مسابقه *** كي ميتونه اين برگ هارو بشناسه؟

aboozar esmaili

عضو جدید
کاربر ممتاز

aboozar esmaili

عضو جدید
کاربر ممتاز
راهنمایی:
جنگل های وسیعی از این درخت در جنوب کشور (برخي مناطق حاشيه خليج‌فارس از جمله خليج نايبندان در بوشهر و حاشيه شمال غربي قشم) وجود دارد.
برگ و میوه این گیاه خاصیت دارویی دارد.
 

**آگاهدخت**

مدیر تالار اسلام و قرآن
مدیر تالار
ممنون، این هم سوال بعد بفرمائید برگ کدوم گیاهه؟




سلام
این چقدر شبیه درختای باغچه ماست
مورد کویتی نیست؟


نه نیست :)
پیداش کردم



گياه حرا
(Avicennia marina)
 
آخرین ویرایش:

aboozar esmaili

عضو جدید
کاربر ممتاز
حرا؛ گونه اي زيبا و شگفت انگيز

جنگل‌هاي حرا گونه‌اي از درختان مانگرو هستند كه به دليل ويژگي منحصر به فردشان در مناطق خاصي مي‌رويند. اين‌گونه نادر گياهي در ايران در برخي مناطق حاشيه خليج‌فارس از جمله خليج نايبندان در بوشهر و حاشيه شمال غربي قشم مي‌رويد.

درختان مانگرو را دانشمندان گياه‌شناس اروپايي به احترام و ياد ابوعلي سينا، فيلسوف و دانشمند ايراني كه در مورد علم گياه‌شناسي تحقيقات زيادي دارد Avicienia نام نهادند. سازمان يونسكو جنگل‌هاي حراي جزيره قشم را در فهرست ذخاير زيست جهان به ثبت رسانده است.
جنگل‌هاي حرا محل مناسبي در زمستان براي پرندگان مهاجر است. سالانه بيش از يكصد گونه پرنده آبزي و كنار آبزي در اين منطقه ديده مي‌شود.
انواع كاكايي‌ها، پرستوهاي دريايي، فلامينگوهاي سرخ پر، حواصيل‌هاي سفيد و خاكستري از انواع پرندگان مهاجر هستند كه با جمعيتي چند صدتايي و گاه چند هزارتايي به اين مكان مهاجرت مي‌كنند.

درختان جنگل حرا به نعمت وجود جزر و مدهاي دريا رشد يافته و تكثير مي‌شوند. به اين ترتيب كه هر 6 ساعت يكبار هنگام جزر كه آب دريا پايين مي‌رود ريشه‌هاي اين درختان از آب بيرون آمده و اكسيژن مورد نيازشان را از هوا مي‌گيرند و دوباره در زمان مد كه آب دريا بالا مي‌آيد به زير آب مي‌روند.
گاهي در زمان مد، آب دريا چنان بالا مي‌آيد كه تنها مي‌توان سرشاخه‌هاي درختان حرا را ديد.
درختان جنگل حرا رشد خود را با آب شور دريا تطبيق داده‌اند. درختان اين جنگل در اواخر تير و اواسط مرداد گل مي‌دهند و بعد به ميوه‌اي شبيه بادام تبديل مي‌شوند.
اين ميوه‌ها پس از مدتي جوانه‌ مي‌زنند و به داخل آب مي‌افتند و در خاك‌هاي ساحلي ريشه دوانده و نمو مي‌كنند. هر درخت حرا خود به منزله خزانه توليد درختان ديگر است.

ميوه و برگ درختان حرا نيز به عنوان داروي گياهي مورد استفاده قرار مي‌گيرد، همچنين ريشه درختان حرا به منزله سدي طبيعي عمل مي‌كند و از فرسايش و ويراني تاسيسات ساحلي توسط امواج و طوفان‌هاي دريايي محافظت مي‌كنند.
متأسفانه توسعه ناپايدار، دامن مانگروها را نيز گرفته و اين جنگل هاي منحصر به فرد هم قرباني پروژه هاي عمراني بدون ارزيابي زيست محيطي شده اند.
 

