل شاپوری در ضلع جنوبی قلعه فلک افلاک در جنوب شهر خرم‌آباد در استان لرستان واقع شده‌است. پل شاپوری عامل ارتباط غرب استان لرستان طرهان با شرق و از آنجا به خوزستان و تیسفون پایتخت ساسانیان بوده‌است.
این پل حدود ۲۳۰ متر طول و بیش از ۱۹ چشمه طاق داشته که در حال حاضر فقط ۵ چشمه طاق از آنها بر جای مانده‌است. چشمه طاق‌های پل بصورت جناقی ساخته شده و سبک سازی پل در قسمت طولی پل در زیر روگذر پل صورت گرفته‌است و پایه‌های پل و موج شکنهای آن به صورت لوزی شش ضلعی از سنگ ساخته شده‌است.
مصالح این پل از سنگ، ملات گچ و ساروج است. مصالح پل را سنگ‌های قلوه رودخانه‌ای و لاشه سنگ در چشمه طاقها و از سنگ‌های پاکتراش در قسمت پایه‌ها استفاده گردیده‌است.کف پل سنگ فرش است. نوع سنگ فرش، سنگ بلوک قرمز است که در اثر فرسایش آب از صورت کادر بودن خارج شده‌است.این پل با شماره ۱۰۵۱/۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است-تاریخی-خرم-آباد-1378390947.jpg
 

پیوست ها

  • shapoori-bridge-lorestan-1378390947.jpg
    shapoori-bridge-lorestan-1378390947.jpg
    12 کیلوبایت · بازدیدها: 0

rahmati8829

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
مرتفع تری پل تاریخی جهان پل کلهر در پلدختر لرستان قرار دارد.145444_865.jpg
 

پیوست ها

  • 145446_426.jpg
    145446_426.jpg
    49.9 کیلوبایت · بازدیدها: 0

rahmati8829

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
پل کشگان بر سر راه باستانی و قدیمی شهر باستانی شاپور خواست (کوهدشت – خرم ‌آباد) بر روی رودخانه کشگان ساخته شده است. پل مربوط به دوره ساسانیان است.
این پل بر سر راهِ باستانی و بسیار قدیمی طرهان به شهر باستانی شاپورخواست (کوهدشت – خرم ‌آباد) و بر روی رودخانه ‌کشکان ساخته شده است. در پایین پل که ساختمان آن به قرن چهارم هجری مربوط است، پایه‌ های دوره‌ ساسانی به جای مانده است. این پل تقریباً 300 متر طول و 11 پایه داشته است که در حال حاضر قسمتی از چهار پایه آن دیده می‌ شود و بقیه ‌آن از بین رفته است. براساس متن کتیبه‌ ای به خط کوفی که از بدنه‌ پل پیداه شده، در سال 388 هجری قمری به فرمان «بدر بن حسنویه بن الحسین» ساختمان آن شروع شده و در سال 398 به پایان رسیده است. به فاصله‌ یکصد متری جنوب این پل، آثار یک پل دیگر که بی ‌گمان به دوره قبل از اسلام و به عهد ساسانیان مربوط است، باقی مانده است. بین این پل و آثار بر جای مانده‌ پل ساسانی کشکان، پل جدیدی ساخته شده که اکنون جاده کوهدشت از روی آن می‌ گذرد.
پل کشکان
پُل کَشکان یا به گویش لری کَشکُو (Kashkoo) پلی است باستانی که تاریخ ساخت آن به دوره حکومت آل حسنویه بازمی گردد.زمان ساخت این پل به قرن چهارم هجری قمری برمی گردد.
ساختمان پل
پل کشکان در بخش چگنی و بر روی رودخانه ای با همین نام یعنی رود کشکان ساخته شده است. کاربرد این پل اتصال راه باستانی شهر شاپورخواست به مناطق غرب استان لرستان و سپس کرمانشاه بوده است در متون تاریخی به این پل اشاره شده و از آن با نام کژکی یاد شده است. طول پل حدود ۳۲۰ متر و عرض هر یک از دو چشمه شرقی پل ۲۰/۲۳ متر است. پل دارای ۱۲ طاق پل بوده که متاسفانه سه دهنه از این طاق پل‌ها تخریب شده و مابقی طاق پل‌ها همچنان پابرجا هس تند. ارتفارع پل در بالاترین نقطه به ۲۶ متر و در کوتاهترین قسمت آن ۱۰ متر است در خصوص پایه‌ های این پل باید به این نکته اشاره کرد که پایه‌ های پل با سنگ‌های بزرگ و تراش خورده ساخته شده است مواد و مصالح بنای پل از سنگ، گچ و آجر تشکسل شده است. در کنار این پل بقایای سه پل دیگر از دوره‌ های گذشته به جای مانده است که مشخصات پل‌های ساسانی را دارند و احتمالاً متعلق به همان دوره هستند. پل کشکان به شماره ۳۵۵ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است
ir2106-6.jpg
ir2106-4.jpg

 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
پل تاریخی کشکان – لرستان+عکس

پل تاریخی کشکان – لرستان+عکس

پل تاریخی کشکان در استان لرستان و در بخش چگنی روی رودخانه‌ای به همین نام ساخته شده است.
این پل تاریخی که مربوط به دوره ساسانی است، کاربردش اتصال راه باستانی شهر شاپورخواست به مناطق غرب استان لرستان و کرمانشاه بوده است.
کار ساخت پل تاریخی کشکان سال ۳۸۹ قمری برابر با ۹۹۹ میلادی آغاز شده و پس از ۱۰ سال به پایان رسیده است.
پل ساسانی کشکان با قدمت بیش از هزار سال، یکی از بزرگ‌ترین و زیبا‌ترین پل‌های کشور است که هم اکنون ۹ طاق از ۱۲ طاق آن باقی‌مانده است.
در متون تاریخی به این پل اشاره شده و از آن با نام کژکی نیز یاد شده است. طول این پل حدود ۳۲۰ متر و عرض هر یک از دو چشمه شرقی آن ۲۳,۲۰ متر است.

پل تاریخی کشکان در سال ۱۳۱۸ توسط وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه با شماره ۳۳۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.





لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7107/پل-تاریخی-کشکان-لرستان/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
پل خشتی قلعه گردن – مازندران+عکس

پل خشتی قلعه گردن – مازندران+عکس

پل خشتی قلعه گردن، با قدمت دوره صفویه در روستایی به همین نام در استان مازندران، از توابع بخش خرم آباد شهرستان تنکابن قرار دارد.

