مطالب عمومی شیمی (دانستنی های شیمیایی)

[hellenaa]

آشنایی با چسب

دید کلی

ساخت و مصرف چسب از گذشته رایج بوده است. در قدیم ، از موادی چون قیر و صمغ درختان به عنوان چسب استفاده می*کردند. در تمام قرون گذشته و همچنین قرن نوزدهم چسب*ها منشاء حیوانی و یا گیاهی داشته*اند. چسب*های حیوانی بطور عمده بر مبنای کلوژن مامالیام Mammaliam بودند که پروتئین اصلی پوست ، استخوان و رگ و پی است و چسب*های گیاهی از نشاسته و دکسترین دانه*های گندم ، سیب زمینی و برنج تهیه می*شدند.

کاربردهای متنوع چسب*

از قرن نوزدهم بتدریج با پیدایش چسب*های سنتتیک ساخته شده در صنعت پلیمر ، چسب*های سنتی و گیاهی و حیوانی از صحنه خارج شده است. صنعت چسب به صورت گسترده ای در حال رشد می*باشد و تعداد محدودی وسایل مدرن ساخت بشر وجود دارد که از چسب در آنها استفاده نشده است. در اتصالات اغلب وسایل از یک جعبه بسیار ساده غلات گرفته تا هواپیمای پیشرفته بوئینگ 747 از چسب استفاده شده است.

امکانات بشر می*تواند بوسیله چسب*ها اصلاح گردد. این مطلب ، شامل استفاده از سیمان*های سخت شده توسط UV در دندانپزشکی و سیمان*های پیوند آکلریلیک در جراحی استخوان می*باشد. پیشرفت جدیدی که اخیرا در کاربرد چسب حاصل گشت، اتصال ریل*های فولادی و تراموای جدید شهر منچستر بود. چسب*ها نه تنها برای موادی که بایستی چسبانده و بهم پیوسته شوند، بلکه در ایجاد چسبندگی برای موادی از قبیل جوهر تحریر ، رنگها و سایر سطوح پوششی ، وسایل بتونه کاری و وجوه میانی در مواد ترکیبی از قبیل فولاد یا بافت پارچه ، در تایرهای لاستیکی و شیشه* یا الیاف در پلاستیک*ها ضروری هستند.

تصویر به اندازه 41% (301x241) کوچک شده است. برای دیدن تصویر در اندازه واقعی (508x406) روی این نوار کلیک کنید. برای باز شدن در پنجره جدید روی تصویر کلیک کنید.​

اجزای تشکیل دهنده چسب*ها

مواد پلیمری

چسب*ها ، همگی حاوی پلیمر هستند یا پلیمرها در حین سخت شدن چسب*ها بوسیله واکنش شیمیایی پلیمر شدن افزایشی یا پلیمر شدن تراکمی حاصل می*شوند. پلیمرها به چسب*ها قدرت چسبندگی می*دهند. می*توان آنها را به صورت رشته*هایی از واحدهای شیمیایی همانند که بوسیله پیوند کووالانسی به هم متصل شده*اند، در نظر گرفت.

پلیمرها در دماهای بالا روان می*گردند و در حلال*های مناسب حل می*گردند. خاصیت روان شدن آنها در چسب*های حرارتی و خاصیت حل شوندگی آنها در چسب*های بر پایه حلال ، یک امر اساسی می*باشد. پلیمرهای شبکه*ای در صورت گرم شدن جریان نمی*یابند، ممکن است در حلال*ها متورم گردند، ولی حل نمی*شوند. تمامی چسب*های ساختمانی ، شبکه*ای هستند، زیرا این مورد خزش (تغییر شکل تحت بار ثابت) از بین می*برد.

افزودنیهای دیگر

بسیاری از چسب*ها ، علاوه بر مواد پلیمری دارای افزودنیهایی هستند از قبیل:


* مواد پایدار کننده در برابر تخریب توسط اکسیژن و UV.
* مواد نرم کننده که قابلیت انعظاف را افزایش می*دهد و دمای تبدیل شیشه*ای (Tg ) را کاهش می*دهد.
* مواد پر کننده معدنی که میزان انقباض در سخت شدن را کاهش می*دهد و خواص روان شدن را قبل از سخت شدن تغییر می*دهد و خواص مکانیکی نهایی را بهبود می*بخشد.
* مواد تغلیظ کننده.
* معرف های جفت کننده سیلانی.


انواع چسب*ها


چسب*هایی که توسط واکنش شیمیایی سخت می*شوند

چسب*های اپوکسیدی:
اپوکسیدها ، بهترین نوع چسبهای شناخته شده ساختمانی هستند و بیشترین کاربرد را دارند. رزین اپوکسی که اغلب در حالت معمول استفاده می*شود، معمولا دی گیلیسریل اتراز بیس فنل DGEBA)A) نامیده می*شود و بوسیله واکنش نمک سدیم از بیس فنل A با اپی کلروهیدرین ساخته می*شود. آمینهای آروماتیک و آلیفاتیک به عنوان عامل سخت کننده استفاده می*شوند. این چسب*ها به چوب ، فلزات ، شیشه ، بتن ، سرامیک*ها و پلاستیک*های سخت بخوبی می*چسبند و در مقابل روغن*ها ، آب ، اسیدهای رقیق ، بازها و اکثر حلال*ها مقاوم هستند. بنابراین کاربرد بیشتری در چسباندن کفپوش*های وینیلی در سرویس*ها و مکان*های خیس و به سطوح فلزی دارند.

