مباحث جامع مهدویت

[omid20110]

ج. خروج يماني

قيام سرداري از سرزمين يمن يكي ديگر از علائم است كه اندكي پيش از ظهور رخ خواهد داد. وي كه مردي صالح و مؤمن است عليه بدي‌ها و انحرافات قيام مي‌كند و با تمام توان با بدي‌ها و تباهي‌ها مبارزه مي‌كند. البتّه جزئيات حركت و اقدامات او براي ما چندان روشن نيست.
امام باقر(عليه السلام) در اين باره فرمود:
«...در ميان بيرق ها]يي كه قبل از قيام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) بلند مي‌شود [پرچمي هدايت كننده‌تر از پرچم يماني وجود ندارد كه آن پرچم هدايت است چون به سوي صاحب شما (امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) دعوت مي‌كند.[SUP] ( 1 )[/SUP]

[SUP]--------------------------------------[/SUP]
1. همان، باب14، ح 13، ص 264.


د. صيحه آسماني

يكي ديگر از علائمي كه پيش از ظهور اتفاق مي‌افتد صيحه آسماني است. اين نداي آسماني كه بر اساس بعضي از روايات نداي جبرئيل(عليه السلام) است در ماه رمضان شنيده مي‌شود[SUP]( 1 )[/SUP] و از آنجا كه قيام مصلح كل، انقلابي جهاني است و همگان منتظر وقوع آن هستند؛ يكي از راه‌هاي آگاهي مردم جهان از اين رويداد همين نداي آسماني خواهد بود.
امام باقر(عليه السلام) فرمود:
«قيام قائم(عليه السلام) تحقق نمي‌يابد مگر اينكه ندا دهنده‌اي از آسمان ندايي دهد كه اهل مشرق و مغرب آن را بشنوند».[SUP]( 2 )[/SUP]
اين صيحه همچنانكه مايه شادماني مؤمنان است هشداري براي بدكاران است تا از كردار زشت خود دست كشيده و به حلقه ياوران مصلح جهاني بپيوندند.
در باره محتواي اين نداي آسماني روايات مختلفي رسيده است از جمله امام صادق(عليه السلام) فرمود:
«ندا دهنده‌اي از آسمان به نام قائم(عليه السلام) و نام پدرش آواز مي‌دهد».[SUP]( 3 )[/SUP]
[SUP]----------------------------------------------[/SUP]
1. همان، باب14، ص 262.
2. الغيبة نعمانى، باب 18، ح 14، ص 265.
3. همان، باب 10، ح 29، ص 187.


هـ. قتل نفس زكيه

نفس زكيه به معناي شخص به رشد و كمال رسيده و يا انسان پاك و بي گناهي است كه قتلي انجام نداده است و مقصود از قتل نفس زكيه اين است كه اندكي پيش از قيام امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) شخصيت برجسته و يا بي گناهي بدست مخالفان حضرت كشته مي‌شود.
زمان اين رخداد بر اساس بعضي از روايات 15 شب پيش از قيام امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) است. امام صادق(عليه السلام) در اين باره فرمود:
«بين قيام قائم آل محمد(صلي الله عليه و آله وسلم) و كشته شدن نفس زكيه تنها 15 شب فاصله است.»[SUP] ( 1 )[/SUP]
علائم فراوان ديگري نيز در روايات ذكر شده است كه بعضي از آنها عبارتند از:
خروج دجّال (موجودي حيله گر و پليد كه بسياري از انسان‌ها را گمراه مي‌كند)، خورشيد گرفتگي و ماه گرفتگي در ماه مبارك رمضان، آشكار شدن فتنه‌ها و قيام مردي از خراسان.
گفتني است توضيح و تحليل اين نشانه‌ها در كتاب‌هاي مفصّل، بيان شده است.[SUP] ( 2 )[/SUP]
[SUP]----------------------------------------------[/SUP]
1. كمال الدين، ج 2، باب 57، ح 2، ص 554.
2. ر.ك: بحارالانوار، ج 52، صص 181 الى 278.

 

[omid20110]

ظهور و اهداف حكومت جهاني حضرت
ظهور

وقتي سخن از ظهور به ميان مي‌آيد احساس دلپذيري به آدمي دست مي‌دهد. گويي در فضاي باغي سبز و كنار نهري جاري نشسته است و به آواز خوش بلبلان گوش مي‌دهد. آري ظهور زيبائي‌ها و انتشار خوبي‌ها جان و تن خستگان را نشاط مي‌بخشد و برق شادي در چشمان اميدواران روشن مي‌كند.
در اين بخش درباره ظهور مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) و آنچه در سايه سار حضور عيني او رخ خواهد داد سخن مي‌گوييم و به تماشاي جمال بي مثالش بي‌حجاب غيبت مي‌نشينيم.
زمان ظهور
يكي از سئوالاتي كه همواره ذهن بسياري از مردم را به خود مشغول كرده اين است كه امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف) چه زماني ظهور مي‌كند و آيا براي ظهور وقتي تعيين شده است؟
پاسخ اين است كه بر اساس سخنان پيشوايان ديني زمان ظهور بر مردم مخفي است.
امام صادق(عليه السلام) در اين باره فرمود:
«ما نه در گذشته براي ظهور وقتي را تعيين كرديم و نه در آينده وقت تعيين مي‌كنيم[SUP]( 1 )[/SUP]».
بنابراين كساني كه براي ظهور، زمان مشخصي را تعيين مي‌كنند فريب‌كار و دروغگو هستند اين مطلب در روايات مورد تأكيد قرار گرفته است.
امام باقر(عليه السلام) به يكي از اصحاب خود كه از زمان ظهور سؤال كرد فرمود:
«وقت گذاران دروغ مي‌گويند، وقت گذاران دروغ مي‌گويند وقت گذاران دروغ مي‌گويند.»[SUP] ( 2 )[/SUP]
از اينگونه روايات به خوبي مي‌توان فهميد كه همواره كساني بوده‌اند كه با انگيزه‌هاي شيطاني براي ظهور، زمان تعيين مي‌كرده‌اند و چنين افرادي در آينده هم وجود خواهند داشت. به همين جهت پيشوايان معصوم(عليه السلام) از شيعيان خواسته‌اند كه در برابر وقت گذاران بي تفاوت نباشند بلكه آنها را تكذيب نمايند.
امام صادق(عليه السلام) در اين زمينه به يكي از اصحاب خود فرمود:
«از تكذيب كردن كسي كه براي ظهور وقت تعيين مي‌كند هيچ پروايي نداشته باش چرا كه ما براي كسي وقت ظهور را تعيين نكرده ايم.»[SUP] ( 3 )[/SUP]
[SUP]------------------------------------------------[/SUP]


1. الغيبة طوسى، فصل 7، ح 412، ص 426.
2. همان، ح 411، ص 425.
3. الغيبة طوسي، فصل7، ح 414، ص 426.

 

[omid20110]

راز نهان بودن زمان ظهور

چنانكه گفته شد بر اساس اراده خداوند حكيم زمان ظهور بر ما مخفي است و بدون ترديد اين مسأله به جهت حكمت هايي است كه برخي از آنها را مي‌آوريم:
تداوم اميد
وقتي زمان ظهور پنهان باشد نور اميد در دل منتظران همه عصرها باقي خواهد ماند و با اين اميد پيوسته و مداوم است كه مي‌توانند در برابر سختي‌ها و فشارهاي دوران غيبت مقاومت كنند. به راستي اگر به شيعيان سده‌هاي گذشته گفته مي‌شد كه ظهور در زمان شما رخ نمي‌دهد بلكه در آينده دور اتفاق خواهد افتاد، آنها با كدام اميد در برابر فتنه‌هاي روزگار خود مقاومت مي‌كردند و چگونه مي‌توانستند گذرگاه‌هاي سخت دوران غيبت را به سلامت پشت سر بگذارند؟
زمينه سازي
بدون ترديد انتظار سازنده كه از مهم ترين عوامل فعاليت و پويايي است تنها در سايه مخفي بودن زمان ظهور شكل خواهد گرفت زيرا با مشخص بودن زمان ظهور كساني كه مي‌دانند ظهور را درك نمي‌كنند انگيزه‌اي براي تحرك و زمينه سازي نخواهند داشت و به سكون و ركود روي خواهند آورد.
حال آنكه با پنهان بودن زمان ظهور، انسان‌هاي همه عصرها و دوران‌ها به اميد اينكه ظهور را در زمان خود ببينند تلاش مي‌كنند تا زمينه‌هاي ظهور را فراهم كنند و جامعه خود را به جامعه‌اي صالح و پويا تبديل نمايند.
به علاوه در صورت معين بودن وقت ظهور چنانچه براي مصالحي ظهور در زمان وعده داده شده رخ ندهد چه بسا افرادي در اصل اعتقاد به امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) دچار ترديد شوند.
امام باقر(عليه السلام) در پاسخ اين سؤال كه آيا ظهور وقت مشخّصي دارد فرموده است:
«كساني كه وقت تعيين مي‌كنند دروغ مي‌گويند، (و اين سخن را تكرار فرمود) زماني كه موسي(عليه السلام) به دعوت پروردگار به مدت سي روز از ميان قوم خود بيرون رفت و خداوند بر آن سي روز، ده روز ديگر افزود قوم او گفتند: موسي به وعده خود وفا نكرد و آنچه نبايد مي‌كردند، كردند. ]از دين برگشتند و گوساله پرست شدند[SUP]( 1 )[/SUP] [».
هنگامه قيام
همه مي‌خواهند بدانند كه در جريان قيام جهاني امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) چه حوادثي روي مي‌دهد، حركت امام از كجا و چگونه آغاز مي‌شود، شيوه برخورد امام با گروه‌هاي مخالف چگونه است و بالاخره چگونه آن حضرت بر تمامي جهان غلبه خواهد كرد و رشته امور جهان را به دست خواهد گرفت اين‌گونه سؤال‌ها فكر و انديشه هر انسانِ مشتاق ظهور را به خود مشغول مي‌كند. ولي واقعيت اين است كه سخن گفتن درباره حوادث مربوط به ظهور كاري بسيار مشكل است؛ چون گزارش دادن از آينده و اتفاقاتي است كه هنوز واقع نشده است و به طور طبيعي نمي‌توان اطلاع دقيقي از آن رويدادها داشت.
بنابراين آنچه در اين بخش مي‌آوريم حوادث و رخدادهاي روزگار ظهور امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) است كه برابر روايات در كتاب‌هاي متعدد نقل گرديده است و تنها مي‌تواند دور نمايي كلّي از رويدادهاي ايام ظهور را پيش روي خوانندگان ترسيم كند.

-------------------------------------------
1. الغيبة نعمانى، باب 16، ح 13، ص 305.

 

[omid20110]

چگونگي قيام

وقتي ظلم و تباهي چهره عالم را سياه و ظلماني كرده است و آنگاه كه ستمگران گستره زمين را جولانگه بدي‌ها و نامردي‌ها ساخته‌اند و مظلومان جهان، دست ياري خواهي را به آسمان گشوده اند؛ ناگهان ندايي آسماني، سياهي شب را مي‌درد و در ماه خدا، رمضان، ظهور موعود بزرگ را بشارت مي‌دهد[SUP]( 1 )[/SUP]، قلب‌ها به تپش مي‌افتد و چشم‌ها خيره مي‌گردد! شب پرستان، مضطرب و هراسان از طلوع صبح ايمان، در پي راه چاره‌اي هستند و منتظران مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) از هر كسي سراغ كوي يار مي‌گيرند و براي ديدار او و حضور در زمره ياوران او سر از پا نمي‌شناسند.
در آن زمان، سفياني كه بر منطقه وسيعي مانند سوريه، اردن و فلسطين سلطه دارد سپاهي را تجهيز مي‌كند تا با امام مقابله كند. لشگر سفياني كه در مسير مكّه به تعقيب امام پرداخته است در محلي به نام بيداء به كام زمين مي‌رود و نابود مي‌گردد.[SUP] ( 2 )[/SUP]
پس از شهادت نفس زكيه[SUP]( 3 )[/SUP] به فاصله كوتاهي، امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) در سيماي مردي جوان در مسجدالحرام ظهور مي‌كند در حالي كه پيراهن مبارك پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) را بر تن دارد و پرچم پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) را به دست گرفته است. او به ديوار كعبه تكيه مي‌زند و در بين ركن و مقام[SUP]( 4 )[/SUP] سرود ظهور را زمزمه مي‌كند و پس از حمد و ثناي الهي و درود و سلام بر پيامبر و خاندان او مي‌فرمايد:
«اي مردم ما از خداي توانا ياري مي‌طلبيم و نيز هر كس از جهانيان را كه به نداي ما پاسخ دهد به ياوري مي‌خوانيم.»
آنگاه خود و خاندانش را معرفي مي‌كند و ندا مي‌دهد:
«فَاللّه اللّه فينا لاتَخْذُلُونا وَانْصُرُونا ينْصُرْكُمُ اللّهُ تَعالي؛
درباره رعايت حقوق ما، خدا را در نظر بگيريد. ما را ]در ميدان عدالت گستري و ستم ستيزي[ تنها نگذاريد و ياريمان كنيد كه خدا شما را ياري خواهد كرد.»
پس از پايان گرفتن سخنان امام، آسمانيان بر زمينيان سبقت مي‌گيرند و گروه گروه فرود مي‌آيند و با امام بيعت مي‌كنند در حالي كه پيشاپيش آنها فرشته وحي، جبرئيل با امام دست همراهي مي‌دهد. آنگاه 313 ستاره زميني كه از نقاط مختلف عالم به سرزمين وحي آمده‌اند بر گرد خورشيد تابناك امامت حلقه زده و پيمان وفا داري مي‌بندند و اين جريان سبز جاري است تا آنكه ده هزار سرباز جان بر كف در اردوگاه امام(عليه السلام) حضور مي‌يابند و با آن فرزند پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) بيعت مي‌كنند.[SUP] ( 5 )[/SUP]
امام(عليه السلام) با خيل ياوران، پرچم قيام را برافراشته و به سرعت بر مكه و اطراف آن مسلط مي‌شوند و سرزمين پيامبر را از وجود نااهلان، پاك مي‌كنند. آنگاه راهي مدينه مي‌شود تا سايه عدالت و مهر را بر آن بگستراند و سركشان شهر را بر جاي خود بنشاند. سپس عازم عراق گشته و شهر كوفه را به عنوان مركز حكومت جهاني برمي گزيند و از آنجا به مديريت قيام مي‌پردازد و براي دعوت جهانيان به اسلام و زندگي در پرتو قوانين قرآن و در هم كوبيدن بساط ظلم و ستم، ياران و سپاهيان نور را به نقاط مختلف عالم گسيل مي‌دارد.
امام(عليه السلام) يك به يك سنگرهاي كليدي جهان را فتح مي‌كند زيرا كه علاوه بر يارانِ وفادار و مؤمن، از امداد فرشتگان الهي نيز برخوردار است و مانند پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) از لشگر رعب و وحشت مدد مي‌گيرد و خداوند توانا چنان ترسي از او و يارانش در دل‌هاي دشمنان مي‌افكند كه هيچ قدرتي را توان رويارويي با آن حضرت نيست.
امام باقر(عليه السلام) فرمود:
«قائم از ما به وسيله رُعب (وحشت در دل دشمنان) ياري مي‌شود.»[SUP] ( 6 )[/SUP]
گفتني است يكي از نقاط جهان كه به وسيله سپاه امام فتح مي‌شود بيت المقدس است[SUP]( 7 )[/SUP] و پس از آن واقعه بسيار مباركي اتفاق مي‌افتد كه در جريان قيام و انقلاب امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) سرنوشت ساز است و جبهه آن حضرت را تقويت مي‌كند و آن فرود آمدن حضرت عيسي(عليه السلام) از آسمان است. حضرت مسيح(عليه السلام) كه به فرموده قرآن زنده است و در آسمان‌ها به سر مي‌برد به زمين مي‌آيد و پشت سر امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) به نماز مي‌ايستد و بدين وسيله فضيلت و برتري پيشواي دوازدهم شيعيان را بر خود و پيروي خود را از امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) به همگان اعلام مي‌كند.
پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) فرمود:
«سوگند به آن كس كه مرا به حق برانگيخت در حالي كه بشارت دهنده مردمان باشم، اگر از عمر دنيا نمانده باشد مگر يك روز، خداوند آن روز را چنان طولاني مي‌كند تا فرزندم مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) در آن قيام كند، پس از آن عيسي بن مريم(عليه السلام) فرود مي‌آيد و پشت سر مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) نماز مي‌خواند.»[SUP] ( 8 )[/SUP]
به دنبال اين اقدام حضرت عيسي(عليه السلام) بسياري از مسيحيان كه جمعيت فراواني از جهان را تشكيل مي‌دهند به پيشواي شيعيان، ايمان مي‌آورند. گويي خداوند، عيسي(عليه السلام) را براي چنان روزي حفظ كرده است تا چراغ هدايتي براي حق طلبان باشد.
البتّه ظهور معجزات به دستِ هدايتگر حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) و طرح مباحث فكري براي راهنمايي بشريت از برنامه‌هاي انقلاب بزرگ مهدوي است كه راه را براي هدايت مردم باز مي‌كند.
در همين راستا امام(عليه السلام)، الواح تورات تحريف نشده ـ كتاب مقدس يهود ـ را كه در نقاط خاصي از دنيا دفن شده است خارج مي‌كند[SUP]( 9 )[/SUP] و يهوديان كه نشانه‌هاي امامت او را در الواح مي‌بينند، به آن حضرت ايمان مي‌آورند. و پيروان اديان ديگر نيز با مشاهده اين تحول بزرگ و نيز شنيدن پيام حق امام و ديدن معجزات از آن حضرت، گروه گروه به آن حضرت مي‌پيوندند و اينگونه است كه وعده حتمي پروردگار محقّق مي‌گردد و اسلام عزيز همه عالم را مي‌گيرد. همان‌گونه كه قرآن كريم بشارت داده است:
هُوَالَّذِي اَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدي وَ دينِ الْحَقِّ لِيظْهِرَهُ عَلَي الدّينِ كُلِّه وَلَوْكَرِهَ الْمُشْرِكُونَ[SUP](0 1 )[/SUP]؛
و او خدايي است كه پيامبرش را با (دلائل) هدايت و دين حق فرستاد تا (سرانجام) آن را بر همه دين‌ها غالب گرداند اگرچه كافران را خوش نيايد.
با توجه به تصويري كه ترسيم شد تنها قلدران و ظالمان مي‌مانند كه حاضر به تسليم شدن در برابر حق و حقيقت نيستند و اين عده در مقابل جريان غالب و اكثريت مؤمنان تاب مقاومت ندارند و با شمشير عدالت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) به كيفر اعمال ننگين خود خواهند رسيد و زمين و اهل آن براي هميشه از شرّ و فساد آنها ايمن خواهد شد.