**آگاهدخت**

مدیر تالار اسلام و قرآن
مدیر تالار
آفرین درسته خانم معلم، سوال بعد را بفرمائید...

سلام متشکرم
من اولین بار اینجا پیدام میشه
پست اول مطالعه کردم
انشالله مثل بقیه تاپیک ها بربادش ندم
:D

لطفا بفرمایید این برگ چه گیاهیه
:)

344.jpg
 

آیورودا

عضو جدید
کاربر ممتاز
سلام
درسته
لطفا اسم علمی
:)


مشخصات گیاهشناسی و خواص داروئی گیاه مورد (Myrtus Communis)نام فارسي:مورد، مورت ، عربي:مرسين ، حمبلاس ، آس ، قمام
لاتين: Myrtus communis
گياه مورد از جمله گياهان نادري است كه به شكل گونه خاصي در مناطق محدودي در ايران و دنيا وجود دارد. درخچه هاي كوچكي كه ارتفاع آنها در شرايط عادي بين 1تا 3 متر مي رسد. از مشخصات آن مي توا ن به برگهاي هميشه سبز،پايا،برگها متقابل،ساده، نوك تيز، بدون تار و دندانه، چرمي به رنگ سبز تيره، وبويي معطر دارد.
گلهايي نسبتا درشت و زيباي مورد رنگ سفيد و بوي مخصوص دارند و از ارديبهشت تا تير ماه ظاهر ميشوند. هر گل 5گلبرگ مساوي به حالت گسترده دارد، بطوري كه منظره بسيار زيبا به گل داده مي شود.
ميوه آن از نظر رنگ حداقل بر دو نوع است كه حالت ا ول سياه متمايل به آبي و ديگري تا موقع رسيدن ميوه همچنان سفيد باقي مي ماند.ميوه مورد به صورت سته يا پوشينه (كپسول)، بيضوي يا مدور به بزركي يك نخود، داراي طعمي گس مي باشد.
پو ست ساقه بشكل قطعاطي از آن جدا مي شود و مانند ساير قسمتهاي گياه بوي معطر از آن استشمام مي شود.بر روي اين ساقه ها نوعي برجستگي بنام گال بوجود مي آيد كه از آن نيز در مصارف درماني استفاده مي شود. در پوست اوليه ساقه،برگ،كليه قسمتهاي گل،ميوه و حتي دانه اين گياه كيسه هاي ترشحي اسانس وجود دارد.
اين گونه گياهي كه از جمله گياهان هميشه سبز نيز مي باشد،در شمار گياهاني است كه بواسطه شرايط خاص رويشگاهي ،رشد و توسعه درمناطق گرم و نامساعد در حفظ اركان محيط زيست نقش زيادي ايفا مي كند.
محل رويش:
جالب است بدانيم توجه بيشر به اين گونه از گياهان علاوه بر رونق اقتصادي در شهر وروستا در نتيجه موجب پايداري محيط زيست مناطق نيمه خشك كشور ايران خواهد شد.بررسي موقعيت جغرافيايي گونه مورد نشان داده اين گونه در مناطقي نظير گيلان:منجيل و هرزويل،لرستان:خرم اباد و شهبازان، كرمانشاه:گيلانغرب، لب سفيد بختياري، كازرون،مهارلو، نيريز، كرمان، فسا، لار، بندر عباس، بلوچستان، خراسان و يزد مشاهده شده است. البته علاوه بر ايران در كشورهايي مانند پاكستان، افقانستان و نواحي مديترانه اي نيز ديده شده است.
مورد درختچه اي هميشه سبز و زيبا كه اغلب گرماپسند بوده ودر مناطق گرمسيري ايران و بندرت در نواحي معتدله ومعتدله گرم مي ر ويد. مورد گاهي جنبه تقدس پيدا كرده،در كنار زياتگاهها و پرستشگاههاي مذهبي نيز كاشته شده است.عطر زيبا و دل انگيز برگهاي مورد جلوه اي خاص به اين درختچه ميدهد.
مورد درختچه اي است كه از قديم الايام مورد شناسايي ايرانيان بوده است. كليميان در مراسم مذهبي خود از آن استفاده مي نموده اند. مورد در بين يونانيان وملل مختلف سمبل جواني ، زيبايي و بكارت بوده است.همچنين سمبل عشق و ابديت بوده، بطوري كه براي نوعروسان نيز تاجي از آن تهيه ميكرده اند.
