ghazal1994
عضو جدید
طبقه بندی فیستول و آبسه مقعدی
آبسه مقعدی براساس محل و موقعیت آنها نسبت به ساختار تشکیلی و پیرامونی مقعد و رکتوم طبقه بندی میشوند مانند : اطراف مقعد، ایسکیوآنال ، intersphincteric یا supralevator. در این طبقه بندی ، ناحیه اطراف مقعد بیشترین و supralevator کمترین موارد را دارا هستند. اگر هریک از این آبسه ها بصورت پیرامونی دور مقعد یا رکتوم پخش شوند به آن آبسه ی نعلی گفته میشود.
فیستول ها براساس ارتباطشان با بخش اسفنکتر مقعد (عضله هایی که اجازه ی کنترل مدفوع را به ما میدهند) طبقه بندی میشوند. طبقه بندی آنها به صورت intersphincteric, transsphincteric, suprasphincteric, extrasphincteric میباشد. نوع Intersphincteric عمومی ترین و extrasphincteric نادرترین است . این طبقه بندی ها برای تعیین نوع درمان بسیار مهم می باشند.
علائم فیستول وآبسه مقعدی
نشانه های معمول آبسه شامل درد آنورکتال ، ورم ، سلولیت اطراف مقعد (قرمزی پوست) و تب می باشد و بعضی اوقات هم خون ریزی مقعد یا علائم ادراری مانند اشکال در شروع یا کلا ادرار دردناک دیده میشود. بیمارانی که دچار فیستول هستند معمولا سابقه آبسه ی مقعدی داشته اند و از علائمی مانند درد آنورکتال ، تخلیه پوست اطراف مقعد ، خارش و بعضی مواقع خون ریزی رنج می برند.
آزمایشات فیستول
معاینه جسمی همراه با سابقه دقیق بیمار از لحاظ علائم آنورکتالی ضروری هستند. نشانه هایی از قبیل تب ، قرمزی ، ورم و نرمی حاکی از آبسه می باشند. ضمنا هرچند اکثر آبسه ها روی پوست بیرونی مقعد قابل مشاهده اند ولی باید خاطرنشان کرد در بعضی موارد به غیر از درد مقعد هیچ نشانه ی ظاهری وجود ندارد.
در آزمایش فیستول مقعدی ، بخش خارجی که مدفوع یا خون از آن خارج میشود قابل روئیت است و بافت متورم در بخش خارجی دال بر فیستول رسیده و کامل است ولی در بعضی مواقع فیستول خود بخود بسته میشود و تخلیه متناوب میشود که در این حالت تشخیص آن در زمان معاینه مشکل میشود.
گفتگوی پزشک با بیمار
اکثر آبسه ها و فیستول های مقعدی براساس معاینه ی پزشکی تشخیص داده میشوند ولی بعضی اوقات مطالعات بیشتری لازم است. امروزه برای تشخیص آبسه های عمیق و نعلی و مشاهده ی شیار فیستول از سونوگرافی اندوآنال دو بعدی و سه بعدی استفاده میشود. در این حالت برای دقت بیشتر به مسیر فیستول آب اکسیژنه تزریق میشود. سی تی اسکن هم برای بیمارانی که دچار عفونت حاد شده اند یا مشکلات پزشکی دیگری با علائم مشابه دارند (مثل بیماری کرون) راه حل مناسبی است. ام آر آی هم دقت بالای ۹۰ درصدی دارد تا شیار فیستول مشخص شود.
درمان فیستول
در اکثر موارد راه درمان آبسه جراحی با لیزر است و پوست مجاور مقعد برای تخلیه عفونت با لیزر شکاف داده میشود. این کار در مطب توسط بی حس کننده بدون درد وخون ریزی درکمتر یک ساعت انجام میشود و برای عفونت های حادتر یا بیمارانی که قند خون یا مقاومت بدنی کمتری دارند این عمل در کلینیک انجام میشود.
