سوفیا لورن (به ایتالیایی: Sophia Loren) (زادهٔ ۲۰ سپتامبر۱۹۳۴ در رم)
بازیگرایتالیایی برندهٔ جایزه اسکار است.
لورن را به عنوان مشهورترین بازیگر ایتالیایی نیز می‌شناسند. وی علاوه بر برنده شدن جایزه اسکار فیلم غیرانگلیسی زبان برای فیلمدو زن، یک جایزه گرمی، پنج جایزه گلدن گلوب، یک جایزه بفتا و یک جایزه لوارل را نیز برنده شده است.
از فیلم‌های معروف وی می‌توان به دو زن (۱۹۶۰)، دیروز، امروز، فردا، ازدواج به سبک ایتالیایی (۱۹۶۴) و یک روز بخصوص (۱۹۷۷)
زادروز
سوفیا لورن (به لاتین: Sophia Loren) با نام اصلی سوفیا ویلانی شیکولونه (به لاتین: Sofia Villani Scicolone) در ۲۰ سپتامبر۱۹۳۴ در رم زاده شد. پدرش مهندس و مادرش بازیگر و آموزگار پیانو بود.
او در مورد خودش گفته است: "من ایتالیایی نیستم، من ناپلی هستم و این چیز دیگری است."
سال‌های اولیه
زندگی پرماجرای سوفیا لورن، خود به یک فیلم‌نامه‌ای غریب‌شباهت دارد: او "بچه‌‌ی نامشروعی" بود که با مادرش، در یکی از محله‌های فقیرنشین ناپل زندگی می‌کرد و امروز، ستاره ای در جهان سینما است.
بعد از امتناع پدر سوفیا از ازدواج با مادرش که او را بدون هیچ پشتیبانی رها کرد. خانواده لورن یک فرزند دختر مشترک دیگر به نام آنا ماریا ویلانی در سال ۱۹۳۸ داشتند. سوفیا، مادرش و ماریا با مادربزرگ لورن در پوتزولی نزدیک ناپل زندگی می‌کردند. لورن دو نابرادری جوانتر پدری به نامهای جولیانو و جوزپه دارد.
در طول جنگ جهانی دوم، بندر و کارخانه مهمات در پوتزولی هدف بمباران مکرر از متفقین بود. در طی یک حمله، هنگامی که لورن به پناهگاه فرار کرد او مورد اصابت گلوله قرار گرفت و از چانه زخمی شد. بعد از این، خانواده او به ناپل جایی که خویشاوندان دورشان در آنجا بودند، نقل مکان کرد. بعد از جنگ، لورن و خانواده‌اش به پوتزولی برگشتند. مادربزرگ او یک میخانه در اتاق نشیمن خانه خود که گیلاس‌های مشروب خانگی می‌فروخت باز کرددر آنجا مادرش پیانو می‌نواخت، خواهرش می‌خواند و سوفیا منتظر مشتری بود و ظرفها را می‌شست. این مکان بسیار محبوب برای سربازان آمریکایی مستقر در نزدیکی آنجا بود.
او در شانزده سالگی، مدل یک مجلّهٔ ماهانه بود و از همین راه به عالم سینما راه یافت فعالیت سینمایی اش را با نقش‌های کوچک در فیلم‌های کوچک ایتالیایی آغاز کرد اولین نقشش را در فیلم روشنایی‌های وارتیه درسال ۱۹۵۰ ایفاکرد. سوفیا در رقابت‌های زیبایی محلی هم شـرکت می‌کردو چندین جایزه دریافت نموده اما سرانجام توسط کارلو پونتی تهیه کننده سینمایی کشف شد وبه عالم سینما راه یافت.
پونتی، لورن را نخستین بار زمانی دید که هر دو در یک مسابقه ملکه زیبایی شرکت کرده بودند؛ پونتی ۳۷ ساله داور مسابقه‌ای بود که سوفیای ۱۵ ساله در آن با دیگران رقابت می‌کرد. او مقدمات ستاره شدن سوفیا را آماده کرد؛ از فراگیری فن بازیگری گرفته تا آموختن درس زبان انگلیسی.
سوفیا لورن، در طول عمر خود، القاب زیادی داشته است: در بچگی به‌خاطر لاغری بیش از حد به او "خلال دندان" می‌گفتند. در سال ۱۹۶۰، وقتی برای بازی در فیلم جنگی/ درام "... و آنها هنوز زنده‌اند"، به کارگردانی ویتوریو دسیکا، جایزه‌ی اسکار را دریافت کرد، به عنوان "استعداد برجسته‌ی جهان سینما" شهرت یافت.
حضور در سینما
سوفیا لورن در بخسی از فیلم پنج مایل تا نیمه شب (Five Miles to Midnight) در سال ۱۹۶۲
با تلاش کارلو پنتی نامش به سوفیا لورن تغییر کرد. اوابتدا در فیلم‌های برده فروشی سفید و «دوشیزگان در خطر» بازی کرد و سپس در فیلم‌های دختر رودخانه، آتیلا، چرخ و فلک تا پل و حیف که خیلی حقه‌ای ظاهر شد. زمانی که رم رقیب اصلی هالیوود در تولید فیلم بود او ستاره بسیاری از محصولات سینمائی رم بود و با کارگردانانی چون فدریکو فلینی و ویتوریو دسیکا کار کرده‌است ومارچلو ماستریانی همبازی او در بسیاری از فیلم‌هایش بود.