خواص دارويي: اگر چه برگهاي مورد اغلب بخش دارويي آن را تشكيل مي دهند اما نبايد از خواص تسكين دهنده ميوه هاي مورد در دستگاه گوارشي انسان چشم پوشي كرد. مردم محلي از قديم الايام به عنوان بخور جهت رفع سرما خوردگي ،گاهي هم براي رفع سردرد به صورت مخلوط با عصاره حنا استفاده مي شده است. برگهاي مورد داراي خواص دارويي منحصر بفرد مي باشند،داراي اسانس تانن،فلانوئيد ويتامين (ث) و فاقد الكالوئيد و گليكوزيدهاي قلبي مي باشد.
ميزان اسانس برگهاي مورد 5/1 تا 2 درصد مي باشد. مورد اثر ضد عفوني كننده و ضد طفيلي دارد و از آن در مصارف داخلي و استعمال خارجي مي توان استفاده كرد.بعلاوه مقوي معده، نيرودهنده و ميوه آن قابض است. در مصارف ذاخلي براي رفع بيماريهاي دستگاه تنفسي و مجاري ادراري بكار مي رود.مصرف فراورده هاي مورد در برونشيت بنام بروشيت عفن ، آسم نزله اي ، فراخ شدن ناحيه اي يا عمومي Bronchite fetide
برونش ها موجب خروج اخلاط مي گردد. در موارد سرفه مصرف آن ابتدا موجب افزايش سرفه بيمار مي گردد اما بتدريج موجب از بين رفتن كامل اين ناراحتي مي شود.
قبلا با توجه به سه خاصيت نيرو دهنده ، قابض و ضد عفوني كننده مورد از آن در موارد ضعف عمل دستگاه گوارش ، اسهال ، ترشحات مهبلي و خونرويها استفاده
مي نموده اند. در استعمال خارجي نيز در رفع بيماريهاي جلدي مانند بروز دانه هاي كوچك و سفيد رنگ پوست و در پسورزياسيس مي توان استفاده نمود. همچنين به صورت پماد موضعي در درمان تبخال تيپ 1 و2 و بعنوان آنتي سپتيك ودر درمان التهاب مخاط بيني ، ضد احتقان،تقويت كننده ، ضد عفوني كننده و ضد انگلي استفاده
مي شود. ازاين گياه در درمان بيمارهايي مانند آكنه ، بواسير ، عفونتهاي لثه وبهبود زخمها استفاده مي شود.
امروزه پماد مير توپلكس از اين گياه ارزشمند و كمياب تهيه مي شود. غرغره جوشانده آن در ضد عفوني كردن و رفع تحريك مخاط دهان موُثر است. مورد بوي بد دهان را رفع مي كند و عرق مورد در تقويت موي سر و سياه شدن آن مفيد است. محلول ميرتكس بخور دينه ، بخور دينه پودر از ديگر اشكال تركيبي اين گياه در طب نوين است.
دانه مورد: داراي نوعي ماده روغني است كه از اولئين ، لينولئين ، ميرستين و پالميتين تشكيل ميابد. از برگ مورد بر اثر تقطير با بخار آب نوعي اسانس تهيه ميشود
كه بازده آن 300 گرم اسانس براي هر 100 كيلوگرم برگ است. اسانس مورد مايعي برنگ زرد متمايل سبز و داراي بويي مطبوع ودر 2 قسمت الكل 80 درجه نيز حل ميشود.
تقطير: درهنگام تقطير ودر گرماي بين 160- 170 مايعي بي رنگ يا متمايل به زرد بنام روغني و معطر وداراي بوي مطبوع شبيه تربانتين و اوكاليپتوس ميرتنول Myrtenol
است بدست ميايد كه به مقدار زياد در الكل و اتر حل مي شود.
تذكر: استفاده بي رويه از اين گياه براي مدت طولاني ممكن است مضر باشد. زيرا بر اثر دفع اسانس از راه تنفس مخاط برونش ها تحريك شده و ممكن است عوارض ناراحت كننده اي ايجاد كند.
زمان برداشت برگها:
درختچه هاي مورد بدليل شكل رشد خاص و عدم خزان ساليانه در كاشت در سطوح شيب دار ، چمن كاريها ،بولوارها و پاركها قابل استفاده مي باشد. بهترين زمان بر داشت برگهاي مورد از اواسط بهار تا اواسط تابستان مي باشد كه گياه از نظر شرايط اكولوژيكي داراي بيشترين ميزان عمل فتوسنتز مي باشد.
ارزش اقتصادي: برداشت مورد در تناوبي 3 ساله انجام پذير است. در رويشگاههاي ممسني از هر متر مربع تاج پوشش گياه مورد بالغ افزون بر 4 كيلوگرم مورد تر يا حدود 1 كيلوگرم مورد خشك حاصل مي گردد. ميزان اسانس استخراجي از اين محصول به ازاي هر تن برگ سبز 2 تا 3 كيلو گرم است.
 