این پل در مرکز روستای قلعه گردن که خود در مرکز دهستان بلده بخش خرم‌آباد شهرستان تنکابن می‌باشد ساخته شده است.
پل خشتی قلعه گردن دارای ۴/۸ متر طول و ۴۵/۲ عرض می‌باشد. همچنین قوس این پل ۸۰/۲ متر ارتفاع داشته و بلندی آن از کف رودخانه تا تیره قوس ۲۰/۲۰ متر می‌باشد.
پایه‌های این پل از جنس سنگ و قوس آن آجری می‌باشد و دارای یک چشمه قوس طاق و قوس نیم‌دایره است.


پل قلعه گردن در سال ۱۳۸۶ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۲۱۹۶۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.



لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7100/پل-خشتی-قلعه-گردن-مازندران/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
پل تاریخی شالو – خوزستان+عکس

پل تاریخی شالو – خوزستان+عکس

پل تاریخی شالو از جمله آثار قدیمی شهرستان ایذه و استان خوزستان است.

پل شالو گذرگاهی بوده به قدمت چند هزارساله که آثار برجامانده و شواهد موجود اطراف این گذرگاه گواهی است از هنر معماری و اندیشه ایرانیان باستان که در مسیر جاده تاریخی دزپارت قرارداشته.
این پل که با آبگیری سد کارون ۳ زیر آب رفت خاطرات بسیاری را با خود به زیر آب برد از جمله خاطرات کوچ ایل بختیاری که همه ساله برای عبور از کارون خروشان باید از این تنگه عبور می‌کردند.
پل قدیم شالو که تشکیل شده از دو ستون بلند و مستحکم و دو طناب ضخیم و محکم که قدیم این پل چوبی بوده و تلفیقی از چوب و طناب بوده بعدها با استفاده از کابل دو سر پل را به هم وصل کردند و چیزی شبیه به اتاقک افراد و دامها را جا به جا می‌کرد.
به دلیل اینکه در خاک بختیاری رودخانه های بسیاری جریان دارد ، پل های زیادی نیز بر روی این رودخانه ها ساخته شده است تا موجب سهولت در رفت و آمد مردم گردند.

  • برخی از معروف‌ترین پل‌های این منطقه عبارتند از: شالو، خداآفرید، اودو، مرواری، دوپلان، ارمند، کره بست، بهشت آباد، بازفت، سوسن، هلایجان، لالی، دهنو، اورگان، ماری، زنجیره، سودجان، چهراز، باغملک، میداوود، رودزرد و… که قدمت برخی از آنها به دوران اشکانی و ساسانی باز می‌گردد.
یکی از قدیمی ترین، بزرگ ترین و معروف ترین پل های بختیاری، پل « شالو» است .چون این پل در قلمرو طایفه شالو واقع بوده است، صدها سال است که به این نام شناخته می شود.
پل شالو و « گدار» معروف « بلوطک» نه تنها یکی از مهم ترین گذرگاه‌هایی است که خوزستان را به فلات مرکزی ایران وصل می‌کند بلکه بخش مهمی از ایل بختیاری نیز از آن استفاده کرده و خود را به مناطق گرمسیری و سردسیری می‌رساند. این پل در طول تاریخ با اسامی مختلفی مانند: خره زاد، خورزاد، دزپارت، دسفارت، ایذج و شالو شناخته شده است.
پل و گدار شالو نفش مهمی در رونق جاده باستانی دزپارت، دسپارت، دزفارت یا دسفارد داشته است. این راه مهم در دوره عیلامی ساکنان دو سوی رشته کوه را در سرزمین فعلی بختیاری به هم متصل می‌کرد. این پل در دوره هخامنشی، اصفهان را به خوزستان (شوشتر، ایذه و اصفهان) مرتبط می‌ساخت.
در کتاب «سفرنامه ابودولف » که در سال ۳۴۱ قمری به رشته تحریر درآمده است در ذکر بناهای خوزستان آمده است: «پل معروف خورزاد(خرزاد) نیز از بناهای او می باشد. این پل میان ایذج و رباط واقع است و یکی از شگفتیهای جهان است. پل مزبور بر روی رودخانه خشکی که فقط هنگام طغیان آب باران آب دارد ساخته شده در آن هنگام این رودخانه به دریای خروشانی مبدل می شود که پهنای آن بر روی زمین به یکهزار ذراع و عمق آن به یکصد و پنجاه ذراع و پهنای کف آن به ده زراع میرسد. ساختمان این پل از پایین تا کف زمین با سرب و آهن انجام شده و هر قدر بنا بالا می آید از عرض آن کاسته و دهانه اش تنگ تر می شود. در دو جانب پل در شکاف میان ساختمان و زمین کنار رودخانه تفاله آهن آمیخته به سرب گداخته ریخته شده. پنهای شکافی که بدین شکل پر شده در سطح زمین به چهل ذراع می رسد. در اینجا دهانه رودخانه یکصد و دوازده ذراع است آنگاه پل روی پایه ها مزبور بنا شده. در شکاف میان پایه های پل و دو پهلوی رودخانه و همچنین در کف زمین آب سرب مخلوط با تکه های مس ریخته شده است. این پل دارای یک تاق بسیار محکم است و از شگفتی‌های هنر معماری بشمار می رود.»

در دوره آل بویه این پل تعمیر و بازسازی شد. دلیل آن حمایت لرها و اهالی شهر ایذج از آل بویه و نقش کلیدی آنان در تشکیل و تاسیس سلسله آل بویه بود. آل بویه برای جبران خدمات لرها دست به کار بزرگی زدند و پل معروف ایذج را تعمیر و بازسازی کردند.
در اوایل سال ۱۳۰۸ شمسی در جریان قیام علی مردان بختیاری برای پیشگیری از پیشروی قوای دولتی و غافلگیر شدن رزمندگان، پل شالو تخریب شد. بعد از این گاهی با استفاده از کابل‌های فلزی محکم و قطور اتاقک‌های چتری نیز درست می‌کردند که با قرقره و با کمک پل‌بانان عابرین به آن سوی رودخانه هدایت می‌شدند.
در بهمن سال ۱۳۳۱ شمسی نیز با اشاره ژاندارم های مستقر در پادگان ایذه که گمان می کردند ابوالقاسم خان بختیار صبحگاه از این پل عبور می کند با اسید و تیزآب سیم‌های فلزی پل را تخریب کردند تا هنگام عبور خان پل تخریب و خان و همراهانش به قعر دره سقوط کنند. اما آن روز به جای ابوالقاسم خان پنج روستایی بی‌نوا جان خود را از دست دادند.
در سال ۱۳۴۳ شمسی عملیات نصب پل فلزی آغاز شد و در سال ۱۳۴۶ کار آن به اتمام رسید. در آبان ماه سال ۱۳۸۳ با اتمام عملیات سد کارون ۳ و پل های قوسی و آبگیری سد، پل شالو به زیر آب رفت و از نگاه‌ها محو گردید و تنها خاطره های آن برای عشایر و عابرین برجای ماند و پل های دوگانه قوسی جایگزین پل قدیمی شدند.
پل شالو صدها سال در اختیار طایفه شالو بود و هر سال در فصل بهار قبل از شروع کوچ بهاره آن را بازسازی می کردند و با عبور دادن عشایر از پل و گدار درآمد خوبی نیز عایدشان می شد.
بعدها کلانتر طایفه شالو به دلیل عواطف و وابستگی های فامیلی پل بانی و اخذ عوارض آن را به اشخاص دیگری واگذار کرد.
نهایتاً پس از کشمکش‌های فراوان و دخالت طوایف دیگر، دولت با دریافت مبلغ ۳۰۰۰۰ تومان رسماً امتیاز پل بانی، نگهداری و دریافت عوارض را به کلانتر طایفه لجم اورک واگذار کرد.



لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7086/پل-تاریخی-شالو-خوزستان/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
بند قیصر – خوزستان+عکس

بند قیصر – خوزستان+عکس

بند قیصر یا پل شادروان شوشتر با قدمت دوره ساسانی در کنار پل جدید شهرستان شوشتر در استان خوزستان قرار دارد.

در دانشنامه جهان اسلام، درباره بند قیصر آمده است:

  • پل‌بند والرین یا بند قیصر در شوشتر را سربازان و مهندسان رومی که در ۲۶۰ میلادی همراه امپراتور روم والریانوس به اسارت شاپور اول درآمده بودند، بنا کردند.
همچنین در دایرهالمعارف مصاحب، آمده است:

  • بند قیصر، بندی که در قرن ۳ میلادی به امر شاپور اوّل ساسانی در شوشتر رود کارون ساخته شده است. گویند رومیانی که در جنگ با ایران اسیر شده بودند در ساختن این بند به کار گرفته شدند و به همین مناسبت بند قیصر خوانده شده است.
در فرهنگ معین نیز آمده است:

  • … سدی است که در زمان شاپور اول ساسانی و به امر او پس از اسارت قیصر روم توسط برانوش، مهندس رومی در نزدیک شوشتر ساخته شد. این سد ۱۵۰۰ قدم طول داشت و هنوز هم برای برگرداندن آب کارون به مزارع به کار می‌رود. بند قیصر، سدی است که به امر شاپور اول ساسانی به دست رومیان و توسط مهندس رومی به نام برانوش (بزانوش، اورانوش) در شوشتر (کنار پل شوشتر) ساخته شد. ترتیب ساختن این سد چنین بود که همۀ آب رودخانه را به شعبه‌ای که از آن خارج کرده بودند برگردانیده‌اند و معروف به آب گرگر است که هنوز موجود می‌باشد. کف رودخانه را با سنگ‌های بسیار محکم فرش کرده‌اند. خود سد از سنگ‌های بزرگ سماقی که همۀ آنها را به‌هم پیوند داده‌اند ترکیب یافته است که با چشمه‌ها و دریچه‌های مربوط برای اجرای آبیاری اراضی مجاور بسیار مناسب است. پل شوشتر روی این سد قرار دارد.
برخی بر این باورند که پل شادروان شوشتر قدیمی‌ترین پل جهان می‌باشد که دارای ۴۴ دهنه بوده است و برخی نیز گفته‌اند ۴۸ دهنه داشته است.
پل شادروان زمانی یکی از بناهای مشهور ایران بود ولی امروزه خرابه ای از آن باقی مانده است. روایات مربوط به این پل معمولا تکراری و نقل از منبع پیشین است. آنها ساخت پل را به زمان شاپور اول ساسانی می‌دانند که والریان رومی را پس از اسارت وادار به ساخت این پل و سد شادروان نمود ولی استناد همه آنها به روایات محلی می‌باشد.
کلمان هوار در کتاب ایران و تمدن ایرانی آورده است: پل شوشتر از روی شادروانی می‌گذشت و بنا به روایات مهندسان رومی آن را ساخته بودند.
فردوسی نیز در ضمن سرودن شعری مربوط به این پل نام سازنده آن را برانوش آورده و پس از ساختن آن به روم برگشته است.
البته در قرن هشتم که ابن بطوطه به شوشتر رفته این پل قابل استفاده نبوده، چرا که وی می‌گوید : عمق رودخانه زیاد است و محاذی دروازه دسبول، مانند بغداد و حله جسری از کشتی‌های کوچک درست کرده‌اند.
مولف تذکره شوشتر تجدید بنای آن را به وسیله فتحعلی‌خان از حاکمان اواخر صفویه می‌داند.
این پل بارها مرمت شده است تا اینکه در سال ۱۳۰۳ قمری سیلاب برای چندمین بار آن را شکست و دیگر تعمیری در آن انجام نشد و دائما در حال ویرانی بیشتر شد.
پل معروف به بند قیصر در سال ۱۳۱۰ با شماره ۷۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.




لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7075/بند-قیصر-خوزستان/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
پل لاتیدان – هرمزگان+عکس

پل لاتیدان – هرمزگان+عکس

بقایای ویرانه پل لاتیدان که به آن پل رود کول نیز گفته می‌شود در مسیر کاروان رو دوره صفوی شیراز – بندرعباس، روی بستر رودخانه کول در ۵۰ کیلومتری غرب بندرعباس قرار دارد.

