انواع امتحانات
یک امتحان در یکی از دو مقوله اصلی زیر قرار می گیرد:
امتحان عینی(objective) و امتحان تشریحی(subjective)؛ که هر کدام امتیازات و نقایص خاص خود را دارند که بستگی به درس؛ محتوا و هدف امتحان دارد.
از آنجا که تعداد بسیار کمی از مدارس خارجی از امتحان عینی استفاده می کنند؛ احتمالا شما با آن کمتر از نوع تشریحی یا مقاله ای آشنا هستید.
امتحانات عینی: در این نوع امتحان تنوع بسیاری وجود دارد.
اساسا در یک امتحان عینی شما محدود به انتخاب پاسخ صحیح از بین پاسخ های احتمالی هستید.
شما چیزی نمی نویسید فقط تصمیم می گیرید که آیا جواب های مقابل حروف A و B و C و یا D صحیح است یا خیر.
به این نوع امتحانات به دو دلیل عینی می گویند:
1) هر دانشجو شانسی برابر با دیگری دارد؛ او فقط باید جواب صحیح را از بین گزینه های یک فهرست انتخاب کند؛ بنابراین او فرصت اینکه موضع متفاوت یا عقیده شخصی خود را بیان کند ؛ ندارد.
2) قضاوت و شخصیت معلم به هیچ وجه نمی تواند تاثیری بر تصحیح بگذارد؛ در حقیقت بسیاری از امتحانات عینی توسط ماشین تصحیح می شوند.
این نوع امتحان را می توان سریع تر و عینی تر از امتحانات تشریحی نمره داد اما لزوما قابل اعتمادتر نیستند.
در یک امتحان عینی شما فقط نیاز به تشخیص دارید و نیازی به تولید دوباره آنچه آموخته اید؛ ندارید.
اگرچه در یک امتحان عینی خوب شما باید از طریق یک مسئله پیچیده فکر کرده و گزینه ها را قبل از انتخاب یک جواب ارزیابی کنید ولی معمولا به اندازه یک امتحان تشریحی در سنجش استعداد شما برای تفسیر اطلاعات موثر نیست.
بیان انگلیسی در امتحان عینی عاملی به حساب نمی آید(البته بجز زبان انگلیسی)؛ با این وجود؛ درک مطلب بسیار مهم است.
لازم است دقیقا دستورالعمل ها فهمیده شده و از آن ها پیروی شود و هر سوالی بطور کامل و دقیق خوانده شود.
امتحانات عینی معمولا بصورت درست و غلط؛ چند جوابی؛ جور کردنی؛ یا تکمیل کردن جمله هستندن.
امتحانات استاندارد: نوعی امتحان عینی است که اغلب بطور گسترده و مکررا استفاده می شود.
شما ممکن است یک امتحان انگلیسی از این نوع برای مثال؛ تافل؛ ALIGU یا امتحان مهارت انگلیسی را داده باشید.
در این نوع امتحانات از شما انتظار ندارند که همه سوالات را جواب دهید و یا نمره کامل بگیرید.
نتیجه امتحان به عنوان نمره استاندارد بر اساس نتایج هزاران دانشجو گزارش می شود از آنجا که این امتحانات با کامپیوتر تصحیح می شوند؛ شما جواب ها را روی خود ورقه امتحانی ارائه نمی دهید به جای آن ورقه پاسخ را باسیاه کردن فضا یا حرفی که با حرف پاسخ در برگ امتحانی مطابقت دارد علامت می زنید.
از دستورالعمل های جزئی هر چه که باشند دقیقا پیروی کنید.
کامپیوتر نمی تواند حدس بزند که قصد شما کدام پاسخ بوده است و نیز چون شما باید سوالات را در یک برگ بخوانید و پاسخ آن را در برگ دیگر بدهید ممکن است تحت فشار کمبود وقت؛ گیج شده و جوابی را پس و پیش بزنید.
اطمینان حاصل کنید که شماره پاسخ با شماره سوال مطابقت دارد.
در هر نوع از امتحانات عینی؛ خواندن دقیق دستورالعمل ها و پیروی کامل از آن ها مهم است.
دستورالعمل ها در امتحانات مختلف و نیز گاهی در یک امتحان متفاوتند؛ اطمینان حاصل کنید که فهمیده اید که چگونه باید پاسخ را ارائه دهید و آن را دقیقا همانطور که مورد نیاز است انجام داده اید در غیر این صورت احتمالا پاسخ شما غلط محسوب می شود.
هنگامی که شما این نوع امتحان را دارید ابتدا به همه امتحان نگاه کنید تا یک ایده کلی از نوع و ترتیب سوالات؛ روش ارائه پاسخ ها و هر گونه زمانبندی پیشنهادی بدست آورید.
بررسی کرده و ببینید که آیا هیچ راهی برای حدس زدن وجود دارد یا خیر.
اغلب یک پاسخ غلط دو نمره منفی دارد در حالیکه یک پاسخ حذف شده فقط یک نمره منفی به حساب می آید؛ از حدس بی اساس بپرهیزید.
اما اگر ایده مبهمی از پاسخ در ذهن دارید یا مطمئن هستید که چند گزینه آشکارا غلط هستند ممکن است حدس زدن به نفع شما باشد.
وقتی مطمئن شدید که دستورالعمل ها را فهمیده اید شروع کنید؛ وقت زیادی صرف هر سوال نکنید.
اگر مطمئن نیستید آن را حذف کنید و به سوالات دیگر بپردازید اگر بعدا وقت داشتید به آن سوال باز گردید.
جملات را با دقت بخوانید؛ در جستجوی کلمات کلیدی مهم مانند never,none,all,always,sometimes,least,best باشید؛ این نوع کلمات وابسته وصفی هستند و صحت یک جمله به آن ها بستگی دارد.
هنگامی که امتحان خود را تمام کردید ورقه خود را بررسی کنید؛ از خودتان بپرسید:
1_ آیا من از دستورالعمل ها کاملا پیروی کرده ام؟(دستورالعمل ها را دوباره بخوانید و کنترل کنید که آیا از آن ها پیروی کرده اید یا خیر.
2_ آیا به همه سوالاتی که احتمالا می دانستم پاسخ داده ام؟(کنترل کنید و ببینید که آیا هر کدام از آن ها را که می توانید تا حدی با اطمینان پاسخ دهید؛ حذف نکرده اید).
3_ آیا پاسخ ها را به درستی و به وضوح نوشته ام؟(کنترل کنید و ببینید که آیا حروف و جواب های یک کلمه ای را خوانا نوشته اید یا خیر.
ورقه های پاسخ جداگانه را کنترل کنید و مطمئن شوید که دو پاسخ را برای یک سوال علامت نزده اید.
امتحانات تشریحی(یا مقاله ای): به این نوع امتحانات تشریحی می گویند زیرا شما می توانید عقاید خود را آزادانه بیان کنید و به هر روشی که می خواهید اطلاعات را تفسیر کنید.
به همین ترتیب استاد شما هم می تواند کیفیت عقاید و تفسیرهای شما را مانند سازماندهی و منطق ارائه آن ها ارزیابی کند.
یک امتحان تشریحی به شما امکان انتخاب؛ سازماندهی و ارائه اطلاعات را به هر طریقی که انتخاب کنید می دهد؛ لازمه این آزادی چندین مسئولیت است:
اول؛ اطمینان حاصل کنید که چقدر وقت به شما داده شده است؛ در نظر داشته باشید تا آن حد بنویسید که می توانید در این وقت مجاز بنویسید.
دوم؛ هر سوال را به دقت بخوانید و اطمینان حاصل کنید فهمیده اید که کلمات متداول زیر نیاز به انجام چه کاری دارند:
مقایسه و مقابله: مقایسه به معنی اینست که نشان دهید که چند چیز از چه جهاتی شبیه هستند .
مقابله به معنی اینست که نشان دهید که آن ها از چه جهاتی متفاوتند.
اگر از شما خواسته اند که فقط یکی از آن ها را انجام دهید؛ یا مقایسه یا مقابله؛ مجازید که دیگری را ذکر کنید اما تاکید باید روی یکی از آن ها _ مقایسه یا مقابله _ باشد.
انتقاد کردن: به معنی بیان قضاوت خودتان است البته با در نظر گرفتن اصولی که برای ارزشیابی انتقادی بکار می برید.
به خاطر داشته باشید که نکات خوب را مانند نکات بد مشخص کنید.
شرح دادن: به معنی نوشتن یک پاسخ مفصل و نسبتا کامل است؛ البته تا جایی که دانش و وقتتان به شما اجازه می دهد.
شما آزاد هستید که اگر بخواهید به سوال رجوع کنید اما باید مسئله را بررسی کنید و توجهی دو جانبه که هر گونه مباحثه ای را در بر بگیرد؛ داشته باشید.
شمردن: به معنی نوشتن نکات؛ بصورت تک تک در فهرستی به شکل رئوس مطالب می باشد؛ حتی الامکان آنها را فشرده بنویسید.
بیان کردن: به معنی پاسخ مختصر و مستقیم است؛ جزئیات؛ مثالها و تصاویر غالبا حذف می شوند.
ارتباط دادن: به معنی نشان دادن ارتباطات با تاکید بر پیوندها و اشتراکات عقاید مختلف است.
چگونه چیزی علت یا معلول چیز دیگر می شود؛ چگونه چیزها مشابه یا متفاوت با بقیه هستند.
نشان دادن: معمولا به معنی روشن کردن عقیده ای با نمایش نمودار؛ شکل؛ یا نمونه های به خصوص است.
توضیح دادن: به معنی روشن کردن؛ تفسیر کردن یا بیان کردن مطلب به نوع دیگر و آوردن دلیل برای اختلافات عقاید یا نتایج و تجزیه حقایق؛ علل یا روندها است.
خلاصه کردن: به معنی ارائه حقایق اصلی؛ عقاید یا توضیحات به شکل فشرده است.
جزئیات؛ مثال ها و تصاویر باید حذف شوند.
سوم؛ قبل از شروع به نوشتن هر چیزی افکار خود را با در نظر گرفتن رئوس مطالب پاسخ احتمالی؛ تنظیم کنید.
رئوس مطالب خود را کنترل کنید و ببینید که آیا الگویی برای بسط مطلب دارد یا خیر.
هنگامی که مطمئن شدید که شما اطلاعات مورد نیاز و کافی؛ البته فقط اطلاعات مرتبط را دارید شروع به نوشتن کنید.
انگلیسی شما قسمت مهمی از مقاله شماست؛ هنگام نوشتن امتحانات برای درس های غیر از انگلیسی ممکن است مایل باشید که کیفیت انگلیسی خود را ندیده بگیرید.
امتحان تشریحی نوعی ارتباط کلامی است؛ گویا بودن پیام بستگی به گویا بودن پیام شما دارد؛ چنانچه دستور زبان شما صحیح نباشد اگر لغاتی که به کار می برید مبهم باشند؛ اگر سازماندهی شما تحریف شده باشد؛ اگر دست خط شما خوانا نباشد؛ احتمالا در ایجاد ارتباط اختلال ایجاد می شود.
حتی اگر پیام هم رسانده شود ولی آشفته و قابل درک باشد؛ استاد شما به دلیل خستگی چشمان و تنگ شدن حوصله اش ناخودآگاه از امتیاز شما می کاهد.
سعی کنید در تمام مدت؛ انگلیسی را به بهترین نحوی که می دانید بکار ببرید؛ این برای بقیه درس هایتان نیز مفید خواهد بود و عادات صحیح شما را در انگلیسی تقویت خواهد کرد.
امتحانات ده دقیقه ای: نوع متداولی از امتحانات تشریحی امتحان ده دقیقه ای است که ممکن است اعلام شده یا اعلام نشده باشد.
بعضی از استادان آن ها را بیش از انواع دیگر امتحان استفاده می کنند.
اگر شما بتوانید خودتان را قانع کنید که برای هر درس منتظر یک امتحان ده دقیقه ای باشیف؛ انگیزه شما برای آماده شدن برای امتحان سراسری بیش از زمانی است که امکان دادن چنین امتحاناتی را نداشته باشید.
سوالات در امتحانات ده دقیقه ای بر اساس موضوع تغییر می کند.
در ریاضی و علوم ممکن است از شما بخواهند که مسئله ای را حل کنید یا ممکن است بخواهند که ماده ای را تعریف کنید؛ روندی را توضیح دهید یا واکنشی را توصیف کنید.
این نوع سوالات به همان کیفیت منظم نوشتن که سوالات تاریخ؛ جامعه شناسی؛ اقتصاد؛ یا انگلیسی دارند؛ نیاز دارند.
یک امتحان در یکی از دو مقوله اصلی زیر قرار می گیرد:
امتحان عینی(objective) و امتحان تشریحی(subjective)؛ که هر کدام امتیازات و نقایص خاص خود را دارند که بستگی به درس؛ محتوا و هدف امتحان دارد.
از آنجا که تعداد بسیار کمی از مدارس خارجی از امتحان عینی استفاده می کنند؛ احتمالا شما با آن کمتر از نوع تشریحی یا مقاله ای آشنا هستید.
امتحانات عینی: در این نوع امتحان تنوع بسیاری وجود دارد.
اساسا در یک امتحان عینی شما محدود به انتخاب پاسخ صحیح از بین پاسخ های احتمالی هستید.
شما چیزی نمی نویسید فقط تصمیم می گیرید که آیا جواب های مقابل حروف A و B و C و یا D صحیح است یا خیر.
به این نوع امتحانات به دو دلیل عینی می گویند:
1) هر دانشجو شانسی برابر با دیگری دارد؛ او فقط باید جواب صحیح را از بین گزینه های یک فهرست انتخاب کند؛ بنابراین او فرصت اینکه موضع متفاوت یا عقیده شخصی خود را بیان کند ؛ ندارد.
2) قضاوت و شخصیت معلم به هیچ وجه نمی تواند تاثیری بر تصحیح بگذارد؛ در حقیقت بسیاری از امتحانات عینی توسط ماشین تصحیح می شوند.
این نوع امتحان را می توان سریع تر و عینی تر از امتحانات تشریحی نمره داد اما لزوما قابل اعتمادتر نیستند.
در یک امتحان عینی شما فقط نیاز به تشخیص دارید و نیازی به تولید دوباره آنچه آموخته اید؛ ندارید.
اگرچه در یک امتحان عینی خوب شما باید از طریق یک مسئله پیچیده فکر کرده و گزینه ها را قبل از انتخاب یک جواب ارزیابی کنید ولی معمولا به اندازه یک امتحان تشریحی در سنجش استعداد شما برای تفسیر اطلاعات موثر نیست.
بیان انگلیسی در امتحان عینی عاملی به حساب نمی آید(البته بجز زبان انگلیسی)؛ با این وجود؛ درک مطلب بسیار مهم است.
لازم است دقیقا دستورالعمل ها فهمیده شده و از آن ها پیروی شود و هر سوالی بطور کامل و دقیق خوانده شود.
امتحانات عینی معمولا بصورت درست و غلط؛ چند جوابی؛ جور کردنی؛ یا تکمیل کردن جمله هستندن.
امتحانات استاندارد: نوعی امتحان عینی است که اغلب بطور گسترده و مکررا استفاده می شود.
شما ممکن است یک امتحان انگلیسی از این نوع برای مثال؛ تافل؛ ALIGU یا امتحان مهارت انگلیسی را داده باشید.
در این نوع امتحانات از شما انتظار ندارند که همه سوالات را جواب دهید و یا نمره کامل بگیرید.
نتیجه امتحان به عنوان نمره استاندارد بر اساس نتایج هزاران دانشجو گزارش می شود از آنجا که این امتحانات با کامپیوتر تصحیح می شوند؛ شما جواب ها را روی خود ورقه امتحانی ارائه نمی دهید به جای آن ورقه پاسخ را باسیاه کردن فضا یا حرفی که با حرف پاسخ در برگ امتحانی مطابقت دارد علامت می زنید.
از دستورالعمل های جزئی هر چه که باشند دقیقا پیروی کنید.
کامپیوتر نمی تواند حدس بزند که قصد شما کدام پاسخ بوده است و نیز چون شما باید سوالات را در یک برگ بخوانید و پاسخ آن را در برگ دیگر بدهید ممکن است تحت فشار کمبود وقت؛ گیج شده و جوابی را پس و پیش بزنید.
اطمینان حاصل کنید که شماره پاسخ با شماره سوال مطابقت دارد.
در هر نوع از امتحانات عینی؛ خواندن دقیق دستورالعمل ها و پیروی کامل از آن ها مهم است.
دستورالعمل ها در امتحانات مختلف و نیز گاهی در یک امتحان متفاوتند؛ اطمینان حاصل کنید که فهمیده اید که چگونه باید پاسخ را ارائه دهید و آن را دقیقا همانطور که مورد نیاز است انجام داده اید در غیر این صورت احتمالا پاسخ شما غلط محسوب می شود.
هنگامی که شما این نوع امتحان را دارید ابتدا به همه امتحان نگاه کنید تا یک ایده کلی از نوع و ترتیب سوالات؛ روش ارائه پاسخ ها و هر گونه زمانبندی پیشنهادی بدست آورید.
بررسی کرده و ببینید که آیا هیچ راهی برای حدس زدن وجود دارد یا خیر.
اغلب یک پاسخ غلط دو نمره منفی دارد در حالیکه یک پاسخ حذف شده فقط یک نمره منفی به حساب می آید؛ از حدس بی اساس بپرهیزید.
اما اگر ایده مبهمی از پاسخ در ذهن دارید یا مطمئن هستید که چند گزینه آشکارا غلط هستند ممکن است حدس زدن به نفع شما باشد.
وقتی مطمئن شدید که دستورالعمل ها را فهمیده اید شروع کنید؛ وقت زیادی صرف هر سوال نکنید.
اگر مطمئن نیستید آن را حذف کنید و به سوالات دیگر بپردازید اگر بعدا وقت داشتید به آن سوال باز گردید.
جملات را با دقت بخوانید؛ در جستجوی کلمات کلیدی مهم مانند never,none,all,always,sometimes,least,best باشید؛ این نوع کلمات وابسته وصفی هستند و صحت یک جمله به آن ها بستگی دارد.
هنگامی که امتحان خود را تمام کردید ورقه خود را بررسی کنید؛ از خودتان بپرسید:
1_ آیا من از دستورالعمل ها کاملا پیروی کرده ام؟(دستورالعمل ها را دوباره بخوانید و کنترل کنید که آیا از آن ها پیروی کرده اید یا خیر.
2_ آیا به همه سوالاتی که احتمالا می دانستم پاسخ داده ام؟(کنترل کنید و ببینید که آیا هر کدام از آن ها را که می توانید تا حدی با اطمینان پاسخ دهید؛ حذف نکرده اید).
3_ آیا پاسخ ها را به درستی و به وضوح نوشته ام؟(کنترل کنید و ببینید که آیا حروف و جواب های یک کلمه ای را خوانا نوشته اید یا خیر.
ورقه های پاسخ جداگانه را کنترل کنید و مطمئن شوید که دو پاسخ را برای یک سوال علامت نزده اید.
امتحانات تشریحی(یا مقاله ای): به این نوع امتحانات تشریحی می گویند زیرا شما می توانید عقاید خود را آزادانه بیان کنید و به هر روشی که می خواهید اطلاعات را تفسیر کنید.
به همین ترتیب استاد شما هم می تواند کیفیت عقاید و تفسیرهای شما را مانند سازماندهی و منطق ارائه آن ها ارزیابی کند.
یک امتحان تشریحی به شما امکان انتخاب؛ سازماندهی و ارائه اطلاعات را به هر طریقی که انتخاب کنید می دهد؛ لازمه این آزادی چندین مسئولیت است:
اول؛ اطمینان حاصل کنید که چقدر وقت به شما داده شده است؛ در نظر داشته باشید تا آن حد بنویسید که می توانید در این وقت مجاز بنویسید.
دوم؛ هر سوال را به دقت بخوانید و اطمینان حاصل کنید فهمیده اید که کلمات متداول زیر نیاز به انجام چه کاری دارند:
مقایسه و مقابله: مقایسه به معنی اینست که نشان دهید که چند چیز از چه جهاتی شبیه هستند .
مقابله به معنی اینست که نشان دهید که آن ها از چه جهاتی متفاوتند.
اگر از شما خواسته اند که فقط یکی از آن ها را انجام دهید؛ یا مقایسه یا مقابله؛ مجازید که دیگری را ذکر کنید اما تاکید باید روی یکی از آن ها _ مقایسه یا مقابله _ باشد.
انتقاد کردن: به معنی بیان قضاوت خودتان است البته با در نظر گرفتن اصولی که برای ارزشیابی انتقادی بکار می برید.
به خاطر داشته باشید که نکات خوب را مانند نکات بد مشخص کنید.
شرح دادن: به معنی نوشتن یک پاسخ مفصل و نسبتا کامل است؛ البته تا جایی که دانش و وقتتان به شما اجازه می دهد.
شما آزاد هستید که اگر بخواهید به سوال رجوع کنید اما باید مسئله را بررسی کنید و توجهی دو جانبه که هر گونه مباحثه ای را در بر بگیرد؛ داشته باشید.
شمردن: به معنی نوشتن نکات؛ بصورت تک تک در فهرستی به شکل رئوس مطالب می باشد؛ حتی الامکان آنها را فشرده بنویسید.
بیان کردن: به معنی پاسخ مختصر و مستقیم است؛ جزئیات؛ مثالها و تصاویر غالبا حذف می شوند.
ارتباط دادن: به معنی نشان دادن ارتباطات با تاکید بر پیوندها و اشتراکات عقاید مختلف است.
چگونه چیزی علت یا معلول چیز دیگر می شود؛ چگونه چیزها مشابه یا متفاوت با بقیه هستند.
نشان دادن: معمولا به معنی روشن کردن عقیده ای با نمایش نمودار؛ شکل؛ یا نمونه های به خصوص است.
توضیح دادن: به معنی روشن کردن؛ تفسیر کردن یا بیان کردن مطلب به نوع دیگر و آوردن دلیل برای اختلافات عقاید یا نتایج و تجزیه حقایق؛ علل یا روندها است.
خلاصه کردن: به معنی ارائه حقایق اصلی؛ عقاید یا توضیحات به شکل فشرده است.
جزئیات؛ مثال ها و تصاویر باید حذف شوند.
سوم؛ قبل از شروع به نوشتن هر چیزی افکار خود را با در نظر گرفتن رئوس مطالب پاسخ احتمالی؛ تنظیم کنید.
رئوس مطالب خود را کنترل کنید و ببینید که آیا الگویی برای بسط مطلب دارد یا خیر.
هنگامی که مطمئن شدید که شما اطلاعات مورد نیاز و کافی؛ البته فقط اطلاعات مرتبط را دارید شروع به نوشتن کنید.
انگلیسی شما قسمت مهمی از مقاله شماست؛ هنگام نوشتن امتحانات برای درس های غیر از انگلیسی ممکن است مایل باشید که کیفیت انگلیسی خود را ندیده بگیرید.
امتحان تشریحی نوعی ارتباط کلامی است؛ گویا بودن پیام بستگی به گویا بودن پیام شما دارد؛ چنانچه دستور زبان شما صحیح نباشد اگر لغاتی که به کار می برید مبهم باشند؛ اگر سازماندهی شما تحریف شده باشد؛ اگر دست خط شما خوانا نباشد؛ احتمالا در ایجاد ارتباط اختلال ایجاد می شود.
حتی اگر پیام هم رسانده شود ولی آشفته و قابل درک باشد؛ استاد شما به دلیل خستگی چشمان و تنگ شدن حوصله اش ناخودآگاه از امتیاز شما می کاهد.
سعی کنید در تمام مدت؛ انگلیسی را به بهترین نحوی که می دانید بکار ببرید؛ این برای بقیه درس هایتان نیز مفید خواهد بود و عادات صحیح شما را در انگلیسی تقویت خواهد کرد.
امتحانات ده دقیقه ای: نوع متداولی از امتحانات تشریحی امتحان ده دقیقه ای است که ممکن است اعلام شده یا اعلام نشده باشد.
بعضی از استادان آن ها را بیش از انواع دیگر امتحان استفاده می کنند.
اگر شما بتوانید خودتان را قانع کنید که برای هر درس منتظر یک امتحان ده دقیقه ای باشیف؛ انگیزه شما برای آماده شدن برای امتحان سراسری بیش از زمانی است که امکان دادن چنین امتحاناتی را نداشته باشید.
سوالات در امتحانات ده دقیقه ای بر اساس موضوع تغییر می کند.
در ریاضی و علوم ممکن است از شما بخواهند که مسئله ای را حل کنید یا ممکن است بخواهند که ماده ای را تعریف کنید؛ روندی را توضیح دهید یا واکنشی را توصیف کنید.
این نوع سوالات به همان کیفیت منظم نوشتن که سوالات تاریخ؛ جامعه شناسی؛ اقتصاد؛ یا انگلیسی دارند؛ نیاز دارند.
