معرفی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب

[maziyar_darabi]

تاریخچه و وضعیت ساختاری مناطق نفت خیز جنوب به عنوان زادگاه صنعت نفت در ایران، پس از حفر نخستین چاه نفتی خاورمیانه در مسجدسلیمان در سال 1287 هجری خورشیدی تا کنون، کانون تحول و توسعه فناوری‌های جدید به منظور استخراج و تولید نفت و گاز بوده است.

این تحولات پس از پیروزی انقلاب اسلامی و خلع ید از پیمانکاران و کارشناسان خارجی بسیار برجسته است.
مناطق نفت خیز جنوب تا قبل از پیروزی انقلاب، توسط دو شرکت خاص خدمات نفتایران مشهور به اسکو و شرکت خدمات غیرصنعتی اداره می‌شد.
پس از انقلاب و آغاز جنگ تحمیلی مدیریت مناطق نفت خیز در شرکت ملی نفت ایران تشکیل شد و راهبری عملیات تولید از این مناطق را بر عهده گرفت.
این مدیریت پس از جنگ به مدیریت تولید مناطق خشکی تغییر نام داد و حوزه فعالیت آن کل کشور را در بر گرفت.
سرانجام در سال 1379 با توجه به سیاست‌ها و برنامه‌های وزارت نفت مبنی بر ایجاد تغییر و تحول در نحوه اداره فعالیت‌ها ساختار سازمانی مناطق نفت خیز جنوب بررسی و شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب شامل یک ستاد مرکزی و 9 شرکت فرعی شکل گرفت.
این شرکت با بیش از 50 میدان هیدروکربوری بزرگ و کوچک در محدوده‌ای به وسعت افزون بر 400 هزار کیلومتر مربع از استان بوشهر تا شمال استان خوزستان بیش از 80 درصد نفت خام کشور را تولید می‌کند.
در این قلمرو وسیع نفتی میدان های بزرگی همچون اهواز آسماری، گچساران، مارون، کرنج و پارسی قرار دارند.
در سال های اخیر با تغییر رویکرد وزارت نفت بار دیگر شاهد به کارگیری دانش و تخصص کارشناسان مناطق نفت خیز جنوب در زمینه مطالعه و توسعه میدان ها و مخازن نفت و گاز هستیم.
هم اکنون توسعه میدان‌های نفتی کبود، منصورآباد، گچساران کرنج و پازنان و میدان‌های گازی مارون خامی، خلیج آغاجاری، پازنان و کرنج خامی، بی‌بی‌حکیمه، کارون بنگستان، قلعه‌نار بنگستان، میلاتون و رگ سفید در دست اقدام است.
شرکت‌های بهره‌برداری نفت و گاز تابع
شرکت های تابع بهره‌ بردار مناطق نفت خیز جنوب بر اساس موقعیت جغرافیایی و میدان های اصلی تحت اختیار به این شرح نامگذاری شده و فعالیت می‌کنند:
شرکت بهره‌برداری نفت و گاز کارون:
شرکت بهره‌برداری نفت و گاز کارون با مرکزیت اهواز مسئولیت راهبری و تولید نفت، گاز و مایعات گازی از میدان های واقع در شهرستان اهواز را عهده‌دار است. مجموعه نفت خام تولیدی این شرکت به طور متوسط روزانه افزون بر یک میلیون و 20 هزار بشکه است. بزرگ ترین میدان نفت خام ایران اهواز آسماری و بنگستان در حوزه عملیات این شرکت قرار دارد.