---------------------------------------------

1. همان، باب 14، ح 17.
2. بحارالانوار، ج 53، ص 10.
3. از علائم ظهور است كه در ص158 آمده است.
4. مراد از مقام، مقام حضرت ابراهيم(عليه السلام) است كه نزديك خانه كعبه است و مقصود از «ركن»، ركن يماني است، و اين جايگاه بسيار مقدسي است كه محل دفن بسياري از پيامبران خداست.
5. الغيبة نعمانى، باب 14، ح 67.
6. كمال الدين، ج 1، باب 32، ح 16، ص 603.
7. روزگار رهايى، ج 1، ص 554.
8. بحارالانوار، ج 51، ص 71.
9. روزگار رهايى، ج 1، ص 522.
10. سوره توبه، آيه 33.

 

[omid20110]

حكومت امام مهدي علیه السلام

پس از كنار رفتن ابرهاي تيره و تار، خورشيد جهان افروز رخ مي‌نمايد و چشمان منتظرِ دشت و دمن را روشني مي‌بخشد.
آري، پس از مبارزه‌اي فراگير با فساد و تباهي و نامردمي، نوبت به استقرار حاكميت دادگري مي‌رسد و عدالت بر كرسي حكمراني تكيه مي‌زند تا هر كس و هر چيز را در جاي خود قرار دهد و سهم هر پديده‌اي را به مقتضاي حقّ و داد بپردازد. و بالاخره جهان و جهانيان شاهد حكومتي خواهند بود كه سراسر حق و عدل است و كمترين ستم و ستمگري در گستره آن بر كسي نمي‌رود. حكومتي كه مظهر صفات جمال و زيبايي پروردگار عالم است و در ساحت آن، بشر به تمامي آرمان‌هاي فراموش شده خود دست مي‌يابد.
ما در اين فصل در چهار محور بحث خواهيم كرد:
1. اهداف حكومت جهاني امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف)
2. راه كارها و برنامه‌هاي حكومت امام(عليه السلام) در حوزه‌هاي مختلف
3. دستاوردهاي حكومت الهي دادگستر
4. ويژگي‌هاي حكومت
اهداف حكومت
از آنجا كه هدف از آفرينش مجموعه بزرگ هستي، كمال و نزديكي هر چه بيشتر انسان به منبع همه كمالات يعني حضرت حق تعالي مي‌باشد و براي نيل به اين آرمان بزرگ، بايد ابزار و وسائل آن فراهم گردد، حكومت جهاني امام عصر(عليه السلام) در پي فراهم آوردن اسباب تقرب الي اللّه و برداشتن موانع از اين مسير است.
البته انسان از دو بُعد جسم و جان تركيب يافته است و نيازهاي او نيز به دو بخش مادي و معنوي تقسيم مي‌شود بنابراين براي رسيدن به كمال لازم است در هر دو جهت، حركتي سنجيده و حساب شده داشته باشد و «عدالت» كه ره آورد بزرگ حاكميت الهي است ضامن سلامتِ رشد انسان در سير مادي و معنوي است.
بنابراين، اهداف حكومت امام دوازدهم(عجل الله تعالي فرجه الشريف) در دو محور رشد معنوي و اجراي عدالت و گسترش آن قابل طرح است.
رشد معنوي
براي پي بردن به ارزش و والايي هدف‌هاي ياد شده، لازم است نگاهي گذرا به حيات بشر در طول حاكميت طاغوت‌ها بيفكنيم.
در طول زندگي انسان، به دور از حكومت حجّت الهي، معنويت و ارزشهاي معنوي چه جايگاهي داشته است؟ آيا جز اين است كه بشريت گم گشته و راه گم كرده، پيوسته در مسير انحطاط معنوي گام برداشته و با پيروي از تمايلات نفساني و وسوسه‌هاي شيطاني يك يك زيبايي‌ها و خوبيهاي حيات خود را به فراموشي سپرده و با دست خود آنها را در گورستان شهوات دفن كرده است؟! پاكي و پاكدامني، صداقت و درستكاري، تعاون و همكاري، گذشت و ايثار، احسان و نيكوكاري، جاي خود را به هواپرستي و شهوتراني، دروغ و دغل بازي، خودمحوري و موقعيت جويي، خيانت و جنايت و زياده خواهي و افزون طلبي داده است. و در يك كلمه معنويت در زندگي بشر نفس‌هاي آخر را مي‌كشد و در بسياري از نواحي و براي بسياري از آدم نماها اثري از آن باقي نمانده است!!
حكومت آخرين ذخيره الهي در راستاي زنده ساختن اين بخش از وجود انسان گام بر مي‌دارد و براي جان بخشيدن به اين مرده مردار گشته تلاش مي‌كند؛ تا طعم شيرين حيات واقعي و زندگي حقيقي را به آدم‌هاي مسجودِ ملائك بچشاند و به همگان يادآوري كند كه از ابتدا مقرر شده بود كه آنان در چنان حياتي تنفس كنند و عطر پاكي‌ها و خوبي‌ها را با مشام جان، استشمام كنند. چنانكه قرآن مي‌فرمايد:
يا اَيهَا الَّذينَ امَنُوا اسْتَجيبُوا لِلّهِ وَلِلرَّسُول اِذا دَعاكُم لِما يحْييكُم...[SUP]( [/SUP][SUP]1 )[/SUP] ؛
اي گروه مؤمنان آنگاه كه خداوند و پيامبر، شما را به سوي آنچه شما را زنده مي‌كند مي‌خوانند، آنها را اجابت كنيد و به نداي آنها لبيك گوئيد.
بنابراين حيات معنوي كه امتياز بني آدم از حيوانات است، بخش عمده و قسمت اصلي وجود انسان را تشكيل مي‌دهد زيرا كه آدمي با برخورداري از همين حيات است كه «آدم» ناميده شده است و همين حيات است كه او را به خداوند حيات آفرين مي‌رساند و به مقام قرب او نائل مي‌سازد.
از اين رو در زمان حاكميت ولي پروردگار، اين بخش از وجود آدمي سروسامان مي‌گيرد و ارزش‌هاي انساني در همه ابعاد زندگي رونق و طراوت مي‌يابد. صفا و صميميت، ايثار و وفا، راستي و درستي و... همه آنچه به عنوان «خوبي» از آن ياد مي‌شود، همه جا را فرا مي‌گيرد.
البتّه رسيدن به اين هدف بزرگ و نقطه درخشان، نياز به برنامه‌اي دقيق و جامع دارد كه در بخش‌هاي آينده بيان خواهد شد.
عدالت گستري
بزرگترين زخم پيكر جامعه بشري در طول تمامي قرون و اعصار گذشته، ظلم و ستم موجود در اجتماعات انساني بوده است. بشريت همواره از رسيدن به حقوق خود در عرصه‌هاي مختلف محروم مانده است و هيچگاه مواهب مادي و معنوي، عادلانه در بين بني آدم تقسيم نگرديده است. هميشه در كنار شكم‌هاي انباشته از غذا، گروهي گرسنه مانده‌اند و پيوسته در نزديكي كاخ‌ها و ويلاهاي چند هزار متري، عده‌اي در حاشيه خيابانها و بر سنگفرش پياده روها خوابيده‌اند. قدرت‌هاي زر و زور، مردم ضعيف و بيچاره را به بردگي كشيده‌اند و نژاد سفيد بر گرده سياهپوستان ـ تنها به جرم پوست سياهشان ـ تازيانه مرگ فرود آورده است و در يك كلام هميشه و همه جا حقوق ضعيفان و بينوايان، پايمال هواها و تمايلات زورمندان و تزوير گران شده است و انسان هميشه در آرزوي دست يافتن به عدالت و مساوات روزشماري كرده است و رسيدن دوران شكوفايي عدالت را به انتظار نشسته است.
نهايت اين انتظار، دورانِ سبز حكومت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) است. او به عنوان بزرگترين رهبر عادل و پيشواي دادگر در پي اجراي عدالت در گستره عالم و در همه زمينه‌هاي حيات خواهد بود و اين حقيقت شيرين در بسياري از روايات كه مژده آمدن او را داده، بيان گرديده است.
امام حسين(عليه السلام) فرمود:
«اگر از دنيا جز يك روز باقي نمانده باشد، خداوند آن روز را طولاني كند تا مردي از فرزندان من قيام كند و زمين را از عدل و داد پر كند پس از آنكه از ستم و بيداد آكنده باشد. اين چنين از پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) شنيدم.»[SUP] ( 2 )[/SUP]
و دهها روايت ديگر داريم كه خبر از عدالت جهاني و ريشه كني ستم و ستمگري در سايه حكومت موعود آخرين داده است.
جالب است دانسته شود كه عدالت و دادگري از آشكارترين ويژگي‌هاي امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) است به گونه‌اي كه در بعضي از دعاها به آن لقب گرفته است:
«اَللّهُمَّ وَ صَلِّ عَلي وَلي اَمْرِكَ الْقائِمِ المُؤَمَّل وَالْعَدْلِ الْمُنْتَظَر»
خداوندا به ولي امر خود درود فرست همان كه قيام كننده آرماني و عدالت مورد انتظار همگان است.[SUP] ( [/SUP][SUP]3 )[/SUP]
آري او عدالت را سرلوحه اهداف انقلاب خويش قرار داده است زيرا كه عدالت، زمينه ساز حيات حقيقي در همه ابعاد حيات فردي و اجتماعي است و زمين و اهل آن بدون عدالت مردگان بي روحي هستند كه زنده پنداشته مي‌شوند.
امام كاظم(عليه السلام) در تفسير آيه «اِعْلَمُوا اَنّ اللّهَ يحْيي الاَْرْضَ بَعْدَ مَوْتِها»[SUP]( 4 )[/SUP] فرمود:
«مقصود اين نيست كه زمين را با باران زنده مي‌كند بلكه خداوند مرداني را بر مي‌انگيزد كه عدالت را زنده مي‌كنند پس به سبب جان گرفتن عدل (در جامعه)، زمين زنده مي‌شود...»[SUP] ( 5 )[/SUP]
و تعبير «زنده شدن زمين» اشاره به آنست كه عدالت مهدوي، عدالتي است فراگير و همه جايي نه در بخشي از محيط‌ها و براي بعضي از افراد.

---------------------------------------
1. سوره انفال، آيه 24.
2. كمال الدين، ج 1، باب 30، ح 4، 584.
3. مفاتيح الجنان، دعاى افتتاح.
4. «بدانيد كه خداوند زمين را پس از مردنش، زنده خواهد كرد»؛ سوره حديد، آيه 17.
5. با توجه به روايات ديگر كه آيه را به دوران امام مهدى(عليه السلام) تفسير كرده است، مقصود از «مردان» در اين روايت حضرت و ياوران او هستند. برهان، ج 7، ص 446.