پل تاریخی لاتیدان که به طولانی‌ترین پل تاریخی ایران نیز شهرت دارد در سال ۱۳۷۲ بر اثر وقوع سیلاب در نزدیکی روستای نیم کار شهرستان خمیر از خاک بیرون آمد.
این پل با ۵۰۰ سال قدمت و طول یک کیلومتر دارای ۲۳۳ دهانه بوده که امروزه تنها ۳۳ دهانه آن سالم و بیش از ۲۰۰ متر آن قابل احیاء است.
بخش‌هایی از این پل در سالهای ۱۳۷۹ و ۱۳۸۶ در دو مرحله با هزینه ۸۰ میلیون تومان مرمت شده است.
برای دیدن طویل‌ترین پل ایران باید به جنوب ایران و استان هرمزگان سفر کنید. در ۵۰ کیلومتری غرب بندرعباس روی رود «کول» پلی بسیار بلند و طویل ساخته شده است که برای تجسم اندازه آن کافی است بدانید طول پل لاتیدان چیزی حدود سه برابر سی و سه پل اصفهان است.
عرض پل لاتیدان به دلیل طولانی بودن آن در بخش‌های مختلف متغیر است. یکی از اصلی‌ترین دلایل تخریب قسمت میانی پل، نبود امکان ساخت پی و شالوده محکم برای آن به دلیل شدت جریان آب رود است. مصالح به کار رفته در ساخت این پل سنگ‌های تراش نخورده و ناهمگون است که توسط ملاط به یکدیگر متصل شده‌اند.
این پل ظاهراً در زمان شاه عباس اول و در جریان احداث جاده کاروان رو ساخته شده و نقش موثری در نقل و انتقال نیرو و تدارکات برای باز پس گیری منطقه خلیج فارس از استعمارگران پرتغالی داشته است.
رودخانه کول از رودهای پر آب منطقه بوده و در این محل دارای بستر عریض و طغیان‌های فصلی است. بر همین اساس، در مسیر جاده کاروان رو، احداث پلی طویل بر بستر رودخانه ضرورت داشته است.
پل لاتیدان طولانی‌ترین پل تاریخی ایران و یکی از باشکوه‌ترین آنهاست. لیکن به جهت سهل انگاری در شالوده سازی و شاید تعجیل در ساخت آن – برای حمله به پرتغالی‌ها – و همچنین طغیان‌های شدید رودخانه، مدت نسبتاً کمی بعد از ساخت قسمتی از آن فرو ریخت.
در بازدیدی که انگلرت کمپفر از این پل در سال ۱۶۸۶ میلادی داشته، قسمت‌هایی از آن فرو ریخته بود. پل لاتیدان در زمان آبادانی بیش از هزار متر طول داشته و متشکل از سه قسمت شرقی، غربی و دیواره سدی بین آن دو بوده است.
امروزه از قسمت شرقی حدود ۲۷۰ متر و از قسمت غربی ویرانه ۱۴۷ متر باقی مانده، ولی از دیواره سدی به جهت اینکه در معرض جریان اصلی رودخانه قرار داشته، آثار زیادی برجای نمانده است.
این دیواره حدود ۸۰۰ متر طول، ۲ متر ارتفاع و حدود ۷ متر عرض داشته و ظاهراً در فواصل معین با جرزهای نیم دایره تقویت می‌شده است. از قسمت غربی پل تنها بقایای ۱۷ پایه که به طور منظم و در یک محور ساخته شده‌اند، باقی مانده که قابل بازسازی نیست.
این پایه‌ها در جهت بالا رود و پایین رود دارای موج شکن‌های نیم دایره بوده و مصالح و شیوه ساخت آنها مشابه بخش‌های دیگر پل است. به نظر می‌رسد که عرض پل در قسمت غربی ۸۰/۶ متر و بیشتر از قسمت شرقی بوده است.
از قسمت شرقی که ۲۷۰ متر طول و ۳۳ دهانه یا چشمه داشته، آثار بیشتری برجای مانده است. این قسمت پل ۴۰/۵ متر عرض (۶۰/۱ متر کمتر از قسمت غربی) داشته و با شیب ملایمی بر ارتفاع آن افزوده می شده است؛ به طوری که از یک متر در کناره رودخانه به ۶ متر و با احتساب جان پناه‌ها به ۵/۶ متر در میانه می‌رسیده است. ۳۳ دهانه این قسمت دارای ابعاد مختلفی بوده‌اند که از کناره تا میانه وسیع‌تر می‌شده است.
در حال حاضر حدود ۲۰ دهانه این قسمت سالم برجای مانده که نشان دهنده معماری پیشرفته و درخور توجه آن است. در ابتدای این قسمت ۹ دهانه کوچک فرعی وجود دارد که پل از آن به بعد کامل می‌شود.
از نهمین دهانه به بعد، پل ۱۷ دهانه به عرض ۴۰/۵ و ۱۷ پایه به عرض ۸۰/۳ متر دارد. عرض بیست و ششمین دهانه ۸۰/۵ متر است که در جریان اصلی آب قرار دارد.
قسمت شرقی پل با دهانه‌های دیگر و مطابق با همین عرض ادامه پیدا می‌کند؛ هرچند جریان اصلی رودخانه آسیب‌های زیادی به این قسمت وارد ساخته است.
روی پایه‌های قسمت اصلی این بخش از پل، آبگذرهایی در دو طبقه تعبیه شده که در مواقع طغیان، آب را از خود عبور داده و همچنین سبب صرفه جویی در مصالح و کاهش وزن پل می‌شده است. پایه‌های پل در این بخش حدود یک متر بالاتر از سطح آب و حداقل ۵۰/۲ متر بالاتر از بستر رودخانه قرار دارد.
اضلاع پایه‌ها در جهت مخالف و موافق جریان آب دارای موج شکن‌هایی با قوس جناغی است تا فشار آب به پایه ها را بشکند. طول این پایه ها ۱۵/۱۰ متر است. روی این پایه‌ها، جرزهایی به طول ۸۰/۸ و عرض ۴۵/۱ متر ساخته شده و بین آنها، آبگذرهایی در دو طبقه جا گرفته است. طاق دهانه‌های اصلی و آبگذرهای روی پایه‌ها به این جرزها متکی است. ارتفاع آبگذر طبقه اول ۲۰/۲ و طبقه دوم ۱/۵۰ متر است.
سطح گذر پل لاتیدان را با سنگ‌های مسطح فرش و لابه‌لای آنها را با ملات پر کرده بوده‌اند. پل رود کول با توجه به بستر رسوبی و غیر مستحکم رودخانه، فاقد یک شالوده مستحکم و یکپارچه است و ظاهراً حتی بستر رودخانه در این محل برای جلوگیری از شسته شدن بنیان پایه‌ها، سنگ فرش نشده و پی‌ها هر کدام به طور مستقل روی بستر رسوبی رودخانه نهاده شده است.
پل تاریخی لاتیدان در فهرست آثار ملی کشورمان نیز به ثبت رسیده است.





لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7065/پل-لاتیدان-هرمزگان/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
آشنایی با ۱۰ پل شگفت‌انگیز‌ جهان+عکس

آشنایی با ۱۰ پل شگفت‌انگیز‌ جهان+عکس

پلها از زمانی که انسان‌ها سفر و مهاجرت را آغاز کردند، به وجود آمده‌اند و روند تکاملی جالب توجهی را پشت سر گذاشته‌اند.
براساس گزارش هاواستافورکز، پل‌سازان اولیه نباید بیشتر از زحمت انداختن تنه یک درخت، زحمت دیگری را متحمل می‌شدند، اما به تدریج انسان دریافت با صرف زمان و نیروی بیشتر می‌تواند فواصل طولانی‌تری را با کمک پل‌ها به یکدیگر متصل کند.
مهندسان رومی طاق‌های سنگی را برای بنای پل به هرچیز دیگری ترجیح می‌دادند و با استفاده از همین تجهیزات توانستند کانال‌های آبی سنگی را برای انتقال دادن آب به مسافت‌های طولانی، بنا کنند، با این همه انقلاب صنعتی ساخت و ساز پل‌ها را نیز وارد مرحله‌ای جدید کرد.
تا پایان قرن ۱۹ ساخت پل‌های رکورد‌شکن به امری رایج تبدیل شده‌بود. پل بروکلین که در سال ۱۸۸۳ بنا شده‌بود در آن زمان طولانی‌ترین پل جهان به شمار می‌رفت تا اینکه پس از هفت سال پل Firth of Forth توسط مهندسان اسکاتلندی ساخته شد.
قرن جدید پل‌های طولانی‌تر و شگفت‌انگیز‌تری را برای انسان‌ها به ارمغان آورد،‌ پلهایی مانند پل گلدن‌گیت به طول دو هزار و ۷۳۷ متر که بر روی آب‌های خلیج سان‌فرانسیسکو احداث شده‌است.
امروزه مهندسان به آزمودن محدودیت‌های علم و تخیل ادامه می‌دهند. آزمایش‌ها برروی مواد نوآورانه،‌ طراحی‌های جدید و شیوه‌های ساخت انجام می‌گیرند. محصول نهایی این آزمایش‌ها به مسیر عبور و مرور خودروها و قطارها تبدیل می‌شوند و تحسین و حیرت انسان‌ها را برمی‌انگیزند. در ادامه به برخی از حیرت‌انگیزترین معماری‌هایی که بر روی پل‌های جهان انجام گرفته،‌ نگاهی خواهد شد.
پل خلیج هنگ‌ژو
چینی‌ها در صنعت پل‌سازی تازه‌وارد به شمار نمی‌آیند، پل آنلان پلی معلق است که در سال ۳۰۰ بعد از میلاد با استفاده از طناب‌های بامبویی در ارتفاع ۳۰۵ متری از رودخانه مین بنا شده‌است و هنوز عابران پیاده از روی آن عبور می‌کنند. مهندسان چینی درحدود هزار و ۷۰۰ سال بعد در استان جیانگ‌سو پروژه‌ای پل معلقی هزار و ۴۹۰ متری و پل کابلی ۷۵۸ متری را به پایان رساندند که این پل،‌ با نام پل رانیانگ برای مدت‌ها به عنوان طولانی‌ترین پل چین شناخته می‌شد. اما امروزه پل هنگ‌ژو که در ماه می سال ۲۰۰۸ و پس از ۹ سال برنامه‌ریزی و ساخت‌و ساز افتتاح شد، به عنوان طولانی‌ترین پل چین شناخته می‌شود. طول این پل ۳۶ کیلومتر بوده و در امتداد رودخانه کیانتانگ در دلتای رودخانه یانگ‌تسه در دریای شرقی چین احداث شده‌است. این پل تقریبا ۲۵ برابر پل رانیانگ و ۹ برابر پل مشهور آکاشی کائیکوی ژاپنی‌ها است. برروی این پل ۶ مسیر خودرو در هر دو مسیر به محل عبور و مرور خودروها از روی اقیانوس آزاد تبدیل شده‌است. عابران باید برای عبور از روی این پل ۱۲ دلار پرداخت کنند،‌ البته این هزینه در برابر هزینه ۱٫۷۲ میلیارد دلاری ساخت پل هیچ نیست.
پل بسفر​
تنگه بسفر که به تنگه استانبول نیز شهرت دارد،‌ دریای سیاه را به دریای مرمره وصل می‌کند. این تنگه همچنین آسیا را از اروپا جدا می‌کند از این رو از نظر استراتژیکی در دوره‌های جنگ صلح از ارزش بالایی برخوردار بوده‌است. در دوران امپراطوری ایرانی‌ها تلاش‌های زیادی برای پل زدن میان دو طرف این تنگه انجام گرفت، ساخت اولین پل روی تنگه بسفر به داریوش هخامنشی نسبت داده شده‌است، به گفته هرودوت به دستور داریوش پلی شناور روی تنگه بسفر زده شد تا آسیا را به اروپا متصل کند و سپاهیان هخامنشی بتوانند سپاهیان فراری سکایی را تعقیب کنند، همچنین این پل راه ورود به بالکان بود تا سپاهیان داریوش بتوانند مقدونیه را تصرف کنند. با این‌همه اصلی‌ترین ساختار پل این تنگه تا سال ۱۹۷۳ افتتاح نشد؛ یعنی زمانی که مهندسان پل معلق ۱٫۵۱ کیلومتری بسفر را احداث کردند،‌ تنها پل جهان که دو قاره را به یکدیگر وصل کرده‌‌بود،‌ البته تا زمانی که پل معلق فاتح سلطان محمد برفراز آن احداث شد. پل بسفر با وجود احداث پلی دیگر،‌ هنوز یکی از جذاب‌ترین مناظر ترکیه به شمار می‌رود. این پل هشت مسیر رفت‌و برگشت را برای خودروها فراهم آورده است، عابران پیاده نیز تا سال ۱۹۷۷ می‌توانستند از روی آن عبور کند اما پس از آن مقامات به دلایل ایمنی از انجام این کار جلوگیری کردند.
پل گیتس‌هد میلنیوم
در سال ۱۹۹۶ رقابتی در گیتس‌هد انگلستان برای طراحی پلی متحرک برروی رود تاین (Tyne) آغاز شد. این پل باید به گونه‌ای می‌بود که به کشتی‌ها اجازه عبور و مرور می‌داد درحالی که چشم‌انداز پل‌های نزدیک و یا فعالیت‌های فرهنگی که در حاشیه‌های رودخانه انجام می‌شوند را مسدود نمی‌کرد. طرح نهایی از سیستم چرخشی منحصر‌به‌فردی برخوردار است. این پل از دو قوس فولادی ساخته شده‌است،‌ در وضعیت پایین،‌ بخش پیاده‌روی این پل که برای دوچرخه‌سواری نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد، پایین و رو به آب قرار می‌گیرد. زمانی که پل باید در وضعیت بالا قرار بگیرد، هشت موتور الکتریکی هر دو قوس را مانند یک ساختار یکپارچه و مستحکم حرکت می‌دهند،‌ با پایین آمدن یکی از قوس‌ها،‌ دیگری به سمت بالا کشیده می‌شود. این پل ۱۲۶ متری در سال ۲۰۰۰ افتتاح شد.
پل میلو
مرتفع‌ترین نقطه این پل کابلی ۱۹ متر از برج ایفل بلند‌تر و تنها کمی کوتاه‌تر از ساختمان امپایر استیت است. خودرویی که از روی این پل عبور کند در واقع در ارتفاع ۲۷۱ متری از سطح زمین معلق هستند. رانندگانی که به ترس از ارتفاع خود غلبه کنند، با عبور از این پل از کلرمونت به حواشی دریای مدیترانه می‌رسند. این پل مرتفع‌ترین پل جاده‌ای جهان است که ارتفاعی برابر ۳۴۳ متر داشته و بر فراز رود تارن در جنوب فرانسه احداث شده‌است.
پل اکتاویو فریس دی‌الیویرا
این پل که نام یکی از بزرگان رسانه‌ای برزیل را برخود دارد،‌ پلی کابلی است که برروی رود پین‌هیروس که بخش غربی سائو‌پائولو را به دو نیم تقسیم کرده‌،‌ احداث شده‌است. طول این پل ۹۰۰ متر بوده و در ارتفاع ۱۳۸ متری بنا شده‌است. ویژگی اصلی پل،‌ دو سازه فلزی منحنی است که به شکل X از روی یکدیگر عبور کرده‌اند. این دو مسیر با استفاده از ۱۴۴ کابل از برج اصلی پل معلق هستند و منطقه سائو‌پائولو را به بروکلین وصل می‌کنند.
پل آبشارهای سنت آنتونی
در آگوست سال ۲۰۰۷ پلی که برروی رود می‌سی‌سیپی وجود داشت به دلیل نقص در اتصالات فولادی پل از هم فروپاشید. به جای این پل، پل آبشارهای سنت‌آنتونی در سال ۲۰۰۸ بنا شد،‌ پلی که از شگفتی‌های معماری مدرن به شمار می‌رود. این پل از بتون ضد فرسایش و مقاومی ساخته شده و بیش از ۶٫۸ میلیون کیلوگرم میلگرد اپوکسی‌دار، این بتن را مقاوم‌سازی کرده‌است. همچنین ۳۲۳ حسگر در بدنه این پل کارگذاشته شده‌اند که می‌توانند یکپارچگی و یکدستی سازه را نمایش دهند. بتن این پل همچنین در پاکسازی هوا نیز نقش دارد زیرا حاوی سیمانی است که می‌تواند آلودگی‌های هوا از قبیل مونوکسید کربن،‌نیتروژن و بنزن را در حضور نور تجزیه کند.
پل دنوِئو کریک
اولین آزمایش برروی ماده پلیمری عایق بتن که محققان دانشگاه ویسکونزین برای جلوگیری از فرسایش بتن ابداع کرده‌بودند، برروی این پل انجام گرفت. این پل طولی برابر ۴۰ متر دارد و افرادی که از روی آن عبور می‌کنند شاید ندانند که میزان مقاومت آن چه‌اندازه است. طول عمر مفید این پل ۷۵ سال تخمین زده‌شده‌است،‌ در حالی که طول عمر بسیاری از پل‌های مشابه بین ۳۰ تا ۴۰ سال است. این به آن معنی است که پل دنوئو کریک که در سال ۲۰۰۵ احداث شده،‌تا سال ۲۰۸۰ نیاز به تعمیرات نخواهد داشت.
پل اورسوند
این پل دانمارک و سوئد را برروی تنگه اورسوند به یکدیگر متصل می‌کند. طرح ساخت این پل عظیم به عنوان بزرگترین پروژه ساخت و ساز تاریخ اروپا، سه میلیارد دلار هزینه در بر داشت. این پل از سه بخش اصلی برخوردار بوده و طولانی‌ترین پل کابلی جهان است که ویژه خودرو و راه‌آهن طراحی و ساخته شده‌است. ارتفاع این پل ۲۰۴ متر بوده و راه‌آهن در مسیر کم ارتفاع‌تر و جاده‌ها در مسیر مرتفع‌تر بنا شده‌اند.
پل آکاشی کائیکو
ژاپن به خاطر ساختار جغرافیایی‌اش برای صنعت پل‌سازی هم یک رویا به شمار می‌رود و هم یک کابوس، این کشور که از چهار جزیره اصلی و چهار هزار جزیره کوچکتر تشکیل شده، بستر مناسبی برای احداث پل به شمار می‌رود. اما به دلیل اینکه ژاپن بر روی حلقه آتش زمین‌لرزه و آتشفشان واقع شده، ساخت پل به امری پرچالش و نیازمند به تخصص و مهارت بالا تبدیل شده‌است. پل آکاشی کائی‌کیو در سال ۱۹۹۸ احداث شده و به واسطه ابعاد بزرگش جهان را بهت‌زده کرد. این پل به طول ۳٫۹ کیلومتر برروی تنگه آکاشی کشیده شده‌است. ارتفاع پل از سطح آب ۲۸۳ متر است و کابل‌های آن کشش ۱۲۰ هزار تن وزن را تحمل می‌کنند. آنچه شگفت‌انگیز بودن این پل را افزایش داد، مقاومت آن در برابر زمین‌لرزه ای ۷٫۲ ریشتری در دورانی بود که هنوز تکمیل نشده بود. این زمین‌لرزه گسلی جدید در کنار پل به‌وجود آورد که ایجاد این گسل در پی پل و دهانه مرکزی آن تغییراتی ایجاد کرد.
پل-تونل خلیج چساپیک
یکی از پل‌هایی که برروی خلیج چساپیک در ویرجینیا احداث شده،پل خلیج چساپیک است که طولی برابر ۶٫۹۵ کیلومتر داشته و سواحل شرقی و غربی مریلند را به یکدیگر متصل می‌کند. البته معماری این پل در مقایسه با پل دیگری که در فاصله چند کیلومتری‌اش قرار گرفته، حرفی برای گفتن ندارد، تونل-پل خلیج چساپیک متشکل از مجموعه‌ای از پل‌ها و تونل‌ها است و طول آن ۲۷٫۴ کیلومتر است. بیشتر بخش این پل برروی سطح آب بنا شده که توسط بیش از پنج‌هاز موج‌شکن محافظت می‌شود. برای اینکه کشتی‌ها نیز امکان عبور و مرور داشته‌باشند، دو تونل ۱٫۶ کیلومتری در زیر مسیر اصلی پل احداث شده تا خودروها از میان آنها عبور کرده و به دو جزیره دست ساز دو هکتاری برسند که نقطه انتقال تونل‌ها و پل‌ها به شمار می‌روند.


لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/4489/آشنایی-با-10-پل-شگفت‌انگیز‌-جهان/
 

rahmati8829

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
پل راه اهن بیشه لرستان که در زمان احداث راه اهن شمال به جنوب ساخته شده است.
 

پیوست ها

  • 20_8804050075_L600.jpg
    20_8804050075_L600.jpg
    69.7 کیلوبایت · بازدیدها: 0

Ashkan-kamrani

عضو جدید
پل سه پایه جوادیه تهران+عکس

پل سه پایه جوادیه تهران+عکس

پل جوادیه یکی از پل‌های تهران است که در ورودی مسیر راه آهن ساخته شده و به نوعی دروازه این شهر محسوب می‌شود. این پل علاوه بر زیبایی‌هایی که دارد، جزء سه نماد مهم شهر تهران است.

این پل که در سال ۱۳۸۹ افتتاح شد، ۲۱۰ متر طول دارد که ۸۴ متر آن شیب راه شمالی- جنوبی است و ۱۰۴ متر و نیم آن معلق است.
هزینه احداث این پروژه که در آن ۶۰ هزار پیچ استفاده شده، ۴۰ میلیارد تومان اعلام شده‌است.
پیمانکار، مهندسان و مشاوران این پروژه ایرانی بودند و طرح این پل برگرفته از سوزن ریل قطار است و محل اتصال شمال و جنوب تهران به شمار می‌رود.
با توجه به اینکه خاک رسی محوطه پل و بالا بودن سطح آب‌های زیرزمینی منطقه از دیگر چالش‌های احداث این پل بوده‌است، برای جلوگیری از پیشامدهای احتمالی ۸۰ شمع بتنی در این پل به کار رفته‌است.
این پل که به عنوان نخستین پل معلق در کشور و سومین نماد شهر تهران پس از برج آزادی و برج میلاد، شناخته می‌شود، از جهت مهندسی و فنی منحصربه‌فرد است و نخستین پل سه پایه با تکنولوژی خاص در ایران به شمار می‌رود. پل جوادیه در برابر زلزله مقاوم است و می‌تواند بزرگترین زلزله را تحمل کند.
این پل دارای سه پایه بتنی نشیمنگاه، دو نشیمنگاه در سمت چپ و یک نشیمنگاه در سمت راست می باشد. پایه‌های فلزی پل از نوع باکس فلزی طراحی شده است که شکل هندسی و نمادین آن که عرشه پل اصلی به صورت آویز توسط کابل‌های فولادی می‌باشد به صورت سوزن خط راه آهن می‌باشد.

پل سه پایه جوادیه همچنین دارای یک قوس اصلی با دهنه‌ای ۱۲۶ متری است که از ۱۰ قطعه ساخته شده است و هر قطعه آن حدود ۷۰ تن وزن دارد. ۱۵ درصد وزن این قطعات مربوط به جوش آن است و برای نصب هر کدام از این قطعات، یک جرثقیل ۷۰۰ تنی به کار رفته است.
ورق به کار رفته در طراحی و ساخت پل از نوع ST 52 بوده و کابل‌های به کار رفته از خارج وارد شده است. تعداد کابل‌های به کار رفته در پل ۱۲‌عدد بوده که به ارتفاع ۶ تا ۳۰‌متر به عرشه ۱۲۶‌متری این سازه متصل شده است‌ و ۱۸‌هزار تن بار را کنترل می‌کند.
به‌دلیل متغیر بودن ارتفاع، کابل‌ها به ۳ تیپ متفاوت ۱۹‌رشته، ۳۷‌رشته و ۶۱‌ رشته‌ای تقسیم شده‌اند که هر کدام توان تحمل متفاوت بار پل را به‌خود اختصاص می‌دهند و به‌صورت جداگانه از توان حمل بالایی برخوردار بوده و از ۲۵۰ تا ۸۵۰‌ تن بار را تحمل می‌کنند.
در پل جوادیه از ضربه‌گیرهای هیدرو‌دینامیک استفاده شده که ارتعاشات زلزله را دفع می‌کند و توان استقامت در زلزله ۱۰‌ریشتری را داشته و یکی از ویژگی‌های بارز آن ایمنی بالا در برابر لرزه‌های شدید است که در این ارتباط ۸ لرزه‌گیر با ظرفیت ۲ هزار تن‌ در پل نصب شده است.
طول کلی پل حدود ۲۱۰ متر که شامل ۴ دهانه دسترسی می‌باشد و پل اصلی به طول کلی ۱۲۶ متر و عرض ۳۰ (دو باند ۱۴ متری و فاصله۲ متر بین باندها) و ۱۰۴ متر و نیم آن معلق است.
این پل برای عبور ۶ خط سواره رو با حاشیه ایمنی لازم و پیاده روهایی به عرض ۲ متر در طرفین طراحی شده است. تعداد خطوط راه آهن موجود زیر پل جوادیه ۶ خط است با دهانه مفروض برای پل، قابل افزایش تا ۱۰ خط توسعه آتی می‌باشد.
تمامی انرژی مورد نیاز روشنایی و نورپردازی پل جوادیه با استفاده از انرژی باد و خورشید تأمین می‌شود.





لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/4827/پل-سه-پایه-جوادیه-تهران/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
پل راه‌آهن گارابیت فرانسه+عکس

پل راه‌آهن گارابیت فرانسه+عکس

پل راه‌آهن گارابیت (Garabit viaduct) در سال ۱۸۸۴ روی رودخانه ترویر، در منطقه کانتال در کوهستان‌های مرکزی فرانسه ساخته و سال بعد افتتاح شد.