شرکت بهره‌برداری نفت و گاز کارون افزون بر 500 هزار بشکه در روز خوراک نفت خام پالایشگاه های آبادان، تهران و تبریز را تأمین می کند و مابقی تولید خود را به مقصد پایانه صادراتی خارگ ارسال می‌ دارد.
علاوه بر این تولید روزانه 50 هزار بشکه ان.جی.ال، کارون را به یکی از عمده‌ منابع تامین‌کننده خوراک صنایع پتروشیمی ماهشهر و بندرامام مبدل ساخته است.
شرکت ‌بهره‌برداری نفت و گاز مارون
شرکت بهره‌برداری نفت و گاز مارون بهره‌برداری و استحصال نفت‌خام و گاز از میدان های نفتی غرب رودخانه مارون (جراحی) شامل میدان های مارون، کوپال و شادگان را عهده‌دار است.
نفت‌خام تولیدی این شرکت به میزان 620 هزار بشکه در روز است. عمده تولید نفت خام مارون به پالایشگاه نفت اصفهان ارسال و مابقی به پایانه صادراتی خارگ انتقال می‌یابد.
وجود بزرگترین تاسیسات تزریق گاز ایران و تاکید بر تولید صیانتی و همچنین راهبری میدان ها و مخازنی که از نظر پیچیدگی سرآمد مخازن نفتی دنیاست، مارون را به میدان آزمون مهارت ها و تخصص های گوناگون مرتبط با نفت و گاز تبدیل کرده است.
شرکت بهره‌برداری نفت و گاز گچساران
شرکت بهره‌برداری نفت و گاز گچساران بهره‌برداری از میدان های پراکنده‌ای از جمله گچساران، بی‌بی‌حکیمه، سیاهمکان، رگ‌سفید، پازنان، منصورآباد و نرگسی را به عهده دارد. واقع شدن این میدان‌ها در استان های کهگیلویه و بویراحمد، خوزستان، فارس و بوشهر از یک سو و قرار گرفتن تلمبه‌خانه گوره و منیفولد بزرگ نفت خام صادراتی ایران در حوزه عملیات این شرکت از سوی دیگر، گچساران را به عنوان یک شرکت مهم در عرصه تولید و صدور نفت خام قرار داده است.
این شرکت روزانه افزون بر 750 هزار بشکه نفت خام یک میلیارد و 470 میلیون فوت مکعب گاز خشک و 60 هزار بشکه مایعات گازی از نوع نفتا تولید می‌کند.
شرکت بهره‌برداری نفت و گاز آغاجاری:
شرکت بهره‌برداری نفت و گاز آغاجاری با مرکزیت شهرستان امیدیه، راهبری عملیات تولید از 7 میدان نفت و گاز آغاجاری، کرنج، پارسی، رامشیر، پازنان، رگ‌سفید و بخشی از میدان مارون واقع در جنوب شرق استان خوزستان را عهده‌دار است.
این شرکت روزانه افزون بر 730 هزار بشکه نفت‌خام سبک و سنگین تولید می‌کند که بخشی از آن به مصرف خوراک پالایشگاه اصفهان رسیده و مابقی آن به خارگ ارسال می‌شود.
تولید گاز و گازمایع در آغاجاری شامل روزانه حدود 785 میلیون فوت مکعب گاز خشک، 30 هزار بشکه گازمایع و 7 هزار بشکه نفتاست که بخش عمده گاز تولیدی در مخازن، تزریق و گازمایع به پتروشیمی بندرامام و نفتای تولیدی به پتروشیمی بوعلی ارسال می‌شود.