چسب*های فنولیک برای فلزات:
وقتی که فنل با مقدار اضافی فرمالدئید تحت شرایط بازی در محلول آبی واکنش کند، محصول که تحت عنوان رزول شناخته شده و الیگومری شامل فنل*های پلدار شده توسط اتروگرومتیلن روی حلقه*های بنزن می*باشد، بدست می*آید. برای جلوگیری از تشکیل حفره*های پر شده از بخار ، اتصالات چسب*های فنولیک تحت فشار ، معمولا بین صفحات پهن فولادی گرم شده توسط پرس هیدرولیک سخت می*شوند. بدلیل شکننده بودن فنولیکها ، پلیمرهایی از جمله پلی وینیل فرمال ، پلی وینیل بوتیرال ، اپوکسیدها و لاستیک نیتریل اضافه می*شود تا سخت*تر گردند.

چسب*های تراکمی فرمالدئید برای چوب:
تعدادی از چسب*های مورد استفاده برای چوب نتیجه تراکم فرمالدئید با فنول و رزوسینول (1و3 دی هیدروکسی بنزن) هستند. بقیه با اوره یا ملامین متراکم می*شوند.

چسب*های آکریلیک:
چسب*های ساختاری شامل منومرهای آکریلیک توسط افزایشی رادیکال آزاد در دمای محیط سخت می*شوند. منومر اصلی ، متیل متاکریلات (MMA) می*باشد، اما موارد دیگری از قبیل اسید متاکریلات برای بهبود چسبندگی به فلزات بوسیله تشکیل نمکهای کربوکسیلات و بهبود مقاومت گرمایی و اتیلن گلیکول دی متیل اکریلات برای شبکه*ای کردن نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

کلروسولفونات پلی اتیلن ، یک عامل سخت کننده لاستیک است و کیومن هیدورپراکساید و N,N دی متیلن آنیلین ، اجزاء یک آغازگر اکسایشی- کاهشی هستند. پیوند دهنده هایی که برای اتصالات محکم مصنوعی به استخوان*های انسان و پوششهای چینی برای دندان*ها استفاده می*شود نیز بر مبنای MMA هستند و بطورکلی برای جسباندن فلزات ، سرامیک*ها ، بیشتر پلاستیک*ها و لاستیک*ها استفاده می*شود و اتصالات پرقدرتی را ایجاد می*کنند.

چسب*های غیر هوازی:چسب*های غیر هوازی در غیاب اکسیژن که یک بازدارنده پلیمر شدن است، سخت می*گردد. این چسب*ها اغلب بر پایه دی متاکریلات*هایی از پلی اتیلن گلیکول هستند. کاربرد این چسب*ها ، اغلب در محل اتصال چرخ دنده ها ، تقویت اتصالات استوانه*ای و برای دزدگیری می*باشد.

چسب های پلی سولفیدی:
پلی سولفیدها در ابتدا به عنوان دزدگیر استفاده می*شدند و یک کاربرد مهم دزدگیری لبه*های آینه*های دوبل می*باشد. هر دو برای اینکه واحدها را باهم نگه دارند و مانعی در برابر نفوذ رطوبت ایجاد کنند. آنها به وسیله بیس (2- کلرواتیل فرمال) با سدیم پلی سولفید تهیه می*شوند و به منظور کاهش قیمت از پرکننده های معدنی استفاده می*شود. به عنوان نرم کننده ، از فتالات*ها و معرف*های جفت کننده سیلانی استفاده می*شود و عامل سخت کننده آنها شامل دی اکسید منگنز و کرومات هستند.

سفت شدن لاستیکی چسب*های ساختمانی:
بسیاری از چسب*های ساختمانی ، پلیمرهای لاستیکی حل شده ای در خودشان دارند. وقتی که چسب*ها سخت می*شوند، لاستیک به صورت قطراتی با قطر حدود 1µm رسوب می*کند. لاستیکهای استفاده شده در این روش شامل پلی وینیل فرمال (pvf) و پلی وینیل بوتیرال (PVB) هستند که هر دو بوسیله واکنش آلدئید مناسب با پلی وینیل الکل ساخته می*شوند.

سیلیکون*ها:
چسب*های یک جزئی سیلیکون اغلب به چسب*های ولکانیزه شونده در دمای اطاق (rtv) معروفند و شامل پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS) با جرم*های مولکولی در محدود 1600-300 با گروههای انتهای استات ، کتوکسیم یا اتر هستند. این گروهها توسط رطوبت اتمسفر ، هیدرولیز شده ، گروههای هیدروکسیل تشکیل می*دهند که بعدا با حذف آب متراکم می*شوند.

چسب*های سیلیکونی نرم و مطلوب هستند و دارای مقاومت محیطی و شیمیایی خوبی هستند. این چسب*ها به عنوان بهترین پوشش برای استفاده در حمام شناخته شده*اند.

