علت بیش فعالی کودکان، شناخت و درمان آن

SCSI

عضو جدید
شیطنت و سر به هوایی از خصوصیات دوران کودکی است. کودکان اغلب پرتحرک اند و به سختی به نظم تن در می دهند. تصور کنید فرزندتان چنان بازیگوش باشد که قادر به کنترل وی نباشید و هر چه به او بیشتر آموزش می دهید کمتر یاد می گیرد. این کابوس را تحت عنوان «اختلال بیش فعالی - کم توجهی» نامگذاری کرده اند.بیش فعالی درکودکاناختلال كم توجهی و بیش فعالی، مشكل بسیاری از كودكان و البته نگرانی بسیاری از والدین است.بعضی از والدین برعكس، حتی شیطنت و خرابكاری مفرط كودكشان را جدی نمی گیرند و آن را به حساب تیزهوشی و كنجكاو بودن او می گذارند.این آزمون به شما كمك می كند دریابید فرزندتان به مشكل بیش فعالی و كم توجهی دچار است یا نه.هنگام جواب دادن به سوال های زیر، این نكته ها را در نظر داشته باشید: سن فرزندتان را در نظر بگیرید. رفتار فرزندتان را در 6 ماه گذشته ملاك پاسخ دادن قرار دهید. توجه كنید كه این آزمون به تنهایی نباید ملاك تشخیص یا درمان یك كودك باشد.گزاره های زیر را بخوانید و برای هریك، یكی از گزینه های روبه رو را انتخاب كنید (امتیاز هریك از گزینه ها در مقابل آنها نوشته شده) و در نهایت، مجموع امتیازهایتان را حساب كنید و تفسیر آزمون را بخوانید.قسمت اول:1) فرزندتان به جزییات توجه نمی كند یا در انجام تكالیف مدرسه اش اشتباه های ناشی از بی دقتی دارد؟2) به سختی می تواند توجهش را حین انجام یك كار و تا پایان آن حفظ كند؟3) وقتی مستقیما با او صحبت می كنید، به نظر می رسد گوش نمی دهد؟4) باوجود داشتن میل باطنی به انجام كارها و فهمیدن دستوراتی كه به او داده می شود، به دستورات درست عمل نمی كند و نمی تواند كاری را به پایان برساند؟5) به دشواری می تواند به وظایف و فعالیت هایش نظم دهد؟6) كارهایی كه به تلاش مداوم ذهنی نیاز دارند، دوست ندارد و از انجام آنها طفره می رود؟7) وسایل لازم برای انجام كارها یا تكالیفش را گم می كند؟ (مداد، كتاب، اسباب بازی و ...)8) صداها یا محرك های دیگر به آسانی حواسش را پرت می كنند؟9) در فعالیت های روزانه اش فراموشكار است؟10) با دست هایش ور می رود یا پاهایش را تكان می دهد و وقتی نشسته، سر جایش وول می خورد و می لولد؟11) مواقعی كه لازم است سر جایش بنشیند، صندلی را ترك می كند؟12) مواقعی كه لازم است سر جایش بنشیند، بیش از حد به دور و اطراف می دود و از صندلی ها بالا می رود؟13) انجام بازی های بی سر و صدا برایش دشوار است؟14) تمام روز در حال حركت است، انگار در بدنش موتور كار گذاشته اند؟15) بیش از حد حرف می زند؟16) وقتی از او سوال می پرسید، قبل از اینكه سوال تمام شود، با عجله جواب می دهد؟17) رعایت نوبت برایش دشوار است؟18) وسط حرف دیگران یا كار آنها می پرد؟بهتر است قبل از اینكه هرگونه برچسبی به فرزندتان بزنید، برای ملاقات با یك روان پزشك یا روان شناس برنامه ریزی كنید. بدون مشورت با روان پزشك در مورد وضعیت فرزندتان تصمیم نگیرید و به خصوص در حضور كودك در مورد بیش فعالی حرفی نزنید19) با بزرگسالان بحث می كند؟20) از كوره در می رود؟21) آگاهانه از خواسته ها و قوانین بزرگسالان سرپیچی می كند؟22) عمدا دیگران را اذیت می كند؟23) دیگران را مسوول خطاها یا بدرفتاری های خود می داند؟24) حساس است و به سادگی از دیگران می رنجد؟25) عصبانی یا بی میل است؟26) كینه توز است و دوست دارد تلافی كند؟27) قلدری می كند، دیگران را تهدید می كند یا می ترساند؟28) كتك كاری به راه می اندازد؟29) برای فرار از كارهایی كه باید انجام دهد، یا خلاص شدن از دردسر، دروغ می گوید و دیگران را گول می زند؟30) از مدرسه فرار می كند؟31) دیگران را آزار فیزیكی می دهد؟