غزل و قصیده

[naghmeirani]

عاشق که باشی شعر شورِ دیگری دارد
​

​

لیلی و مجنون قصه‌ی شیرین‌تری دارد

دیوان حافظ را شبی صد دفعه می‌بوسی

هر دفعه از آن دفعه فالِ بهتری دارد

حتی سؤالاتِ کتابِ تستِ کنکورت

- عاشق که باشی - بیت‌های محشری دارد

با خواندن بعضی غزل‌ها تازه می‌فهمی

هر شاعری در سینه‌اش پیغمبری دارد

حرفِ دلت را با غزل حالی کنی سخت است

شاعر که باشی عشق زجر دیگری دارد

" بهمن صباغ زاده "
​

​

 

[naghmeirani]

هنوز از بوی گیسویی پریشان می توانم شد

شاعر : محمد قهرمان


هنوز از بوی گیسویی پریشان می توانم شد
به روی خوب چون آیینه حیران می توانم شد

ز پیری گرچه خاکستر نشسته بر سر و رویم
چو اخگر شسته رو از باد دامان می توانم شد

پس از عمری زند گر خنده ای آن گل به روی من
به چندین رنگ چون بلبل غزل خوان می توانم شد

به جرم ناتوانی کاش از چشمم نیندازد
که بر گردش توانم گشت و قربان می توانم شد

به هیچم گر که می دانی گران ای عشق مهلت ده
ز قحط مشتری زین بیش ارزان می توانم شد

جهان گر از بخیلی برنچیند زود خوانش را
دو روزی بر سر این سفره مهمان می توانم شد

مرا کفر سر زلفت ز ایمان باز می دارد
اگر جستم ز دام او مسلمان می توانم شد

میان شادی و غم با خیالت عالمی دارم
ز برق خنده ات چون ابر گریان می توانم شد

ز هجرت خشک تر از شاخه در فصل زمستانم
رسی گر چون بهار از ره گل افشان می توانم شد

به بازی بازی از میدان هستی می روم بیرون
مشو غافل که زود از دیده پنهان می توانم شد

​

 

[naghmeirani]

به زبان غمزه رانی چو روم به عشوه خوانی		به تو ناز داد یاد این همه مختلف زبانی
سگی از تو شهسوارم به قبول و رد چکارم		بود آن که اضطرارم که نخوانی و نرانی
اگرم برون ز امکان دو جهان بود بر از جان		همه در ره تو ریزم که عزیزتر ز جانی
دو جهان ز توست ای مه بکشی اگر یکی را		به تو کس چه می‌تواند مکن آن چه می‌توانی
همه‌ی فتنه روید از خاک و ستیزه خیزد از گل		به زمین کرشمه ریزان چو سمند نازرانی
به زبان جور ممکن بود امتحان عاشق		تو به تیغم آزمودی و همان در امتحانی
بگذر ز کین که ترسم به زمین بشر نماند		که اراده‌ی تو ماند به قضای آسمانی
طلبی که یار نازی نشکد چه لذت او را		دل شوق گرم دارد ارنی ز لن ترانی
چو شدی به غیر یاران همه رازهای پنهان		دگری اگر بداند تو ز محتشم ندانی

 

[naghmeirani]

​

وقتی از باور پروانه شدن سرشاریم
دل به تاریکی این پیله چرا بسپاریم؟

سنگ باشیم ولی در تن کوهی مغرور
دست از دشمنی آینه ها برداریم

بعد از این بین سکوت من و لبخند شما
رازهایی که شنیدیم نگه می داریم

تا اگر از غم پاییز پریشان بودیم
دست بر شانه ی دلتنگی هم بگذاریم

بین ما هرچه که عریان شده خاکستر ماست

ما که معشوقگی آتش و گندمزاریم

باد از کوچه ی بن بست خبر آورده
ما دوتا پنجره زندانی یک دیواریم


مهسا تیموری

​

 

[خیال شیشه ای]

تو با قلبِ ویرانه من چه کردی

ببین عشقِ دیوانه من، چه کردی؟

در ابریشمِ عادت، آسوده بودم

تو با حالِ پروانه من چه کردی؟

ننوشیده از جام چشمِ تو مستم

خمار است میخانه من ، چه کردی؟

مگر لایق تکیه دادن نبودم

تا با حسرتِ شانه من چه کردی؟

مرا خسته کردی و خود خسته رفتی

سفر کرده، با خانه من چه کردی؟

جهانِ من از گریه است خیسِ باران

تو با سقف کاشانه من چه کردی ؟
​

 

