آمارها نشان می دهند که اکثر انسان ها از داشتن وسایل اوّلیه زندگی محروم هستند و در سطوح پایین و در سایه اسارت سلطه گران زندگی می کنند. در چنین اوضاعی ـ که زندگی انسان ها این گونه بی ارزش شده است ـ، این اندیشه به ذهن می اید که این، چه محکومیتی است که گریبانگیر بیشتر مردم جهان شده است؟ مگر انسان، قبل از زاده شدن، در گزینش جامعه خود نقشی داشته یا دارد که باید به ارزش های جامعه تن دهد؟ و بدین ترتیب است که انسان ها با بحران انسانیت، رو به رو می شوند و ارزش ها متزلزل می شوند.