مخروط عدم اطمینان (cone of uncertainty) توضیح دهنده بهبود مقدار عدم اطمینان در مدیریت پروژه میباشد.
در شروع پروژه، دانستههای ما درباره محصول یا نتایج کار به نسبت اندک است و تخمینها دارای عدم اطمینان بسیاری هستند. هنگامی که تحقیق و توسعه بیشتری انجام گیرد، اطلاعات بیشتری درباره پروژه آموخته میشود و عدم اطمینان رو به کاهش میرود؛ زمانی که تمام ریسکهای باقیمانده (residual risk) به پایان میرسند یا منتقل میشوند، عدم اطمینان به صفر نزدیک میشود. این اتفاق معمولا در پایان پروژه میافتد و به این ترتیب مسئولیتها به یک گروه مجزای نگهداری (maintenance) سپرده میشود.
مخروط عدم اطمینان میتواند در توسعه نرمافزار به کار رود. در زمینه توسعه نرمافزار، محیط کسب و کار به سرعت دچار تغییر میشود. این مفهوم تحت نامهای مختلف، پایه اصلی مهندسی هزینه (cost engineering) را تشکیل میدهد. بیشتر محیطها آنقدر کند تغییر میکنند که میتوان آنها را در مدت زمان یک پروژه معمولی، ایستا (static) تصور کرد.
روشهای معمول مدیریت پروژه از طریق آنالیز و برنامهریزی دقیق، بر روی به دست آوردن درک کاملی از محیط تمرکز دارند. قبل از این که سرمایهگذاری قابل توجهی انجام شود، باید عدم اطمینان تا حدی کم شود که بتوان به راحتی ریسک را کنترل کرد. در این نوع محیط، سطح عدم اطمینان در شروع کار به سرعت کاهش مییابد و شکل مخروط کمتر واضح است. کسب و کار نرمافزار بسیار فرّار است و در طول زمان همواره فشار خارجی که سطح عدم اطمینان را افزایش میدهد وجود دارد. پروژه باید به صورت فعال و پیوسته برای کاهش عدم اطمینان کار کند.
مخروط عدم اطمینان به وسیله تحقیق و به وسیله تصمیمهایی که منبع تغییر را از پروژه دور میکند باریک میشود. این تصمیمها مربوط اسکوپ یا حدود پروژه هستند. در صورتی که این تصمیمها بعدا در طول پروژه تغییر کنند، مخروط پهنتر میشود.
یک تحقیق اولیه در مورد مهندسی و ساخت در صنایع شیمیایی نشان داد که اغلب هزینه واقعی نهایی به اندازه 100 درصد از اولین تخمین انجام شده بیشتر میباشد؛ در حالی یک تحقیق در مورد مخروط عدم اطمینان در صنعت نرمافزار بیان کرد که معمولا در شروع چرخه عمر پروژه (project life cycle) و قبل از جمعآوری ملزومات (requirements)، تخمینها دارای فاکتور عدم اطمینان 4 در هر دو سمت بالا و پایین هستند؛ به این معنی که تلاش یا اسکوپ واقعی ممکن است 4 برابر یا 1/4 تخمین اولیه باشد. این عدم اطمینان در طول زمان پروژه کاهش مییابد با این وجود این کاهش تضمینشده نیست.
در شکل بالا، محور افقی شامل مایلاستونهای (milestones) معمول پروژه همانند مفهوم اولیه، تعریف تصویبشده پروژه، اتمام ملزومات و مانند آن میشود. محور عمودی شامل درجات خطا میشود که در تخمین انجام شده به وسیله برآوردکنندگان در نقاط مختلف پروژه به وجود آمدهاند. تخمینها میتوانند برای این باشند که یک بخش خاص چقدر هزینه دارد و چقدر تلاش برای تحویل آن بخش نیاز است و یا برای این باشد که چند بخش را میتوان در یک اسکجول خاص تلاش تحویل داد.
در شروع پروژه، دانستههای ما درباره محصول یا نتایج کار به نسبت اندک است و تخمینها دارای عدم اطمینان بسیاری هستند. هنگامی که تحقیق و توسعه بیشتری انجام گیرد، اطلاعات بیشتری درباره پروژه آموخته میشود و عدم اطمینان رو به کاهش میرود؛ زمانی که تمام ریسکهای باقیمانده (residual risk) به پایان میرسند یا منتقل میشوند، عدم اطمینان به صفر نزدیک میشود. این اتفاق معمولا در پایان پروژه میافتد و به این ترتیب مسئولیتها به یک گروه مجزای نگهداری (maintenance) سپرده میشود.
مخروط عدم اطمینان میتواند در توسعه نرمافزار به کار رود. در زمینه توسعه نرمافزار، محیط کسب و کار به سرعت دچار تغییر میشود. این مفهوم تحت نامهای مختلف، پایه اصلی مهندسی هزینه (cost engineering) را تشکیل میدهد. بیشتر محیطها آنقدر کند تغییر میکنند که میتوان آنها را در مدت زمان یک پروژه معمولی، ایستا (static) تصور کرد.
روشهای معمول مدیریت پروژه از طریق آنالیز و برنامهریزی دقیق، بر روی به دست آوردن درک کاملی از محیط تمرکز دارند. قبل از این که سرمایهگذاری قابل توجهی انجام شود، باید عدم اطمینان تا حدی کم شود که بتوان به راحتی ریسک را کنترل کرد. در این نوع محیط، سطح عدم اطمینان در شروع کار به سرعت کاهش مییابد و شکل مخروط کمتر واضح است. کسب و کار نرمافزار بسیار فرّار است و در طول زمان همواره فشار خارجی که سطح عدم اطمینان را افزایش میدهد وجود دارد. پروژه باید به صورت فعال و پیوسته برای کاهش عدم اطمینان کار کند.
مخروط عدم اطمینان به وسیله تحقیق و به وسیله تصمیمهایی که منبع تغییر را از پروژه دور میکند باریک میشود. این تصمیمها مربوط اسکوپ یا حدود پروژه هستند. در صورتی که این تصمیمها بعدا در طول پروژه تغییر کنند، مخروط پهنتر میشود.
یک تحقیق اولیه در مورد مهندسی و ساخت در صنایع شیمیایی نشان داد که اغلب هزینه واقعی نهایی به اندازه 100 درصد از اولین تخمین انجام شده بیشتر میباشد؛ در حالی یک تحقیق در مورد مخروط عدم اطمینان در صنعت نرمافزار بیان کرد که معمولا در شروع چرخه عمر پروژه (project life cycle) و قبل از جمعآوری ملزومات (requirements)، تخمینها دارای فاکتور عدم اطمینان 4 در هر دو سمت بالا و پایین هستند؛ به این معنی که تلاش یا اسکوپ واقعی ممکن است 4 برابر یا 1/4 تخمین اولیه باشد. این عدم اطمینان در طول زمان پروژه کاهش مییابد با این وجود این کاهش تضمینشده نیست.
در شکل بالا، محور افقی شامل مایلاستونهای (milestones) معمول پروژه همانند مفهوم اولیه، تعریف تصویبشده پروژه، اتمام ملزومات و مانند آن میشود. محور عمودی شامل درجات خطا میشود که در تخمین انجام شده به وسیله برآوردکنندگان در نقاط مختلف پروژه به وجود آمدهاند. تخمینها میتوانند برای این باشند که یک بخش خاص چقدر هزینه دارد و چقدر تلاش برای تحویل آن بخش نیاز است و یا برای این باشد که چند بخش را میتوان در یک اسکجول خاص تلاش تحویل داد.