 

[maziyar_darabi]

معرفی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب (2)

معرفی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب (2)

شرکت بهره‌برداری نفت و گاز مسجدسلیمان: منطقه مسجدسلیمان با یکصدسال قدمت در زمینه اکتشاف و تولید نفت خام دروازه ورود شرکت‌های نفتی جهان به خاورمیانه بود.

شرکت بهره‌برداری نفت و گاز مسجدسلیمان همزمان با تشکیل شرکت های بهره‌برداری فرعی، با پیوستن چهار ناحیه نفت خیز لب‌سفید، قلعه‌نار، هفتکل و نفت‌سفید، تشکیل و در عمل راهبری و بهره‌برداری از میدان های نفت و گاز مناطق نفت خیز جنوب واقع در شمال خوزستان را عهده‌دار شد.
این شرکت با سقف مجاز تولید 120 هزار بشکه در روز، تولید صیانتی از مخازن مسجدسلیمان، پرسیاه، عنبل، کارون، ذیلایی، نفت‌سفید، هفتکل، قلعه‌نار، کبود و لب‌سفید را به عهده دارد.
شرکت نفت و گاز مسجدسلیمان روزانه 195 میلیون فوت‌مکعب گاز ترش از مخزن ژوراسیک تولید و پس از نم‌زدایی به مقصد پتروشیمی ماهشهر ارسال می‌کند؛ علاوه براین روزانه 17 میلیون و 300 هزار فوت مکعب گاز همراه از مخزن ذیلایی و 20 میلیون فوت مکعب گاز از مخزن بنگستان لب‌سفید در حوزه عملیاتی این شرکت تولید می‌شود.
شرکت‌های تخصصی تابع مناطق نفت خیز جنوب:
شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب به عنوان بزرگترین شرکت وابسته به شرکت ملی نفت ایران، از ابتدای سال 1383 با اعمال بخش دیگری از تغییرات ساختاری با هدف ایجاد بنگاه های اقتصادی ، چهار شرکت خدماتی را با بازنگری در بخش هایی از مدیریت ها و ادارات ستادی مناطق نفت خیز جنوب تشکیل داد.
شرکت خدمات مهندسی و تجهیزات صنعتی توربین جنوب:
این شرکت وظایف مربوط به تعمیر و نگهداری تاسیسات، تجهیزات و ماشین‌آلات با قدرت بیش از 4 هزار اسب‌ بخار و تعمیرات دوره‌ای توربین‌های گازی مختلف و مورداستفاده صنعت نفت را به عهده دارد. اداره و راهبری کارگاه مرکزی، اهواز، آغاجاری و گچساران، از دیگر وظایف این شرکت است.
شرکت پیراحفاری ایران:
انجام عملیات تعمیر و تکمیل چاه های نفت و گاز با استفاده از دکل‌ها و ماشین‌آلات و دستگاه های ویژه و انجام عملیات تعمیر، ترمیم و مانده‌یابی، بازسازی و تکمیل تجهیزات سرچاهی و درون چاهی با استفاده از دستگاه لوله‌مغزی سیار از مهمترین فعالیت‌های این شرکت است.
شرکت خدمات ترابری و پشتیبانی نفت:
شرکت خدمات ترابری و پشتیبانی نفت با برخورداری از سرمایه‌ای از ناوگان وسیع و گسترده و متنوع حمل و نقل زمینی و ماشین‌آلات سیار و ساختمانی در بخش‌های حمل و نقل سبک درون شهری و برون شهری، حمل و نقل سنگین، عملیات ویژه حفاری شامل: جابه جایی دکل، حمل مواد سوختی و شیمیایی و لوله‌های جداری به دکل‌های حفاری در بخش‌های عملیاتی، خدماتی، پروژه‌ای و صیانتی منابع نفتی فعالیت دارد.
شرکت خدمات رفاهی نفت:
برنامه‌ریزی و اجرای فعالیت‌های غیرصنعتی، از جمله ارائه خدمات رفاهی، فرهنگی، هنری، ورزشی، تعمیرات و نگهداری ساختمان های اداری، منازل مسکونی، تاسیسات فرهنگی- ورزشی، کتابخانه، امورمسافرت و ارائه خدمات رفاهی به کارکنان و خانواده‌های آنان و همچنین احداث، توسعه، بهسازی و نگهداشت فضای سبز ادارات و واحدهای مسکونی به منظور دستیابی به اهداف متعالی سازمان، خلاصه‌ای از عملیات اجرایی این شرکت به شمار می‌رود.
اکنون فعالیت شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب به عنوان بزرگ‌ترین شرکت تابع شرکت ملی نفت ایران با تلاش کارشناسان و متخصصان خود و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، مبتنی بر استانداردهای نظام مدیریت و کیفیت، مدیریت زیست‌محیطی و ایمنی است.
تردیدی نیست که عملکرد این شرکت در افزایش ظرفیت‌سازی تولید نفت و گاز در سال‌های اخیر افق روشنی را برای رسیدن به اهداف شرکت ملی نفت ایران برای تامین انرژی کشور ترسیم می‌کند.
هم اکنون رونق اقتصادی کشورها، نیازمند منابع انرژی است و نفت و گاز به عنوان ارزان‌ترین و رایج ترین منابع انرژی تجدیدناپذیر در جهان به عنوان خوراک اولیه بسیاری از صنایع، منشا تولید محصولات و فرآورده های ارزشمند محسوب می شود.

 

[maziyar_darabi]

معرفی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب (3)

معرفی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب (3)

ایران دومین کشور دارنده ذخایر گاز و چهارمین دارنده ذخایر نفت جهان است؛ از سوی دیگر یکی از محورهای اساسی توسعه کشور با ملاحظه سند چشم انداز 20 ساله نظام، توسعه انرژی و اجرای پروژ ه های نفت، گاز و پتروشیمی است.