نتیجه یک نظر خواهی در ایتالیا می‌گوید مردم ایتالیا بیشتر از هر نقش دیگر سوفیا لورن، بازی او را در برابر مارچلو ماستریانی در فیلم دیروز امروز و فردا ساخته ویتوریو دسیکا را دوست دارنداین فیلم با همین نام در زمان خود در ایران نیز با استقبال بسیار روبرو شد. لورن قراردادی که با استودیو پارامونت بست به شهرت جهانی دست یافت از جمله فیلم‌های وی در این دوره را می‌توان «غرور و شهوت، هوس زیر درخت‌های نارون، قایق خانگی، ثعلب سیاه و زن اونجوری»را نام برد. وی از جمله هنر پیشگانی است که این حرفه را از صفر شروع کرد و درنتیجهٔ تلاش بسیار، مقام ممتازی به دست آورد. و درسال ۱۹۶۱ فیلم مشهور ال سید را بازی کرد.
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Sophia_Loren_1.jpg
لورن توانایی بازیگری وسیعی حتی در حوزه کمدی داشت به ویژه در پروژه‌های ایتالیایی، که می‌توانست به راحتی افکار خود را ابراز کند هر چند در یادگیری زبان انگلیسی هم به خوبی پیشرفت داشت، جایزه اسکاری که بدست آورده اولین جایزه مهم اسکار برای یک بازیگرزن غیر انگلیسی زبان بود. لورن یکی از مشهورترین بازیگران زن جهان بود و هم زمان به بازی در فیلم‌های آمریکایی و اروپایی مشغول بود و با بزرگترین ستارگان مرد سینماکار می‌کرد. در سال ۱۹۶۴ با بازی در فیلم سقوط امپراتوری رم و دریافت دستمزد یک میلیون دلاری بازی اش را کامل کرد. فعالیت لورن پس از مادر شدنش کاهش یافت و در ۴۰ و ۵۰ سالگی در فیلم‌های همچون سفر و روز خاص بازی کرد. در دهه ۶۰ در انتخاب فیلم‌ها وسواس بیشتری به خرج می‌داد در سال ۱۹۹۱ به خاطر خدماتش به سینمای جهان اسکار افتخاری دریافت کرد و به عنوان یکی از گنجینه‌های سینمای جهان معرفی شد. در فیلم آماده پوشیدن رابرت آلتمن در سال ۱۹۹۵ هم حضوری موفق داشت. فعالیت‌های جاری وی در سال ۲۰۰۳ حضور مختصری در کلیپ موسیقی زندگی آمریکایی مدونا داشت، در سال ۲۰۰۶ هم در مراسم افتتاحیه المپیک زمستانیتورین پرچم المپیک را حمل کرد در سال ۲۰۰۷ هم در سن ۷۲ سالگی در فیلم تقویم قراربود جلوی دوربین برهنه شود وازاین کار منصرف شد. سوفیا لورن بازیگر سرشناس ایتالیایی در طول ۷۲ سال زندگی هنری درحدود۹۰ فیلم به ایفای نقش پرداخته‌است از آخرین کارهایش می‌توان به حضور در جشنواره ‘’ ونیز'’ به خاطر بازی در فیلم پسرش ‘’ ادواردو پونتی'’ با عنوان ‘’در میان غریبه ها'’ اشاره کرد.
سوفیا لورن در سال ۱۹۵۶روز ۲۰ سپتامبر، روزی که سوفیا لورن، ۷۵ سالگی خود را جشن می‌گیرد، از همه‌ی این لقب‌ها، شاید تنها هنوز آخری مصداق داشته باشد. شمار زیادی از حدود صد فیلمی که او بازی کرده، گواه انکارناپذیر این ادعاست.
زندگی پرماجرای این هنرپیشه‌ی پرآوازه، خود به نوعی به یک فیلم‌نامه‌ی غریب شبیه است: سوفیا، "بچه‌‌ی نامشروعی" بود که با مادرش، در یکی از محله‌های فقیرنشین ناپل زندگی می‌کرد.
مادرش که هنرپیشه‌ای ناموفق بود و به سختی از عهده‌ی تأمین مخارج زندگی بر‌می‌آمد، او را از سن چهارده سالگی به "مسابقات زیبایی" شهرهای مختلف می‌فرستاد.
در یکی از مسابقات زیبایی بود که کارلو پونتی، یکی از تهیه‌کنندگان بانفوذ فیلم در ایتالیا، او را کشف کرد و ورودش را به عالم سینما و بازی در فیلم‌های "جدی‌تر" هموار ساخت.
داستان ازدواج سوفیا لورن با کارلو پونتی نیز، کمتر از یک فیلم‌نامه‌ی عشقی، هیجان‌انگیز نیست؛ شاید اگر کری گرانت، هنرپیشه‌ی آمریکایی از لورن تقاضای ازدواج نمی‌کرد و او را برای دادن پاسخ مثبت زیر فشار نمی‌گذاشت، لورن تا پایان عمر پونتی، هم‌چنان با او می‌ماند.
البته مردان دیگری هم در زندگی این هنرپیشه‌ی توانا نقش بازی کرده‌اند؛ مردانی که بر زندگی هنری او تأثیر بسزایی گذاشتند و آن را با تاریخ سینمای نئورالیسم ایتالیا پیوند زدند. کارگردانانی چون فدریکو فلینی و ویتوریو دسیکا از جمله‌‌‌ی این مردانند.
لورن، بیش از ده فیلم با مارچلو ماستوریانی، "چهارمین مرد مهم" زندگی‌اش بازی کرده است؛ معروف‌ترین آنها "عروسی به سبک ایتالیایی" است که دومین جایزه‌ی اسکار را در سال ۱۹۶۴ برای او به ارمغان آورد.