چسب*هایی که بدون واکنش شیمیایی سخت می*شوند

این چسب*ها شامل سه نوع زیر می*باشند


چسب*هایی که در اثر حذف حلال سخت می*شوند:

چسب*های تماسی:
چسبهای تماسی احتمالا از معروف*ترین چسب*ها بر پایه حلال هستند. این*ها محلول*هایی از پلیمر در حلال آلی هستند که در دو سطح بکار می*روند تا متصل شوند. ماده اصلی این چسب*ها ، لاستیک پلی کلروپرن (پلی کروپرن ، پلی کلرو بوتادین) است و برای چسباندن روکش*های تزئینی و پلاستیکهای محکم دیگر مثل ABS , DVC به چوپ و محصولات فلزی و چسبهای تماسی DIY برای تخت کفش بکار می*روند.

چسب*های پمادی:
چسب*های بر پایه حلال مشهور که در ظروف پماد مانند به عموم فروخته می*شوند، اغلب محلول*هایی از لاستیک نیتریل (همی*پلیمر یا بوتادین و آکریلونیتریل) در حلال*های آلی هستند.

چسب*هایی که با از دست دادن آب سخت می*شوند:
محلول*های آبی و خمیرها:
نشاسته ، ذرت و غلات ، منابع عمده برای استفاده چسب هستند. موارد مصرف عمده برای چسباندن کاغذ ، مقوا و منسوجات می*باشد. کاربردهای آن شامل صفحات موجدار ، پاکتهای کاغذی ، پنجرگیری تیوپ ، چسباندن کاغذ دیواری و چسب*های تر شدنی مجدد با آب می*باشد. چسب*های تر شدنی توسط آب شامل پلی (وینیل الکل) (DVOH) که در تمبر*های پُستی مورد استفاده قرار می*گیرند و از لاتکس صمغهای طبیعی (مثلا صمغی و دکسترین) و پلی وینیل استات (DVN) همراه با مقدار زیادی DVOH پایدار کننده تولید می*شوند. DVOH تنها پلیمرمعروفی است که از منومر خودش ساخته نمی*شود.

امولسیونهای آبی:
اجزا ترکیبی برای پلیمریزه شدن امواسیونی عبارتند از: آب ، منومرها ، پایدار کننده ها و آغازگر. محصول پلیمر شدن امولسیونی ، شیرابه ای از ذرات پلیمر با پایدار کننده*های جذب شده می*باشد. معروف*ترین مثال ،* چسب چوب DIY است که شیرابه آن ، شامل پلیمر پلی وینیل استات (DVA) است و به میزان زیادی در کارهای کارگاهی و در چسباندن اتصالات تاق و زبانه برای درها ، پنجره ها و مبلمان در کارخانه*ها استفاده می*شود و مثال دیگر در رنگهای امولسیونی بر پایه DVA هستند که برای پوشش سطح یا به عنوان چسب استفاده می*شود.

چسب*هایی که به وسیله سرد کردن سخت می*شوند:
چسب*های ذوبی:
ماده اولیه چسب*های ذوبی که از ابزار تفنگ شکلی خارج می*شود، معمولا اتیلن وینیل استات (EVA) می*باشد. کاربرد این چسب*ها شامل استفاده در جعبه*های مقوایی ، صفحه کتاب ، اتصالات حرارتی و نئوپان می*باشد. از دیگر چسب*های ذوبی می*توان چسب*های ذوبی پلی آمیدی ، پلی اورتان ، استرهای آلیفاتیک ، پلی استر اشاره کرد.

چسب*های حساس به فشار

چسب*های حساس به فشار ، دائما چسبناک باقی می*مانند و به خاطر استفاده در نوار چسب*ها و برچسب*ها معروف هستند. این چسب*ها بطور عمده بر پایه لاستیک طبیعی ، همی پلیمر دسته*ای و تصادفی ، استیرن - بوتادین و آکریلیک هستند. PVC نرم شده و پلی اتیلن ، مواد نوار معمولی هستند. یک طرف نوار با یک آستری یا لایه زیری پوشیده شده است. به همین دلیل ، چسب دائما چسبناک می*ماند و طرف دیگر ، دارای پوشش آزاد کننده ای است که وقتی که نوار باز می*شود، با چسب جدا می*گردد. مواد آزاد کننده که اغلب استفاده می*شود، همی پلیمری از وینیل الکل و وینیل اکتادسیل کاربامات است که در اثر واکنش با DVOH با اکتادسیل ایزوسیانات ساخته می*شود.

معایب و مزایای چسب*ها


معایب

1. عموما چسب*ها بوسیله آب یا بخار آب سست می*شوند.
2. محدوده رهایی کار آنها کمتر از چسباننده*های فلزی (مهره ها ،پیچ ها و بست*های آهنی و غیره) است.
3. چسب*ها توسط دمای تبدیل شیشه ای (Tg) و تخریب شیمیایی محدود شده*اند.

مزایا

1. اتصال مواد غیر مشابه و لایه*های نازک از مواد
2. گسترش بار بر روی یک ناحیه وسیع
3. زیبایی و حالت آئرودینامیک آنها بر روی سطوح خارجی اتصال​

1. 4. کاربرد آنها با استفاده از ماشین روبات می*باشد.