32) اشیا ارزشمند دزدیده است؟33) عمدا وسایل دیگران را خراب می كند؟34) اشیایی را به كار برده كه می توانند صدمه جدی ایجاد كنند. (چاقو، چوب، آجر، اسلحه)35) حیوانات را آزار می دهد؟36) عمدا آتش روشن می كند كه خرابی به بار بیاورد؟37) بی اجازه وارد خانه یا محل كار یا ماشین كسی می شود؟بیش فعالی درکودکان38) شب بدون اجازه از منزل بیرون می ماند؟39) شبانه از منزل فرار كرده است؟40) كسی را مورد سوءاستفاده جنسی قرار داده است؟41) مضطرب، هراسان یا نگران است؟42) به خاطر احتمال خطا، از امتحان چیزهای جدید می ترسد؟43) احساس بی ارزشی یا حقارت می كند؟44) به دلیل بروز مشكلات، خودش را سرزنش و احساس تقصیر می كند؟45) احساس تنهایی می كند و حس می كند كسی او را نمی خواهد و دوست ندارد. می گوید: «كسی من را دوست ندارد.»46) ناراحت، غصه دار یا افسرده است؟47) نگران رفتار و ظاهر خود است و همیشه خجالت می كشد؟تفسیر آزموناگر شما هم فكر می كنید فرزندتان بیش فعال است، این آزمون به شما كمك می كند تا این حدستان را ارزیابی كنید، اما دقت داشته باشید كه این آزمون به تنهایی نمی تواند و نباید ملاك تشخیص قرار گیرد. همچنین پاسخ مثبت به یك یا چند سوال نشانه وجود مشكل نیست. برای تفسیر نمره های آزمون به نكته های زیر توجه كنید:الف) اگر بین سوال های 1 تا 9 حداقل به 6 سوال پاسخ «اغلب» یا «تقریبا همیشه» داده اید و در بین سوال های 48 تا 55 حداقل یك پاسخ «مشكل اندكی دارد» یا «مشكل جدی دارد» دارید، احتمالا كودكتان با اختلال كم توجهی روبروست.ب) اگر در بین سوال های 10 تا 18 حداقل به 6 سوال پاسخ «اغلب» یا «تقریبا همیشه» داده اید و در بین سوال های 48 تا 55 حداقل یك پاسخ « مشكل اندكی دارد» یا «مشكل جدی دارد» داشته اید، احتمالا فرزندتان با اختلال بیش فعالی روبراست.ج) اگر هر دو نتیجه «الف» و «ب» را از آزمون گرفته اید، احتمالا كودكتان با اختلال بیش فعالی و كم توجهی (ADHD) روبراست.قسمت دوم:عملكرد كودك48) عملكرد كلی فرزندتان در مدرسه چگونه است؟49) خواندن فرزندتان چگونه است؟50) نوشتن فرزندتان چگونه است؟51) ریاضی فرزندتان چگونه است؟52) ارتباط او با والدینش چطور است؟53) ارتباط او با خواهر و برادرش چطور است؟54) ارتباط او با همسالانش چطور است؟55) مشاركت او در فعالیت های جمعی (مانند بازی های تیمی) چگونه است؟چه می توان كرد؟اگر نتایج الف، ب، یا ج گرفته اید، حتما فرزندتان را نزد یك روان پزشك یا روان شناس ببرید. تشخیص اختلال كم توجهی و بیش فعالی (ADHD) به این سادگی ها نیست. حتی بعد از انجام این آزمون نیز نمی توان به تشخیص قطعی رسید، بنابراین بهتر است قبل از اینكه هرگونه برچسبی به فرزندتان بزنید، برای ملاقات با یك روان پزشك یا روان شناس برنامه ریزی كنید. بدون مشورت با روان پزشك در مورد وضعیت فرزندتان تصمیم نگیرید و به خصوص در حضور كودك در مورد بیش فعالی حرفی نزنید. منبع:tebyan.net
/www.beytoote.com
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
برخی از والدین با دیدن پرتحرکی فرزندان خود به بیش فعالی آنها مشکوک می شوند اما باید دانست که جنب و جوش زیاد نشانه قانع کننده ای برای این اختلال نیست.هفت صبح: شاید شما هم این موضوع را شنیده باشید که در گذشته های نه چندان دور بسیاری از کودکان به دلیل آنچه بی توجهی، شیطنت و یا بازیگوشی نامیده می شد در دوران دبستان کنار گذاشته می شدند.
والدین و آموزگاران نمی دانستند که با مشورت با یک متخصص می توانند به این بچه ها کمک کنند و آنها را با شرایطی عادی به گروه همسالان خود بازگردانند. آنچه این کودکان را از دیگر همسالان خود متمایز می کرد «اختلال بیش فعالی» خوانده می شود.