**آگاهدخت**

مدیر تالار اسلام و قرآن
مدیر تالار
با اجازه خانم معلم
اگر جوابم درست بود.. هرکسی که دوست داشت سوال بزاره....
ببخشید خودم نمیتونم بزارم.. دارم میرم...
ممنونم..نمیخوام تاپیک بخوابه...
سال خوبی داشته باشید.

سلام ممنون
شما هم سال خوبی داشته باشید
پاسختون اشتباه بود
بقیه هم که ماشالله چندتا پست تاپیک رو راه بردن
:D


جواب


کنوکارپوس (به انگلیسی: Conocarpus)‏ که نام علمی آن کنوکارپوس لنلیولیا است و از خانواده بادام هندی می باشد.


درخت یا درختچه ای است که از نظر اندازه بسیار متنوع بوده و گاهی هم به صورت گسترده روی زمین پهن می شود ولی معمولاً به صورت راست و مانند درخت است و ارتفاع آن تا ۲۰ متر و قطر تنه آن به هشتاد سانتی متر می رسد.رنگ پوسته معمولا قهوه ای تیره و ترک بردارنده می باشد. برگها به صورت تخم مرغی و یا بیضوی است و به طول دو تا ده سانتی متر می باشند.


درختی همیشه
سبز است که معمولاً در مناطق گرمسیر و خاک شور کاشته می شود. مناطق کاشت آن نیاز به زهکشی و مواد معدنی آلی ندارد و مقاومت خوبی در برابر محیط سخت دارد. به عنوان یک درخت مقاوم به شوری و گرما و همچنین کم آبی جهت حفاظت از سواحل و اراضی شور کاشته می شود و با توجه به مقاومت بالا به خاکهای شور به خوبی در نواحی نزدیک دریا کاشت می شود و همچنین در شهرها در کناره پیاده روها و میادین و خط میانی خیابان ها کاشته می شود. به جهت اینکه سایه خوبی دارد برنامه کاشت آن در شهرهای گرم کشور توسط شهرداری ها و سازمان های مرتبط با سرعت خوبی در حال پی گیری می باشد. برنامه کاشت آن در کشور های حوزه خلیج فارس و همجنین کشور عربستان سعودی و عراق و ایران که مناطق گرم و خشک و معمولاً با خاک شور دارند ادامه دارد و نمای زیبایی به شهرها می بخشد.از جمله استان هایی که در ایران این درخت کاشته می شود می توان به خوزستان بوشهر و بندر عباس نام برد. این گیاه مانگرو است و در نواحی ساحلی می روید ولیکن در نواحی ساحلی و خشک نیز قابل گشت است.علاوه بر ایران در سواحل کالیفرنیا ، فلوریدا و آمریکای گرم و مرطوب و برزیل نیز دیده می شود.