 

[omid20110]

برنامه‌هاي حكومت جهاني حضرت

پس از آشنايي با اهداف حكومت، بايد به بررسي برنامه‌هاي حكومت براي رسيدن به هدف‌هاي مذكور بپردازيم تا ضمن شناخت مسير فعاليت‌ها در دورانِ سبز ظهور، الگويي براي دوران پيش از ظهور ترسيم شود و آنانكه به انتظار منجي بزرگ عالم هستند با روش‌هاي حكومتي و برنامه‌هاي اجرايي امام عصر(عليه السلام) آشنا گرديده و خود و جامعه را براي پيمودن چنان راهي آماده كنند.
با استفاده از روايات فراواني كه درباره دوران حكومت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) موجود است سه محور عمده برنامه‌هاي آن حكومت عبارتند از: برنامه‌هاي فرهنگي، برنامه‌هاي اجتماعي و برنامه‌هاي اقتصادي.
به بيان ديگر جامعه بشري كه به خاطر دوري از تعاليم ناب قرآن و سيره پيشوايان ديني، به انحطاط فرهنگي گرفتار شده است لازم است در پرتو يك انقلاب فرهنگي بزرگ، به دامن قرآن و عترت بازگردانده شود.
همچنين لزوم يك «برنامه جامع اجتماعي» به آن جهت است كه زخم‌هاي گوناگون پيكر اجتماع، التيام گيرد و برنامه‌هاي صحيحي كه ضامن حيات واقعي جامعه و برخورداري همگان از حقوق الهي و انساني است به جاي روش‌هاي ظالمانه كه جامعه را به هرج و مرج و فساد و تباهي و از بين رفتن حقوق ضعيفان كشانيده است، قرار گرفته و اجرا گردد.
براي فراهم شدن زمينه‌هاي تعالي فرهنگي و رشد اجتماعي، برنامه اقتصادي نيز ضرورت دارد تا ضمن آن از تمامي امكانات مادّي زميني به شكل عادلانه و در بستر مناسب استفاده شود. به بيان ديگر اينكه با بهره گيري بهينه از مواهب طبيعي، رشد اقتصادي و تأمين معيشت براي همه طبقات و در همه محيط‌ها امكان پذير گردد.
پس از بيان اجمالي برنامه‌هاي حكومت امام دوازدهم(عجل الله تعالي فرجه الشريف) ـ به بررسي تفصيلي آنها بر اساس روايات معصومين(عليهم السلام) مي‌پردازيم و مهمترين برنامه‌هاي حضرت را در هر بخش مورد بحث قرار مي‌دهيم:

 

[omid20110]

الف. برنامه فرهنگي

در حكومت جهاني امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) تمامي فعاليت‌هاي فرهنگي، در راستاي رشد و تعالي علمي و عملي مردم خواهد بود و با جهل و ناداني در همه زمينه‌ها مقابله خواهد شد.
مهمترين محورهاي جهاد فرهنگي در حكومت حقّ عبارتند از:
1. احياء كتاب و سنّت
پس از آنكه در همه اعصار، قرآن غريب و تنها مانده و در حاشيه زندگي به فراموشي سپرده شده بود؛ در زمان حكومت آخرين حجّت الهي تعاليم حيات بخش قرآن به تمامي عرصه زندگي بشر وارد مي‌شود. و سنّت كه همان گفتار و رفتار پيشوايان ديني است در همه جا به عنوان بهترين الگوي حيات انساني مطرح مي‌گردد و عملكرد همگان با معيار خدشه ناپذير قرآن و عترت ارزيابي مي‌شود.
امام علي(عليه السلام) در بياني رسا حكومت قرآني امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) را چنين توصيف كرده است:
«در روزگاري كه هواي نفس حكومت مي‌كند ]امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) ظهور مي‌كند و[ هدايت و رستگاري را جايگزين هواي نفس مي‌سازد و در عصري كه نظر شخصي بر قرآن مقدم شده است، افكار را متوجه قرآن مي‌گرداند و آن را حاكم بر جامعه مي‌سازد.»[SUP]( 1 )[/SUP]
و نيز در بياني ديگر، آن حضرت دوران ظهور قرآن و حضور آن را در زندگي بشر چنين بشارت داده است:
«... گويي هم اكنون شيعيان خود را مي‌بينم كه در مسجد كوفه، خيمه‌ها زده‌اند و قرآن را بدان گونه كه نازل شده به مردم مي‌آموزند...».[SUP] ( 2 )[/SUP]
و ياد دادن و ياد گرفتن قرآن نقطه شروعي براي ترويج فرهنگ قرآني و حاكميت قرآن و احكام آن در همه حوزه‌هاي فردي و اجتماعي است.
2. گسترش معرفت و اخلاق
قرآن كريم و تعاليم اهل‌بيت(عليهم السلام) بر رشد اخلاقي و معنوي بشر بيشترين تأكيد را انجام داده است زيرا كه مهمترين عامل رشد و تعالي انسان به سوي هدف بلند خلقت همانا اخلاق نيكو مي‌باشد. پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) هدف از پيامبري خود را تكميل مكارم اخلاق مي‌شمرد[SUP]( 3 )[/SUP] و قرآن نيز آن بزرگوار را بهترين الگوي رفتاري براي همه مردم معرفي مي‌كند.[SUP] ( 4 )[/SUP] ولي با كمال تأسف به واسطه دوري بشر از راهنمايي‌هاي قرآن و اهل‌بيت(عليهم السلام)، انحطاط اخلاقي در همه زمينه‌ها در جوامع بشري و به ويژه جامعه مسلمين آشكار گرديده است و همين انحراف از ارزشهاي اخلاقي از عوامل مهم ويران كردن حيات فردي و اجتماعي انسانها شده است.
حكومت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) كه حكومت خدا و ارزشهاي الهي بر جهان است، ترويج ارزشهاي اخلاقي را در رأس برنامه‌هاي خود قرار خواهد داد.
امام باقر(عليه السلام) فرمود:
«اِذا قامَ قائمُنا وَضَعَ يدَهُ عَلي رُؤُوسِ الْعِبادِ فَجَمَعَ بِهِ عُقُولُهُمْ وَ اَكْمَلَ بِهِ اَخْلاقُهُمْ[SUP]( 5 )[/SUP]؛
زماني كه قائم ما قيام كند دست خود بر سر بندگان خواهد نهاد و عقل‌هاي ايشان را جمع خواهد كرد و اخلاق آنها را به كمال خواهد رساند.»
از اين تعبير كنايه آميز و زيبا استفاده مي‌شود كه در پرتو حكومت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) كه حكومت اخلاق و معنويت است، بستر مناسب براي كمال عقلي و اخلاقي بشر فراهم خواهد آمد زيرا همانگونه كه اخلاق منحط و پست از نقصان عقل و خِرد آدمي است، كمال عقل موجب بروز و ظهور اخلاق نيكو در انسان خواهد بود.
از سوي ديگر محيط آكنده از هدايت‌هاي قرآن و سنت‌هاي الهي آدمي را به سوي خوبي‌ها سوق مي‌دهد. بنابراين از درون و برون همه كشش‌ها به سوي فضيلت‌ها و زيبايي هاست و اينگونه است كه ارزشهاي الهي و انساني همه جائي و عالم گير مي‌شود.
3. نهضت علمي
يكي از برنامه‌هاي فرهنگي حكومت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) كه خود منبع علوم و سرآمد همه عالمان زمان خويش است[SUP]( 6 )[/SUP]، نهضت علمي و رشد دانش بشري به طور چشمگير و بي سابقه است.
پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) پس از بشارت دادن نسبت به مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) دربارة اين بخش از اقدام او فرموده است:
«...نهمين امام (از فرزندان امام حسين(عليه السلام)) قائم ايشان است كه خداوند به دست او همه زمين را از روشنايي پر مي‌كند پس از آنكه گرفتار تاريكي گشته است و تمام زمين را از عدالت و دادگري مي‌آكند پس از آنكه از ظلم و جور پر شده باشد و سراسر عالم را از علم و دانائي بهره مند مي‌سازد پس از آنكه به جهل و ناداني گرفتار آمده باشد...».[SUP] ( 7 )[/SUP]
و اين جنبش علمي و فكري براي همه اقشار و طبقات جامعه است و در اين شكوفايي فرقي بين مرد و زن نيست. بلكه زنان نيز به رتبه‌هاي بلند علمي و دين شناسي مي‌رسند.
امام باقر(عليه السلام) فرمود:
«در زمان امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) به شما حكمت (و دانش) داده مي‌شود تا آن جا كه زن در درون خانه اش مطابق كتاب خدا و سنّت پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) قضاوت مي‌كند.»[SUP] ( 8 )[/SUP]
و اين حكايت از آگاهي و شناخت عميق از آيات قرآن و روايات اهل‌بيت(عليهم السلام) دارد زيرا كه امر قضاوت امري دشوار و سنگين است.
4. مبارزه با بدعت ها
بدعت در مقابل «سنّت» و به معني نوآوري در دين و داخل كردن انديشه‌ها و آراء شخصي در دين و دينداري است.
امام علي(عليه السلام) در معرفي بدعت گذاران فرمود:
«بدعت گذاران كساني هستند كه با فرمان خدا و كتاب او و پيامبرش مخالفت مي‌ورزند و براساس رأي و هواهاي نفساني خود عمل مي‌كنند هر چند شمار آنها بسيار باشد.»[SUP] ( 9 )[/SUP]
بنابراين بدعت به معني مخالفت با خدا و كتاب و پيامبر او و حاكم كردن هواهاي نفساني و عمل كردن براساس تمايلات شخصي است و اين جز آنست كه با الهام از كتاب و سنّت و بر اساس معيارهاي الهي تحقيق و تحليلي نو ارائه شود. بدعت امري است كه سنّت و شيوه خدا و پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) را نابود مي‌كند و هيچ آفتي براي دين، چنين شكننده و نابود كننده نيست.
امام علي(عليه السلام) فرمود:
«ماهَدَمَ الدّينَ مِثْلُ البِدَعِ[SUP](0 [/SUP][SUP]1 )[/SUP]؛
هيچ چيز مانند بدعت‌ها دين را ويران و تباه نكرده است.»
و به همين دليل است كه سنت‌مداران وظيفه دارند در مقابل بدعت گذاران قيام كنند و پرده از تزوير و نيرنگ آنها بردارند و راه نادرست آنها را براي مردمان آشكار كنند و بدينگونه از گمراهي مردم جلوگيري كنند.
پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله وسلم) فرمود:
«هرگاه بدعت‌ها در ميان امتم آشكار شوند بر عالم است كه علم و دانش خود را آشكار سازد، هر كس چنين نكند نفرين خدا بر او باد!»[SUP] ( 11 )[/SUP]
با تأسف بايد گفت كه پس از پيامبر و راه روشن او، چه بدعت‌ها كه در دين نگذاشتند و چه انحرافها و كجي‌ها كه در مسير دينداري پديد نياوردند و چه گمراهي‌ها كه در برابر مردم نگشودند! و بدين سان چهره دين را واژگونه ساختند و رخسار تابناك آئين را به حجابهاي هواها و سليقه‌هاي شخصي پوشاندند و هر چند امامان معصوم(عليهم السلام) و به دنبال ايشان عالمان دين كوشيدند ولي همچنان راه بدعت گذاري و سنّت سوزي باز ماند و در دوران غيبت بيشتر شد.
و اكنون عالم در انتظار است كه صاحب مكتب و موعود قرآن بيايد و در سايه سار حكومت او سنت‌ها زنده گرديده و بدعت‌ها برچيده شود. و بي شك در رأس برنامه‌هاي اصلاحي او مبارزه با بدعت‌ها و گمراهي هاست تا زمينه‌هاي هدايت و رشد و تعالي بشر فراهم گردد.
امام باقر(عليه السلام) در ضمن سخني بلند در توصيف زمان ظهور آن حضرت فرمود:
«... وَلايتْرُكُ بِدْعَةً اِلاّ اَزالَها وَ لاسُنَّةً اِلاّ اَقامَها...[SUP] (2 [/SUP][SUP]1 )[/SUP] ؛
هيچ بدعتي را وانگذارد مگر اينكه آن را از ريشه بركند و از هيچ سنّتي نمي‌گذرد مگر اينكه آن را بر پا خواهد فرمود.»
--------------------------
1. نهج البلاغه، خطبه 138.
2. الغيبة نعمانى، باب 21، ح 3، ص 333.
3. پيامبر اسلام مى فرمايد: انما بعثت لاتمم مكارم الاخلاق؛ همانا من براى تكميل مكارم اخلاق برانگيخته شدم. (ميزان الحكمة، مترجم، ج 4، ص 1530).
4. اشاره به آيه «لقد كان لكم فى رسول الله اسوة حسنة»؛ «و براى شما در رسول خدا الگوى نيكويى است.» (سوره احزاب، آيه 21)
5. بحارالانوار، 52، ص 336.
6. امام على(عليه السلام) در توصيف مهدى(عجل الله تعالي فرجه الشريف) دانش او از همه شما بيشتر است؛ الغيبة نعمانى، باب 13، ح 1.
7. بحارالانوار، ج 36، ص 253؛ كمال الدين، ج 1، باب 24، ح 5، ص 487.
8. الغيبة نعمانى، 239؛ بحارالانوار، ج 52، ص 352.
9. ميزان الحكمة، ح 1632.
10. بحارالانوار، ج 78، ص 91.
11. ميزان الحكمة، ح 1649.
12. بحارالانوار، ج 58، ح 11، ص 11.