بیش فعالی که به اختصار ADHD خوانده می شود نوعی اختلال شایع است که حدود هشت تا 10 درصد کودکان را مبتلا می کند. این بیماری در پسران شایعتر از دختران است که هنوز دلیل اصلی آن مشخص نشده است. ویژگی های اولیه بیش فعالی از سال های اولیه رشد یعنی قبل از ورود به مدرسه شروع می شود.
بیش فعالی دارای ویژگی های بارزی است که شامل پرتحرکی، کمبود توجه و تمرکز، بروز اعمال ناگهانی و غیرقابل پیش بینی می شود. این اختلال سه نوع است؛ در گونه اول که کودک فقط در توجه و تمرکز مشکل دارد.
در نوع دوم فقط پرتحرکی دیده می شود و بالاخره نوع ترکیبی و نوع سوم که کودک هم پرتحرک است و هم مشکل توجه و تمرکز دارد این اختلال در کودکان دبستانی و در پسرها سه تا پنج برابر شایع تر از دختران است و بیشتر در پسران اول خانواده مشاهده می شود.
معمولا اختلال از سه سالگی به بعد تشخیص داده می شود. کودکان مبتلا در دوره شیرخواری اکثرا پرتحرک هستند و دست ها و پاهای خود را زیاد حرکت می دهند؛ کم خواب، کم غذا هستند و زیاد گریه می کنند.


تشخیص بیش فعالی
برخی از والدین با دیدن پرتحرکی فرزندان خود به بیش فعالی آنها مشکوک می شوند اما باید دانست که جنب و جوش زیاد نشانه قانع کننده ای برای این اختلال نیست. ناتوانی در تمرکز و نداشتن صبر در گوش کردن، ناتوانی در توجه به جزئیات، ناتوانی در انجام تکالیف مدرسه و سایر وظایف محوله، بی دقتی و بی نظمی، گم کردن مدام وسایل، بی قراری (معمولا نشستن آرام در یک جا برای این کودکان مشکل است) و ناتوانی در انتظار کشیدن از دیگر علائم این اختلال است.
کودکان بیش فعال احساس خطر نمی کنند و به کارهای خطرناک علاقه نشان می دهندن که گاهی اطرافیان این موضوع را نشانه شجاعت کودک به حساب می آورند در صورتی که این مورد یکی از علائم بیش فعالی به شمار می آید.
تشخیص بیش فعالی با یک آزمون خاص امکانپذیر نیست. مجموعه ای از این علائم باید (حداقل در مدت شش ماه) مورد بررسی قرار بگیرد. کودک این موارد را معمولا قبل از هفت سالگی نشان می دهد. همچنین کودکی که دارای این نشانه هاست با رفتارهایش اطرافیان خود را در محیط های مختلفی مانند مدرسه یا خانه دچار مشکل می کند و حتی با گروه دوستان و همسالان خود نیز به راحتی کنار نمی آید.
در مقابل این دسته از پدر و مادرها، والدینی هستند که نمی خواهند مشکل کودک خود را بپذیرند و معمولا با بهانه آوردن از هشدارهای معلمان و سایر اطرافیان طفره می روند. این افراد از درمان این اختلال واهمه دارند و گمان می کنند داروهایی که توسط پزشک تجویز می شود برای فرزندشان عوارض دارد. این در حالی است که اگ راین کودکان در زمان مناسب درمان نشوند، نمی توانند در امور آموزشی و فعالیت های اجتماعی خود موفق عمل کحنند و ممکن است برای خودو اطرافیانشان مشکل آفرین باشند.


دلایل بیش فعالی
علت به وجود آمدن بیش فعالی احتمالا ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است. احتمالا این کودکان در بخش های مربوط به توجه و تمرکز در مغز دچار نقس جزئی هستند. از عواملی که می توانند در بروز این اختلال موثر باشند سیگار کشیدن و یا مصرف الکل در دوران بار داری توسط مادر است.
حتی استنشاق تحمیلی دود سیگار توسط مادر باردار، باعث اختلال در رفتار کودک می شود. استرس مادر هم با این موضوع ارتباط دارد. تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده باینگر این است که این اختلال معمولا در خویشاوندان نزدیکاین افراد هم وجود دارد.
مسمومیت ناشی از سرب حاصل از دود اتومبیل و آلودگی هوا، غذاهای محتوی مواد افزودنی مثل شیرین کننده های مصنوعی و یا رنگ دهنده های خوراکی، مواد جلوگیری کننده از فاسد شدن غذا که در بعضی از غذاهای آماده وجود دارد، نیز در ایجاد این اختلال سهیم هستند.
 

Persia1

مدیر تالار زبان انگلیسی
مدیر تالار

عوامل ابتلا به بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان و پیشگیری و درمان آن​




درمان بیش فعالی کودکان


بیش فعالی در کودکان فعالیت غیر معمول و غیر عادی است که مدیریت آن برای والدین و معلمان بسیار دشوار است و برخی فکر می‌کنند که هیچ راه درمانی برای آن وجود ندارد. بسیاری از کسانی که دچار بیش فعالی هستند، در صورت عدم درمان، در بزرگسالی افسرده می‌شوند. آن‌ها معمولا به دلیل شرایط خود و نحوه واکنش مردم به این شرایط دچار اضطراب می‌شوند.

اختلال بیش فعالی کودکان از جمله مواردی است که در سال‌های اخیر بیش از همیشه شنیده می‌شود و سبب نگرانی والدین شده است. درمان اختلال بیش فعالی اغلب والدین را نگران این موضوع می کند که کدام روش درمانی برای فرزندشان مناسب تر است. این اختلال به دلیل کمتر بودن فعالیت بخش‌های کنترل تمرکز در مغز، با کمبود تمرکز و پرش حواس همراه است. گزینه های زیادی برای درمان بیش فعالی وجود دارد که می توان گفت می توان آن را با روش های درست درمان کرد، اما بهترین عملکرد برای درمان بستگی به مرکز گفتار درمانی مناسب، کاردرمانگر، کودک و خانواده او بستگی دارد.


ویژگی کودکان بیش فعال​


ویژگی کودکان بیش فعال


رفتارهای کودکان و بزرگسالانی که دچار بیش فعالی هستند، معمولاً یکسان است. آن‌ها مدام حرکت می‌کنند و رفتار خشونت‌آمیز از خود نشان می‌دهند. به راحتی حواسشان پرت می‌شود. حتی گاهی هنگام حرکت تمرکز خود را از دست می‌دهند. در این میان برخی عوامل دیگر نیز وجود دارد. کودکان مبتلا به بیش فعالی که در پروسه درمان قرار نمی‌گیرند، با مشکلات جدی در محیط مدرسه مواجه می‌شوند. آن‌ها دچار تنش در روابط با دوستان و خانواده می‌شوند. حادثه می‌آفریند و به خود آسیب می‌زنند. آن‌ها معمولاً در سنین نوجوانی به مصرف الکل و مواد مخدر روی می‌آورند.

بیش فعالی اغلب علامت یک بیماری زمینه‌ای روحی یا جسمی است. یکی از اصلی‌ترین علائم مرتبط با بیش فعالی، اختلال بیش فعالی با کمبود توجه است. اختلال بیش فعالی با کمبود توجه باعث می‌شود فرد بیش فعال بی‌توجه و حواس‌پرت شود. این اختلال در سنین پایین و کودکان سریع‌تر تشخیص داده می‌شود و راه‌های متعددی برای درمان آن وجود دارد. گرچه برخی از افراد ممکن است در سنین بزرگسالی متوجه این اختلال شوند. بیش فعالی قابل درمان است. اما برای دستیابی به بهترین نتیجه، تشخیص و درمان به موقع بسیار حائز اهمیت است.




عوامل ابتلا به بیش فعالی در کودکان​


عوامل ابتلا به بیش فعالی در کودکان


بیش فعالی می‌تواند ناشی از شرایط روحی و حتی فیزیکی و جسمی باشد. حتی برخی مشکلات تاثیرگذار بر روی سیستم عصبی و تیروئید کودکان و بزرگسالان، می‌تواند منجر به بروز بیش فعالی در آن‌ها شود. شایع‌ترین دلایل ابتلا به بیش فعالی، پرکاری تیروئید، اختلالات مغزی، اختلالات در سیستم عصبی و عوامل روانی است. گاهی اوقات استفاده از داروهای محرک مانند کوکایین نیز باعث بروز بیش فعالی در در کودکان و بزرگسالان می‌شود. بنابراین بهتر است برای عدم ابتلا به این اختلال شرایط مساعدی را برای زندگی خود و کودکان مان فراهم کنیم.


علائم بیش فعالی چیست​


علائم بیش فعالی چیست


کودکانی که دچار بیش فعالی هستند، ممکن است تمرکز خود را در مدرسه از دست بدهند. آن‌ها همچنین رفتارهای متفاوتی از خود بروز می‌دهند. خارج از نوبت صحبت می‌کنند. دانش‌آموزان دیگر را می‌زنند. از نشستن طولانی بر روی صندلی خود امتناع می‌ورزند. آن‌ها نمی‌توانند برای یک مدت زمان طولانی بر روی یک صندلی بنشیند. اما بزرگسالان نیز در صورت ابتلا به اختلال بیش فعالی علائمی از دهنده را تجربه می‌کنند. علائمی چون مشکلات در تمرکز در محل کار و یا به خاطر سپردن نام‌ها‌ و اعداد. آن‌ها معمولاً مضطرب هستند و یا دچار افسردگی می‌شوند. بسیاری از بزرگسالانی که بیش فعالی را تجربه می‌کنند، به دلیل عدم درمان در کودکی با علائم بسیار جدی‌تری در سنین بالا مواجه می‌شوند.



نحوه تشخیص علائم بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان​


نحوه تشخیص علائم بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان


اگر شما یا کودکان‌تان دچار بیش فعالی یا همان اختلال هایپر اکتیو هستید برای پیشگیری و درمان بهتر است با پزشک در ارتباط باشید. پزشک معمولاً سوالاتی در مورد علائمی که تجربه می‌کنید، از شما می‌پرسد. همچنین داروهایی که مصرف می‌کنید نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد. پاسخ به سوالات پزشک مشاور می‌تواند در تشخیص نوع بیش‌فعالی شما بسیار تاثیر گذار باشد. پزشکان با سوالاتی که از شما می‌پرسند، تشخیص می‌دهند که آیا بیش فعالی که تجربه می‌کنید ناشی از شرایط شماست یا عوارض جانبی داروهای خاص است.

اینکه آیا نیاز به درمان دارویی است یا نه. برخی پزشکان در صورت شک و تردید ممکن است آزمایش خون و یا ادرار برای بررسی سطح هورمون شما تجویز کنند. اینکار برای آن است تا سطح تعادل هورمونی در بدن شما مشخص شود. برخی اوقات عدم تعادل در میزان ترشح هورمون تیروئید ممکن است باعث بیش فعالی شود. برای درمان به موقع بیش فعالی بهتر است این اختلال به موقع تشخیص داده شود. تا پروسه درمان آن سریع‌تر انجام شود.




نحوه درمان بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان​


نحوه درمان بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان


اگر پس از مراجعه به پزشک یک بیماری فیزیکی زمینه‌ای برای بیش فعالی کودکان تشخیص داده شد، معمولاً داروهایی برای درمان تجویز می‌شود. گاهی اوقات پزشک شما ممکن است به وضعیت بهداشت روان شما و یا کودکان شما شک کند. بنابراین شما را به یک متخصص بهداشت روان ارجاع می‌دهد. این متخصص است که تشخیص می‌دهد شما روان درمانی شوید یا دارو مصرف کنید. گاهی ممکن است هر دو روش در نظر گرفته شود.

در اغلب موارد برای درمان بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان از روش درمان گفتار درمانی استفاده می‌شود. هدف از این روش درمان، تغییر الگوی تفکر و رفتار کسی است که دچار اختلال بیش فعالی است. گفتگو درمانی در بزرگسالان برای درمان بیش فعالی بسیار جوابگو است. اما در مورد کودکان یک پروسه بسیار زمان‌بر است.

در گفتگو درمانی در مورد علائم شما صحبت می‌شود. درمانگر به فرد بیش فعال کمک می‌کند تا استراتژی‌هایی را برای کنار آمدن با بیش فعالی و کاهش اثرات آن به کار بندد. ممکن است لازم باشد برای کنترل بیش‌فعالی داروهایی نیز مصرف شود. این داروها برای هم برای کودکان و هم بزرگسالان تجویز می‌شود. معمولاً این داروها اثر آرام بخش دارند. برخی از این داروها در صورت استفاده نادرست ممکن است عادت‌ساز شوند. بنابراین حتما تحت نظر پزشک و در پروسه درمان از این داروها استفاده کنید.

همچنین معمولاً پزشک برای کاهش علائم بیش فعالی توصیه می‌کند تا از مصرف برخی محرک‌ها و مواد غذایی خودداری شود. این مواد شامل کافئین و یا نیکوتین هستند. در صورت عدم درمان بیش فعالی افراد، ممکن است در کار، تحصیل و روابط شخصی ان‌ها مشکلات جدی ایجاد شود. بنابراین تشخیص به موقع و قرار گرفتن در پروسه درمان بسیار حائز اهمیت است.
 

Similar threads

بالا