ایتالیایی‌ها بر اساس یک همه‌پرسی، بیشتر از هر چیز نقش او را در فیلم "دیروز، امروز، فردا" ستوده‌اند. در این فیلم که در ایران نیز با همین عنوان به نمایش درآمد، لورن، همبازی مارچلو ماستوریانی است.
"یک روز بخصوص"، ساخته‌ی اتوره اسکولا، نام سوفیا لورن را به‌گونه‌ای دیگر مطرح کرد. داستان این فیلم که نمونه‌ی درخشان سینمای مینیمالیستی ایتالیا ست، در روز دیدار هیتلر از ایتالیایِ موسولینی، رخ می‌دهد.
سوفیا لورن، از زمانی که در سال ۱۹۵۶ به عنوان اولین هنرپیشه‌ی ایتالیایی به کار در هالیوود دعوت شد، تا هنگامی که دست از بازی در فیلم‌های سینمایی شست، علاوه بر جوایز اسکار، جوایز دیگری هم از مهم‌ترین جشنواره‌های بین‌المللی جهان، از فستیوال‌های جهانی "کن" و " ونیز" گرفته تا "برلین" و "استانبول" به خود اختصاص داده است.
او در سال ۱۹۹۱ به دریافت جایزه‌ی اسکار افتخاری هم نائل آمد. جشنواره‌ی فیلم استانبول، آخرین فستیوالی است که چندی پیش به او به‌خاطر "یک
عمر فعالیت پرثمر هنری" جایزه‌ی این بخش را اهدا کرد.
سوفیا لورن در بیمارستان برای تولد اولین فرزندش.
سوفیا لورن با مارلون براندو.
چارلی چاپلین و سوفیا لورن در انگلستان.
افتخارات و جوایز
رد پای سوفیا لورن در تئاتر چینی گرومن در لس آنجلس
در سال ۱۹۵۸ به خاطر بازی در فیلم ثعلب سیاه، موفق به دریافت جایزه فستیوال وِنیز شد. پس از جنگ جهانی دوم سوفیا لورن سمبل زن ایتالیائی به ایتالیا بازمی‌گردد و در فیلم مهم ویتوریو دسیکا که زندگی یک مادر و دختر را در جنگ به تصویر می‌کشد بازی می‌کند. با نام دو زن باهمکاری ژان پل بلموندو ایفای نقش می‌کند و اولین جایزه اسکارش و جوایز «جشنواره فیلم کن»، «جشنواره فیلم ونیز»و «جشنواره فیلم برلین» را در سال ۱۹۶۰ به واسطه همین فیلم دریافت کرده ودومین جایزه اسکار را ازفیلم ازدواج به سبک ایتالیایی در سال ۱۹۶۴ در یافت می‌کند و در سال ۱۹۹۱ جایزه اسکار افتخاری رانیز کسب می‌کند. فیلم دیروز، امروز، فردا با نقش آفرینی او ومارچلو ماستریانی در همان سال موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی شد.
«لورن» در سال ۱۹۶۲ جایزه بهترین بازیگر زن را از بافتا و در سال ۱۹۹۴ جایزه خرس طلای افتخاری را از جشنواره برلین کسب کرد.
لورن در سال ۱۹۶۱ بهترین بازیگر زن جشنواره کن شناخته شد و در سال ۱۹۹۱ جایزه سزار افتخاری به وی اعطا شد. از دیگر افتخارات سینمایی سوفیا لورن می‌توان به دوربین طلای آلمان، چهار جایزه بهترین بازیگر گلدن گلوب، بهترین بازیگر زن جشنواره مسکو (۱۹۶۵)، بهترین بازیگر جشنواره سن‌سباستین (۱۹۷۴)، بهترین بازیگر جشنواره ونیز (۱۹۵۸) و شیر طلای افتخاری جشنواره ونیز (۱۹۹۸) اشاره کرد. ستاره شهرت وی در قدمگاه مشاهیر هالیوود نقش بسته است.
جشنواره فیلم استانبول جایزه یک عمر فعالیت پرثمرهنری را به «سوفیا لورن»، هنرپیشه قدیمی سینما اهدا کرد. این هنرپیشه اعلام کرد این جایزه را کنارتندیس اسکارش قرار خواهد داد.
در سال ۲۰۰۹، پس از پنج سال دوری از گروه و چهارده سال از هنرنمایی در یک فیلم تئاتری برجسته آمریکایی، او در نسخه فیلمی ناین که بر پایه یک تئاتر موزیکال برادوی بود هنرنمایی کرد و داستان کارگردانی را که بحران‌های میانسالیش سبب می‌شود تا او برای کامل کردن آخرین فیلمش تقلا کند. او مجبور است که تحت تاثیر زنان متعدد ی که زندگیش را شکل داده‌اند شامل مادر مرحومه‌اش تعادل برقرار کند. سوفیا لورن اولین و تنها انتخاب مارشال برای این نقش بود. همچنین در این فیلم دانیل دی-لوئیس، پنلوپه کروز، کیت هادسون، ماریون کوتیار و نیکول کیدمن هنرنمایی کرده‌اند. به عنوان بخشی از انتخاب بازیگران او (سوفیا لورن) اولین نامزدیش را برای جایزه انجمن بازیگران فیلم دریافت کرد.
ازدواج و زندگی شخصی
لورن در کنیا در حالی که به عنوان سفیر حسن نیت در سال ۱۹۹۲ خدمت می‌کرد
سوفیا و کارلو پنتی روز ۱۷ سپتامبر۱۹۵۷ با هم ازدواج کردند ازدواج اول آنها به ناچار لغو شد تا پونتی به جرم دو همسری محکوم نشود، آنها ۹ آوریل۱۹۶۶ دوباره با هم ازدواج کردند و صاحب دو پسر به نامهای کارلو و ادواردو شدند.