 

[omid20110]

ب. برنامه اقتصادي

از شاخصه‌هاي يك جامعه سالم، اقتصاد سالم است. اگر از منابع ثروت در جامعه به درستي استفاده شود و امكانات توليد و توزيع در اختيار عده‌اي خاص نباشد بلكه حكومت به همه قشرها توجه كرده و براي همه امكانِ بهره گيري از سرمايه‌ها را فراهم كند، جامعه‌اي ساخته مي‌شود كه امكان رشد معنوي نيز در آن بيشتر است. در قرآن كريم و روايات معصومين(عليهم السلام) نيز به جنبه اقتصادي و بهينه سازي وضع معيشتي مردم توجه شده است. بنابراين در حكومت قرآني حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) براي اقتصاد جهان برنامه جامعي تدوين شده است كه بر اساس آن اولا امر توليد سامان مي‌يابد و از منابع طبيعي و مواهب خدايي بهترين بهره برداري مي‌شود و ثانياً ثروت به دست آمده به شكل عادلانه بين همه طبقات توزيع مي‌گردد.
بجاست در اين‌باره به روايات نيم نگاهي بيندازيم.
1. بهره وري از منابع طبيعي
يكي از مشكلات بخش اقتصاد، استفاده نكردن صحيح و بجا از مواهب الهي است. نه از تمام ظرفيت خاك استفاده مي‌شود و نه از آب به درستي در راه احياء زمين بهره برداري مي‌گردد. در زمان امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) و به بركت حكومت حقّ او آسمان، سخاوتمندانه مي‌بارد و زمين بي دريغ بار مي‌دهد.
امام علي(عليه السلام) فرمود:
«... وَلَوْ قَدْ قامَ قائمُنا لاََنْزَلَتِ السَّماءُ قَطْرَها وَ لاََخْرَجَتِ اْلاَرْضُ نَباتَها...[SUP] ( 1 )[/SUP]
و چون قائم ما قيام كند، آسمان باران مي‌ريزد و زمين گياه بيرون مي‌آورد...».
در زمان حاكميت آخرين حجّت حقّ همه زمين و امكانات آن در اختيار امام خوبان قرار مي‌گيرد تا سرمايه‌اي كلان براي پي ريزي اقتصادي سالم فراهم شود.
امام باقر(عليه السلام) فرمود:
«...تُطْوي لَهُ الاَْرْضُ وَ تَظْهَرُ لَهُ الْكُنُوزُ...[SUP] ( 2 )[/SUP]
زمين براي او پيچيده مي‌شود (در لحظه‌اي از نقطه‌اي به نقطه ديگر مي‌رود) و تمام گنجهاي آن براي او آشكار مي‌گردد.»
2. توزيع عادلانه ثروت
از مهمترين عوامل اقتصاد بيمار در جوامع بشري، انباشته شدن ثروت در نزد گروهي خاصّ است. هميشه اينگونه بوده است كه افراد يا جمعيت هايي كه براي خود ـ به هر دليل ـ امتيازي قائل بوده‌اند بر انبارهاي ثروت عمومي چنگ انداخته و آن را در جهت منافع شخصي و گروهي به كار برده‌اند. امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) با اينان مقابله خواهد كرد و ثروت همگاني را در اختيار همگان خواهد گذاشت و عدالت علوي را به همه نشان خواهد داد.
امام باقر(عليه السلام) فرمود:
«اِذا قامَ قائمُ اَهْلِ الْبَيتِ قَسَّمَ بِالسَّوية وَعَدَلَ فِي الرَّعِيةِ...[SUP] ( 3 )[/SUP]
وقتي قائم خاندان پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) قيام كند (اموال را) به مساوي تقسيم مي‌كند و در ميان خلق به عدالت رفتار مي‌كند.»
در زمان آن حضرت اصل مساوات و برابري به اجرا در مي‌آيد و همگان از حقوق انساني و الهي خود بهره مند مي‌شوند.
پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله وسلم) فرمود:
«شما را به مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) بشارت مي‌دهم كه در امّت من برانگيخته خواهد شد... او اموال را به درستي تقسيم مي‌كند. كسي پرسيد: مراد چيست؟ فرمود: يعني بين مردم مساوات را اجرا خواهد كرد.»[SUP] ( 4 )[/SUP]
و ره آورد اين مساوات در سطح جامعه آن است كه فقر و تهيدستي ريشه كن گرديده و فاصله‌هاي طبقاتي برچيده مي‌شود.
امام باقر(عليه السلام) فرمود: «... امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) ميان مردم به مساوات رفتار مي‌كند به گونه‌اي كه كسي پيدا نشود كه نيازمند زكات باشد.»[SUP] ( 5 )[/SUP]

3. عمران و آباداني
در حكومت‌هاي بشري، بخش هايي از محيط زندگي آباد مي‌شود كه به نحوي در ارتباط با حاكمان و اطرافيان و همفكران ايشان و يا طبقه اشراف و بزرگان و صاحب نفوذها باشد و بقيه طبقات فراموش مي‌شوند ولي در حكومت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) كه امر توليد و توزيع ساماندهي مي‌گردد همه جا به نعمت و آباداني مي‌رسد.
امام باقر(عليه السلام) در توصيف روزگار امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) فرمود:
«... فَلا يبْقي فِي الاَْرْضِ خَرابٌ اِلاّعُمِّرَ...».[SUP] ( 6 )[/SUP]
در تمام زمين هيچ ويرانه‌اي نمي‌ماند جز اينكه آباد مي‌گردد.
-----------------------------------
1. بحارالانوار، ج 10، ص 104 ـ خصال / 626.
2. كمال الدين، ج 1، باب 32، ح 16، ص 603.
3. الغيبة نعمانى، باب 13، ح 26، ص 242.
4. بحارالانوار، ج 51، ص 81.
5. همان، ص 390.
6. كمال الدين، ج 1، باب 32، ح 16، ص 603.

 

[omid20110]

ج. برنامه اجتماعي

يكي از ابعاد اصلاح ساختار جامعه بشري، پرداختن به برنامه‌هاي اجتماعي است. در حكومت دادگستر بزرگ عالم، براي سامان بخشي اجتماع، برنامه هايي بر اساس تعاليم قرآن و سنّت اهل‌بيت(عليهم السلام) در نظر گرفته شده است كه به سبب اجراي آنها محيط زندگي، زمينه‌اي آماده براي رشد و تعالي افراد خواهد بود. در جهاني كه تحت حاكميت الهي است خوبي‌ها ترويج مي‌شود و از بدي‌ها نهي مي‌گردد و با بدكاران برخورد قانوني مي‌شود و نيز حقوق اجتماعي افراد به مساوات پرداخت مي‌شود و عدالت اجتماعي به معني واقعي آن پياده مي‌گردد.
بجاست به روايات مراجعه كنيم و جلوه‌اي از آن دنياي زيبا را مشاهده كنيم:
1. احياء و گسترش امر به معروف و نهي از منكر
در حكومت جهاني امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) فريضه بزرگ امر به معروف و نهي از منكر به صورت گسترده به اجرا گذاشته خواهد شد. همان واجبي كه قرآن كريم بر آن تأكيد ورزيده و آن را از ويژگي‌هاي امت اسلامي به عنوان برگزيده امت‌ها شمرده است.[SUP] ( 1 )[/SUP]
همان امري كه به سبب آن همه واجبات الهي اقامه مي‌گردد[SUP]( 2 )[/SUP] و واگذاشتن آن عامل اساسي در هلاكت و نابودي خوبي‌ها و رشد و زيادي بدي‌ها در اجتماعات بوده است.
و از بهترين و والاترين مراتب امر به معروف و نهي از منكر آن است كه رئيس حكومت و كارگزاران آن امر كننده به خوبي‌ها و بازدارنده از زشتي‌ها باشند.
امام باقر(عليه السلام) فرمود:
«اَلْمَهدي وَ اصْحابُهُ... يأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ ينْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ[SUP]( 3 )[/SUP]؛
مهدي و ياران او... امر به معروف و نهي از منكر مي‌كنند.»
2. مبارزه با فساد و رذائل اخلاقي
نهي از منكر كه يكي از شاخصه‌هاي حكومت الهي است تنها به زبان نخواهد بود بلكه در عمل با منكرات و زشتي‌ها مقابله خواهد شد تا جايي براي فساد و رذائل اخلاقي در جامعه نماند و محيط زندگي از زشتي‌ها پاك گردد.
در دعاي ندبه كه آهنگ فراق و نواي جدايي از يار غايب است مي‌خوانيم:
«اَينَ طامِسُ آثارَ الزَّيغِ وَالاَْهْواءِ، أَينَ قاطِعُ حَبائلَ الْكِذْبِ وَالاِْفْتِراءِ[SUP](4 )[/SUP]؛
كجاست آنكه آثار گمراهي و هوي و هوس را نابود خواهد ساخت؟ كجاست آنكه ريسمانهاي دروغ و افتراء را ريشه كن كند؟»
3. اجراي حدود الهي
برخورد با مفسدان و تبهكاران جامعه، شيوه‌هاي گوناگون دارد. در حكومت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) از سويي با شيوه‌هاي فرهنگي و تعليم معارف و تحكيم عقائد و ايمان، فاسقان و بزهكاران را به راه صلاح و راستي برمي گردانند و از سوي ديگر با تأمين نيازهاي مشروع و معقول زندگي و اجراي عدالت اجتماعي، راه را بر فساد و تباهي مي‌بندند ولي آنها كه با وجود همه اينها راه تجاوز به حقوق ديگران و زيرپاگذاشتن احكام الهي را مي‌پيمايند و چارچوب قانون را نمي‌پذيرند، با اينها به گونه‌اي شديد برخورد مي‌شود كه سدّ راه تبهكاري آنها گردد و نيز از ادامه روند فساد در جامعه توسط ديگران جلوگيري شود و آن اجراي حدود الهي درباره مفسدان است كه حدّ و مرز آن در قوانين كيفري اسلام بيان گرديده است.
در روايت بلندي از پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله وسلم) كه حضرت جواد(عليه السلام) نقل كرده است، در ضمن بيان خصوصيات امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) آمده است:
«او حدود الهي را اقامه (و اجرا) خواهد كرد.»[SUP] ( 5 )[/SUP]
4. عدالت قضايي
در رأس برنامه‌هاي حكومتي امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) در سطح جامعه، اجراي عدالت در همه بخش هاست و اوست كه همه عالم را، پر از عدالت و دادگري مي‌كند همانگونه كه از ظلم و ستم آكنده باشد. و يكي از مهمترين حوزه‌هاي اجراي عدالت، بخش قضاوت است و اين همان بخشي است كه بيشترين ظلم‌ها و حق كشي‌ها در آن شده است. اموال، به ناحق مصادره گشته و خونها، به ناحق ريخته شده و آبروي بي گناهان به خطر افتاده است! در محاكم قضايي دنيا، بيشترين ظلم بر مستضعفان عالم شده است و احكام صادره از آنها تحت تأثير نفوذ قدرتمندان و حاكمان ستمگر، مال و جان افراد و گروههاي بسياري را به ناحق نابود كرده است. قاضيان دنيا طلب نيز براي جلب منافع مادّي براي خود و وابستگانشان حكم‌هاي ظالمانه بسياري را نوشته و اجرا كرده‌اند و خلاصه اينكه چه بسيار بي گناهي كه به چوبه دار آويخته شده است و چه بسا تبهكار و مجرمي كه قانون خدا درباره او اجرا نگرديده است.
حاكميت عدل گستر امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) پايان همه ظلم‌ها و نهايت همه حق كشي هاست. او كه مظهر عدالت پروردگار است، محكمه هايي دادگستر ايجاد مي‌كند و قاضياني صالح و مُجرياني دقيق و خدا ترس مي‌گمارد تا به هيچ كس در هيچ جاي عالم كمترين ستمي نرود.
حضرت رضا(عليه السلام) در ضمن روايتي بلند در توصيف امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) و دوران طلائي ظهورش فرمود:
«فَاِذا خَرَجَ اَشْرَقَتِ الاَْرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ وَضَعَ ميزانَ الْعَدْلِ بَينَ النّاسِ فَلا يظْلِمُ اَحَدٌ اَحَداً[SUP]( 6 )[/SUP]؛
وقتي او قيام كند زمين به نور پروردگار روشن گردد و آن حضرت ترازوي عدالت در ميان خلق نهد پس (چنان عدالت را جاري كند كه) هيچ كس بر ديگري ظلم و ستم روا ندارد.»
از اين روايت دانسته مي‌شود كه عدالت قضايي حضرت چنان گسترده و دقيق است كه راه را بر ظالمان و سودجويان مي‌بندد و از تكرار ظلم و ستم و عادي شدن تجاوز به حق ديگران، جلوگيري مي‌كند.
----------------------------------------

1. سوره آل عمران، آيه 110.
2. در سخنى از امام باقر درباره اين واجب آمده: «ان الامر بالمعروف والنّهى عن المنكر... فريضة عظيمة بها تقام الفرائض» يعنى «امر به معروف و نهى از منكر... واجبى است كه به سبب آن همه واجبات اقامه مى گردد». ميزان الحكمة، مترجم ج8، ص 3704.
3. بحارالانوار، ج 51، ص 47.
4. مفاتيح الجنان، دعاى ندبه.
5. بحارالانوار، 52، باب 27، ح 4.
6. همان، ج 52، ص 321.

 

[omid20110]

دستاوردهاي حكومت

افراد و جمعيت‌ها پيش از آنكه به حكومت برسند و قدرت را به دست گيرند آرمانهايي را براي حكومت خود بيان مي‌كنند و چه بسا براي رسيدن به آن اهداف، برنامه‌هاي خود را نيز اعلام كنند امّا معمولا پس از رسيدن به قدرت و گذشت زمان، در اهداف خود ناكام مانده و گاهي از آنچه گفته بودند عدول مي‌كنند و يا به كلّي آن ايده‌ها و اهداف مطرح شده را فراموش مي‌كنند.
دست نيافتن به آرزوها و اهداف از پيش تعيين شده يا به جهت آن است كه «هدف ها» واقعي و اصولي نبوده و يا آنكه برنامه‌هاي حكومت براي رسيدن به هدف ها، برنامه جامع و كاملي نبوده است و در بسياري از موارد نيز سبب ناكامي، عدم لياقت مجريان بوده است.
در حكومت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) اهداف، هدفهايي است واقعي و اصيل كه ريشه در عمق وجدانهاي بشر دارد و همگان در آرزوي رسيدن به آن بوده‌اند و برنامه‌ها نيز بر اساس تعاليم قرآن و سنّت اهل‌بيت(عليهم السلام) تنظيم گرديده و در تمامي بخش‌ها ضمانت اجرائي براي آنها وجود دارد؛ بنابراين دستاوردهاي اين انقلاب عظيم، بسيار چشمگير و قابل توجه است و در يك جمله بايد گفت دستاوردهاي حكومت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) پاسخگوي تمام نيازهاي معنوي و مادي بشر است كه خداوند متعال در وجود انسان به امانت نهاده است.
در اينجا با توجه به روايات برخي از اين دستاوردها را بيان مي‌كنيم:


عدالت فراگير

در روايات فراوان، مهمترين ره آورد قيام و انقلاب حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) پر شدن جهان از عدالت و دادگري شمرده شده است كه در بخش اهداف حكومت درباره آن سخن گفتيم. اما در اين بخش بر آن حقيقت ياد شده اين واقعيت را مي‌افزاييم كه در حاكميت قائم آل محمد(صلي الله عليه و آله وسلم) عدالت در همه سطوح جامعه به صورت يك جريان جاري در تمام مويرگهاي اجتماع در مي‌آيد و هيچ نهاد و مجموعه كوچك يا بزرگي نمي‌ماند مگر اينكه عدالت در آن حاكم خواهد شد و روابط افراد با يكديگر بر اساس آن پي ريزي خواهد شد.
امام صادق(عليه السلام) در اين باره فرمود:
«به خدا قسم، عدالت را در خانه‌هاي مردم خواهد برد آنچنان كه سرما و گرما به درون خانه‌ها نفوذ مي‌كند.»[SUP]( 1 )[/SUP]
وقتي خانه كه كوچكترين نهاد در جامعه است به كانون عدالت تبديل مي‌شود و روابط افراد خانواده با يكديگر عادلانه مي‌گردد حكايت از آن دارد كه حكومت جهاني و عدل گستر مهدوي نه با ابزار زور و قانون بلكه بر اساس يك تربيت قرآني كه به عدالت و احسان فرمان مي‌دهد[SUP]( 2 )[/SUP]، افراد را پرورش مي‌دهد و در فضايي اين چنين همگان به حكم وظيفه انساني و الهي خود، حقوق ديگران را ـ گرچه از نظر رتبه و مقام، جايگاهي نداشته باشند ـ محترم مي‌شمارند.
در جامعه موعود مهدوي، عدالت، يك جريان فرهنگي اصيل و با پشتوانه قرآني و حكومتي است كه تخلّف از آن تنها توسط معدودي از افراد كه خود محور و منفعت طلب بوده و به دور از تعاليم قرآن و اهل‌بيت(عليهم السلام) پرورش يافته اند، صورت مي‌گيرد كه حاكميت عدالت پرور با آنها برخورد جدّي مي‌كند و اجازه رشد و نموّ و ريشه دوانيدن به آنها نمي‌دهد و به ويژه از نفوذ آنها به سطوح حاكميت جلوگيري مي‌كند.
آري عدالتي چنين فراگير و همگاني ره آورد حكومت مهدي منتظر(عجل الله تعالي فرجه الشريف) است و بدينسان عالي‌ترين هدف انقلاب امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) كه پر كردن عالم از عدل و داد بوده است به شكل كامل تحقق خواهد يافت و ظلم و ستم و حق كشي در همه زواياي جامعه حتي در روابط اعضاي خانواده با يكديگر از بين خواهد رفت.