​

 

[شهریاری 2]

راه اسان حفظ کردن جدول مندلیف

راه اسان حفظ کردن جدول مندلیف

 

[مریم بهشتی]

دانستنی های فلز قلع

دانستنی های فلز قلع

قلع عنصر شیمیایی است که در جدول تناوبی با نشان Sn وعدد اتمی 50 وجود دارد.این فلز ضعیف چکش خوار و نقره ای که به آسانی در آزمایش‌های مربوط به هوا اکسیده نمی شود و در برابر فرسایش مقاوم است ، در بسیاری از آلیاژها وجود داشته و بعنوان پوشش مواد دیگر جهت جلوگیری از فرسایش آنها بکار می رود.قلع را عمدتا" از ماده معدنی کاسی تریت که در آن بصورت اکسید وجود دارد ، بدست می آورند.
خصوصیات قابل توجه

قلع فلزی است چکش خوار ، قابل انعطاف، شدیدا" بلورین وسفید نقره ای که ساختار بلوری آن هنگام خم شدن قطعه ای از قلع صدای خاصی ایجاد می کند( علت آن شکست بلورها است).این فلز دربرابر فرسایش ناشی از آب تقطیر شده دریا و آب لوله کشی مقاومت می کند اما بوسیله اسیدهای قوی و موادقلیایی و نمکهای اسیدی مورد حمله قرار می گیرد. هنگامی که اکسیژن به صورت محلول است قلع به عنوان کاتالیزور عمل کرده و واکنشهای شیمیایی را تسریع می کند.
درصورتی که آنرا درحضور آزمایش‌های مربوط به هوا حرارت دهند Sn2 حاصل می شود. Sn2اسید ضعیفی بوده و با اکسیدهای بازی تولید نمکهای قلع می کند.قلع را می توان به مقدار زیادی جلا داد و بعنوان پوشش سایر مواد جهت ممانعت از فرسودگی یا واکنشهای شیمیایی دیگرمورد استفاده قرار می گیرد.این فلز مستقیما" با کلر و اکسیژن ترکیب می شود و و جایگزین هیدروژن اسیدهای رقیق می گردد.قلع در دماهای معمولی انعطاف پذیر است اما در صورتیکه گرم شود شکننده می شود.
شکلهای مختلف

در فشار طبیعی قلع جامد دارای دو شکل مختلف است . در دماهای پایین به شکل خاکستری یا قلع آلفا وجود دارد که دارای ساختار بلوری مکعبی مانند سیلیکن و ژرمانیم است. وقتی دما بالاتر از 2/13 درجه سانتیگراد باشد به رنگ سفید یا قلع بتا تبدیل می شود که فلزی بوده و دارای ساختار چهار وجهی است. درصورتیکه سرد شود به آهستگی بصورت خاکستری برمی گردد که بیماری قلع نامیده می شود.به هر حال این تغییر شکل تحت تاثیر ناخالصیهایی از قبیل آلومینیم و روی قرار می گیرد که با افزودن آنتیموان یا بیسموت می توان از آن جلوگیری کرد.
کاربردهــــــا

قلع به آسانی به آهن متصل شده وبرای پوشش سرب روی و فولاد مورد استفاده قرار می گیرد تا از پوسیدگی آنها جلوگیری شود.قوطیهای فولادی با پوشش قلع برای نگهداری غذا کاربردی وسیع دارد و این کاربرد بخش وسیعی از بازار قلع فلزی را تشکیل می دهد.


سایر کاربردها :
· برخی از آلیاژهای مهم قلع عبارتند از: برنز، مفرغ، بابیت، آلیاژ ریخته گری شده تحت فشار، پیوتر، برنز فسفردار،لحیم نرم وفلز سفید.
· مهمترین نمک آن کلرید قلع است که بعنوان عامل کاهنده و یک خورنده در چاپ روی پارچه کاربرد دارد.اگر نمک قلع روی شیشه پاشیده شود لایهای بوجود می آید که خاصیت هدایت الکتریکی دارد. از این پوششها در شیشه های اتومبیل ضد یخ و روشنایی تابلو فرمان استفاده می شود.
· برای ساخت شیشه پنجره با سطحی تخت ،بیشتر ازروش شناور نمودن شیشه مذاب روی قلع مذاب( شیشه شناور) استفاده می شود ( این روش را فرآیند Pilkington می نامند).
· از قلع همچنین در لحیم کاری برای اتصال لوله ها یا مدارهای الکتریکی ، در آلیاژهای چرخ دنده، در شیشه سازی وطیف وسیعی از کاربردهای شیمیایی قلع استفاده می شود.
تاریخچـــــــه
قلع یکی از قدیمی ترین فلزات شناخته شده است و از دوران باستان بعنوان بخشی از برنز مورد استفاده بوده است.چون موجب سخت شدن مس می گردد از 3500 سال قبل از میلاد در وسایل برنزی بکار رفته است.
رونق تجارت قلع در دوران باستان بین معادن Cornwall و تمدنهای مدیترانه وجود داشته است. با این وجود شکل خالص این فلز تا تقریبا" 600 قبل از میلاد کاربرد نداشته است.
ایزوتوپهــــــا