[naghmeirani]

نفسم بند نفسهای کسی هست که نیست
بی گمان در دل من جای کسی هست که نیست

غرق رویای خودش پشت همین پنجره ها
شاعری محوتماشای کسی هست که نیست

درخیالم وسط شعر کسی هست که هست
شعر آبستن رویای کسی هست که نیست

کوچه درکوچه به دستان توعادت میکرد
شهری ازخاطره منهای کسی هست که نیست

مثل هرروز نشستم سرمیزی که فقط
خستگی های منوچای کسی هست که نیست

زیر باران دو نفر,کوچه،به هم خیره شدن
مرگ این خاطره ها پای کسی هست که نیست


احسان کمال

​

 

[naghmeirani]

دلم گرفته، به دلتنگیِ شبانه قسم
به گیسوان سیاه تو روی شانه قسم …
.
تو بهترین غزل عاشقانه را با چشم،
سروده ای، به غزل های عاشقانه قسم
.
درخت های کهنسال با رسیدن تو
جوان شدند، به شادابی جوانه قسم
.
خلاف عامه ى مردم به عشق پابندم
به سنگ های شکیبای رودخانه قسم …
.
فدائیان غم عشق و کشتگان فراق
نمرده اند! به غم های جاودانه قسم …
.
سجاد سامانی

 

[naghmeirani]

رفـتـی و بَـعـد تـو بـر پـنـجـره بـاران زده است
بی سبب نیست که مردی به خیابان زده است

رفـتـی و بـعـد تـو این خـانـه پُـر از دلهره شد
وَضعِ جِسمانیِ مَن آه ، چه بُحران زده است

بِـیـنِ مـن بـا تـو کـه یـک "واو" نـبـایـد بـاشـد
هَـر کسـی آمـده بـر فاصـلـه دامان زده است

نیمه شب یک نفر از آینه بیرون زد و گفت
"خانه ی بی تو فقط خانه ی شیطان زده است"

رفـتـه ای ، قـافـیـه هـا طَـعـمِ عـَجـیـبـی دارنـد
قلبِ من ، سیبِ گلابیست که دندان زده است

دســت تَـقـدیـر مَــرا از تـو جـدا مـی خـواهـد
فالِ تلخی هم اگر ، دست به جبران زده است

آمدی از دَر و هَـمـسـایـه شنیدی...دیر است
عاشق از داغِ جُـنـونـت به بیابان زده است!


​

 

[naghmeirani]

چه شده؟! ای دل دیوانه هوایش کردی؟!
با دو چشمان پر از اشک صدایش کردی؟!

مدتی بود که غافل شده بودم ازعشق
تو مرا باز گرفتار بلایش کردی؟!

گفته بودم که دلش معدن بی معرفتی ست
تو نشستی و دلت خوش به وفایش کردی؟!

بستم آغوش به رویش که از اینجا برود
سینه ام را تو چرا باز سرایش کردی؟!

او به احساس تو می زد لگد و اما تو
سرمه چشم من از تربت پایش کردی؟!

سعی کردم که فراموش کنم خاطره اش
بین هر خاطره ام باز رهایش کردی

به تو می گفتم از اول که خدا افسانه ست
ساده دل! باز شکایت به خدایش کردی؟!

بارها تجربه کردی که دعا بی اثر است
باز هم بر سر سجاده دعایش کردی؟!

رفته او با رقبا سرخوش و خندان لب و مست
وای بر تو که خودت را به فدایش کردی ...!

حسین اشرف زاده

 

[naghmeirani]

مهربان آمدي ـ‌ اي عشق! به مهماني من
پر شد از بوي خوشت خلوت روحاني من

خوش برآورده سر از باغِ تماشاي وجود
سر‌و ناز تو به سر فصل زمستاني من

هيچ كس غيرِ تو ـ‌ اي خرمي ديده! ـ نخواند
حرف ناخوانده دل از خط پيشاني من

مي‌كنم گريه منِ سوخته تا خنده زند
گل روي تو در آيينه باراني من

بي‌قرار آمدي و رفت قرارم از دست
بنشين تا بنشيند دل توفاني من

آفتابي شدي و يكسره آبم كردي
شد حرير نگهت جامه عريانی من

بشكن ـ‌ ای بغض! ـ‌ و فرو ريز كه در خانه دل
مي‌زند شعله به جان آتش پنهانی من

هر چه گفتند و بگويند به پايان نرسد
قصه زلف تو و شرح پريشانی من

نصرالله مردانی

 

[naghmeirani]

تو باشی، قهوه ای باشد کنارش فال هم باشد..
و در فنجان تلخم ذرّه ای اقبال هم باشد..

چه می خواهد مگر دیوانه ای مثل من از دنیا؟
در اوج قلّه ای باشد به پشتش بال هم باشد..

من از خاطر نخواهم برد رنگ چشمهایت را..
عسل فاسد نخواهد شد اگر صد سال هم باشد..

تمنای کمک در عشق آسان نیست، این یعنی...
کسی حین سقوط از پرتگاهی لال هم باشد...

نگو با خنده ترکم کن که لبخندت شگون دارد
توقّع داری آدم در عزا خوشحال هم باشد؟!

سعید صاحب علم

 

[naghmeirani]

...
باتو وباران وچشمت خوش قراری داشتم
در خیالت شاد بودم ، شور وحالی داشتم

وعده‌مان آن کلبه‌ی خالی و آن سوی دلت
گرم از عشق تو بودم خوش بهاری داشتم

عطر شیرین تو هر جا بر مشامم می‌رسید
آسمان پر بود از عطرت چه شامی داشتم

با کمند زلف تو ، در فکر و‌ رویا های خود
در دل دیوانه‌ ام ، هر لحظه حالی داشتم

کامم از طعم شرابین لبت ، شیرین نبود؟
با نگاه چون شرابت ، مست کامی داشتم

دست در دستان هم ، تا انتهای این خیال
ره به‌آغوشت‌ سپردم خوش‌خیالی داشتم

درسکوت خشک لب‌ هایت دلم دیوانه شد
بوسه‌‌ ام افتاد بر رویت ، چه کاری داشتم

دوستت می‌‌داشتم و محجور سیمای بدم
مثل مولانای جان، شعر و صماعی داشتم

شب‌که‌می‌آمد دوباره‌ غرق‌درخود بودجان
باز با رویای وصلت ، خواب نابی داشتم

گرچه هرگز لمس‌ نکردم روز را با حس تو
این‌غزل‌ درهجرتوخواندم‌ چه‌حالی داشتم

 

[naghmeirani]

بگو به عشق به این آشیانه برگردد
بگو بهانه تویی, بی بهانه برگردد

بهار می‌وزد انگار بر حوالیِ ما
همین خبر برسان تا جوانه برگردد

دلی که پر زده در راهِ عشق حیران است
دلی که پر زده باید به خانه برگردد

بخوان که عشق به جز تو ترانه‌ای نسرود
بیا که تاب و تبِ عاشقانه برگردد

زمانه دور نوشته‌ست ما دو را از هم
خدا کند ورقِ این زمانه برگردد

چه می‌شود که دلم شادمانه برخیزد؟
چه می‌شود که دلت پر ترانه برگردد؟

در این زمانه غریبم, بگو به حضرتِ عشق
به هر بهانه نشد ، بی بهانه برگردد

جویا معروفی

 

[naghmeirani]

من پـر از ابــــرم و تو شـــاعر بارانی‌ها
عاشقِ لحـنِ توام حیــن غــزلخوانی‌ها

هنرت، شاعری‌ات، طبع بلندت شده‌است
شغل محبـــوبِ همه بچه دبستـــانی‌ها

هرکسی دید تو را، بی سر و سامان شد و رفت!
مثـــل ویــــــــران شدن دولت سامانی‌ها

شک نکنن گر ببرد عطر تو را روزی باد
فکــر یـــوسف برود از سر کنعــانی‌ها

آنچنان منظره‌ی سـاحــل تو دیدن داشت
که دگر محوِ تـــو شد کشتیِ یــونانی‌ها!

این ترافیک خبر می‌دهـــد از آمــــدنت
بـاز بیــــرون‌زده‌ای شـــاعر تهـرانی‌ها!

مــرگ مشکوک زیاد است و نمی‌دانی که
شهر از عشق تو پــر می‌شود از جانی‌ها...

«مهسا مجیدی پور»
​

 

[naghmeirani]

و چای دغدغه عاشقانه خوبی ست
برای با تو نشستن بهانه خوبی ست

حياط آب زده، تخت چوبی و من و تو
چه قدر بوسه، چه عصری، چه خانه خوبی ست

قبول كن! به خدا خانه شما سارا!
برای فاخته ها آشيانه خوبی ست

غروب اول آبان قشنگ خواهد بود
نسيم و نم نم باران، نشانه خوبی ست

بيا به كوچه كه فرديس شاعری بكند
كه چشم تو غزل عاميانه خوبی ست

ـ كرج سوار شو! آقا صدای ضبط اگر …
نه خير كم نكن آقا! ترانه خوبی ست

صدای شعله ور گل نراقی و باران
فضای ملتهب و شاعرانه خوبی ست

مطابق نظر ماست هرچه هست عزيز!
قبول كن كه زمانه زمانه خوبی ست

به خانه باز رسيديم، چای می خواهيم
برای با تو نشستن بهانه خوبی ست


حسن صادقی پناه
​

 

[naghmeirani]

لبت انار ترک خورده‌یی بدخشانی
چقدر پسته دهان و ظریف دندانی

تو منبعِ عسلی،من پیاله‌ی چایم
میان خنده‌ی تو حل شدم به آسانی

همیشه چشم تو گیراتر است از انگور
دلیل وسوسه‌یی تاک های پروانی

چنان سخن زدنت طعم قند را دارد
به شعر دلکشِ مولای بلخ می‌مانی

شکوه و منزلتت را چگونه شرح دهم
تو یادگار شکوه قدیم ایرانی


"حامد اشکان"

 

[naghmeirani]

آمدی جانم به قربانت ولی دیر آمدی
بی وفا ! حالا که از جانم شدم سیر آمدی

سالها در اوجِ تنهایی مرا یادت نبود
تا شدم از قله یِ عمرم سرازیر آمدی

آنهمه بی اعتنا آهو دوانی کردی و
در قفس تا از نفس افتاد این شیر، آمدی

با تو در آن سویِ رویاها قراری داشتم
ای امان از تو که با یک عمر تاخیر آمدی

گفتم این چشمِ سیاه، آخر به بختم میچکد
با قلم مویِ ازل وقتی به تصویر آمدی

در شگفتم باخبر بودی دلم خون است و باز
با دو ابرو چون کمان و پلک چون تیر آمدی

مات و مبهوتِ تماشایِ تو دیگر نیستم
گرچه بیرحمانه زیبا و نفسگیر آمدی

سازِ دل تا کوک بود از تو صدایی برنخاست
تا که فهمیدی شکسته، غرقِ تحریر آمدی

بادِ هوهویِ خزانی هرچه بود از من ربود
ای نسیمی که سراغِ برگ انجیر آمدی

دفتری بودم که حسرت، برگ برگم را سرود
چون رسیدم صفحه یِ پایانِ تقدیر آمدی

بی حبیبش تا قیامت رفت تنها شهریار
میرود شهراد هم این راه را، دیر آمدی


شهراد میدرى

 

[naghmeirani]

پریشان کرده جمع عاشقان را با سر تاری
ندارد گیسوانش جز پریشان ساختن کاری

امان از آبروی رفته، وقتی سخت میگرید
میان مردم بیگانه مرد خویشتنداری

دلیل گریه‌های بیامانم را بگویم؟ چشم!
مرا از چشم شهر انداخت چشم مردم‌آزاری

من از داغ غمش میمیرم و او را چه غم باشد
اگر کم باشد از خیل گرفتاران گرفتاری

دل مغرور! عمری در جواب عشق گفتی : نه !
غزالی از کنارت رد شد و حال تو هم آری

سجادسامانی

 

[naghmeirani]

اگر دنيا خزان گردد ... اسير غم نمي گردم
زمین هم آسمان گردد ، از عشقش کم نمي گردم

به جز راهش ، نمي جويم ... به جز نامش ، نمي گويم
به جز او در پی یاری ، در اين عالم نمي گردم

سخن راني مکن جانا ، که من درمان نمي گيرم
ببين کورم ... کرم ! ، بشنو ... که من آدم نمي گردم

تو شيريني و من تلخم ، تو همراهي و من هرگز :
براي هيچ کس جز او ، دمي همدم نمي گردم

من آن گلبرگ مغرورم که مي ميرم ز بي آبي
ولي با ذلت و خواري ، پي شبنم نمي گردم

چه شیرین است، اندوهش! غمش! دردش! جراحاتش!
شفایم را نمی خواهم ، پی مرهم نمی گردم

تصور می کنم امشب ، که می میرم در آغوشش
وز این آغوش تمثالی ، جدا یک دم نمی گردم



محسن نظری

 

[naghmeirani]

ناز چشمان خمار تو خریدن دارد

ساحل چهره ماه تو دیدن دارد

موج احساس غزلهای شما نورانیست
​

نور عشق از دل اشعار تو دیدن دارد

سرخی لعل لبت جامه ی زهد بدرید

لب شیرین عسلت وه که مکیدن دارد

قد رعنای تو عشقیست که در اوج قیام

واژه سرو به نام تو شنیدن دارد

آنقدر طاق شده طاقتم از دوری تو

که جمالِ سر و روی تو کشیدن دارد

طرحی از قلب سپید تو کشیدم اما

قطره از چشمه ی وصل تو چشیدن دارد

ابر بارید و سپس بغض گلویم بشکست

مرغ عشقم سرِ کویِ تو پریدن دارد

آنقدر از تو نوشتم ، که غزل میبارد

ازدلم تا که به شوق تو تپیدن دارد

بگذارید دلم رفت زبان هم برود
​

نازِ چشمانِ خمارِ تو خریدن دارد

"سینا صارمی"

​

 

[naghmeirani]

بپَر بالاتر از اوهام و افکار و خیالاتم
محال است این که قصدم را بفهمی از سؤالاتم

همیشه حاصلِ جمعِ میانِ "من" و "تو"، "ما" نیست!
که "من"، "تو" می شوم گاهی میانِ احتمالاتم

چه جایِ منطق و درس و حساب است؟! عشق تا اینجاست-
به فعلِ "دوستت دارم" می انجامد مقالاتم

پُر از احساسم و شعرِ من از چشمِ تو می بارد
تمامِ شاعران درمانده اند از وصفِ حالاتم

که من فرمانروایِ شعرم و این موهبت از توست
به نامت کرده ام هر خانه ای را در ایالاتم!

چنان در عشق استادم، که مولانا اگر می دید-
رها می کرد شمسَش را و می گفت از کمالاتم!

مرا در هیأتِ رویِ تو می بینند این مردم
به نامِ تو مُزَیّن می شود حتی رسالاتم..

فاطمه_سلیمانپور

​

 

[naghmeirani]

باد با زلف تو بازی کرد و زلفت با دلم
این چنین آغشته شد عشق تو با آب و گِلم

با که غیر از چشم‌هایت راز دل افشا کنم؟
من که زیر تیغ ابروی تو، مرغ بسملم

جنگ عقل و دل به پا شد، هرکه راه خود گرفت
آن قدر دیوانه‌ات بودم که گفتم عاقلم

با نگاهی جای خود را در دلم وا کرده‌ای
قاتلم را ناگزیر آورده‌ام در منزلم

روزگاری از تو غافل بودم و در بند خویش
حال در بند تو افتادم که از خود غافلم

میلاد_عرفان_پور

​

 

[naghmeirani]

چشمی اگر به سیب و به حوا نداشتم
آدم نبودم و غم دنیا نداشتم

حالا تو را ندارم و امید مانده است
ای کاش امید داشتنت را نداشتم

با بی‌کسی گرفته‌ام انس و کسی دگر
یادم نمانده داشته‌ام یا نداشتم

ای سرزمین سوخته مانند مهر تو
در آسمان هیچ دلی جا نداشتم

دنیا، بهشت یا چه بگویم چه بوده است
چیزی که هیچ وقت من آن را نداشتم

#نوید_آمال

​

 

[naghmeirani]

می کشم بر شانه هایم غربت ِاندوه را
غربتِ اندوهِ بی مانند ِهمچون کوه را

شانه هایم زیر این بیداد کم می آورند
کاش می شد کوه باشم این غم ِ بشکوه را

کاش دست مهربانی می زدود از روی لطف
لایه لایه دردهایِ مبهم ِانبوه را

کاشکی دریادلی با ما روایت کرده بود
درد های بی شمار ِشاعری نستوه را

دردهایی چون خوره خونِ غزل را می خورّد
کاش می شد باز گویم دردهای روح را …!