تبیین این نقش و جایگاه، به زمینه ها و اهرم هایی نیازمند است که اجرای صحیح پروژه های صنعت نفت و طراحی و مدیریت یکپارچه آنها راهکاری اساسی محسوب می شود.
با توجه به روند کاهشی نرخ جانشینی اکتشاف های جدید با ذخایر نفتی تولیدی شناخته شده، افزایش بازیافت از ذخایر موجود مسئله ای اساسی در کشورهای تولید کننده نفت دنیا محسوب می شود.
شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب با بیش از 50 میدان هیدروکربوری بزرگ و کوچک در جنوب غربی ایران، بزرگ ترین شرکت تابع شرکت ملی نفت ایران و عمده ترین تولید کننده نفت و گاز کشور محسوب می شود.
تولید مناطق نفت خیز جنوب هم اکنون افزون بر سه میلیون و 200 هزار بشکه در روز است که بیش از 80 درصد نفت تولیدی کشور در دریا و خشکی را تشکیل می دهد.
همچنین در این شرکت روزانه 115 میلیون مترمکعب گاز غنی تولید می شود با توسعه میدان های جدید و افزایش ضریب بازیافت مخازن این رقم افزایش می یابد.
متوسط ضریب مورد انتظار برداشت از مجموعه مخازن نفتی کشور حدود 27 درصد است، اگرچه ضریب برداشت از مخازن نفت با توجه به شرایط خاص هر مخزن متفاوت است، اما این عدد برای حدود 44 مخزن نفت مناطق نفت‌خیز جنوب حدود 28 درصد است.
از نظر کارشناسان، ضریب بازیافت دسته‌بندی‌های متعددی دارد که هنگام مقایسه، باید مدنظر قرار گیرند، ضمن آن که حتی در مورد گروهی از مخازن باید توجه داشت که ضریب بازیافت در محدوده وسیعی تغییر می کند؛ بنابراین باید حداکثر، حداقل و متوسط آن، مقایسه شود.
تولید اولیه از یک مخزن نفتی توسط انرژی اولیه که در مخزن موجود است، صورت می گیرد که پس از مدتی انرژی مخزن کاهش می یابد و ادامه تولید از مخزن صیانتی نمی شود، در این مرحله برای تولید بیشتر باید با شیوه های دیگری مانند برداشت ثانویه، انرژی مخزن را از خارج مخزن تامین کرد.
در این زمینه، هر مخزن بسته به سیال و نوع سنگ مخزن ونیز نوع رانش نفت در مخزن شیوه خاصی برای ازدیاد برداشت دارد؛ برای مثال تزریق گاز یا تزریق متناوب آب و گاز توسط ویژگی های فیزیکی سنگ مخزن، نوع رانش نفت و خصوصیات سیالات موجود در مخزن کنترل می شوند، از این رو روش های به کار گرفته شده در سایر کشورهای نفت خیز را نمی توان به طور مستقیم بر روی مخازن کشور به کار برد و باید تحقیقات در سطوح علمی و عملی بر روی مخازن انجام شود.
مدیریت یکپارچه منابع هیدروکربوری که از اولویت های برنامه های مناطق نفت‌خیز جنوب است، با هدف تولید صیانتی نفت و گاز، افزایش بازیافت نهایی، تولید نکردن گاز از کلاهک مخازن نفتی، رعایت تناسب تولید از بخش های مختلف یک مخزن و تولید متعادل و همزمان از مخازنی که شبکه آبده مشترکی دارند، اجرا می شود، اکنون به طور عمده با اجرای طرح های تزریق گاز غیر امتزاجی به دست می آید، ولی بزرگ‌ترین پروژه تزریق امتزاجی گاز در رامشیر از نظر تئوریک دورنمای بهتری را در این زمینه ارائه می دهد.
پروژه های تحقیقاتی برای به کارگیری روش های جدید مطابق با فناوری روزآمد از جمله روش های نوین حفاری، تزریق دی اکسید کربن و استفاده از نانوتکنولوژی و بهینه سازی پروژه های موجود نیز در دست بررسی است که در صورت کسب نتیجه مطلوب، کاربردی خواهند شد.
افزون بر این به طور طبیعی مقدار زیادی گاز به صورت محلول در نفت خام وجود دارد که به شکل گاز همراه نفت استخراج می شود تا سال های پایانی دهه 40 شمسی، بیشتر این گاز سوزانده می شد. برنامه جمع آوری گازهای همراه با انتقال مراحل اول تفکیک واحدهای بهره برداری اهواز، مارون و آغاجاری آغاز شد و در عمل تا سال 1357 حدود 20درصد از گازهای همراه جمع آوری می شد.
ارقام گازهای سوزانده شده نسبت به گازهای تولیدی در سال 65 نشان می دهد حدود 58 درصد، به دلیل نبود تاسیسات جمع آوری سوزانده شد ،این در حالی است که ارقام مشابه سال 83 بیانگر کاهش 27 درصدی سوزاندن گازهای همراه است. مناطق نفت خیز جنوب با اجرای پروژه های در دست اقدام در نظر دارد نسبت گاز سوزانده شده به گاز تولید شده را به زیر 3 درصد برساند.
هر یک درصد افزایش ضریب بازیافت نفت در مخازن نفتی ایران به تولید حدود 5 میلیارد بشکه نفت اضافه منجر خواهد شد و افزایش 5درصدی برداشت از مخازن معادل کشف یک مخزن جدید است.

