شهر والنسيا
شهرک علوم و فنون که توسط سانتاگو کالاتراوا طراحي شده است، يک مرکز بازآفريني شهري براي فرهنگ و علوم در مقياس بزرگ است که همچنين "L’Oceanogràfic" – شهري در زير آب که توسط مرحوم "Felix Candela" طراحي شده است – را نيز در بر مي گيرد.
اين شهرک در بستر رود خشک شده " Turia " ، در ميانه راه بين شهر قديم والنسيا و ناحيه ساحلي "Nazaret " در مساحتي حدود 350 هزار متر مربع گسترده شده است.در پي طغيان مهيب اين رود در سال 1957، رود نوسط کانالي به جنوب شهر منحرف و هدايت و بستر خشک شده رود درخت کاري شد و به تفرجگاهي به طولي 7 کيلومتر که از مرکز شهر شروع مي شد، تبديل گرديد.
طرفين اين تفرجگاه از طريق 2 پل طراحي شده توسط کالاتراوا به هم متصل مي شود.افلاک نما ( L’Hemisfèric ) اولين قسمتي بود که به روي عموم (در آپريل 1998) گشوده شد. موزه علم در سال 2000، ساختمان پارکينگ (L’Umbracle ) در سال 2001 و کاخ هنر (Palacio de las Artes ) در سال 2002 يه بهره برداري رسيد .
استفاده کالاتراوا از بتن سفيد و قطعات شکسته و خرد کاشي هاي براق (يکي از هنرهاي محلي والنسيا) ، تمام ساختمان ها را به مثابه يک کل واحد به هم پيوند داده است دو ساختمان اصلي، افلاک نما ( L’Hemisfèric ) و موزه علم ، در اطراف تفرجگاه ،که از کاخ هنر (Palacio de las Artes ) شروع مي شود و در راستاي طولي سايت امتداد پيدا مي کند، طوري چيده شده اند که ديد هاي مناسبي را به سمت دريا عرضه مي کنند.تفرجگاه و پارگينک خودرو ها (L’Umbracle ) ، آخرين مرحله طراحي کالاتراوا در مجموعه بي نظير و وسيع شهرک علوم و فنون است.سقف سازه هاي دريايي که پارک اقيانوس شناسي (L’Oceanogràfic ) – مجموعه اي در زير آب به ابعاد 80 هزار متر مربع - را شکل مي دهند، توسط "Felix Candela" طراحي شده اند.يک برج مخابرات براي گوشه غربي سايت طرح ريزي شده بود که با تغيير دولت در سال 1996 ، اين برج مخابراتي جاي خود را به کاخ هنر (Palacio de las Artes ) داد.کالاتراوا در سال 1991 برنده مسابقه طراحي برج ارتباطات شد .البته بعدا در همان سال طرح توسعه تمام مجموعه به او واگذار شد.پياده روها به عنوان بخشي منفک نشدني از محوطه سازي ، به صورت يک عنصر سامان دهنده عمل مي کند.باغ ها در تمام سايت گسترده شده اند و به ياد رودي که از ميان سايت عبور مي کرد ، استخرهاي کم عمقي ، افلاک نما را در برگرفته و سقف کتابخانه ، زير رستوران،سينما و غالب تالار هاي کنفرانس را احاطه کرده است.بعلاوه باريکه هاي آب ، لبه شمالي موزه علم را پر تلالؤ مي کند.يکي از نفاط اوج غرب تفرجگاه ورودي هاي ايستگاه مترو آلامدا ( Alameda ) ( 1996-1991 ) و پل آلامدا ( که شهر قديم والنسيا را به دانشگاه متصل مي سازد) است.ارتفاع سايبان هاي فلزي که ورودي هاي به ايستگاه زيرزميني را مشخص مي کنند توسط بازوهاي هيدروليکي قابل کاهش است، تا جايي که سايبان ها با کف همسطح مي شوند و بدين ترتيب ورودي بسته مي شود.سقف ايستگاه زيرزميني به شاه تيري که سازه پل را نگه مي دارد متصل است که به کمک يک توده مرکزي بتوني محکم مي شود.