---------------------------------
1. بحارالانوار، ج 52، ص 362.
2. قرآن مى فرمايد: «ان الله يأمر بالعدل والاحسان يعنى به راستى كه خداوند به عدالت و نيكوكارى فرمان مى دهد»؛ سوره نحل، آيه90.

 

[omid20110]

رشد فكري و اخلاقي و ايماني

در بخش قبل آمده كه فراگير شدن عدالت در جامعه به سبب تربيت صحيح افراد و رواج فرهنگ قرآن و عترت در جامعه است و در روايات ما به رشد فكري و اخلاقي و ايماني مردم در حاكميت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) تصريح شده است.
امام باقر(عليه السلام) فرمود:
«وقتي قائم ما قيام كند دست (عنايت) خويش بر سر بندگان خدا نهد و به بركت آن عقل و خرد آنها به كمال رسد.»[SUP] ( 3 )[/SUP]
و همه خوبي‌ها و زيبايي‌ها به دنبال كمال عقل انسان، به دست مي‌آيد زيرا كه عقل، پيامبر دروني انسان است كه در صورت حاكم بودن آن بر كشور جسم و جان، انديشه و عمل آدمي به سوي صلاح و درستي خواهد رفت و مسير بندگي پروردگار و نيل به سعادت هموار خواهد شد.
از امام صادق(عليه السلام) سؤال شد كه عقل چيست؟
فرمود:
«عقل آن ]حقيقتي[ است كه به سبب آن خداوند عبادت مي‌شود و به ]راهنمايي[ آن بهشت به دست مي‌آيد.»[SUP] ( 2 )[/SUP]
آري، در جامعه امروز مي‌بينيم كه در جامعه بدون امام، شهوات بر عقل، غلبه دارد و نفس سركش، يگانه فرمانرواي افراد و گروهها و احزاب است و پيامد اين وضعيت پايمال شدن حقوق افراد و فراموش شدن ارزشهاي الهي است ولي در جامعه موعود و در سايه فرمانروائي حجّت خدا، كه عقل كلّ است، عقول انسانها، ميدان دار و سكّان دار تصميم و اقدام خواهد بود و عقلِ به كمال رسيده جز به خوبي و زيبايي فرمان نمي‌دهد.

--------------------------------------
1. بحارالانوار، ج 52، ح 71، ص 336.
2. كافى، ج 1، ح 3، ص 58.

 

[omid20110]

اتحاد و همدلي

برابر روايات، جمعيتي كه تحت حاكميت جهاني امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) بسر مي‌برند، با هم متّحد و صميمي خواهند بود و در زمان بر پايي دولت مهدوي جايي براي كينه و دشمني نسبت به يكديگر در دل‌هاي بندگان خدا نخواهد ماند.
امام علي(عليه السلام) فرمود:
«وَلَوْ قَدْ قامَ قائمُنا... لَذَهَبْتِ الشَّحْناءُ، مِنْ قُلُوبِ الْعِبادِ...؛
وقتي قائم ما قيام كند، كينه از دلهاي بندگان برود.»
در آن زمان ديگر بهانه‌اي براي كينه توزي نيست زيرا كه روزگار عدل و دادگري است و حقي از كسي ضايع نمي‌شود و روزگار خردورزي و تعقّل است نه عقل ستيزي و شهوت پرستي.[SUP] ( 1 )[/SUP] بنابراين زمينه‌اي براي دشمني و كينه جويي باقي نمي‌ماند و از اين رو دل‌هاي مردم كه تا پيش از اين، پراكنده و دور از هم بود، انس و الفت مي‌يابد و همگان به برادري و اُخوّت قرآني باز مي‌گردند[SUP]( 2 )[/SUP] و مانند برادران با يكديگر همدل و مهربان مي‌شوند.
امام صادق(عليه السلام) در وصف روزگار سبز مهدوي فرمود:
«]در آن ايام[ خداوند وحدت و اُلفت بين قلوب پريشان و پراكنده برقرار كند.»[SUP] ( 3 )[/SUP]
و اگر دست خدا در كار است ديگر عجيب نيست كه اين همدلي و صميميت به جايي رسد كه تصور آن در دنياي كنوني كه بحران تضادها و كشمكش‌هاي مادّي به اوج خود رسيده است، دشوار باشد.
امام صادق(عليه السلام) فرمود:
«وقتي قائم ما قيام كند دوستي واقعي و صميميت حقيقي بيان مي‌شود. هر نيازمندي دست مي‌برد و از جيب برادر ايماني اش به مقدار نياز برمي دارد و برادرش او را منع نمي‌كند.»[SUP] ( 4 )[/SUP]
[SUP]-------------------------------------------------[/SUP]
1. در دو بخش قبلى به تفصيل درباره عدالت دوران امام مهدى و كمال عقلى مردم در آن روزگار سخن گفته شد.
2. اشاره به آيه «انما المؤمنون اخوة...، همانا مؤمنان با يكديگر برادرند»؛ سوره حجرات، آيه10.
3. كمال الدين، ج 2، باب 55، ح 7، ص 548.
4. بحارالانوار، ج 52، ح 164، ص 372.

 

[omid20110]

سلامت جسمي و رواني

يكي از مشكلات بشر امروز بروز بيماري‌هاي سخت و غير قابل علاج است كه محصول عوامل گوناگون از جمله آلودگي محيط زيست به سبب به كارگيري سلاح‌هاي شيميايي، اتمي و ميكروبي است. همچنين روابط نامشروع انسانها با يكديگر و نيز از بين بردن جنگل‌ها و آب‌هاي دريا از ديگر عوامل ظهور بيماريهايي مانند جذام، طاعون، فلج، سكته و دهها بيماري ديگر است كه بهداشت و درمان پيشرفته امروزي نيز قادر به معالجه آنها نيست. بر بيماري‌هاي جسمي بايد فهرست بلندي از امراض روحي و رواني را نيز افزود كه زندگي را براي مردم جهان تلخ و غير قابل تحمل كرده است كه اين نيز به سبب روابط غلط حاكم بر جهان و انسانهاست.
در دولت كريمه مهدوي كه روزگار عدالت گستري و حكومت فضيلت‌ها و زيبايي هاست و روابط بر اساس برادري و برابري شكل مي‌گيرد، بيماري‌هاي جسمي و رواني انسان از بين مي‌رود و قواي بدني و روحي انسان به طور شگفت انگيزي قوي و نيرومند مي‌گردد.
امام صادق(عليه السلام) فرمود:
«هنگامي كه حضرت قائم(عجل الله تعالي فرجه الشريف) قيام كند، خداوند بيماريها را از مؤمنان دور مي‌سازد و تندرستي را به آنان باز مي‌گرداند.»[SUP] ( 1 [/SUP][SUP])[/SUP]
در دولت آن سرور كه دانش به گونه‌اي شگفت پيشرفت مي‌كند هيچ بيماري لاعلاجي نمي‌ماند و بهداشت و طبّ، رشد چشمگيري خواهد داشت و نيز به بركت وجود حضرت، بسياري از بيماران شفا خواهند گرفت.
امام باقر(عليه السلام) فرمود:
«هر كس قائم اهل‌بيت مرا درك كند اگر به بيماري دچار باشد شفا مي‌يابد و چنانچه دچار ناتواني باشد توانا و نيرومند مي‌گردد.»[SUP] ( 2 [/SUP][SUP])[/SUP]
[SUP]----------------------------------------------[/SUP]
1. بحارالانوار، ح 138، ص 364.
2. همان، ح 68، ص 335.

 

[omid20110]

خير و بركت فراوان

از دستاوردهاي بزرگ حكومت قائم آل محمد(صلي الله عليه و آله وسلم) خير و بركت فراوان و بي سابقه است. در بهار دولت او همه جا سبز و خرم گشته و نشاط و حيات مي‌يابد. آسمان مي‌بارد و زمين مي‌روياند و بركات الهي سرشار و بي شمار مي‌گردد.
امام صادق(عليه السلام) فرمود:
«... خداوند به سبب او (امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) بركات آسمانها و زمين را جاري مي‌كند. ]در ايام دولت او[ آسمان مي‌بارد و زمين دانه مي‌دهد.»[SUP] ( 1 [/SUP][SUP])[/SUP]
در سايه حكومت آن حضرت كويري نمي‌ماند و همه زمين‌ها جامه حيات و شادابي به تن مي‌كند. اين تحول چشمگير و فراواني بي نظير به جهت آن است كه روزگار مهدي، زمان جوانه زدن نهال پاكي و تقوا و شكوفايي گلهاي ايمان است و مردم در همه اصناف و اقشار تحت تربيت الهي قرار گرفته و روابط خود را بر اساس ارزشهاي خدائي انجام مي‌دهند و خداوند وعده فرموده است كه چنين محيط پاكي را از بركات و خيرات، سيراب گرداند.
قرآن كريم در اين زمينه مي‌فرمايد:
وَلَوْ اَنَّ اَهْلَ القُري امَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيهِمْ بَرَكات مِنَ السَّماءِ وَالاَْرْضِ؛
اگر مردم شهرها ايمان آورده و تقوا پيشه مي‌كردند ]درهاي [بركات آسمان و زمين را به رويشان باز مي‌كرديم.[SUP] ( [/SUP][SUP]2 [/SUP][SUP])[/SUP]
[SUP]-----------------------------------------[/SUP]
1. غيبت طوسى، ح 149، ص 188.
2. سوره اعراف، آيه 96.

 

[omid20110]

ريشه كن شدن فقر

وقتي همه منابع زميني براي امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) آشكار گردد و بركات آسمان و زمين بر مردم زمان او بي دريغ جريان يابد و به عدالت تقسيم گردد جايي براي فقر و تهيدستي نمي‌ماند و بشريت در دولت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) براي هميشه از چنگال فقر و نداري رها مي‌شود.[SUP] ( 1 [/SUP][SUP])[/SUP]
در روزگار او روابط اقتصادي بر اساس برادري و برابري شكل مي‌گيرد و اصل سودجوئي و منفعت طلبي شخصي، جاي خود را به حسّ دلسوزي و غمخواري و مواسات با برادران ديني مي‌دهد و در اين حال همه به يكديگر به عنوان اعضاي يك خانواده نگاه مي‌كنند و بنابراين همه، ديگران را از خود مي‌دانند و بوي يگانگي و يكرنگي در همه جا به مشام مي‌رسد.
امام باقر(عليه السلام) فرمود:
«... (امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) هر سال دو بار به مردم مي‌بخشد و در هر ماه دوبار به آنها روزي (و نياز زندگي) عطا مي‌كند و ]در اين كار[ به مساوات بين مردم عمل مي‌نمايد تا اينكه ]چنان مردم بي نياز مي‌شوند كه[ هيچ نيازمندي به زكات پيدا نمي‌شود...!»[SUP] ( 2 [/SUP][SUP])[/SUP]
از روايات استفاده مي‌شود كه عدم نيازمندي مردم به جهت روحيه قناعت و بي نيازي روحي است. به بيان ديگر پيش از آنكه مردم از بيرون، صاحب مال فراوان شوند و بي نياز گردند از درون، روح بي نيازي در آنها پيدا مي‌شود و به آنچه خداوند از فضل خويش به آنها عطا كرده راضي و خشنود مي‌گردند و بنابراين چشمي به اموال ديگران ندارند.
پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) در توصيف روزگار دولت مهدوي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) فرموده است:
«... خداوند ]روح[ بي نيازي را در دل‌هاي بندگان قرار مي‌دهد.»[SUP] ( 3 [/SUP][SUP])[/SUP]
اين در حالي است كه پيش از ظهور روحيه آزمندي و زياده طلبي عامل مؤثري در رقابت‌هاي غلط و انباشتن اموال بر روي هم و انفاق نكردن آنها به نيازمندان بوده است.
خلاصه اينكه در زمان امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) بي نيازي از بيرون و درون خواهد بود. از سوئي ثروت سرشار به عدالت تقسيم مي‌گردد و از سوي ديگر قناعت، ويژگي اخلاقي مردمان مي‌شود.
پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله وسلم) پس از اينكه درباره بخشش امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) به مردم بياناتي فرموده است مي‌افزايد: «و خداوند دل‌هاي امت محمّد(صلي الله عليه و آله وسلم) را از بي نيازي پُر مي‌كند و عدالت مهدوي همه آنها را در بر مي‌گيرد به گونه‌اي كه ]حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) [ امر مي‌كند تا ندا دهنده‌اي اعلام كند:
چه كسي نيازمند مال است؟ پس كسي در ميان مردم بر نخيزد مگر يك نفر!
پس امام ]به او[ مي‌فرمايد: نزد خزانه دار برو و به او بگو: مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) به تو فرمان مي‌دهد كه به من مالي بدهي. پس خزانه دار به او مي‌گويد: جامه ات را بياور، تا اينكه وسط جامه اش را پُر مي‌كند و چون آن را بر دوش مي‌كشد پشيمان مي‌شود و مي‌گويد: چرا در ميان امت محمد(صلي الله عليه و آله وسلم) من از همه حريص‌تر باشم... پس مال را بر مي‌گرداند ولي از او قبول نمي‌شود و به او گفته مي‌شود: ما آنچه عطا كرديم باز پس نمي‌گيريم.»[SUP] ( 4 [/SUP][SUP])[/SUP]
[SUP]----------------------------------------------------[/SUP]
1. ر.ك: منتخب الاثر، فصل 7، باب 3، 4، صص 589 ـ 593.
2. بحارالانوار، ج 52، ح 212، ص 390.
3. بحارالانوار، ج 51، ص 84.
4. همان، ص 92.