زندگی مشترک سوفیا لورن با کارلو پونتی تا زمان مرگ پونتی در تاریخ ۱۰ ژانویه ۲۰۰۷ به خاطر عوارض ریوی ادامه داشت. وقتی از او در نوامبر ۲۰۰۹ پرسیدند که آیا احتمال دارد او دوباره ازدواج کند؟ پاسخ داد که: نه، دوباره هرگز، غیرممکن است که کس دیگری را دوست داشته باشد.
عروسهای او ساشا الکساندر و آندرا مس زاروس هستند.، او چهار نوه دارد: لوچیا سوفیا پونتی (متولد ۱۲ می ۲۰۰۶) ویتوریو لئونه پونتی (متولد ۳ آوریل ۲۰۰۷)، لئوناردو فورتوناتو پونتی (متولد ۲۰ دسامبر ۲۰۱۰) و بئاتریس لارا پونتی (متولد ۱۵ مارس ۲۰۱۲).
محل اقامت اولیه لورن از اواخر سال ۲۰۰۶ در ژنو سویس بوده است همچنین صاحب یک خانه در ناپل و رم است.
در سپتامبر ۱۹۹۹ لورن در برابر ۷۶ تارنمای بزرگسالان به خاطر ارسال عکسهای برهنه تغییر یافته خود در اینترنت اقامه دعوی کرد.
لورن یکی از بزرگترین طرفدران باشگاه فوتبال ناپلی است. در می سال ۲۰۰۷ هنگامی که این تیم در سری ب ایتالیا سوم شد به روزنامه لاگاتزتا دلو اسپورت گفت که اگر تیمش پیروز شود می‌خواهد یک رقص همرا با برهنگی انجام دهد.
لورن یک معتقد به کلیسای کاتولیک است. هر چند در مسائل مختلف مانند عفت در لباس پوشیدن و ازدواجش در تقابل با این کلیسا بوده است
ادای احترام
سرجیو اندریجو، ترانه "سوفیا" را که در سال ۱۹۶۹ منتشر شد به او تقدیم کرده است.
میرلا فلی در سال ۱۹۹۱، با خواندن ترانه سوفیا در آلبوم Storie Scomode به او ادای احترام کرده است.
جی جی دالسیو یک ترانه ویژه او به نام Donna Sofì نوشته و اجرا کرده است.
آلبوم شناسی جزیی
هنگامیکه سوفیا لورن در فیلم‌های انگلیسی زبان بازی می‌کرد از دوبله نقش‌های خود به زبان ایتالیایی سرباز می‌زد.
دوبلورهایی که چندین فیلم او را دوبله کرده‌اند به ترتیب زیر است:
بخشی از فیلم‌شناسی
منابع : ویکی پدیا
سیمرغ
بازیگرایتالیایی برندهٔ جایزه اسکار است.
لورن را به عنوان مشهورترین بازیگر ایتالیایی نیز می‌شناسند. وی علاوه بر برنده شدن جایزه اسکار فیلم غیرانگلیسی زبان برای فیلمدو زن، یک جایزه گرمی، پنج جایزه گلدن گلوب، یک جایزه بفتا و یک جایزه لوارل را نیز برنده شده است.
از فیلم‌های معروف وی می‌توان به دو زن (۱۹۶۰)، دیروز، امروز، فردا، ازدواج به سبک ایتالیایی (۱۹۶۴) و یک روز بخصوص (۱۹۷۷)
زادروز
سوفیا لورن (به لاتین: Sophia Loren) با نام اصلی سوفیا ویلانی شیکولونه (به لاتین: Sofia Villani Scicolone) در ۲۰ سپتامبر۱۹۳۴ در رم زاده شد. پدرش مهندس و مادرش بازیگر و آموزگار پیانو بود.
او در مورد خودش گفته است: "من ایتالیایی نیستم، من ناپلی هستم و این چیز دیگری است."
سال‌های اولیه
زندگی پرماجرای سوفیا لورن، خود به یک فیلم‌نامه‌ای غریب‌شباهت دارد: او "بچه‌‌ی نامشروعی" بود که با مادرش، در یکی از محله‌های فقیرنشین ناپل زندگی می‌کرد و امروز، ستاره ای در جهان سینما است.
بعد از امتناع پدر سوفیا از ازدواج با مادرش که او را بدون هیچ پشتیبانی رها کرد. خانواده لورن یک فرزند دختر مشترک دیگر به نام آنا ماریا ویلانی در سال ۱۹۳۸ داشتند. سوفیا، مادرش و ماریا با مادربزرگ لورن در پوتزولی نزدیک ناپل زندگی می‌کردند. لورن دو نابرادری جوانتر پدری به نامهای جولیانو و جوزپه دارد.
در طول جنگ جهانی دوم، بندر و کارخانه مهمات در پوتزولی هدف بمباران مکرر از متفقین بود. در طی یک حمله، هنگامی که لورن به پناهگاه فرار کرد او مورد اصابت گلوله قرار گرفت و از چانه زخمی شد. بعد از این، خانواده او به ناپل جایی که خویشاوندان دورشان در آنجا بودند، نقل مکان کرد. بعد از جنگ، لورن و خانواده‌اش به پوتزولی برگشتند. مادربزرگ او یک میخانه در اتاق نشیمن خانه خود که گیلاس‌های مشروب خانگی می‌فروخت باز کرددر آنجا مادرش پیانو می‌نواخت، خواهرش می‌خواند و سوفیا منتظر مشتری بود و ظرفها را می‌شست. این مکان بسیار محبوب برای سربازان آمریکایی مستقر در نزدیکی آنجا بود.