بازار والنسيا Valencia,Spain Market
اين بازار در سال 1913 توسط فرانسيسكو مورا ، معمار و استاد مدرنيسم طراحي شده و همچون كار ديگر وي در ايستگاه سن پنكراس در اينجا هم نماهاي آجري تزيين شده ، طاق و قوس مرتفعي از آهن و شيشه را در بر مي گيرند.اما تضاد بين هنر و مهندسي ، تزيين و كارامد بودن اينجا نمايان تر است. در غرب بنا طاق بزرگي است كه فضايي با سه گنبد بالاي ورودي آن قرار دارد كه با سراميك و كاشي هاي منقوش تزيين شده است . در انتهاي شرقي ان قوسي به سبك گائودي از آجر طرح دار با پنجره اي در نيمه ي بالايي آن ساخته شده . كيوسك هاي گل فروشي با سايبانهاي شيشه اي چتري داخل و بيرون ديده مي شوند.
ارتباط دهنده اين عناصر مدرن ، قرون وسطايي و مراكشي يك طاق قوسي آهني ساده و خوش تركيب است با ستون هاي كم تزيين باريك كه تكيه گاه خرپا هاي بالاي صحن بلند و روشن آن است. راهرو ها با سقف شيب دار پوشانده شده اند. با وجود موقعيت مكاني مناسب و همسايگي با مجموعه هاي آپارتماني شيك متعلق به همان دوره ، اين بازار در سال 1985 بسته شد و روبه ويراني گذاشت. شهردار والنسيا با تلاش بسياري براي حفظ ميراث گذشته والنسيا بازسازي آن را آغاز كرد . يك پاركينگ زيرزميني سه طبقه براي ساكنان و بازديد كنندگان و پاركينگ ديگري براي فروشگاه ها ساخته شد كه هم در امدزا است و هم مانع از ازدحام خيابان هاي اطراف و منتهي به بازار .
پي بازار سنگ لاشه روي خاك آيروفتي است كه كاملاً ته نشين شده ، كلاهكهاي شمع ها براي انتقال بار عمودي به پي شناور از فولاد و بتن ساخته شدند و براي حفاظت از زيرزمين تازه گود برداري شده در برابر نشت آب ، يك ديوار محكم ساخته شده است. اجزاي آهني زنگ زده به دقت جدا شده و جايگزين شده اند. و كاشيها و آجر ها هم با دقت زياد بازسازي شده اند. در تابستاد 2001 از 5 دفتر معماري دعوت شد تا براي احياي بازار ايده بدهند. طرح دفتر بورگس دنس در لندن به دليل نگرش ميني ماليستي آن انتخاب شد. اين طرح طبقه اول بازار را به عنوان ميدانگاه عمومي در نظر گرفته و بيشتر ساخت و ساز جديد را در طبقه ي پايين متمركز كرده است.
بورگس براي خلق فضاي دلچسب براي ميدانگاه ، آنها كف را با سنگ آهك پوشاندند و آن را تا آن سوي سقف هاي جانبي و تا حصار كه تركيبي از نرده هاي آهني و سنگ است ادامه داند. هشت برده ي سبز از بامبو در جا گلدانهايي از سنگ آهك در مقابل سكو هاي پيرامون كه پشت آن ها شيشه است قرار گرفته اند تا در براب باد محفوظ باشند و همچنين دريچه هاي تهويه اضطراري طبقات پايين را پنهان مي كند.
قسمت هاي آهني دوباره به رنگ قدمي سبز پسته اي در آمده اند و در هر طرف صحن سه غرفه مكعب شكل 47 متري با ارتفاع 4 متر قرار دارند كه مغازه ها و پله هاي فرار و چند كافه كه ميز هاي آن در بيرون قرار گرفته اند دوره آن ها قرار دارند. پوشش آن ها پنلهاي شيشه ي سفيد است كه به كف بتني مهار شده و در بالا به يك صفحه ي سازه اي ضد زنگ عايق به هم متصل شده اند و نور آن ها از ميان شيشه هاي ريختگي مات و از چراغ هايي كه پشت پوشش سقف پنهان شده اند تامين مي شود. در نور روز اين غرفه ها همچون حباب هاي صابون بي جسم به نظر مي رسند و شب ها چون فانوس زير نور ملايم طاق قوسي مي درخشند.نور پردازي با نصب چراغهايي بالاي سرستون ها و نور افكنهايي روي نماي بيروني انجام شده است. پله هاي برقي از مركز محوطه ي اصلي پايين مي روند كه انجا آبشاري به ارتفاع 8 متر به آب نمايي مي ريز و با باد ملايمي هوا را هم خنك مي كند. در اين بخش كه شامل مغازه هايي با شيشه كاريهاي زيباست . يك رستوران در آخرين بخش غربي و دو غرفه ي نيم دايره با نماي سنگ دور ستونهاي ورودي شرقي وجود دارد.
اسپانيا کشوري است در جنوب غربي اروپا. نام رسمي آن پادشاهي اسپانيا و پايتخت آن، مادريد است. سرزمين اسپانيا شامل قسمت اعظم شبه‌جزيره ايبري، جزاير بالئارس، جزاير قناري، شهر‌هاي سبته (Ceuta) و مليله (Melilla) در شمال قاره افريقا و برخي جزاير ديگر واقع در مقابل سواحل اين قاره و خود شبه‌جزيره‌است.در شمال با فرانسه و آندورا، در غرب با پرتغال، در جنوب با جبل‌الطارق و مراکش و همچنين داراي مرزهاي دريايي در شرق با درياي مديترانه و در غرب و شمال با اقيانوس اطلس است.
والنسيا يا بالنسيا يا بالنثيا (در اسپانيايي: Valencia؛ در اسپانيايي حرف «v»، «ب» تلفظ مي‌شود) مرکز استان والنسيا و پايتخت بخش خودمختار والنسيا در اسپانيا است.منابع عربي و اسلامي نام اين شهر را بلنسيه گفته‌اند. والنسيا سومين شهر بزرگ كمتر شناخته شده ي اسپانيا پر از ساختمانهاي چشمگير است. از بورس ابريشم قرون وسطي با ستون هاي بلند پيچ خورده تا بازار روز رنگارنگ با بادنمايي به شكل يك طوطي سبز رنگ و شهر غول آساي هنر و علوم كالاتراوا كه در ادامه با برخي از اين بخش ها آشنا مي شويم.
شهرک علوم و فنون Valencia,Spain City of Arts and Sciences
والنسيا يا بالنسيا يا بالنثيا (در اسپانيايي: Valencia؛ در اسپانيايي حرف «v»، «ب» تلفظ مي‌شود) مرکز استان والنسيا و پايتخت بخش خودمختار والنسيا در اسپانيا است.منابع عربي و اسلامي نام اين شهر را بلنسيه گفته‌اند. والنسيا سومين شهر بزرگ كمتر شناخته شده ي اسپانيا پر از ساختمانهاي چشمگير است. از بورس ابريشم قرون وسطي با ستون هاي بلند پيچ خورده تا بازار روز رنگارنگ با بادنمايي به شكل يك طوطي سبز رنگ و شهر غول آساي هنر و علوم كالاتراوا كه در ادامه با برخي از اين بخش ها آشنا مي شويم.
شهرک علوم و فنون Valencia,Spain City of Arts and Sciences
شهرک علوم و فنون که توسط سانتاگو کالاتراوا طراحي شده است، يک مرکز بازآفريني شهري براي فرهنگ و علوم در مقياس بزرگ است که همچنين "L’Oceanogràfic" – شهري در زير آب که توسط مرحوم "Felix Candela" طراحي شده است – را نيز در بر مي گيرد.
اين شهرک در بستر رود خشک شده " Turia " ، در ميانه راه بين شهر قديم والنسيا و ناحيه ساحلي "Nazaret " در مساحتي حدود 350 هزار متر مربع گسترده شده است.در پي طغيان مهيب اين رود در سال 1957، رود نوسط کانالي به جنوب شهر منحرف و هدايت و بستر خشک شده رود درخت کاري شد و به تفرجگاهي به طولي 7 کيلومتر که از مرکز شهر شروع مي شد، تبديل گرديد.
طرفين اين تفرجگاه از طريق 2 پل طراحي شده توسط کالاتراوا به هم متصل مي شود.افلاک نما ( L’Hemisfèric ) اولين قسمتي بود که به روي عموم (در آپريل 1998) گشوده شد. موزه علم در سال 2000، ساختمان پارکينگ (L’Umbracle ) در سال 2001 و کاخ هنر (Palacio de las Artes ) در سال 2002 يه بهره برداري رسيد .
استفاده کالاتراوا از بتن سفيد و قطعات شکسته و خرد کاشي هاي براق (يکي از هنرهاي محلي والنسيا) ، تمام ساختمان ها را به مثابه يک کل واحد به هم پيوند داده است دو ساختمان اصلي، افلاک نما ( L’Hemisfèric ) و موزه علم ، در اطراف تفرجگاه ،که از کاخ هنر (Palacio de las Artes ) شروع مي شود و در راستاي طولي سايت امتداد پيدا مي کند، طوري چيده شده اند که ديد هاي مناسبي را به سمت دريا عرضه مي کنند.تفرجگاه و پارگينک خودرو ها (L’Umbracle ) ، آخرين مرحله طراحي کالاتراوا در مجموعه بي نظير و وسيع شهرک علوم و فنون است.سقف سازه هاي دريايي که پارک اقيانوس شناسي (L’Oceanogràfic ) – مجموعه اي در زير آب به ابعاد 80 هزار متر مربع - را شکل مي دهند، توسط "Felix Candela" طراحي شده اند.يک برج مخابرات براي گوشه غربي سايت طرح ريزي شده بود که با تغيير دولت در سال 1996 ، اين برج مخابراتي جاي خود را به کاخ هنر (Palacio de las Artes ) داد.کالاتراوا در سال 1991 برنده مسابقه طراحي برج ارتباطات شد .البته بعدا در همان سال طرح توسعه تمام مجموعه به او واگذار شد.پياده روها به عنوان بخشي منفک نشدني از محوطه سازي ، به صورت يک عنصر سامان دهنده عمل مي کند.باغ ها در تمام سايت گسترده شده اند و به ياد رودي که از ميان سايت عبور مي کرد ، استخرهاي کم عمقي ، افلاک نما را در برگرفته و سقف کتابخانه ، زير رستوران،سينما و غالب تالار هاي کنفرانس را احاطه کرده است.بعلاوه باريکه هاي آب ، لبه شمالي موزه علم را پر تلالؤ مي کند.يکي از نفاط اوج غرب تفرجگاه ورودي هاي ايستگاه مترو آلامدا ( Alameda ) ( 1996-1991 ) و پل آلامدا ( که شهر قديم والنسيا را به دانشگاه متصل مي سازد) است.ارتفاع سايبان هاي فلزي که ورودي هاي به ايستگاه زيرزميني را مشخص مي کنند توسط بازوهاي هيدروليکي قابل کاهش است، تا جايي که سايبان ها با کف همسطح مي شوند و بدين ترتيب ورودي بسته مي شود.سقف ايستگاه زيرزميني به شاه تيري که سازه پل را نگه مي دارد متصل است که به کمک يک توده مرکزي بتوني محکم مي شود.
بازار والنسيا Valencia,Spain Market
اين بازار در سال 1913 توسط فرانسيسكو مورا ، معمار و استاد مدرنيسم طراحي شده و همچون كار ديگر وي در ايستگاه سن پنكراس در اينجا هم نماهاي آجري تزيين شده ، طاق و قوس مرتفعي از آهن و شيشه را در بر مي گيرند.اما تضاد بين هنر و مهندسي ، تزيين و كارامد بودن اينجا نمايان تر است. در غرب بنا طاق بزرگي است كه فضايي با سه گنبد بالاي ورودي آن قرار دارد كه با سراميك و كاشي هاي منقوش تزيين شده است . در انتهاي شرقي ان قوسي به سبك گائودي از آجر طرح دار با پنجره اي در نيمه ي بالايي آن ساخته شده . كيوسك هاي گل فروشي با سايبانهاي شيشه اي چتري داخل و بيرون ديده مي شوند.
ارتباط دهنده اين عناصر مدرن ، قرون وسطايي و مراكشي يك طاق قوسي آهني ساده و خوش تركيب است با ستون هاي كم تزيين باريك كه تكيه گاه خرپا هاي بالاي صحن بلند و روشن آن است. راهرو ها با سقف شيب دار پوشانده شده اند. با وجود موقعيت مكاني مناسب و همسايگي با مجموعه هاي آپارتماني شيك متعلق به همان دوره ، اين بازار در سال 1985 بسته شد و روبه ويراني گذاشت. شهردار والنسيا با تلاش بسياري براي حفظ ميراث گذشته والنسيا بازسازي آن را آغاز كرد . يك پاركينگ زيرزميني سه طبقه براي ساكنان و بازديد كنندگان و پاركينگ ديگري براي فروشگاه ها ساخته شد كه هم در امدزا است و هم مانع از ازدحام خيابان هاي اطراف و منتهي به بازار .
پي بازار سنگ لاشه روي خاك آيروفتي است كه كاملاً ته نشين شده ، كلاهكهاي شمع ها براي انتقال بار عمودي به پي شناور از فولاد و بتن ساخته شدند و براي حفاظت از زيرزمين تازه گود برداري شده در برابر نشت آب ، يك ديوار محكم ساخته شده است. اجزاي آهني زنگ زده به دقت جدا شده و جايگزين شده اند. و كاشيها و آجر ها هم با دقت زياد بازسازي شده اند. در تابستاد 2001 از 5 دفتر معماري دعوت شد تا براي احياي بازار ايده بدهند. طرح دفتر بورگس دنس در لندن به دليل نگرش ميني ماليستي آن انتخاب شد. اين طرح طبقه اول بازار را به عنوان ميدانگاه عمومي در نظر گرفته و بيشتر ساخت و ساز جديد را در طبقه ي پايين متمركز كرده است.
بورگس براي خلق فضاي دلچسب براي ميدانگاه ، آنها كف را با سنگ آهك پوشاندند و آن را تا آن سوي سقف هاي جانبي و تا حصار كه تركيبي از نرده هاي آهني و سنگ است ادامه داند. هشت برده ي سبز از بامبو در جا گلدانهايي از سنگ آهك در مقابل سكو هاي پيرامون كه پشت آن ها شيشه است قرار گرفته اند تا در براب باد محفوظ باشند و همچنين دريچه هاي تهويه اضطراري طبقات پايين را پنهان مي كند.
قسمت هاي آهني دوباره به رنگ قدمي سبز پسته اي در آمده اند و در هر طرف صحن سه غرفه مكعب شكل 47 متري با ارتفاع 4 متر قرار دارند كه مغازه ها و پله هاي فرار و چند كافه كه ميز هاي آن در بيرون قرار گرفته اند دوره آن ها قرار دارند. پوشش آن ها پنلهاي شيشه ي سفيد است كه به كف بتني مهار شده و در بالا به يك صفحه ي سازه اي ضد زنگ عايق به هم متصل شده اند و نور آن ها از ميان شيشه هاي ريختگي مات و از چراغ هايي كه پشت پوشش سقف پنهان شده اند تامين مي شود. در نور روز اين غرفه ها همچون حباب هاي صابون بي جسم به نظر مي رسند و شب ها چون فانوس زير نور ملايم طاق قوسي مي درخشند.نور پردازي با نصب چراغهايي بالاي سرستون ها و نور افكنهايي روي نماي بيروني انجام شده است. پله هاي برقي از مركز محوطه ي اصلي پايين مي روند كه انجا آبشاري به ارتفاع 8 متر به آب نمايي مي ريز و با باد ملايمي هوا را هم خنك مي كند. در اين بخش كه شامل مغازه هايي با شيشه كاريهاي زيباست . يك رستوران در آخرين بخش غربي و دو غرفه ي نيم دايره با نماي سنگ دور ستونهاي ورودي شرقي وجود دارد.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