 

[omid20110]

حاكميت اسلام و نابودي كفر

قرآن كريم در سه مورد وعده داده است كه خداوند متعال دين مقدس اسلام را جهان گير خواهد كرد:
هُوَالَّذي اَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدي وَ دِينِ الْحَقِّ لِيظْهِرَهُ عَلَي الدِّينِ كُلِّهِ... [SUP]( [/SUP][SUP]1 [/SUP][SUP])[/SUP]؛
او خدائي است كه پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاد تا آن دين را بر همه اديان پيروز گرداند...
و شكي نيست كه وعده خداوند انجام شدني و تخلف ناپذير است چنانكه قرآن فرموده است:
...اِنَّ اللّهَ لايخْلِفُ الْميعادَ.[SUP]([/SUP][SUP]2 [/SUP][SUP])[/SUP]
ولي روشن است كه با وجود همه مجاهدت‌ها و تلاش‌هاي بي دريغ پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) و اولياء خدا(عليهم السلام) تا كنون چنين رويداد مباركي به وقوع نپيوسته است[SUP]( 3 [/SUP][SUP])[/SUP] و همه مسلمانان اميد دارند كه اين روزگار فرا رسد و البتّه اين آرزويي حقيقي است كه ريشه در بيانات پيشوايان معصوم(عليهم السلام) دارد.
بنابراين در سايه حاكميت آن ولي پروردگار بانگ اشهدان لااله الاّ اللّه كه پرچم توحيد است و نواي اشهد ان محمّداً رسول اللّه كه علم اسلام است همه جا را فرا خواهد گرفت و اثري از شرك و كفر باقي نخواهد ماند.
امام باقر(عليه السلام) در توضيح آيه وَقاتِلُوهُمْ حَتّي لاتَكُونَ فِتْنَةٌ وَيكُونَ الدّينُ كُلُّه لِلّه... [SUP]([/SUP][SUP]4 [/SUP][SUP])[/SUP]
فرمود:
«تأويل[SUP]( 5 [/SUP][SUP])[/SUP] اين آيه هنوز نيامده است و هرگاه قائم ما قيام كند آنكس كه زمان او را در يابد، تأويل اين آيه را خواهد ديد و هر آينه ]در آن زمان [دين محمّد(صلي الله عليه و آله وسلم) به هركجا كه شب مي‌رسد خواهد رسيد (و عالم گير خواهد شد) به گونه‌اي كه بر سطح زمين، اثري از شرك نخواهد ماند همانگونه كه خداوند فرموده ]وعده نموده[ است؟!»[SUP]( 6 [/SUP][SUP])[/SUP]
و البتّه اين جهان شمولي اسلام به سبب حقّانيت و واقعيت «اسلام» است كه در روزگار مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) هر چه بيشتر و بهتر آشكار خواهد شد و همگان را به خود جلب خواهد كرد مگر آنانكه از روي عِناد و سركشي سر به طغيان بردارند كه با شمشير عدل مهدوي كه دست انتقام پروردگار است رو به رو خواهند شد.
آخرين نكته در اين بخش آنست كه اين وحدت عقيدتي كه در پرتو حكومت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) به دست مي‌آيد زمينه بسيار مناسبي براي تشكيل جامعه واحد جهاني است و جهان به دنبال همين اتحاد و يگانگي در اعتقاد، به يك قانون و نظام توحيدي تن مي‌دهد و آن را مي‌پذيرد و سپس در سايه آن، روابط فردي و اجتماعي خود را بر اساس معيارهايي كه از يك عقيده و مرام گرفته شده است، تنظيم مي‌كند و طبق اين بيان، وحدتِ عقيدتي و جمع شدن همه مردم در زير يك پرچم و دينِ واحد، يك ضرورت و نياز جدي است كه در حكومت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) حاصل خواهد شد.
--------------------------------------
1. سوره توبه، آيه 33؛ سوره فتح، آيه 28 و سوره صف، آيه 9.
2. سوره آل عمران، آيه 9.
3. اين سخن نه يك ادعا بلكه يك واقعيت تاريخى است و مفسرين بزرگ از شيعه و سنى از آن سخن گفته‌اند. مثل فخر رازى در «التفسير الكبير»، ج16، ص40 و قرطبى در «تفسير القرطبى» ج8، ص121 و طبرسى در «مجمع البيان»، ج5، ص35.
4. «و با آنان (مشركان) بجنگيد تا اينكه (در زمين) فتنه و فسادى نماند و آئين همه، دين خدا گردد.» (سوره انفال، آيه39)
5. براي تأويل معاني مختلفي گفته‌اند و يكي از آنها معاني موجود در آيات است.
6. بحارالانوار، ج 51، ص 55.

 

[omid20110]

امنيّت عمومي

در حاكميت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) كه دوران فراگيري همه خوبي‌ها در همه عرصه‌هاي زندگي است، امنيّت كه از بزرگترين نعمت‌هاي الهي و از عالي ترين آرزوهاي انسان است، به دست مي‌آيد.
وقتي مردم از عقيده و مرامي واحد پيروي كنند و در روابط اجتماعي خود به اصول بلند اخلاقي پاي بند باشند و عدالت در تمام مويرگهاي حيات فردي و جمعي بشر جاري گردد، بهانه‌اي براي ناامني و ترس در هيچ بخشي از زندگي باقي نمي‌ماند. در جامعه‌اي كه هر كسي به حقوق الهي و انساني خود مي‌رسد و با تجاوز و حق كُشي ـ گرچه در طبقه حاكمان و در كمترين مقدار آن باشد ـ برخورد قانوني مي‌شود، امنيّت عمومي و اجتماعي شكل مي‌گيرد.
امام علي(عليه السلام) فرمود:
«به دست ما ]و در حكومت ما[ روزگار سختي‌ها سپري مي‌گردد... و چون قائم ما قيام كند كينه‌ها از دل‌ها بيرون رود، حيوانات نيز با هم سازگاري كنند. ]در آن روزگار چنان محيط امني ايجاد شود[ كه زن، با همه زيب و زيور خود، از عراق تا شام برود... و چيزي او را نترساند.»[SUP] ( 1 [/SUP][SUP])[/SUP]
و البتّه براي ما كه در روزگار بي عدالتي‌ها و آزمندي‌ها و كينه توزيها بسر مي‌بريم تصور چنان دورانِ سبزي، بسيار دشوار است ولي چنانكه گفته شد اگر به عوامل آن همه بدي و زشتي بنگريم و بينديشيم كه اين عوامل در حاكميت حكومت حق ريشه كن خواهد شد خواهيم دانست كه وعده الهي در تحقق جامعه امن و آرام، حتمي است.
خداوند متعال در قرآن كريم فرموده است:
«خدا به كساني از شما كه ايمان آورده‌اند... وعده داده كه به يقين در روي زمين، ايشان را خليفه (و حاكم) گرداند... و پس از اينكه در ترس و نگراني قرار داشتند، امنيّت و آرامش را به ايشان عطا فرمايد...».[SUP] ( 2 [/SUP][SUP])[/SUP]
و امام صادق(عليه السلام) در معني اين آيه فرمود:
«اين آيه درباره قائم(عجل الله تعالي فرجه الشريف) و يارانش نازل شده است.»[SUP] ( 3 [/SUP][SUP])[/SUP]
[SUP]-------------------------------------------[/SUP]
1. خصال، ج 2، ص 418.
2. سوره نور، آيه 55.
3. الغيبة نعمانى، ح 35، ص 240.

 

[omid20110]

گسترش دانش

در دوران حكومت حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) اسرار علمي فراوان در علوم اسلامي و انساني آشكار مي‌شود و دانش بشري به گونه‌اي غير قابل تصوّر توسعه مي‌يابد.
امام صادق(عليه السلام) فرمود:
«علم و دانش، بيست و هفت حرف است و همه آنچه پيامبران آورده اند، تنها دو حرف آن است و مردم تا كنون جز با آن دو حرف آشنايي ندارند و هنگامي كه قائم ما قيام كند، بيست و پنج حرف ديگر را بيرون آورده و در ميان مردم گسترش دهد و آن دو حرف را نيز به آنها ضميمه ساخته و مجموع بيست و هفت حرف را منتشر خواهد كرد.»[SUP] ( 1 [/SUP][SUP])[/SUP]
بديهي است كه رشد و توسعه علمي در همه زمينه‌ها براي انسان روي مي‌دهد و در روايات متعدد اشاراتي آمده كه نشان مي‌دهد فاصله دانش صنعتي در آن زمان، با صنعت كنوني، بسيار زياد خواهد بود.[SUP] ( 2 [/SUP][SUP])[/SUP]
همانگونه كه صنعت كنوني با قرن‌هاي پيشين تفاوت چشمگيري دارد.
در اينجا به بعضي از روايات اشاره مي‌كنيم:
امام صادق(عليه السلام) درباره چگونگي ارتباطات در حكومت امام مهدي فرمود:
«در روزگار قائم(عليه السلام) مؤمن در مشرق زمين، برادرش را كه در مغرب زمين است مي‌بيند...».[SUP] ( 3 [/SUP][SUP])[/SUP]
و نيز فرمود:
«هنگامي كه قائم ما قيام كند، خداوند قدرت شنوايي و بينايي شيعيان ما را افزايش مي‌دهد به گونه‌اي كه آن حضرت از فاصله يك بريد (چهار فرسنگ) با شيعيان خود سخن مي‌گويد و آنان سخن او را مي‌شنوند و او را مي‌بينند در حالي كه حضرت در جايگاه خود قرار دارد.[SUP] ( 4 [/SUP][SUP])[/SUP]
و درباره ميزان آگاهي حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) از احوال مردم به عنوان رئيس حكومت و مركز تصميم گيري و فرماندهي، در روايت آمده است كه:
«اگر كسي در خانه خودش سخني بگويد، بيم آن دارد كه مبادا ديوارهاي خانه اش گزارش دهند.»[SUP] ( 5 [/SUP][SUP])[/SUP]
با توجه به وسايل پيشرفته ارتباطي درك اين روايات آسانتر است ولي روشن نيست كه آيا همين وسائل به صورت پيشرفته‌تر به كار گرفته مي‌شود يا سيستم ديگري كه پيچيدگي بيشتري دارد جايگزين وسائل امروزي خواهد شد.
--------------------------------------------------

1. بحارالانوار، ج 52، ص 326.
2. البته ممكن است كه روايات مذكور اشاره به اعجاز هم داشته باشد.
3. بحارالانوار، ج 52، ص 391.
4. بحارالانوار، ج52، ص 336.
5. همان، ص 390.

 

[omid20110]

ويژگي‌هاي حكومت

در بخش‌هاي قبل درباره اهداف، برنامه‌ها و دستاوردهاي حكومت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) سخن گفته شد. در پايان به برخي از ويژگي‌هاي حكومت مانند قلمرو حكومت و مركز آن، مدت حكومت و روش كارگزاران و معرفي آنها و نيز سيره رهبر بزرگ حكومت، مي‌پردازيم.


قلمرو حكومت و مركز آن

ترديدي نيست كه حكومت حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) حكومتي جهاني است زيرا كه او موعود همه بشريت و تحقق بخش آرزوهاي همه انسان هاست. بنابراين آنچه از زيبايي‌ها و خوبي‌ها در سايه حكومت او به وجود آيد سراسر زمين را فرا خواهد گرفت. اين حقيقتي است كه روايات فراوان، شاهد آن است كه به گروههايي از آنها اشاره مي‌كنيم.
الف. روايات بسياري كه مضمون آن چنين است، مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) زمين را پر از عدل و داد مي‌كند همان گونه كه پر از ظلم و جور شده باشد.[SUP] ( 1 [/SUP][SUP])[/SUP] كلمه «زمين» (الارض) سرتاسر كره خاكي را در بر مي‌گيرد و هيچ دليلي وجود ندارد كه معني آن را به بخشي از زمين محدود كند.
ب. رواياتي كه از تسلّط امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) بر مناطق مختلف جهان خبر داده است كه گستردگي و پراكندگي و اهميت آن مناطق، حكايت از سلطه آن حضرت بر تمامي جهان دارد و معلوم مي‌شود كه نام بردن از شهرها و كشورها در روايات از باب نمونه و مثال بوده و ميزان درك مخاطبان روايات در آن زمان نيز ملاحظه گرديده است.
در روايات مختلف از روم، چين، ديلم يا كوههاي ديلم، ترك، سند، هند، قسطنطنيه، كابل شاه و خزر به عنوان مناطقي كه امام مهدي بر آنها مسلط خواهد شد و آنها را فتح خواهد كرد نام برده شده است.[SUP] ( 2 [/SUP][SUP])[/SUP]
گفتني است كه در زمان ائمه(عليهم السلام) مناطق ياد شده بر بخش‌هاي بسيار گسترده تري نسبت به زمان ما، گفته مي‌شده است. براي مثال «روم» شامل همه اروپا و حتي قاره آمريكا مي‌گرديده و مراد از چين همه شرق آسيا بوده كه شامل ژاپن نيز مي‌شود همانگونه كه «هند»، پاكستان امروز را شامل بوده است.
شهر قسطنطنيه همان استانبول است كه در جهان آن روز به عنوان مقاوم ترين شهرها و مناطق از آن ياد مي‌شده و در واقع فتح آن به پيروزي و موفقيت بزرگ شمرده مي‌شده زيرا كه يكي از راههاي اصلي ورود به قاره اروپا بوده است.
خلاصه اينكه تسلّط امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) بر مناطق حسّاس و مهم جهان حكايت از گستردگي جهاني فرمانروايي آن حضرت دارد.
ج. گذشته از روايات دسته اول و دسته دوّم، روايات متعددي در دست است كه به روشني از جهاني بودن حكومت حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) خبر مي‌دهد.
در سخني از پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله وسلم) آمده است كه خداوند متعال فرموده است:
«... من دين خود را به دست آنها (پيشوايان دوازده گانه) بر همه آئين‌ها پيروز مي‌گردانم و به دست ايشان فرمان خود را (بر همه) چيره خواهم ساخت و به (قيام) آخرين آنها ـ امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) ـ سراسر زمين را از دشمنانم پاك خواهم كرد و او را بر مشرق و مغرب زمين فرمانروا خواهم گرداند...»[SUP] ( 3 [/SUP][SUP])[/SUP]
و امام باقر(عليه السلام) فرمود:
«اَلْقائِمُ مِنّا... يبْلُغُ سُلْطانَهُ الْمَشْرِقَ وَالْمَغْرِبَ وَ يظْهِرُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ بِهِ دينَهُ عَلَي الدّينِ كُلِّهِ وَ لَوْكَرِهَ الْمُشْرِكُونَ...[SUP] (4 [/SUP][SUP])[/SUP] ؛
قائم(عليه السلام) از ما (خاندان پيامبر) است... (او كسي است كه) فرمانروايي او مشرق و مغرب (عالم) را فرا خواهد گرفت و خداوند به دست او دين خود را بر همه اديان غلبه مي‌دهد اگر چه مشركان را خوش نيايد.»
و اما مركز حكومت جهاني حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) شهر تاريخي كوفه است كه در آن زمان وسعت زيادي خواهد يافت به گونه‌اي كه شهر نجف را كه در چند كيلومتري كوفه است شامل مي‌شود و به همين دليل است كه در بعضي روايات، كوفه و در بعضي ديگر نجف به عنوان مركز حكومت نام برده شده است.
امام صادق(عليه السلام) در ضمن روايتي طولاني فرمود:
«مركز حكومت او (حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) شهر كوفه خواهد بود و محل قضاوت او مسجد (بزرگ) كوفه.»[SUP] ( 5 [/SUP][SUP])[/SUP]
گفتني است شهر كوفه از ديرزمان، مورد توجّه خاندان پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) و محل زمامداري حضرت علي(عليه السلام) بوده است و مسجد مشهور آن يكي از چهار مسجد معروف جهان اسلام است كه امام علي(عليه السلام) در آن نماز و خطبه مي‌خوانده است و نيز در آن به امر قضاوت مي‌پرداخته است و در نهايت در محراب همان مسجد به شهادت رسيده است.
--------------------------------
1. كمال الدين، باب 25، ح 4 و باب 24، ح 1 و 7.
2. ر.ك: الغيبة نعمانى و احتجاج طبرسى.
3. كمال الدين، ج 1، باب 23، ح 4، ص 477.
4. همان، ج1، ح 16، ص 603.
5. بحارالانوار، ج 53، ص 11.