او در شانزده سالگی، مدل یک مجلّهٔ ماهانه بود و از همین راه به عالم سینما راه یافت فعالیت سینمایی اش را با نقش‌های کوچک در فیلم‌های کوچک ایتالیایی آغاز کرد اولین نقشش را در فیلم روشنایی‌های وارتیه درسال ۱۹۵۰ ایفاکرد. سوفیا در رقابت‌های زیبایی محلی هم شـرکت می‌کردو چندین جایزه دریافت نموده اما سرانجام توسط کارلو پونتی تهیه کننده سینمایی کشف شد وبه عالم سینما راه یافت.
پونتی، لورن را نخستین بار زمانی دید که هر دو در یک مسابقه ملکه زیبایی شرکت کرده بودند؛ پونتی ۳۷ ساله داور مسابقه‌ای بود که سوفیای ۱۵ ساله در آن با دیگران رقابت می‌کرد. او مقدمات ستاره شدن سوفیا را آماده کرد؛ از فراگیری فن بازیگری گرفته تا آموختن درس زبان انگلیسی.
سوفیا لورن، در طول عمر خود، القاب زیادی داشته است: در بچگی به‌خاطر لاغری بیش از حد به او "خلال دندان" می‌گفتند. در سال ۱۹۶۰، وقتی برای بازی در فیلم جنگی/ درام "... و آنها هنوز زنده‌اند"، به کارگردانی ویتوریو دسیکا، جایزه‌ی اسکار را دریافت کرد، به عنوان "استعداد برجسته‌ی جهان سینما" شهرت یافت.
حضور در سینما
سوفیا لورن در بخسی از فیلم پنج مایل تا نیمه شب (Five Miles to Midnight) در سال ۱۹۶۲
با تلاش کارلو پنتی نامش به سوفیا لورن تغییر کرد. اوابتدا در فیلم‌های برده فروشی سفید و «دوشیزگان در خطر» بازی کرد و سپس در فیلم‌های دختر رودخانه، آتیلا، چرخ و فلک تا پل و حیف که خیلی حقه‌ای ظاهر شد. زمانی که رم رقیب اصلی هالیوود در تولید فیلم بود او ستاره بسیاری از محصولات سینمائی رم بود و با کارگردانانی چون فدریکو فلینی و ویتوریو دسیکا کار کرده‌است ومارچلو ماستریانی همبازی او در بسیاری از فیلم‌هایش بود.
نتیجه یک نظر خواهی در ایتالیا می‌گوید مردم ایتالیا بیشتر از هر نقش دیگر سوفیا لورن، بازی او را در برابر مارچلو ماستریانی در فیلم دیروز امروز و فردا ساخته ویتوریو دسیکا را دوست دارنداین فیلم با همین نام در زمان خود در ایران نیز با استقبال بسیار روبرو شد. لورن قراردادی که با استودیو پارامونت بست به شهرت جهانی دست یافت از جمله فیلم‌های وی در این دوره را می‌توان «غرور و شهوت، هوس زیر درخت‌های نارون، قایق خانگی، ثعلب سیاه و زن اونجوری»را نام برد. وی از جمله هنر پیشگانی است که این حرفه را از صفر شروع کرد و درنتیجهٔ تلاش بسیار، مقام ممتازی به دست آورد. و درسال ۱۹۶۱ فیلم مشهور ال سید را بازی کرد.
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Sophia_Loren_1.jpg
لورن توانایی بازیگری وسیعی حتی در حوزه کمدی داشت به ویژه در پروژه‌های ایتالیایی، که می‌توانست به راحتی افکار خود را ابراز کند هر چند در یادگیری زبان انگلیسی هم به خوبی پیشرفت داشت، جایزه اسکاری که بدست آورده اولین جایزه مهم اسکار برای یک بازیگرزن غیر انگلیسی زبان بود. لورن یکی از مشهورترین بازیگران زن جهان بود و هم زمان به بازی در فیلم‌های آمریکایی و اروپایی مشغول بود و با بزرگترین ستارگان مرد سینماکار می‌کرد. در سال ۱۹۶۴ با بازی در فیلم سقوط امپراتوری رم و دریافت دستمزد یک میلیون دلاری بازی اش را کامل کرد. فعالیت لورن پس از مادر شدنش کاهش یافت و در ۴۰ و ۵۰ سالگی در فیلم‌های همچون سفر و روز خاص بازی کرد. در دهه ۶۰ در انتخاب فیلم‌ها وسواس بیشتری به خرج می‌داد در سال ۱۹۹۱ به خاطر خدماتش به سینمای جهان اسکار افتخاری دریافت کرد و به عنوان یکی از گنجینه‌های سینمای جهان معرفی شد. در فیلم آماده پوشیدن رابرت آلتمن در سال ۱۹۹۵ هم حضوری موفق داشت. فعالیت‌های جاری وی در سال ۲۰۰۳ حضور مختصری در کلیپ موسیقی زندگی آمریکایی مدونا داشت، در سال ۲۰۰۶ هم در مراسم افتتاحیه المپیک زمستانیتورین پرچم المپیک را حمل کرد در سال ۲۰۰۷ هم در سن ۷۲ سالگی در فیلم تقویم قراربود جلوی دوربین برهنه شود وازاین کار منصرف شد. سوفیا لورن بازیگر سرشناس ایتالیایی در طول ۷۲ سال زندگی هنری درحدود۹۰ فیلم به ایفای نقش پرداخته‌است از آخرین کارهایش می‌توان به حضور در جشنواره ‘’ ونیز'’ به خاطر بازی در فیلم پسرش ‘’ ادواردو پونتی'’ با عنوان ‘’در میان غریبه ها'’ اشاره کرد.
سوفیا لورن در سال ۱۹۵۶روز ۲۰ سپتامبر، روزی که سوفیا لورن، ۷۵ سالگی خود را جشن می‌گیرد، از همه‌ی این لقب‌ها، شاید تنها هنوز آخری مصداق داشته باشد. شمار زیادی از حدود صد فیلمی که او بازی کرده، گواه انکارناپذیر این ادعاست.
زندگی پرماجرای این هنرپیشه‌ی پرآوازه، خود به نوعی به یک فیلم‌نامه‌ی غریب شبیه است: سوفیا، "بچه‌‌ی نامشروعی" بود که با مادرش، در یکی از محله‌های فقیرنشین ناپل زندگی می‌کرد.
مادرش که هنرپیشه‌ای ناموفق بود و به سختی از عهده‌ی تأمین مخارج زندگی بر‌می‌آمد، او را از سن چهارده سالگی به "مسابقات زیبایی" شهرهای مختلف می‌فرستاد.
در یکی از مسابقات زیبایی بود که کارلو پونتی، یکی از تهیه‌کنندگان بانفوذ فیلم در ایتالیا، او را کشف کرد و ورودش را به عالم سینما و بازی در فیلم‌های "جدی‌تر" هموار ساخت.
داستان ازدواج سوفیا لورن با کارلو پونتی نیز، کمتر از یک فیلم‌نامه‌ی عشقی، هیجان‌انگیز نیست؛ شاید اگر کری گرانت، هنرپیشه‌ی آمریکایی از لورن تقاضای ازدواج نمی‌کرد و او را برای دادن پاسخ مثبت زیر فشار نمی‌گذاشت، لورن تا پایان عمر پونتی، هم‌چنان با او می‌ماند.
البته مردان دیگری هم در زندگی این هنرپیشه‌ی توانا نقش بازی کرده‌اند؛ مردانی که بر زندگی هنری او تأثیر بسزایی گذاشتند و آن را با تاریخ سینمای نئورالیسم ایتالیا پیوند زدند. کارگردانانی چون فدریکو فلینی و ویتوریو دسیکا از جمله‌‌‌ی این مردانند.
لورن، بیش از ده فیلم با مارچلو ماستوریانی، "چهارمین مرد مهم" زندگی‌اش بازی کرده است؛ معروف‌ترین آنها "عروسی به سبک ایتالیایی" است که دومین جایزه‌ی اسکار را در سال ۱۹۶۴ برای او به ارمغان آورد.
ایتالیایی‌ها بر اساس یک همه‌پرسی، بیشتر از هر چیز نقش او را در فیلم "دیروز، امروز، فردا" ستوده‌اند. در این فیلم که در ایران نیز با همین عنوان به نمایش درآمد، لورن، همبازی مارچلو ماستوریانی است.
"یک روز بخصوص"، ساخته‌ی اتوره اسکولا، نام سوفیا لورن را به‌گونه‌ای دیگر مطرح کرد. داستان این فیلم که نمونه‌ی درخشان سینمای مینیمالیستی ایتالیا ست، در روز دیدار هیتلر از ایتالیایِ موسولینی، رخ می‌دهد.
سوفیا لورن، از زمانی که در سال ۱۹۵۶ به عنوان اولین هنرپیشه‌ی ایتالیایی به کار در هالیوود دعوت شد، تا هنگامی که دست از بازی در فیلم‌های سینمایی شست، علاوه بر جوایز اسکار، جوایز دیگری هم از مهم‌ترین جشنواره‌های بین‌المللی جهان، از فستیوال‌های جهانی "کن" و " ونیز" گرفته تا "برلین" و "استانبول" به خود اختصاص داده است.
او در سال ۱۹۹۱ به دریافت جایزه‌ی اسکار افتخاری هم نائل آمد. جشنواره‌ی فیلم استانبول، آخرین فستیوالی است که چندی پیش به او به‌خاطر "یک
عمر فعالیت پرثمر هنری" جایزه‌ی این بخش را اهدا کرد.
سوفیا لورن در بیمارستان برای تولد اولین فرزندش.
سوفیا لورن با مارلون براندو.
چارلی چاپلین و سوفیا لورن در انگلستان.
افتخارات و جوایز
رد پای سوفیا لورن در تئاتر چینی گرومن در لس آنجلس
در سال ۱۹۵۸ به خاطر بازی در فیلم ثعلب سیاه، موفق به دریافت جایزه فستیوال وِنیز شد. پس از جنگ جهانی دوم سوفیا لورن سمبل زن ایتالیائی به ایتالیا بازمی‌گردد و در فیلم مهم ویتوریو دسیکا که زندگی یک مادر و دختر را در جنگ به تصویر می‌کشد بازی می‌کند. با نام دو زن باهمکاری ژان پل بلموندو ایفای نقش می‌کند و اولین جایزه اسکارش و جوایز «جشنواره فیلم کن»، «جشنواره فیلم ونیز»و «جشنواره فیلم برلین» را در سال ۱۹۶۰ به واسطه همین فیلم دریافت کرده ودومین جایزه اسکار را ازفیلم ازدواج به سبک ایتالیایی در سال ۱۹۶۴ در یافت می‌کند و در سال ۱۹۹۱ جایزه اسکار افتخاری رانیز کسب می‌کند. فیلم دیروز، امروز، فردا با نقش آفرینی او ومارچلو ماستریانی در همان سال موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی شد.
«لورن» در سال ۱۹۶۲ جایزه بهترین بازیگر زن را از بافتا و در سال ۱۹۹۴ جایزه خرس طلای افتخاری را از جشنواره برلین کسب کرد.
لورن در سال ۱۹۶۱ بهترین بازیگر زن جشنواره کن شناخته شد و در سال ۱۹۹۱ جایزه سزار افتخاری به وی اعطا شد. از دیگر افتخارات سینمایی سوفیا لورن می‌توان به دوربین طلای آلمان، چهار جایزه بهترین بازیگر گلدن گلوب، بهترین بازیگر زن جشنواره مسکو (۱۹۶۵)، بهترین بازیگر جشنواره سن‌سباستین (۱۹۷۴)، بهترین بازیگر جشنواره ونیز (۱۹۵۸) و شیر طلای افتخاری جشنواره ونیز (۱۹۹۸) اشاره کرد. ستاره شهرت وی در قدمگاه مشاهیر هالیوود نقش بسته است.
جشنواره فیلم استانبول جایزه یک عمر فعالیت پرثمرهنری را به «سوفیا لورن»، هنرپیشه قدیمی سینما اهدا کرد. این هنرپیشه اعلام کرد این جایزه را کنارتندیس اسکارش قرار خواهد داد.
در سال ۲۰۰۹، پس از پنج سال دوری از گروه و چهارده سال از هنرنمایی در یک فیلم تئاتری برجسته آمریکایی، او در نسخه فیلمی ناین که بر پایه یک تئاتر موزیکال برادوی بود هنرنمایی کرد و داستان کارگردانی را که بحران‌های میانسالیش سبب می‌شود تا او برای کامل کردن آخرین فیلمش تقلا کند. او مجبور است که تحت تاثیر زنان متعدد ی که زندگیش را شکل داده‌اند شامل مادر مرحومه‌اش تعادل برقرار کند. سوفیا لورن اولین و تنها انتخاب مارشال برای این نقش بود. همچنین در این فیلم دانیل دی-لوئیس، پنلوپه کروز، کیت هادسون، ماریون کوتیار و نیکول کیدمن هنرنمایی کرده‌اند. به عنوان بخشی از انتخاب بازیگران او (سوفیا لورن) اولین نامزدیش را برای جایزه انجمن بازیگران فیلم دریافت کرد.
ازدواج و زندگی شخصی
لورن در کنیا در حالی که به عنوان سفیر حسن نیت در سال ۱۹۹۲ خدمت می‌کرد
سوفیا و کارلو پنتی روز ۱۷ سپتامبر۱۹۵۷ با هم ازدواج کردند ازدواج اول آنها به ناچار لغو شد تا پونتی به جرم دو همسری محکوم نشود، آنها ۹ آوریل۱۹۶۶ دوباره با هم ازدواج کردند و صاحب دو پسر به نامهای کارلو و ادواردو شدند.
زندگی مشترک سوفیا لورن با کارلو پونتی تا زمان مرگ پونتی در تاریخ ۱۰ ژانویه ۲۰۰۷ به خاطر عوارض ریوی ادامه داشت. وقتی از او در نوامبر ۲۰۰۹ پرسیدند که آیا احتمال دارد او دوباره ازدواج کند؟ پاسخ داد که: نه، دوباره هرگز، غیرممکن است که کس دیگری را دوست داشته باشد.
عروسهای او ساشا الکساندر و آندرا مس زاروس هستند.، او چهار نوه دارد: لوچیا سوفیا پونتی (متولد ۱۲ می ۲۰۰۶) ویتوریو لئونه پونتی (متولد ۳ آوریل ۲۰۰۷)، لئوناردو فورتوناتو پونتی (متولد ۲۰ دسامبر ۲۰۱۰) و بئاتریس لارا پونتی (متولد ۱۵ مارس ۲۰۱۲).
محل اقامت اولیه لورن از اواخر سال ۲۰۰۶ در ژنو سویس بوده است همچنین صاحب یک خانه در ناپل و رم است.
در سپتامبر ۱۹۹۹ لورن در برابر ۷۶ تارنمای بزرگسالان به خاطر ارسال عکسهای برهنه تغییر یافته خود در اینترنت اقامه دعوی کرد.
لورن یکی از بزرگترین طرفدران باشگاه فوتبال ناپلی است. در می سال ۲۰۰۷ هنگامی که این تیم در سری ب ایتالیا سوم شد به روزنامه لاگاتزتا دلو اسپورت گفت که اگر تیمش پیروز شود می‌خواهد یک رقص همرا با برهنگی انجام دهد.
لورن یک معتقد به کلیسای کاتولیک است. هر چند در مسائل مختلف مانند عفت در لباس پوشیدن و ازدواجش در تقابل با این کلیسا بوده است
ادای احترام
سرجیو اندریجو، ترانه "سوفیا" را که در سال ۱۹۶۹ منتشر شد به او تقدیم کرده است.
میرلا فلی در سال ۱۹۹۱، با خواندن ترانه سوفیا در آلبوم Storie Scomode به او ادای احترام کرده است.
جی جی دالسیو یک ترانه ویژه او به نام Donna Sofì نوشته و اجرا کرده است.
آلبوم شناسی جزیی
- ۱۹۵۷ - دوست دارم (S'agapò)\ پائولا اورلاندی
- یه دوست پسر می خوام (Che m'e'mparato a fà)
- خداحافظ عشق
هنگامیکه سوفیا لورن در فیلم‌های انگلیسی زبان بازی می‌کرد از دوبله نقش‌های خود به زبان ایتالیایی سرباز می‌زد.
