| ||
| | گائودی در سال 1884 برای تکمیل طرحهای فرانسیسکودل ویلار،برای “معبد بخشش گناهان” ویژه خانواده مقدس در حومه بارسلون،به کار دعوت می شود.او در ادامه طرح ویلار،سرداب کلیسا را بر اساس الگوهای گوتیک سده های سیزدهم و چهاردهم طراحی می کند. در سال 1893 پایین ترین طبقات قابل رؤیت کلیسا در طرح گائودی به شیوه انتقالی گوتیک،کامل می شود.رفته رفته که بنا قد می افرازد و گام به گام به نقطه تقاطع صلیب می رسد،شکوفایی یکی از خارق العاده ترین و خلاق ترین معمار دویست ساله اخیر را بر پیکر خود احساس می کند. در این بنا عناصری که به اندک پیوند گائودی با هنر نو دلالت می نمایند،عاقبت راه را بر زبان محض خیال پردازانه ای می گشایند که یادآور ساقه های گیاهی و ساختارهای رویا گونه است.در واقع این قالبهای وهمگرا چندان نیز فاقد پیش زمینه نبود،زیرا آنچه مسلم است گائودی ( که چند صباحی در آفریقای شمالی به کار پرداخته بود) با خانه های گِلی بربرها،الهام پذیری این خانه ها از قالب های طبیعی و شبیه سازی های بسیار مرموز تجلی عقایدشان در آنها آشنا بود. غنای هنر گائودی،حاصل همنشینی جنبه های کارکردی و خیال پردازانه،ذهنی و تجربی و مادی و معنوی است.قالب های وی نه بر حسب تصادف،که بر اساس اصول ساختاری و در دنیایی عمیقاَ شخصی از معانی نمادین و اجتماعی بنا شده است. | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مـنـــــــبـع : كتاب هزار سال معماري جهان