 

[omid20110]

مدت حكومت

پس از اينكه عالم بشريت يك دوره بسيار طولاني از حاكميت ظلم و ستم را پشت سر گذاشت، جهان با ظهور آخرين حجّت پروردگار به سوي حاكميت خوبي‌ها خواهد رفت و حكومت به دست حاكمان و نيكان قرار خواهد گرفت و اين وعده حتمي خداوند است.
حكومت خوبان كه با فرمانروايي امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) آغاز مي‌شود تا پايان عمر دنيا ادامه خواهد يافت و ديگر روزگار ظلم و ظالمين تكرار نخواهد شد.
در سخني كه پيش از اين از پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) نقل شد آمده است كه خداوند بزرگ حاكميت آخرين پيشواي معصوم را به پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) بشارت مي‌دهد و در پايان مي‌افزايد:
«(پس از آنكه مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) به حكومت رسيد) دولت او را دوام خواهم بخشيد و پيوسته تا قيامت، روزگار (و حاكميت زمين) را در دست اولياء ودوستان خود دست به دست خواهم كرد.»[SUP] ( 1 [/SUP][SUP])[/SUP]
بنابراين نظام عادلانه‌اي كه امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) برپا خواهد كرد، دولتي است كه پس از آن براي ديگران دولتي نخواهد بود و در حقيقت تاريخ جديدي از حيات بشر شروع خواهد شد كه سراسر در زير حاكميت الهي بسر خواهد بُرد.
امام باقر(عليه السلام) فرمود:
«دولت ما آخرين دولت هاست و هيچ خاندان صاحب دولتي نمي‌ماند مگر اينكه پيش از حكومت ما، حاكم مي‌شوند تا وقتي (حكومت اهل‌بيت بر پا شد و) شيوه حكمراني ما را ديدند نگويند، اگر ما هم حاكم مي‌شديم همينگونه عمل مي‌كرديم.»[SUP] ( 2 [/SUP][SUP])[/SUP]
بنابراين مدّت استمرار نظام الهي پس از ظهور، جدا از مدّت حكومت شخص امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) است كه مطابق روايات آن حضرت باقيمانده عمر خود را حاكم بوده و سرانجام چشم از جهان فرو خواهد بست.
ترديدي نيست كه مدت حكومت آن حضرت بايد به قدري باشد كه امكان تحول جهاني و استقرار عدالت در همه مناطق عالم وجود داشته باشد ولي اينكه اين هدف در چند سال قابل دسترسي است، قابل تخمين و گمانه زني نيست و بايد به روايات امامان معصوم(عليهم السلام) رجوع كرد. البته با توجه به قابليت‌هاي آن رهبر الهي و توفيق و مدد غيبي براي آن حضرت و اصحاب و ياران شايسته‌اي كه در اختيار اوست و آمادگي جهاني براي پذيرفتن حاكميت ارزش‌ها و زيبايي‌ها در زمان ظهور، ممكن است كه رسالت مهدي موعود(عجل الله تعالي فرجه الشريف) در زماني نسبتاً كوتاه انجام شود و جرياني كه بشريت در طول قرون متمادي از ايجاد آن ناتوان بوده است در كمتر از 10 سال اتفاق افتد.
رواياتي كه مدت حكومت حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) را بيان مي‌كند بسيار گوناگون است. بعضي از آنها مدت حكومت آن حضرت را 5 سال و تعدادي از آنها 7 سال و برخي ديگر 8 و 9 و 10 سال بيان كرده است. چند روايت هم مدت حكومت را 19 سال و چند ماه و بالاخره 40 سال و 309 سال بر شمرده است.[SUP] ( 3 [/SUP][SUP])[/SUP]
گذشته از اينكه علّت اين همه اختلاف در روايات، روشن نيست پيدا كردن مدت واقعي حكومت از ميان اين روايات كاري دشوار است. اما بعضي از علماي شيعه با توجه به فراواني و شهرت روايات 7 سال، اين نظر را انتخاب كرده‌اند.[SUP] ( 4 [/SUP][SUP])[/SUP]
و بعضي ديگر گفته‌اند مدت حكومت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) 7 سال است ولي هر سال از سالهاي حكومت حضرت به اندازه 10 سال از سالهاي ماست كه اين مطلب نيز در بعضي روايات آمده است:
راوي از امام صادق(عليه السلام) درباره مدت حكومت حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) سؤال مي‌كند و امام مي‌فرمايد:
«(حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) هفت سال حكومت مي‌كند كه برابر 70 سال از سالهاي روزگار شماست.»[SUP] ( 5 [/SUP][SUP])[/SUP]
مرحوم مجلسي مي‌فرمايد:
«رواياتي كه درباره مدت حكومت امام(عليه السلام) رسيده است بايد به احتمال‌هاي زير توجيه كرد: برخي روايات به تمام مدت حكومت اشاره دارد و برخي بر مدت ثبات و استقرار و حكومت. بعضي مطابق سال‌ها و روزهايي است كه ما با آن آشناييم و بعضي مطابق سال‌ها و ماههاي روزگار حضرت است كه طولاني مي‌باشد و خداوند به حقيقت مطلب آگاه است.»[SUP] ( 6 [/SUP][SUP])[/SUP]
[SUP]------------------------------------------------[/SUP]

1. كمال الدين، ج 1، باب 23، ح 4، ص 477.
2. الغيبة طوسى، فصل 8، ح 493، ص 472.
3. براى آگاهى از روايات به كتاب چشم اندازى به حكومت حضرت مهدى(عليه السلام)، نجم الدين طبسى، ص173-175 رجوع شود.
4. ر.ك: «المهدى»، سيدصدرالدين صدر، ص239؛ تاريخ مابعدالظهور، سيدمحمد صدر.
5. الغيبة طوسى، فصل 8، ح 497، ص 474.
6. بحارالانوار، ج 52، ص 280.

 

[omid20110]

سيره حكومتي امام

هر حاكمي در حكومت و بخش‌هاي مختلف مديريت خود شيوه‌اي مخصوص دارد كه اين خود از مشخصه‌هاي حكومت اوست. امام موعود و مهدي منتظر(عليه السلام) نيز وقتي حكومت جهان را به دست گيرد در تدبير نظام جهاني خود روش و متد خاصّي دارد. گرچه در ضمن مباحث گذشته به گوشه هايي از شيوه عملكرد آن حضرت اشاره شد ولي به جهت اهميت موضوع مناسب است در اين مجال به گونه مستقلّ به آن بپردازيم و در زلال سخنان پيامبر اكرم و امامان معصوم(عليهم السلام) شيوه حكومتي امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) را بهتر و بيشتر بشناسيم.
آنچه در ابتدا بايد بر آن تأكيد شود اين است كه روايات، يك تصوير كلّي از سيره آن بزرگوار به دست داده است و آن عبارتست از اينكه سيره امام مهدي همان سيره و روش پيامبر بزرگ اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) است و آنگونه كه پيامبر در زمان ظهور خود با جاهليت بشري در همه ابعاد آن مبارزه كرد و اسلام ناب كه ضامن سعادت دنيا و آخرت است را بر محيط خود حاكم كرد، حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) نيز با ظهور خود با جاهليت جديد كه دردناكتر از جاهليت قديم است بر خورد خواهد كرد و ارزشهاي اسلامي و الهي را بر ويرانه‌هاي جاهليت مدرن، بنا خواهد كرد.
از امام صادق(عليه السلام) درباره سيره حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) سؤال شد، فرمود:
«يصْنَعُ كَما صَنَعَ رَسُولُ اللّه(صلي الله عليه و آله وسلم) يهْدِمُ ما كانَ قَبْلَهُ كَما هَدَمَ رَسُولُ اللّه(صلي الله عليه و آله وسلم) اَمْرَالْجاهِلِية وَيسْتَأنِفُ الاِْسْلامَ جَديداً.[SUP] ( 1 [/SUP][SUP])[/SUP]
امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) مانند پيامبر اسلام عمل خواهد كرد (و) همانگونه كه پيامبر آنچه از روش جاهليت (در ميان مردم مرسوم) بود از ميان برد، همينگونه روشهاي جاهلي پيش از ظهور خود را نابود خواهد ساخت و اسلام را از نو پي ريزي خواهد كرد.»
اين سياست كلّي امام موعود(عليه السلام) در زمان حاكميت اوست. البته شرايط زماني متفاوت، موجب تغييراتي در شيوه اجرا و حكومت داري مي‌شود كه در روايات مطرح گرديده و ما در بخش‌هاي جداگانه به آنها مي‌پردازيم.
---------------------------------

1. الغيبة نعمانى، باب 13، ح 13، ص 236.

 

[omid20110]

سيره جهادي و مبارزاتي

امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) با انقلاب جهاني خود بساط كفر و شرك را از گستره زمين بر مي‌چيند و همگان را به دين مقدس اسلام دعوت مي‌كند.
پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله وسلم) در اين باره فرموده است:
«شيوه او ]امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) [ شيوه من است و مردم را بر آئين و شريعت من قرار مي‌دهد.»[SUP] ( 1 [/SUP][SUP])[/SUP]
البته آن حضرت در شرايطي ظهور مي‌كند كه حق به گونه‌اي آشكار، معرفي گرديده و از هر جهت بر مردم جهان، حجّت تمام شده است.
با اين حال طبق برخي از روايات، حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) تورات و انجيل واقعي و تحريف نشده را از غاري در انطاكيه بيرون مي‌آورد و به وسيله آنها با يهوديان و مسيحيان جهان احتجاج مي‌كند كه بسياري از ايشان مسلمان مي‌شوند.[SUP] ( 2 [/SUP][SUP])[/SUP] در اين ميان آنچه كه گرايش ملّت‌هاي گوناگون را به اسلام بيشتر مي‌كند آن است كه همگان آشكارا مي‌بينند كه مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) با امدادهاي غيبي ياري مي‌گردد و نشانه‌هاي پيامبران همچون عصاي موسي(عليه السلام) و انگشتر سليمان(عليه السلام) و زره و شمشير و پرچم پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) را همراه دارد[SUP]( 3 [/SUP][SUP])[/SUP] و براي تحقق اهداف پيامبران خدا و برقراري عدالت جهاني قيام كرده است. روشن است كه در چنين بستري كه حق و حقيقت آشكارا بر جهانيان عرضه شده است، تنها كساني در جبهه باطل باقي مي‌مانند كه به كلّي هويت انساني و الهي خود را از دست داده باشند و اينان همانها هستند كه جز فساد و تباهي و ظلم از آنها سر نمي‌زند و لازم است ساحت دولت مهدوي از لوث وجود آنان پاك گردد. اينجاست كه شمشير برنده عدالت مهدوي از نيام برآمده و با قدرت و صولت بر پيكر ستمكاران لجوج فرود مي‌آيد و كسي از آنها را باقي نمي‌گذارد. اين شيوه و روش پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) و اميرالمؤمنين(عليه السلام) نيز بوده است.[SUP] ( 4 [/SUP][SUP])[/SUP]
[SUP]-------------------------------------------[/SUP]
1. كمال الدين، ج 2، باب 39، ح 6، ص 122.
2. ر.ك: به الفتن، صص 249-251.
3. ر.ك به اثبات الهداة، ج 3، صص 439 - 494.
4. همان، ص 450.

 

[omid20110]

سيره قضايي امام

از آنجا كه موعود منتظر براي استقرار عدالت در تمام زمين ذخيره شده است، براي انجام رسالت خود نياز به يك سيستم قضايي مستحكم دارد بنابراين آن حضرت در اين بخش به شيوه جدّ بزرگوارش امام علي(عليه السلام) عمل مي‌كند و با جدّيت و قدرت به دنبال بدست آوردن حقوق پايمال شده مردمان است و حق را در هر كجا باشد، گرفته و به صاحب آن بر مي‌گرداند.
و چنان به عدالت رفتار مي‌كند كه مطابق روايات، زندگان آرزو مي‌كنند كه مردگان بر گردند و از بركت عدل او بهره مند شوند.[SUP] ( 1 [/SUP][SUP])[/SUP]
گفتني است كه بخشي از روايات بيانگر آن است كه امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) در مقام قضاوت مانند حضرت سليمان(عليه السلام) و حضرت داود(عليه السلام) عمل مي‌كند و مانند آنها با علم الهي كه دارد حكم مي‌كند و نه با استناد به شاهد و گواه.
امام صادق(عليه السلام) فرمود:
«وقتي قائم آل محمد قيام كند مانند داود و سليمان(عليهما السلام) داوري مي‌كند، (يعني) شاهد و گواه طلب نمي‌كند.»[SUP] ( 2 [/SUP][SUP])[/SUP]
و شايد راز اينگونه داوري آن است كه به سبب اعتماد بر علم الهي، عدالت حقيقي بر پا مي‌شود در حالي كه وقتي بر گواهان و سخن آنها تكيه مي‌شود، عدالت ظاهري حاكم مي‌شود زيرا به هر حال شاهدان از ميان انسانها هستند و احتمال اشتباه هست.
البته دركِ چگونگي قضاوت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) به شيوه گفته شده كار دشواري است ولي مي‌توان فهميد كه اين شيوه با اوضاع روزگار آن حضرت سازگار است.
--------------------------------------
1. الفتن، ص 99.
2. اثبات الهداة، ج 3، ص 447.

 

[omid20110]

سيره مديريتي امام عليه السلام

يكي از اركان مهم حكومت، كارگزاران آن هستند. وقتي مسئولان حكومتي افرادي شايسته باشند، كار دولت و ملّت به سامان خواهد رسيد و دست يابي به اهداف حكومت، آسان‌تر خواهد بود.
حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) به عنوان رئيس حكومت جهاني، براي مناطق گوناگون عالم، حاكماني را از ميان بهترين ياوران خود بر مي‌گزيند، آنها تمام ويژگي‌هاي يك حاكم اسلامي از قبيل دانش مديريت، تعهّد و پاكي در نيت و عمل و شجاعت در تصميم گيري را دارا هستند. با اين حال شخص امام(عجل الله تعالي فرجه الشريف) به عنوان فرمانرواي بزرگ و مركز مديريت عالم به صورت مداوم عملكرد حاكمان را زير نظر دارد و با شدّت و دقّت و بدون چشم پوشي كار آنها را حساب رسي مي‌كند. اين ويژگي مهمّ كه پيش از حكومت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) ناديده گرفته شده است در روايات به عنوان يكي از علامت‌هاي حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) بيان گرديده است.
پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله وسلم) فرمود:
«عَلامَةُ الْمَهْدي اَنْ يكُونَ شَديداً عَلَي الْعُمّالِ جَواداً بِالْمالِ رَحيماً بِالْمَساكين[SUP]( 1 [/SUP][SUP])[/SUP]؛
علامت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) آن است كه با كارگزاران خود شديد (و دقيق) است. دست بخشنده‌اي دارد و نسبت به مسكينان مهربان است.»
--------------------------
1. معجم احاديث الامام المهدى(عليه السلام)، ج 1، ح 152، ص 246.