#یدالله_گودرزی

​

 

[naghmeirani]

دلبران،دل می برند.اما،تو جانم می بری
ناز را افزوده ، با نازت توانم می بری

سوز دردِ عشق را با غمزه های ناز خود
تا ته قلب من و تا استخوانم می بری

می زنی چشمک نهانی، جان تو! جان خودم!
با تکان پلک خود تا بی کرانم می بری

تا که می خواهم بگویم راز خود را ناگهان
دستهای مهربان را بر لبانم می بری

می کنی ساکت مرا با بوسه های بی هوا
شعر را با بوسه از روی زبانم می بری

تو شبیه دلبران هستی ولی جور دگر
دلبران،دل می برند.اما،تو جانم می بری...

_ مصطفی ملکی_
​

 

[naghmeirani]

نریز باده که دستي به زلف يار ندارم
دلم گرفته و کاري به روزگار ندارم

کدام کوچه ي تنگي! کدام کافه ي دنجي!
که هيچ جاي جهان با کسي قرار ندارم

نشسته گرد به خانه نگير خرده که من هم
مسافري که بگيرد مرا به کار ندارم

ببند پنجره ها را، ببند پنجره ها را
به روي من که اميدي به انتظار ندارم

بگو به مرگ بگيرد تمام هستي من را
به جز فراق که چيزي در اختيار ندارم

اگر به خانه ي من آمدي چراغ بياور
که هيچ صبح سپيدي به شام تار ندارم


میترا سادات دهقانی
​

 

[naghmeirani]

سکوت می‌کنم و عشق در دلم جاری‌ست
که این شگفت‌ترین نوع خویشتن‌ داری‌‌ست

تمام روز اگر بی‌تفاوتم اما
شبم قرین شکنجه، دچار بیداری‌ست

رها کن آنچه شنیدی و دیده‌ای، هر چیز
به جز من و تو و عشق من و تو، تکراری‌‌ست

مرا ببخش، بدی کرده‌ام به تو، گاهی
کمال عشق جنون است و دیگرآزاری‌‌ست

مرا ببخش اگر لحظه‌هایم آبی نیست
ببخش اگر نفَسم سرد و زرد و زنگاری‌ست

بهشت من! به نسیم تبسمی دریاب
جهان، جهنم ما، را که غرق بیزاری‌‌ست




-سهیل محمودی-


​

 

[naghmeirani]

من کویری خشکم اما ساحلی بارانیم
ظاهری آرام دارد باطن طوفانیم

مثل شمشیر از هراسم دست و پا گم می‌کنند
خود ولی در دستهای دیگران زندانیم

بس که دنبال تو گشتم شهره ی عالم شدم
سربلندم کرده خوشبختانه سرگردانیم

می زند لبخند بر چشمان اشک آلود شمع
هر که باشد باخبر از گریه ی پنهانیم

هیچ دانایی فریب چشمهایت را نخورد
عاقبت کاری به دستم می دهد نادانیم


#سجاد_سامانی

 

[naghmeirani]

در این زمانه که احساس مثل سابق نیست
برای عشق، کسی جز تو لایق نیست

هواشناسی کشور دروغ می گوید
که هیچ باد خوشی با دلم موافق نیست

جهان به منطقه ای جنگ دیده می ماند
فقط تویی که دلت جزو این مناطق نیست

ولی چه سود، که سرگرم کار خود شده ای
و بی خیالی ات از روی عقل و منطق نیست

چگونه نورِ هدایت به دادمان برسد؟
کسی که فکر تماشای صبح صادق نیست

به این نتیجه رسیدم که بی تو سر بکنم
قبول می کنم این مرد، دیگر عاشق نیست

#امید_صباغ_نو

 

[mani24]

سحرم دولت بیدار به بالین آمد
گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمد

قدحی درکش و سرخوش به تماشا بخرام
تا ببینی که نگارت به چه آیین آمد

مژدگانی بده ای خلوتی نافه گشای
که ز صحرای ختن آهوی مشکین آمد

گریه آبی به رخ سوختگان بازآورد
ناله فریادرس عاشق مسکین آمد

مرغ دل باز هوادار کمان ابرویست
ای کبوتر نگران باش که شاهین آمد

ساقیا می بده و غم مخور از دشمن و دوست
که به کام دل ما آن بشد و این آمد

رسم بدعهدی ایام چو دید ابر بهار
گریه‌اش بر سمن و سنبل و نسرین آمد

چون صبا گفته حافظ بشنید از بلبل
عنبرافشان به تماشای ریاحین آمد