آبسه مقعدی براساس محل و موقعیت آنها نسبت به ساختار تشکیلی و پیرامونی مقعد و رکتوم طبقه بندی میشوند مانند : اطراف مقعد، ایسکیوآنال ، intersphincteric یا supralevator. در این طبقه بندی ، ناحیه اطراف مقعد بیشترین و supralevator کمترین موارد را دارا هستند. اگر هریک از این آبسه ها بصورت پیرامونی دور مقعد یا رکتوم پخش شوند به آن آبسه ی نعلی گفته میشود.
فیستول ها براساس ارتباطشان با بخش اسفنکتر مقعد (عضله هایی که اجازه ی کنترل مدفوع را به ما میدهند) طبقه بندی میشوند. طبقه بندی آنها به صورت intersphincteric, transsphincteric, suprasphincteric, extrasphincteric میباشد. نوع Intersphincteric عمومی ترین و extrasphincteric نادرترین است . این طبقه بندی ها برای تعیین نوع درمان بسیار مهم می باشند.
علائم فیستول وآبسه مقعدی
نشانه های معمول آبسه شامل درد آنورکتال ، ورم ، سلولیت اطراف مقعد (قرمزی پوست) و تب می باشد و بعضی اوقات هم خون ریزی مقعد یا علائم ادراری مانند اشکال در شروع یا کلا ادرار دردناک دیده میشود. بیمارانی که دچار فیستول هستند معمولا سابقه آبسه ی مقعدی داشته اند و از علائمی مانند درد آنورکتال ، تخلیه پوست اطراف مقعد ، خارش و بعضی مواقع خون ریزی رنج می برند.
آزمایشات فیستول
معاینه جسمی همراه با سابقه دقیق بیمار از لحاظ علائم آنورکتالی ضروری هستند. نشانه هایی از قبیل تب ، قرمزی ، ورم و نرمی حاکی از آبسه می باشند. ضمنا هرچند اکثر آبسه ها روی پوست بیرونی مقعد قابل مشاهده اند ولی باید خاطرنشان کرد در بعضی موارد به غیر از درد مقعد هیچ نشانه ی ظاهری وجود ندارد.
در آزمایش فیستول مقعدی ، بخش خارجی که مدفوع یا خون از آن خارج میشود قابل روئیت است و بافت متورم در بخش خارجی دال بر فیستول رسیده و کامل است ولی در بعضی مواقع فیستول خود بخود بسته میشود و تخلیه متناوب میشود که در این حالت تشخیص آن در زمان معاینه مشکل میشود.
گفتگوی پزشک با بیمار
اکثر آبسه ها و فیستول های مقعدی براساس معاینه ی پزشکی تشخیص داده میشوند ولی بعضی اوقات مطالعات بیشتری لازم است. امروزه برای تشخیص آبسه های عمیق و نعلی و مشاهده ی شیار فیستول از سونوگرافی اندوآنال دو بعدی و سه بعدی استفاده میشود. در این حالت برای دقت بیشتر به مسیر فیستول آب اکسیژنه تزریق میشود. سی تی اسکن هم برای بیمارانی که دچار عفونت حاد شده اند یا مشکلات پزشکی دیگری با علائم مشابه دارند (مثل بیماری کرون) راه حل مناسبی است. ام آر آی هم دقت بالای ۹۰ درصدی دارد تا شیار فیستول مشخص شود.
درمان فیستول
در اکثر موارد راه درمان آبسه جراحی با لیزر است و پوست مجاور مقعد برای تخلیه عفونت با لیزر شکاف داده میشود. این کار در مطب توسط بی حس کننده بدون درد وخون ریزی درکمتر یک ساعت انجام میشود و برای عفونت های حادتر یا بیمارانی که قند خون یا مقاومت بدنی کمتری دارند این عمل در کلینیک انجام میشود.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