 

[omid20110]

سيره اقتصادي امام

روش امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) در امور مالي حكومت بر مبناي مساوات قرار دارد و اين همان روش پسنديده‌اي است كه در زمان پيامبر گرامي اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) وجود داشته است و پس از او، اين شيوه تغيير يافت و معيارهاي دروغيني براي پرداخت‌هاي بي حساب به افراد، جاي آن را گرفت و سبب پيدايش فاصله طبقاتي در جامعه اسلامي آن روز شد و اگرچه امام علي(عليه السلام) و امام حسن(عليه السلام) در مدت خلافت خود به نظام برابري در پرداخت اموال مسلمين پاي بند بودند ولي پس از ايشان بني اميه اموال مسلمانان را مانند ملك شخصي خود و بر طبق مصالح فردي، به كار مي‌بردند و از اين راه پايه‌هاي حكومت نامشروع خود را محكم مي‌كردند. آنها زمين‌هاي كشاورزي يا غير آن از ثروت‌ها و اموال عمومي را به نزديكان خود مي‌بخشيدند و اين كار كه به ويژه در زمان خليفه سوم و دوران بني اميه رايج گرديده بود حالتي رسمي پيدا كرد.
امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) كه مظهر عدالت و دادگري است، بيت المالِ مردم را به عنوان ثروتي عمومي كه همگان در آن شريك هستند قرار مي‌دهد به گونه‌اي كه هيچ گونه تبعيض و امتياز خواهي در آن راه نداشته باشد و بخشش ثروت‌ها و زمين‌ها به كلّي ممنوع باشد.
پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) فرمود:
«... اِذا قامَ قائِمُنا اضْمَحَلَّت الْقَطائِعُ فَلاقَطائِع[SUP]( 1 [/SUP][SUP])[/SUP]؛
زماني كه قائم ما قيام كند، قطايع (زمين هايي كه زمامداران و حكام جور در مالكيت خود در آوره و يا واگذار كرده اند) از بين مي‌رود به طوري كه ديگر قطايعي در ميان نخواهد بود.»
و ديگر از شاخصه‌هاي شيوه مالي امام آن است كه در راستاي رفع نيازهاي مادّي و ايجاد رفاهي معقول براي زندگي تمام افراد، امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) اموال فراواني به مردم مي‌بخشد و در حكومت او هر نيازمندي كه از او طلب مي‌كند، اموال زيادي دريافت مي‌كند.
پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) فرمود:
«... فَهُوَ يحْثُوا الْمالَ حَثْواً[SUP]( 2 [/SUP][SUP])[/SUP]؛
او (مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) اموال را به فراواني مي‌بخشد.»
و اين شيوه براي ايجاد زمينه‌هاي اصلاح فردي و اجتماعي است كه هدف بزرگ امام خوبان است. آن حضرت با بي نياز كردن مردم از جهت مادّي، در پي ايجاد زمينه مناسب براي پرداختن افراد به طاعت و عبادت پروردگار است كه در بخش اهداف حكومت به تفصيل درباره آن سخن گفتيم.
------------------------------------
1. بحارالانوار، ج 52، ص 309.
2. معجم احاديث الامام المهدى(عليه السلام)، ج 1، ص 232، ح 143.

 

[omid20110]

سيرة شخصي امام

سيره امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) در رفتار شخصي و نيز در ارتباط با مردم، نمايانگر يك حاكم اسلامي نمونه است كه حكومت در نگاه او وسيله‌اي است براي خدمت به مردم و رسانيدن آن‌ها به قله‌هاي كمال و نه جايگاهي براي زراندوزي و ستمگري و به استثمار كشيدن بندگان خدا!
به راستي كه آن امام صالحان در كرسي حكمفرمايي ياد آور حكومت پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله وسلم) و اميرالمؤمنين علي(عليه السلام) است و با وجود آنكه همه اموال و ثروت‌ها در اختيار اوست در زندگي شخصي خود در پايين ترين سطح به سر مي‌برد و به كمترين‌ها قناعت مي‌كند.
امام علي(عليه السلام) در توصيف او فرموده است:
«امام ]مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) [ با خود عهد مي‌بندد كه ]اگرچه حاكم و رهبر جامعه بشري است ولي[ همانند رعيت خود راه رود و مانند آنان بپوشد و بر مركبي همچون مركب آنها سوار شود... و به كم قناعت كند.»[SUP] ( 1 [/SUP][SUP])[/SUP]
امام علي(عليه السلام) خود چنين بود و در زندگي دنيا و خوراك و پوشش آن زهدي پيامبرگونه داشت و مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) در اين ميدان به آن حضرت اقتدا خواهد كرد.
امام صادق(عليه السلام) فرمود:
«اِنَّ قائِمَنا اِذا قامَ لَبِسَ لِباسَ عَلِي وَ سارَ بِسيرَتِهِ[SUP]( 2 [/SUP][SUP])[/SUP]؛
وقتي قائم ما قيام كند لباس علي(عليه السلام) را در بر مي‌كند و روش او را پيش مي‌گيرد.»
او كه درباره خود سخت گير و دقيق است، با امت چون پدري مهربان است و آسايش و راحتي آنها را مي‌خواهد به گونه‌اي كه در روايت امام رضا(عليه السلام) اينگونه توصيف شده است:
«اَلاِْمام، الاَْنيسُ الرّفيق وَالوالِدُ الشَّفيق وَالاَْخُ الشَّقيق وَالأُمُّ البَرَّةِ بِالْوَلَدِالصَّغير مَفْزَعُ الْعِبادَ فِي الدّاهِية النّاد[SUP]( 3 [/SUP][SUP])[/SUP]؛
امام آن همدم همراه و آن پدر مهربان و برادر تني (كه پشتيبان برادر) است و مادر دلسوز نسبت به فرزند خردسال است و پناهگاه بندگان در واقعه هولناك.»
آري او چنان با امت صميمي و نزديك است كه همه او را پناهگاه خود مي‌دانند.
از پيامبر مكرّم اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) روايت شده كه درباره مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) فرموده است:
«امّتش به او پناه مي‌برند آن گونه كه زنبورها به ملكه خود پناهنده مي‌شوند.»[SUP] ( 4 [/SUP][SUP])[/SUP]
او مصداق كامل رهبري است كه از ميان مردم برگزيده شده و در بين آنها و مانند آنها زندگي مي‌كند. به همين دليل دردهاي آنها را به خوبي مي‌شناسد و درمان آن را مي‌داند و تمام همّت خود را براي بهبودي حال آنها به كار مي‌گيرد و در اين راه تنها به رضايت الهي مي‌انديشد. در اين صورت چرا امّت در كنار او به آرامش و امنيّت نرسد و به كدام دليل دل به غير او بسپارد؟!
--------------------------------
1. منتخب الاثر، فصل 6، باب 11، ح 4، ص 581.
2. وسائل الشيعه، ج 3، ص 348.
3. اصول كافى، ج 1، ح 1، ص 225.
4. منتخب الاثر، فصل 7، باب 7، ح 2، ص 598.

 

[omid20110]

مقبوليّت عمومي

يكي از دغدغه‌هاي حكومت‌ها جلب رضايت عموم بوده است ولي به خاطر ضعف‌هاي بسياري كه در اداره مجموعه‌ها وجود داشته چنين رضايتي حاصل نشده است. از ويژگي‌هاي اساسي حكومت حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) همين است كه مورد قبول همه افراد و اجتماعات بشري است و نه تنها همه اهل زمين كه ساكنان آسمان نيز نسبت به آن حكومت الهي و فرمانرواي عدل گستر رضايت كامل دارند.
پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) فرمود:
«شما را بشارت مي‌دهم به مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف).. اهل آسمان و زمين از او (و حكومت او) راضي هستند. و چگونه ممكن است كه كسي از حاكميت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) ناراضي باشد و حال آنكه براي همه جهانيان روشن مي‌شود كه صلاح امر بشر و سعادت او در همه جنبه‌هاي مادي و معنوي تنها در سايه حكومت الهي آن حضرت است.»[SUP] ( 1 [/SUP][SUP])[/SUP]
بجاست در پايان اين بخش كلام جاودانه امام علي(عليه السلام) را به عنوان حُسن ختام بياوريم:
«... خداوند او را (امام مهدي را) به وسيله فرشتگان خود تأييد مي‌كند و ياران او را حفظ مي‌كند و به وسيله نشانه‌هاي خود ياريش مي‌كند و او را بر اهل زمين پيروز مي‌گرداند به گونه‌اي كه (همه) با ميل و رغبت يا به اكراه به او مي‌گروند و زمين را از عدل و داد و از روشنايي و دليل پر مي‌كند. شهرها به او ايمان مي‌آورند تا اينكه كافري نمي‌ماند جز آنكه ايمان مي‌آورد و زشت كاري نمي‌ماند جز آنكه نيكو مي‌گردد و در حكومت او درندگان با هم آشتي مي‌كنند و زمين بركت‌هاي خود را بيرون مي‌ريزد و آسمان خيرات خود را فرو مي‌بارد و گنج‌ها (ي زمين) براي او آشكار مي‌گردد... پس خوشا حال آنكه روزگار او را ببيند و سخن او را بشنود.»[SUP] ( 2 [/SUP][SUP])[/SUP]
[SUP]-----------------------------------------------[/SUP]
1. بحارالانوار، ج 51، ص 81.
2. اثبات الهداة، ج 3، ص 524.

 

[omid20110]

رجعت

يکي از حوادث مهم هنگام ظهور، موضوع رجعت و بازگشت نيکان و بدان به دنياست که از جمله عقايد شيعه است و در آثار اسلامي از گذشته تا حال بحث‌هاي فراواني دربارۀ آن بيان گرديده است. در اين بخش به اختصار درباره اين موضوع مي‌پردازيم و بحث‌هاي تکميلي را به کتاب‌هاي مستقل در اين موضوع وا مي‌گذاريم.

مفهوم رجعت
رجعت در لغت به معني بازگشت است و در فرهنگ ديني مقصود از آن عبارتست از بازگشت حجّت‌هاي الهي و امامان معصوم(عليهم السلام) و گروهي از مومنان خالص و کفار و منافقان به عالم دنيا يعني ايشان به امر خداوند بار ديگر زنده مي‌شوند و به دنيا برمي گردند و اين دورنمايي از رستاخيز است که پيش از قيامت در همين عالم اتفاق مي‌افتد.

 

[omid20110]

فلسفه رجعت

امام باقر(عليه السلام) در ضمن روايتي که دربارۀ رجعت آمده است فرموده‌اند:
«مومنان برمي گردند تا عزيز شوند و چشمان آنان روشن گردد و تبهکاران برمي گردند تا خداوند آنها را خوار کند.»[SUP]( 1 )[/SUP]
درست است که جايگاه اصلي براي پاداش و کيفر انسانها، عالم آخرت است ولي خداوند اراده فرموده است که بخشي از اجر و کيفر آنها را در همين دنيا عملي کند.
هدف ديگر از رجعت برخورداري مومنان از سعادت ياري حضرت ولي عصر(عجل الله تعالي فرجه الشريف) بيان گرديده. اين مهم در ضمن دعاها و نيز بيانات بعضي از علما مطرح شده است.
مرحوم سيد مرتضي (متوفي436 ق) گفته است:
«همانا خداوند هنگام ظهور حضرت مهدي(عليه السلام) گروهي از شيعيان آن حضرت را که قبلاً از دنيا رفته اند برمي گرداند تا به ثواب ياري آن حضرت نائل شوند...».[SUP] ( 2 )[/SUP]
و در زيارت امام عصر در سرداب مقدس سامراء آمده است:
«مولاي، فان ادرکني الموت قبل ظهورک فانّي اتوسّل بک و با بائک الطاهرين الي الله تعالي و اسئله ان يصلي علي محمد و آل محمد و ان يجعل لي کرّۀ في ظهورک و رجعۀ في ايامک لابلغ من طاعتک مرادي و اشفي من اعدائک فوأدي.[SUP] ( 3 )[/SUP]
اگر پيش از ظهور تو مرگ، مرا دريابد، به وسيله تو و پدران پاکت به خداي بزرگ متوسل مي‌شوم و از او مي‌خواهم که بر محمد و خاندان او درود بفرستد و براي من بازگشتي در ظهور تو و روزگار [دولت] تو قرار دهد تا به مقصود خود در زمينه اطاعت تو نائل شوم و سينه ام را از [خواري] دشمنانت شفا دهم.»
----------------------------------
1. بحارالانوار، ج53 ص64
2.رسائل، ج1، ص 125
3.مفاتیح الجنان: آداب سرداب مقدس ، زیارت دوم صاحب الأمر(عليه السلام)

 

[omid20110]

جايگاه رجعت در متون ديني

رجعت از عقايد مسلم شيعه است که پشتوانه آن دهها آيه قرآن و صدها روايت از پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) و ائمه معصومين(عليهم السلام) است.
محدث بزرگ مرحوم شيخ حرّ عاملي در کتاب خود «ايقاظ» 520 حديث درباره رجعت نقل کرده است و مرحوم مجلسي مي‌فرمايد:
«اگر احاديث رجعت متواتر[SUP]( 1 )[/SUP] نباشد ديگر در هيچ موردي نمي‌توان ادعاي تواتر کرد.»[SUP] ( 2 )[/SUP]
گذشته از آيات و روايات فراوان، همه علماي شيعه بر اين حقيقت اتفاق نظر دارند چنانکه مرحوم شيخ حرّ عاملي به اين مطلب تصريح کرده و بلکه ثبوت رجعت را از ضروريات مذهب شيعه دانسته است.[SUP] ( 3 )[/SUP]
[SUP]------------------------------------------------[/SUP]
1. متواتر به روایاتی می گویند که تعداد روایت کنندگان آنها به قدری زیاد است که احتمال اجتماع آنها بر دروغ را غیر ممکن می سازد.
2.خادمی شیرازی، رجعت، ص 140
.3 همان، ص 145.


رجعت در ادعيه و زيارت

قابل ذکر است موضوع رجعت در دعاها و زياراتي که از امامان معصوم(عليهم السلام) نقل شده نيز مطرح گرديده است. در زيارت جامعه کبيره که از امام هادي(عليه السلام) روايت شده مي‌خوانيم.
«معترف بکم، مومن باياتکم، مصدق برجعتکم، منتظر لامرکم[SUP]( 1 )[/SUP]؛
(اي امامان و حجت‌هاي خدا) من به شما [و امامت شما] اعتراف مي‌كنيم و بازگشت شما را [به اين دنيا] باور دارم و رجعت شما را تصديق مي‌کنم و امر شما را انتظار مي‌‌کشم.»
در بعضي از زيارت‌هاي مخصوص به حضرت مهدي(عليه السلام) از جمله زيارت آل ياسين نيز اين موضوع با صراحت بيان گرديده است.
-------------------------------------------
1. مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره.