پاکو د لوسیا «چهره ای در دنیای گیتار فلامنکو»
پاکو د لوسیا ( Paco de Lucía) در دسامبر ۱۹۴۷ با نام اصلی فرانسیسکو سانچز گومز (Francisco Sánchez Gomes) در شهر آلجسیراس (Algeciras) اسپانیا به دنیا آمد.
او آخرین فرزند از پنج فرزند آنتونیو سانچز، نوازنده گیتار فلامینکو و لوسیا گومز ِ پرتغالی بود. یکی از برادران او نیز نوازنده گیتار فلامینکو و یکی دیگر از آنها خواننده بود. پاکو نام هنری خود را از نام مادرش اقتباس کرده بود. آنتونیو، پاکو را از سنین بسیار پایین با گیتار آشنا کرد و در تربیت او نیز بسیار سخت گیر بود حتی گاهی پاکو را مجبور می کرد که تا دوازده ساعت در روز به تمرین بپردازد تا بتواند آینده خود را به عنوان یک موزیسین حرفه ای تضمین کند. پاکو خود در مصاحبه ای در سال ۲۰۱۲ می گوید که «من گیتار را همانگونه که یک کودک حرف زدن می آموزد فرا گرفتم»
در همه جای دنیا او را به خوبی می شناسند. دلوسیا جوایز موسیقی زیادی را نیز از آن خود کرده است اما عمده شهرت او به دلیل انقلاب واقعی است که در موسیقی به پا کرد. بزرگترین خدمت او به دنیای فلامینکو، به رسمیت شناختن گیتار فلامینکو در جهان بود.درست است که استادان او مانند نینو ریکاردو (Nino Ricardo) و سابیکاس (Sabicas) راه را برای این کار هموار کردند اما در واقع، پاکو و پدرش آنتونیو بودند که جایگاه او را به عنوان سولیست گیتار تضمین کردند. نینو و سابیکاس همچنین اصرار داشتند که با «همکاری ویژه پاکو» بر تعداد صفحه هایی که با صدای کامرون (Camaron) ضبط شده است بیفزایند.پاکو سپس انقلاب دیگری در تکنیک نوازندگی گیتار فلامینکو بوجود آورد. پاکو بر خلاف نوازندگان گیتار فلامینکو و کلاسیک که گیتار را روی پای چپ خود قرار می داند، گیتارش را بر روی پای راست قرار داد.
فایده قرار دادن گیتار روی پای راست حالت افقی ساز بود که از بدن فاصله می گرفت و آزادی حرکتیِ بیشتری به دست نوازنده بر دسته ساز می داد. این نوآوری امکان نواختن ملودی ها و آکوردهایی که پیشتر از این ممکن نبود را برای نوازنده فراهم می نمود.با این وجود، پاکو نه تنها گیتار کلاسیک را کنار نگذاشت بلکه از رودریگو (Joaquin Rodrigo) و مانوئل دفالا (Manuel de Falla) نیز استفاده کرد و تکنیک هایی که مناسب گیتار کلاسیک بودند را نیز برای ژرفا بخشیدن به فلامینکو به کار گرفت.
پاکو در سال ۱۹۶۷ به سفری هنری رفت و در همان سال اولین آلبوم سولوی خود را ضبط کرد که در آن تاثیراتی از نینوریکاردو- سابیکاس – و ماریو اسکودرو مشاهده میشود . فانتزیا فلامنکا که در سال ۱۹۶۹ ضبط گردید آغاز گر یک دوران پیروزمند و پر موفقیت برای پاکو بود و از آن پس انبوهی از رسیتالها و آلبوم های پر موفقیت یکی پس از دیگری ارائه شد.در سال ۱۹۹۱ کنسرتو آرانخوئز اثر خواکین رودیگر را اجرا کرد که یکی از بهترین اجرا از این اثر بوده.
پاکو د لوسیا همواره در جستجو و در تلاش کشف افقهاى تازه بوده و در این راه، هم پیوند موسیقى فلامنکو با ریتمهاى موسیقى برزیل را تجربه کرده و هم تلفیق فلامنکو با موسیقى Jazz را. همکارى و همنوازى او با دو گیتاریست صاحبنام موسیقى جاز، John McLaughlin و Al DiMeola باعث شد که پاکو د دلوسیا در بین عموم به شهرت برسه و ارائه آلبوم Friday night in San Francisco که با همکارى این دو نوازنده شکل گرفت، سبب شد که اسم پاکو د لوسیا در ذهن علاقمندان به موسیقى Jazz و راک هم نقش ببندد.
منبع :guitarsara.com
پیوست ها
-
Paco_de_Lucia.jpg
آخرین ویرایش:
