فلسفه شکر ... شکر کردن به چه معناست ؟

[doomann]

سالهاست غرق در مادیات و معنویات ، انسانها زنجیره وار و پیوسته و نسل به نسل ، قدم به زمنیی می گذارند که یکی از کوچکترین اعضای کهکشانهاست .
و انسان در این مقیاس ، گرد و غباری بیش به چشم نمی آید . اما همین انسان دست به کارها و اعمالی می زند در زمین ، که عالم را ویران می کند و عرش کبریا را به لرزیدن وامی دارد ...
طرح یک سوال ، جوابهایی در پی خود خواهد داشت که شاید مسیر را کمی روشن تر و واضح تر به همه آنهایی که دوست دارند مسیرشان روشن شود ، بنمایاند ... هر چندگاه گاه چشمهایمان در عین بینایی ، از دیدن بدیهیات عاجز است ...
سوال آغازین این بحث تعریف شکر است . شکر به چه معناست ؟ چگونه شکر می کنیم ؟ تشکر یعنی چه ؟ شکر یک انسان ، یا خالق چه مفهومی دارد ؟ چگونه شکر می کنید ؟ شکر کردن چه ضرورتی دارد ؟ عمل و یا سخن می تواند شکر را بازگو نماید ؟
...

 

[azadeh_arch _eng]

شكر يعني يه عمل يا حرف يا تشكر در مقابل نعمتي كه دريافت ميكنيم و اتفاقي كه ازش به سلامت ميگذريم
شكر يه خالق يعني كه از مخلوقش احاس رضايت كامل داره و به خاطر خلق اون خودشو تحسين ميكنه
مطمعنا ضروريه چون بارها ديديم و شنيديم كه شكر نعمت نعمتت افزون كند كفر نعمت از كفت بيرون كند
هم با حرف هم با عمل ولي فكر ميكنم با عمل بهتر باشه و ارزش بيشتري داشته باشه

 

[ozra.m]

شکر کردن از خدا باید خالصانه و از ته دل باشه
انسان باید،به خاطره تموم داشته ها ونداشته هاش،غمها و شادیاش....وبه خاطره زنده بودن و نفس کشیدن نه تنها در مواقع خاص مثله عبادت،بلکه باید در تمام زندگیش به یاد خداوند باشه و سپاس نعمتهای انو به جا بیاره

 

[doomann]

کسی نیازمند شکر یا تشکر ماست ؟ هدف ما از تشکر چیست ؟ می شه هر کاری کرد و بعد تشکر کرد ؟ تشکر با اجبار و بی اجبار چه فرقی با هم دارن ؟
دعوت می شید به خونه ی یکی از دوستان . میزبان با چندین نوع غذا و میوه و نوشیدنی از شما پذیرایی می کنه و به امید اینکه این چند دقیقه ای که با هم هستید به شما خوش بگذره ، این دعوت رو کرده ... و شما بعد از رسیدن به خونه میزبان ، از بابت اینهمه زحمت او تشکر می کنید و می گید که میل ندارید !! به نظر شما میزبان چه حالی بهش دست میده ؟ تشکر که کردید پس چرا راضی و خوشحال نشد ؟ انتظارش چی بود ؟ که غذاش رو صرف کنید و با میل اون رو بخورید و لذت ببرید و از لذت بردن شما میزبان هم خوشنود بشه ... حالا می تونید تشکر هم نکنید !! ولی نوع حرکات و سکنات شما خود به نوعی تشکر از میزبانه ...
بیاید یکمی منطقی تر به شکر کردن نگاه کنیم ... زبانی تشکر کردن چه معنایی میده ؟ اصلا تشکر زبانی دردی از کسی دوا می کنه ؟ به درد کسی می خوره ؟ اصلا معنی داره ؟ انگار هر روز به جای صبحانه و نهار و شام برای شما فقط بگن ، غذا، غذا ، غذا ... آیا سیر می شید ؟
 نظرات شما مطمئنا بحث رو مفصل تر و زیبا تر خواهد کرد ...

 

[doomann]

شکر کردن به معنای واقعی ، یعنی حق مطلبی رو ادا کردن . یک لحظه منطقی به کلمه شکر فکر کنید . هیچ معنایی ازش استنباط نمیشه . پس اگر اسم ساده است پس تا عملی نباشه به هیچ وجه ارزشی نداره . شکر کردن بدون عمل هیچ وقت کامل نیست . و باید دونست شکر هر چیزی رو که داریم باید با عمل به جا بیاریم.
شکر چشمانمون با استراحت دادن و مراقبت از اونه . وقتی می خواید به کسی نشون بدید که محبتش رو درک می کنید ، جبران کردن رو آرزو می کنید . ... انشا الله جبران کنم ... و عمل خوب و یا مثبت مخاطب برای شما یک امتیاز مثبت محسوب میشه تا به موقع شکر اون نفر بایک عمل مناسب و درخور شان اون رو انجام بدید و اون موقع حسی به نام رضایت در وجود شما شکل می گیره .
زندگی همه نقاطش شکره . همه زمانهاش باید با این قانون ساده جلو بره . اگر زیبایی رو از موی سر توقع داریم باید بهش رسیدگی کنیم . استحمام کنیم و برای سالم موندنش خرج کنیم . اگر برای قلبمون که اگر یک ثانیه کار نکنه دیگه مایی وجود نخواهیم داشت ، ارزش قائل نشیم و به تشکر از این همه فعالیت شبانه روزی ای که داره ، بهش استراحت ندیم و در خوردن و آشامیدن رعایت نکنیم مطمئن باشید هیچ وقت قلب هم برای شما به خوبی قبل کار نخواهد کرد .
یادتون باشه قلب تا 300 سال به راحتی کار می کنه . و این یعنی عمر مفید یک انسان میتونه 300 سال باشه . و ما به خاطر ناشکری ، همیشه نهایتا 70 - 80 یا نهایتا 100 سال رو برای زیستن در نظر می گیریم و وقتی کسی رو می بینیم که 130 سال عمر کرده ، فکر می کنیم که اون نفر خارق العاده است .
شکر کردن گاهی با عبادت کردن اشتباه می شه . یعنی ما راز و نیاز می کنیم و بینابینش نماز می خونیم تا شکر کرده باشیم . نماز شکر به گوش همه ما آشناست . ولی آیا واقعا کافیه ؟ آیا شکر و سپاس هر کدوم از نعمتهایی که به من و تو داده شده با همین نماز و خوندن قرآن به سر انجام میرسه و ما خودمون رو برای دریافت نعمات بیشتر اماده کردیم ؟
یه کاسه ساده وقتی یک مقدار محدود آب داخلش بریزیم پر میشه . با کاسه لبریز از آب نمی شه آب اضافی گرفت . یا باید کاسه رو خالی کنیم و یا ظرفمون رو بزرگتر کنیم . می شه آب رو بیرون ریخت و آب تازه گرفت ... ولی آیا این عقلانیه ؟ بهتر نیست همون مقدار رو درست استفاده کنیم و شکرش رو به جا بیاریم تا هم درست از نعمتمون استفاده کرده باشیم و هم ظرف برای گرفتن نعمت بیشتر خالی کرده باشیم ؟ ...