 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
بنفشه آتشین

بنفشه آتشین

بنفشه آتشین:

نام علمی : Episcia reptans


خانواده :
ژسنریاسه , GESNEriaceae



بومی منطقه: کلمبیا, نزوئلا و برزیل


نام های دیگر : achimenes cupreata




بنفشه آتشين گياهي از خانواده شمعداني ها و بومي آمريکاي جنوبي است. برخي از گونه هاي اين گياه حالت رونده دارد و براي گلدان هاي آويز مناسب است. برگ هاي بنفشه آتشين بيضي شکل با مرکز سفيد و لبه هاي سبز رنگ است و گل هاي لوله اي اين گياه به رنگ هاي صورتي، قرمز و بنفش ظاهر مي شود. محيط نگهداري بنفشه آتشين بايد داراي نور زياد ولي غيرمستقيم باشد. همچنين به درجه حرارت بالا (در حدود ۳۵درجه سانتي گراد) نياز دارد. آبياري اين گياه بايد مداوم و منظم باشد و هميشه خاک گلدان مرطوب باشد. البته بايد دقت کنيد قطره هاي آب روي برگ ها باقي نماند چون باعث پوسيدگي مي شود. خاک مورد استفاده براي بنفشه آتشين بايد داراي ظرفيت نگهداري آب بالا و همچنين زهکش خوب باشد بنابراين مخلوطي از خاکبرگ کاملاً پوسيده و شن مخصوص گلکاري را درون گلدان بريزيد.











دیگه همین
:w22:



اینم چند تا تصاویر :























 

**آگاهدخت**

مدیر تالار اسلام و قرآن
مدیر تالار
بنفشه آتشین:FLAME VIOLET

EPISCIA CUPREATA



بنفشه ی آتشین گیاهی از خانواده ی شمعدانی است. این گیاه بومی آمریکای جنوبی و در اصل کلمبیا و ونزوئلاست.


این جنس دارای 8 گونه است. معمولا به نام بنشه ی آتشین و گاهی بنفشه آفریقایی نامیده می شوند . ارقام موجود در آن معمولا دارای گل های سرخ، بنفش ، نارنجی و یا صورتی هستند. ساقه های رونده دارند و برای گلدان های آویز زینتی مناسب هستند.


برگ های این گیاه بیضی شکل چروکیده و ابلق هستند. لبه های برگ سبز تیره است و در مرکز برگ لکه های سفید و مسی رنگ و طرح هایی مشاهده می شود. گل ها لوله ای شکل و دارای 5 گلبرگ هستند. گل ها اغلب به رنگ قرمز دیده می شوند.


ارتفاع بنفشه آتشین میتواند به 15 سانتی متر برسد.


لبه ی گلبرگ ها دندانه دار است و انتهای گل در قسمت نهنج زرد رنگ می باشد.


این گیاه مناسب برای گشت در گلدان و گاخانه است و عموما در گلدان های آویز نگهداری می شود. نیاز به نور زیادی دارد اما نمی تواند نور مستقیم را تحمل کند.


خاک آن بایستی همواره مرطوب باشد. هر دو هفته بایستی به آن کودی که حدود یک چهارم رقیق شده است داده شود.


در مناطق بومی میتوان این گیاه را در محیط بیرون کشت داد اما در مناطق سرد تر بایستی در گلخانه و یا گلدان کشت شود.



در هنگام آبیاری باید مراقب بود تا آب بر روی برگ های این گیاه باقی نماند چون موجب له شدن آن ها می شود.


مشکلاتی که این گیاه با آن ها روبروست عبارتند از: لکه های قارچی برگ، پژمردگی ساقه و ریشه، شته زدگی. لبه ی برگ ها بر اثر کمبود آب قهوه ای می شوند. و در صورتی که آبیاری بسیار زیاد باشد ویا اینکه نور مستقیم بر آن ها بتابد و یا گردش هوا مناسب نباشد برگ ها پژمرده می شوند.


برای تکثیر این گیاه می توان یک برگ را قطع کرده و دمبرگ آن را در آب حاوی هورمون های رشد قرار داد و پس از ریشه زنی آن را درون گلدان کاشت و یا اینکه می توان قسمتی از ساقه را جدا کرد و در گلدان دارای خاک مرطوب کاشت و پس از حدود یک ماه جوانه زنی رخ می دهد و می توان جوانه ها را مشاهده نمود.
 

**آگاهدخت**

مدیر تالار اسلام و قرآن
مدیر تالار
سال نو همگی مبارک.
اگه اشتب نکنم بهش میگن پپرومیا ما بهش میگیم قاشقی.

سلام
سال نو مبارک

ممنون از پاسخگویی

کاملا درسته
اگر تا سال بعد تاخیر ندارید :D
لطفا سوال بعدی
متشکرم:gol:






نام علمی: Peperomia Magnoliaefolia
▪ نام تیره: Piperaceae
▪ نام انگلیسی: Desert Privet



پپرومیا از گیاهان همیشه سبز و از خانواده ی پیپراسه (فلفلی ها) PIPERACEAE می باشد. دارای گونه های مختلف و اغلب دارای برگ گوشتی و نیمه گوشتی و جثه ای کوچک هستند. بیش از چهارصد گونه از این خانواده شناخته شده‏، منشأ این گیاهان، آمریکای جنوبی (برزیل) و آفریقای جنوبی و آفریقای مرکزی و به طور کلی مناطق گرمسیری است؛ حتی دیده شده که در مناطق گرمسیر روی تنه درختان می روید.

این گیاه اگرچه رشد سریعی ندارد، ولی در هر شرایطی در آپارتمان پرورش می یابد. معمولاً آنها را در تراریوم و باغ شیشه ای یا مجموعه ی گل های یک سبد پرورش می دهند.

اگرچه تعداد انواع این خانواده بسیار زیاد است، ولی فقط تعداد محدودی مورد توجه قرار گرفته و در آپارتمان‏ها پرورش داده می شوند و خاک آنها بایستی خاک پیت (خاک جنگل) باشد تا به خوبی رشد کند.

با توجه به شکل ظاهری و نحوه ی رشد، آنها را به سه گروه تقسیم نموده اند:


گروه اول: ب

وته ای که دارای دمبرگ های قرمز هستند و بعضی نیز برگ های گوشتی و قلبی شکل دارند .



گروه دوم:

دارای ساقه های بلند و قرمز رنگ هستند و بعضی ساقه های گوشتی و برگ های گوشتی دارند و لبۀ برگ ها ارغوانی است و گاه سطح برگ با موهای بسیار ظریفی پوشیده شده است .



گروه سوم:

گروه بالا رونده که به داربست یا قیم بسته می شوند و بالا می روند، یا این که از اطراف گلدان آویزان می شوند و دارای ساقه های قرمز و برگ های ظریف نقره ای و بعضی دارای برگ های سبز آبدار هستند و بخصوص برای گلدان های آویز بسیار مناسبند. گیاهان این گروه به پیرومیای قاشقی معروفند‏.