قلع معمولی از 9 ایزوتوپ پایدارو 18 ایزوتوپ ناپایدار تشکیل شده است.
اثرات قلع بر روی سلامتی
قلع عمدتا در مواد آلی مختلف وجود دارد. پیوندهای قلع آلی، خطرناک ترین نوع قلع برای انسان محسوب می شوند. علی رغم این خطرات قلع در صنایع مختلفی نظیر صنعت نقاشی و پلاستیک سازی و در کشاورزی به عنوان آفت کش به کار می روند. علی رغم مضرات قلع، کاربردهای قلع آلی هنوز در حال افزایش است.
اثرات قلع آلی متفاوتند. این اثرات بستگی به نوع ماده موجود و جانداری که آن را مورد استفاده قرار داده بستگی دارد. خطرناک ترین نوع قلع آلی برای انسان، تری اتیل قلع می باشد. طول پیوندهای هیدروژن این ماده نسبتا کوتاه است. وقتی پیوندهای هیدروژن در قلع بلندتر باشد، برای سلامت انسان مضر نخواهد بود. انسان از طریق غذا، تنفس و پوست قلع را جذب می کند.
جذب قلع در طولانی مدت اثرات زیر را به همراه دارد:
-سوزش چشم و پوست
-سردرد
-شکم درد
-بیماری و سرگیجه
-اختلال در تنفس
-اختلال در دفع ادرار

اثرات دراز مدت آن عبارتند از:
-افسردگی
-آسیب کبد
-اختلال سیستم ایمنی
-اختلالات کروموزومی
-کاهش تعداد گلبولهای قرمز خون
-آسیب مغز(خشم، ناهنجاری خواب، فراموشی و سردرد)

 

[ملکه ی اسمان ها]

کربن و مونوکسید کربن..!!!

کربن و مونوکسید کربن..!!!

سلام.
وقتتون بخیر.

من راجب کربن و مونوکسید کربن یه سری اطلاعات کاملی میخواستم.
ممنون میشم کمکم کنید.
و بعلاوه اینکه
چندتا سوال دارم

ایا کربن بصورت گازی برای بدن ضرر داره ؟مونو کسید کربن چطور؟

 

[levrone]

سلام.
وقتتون بخیر.

من راجب کربن و مونوکسید کربن یه سری اطلاعات کاملی میخواستم.
ممنون میشم کمکم کنید.
و بعلاوه اینکه
چندتا سوال دارم

ایا کربن بصورت گازی برای بدن ضرر داره ؟مونو کسید کربن چطور؟

سلام دوست عزیز
چه اطلاعاتی ؟ خودت بگی چی لازم داری خیلی بهتر از اینه که من بیام یکسری پرتوپلا بگم که !! اینجوری همون چیزی که لازم داری رو میگم
کربن مونواکسید یک گاز واکنش پذیره و شدیدا هم قابل انفجار و اشتعال
حالا میگن سمی هم هست ولی بیشتر از سمی بودنش خطر منفجر شدنشه
مگر اینکه به حدی نرسه که منفجر به (مثل همین داستان بخاری و این حرفها) تو این حالت فقط سمی هستش ..
کلا هم خود کربن و هم مونواکسید و هم انیدرید کربنیک توی یکسری شرایط خاص میتونن خیلی خطرناک باشن در غیر این صورت در حالت عادی بخاری ندارن . فقط مونواکسید تو محیط بسته خفه میکنه همین
ولی اگر با ازت و مقداری آب واکنش بدن (که تو شرایط عادی و بدون کاتالیست نمیدن) هیدروژن سیانید ایجاد میکنن که بدجوری النگوهارو کج میکنه
و کشنده هستش (نمکهای این مایع خیلی فرار که هیدروژن سیانید باشه سیانو تشریف دارن) خود هیدروژن سیانید مایع هستش ولی نقطه جوشش کمه و به حالت بخار و حتی گاهی گاز در میاد . باز دوباره با کلر و برم ترکیباتی مختلف خطرناک ایجاد میکنه که بعضی سم و بعضی هم انفجاری هستن
(اونم به راحتی نیست شرایط خاص میخواد)
مونواکسید کربن فقط در صورتی که مقدارش زیاد باشه تو شرایط عادی به راحتی قابل انفجاره و شدیدا هم حساسه
مثل آستیلنه تا میگی سلام میترکه !!! آستیلن هم خیلی حساسه
نگو جان من روشهای تولیدش رو هم میخوام

شوخی میکنم عزیز

از ریفرم کردن هیدروکربن ها با یک سوپر هیت تپل و کافی تو محدوده دمایی 550 تا 1050 درجه (بوتان 550 متان 1050) ترکیب غنی از هیدروژن و مونواکسید و دی اکسید بدست میاری که با فرایندهای مختلف مثل PSA غربال مولکولی و یا تبرید میتونی گازها رو از هم جدا کنی و مونواکسید رو خالص کنی
همین داستان رو با اتوترمال و اکسیداسیون پارشیلی هیدروکربن ها هم میتونی پیاده کنی که فقط تو اتوترمال در کنار سوپر هیت یک اکسیژن هم پرت میکنی توی راکتور (خودت بلدی آدیاباتیک و این حرفهارو دیگه .. داستان احتراقه دیگه یک برنره و..... حال نوشتنش رو ندارم ) تو اکسیداسیون پارشیلی هم که سوپر هیت آب نداری و فقط اکسیژن هستو خوراک گازی
CH4 + H2O---------->CO + 3H2
2CH4 + H2O + 1/2 O2--------> 2 CO + 5H2

2CH4 + H2O +O2-------------->CO2 + CO + 5H2

چون گاهی معلوم نیست چند تا اکسیژن با چند تا متان برخورد میکنه ولی تا حد زیادی سلکتیوه ولی به هر حال واکنش اکسیداسیون کامل هم اتفاق میوفته
اینم آخری که پارشیلی هستش
CH4 + 1/2 O2------------> CO + 2H2
2CH4 + O2 -----------> 2CO + 4H2
که این دو واکنش هر دو یکیه
دی اکسیدم میتونی تو محدوده دمای 800 درجه با خود کربن واکنش بدی و دو تا مونواکسید بگیری
فقط زمان ماند خوراک باید تا حدودی زیاد باشه چون واکنش کنده
CO2 + C --------->2CO
یک ریفرمر هم میتونی بصورت خشک برای متان یا هر هیدروکربن دیگه در نظر بگیری
که داستانش اینجوریه
هیدروکربنت هر چی باشه به تعداد کربن هایی که داره(استوکیومتری رو بررسی کن دیگه) دی اکسید بهش شارژ میکنی و میفرستی توی تیوبهای کوره ریفرمر که گازت روی کاتالیست میرقصه و کله تیوب به تعادل میرسه و واکنش تقریبا تکمیل میشه .. اون مقدار واکنش نداده هم یا میره تو سکندری ریفرمر(که برای کار شما سکندری خنده داره چون همه مونواکسیدت پرت میشه و میشه دی اکسید و این فقط بدرد واحدهای آمونیاک میخوره و متانول هم حتی بدردش زیاد نمیخوره چون دی اکسید زیاد آب و ناخالصی زیاد مثل آلدهیدو کتونو و... تولید میکنه که حالا توضیحش به بحث شما نمیخوره فقط اینکه سکندری ریفرمر با اتوترمال فرق داره اشتباه نگیری !!!!! همه چیزش مثل همه ولی توی اتوترمال هیدروکربن ریفرم میشه درصورتی که توی سکندری 90 درصد خوراک گاز سنتزه که ریفرم میشه . گاز سنتز منظورم مخلوط هیدروژن و اکسیدهای کربنه !! بلدی دیگه چرا هی از من حرف میکشی آخه ؟ ) پس برای کار شما فقط یک پرایمری هستش و گاز واکنش نکرده سیرکوله میشه
اینجوری میشه داستان بازی
CH4 + CO2-------->2CO + 2H2
C4H10 + 4CO2---------->8CO +5H2
حالا هر هیدروکربنی باشه دیگه
که بازم بعدش داستانهای بالا مثل غربال و یا تبرید و........... رو باید پیاده کنی تا مونواکسید رو جدا کنی
بسه یا بازم بگم ؟
هر چند میدونم اینایی هم که گفتم بدردت نمیخوره
از شوخی ها ناراحت نشی عزیز یکم خواستم جو عوض بشه

 

[ملکه ی اسمان ها]

کربن و مونوکسید کربن..!!!

کربن و مونوکسید کربن..!!!

سلام دوست عزیز
چه اطلاعاتی ؟ خودت بگی چی لازم داری خیلی بهتر از اینه که من بیام یکسری پرتوپلا بگم که !! اینجوری همون چیزی که لازم داری رو میگم
کربن مونواکسید یک گاز واکنش پذیره و شدیدا هم قابل انفجار و اشتعال
حالا میگن سمی هم هست ولی بیشتر از سمی بودنش خطر منفجر شدنشه
مگر اینکه به حدی نرسه که منفجر به (مثل همین داستان بخاری و این حرفها) تو این حالت فقط سمی هستش ..
کلا هم خود کربن و هم مونواکسید و هم انیدرید کربنیک توی یکسری شرایط خاص میتونن خیلی خطرناک باشن در غیر این صورت در حالت عادی بخاری ندارن . فقط مونواکسید تو محیط بسته خفه میکنه همین
ولی اگر با ازت و مقداری آب واکنش بدن (که تو شرایط عادی و بدون کاتالیست نمیدن) هیدروژن سیانید ایجاد میکنن که بدجوری النگوهارو کج میکنه
و کشنده هستش (نمکهای این مایع خیلی فرار که هیدروژن سیانید باشه سیانو تشریف دارن) خود هیدروژن سیانید مایع هستش ولی نقطه جوشش کمه و به حالت بخار و حتی گاهی گاز در میاد . باز دوباره با کلر و برم ترکیباتی مختلف خطرناک ایجاد میکنه که بعضی سم و بعضی هم انفجاری هستن
(اونم به راحتی نیست شرایط خاص میخواد)
مونواکسید کربن فقط در صورتی که مقدارش زیاد باشه تو شرایط عادی به راحتی قابل انفجاره و شدیدا هم حساسه
مثل آستیلنه تا میگی سلام میترکه !!! آستیلن هم خیلی حساسه
نگو جان من روشهای تولیدش رو هم میخوام