 

[maziyar_darabi]

معرفی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب (4)

معرفی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب (4)

هم اکنون بیش از 95 درصد گازهای همراه جمع آوری می شود که برای جمع‌آوری گازهای باقیمانده پنج پروژه دیگر عملیاتی شده است.

<SPAN class=content id=NewsDetail003_lblBody innerhtml="html">مجموع اعتبار در نظر گرفته شده برای این پروژه‌ها، دوهزار میلیارد ریال است که با تکمیل آنها، روزانه 100 میلیون فوت مکعب گاز جمع‌آوری، فشارافزایی و تزریق می‌شود.
مناطق نفت‌خیز جنوب با هدف کاهش گازهای سوزانده شده، تامین بخشی از گازهای مورد نیاز برای تزریق در میدان های نفتی و همچنین حفظ محیط زیست، طرح جلوگیری از سوزاندن گازهای همرا نفت را در دست اجرا دارد که با اجرای این پروژه‌ها تا سال 1390 تمام گازهای باقی‌مانده نیز جمع آوری خواهد شد.
ازدیاد برداشت نفت از مخازن نفتی به صورت گاز و گاز مایع و افزایش بهره دهی چاه ها، استحصال مایعات گازی و تامین خوراک مجتمع های پتروشیمی و جلوگیری از آلودگی محیط زیست از جمله مزیت های طرح جمع آوری گازهای همراه نفت است.
مطالعات مهندسی مخازن نشان می دهد که مخازن گازی 9 گانه این شرکت شامل مارون خامی، کارون، بنگستان، بی بی حکیمه خامی، خلیج آغاجاری، رگ سفید خامی، پازنان خامی، کرنج خامی، میلاتون و قلعه نار خامی دارای قابلیت تولید گاز سبک به میزان 800 میلیون فوت مکعب در روز و مایعات گازی به میزان 120 هزار بشکه در روز است که به منظور تامین بخشی از گازهای مورد نیاز تزریق در میدان های نفتی، همچنین استحصال مایعات گازی، طرح توسعه مخازن گازی اجرایی شده که در آینده نزدیک شاهد نتایج چشمگیر آن خواهیم بود.
نگاهی گذرا به پروژه های توسعه ای در مناطق نفت خیز جنوب بیانگر آن است که این شرکت در اجرای برنامه های توسعه، کارنامه بسیار درخشانی دارد.

تدوین و اجرای برنامه های تولید نفت خام، گاز و گاز طبیعی مایع بر اساس سیاست کلی شرکت ملی نفت ایران، تدوین دستورعمل های فنی و تخصصی، مطالعه میدان ها و صیانت از مخازن، نظارت براجرای برنامه های بهره برداری نفت، گاز و گاز مایع، تولید صیانتی از مخازن بر اساس برنامه ریزی مصوب تولید نفت، گاز و گاز مایع، نگهداری تاسیسات تولید و برنامه ریزی برای ارتقای سطح فناوری و ایمن سازی و هدایت عملیات تولید نفت و گاز با هدف حفظ محیط زیست، کارکردهای این شرکت در چارچوب برنامه توسعه محسوب می شود.<SPAN lang=AR-SA style="FONT-SIZE: 10pt; FONT-FAMILY: Tahoma">