شركت مهندسين مشاور نقش جهان ـ پارس
[FONT=tahoma, Helvetica, sans-serif]خرمشهر-1384[/FONT]
سیستم نمایش سه بعدی افلاک نما (PLANETARIUM) یک تکنولوژی پیشرفته است که امکان حضور در یک فضای مجازی را فراهم می کند و انسان را در فضای کاملا مجازی (VIRTUAL) رها می کند تا تجربه های غیر واقعی به صورت واقعی حس و درک شوند.
تصویر واقعی هیچ گاه از واقعی شدن دست بر نمی دارد، تصاویر مجاز ی بر واقعیت اثر می گذارند و آنگاه واقعیت و مجاز در هم تنیده شده و تمیز دنیای واقعی و دنیای مجازی مشکل و مشکل تر می شود.
در حوزه رسانه ها، این مجازی سازی در سطح جهانی، شبکه به هم پیوسته ای را نیز بوجود آورده، بی واسطگی و همه جا بودن این شبکه از این واقعیت سرچشمه میگیرد که علاوه بر انقباض زمان و مکان همه ی حواس ما نیز با هم ترکیب می شوند و ادراک چند گانه ی حسی بر ایمان به وجود می آید. در اینجاست که شاهد حضور یک تقارن عجیب هستیم. از یکسو تمام اندیشه ها و خاطره قومی مان که حاصل آمیختگی بی سابقه با سنت ها بوده است به سویمان هجوم می آورند و گونه ای فرا واقعیت آفریده می شود، و از سوی دیگر انقلاب ارتباطات با تکنولوژی جدید، خود زمان واقعی را به بازی گرفته و در کنار دنیای ملموس دور و برمان دنیای مجازی را می سازد.
اگر این دو نحوه ی (( مجازی سازی)) یعنی دنیای رویاها، رویت ها و اسطوره ها و دنیای دستاورد عصر کامپیوتر به صورتی که با دیجیتال و اینترنت و غیره متجلی شده در فضای خود فرمان (CYBER SPACE) را با هم مقایسه کنیم- در می یابیم که با دو دنیای موازی هم مواجهیم، اگر چه تجلی گاه دنیای کهن الگو ( آرکه تاپ ) که بنیان صور هم ساخت معماری گذشته ی ما را نیز شکل میدهد- تخیل خلاق است، ولی در نهایت این نحوه های مجازی سازی شباهت چشمگیری بر هم دارند، هر دو ضابطه ی خاص خود را دارند و در هر دوی آن شاهد نحوه تبدیل از حالتی به حالت دیگر هستیم و هر دو، بی جا و مکان اند.
معماری جهان نمای خرمشهر بر بستر این (( مجازی سازی)) جای می گیرد و سعی دارد از طریق این بهم پیوستگی که رسانه، انسان ها، فرهنگ ها و هویت های چند گانه را در بر می گیرد، دنیای رنگارنگی از آمیختگی ها بسازد که پر نقش و نگارتر از آن به تصویر در نمی آید.
این دنیای رنگارنگ که خود عین عالم مثال و عالم خیال است، جا و منطقه میانجی است که تمام سطوح آگاهی در آن متمرکز می شوند، درون هم می لغزند و دنیایی می سازند که انحام آن همانقدر به قوه ی سازنده تخیل نیازمند است که شقاق های واقعیت . در این منطقه میانجی، سطوح گوناگون معنی از کهن ترین تا جدید ترین صور آن با هم برخورد می کنند و ربط و رابطه ی گفتمانی را بوجود می آورند که منتج آن فضای معماری تازه ای از آمیزش افق هاست .
منبع:www.njp-arch.com
[FONT=tahoma, Helvetica, sans-serif]خرمشهر-1384[/FONT]
سیستم نمایش سه بعدی افلاک نما (PLANETARIUM) یک تکنولوژی پیشرفته است که امکان حضور در یک فضای مجازی را فراهم می کند و انسان را در فضای کاملا مجازی (VIRTUAL) رها می کند تا تجربه های غیر واقعی به صورت واقعی حس و درک شوند.
تصویر واقعی هیچ گاه از واقعی شدن دست بر نمی دارد، تصاویر مجاز ی بر واقعیت اثر می گذارند و آنگاه واقعیت و مجاز در هم تنیده شده و تمیز دنیای واقعی و دنیای مجازی مشکل و مشکل تر می شود.
در حوزه رسانه ها، این مجازی سازی در سطح جهانی، شبکه به هم پیوسته ای را نیز بوجود آورده، بی واسطگی و همه جا بودن این شبکه از این واقعیت سرچشمه میگیرد که علاوه بر انقباض زمان و مکان همه ی حواس ما نیز با هم ترکیب می شوند و ادراک چند گانه ی حسی بر ایمان به وجود می آید. در اینجاست که شاهد حضور یک تقارن عجیب هستیم. از یکسو تمام اندیشه ها و خاطره قومی مان که حاصل آمیختگی بی سابقه با سنت ها بوده است به سویمان هجوم می آورند و گونه ای فرا واقعیت آفریده می شود، و از سوی دیگر انقلاب ارتباطات با تکنولوژی جدید، خود زمان واقعی را به بازی گرفته و در کنار دنیای ملموس دور و برمان دنیای مجازی را می سازد.
اگر این دو نحوه ی (( مجازی سازی)) یعنی دنیای رویاها، رویت ها و اسطوره ها و دنیای دستاورد عصر کامپیوتر به صورتی که با دیجیتال و اینترنت و غیره متجلی شده در فضای خود فرمان (CYBER SPACE) را با هم مقایسه کنیم- در می یابیم که با دو دنیای موازی هم مواجهیم، اگر چه تجلی گاه دنیای کهن الگو ( آرکه تاپ ) که بنیان صور هم ساخت معماری گذشته ی ما را نیز شکل میدهد- تخیل خلاق است، ولی در نهایت این نحوه های مجازی سازی شباهت چشمگیری بر هم دارند، هر دو ضابطه ی خاص خود را دارند و در هر دوی آن شاهد نحوه تبدیل از حالتی به حالت دیگر هستیم و هر دو، بی جا و مکان اند.
معماری جهان نمای خرمشهر بر بستر این (( مجازی سازی)) جای می گیرد و سعی دارد از طریق این بهم پیوستگی که رسانه، انسان ها، فرهنگ ها و هویت های چند گانه را در بر می گیرد، دنیای رنگارنگی از آمیختگی ها بسازد که پر نقش و نگارتر از آن به تصویر در نمی آید.
این دنیای رنگارنگ که خود عین عالم مثال و عالم خیال است، جا و منطقه میانجی است که تمام سطوح آگاهی در آن متمرکز می شوند، درون هم می لغزند و دنیایی می سازند که انحام آن همانقدر به قوه ی سازنده تخیل نیازمند است که شقاق های واقعیت . در این منطقه میانجی، سطوح گوناگون معنی از کهن ترین تا جدید ترین صور آن با هم برخورد می کنند و ربط و رابطه ی گفتمانی را بوجود می آورند که منتج آن فضای معماری تازه ای از آمیزش افق هاست .
منبع:www.njp-arch.com