شوخی میکنم عزیز

از ریفرم کردن هیدروکربن ها با یک سوپر هیت تپل و کافی تو محدوده دمایی 550 تا 1050 درجه (بوتان 550 متان 1050) ترکیب غنی از هیدروژن و مونواکسید و دی اکسید بدست میاری که با فرایندهای مختلف مثل PSA غربال مولکولی و یا تبرید میتونی گازها رو از هم جدا کنی و مونواکسید رو خالص کنی
همین داستان رو با اتوترمال و اکسیداسیون پارشیلی هیدروکربن ها هم میتونی پیاده کنی که فقط تو اتوترمال در کنار سوپر هیت یک اکسیژن هم پرت میکنی توی راکتور (خودت بلدی آدیاباتیک و این حرفهارو دیگه .. داستان احتراقه دیگه یک برنره و..... حال نوشتنش رو ندارم ) تو اکسیداسیون پارشیلی هم که سوپر هیت آب نداری و فقط اکسیژن هستو خوراک گازی
CH4 + H2O---------->CO + 3H2
2CH4 + H2O + 1/2 O2--------> 2 CO + 5H2

2CH4 + H2O +O2-------------->CO2 + CO + 5H2

چون گاهی معلوم نیست چند تا اکسیژن با چند تا متان برخورد میکنه ولی تا حد زیادی سلکتیوه ولی به هر حال واکنش اکسیداسیون کامل هم اتفاق میوفته
اینم آخری که پارشیلی هستش
CH4 + 1/2 O2------------> CO + 2H2
2CH4 + O2 -----------> 2CO + 4H2
که این دو واکنش هر دو یکیه
دی اکسیدم میتونی تو محدوده دمای 800 درجه با خود کربن واکنش بدی و دو تا مونواکسید بگیری
فقط زمان ماند خوراک باید تا حدودی زیاد باشه چون واکنش کنده
CO2 + C --------->2CO
یک ریفرمر هم میتونی بصورت خشک برای متان یا هر هیدروکربن دیگه در نظر بگیری
که داستانش اینجوریه
هیدروکربنت هر چی باشه به تعداد کربن هایی که داره(استوکیومتری رو بررسی کن دیگه) دی اکسید بهش شارژ میکنی و میفرستی توی تیوبهای کوره ریفرمر که گازت روی کاتالیست میرقصه و کله تیوب به تعادل میرسه و واکنش تقریبا تکمیل میشه .. اون مقدار واکنش نداده هم یا میره تو سکندری ریفرمر(که برای کار شما سکندری خنده داره چون همه مونواکسیدت پرت میشه و میشه دی اکسید و این فقط بدرد واحدهای آمونیاک میخوره و متانول هم حتی بدردش زیاد نمیخوره چون دی اکسید زیاد آب و ناخالصی زیاد مثل آلدهیدو کتونو و... تولید میکنه که حالا توضیحش به بحث شما نمیخوره فقط اینکه سکندری ریفرمر با اتوترمال فرق داره اشتباه نگیری !!!!! همه چیزش مثل همه ولی توی اتوترمال هیدروکربن ریفرم میشه درصورتی که توی سکندری 90 درصد خوراک گاز سنتزه که ریفرم میشه . گاز سنتز منظورم مخلوط هیدروژن و اکسیدهای کربنه !! بلدی دیگه چرا هی از من حرف میکشی آخه ؟ ) پس برای کار شما فقط یک پرایمری هستش و گاز واکنش نکرده سیرکوله میشه
اینجوری میشه داستان بازی
CH4 + CO2-------->2CO + 2H2
C4H10 + 4CO2---------->8CO +5H2
حالا هر هیدروکربنی باشه دیگه
که بازم بعدش داستانهای بالا مثل غربال و یا تبرید و........... رو باید پیاده کنی تا مونواکسید رو جدا کنی
بسه یا بازم بگم ؟
هر چند میدونم اینایی هم که گفتم بدردت نمیخوره
از شوخی ها ناراحت نشی عزیز یکم خواستم جو عوض بشه

ببخشید با چه فرایندی میشه دی کسید کربن رو جداسازی کرد؟

 

[levrone]

ببخشید با چه فرایندی میشه دی کسید کربن رو جداسازی کرد؟

ساده ترین راهش اینه که خوراک گازی رو از یک محلول قلیایی عبور بدی
یک ستون پر از آب آهک در نظر بگیر اون پایین هم یک اسپارجر داره
گاز از پایین میاد و اسپارجر با جریان گاز میچرخه (بعضی هاشونم ثابتن ) گاز رو به همه بخش های مایع در ستون ارسال و پخش میکنه
گاز هم از داخل محلول عبور و از بالای ستون دریافت و دپو میشه
در اصل شستشوی گازه دیگه

 

[ملکه ی اسمان ها]

کربن و مونوکسید کربن..!!!

کربن و مونوکسید کربن..!!!