این پل که طول آن ۱۸۵۳ فوت است، به شکل طاقی – قوسی طراحی و ساخته شده است. ارتفاع قوس حامل بار سازه در بلندترین قسمت به ۱۶۵ متر می‌رسد.
پل گارابیت که تمام سازه آن از آهن ساخته شده به خاطر جلوگیری از زنگ زدگی و خوردگی به رنگ قرمز رنگ‌آمیزی شده و هدف از ساخت آن فقط عبور قطار از روی آن بوده است.
قطعات اصلی پل هر یک سال یک بار و کل سازه نیز هر ۳سال یک بار مورد بازبینی قرار می‌گیرد.
پل گارابیت را اهالی منطقه کانتال نماد پیشرفت فرانسه می‌دانستند به همین علت گارابیت یکی از جاذبه‌های گردشگری داخلی در فرانسه در طی سال‌های ۱۸۹۰ تا ۱۹۰۴ به شمار می‌رفت.
مهندس طراح و سازنده این پل، گوستاو ایفل است که وی قبل از این پل، برج ایفل را در پاریس ساخته بود. چهره گوستاو ایفل و نمای قوسی شکل پل گارابیت روی اسکناس‌های ۲۰۰ فرانکی طراحی شده است.
در سال ۱۸۶۴ هنگامی که گوستاو ایفل توانست شرکت مهندسی خودش را به صورت مستقل راه‌اندازی کند، کشورهای اروپایی از جمله فرانسه به فکر راه‌اندازی شبکه سراسری خط آهن در قاره‌ی اروپا بودند، هنگامی که در سال ۱۸۷۰ ساخت این شبکه خط آهن به مرحله اجرا رسید، شرکت ایفل پیشنهادی بر ساخت یک پل خط آهن روی رودخانه ترویر دریافت کرد.
ایفل به همراه لئون بویر و موریس کشلن (مهندس محاسبات ساخت سازه) طراحی و ساخت این پروژه را در محل کارگاه خود در پاریس آغاز کرد.
محاسبات نشان می‌داد که پل دارای حدود ۵۶۵ متر طول بوده و باید در برابر بادهای کوهستانی منطقه کانتال مقاومت کند که این نیازمند یکنواختی مصالح به کارگیری شده در قسمت نشیمن‌گاه و طراحی خاص سازه بود.
به لحاظ جنس گرانیتی کوه‌های منطقه پایه‌های اصلی پل از مصالح هم نوع ساخته ‌شده است. در آن زمان سنگ‌تراشان فرانسوی قادر به تراش دقیق سنگ‌های گرانیتی نبودند به همین سبب ایفل، استادکاران ایتالیایی را برای این کار به خدمت گرفت.
اوت سال ۱۸۸۰ آماده سازی نشیمن‌گاه پل آغاز شد. در سمت پر شیب دره، ستون‌ها گرانیتی پل با ظرافت استادکاران سنگ‌تراش ایتالیایی به وسیله ۴ قوس و ۵ ستون ساخته شد.
برای جلوگیری از نشست پل در قسمت‌های مختلف به علت طول زیاد و همچنین وجود رودخانه ترویر حامل بار سازه به صورت قوسی روی پایه‌های بتونی در نظر گرفته شده، پل همچنین دارای ۵ ستون هرمی شکل به عنوان پایه‌هایی در نقاط دیگر بود این ستون‌ها روی پایه‌های گرانیتی بود که فاصله ۲۰ متر در دو وجه پایینی داشته و هر چه به سمت بالا پیش رفته فاصله دو وجه کم شده تا به مقدار فاصله ۶ متر می‌رسد و علت آن جاگیری خط اصلی پل و عرشه روی ستون‌هاست.
خطر دیگری که کل سازه را تهدید می‌کرد وزش بادهای فصلی در منطقه بود، ایفل به پیشنهاد کشلن و با مشورت بویر کل سازه را به صورت متخلخل طراحی کرده بود، سازه اصلی به صورت نوارهایی بر پایه مثلث و تنیده در هم که در نقاط مختلف از یک دیگر عبور می‌کنند ساخته شد.
دو ستون در دو طرف شانه‌های قوص اصلی به صورت دو پایه از روی قوس به خط اصلی رسیده تا بار در این نقاط تجمیع نشده و به صورت یکنواخت در قسمت‌ها تقسیم شود.
درزهای انبساطی طراحی شده در نقاط اتصال قطعات پل برای تغییرات اندازه قطعات در گرما و سرمای منطقه در نظر گرفته شد.
ایفل برای اینکه دقت بیشتری در ساخت قطعات انجام گیرد آن‌ها را در کارگاه خود می‌ساخت و سپس به محل پل برای نصب انتقال می‌داد، ساخت عرشه پل از دو سمت به سوی مرکز در اواخر سال ۱۸۸۰ آغاز شد.

برای ساخت عرشه پل گارابیت ۱۰۰ نفر کارگر و هر کدام ۳ ماه تلاش کردند تا عرشه پل به مرحله بهره‌برداری برسد.
کمبود بودجه و تغییر فصل از مشکلاتی بود که در سال‌های ۱۸۸۱ تا ۱۸۸۳ ایفل با آن دست به گریبان بود، ساخت پل گارابیت در سال ۱۸۸۴ با وزن حدود ۳۹۰۰ تن و هزینه‌ای بالغ بر ۴۰۰/۶۲۷ دلار و انحراف واقعی از معیار ۸ میلی‌متر به پایان رسید و در سال ۱۸۸۵ توسط گروه مهندسان مشاور ایفل افتتاح شد.
در اواسط جنگ جهانی دوم پس از اشغال فرانسه توسط آلمان‌ها نیروهای مقاومت اقدام به بمب‌گذاری در پایه‌های اصلی پل گارابیت نمودند وقتی ساکنان سنت فلور از موضوع باخبر شدند به نزد فرماندهان مقاومت رفته و آنان را از این کار منصرف کردند.
با احداث پل‌های تمام بتونی به موازات پل گارابیت روی رودخانه ترویر استفاده از پل گارابیت به حداقل رسید به طوری که تنها یک قطار مسافربری و ۳ قطار باربری از آن با سرعتی برابر ۱۰ کیلومتر و مدت یک دقیقه از آن می‌گذرد.





لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/4851/پل-راه‌آهن-گارابیت-فرانسه/
 
انواع پل های تیری



پل های تیری به سبک های بسیار زیادی ساخته می شود. نوع طراحی, مکان و چگونگی ساخت یک خرپا, تعیین کننده نوع یک خرپاست. در بدو انقلاب صنعتی, احداث پلهای تیری در ایالات متحده با سرعت توسعه یافت. طراحان با طرحهای نوین و سازه های مختلف و متعدد این حرفه را رونق بخشیدند. پل های چوبی جای خود را به پلهای فلزی یا نیمه فلزی دادند. این نمونه های متنوع از خرپا ها گامهای موثری را در جهت پیشرفت در این زمینه برداشت. یکی از ابتدایی ترین و مشهور ترین آنها خرپای «هاو»1 بود که در سال ١٨۴٠ توسط «ویلیام هاو»2 طراحی و ابداع شد.



شهرت ابداع جدید وی در طرح خرپایش نبود, چرا که مشابه طرح kingpost بود. چگونگی استفاده از تیرهای آهنی عمودی با مجموعه ای از تیر های چوبی مورب طرح او بود که مورد توجه قرار گرفت. بسیاری از پلهای تیری امروزه هنوز از طرح هاو در خرپایشان استفاده می کنند.

اگر نوعی دیگه از پل هارو میشناسین خوشحال میشم باهاش آشنا بشم.

parspajouhaan
 
بالا