دوبلورهایی که چندین فیلم او را دوبله کرده‌اند به ترتیب زیر است:
- لیدیا سیمونسکی در ثعلب سیاه، افسانه گمشده، غرور و شهوت، خانه قایقی، هلر در لباس تنگ صورتی، هوس زیر درخت‌های نارون، زن اونجوری، المپیا، کلید، کشوری از زنگ‌ها، دو شب با کلئو پاترا (تنها در نقش کلئو پاترا)، آتیلا.
- ریتا ساوانیونه در خانم ال. جودیت، عملیات کراسبو، آرابسکو، کنتسی از هنگ کنگ، گذرگاه کاساندرا.
- روزتا کالاوتا در زائران عشق
- میراندا بونانسئا در دو شب با کلئو پاترا (تنها در نقش نیسکا) آدریانا د روبرتو در یکشنبه مردم خوب
- رناتا مارینی در آفریقا زیر دریا
بخشی از فیلم‌شناسی
| سال | نام فیلم | نقش | یادداشت |
|---|---|---|---|
| ۱۹۵۰ | شش همسر باربابلو | دختر ربوده شده | با نام سوفیا لاتزارو |
| ۱۹۵۰ | توتو تارزان | یک جنگلی | با نام سوفیا لاتزارو |
| ۱۹۵۰ | رای | با نام سوفیا شیکولونه | |
| ۱۹۵۰ | قلب در دریا | ||
| ۱۹۵۱ | من کاپاتز هستم | منشی دیکتاتور | با نام سوفیا شیکولونه |
| ۱۹۵۱ | برده فروشی سفید | سوفیا لاتزارو | |
| ۱۹۵۱ | میلیاردر میلان | فروشنده بار | با نام سوفیا شیکولونه |
| ۱۹۵۱ | شعبده بازی زوری | عروس | با نام سوفیا شیکولونه |
| ۱۹۵۱ | کو وادیس | برده لیگیا | |
| ۱۹۵۱ | خودشه!.... بله! بله! | اودالیسکا | با نام سوفیا لاتزارو |
| ۱۹۵۱ | آنا | دستیار باشگاه شبانه | |
| ۱۹۵۱ | صاحب بخار | رقصنده کوچک | با نام سوفیا لاتزارو |
| ۱۹۵۱ | روشنایی‌های واریته | با نام سوفیا لورن | |
| ۱۹۵۲ | خواب زورو را دیدم | با نام سوفیا شیکولونه | |
| ۱۹۵۲ | و نواگر می‌آید | دوست جولیتا | |
| ۱۹۵۲ | محبوب | لئونورا | |
| ۱۹۵۳ | زائران عشق | ||
| ۱۹۵۳ | زائران عشق | ||
| ۱۹۵۳ | دختران خطرناک | ||
| ۱۹۵۳ | دو شب با کلئوپاترا | کلئوپاترا/نیسکا | |
| ۱۹۵۳ | تعطیلات مردم خوب | اینس | |
| ۱۹۵۳ | آفریقا زیر دریا | باربارا لاما | |
| ۱۹۵۳ | یک دختر فوق العاده | ماریسا | |
| ۱۹۵۴ | چرخ و فلک ناپل | سیسینا | |
| ۱۹۵۴ | آتیلا | هونوریا | |
| ۱۹۵۴ | یک روز در دادگاه | آنا | |
| ۱۹۵۴ | یک بخش از زندگی | آنا | |
| ۱۹۵۴ | کشور زنگ‌ها | بون بون | |
| ۱۹۵۴ | زیادی بد. او زیادی ید است. | لینا | |
| ۱۹۵۴ | فقر و نجابت | ||
| ۱۹۵۴ | آتیلا | اونوریا | |
| ۱۹۵۴ | آبدا | آیدا | |
| ۱۹۵۵ | دختر رودخانه | نیوس مونگولینی | |
| ۱۹۵۵ | طلای ناپل | نیوس مونگولینی | بخش Pizze a credito |
| ۱۹۵۷ | افسانه گمشدگان | دیتا | |
| ۱۹۵۸ | ثعلب سیاه | رز بیانکو | بهترین بازیگر جشنواره ونیز |
| ۱۹۶۰ | دو زن | سزیرا | جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن |
| ۱۹۶۰ | در ناپل شروع شد | لوچا کوریو | نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم موزیکال یا کمدی |
| ۱۹۶۱ | ال سید | خیمنا | |
| ۱۹۶۲ | بوکاچیو ۷۰ | زوی | در بخش "La Riffa" |
| ۱۹۶۳ | دیروز، امروز، فردا | آدلینا سباراتی - آنا مولتنی - مارا | جایزه سالانه دیوید دی دوناتلّو به خاطر بهترین بازیگر زن |
| ۱۹۶۴ | سقوط امپراتوری رم | لوسیلا | |
| ازدواج به سبک ایتالیایی | فیلومنا مارتورانو | نامزد جایزه اسکار | |
| ۱۹۶۵ | عملیات کراسبو | نورا | |
| ۱۹۷۴ | سفر | آدریانا د مائورو | بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم سن سباستین |
| ۱۹۷۷ | روز خاص | آنتوانت | جایزه سالانه دیوید دی دوناتلّو به خاطر بهترین بازیگر زن |
| ۱۹۹۴ | آماده پوشیدن | ایزابلا دلا فونتین | جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن |
| ۲۰۰۲ | در میان غریبه‌ها | اولیویا | |
| ۲۰۰۹ | ناین | مادر |
منابع : ویکی پدیا
سیمرغ