ساده ترین راهش اینه مه خوراک گازی رو از یک محلول قلیایی عبور بدی
یک ستون پر از آب آهک در نظر بگیر اون پایین هم یک اسپارجر داره
گاز از پایین میاد و اسپارجر با جریان گاز میچرخه (بعضی هاشونم ثابتن ) گاز رو به همه بخش های مایع در ستون ارسال و پخش میکنه
گاز هم از داخل محلول عبور و از بالای ستون دریافت و دپو میشه
در اصل شستشوی گازه دیگه

متشکرم.بعد از اتمام این کار چه چیزایی بدست میاد؟

 

[levrone]

متشکرم.بعد از اتمام این کار چه چیزایی بدست میاد؟

بستگی داره خوراکت چی باشه ..
مثلا اگر محصول ریفرمر باشه گاز حاوی هیدروژن . مونواکسید و دی اکسیده و این گاز مخلوط توی ستون یا برج دی اکسیدش رو از دست میده و مونو اکسید به همراه هیدروژن از بالای برج میرن تو یک بلوئر تا یکدست و سرعتش زیاد بشه و در نهایت هم یک کمپرسور که میتونه سانتریفیوژ برای فشار متوسط تا محدوده 100 بار یا دیافراگمی پیستونی فشار بالا تا 400 بار یا حتی بیشتر و یا جریان محوری فشار پایین باشه این گاز رو میگیره و یا به راکتور شارژ میکنه یا درون مخازن دپو میکنه .. (دیگه وارد بحث کمپرسورها و سیالات نمیشم خودت مکانیکی بلدی و بحثم طولانی میشه و اگر خواستی جدا توضیح میدم)
اما اگر واکنش کک با دی اکسید یا اکسیژن باشه
که خب ترکیب گاز تو اولی مونواکسید و دی اکسیده که توی برج دی اکسیدش گرفته میشه
ولی تو اکسیداسیون پارشیلی کک مقداری هم اکسیژن با خوراک هست که باز دی اکسید جذب میشه و اون دو تا قابل دریافتن
که برای این اکسیژنه یا میتونی از ممبران سپریتور استفاده کنی یا قبل از برج جذب دی اکسید با مقداری هیدروکربن میسوزوننش
ممبران بهتره چون سوزوندنش باعث میشه مقداری از مونواکسید هم اکسید بشه
یک ممبران سپیرتور قبل یا بعد از برج جذب قرار میگیره و اکسیژن رو حذف میکنه
البته با همین ممبران سپریتور میتونی دی اکسید هم حذف کنی و برج جذب هم فاکتور بگیری
به هر حال برج جذب یک چیز ساده بود
راه های بهتر و حرفه ای تر زیادن یکی همین ممبران سپریتوره
مثل گاز سنتزه دیگه
برای تعادل اونم قدیم و حتی الانش هم خیلی ها میان یک دی اکسید به جریان بعد ریفرمر پرج میکنن که تعادل رو رعایت کنن (بماند که یکم جلوترش چندین برابر استوکیومتری هیدروژن پرج میکنن دوباره

که مثلا راندمان تبدیل تو بستر ها بره بالا و جریان برگشتی گاز سنتز کمتری داشته باشن که میشه چه علیرضا کچل چه کچل علیرضا چون هیدروژن اضافه برمیگرده !! حرفم میزنی همینجوری پرت میکنن ترمودینامیک!!! میپرونن و فقط بلدن بگن گرمای شدید واکنش محدودیت ایجاد میکنه و....... آخرش هم میگن به همین دلیله که تو هر گذر همش 20 درصد تبدیل داریم !!! میگن دیگه )
ولی خیلی ها هم حرفه ای تر عمل میکنن و یک مولکول هیدروژن رو تو سپریتور حذف میکنن و گاز به تعادل رسیده رو شارژ میکنن تو راکتور
بعد اون یک مولکول جدا شده رو سیرکوله میکنن تو ریفرمر یا یک جریان فرعی و موازی کنار ریفرمر میذارن و دوباره یک گاز سنتز مصنوعی میسازن و راندمانو چند برابر میکنن انگار دو تا ریفرمر دارن
یک جریان شارژ میره و یکی هم همزمان میاد مثل سیلندرهای ماشین !!! دوتا مکش دوتا تراکم !!! و به شکل وحشتناکی خروجی رو بالا میبرن از اون طرف اندازه راکتور رو کم میکنن و و مقدار زیادی هم انرژی به صورت سوپر هیت میگیرن و پرت میکنن تو یک توربین که مفته دیگه .. واردش نمیشم ولی بعضی از تکنولوژی ها اینجوری هستند که با یک راکتور کوچیک یهو 7000 تن محصول در روز میگیرن
حالا این چیزا بحثش فرق داره و دور از بحث شماست
در آخر اگر فرایند برج باشه که کربنات کلسیم هم به شکل سوسپانشن تشکیل میشه
دی اکسید خوراک با آهک وارد واکنش میشه که حاصل این بازی آب و کربنات نامحلوله
میشه دقیقا بگی چی مد نظرته ؟ همونو بگم راحت به پاسخت برسی ؟

 

[alireza4125]

سلام بر مهندس عزیز
من دنبال یه کتاب pdfواسه چسب های پودری(چسب کاغذ دیواری) میگردم اگه میتونین کمکم کنین .چون اگه خده بخواد میخوام تولیدش کنم.