نگهداری

گیاه پپرونیا یک ساقه گل دهنده با شاتون های سبز رنگ تولید می کند که ارزش زینتی ندارد. زمانی که این گیاه به گل می رود کیفیت برگ ها و زیبایی گل های آن کمتر می شود. با حذف ساقه های گل دهنده می‏توان گیاه را به طور مرتب به حالت رویشی و نونهالی مشاهده کرد.

حرارت :

این گیاه به سرمای زیاد مقاومت ندارد و حداکثر می تواند در زمستان ۱۵ درجه سانتیگراد را تحمل نماید و در فصل رشد دمای ۲۴ – ۳۰ درجه برای آن بسیار مناسب است.
نور: مناطق پرنور یا نیمه سایه اطاق که دور از تابش مستقیم خورشید باشد، مناسب است. این گیاه در زیر اشعۀ چراغ فلورسنت پژمرده می شود.

آبیاری :
این گیاه نیاز چندانی به آب ندارد. همیشه مقدار زیادی آب در برگ های آن وجود دارد و سطح خاک گلدان بین دو آبیاری باید کاملاً خشک شود، ولی نباید آبیاری آنقدر به تعویق بیفتد که برگ ها پژمرده شوند‏. در زمستان به آب ولرم نیاز دارد و مقدار آبیاری باید خیلی کمتر باشد. بهترین زمان آباری هفته‏ای یک بار است و ترجیحاً آب را در زیر گلدانی بریزیم تا از طریق ریشه گیاه آب مورد نیاز خود را استفاده کند‏.
ریشه آن سطحی است و گسترش چندانی ندارد و در هوای آلوده، زرد و خشک می شود. در صورت آب دادن زیاد اطراف یقه ساقه، موجب پوسیدگی آن می گردد.

رطوبت هوا :

میزان رطوبت لازم حدود ۵۰ درصد است. چنانچه رطوبت و حرارت و سرما از حد خود تجاوز نماید، لکه هایی بر روی سطح برگ ظاهر می گردد و برگ را بی حس می کند و برگ می افتد.
هر دو ماه یک مرتبه سطح خاک گلدان را خراش دهید تا هوا به داخل آن نفوذ کند و در فصل بهار گلدان را در فضای آزاد در محلی سایه قرار دهید تا حالت طبیعی خود را به دست آورد.

خاک :

هر اندازه قابلیت نفوذ خاک بیشتر باشد، ریشه و ساقه از پوسیدگی محفوظ خواهد بود. برای تهیه خاک‏، یک قسمت پیت، یک قسمت ماسه و یک قسمت خاک باغچه استفاده کنید و کف گلدان مقداری ماسه و سنگریزه بریزید.

تکثیر :

پپرونیای ابلق یا سفید با قلمه های بذر و ساقه تکثیر می¬ شود؛ پپرونیای سبز با قلمه‏های برگ و ساقه تکثیر می شود. پپرونیای معمولی که گیاهی است با برگ های چروکیده، کاملاً متفاوت با گیاهان دیگر این خانواده است و آن را به کمک برگ های کاملش تکثیر می کنند.

دستور کلی برای تکثیر:

در بهار و تابستان از قلمه ی یک ساله گیاه استفاده نمایید. قلمه را به میزان ۴ - ۵ سانتیمتر در ماسه ی شسته فرو کنید و در محلی که دمای آن ۱۸ درجه باشد، در تاریکی قرار دهید‏. در مورد انواع گوشتی آن‏، برگ را روی سطح ماسه بخوابانید و روی آن ماسه شسته بریزید؛ پس از مدتی از انتهای رگبرگ‏ها ریشه ظاهر می‏گردد. زمان مناسب برای تغییر گلدان، فصل بهار است و خاک مناسب برای آن مخلوطی از خاک چوب و تورب و ماسه است. گلدان را باید در محل کاملاً روشن و دور از اشعه ی مستقیم آفتاب قرار داد. در این صورت سنبله گل سفید یا کرم رنگی تولید می کند.
 

Similar threads

بالا