تصمیمات و خلاقیت در طراحی نورپردازی داخلی در پنج گروه اصلی تجلی پیدا می کند:
1. بررسی همه جانبه فضا
* بررسی معماری فضای اتاق (مساحت، ارتفاع، موقعیت قرار گیری اتاق)
* بررسی تعداد، ابعاد و محل درها و پنجره ها و جهت گیری اتاق نسبت به نور طبیعی
* بررسی رنگ غالب فضا، همچنین محل و اندازه قرارگیری مبلمان
2. تعیین لایه های لازم برای نورپردازی (عمومی، موضعی، تاکیدی و تزئینی)
در طراحی نورپردازی هر فضای داخلی بایستی از تلفیق روش های گفته شده استفاده نمود. نکته مهم در یافتن چگونگی تلفیق این شیوه هاست.
3. انتخاب سیستم های نورپردازی
در این بخش باید به همه گزینه های مناسب ممکن توجه شود. موقعیت چشمه نور بسیار مهم است. شرایط معماری فضا و محدودیت هایی که در مرحله اول به آنها اشاره شد نظیر ارتفاع سقف، وجود یا عدم وجود سقف کاذب جهت عبور سیم ها و انتقال برق، تاثیر گذارند.
4. انتخاب منابع نوری (چراغ ها)
نوع چراغ ها و لامپ ها را متناسب با سیستم نورپردازی انتخابی، معین می کنیم. این انتخاب باید به گونه ای باشد که نوری با تمرکز و دارای جهت مطلوب پدید آورد. قابلیت زیبا شناختی منابع نوری، اغلب نقش مهمی را در انتخاب آن ایفا می کنند؛ شکل، مدل، جنس و رنگ چراغ ها باید با کیفیت و ویژگی های معماری فضا، همچنین با دکوراسیون و مبلمان آن همخوانی داشته باشد.
5. تعیین تعداد و محل قرارگیری منابع نوری (چراغ ها)
در این مرحله با توجه به مقدار روشنایی لازم و نیز توان و شدت نور منابع روشنایی انتخابی، تعداد آنها مشخص می شود. در مورد محل قرارگیری منابع روشنایی، با در نظر گرفتن مدل چراغ ها، توکار یا روکار بودن آنها همچنین آرایش صحیح آنها به نوعی که از بازتاب های پنهانی پرهیز شود اقدامهای لازم صورت می پذیرد.
در اکثر موارد چراغ ها چه روکار، چه توکار باشند، باید در قالب الگویی نظم یافته به کار برده شوند تا هندسه بصری مشخصی پدید آید. اگر سقف از نوع شبکه ای( موزائیکی) باشد، که اغلب فضاهای اداری و خدماتی از این مدل سقف بهره می برند، معمولا به فاصله هر 180 سانتی متر منابع نوری را در سقف جانمایی می کنند.
منبع: محمد مهدی فخیمی، طراحی داخلی: از معماری تا دکوراسیون داخلی، انتشارات پرهام نقش، 1392، ص 50 تا 51
1. بررسی همه جانبه فضا
* بررسی معماری فضای اتاق (مساحت، ارتفاع، موقعیت قرار گیری اتاق)
* بررسی تعداد، ابعاد و محل درها و پنجره ها و جهت گیری اتاق نسبت به نور طبیعی
* بررسی رنگ غالب فضا، همچنین محل و اندازه قرارگیری مبلمان
2. تعیین لایه های لازم برای نورپردازی (عمومی، موضعی، تاکیدی و تزئینی)
در طراحی نورپردازی هر فضای داخلی بایستی از تلفیق روش های گفته شده استفاده نمود. نکته مهم در یافتن چگونگی تلفیق این شیوه هاست.
3. انتخاب سیستم های نورپردازی
در این بخش باید به همه گزینه های مناسب ممکن توجه شود. موقعیت چشمه نور بسیار مهم است. شرایط معماری فضا و محدودیت هایی که در مرحله اول به آنها اشاره شد نظیر ارتفاع سقف، وجود یا عدم وجود سقف کاذب جهت عبور سیم ها و انتقال برق، تاثیر گذارند.
4. انتخاب منابع نوری (چراغ ها)
نوع چراغ ها و لامپ ها را متناسب با سیستم نورپردازی انتخابی، معین می کنیم. این انتخاب باید به گونه ای باشد که نوری با تمرکز و دارای جهت مطلوب پدید آورد. قابلیت زیبا شناختی منابع نوری، اغلب نقش مهمی را در انتخاب آن ایفا می کنند؛ شکل، مدل، جنس و رنگ چراغ ها باید با کیفیت و ویژگی های معماری فضا، همچنین با دکوراسیون و مبلمان آن همخوانی داشته باشد.
5. تعیین تعداد و محل قرارگیری منابع نوری (چراغ ها)
در این مرحله با توجه به مقدار روشنایی لازم و نیز توان و شدت نور منابع روشنایی انتخابی، تعداد آنها مشخص می شود. در مورد محل قرارگیری منابع روشنایی، با در نظر گرفتن مدل چراغ ها، توکار یا روکار بودن آنها همچنین آرایش صحیح آنها به نوعی که از بازتاب های پنهانی پرهیز شود اقدامهای لازم صورت می پذیرد.
در اکثر موارد چراغ ها چه روکار، چه توکار باشند، باید در قالب الگویی نظم یافته به کار برده شوند تا هندسه بصری مشخصی پدید آید. اگر سقف از نوع شبکه ای( موزائیکی) باشد، که اغلب فضاهای اداری و خدماتی از این مدل سقف بهره می برند، معمولا به فاصله هر 180 سانتی متر منابع نوری را در سقف جانمایی می کنند.
منبع: محمد مهدی فخیمی، طراحی داخلی: از معماری تا دکوراسیون داخلی، انتشارات پرهام نقش، 1392، ص 50 تا 51
