#عبدالقادر گیلانی

naghmeirani

مدیر ارشد
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد

عبدالقادر گیلانی (جیلانی) (تولد ۴۷۰ الی ۴۹۱ - وفات ۵۶۰ الی ۵۶۲ ه.ق) از مشایخ صوفیه و مؤسس سلسله تصوف قادریه است.

وی در شعر تخلص «محیی» را اختیار کرده بوده و دیوان شعرش به «دیوان غوث اعظم» معروف است.



 

naghmeirani

مدیر ارشد
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد
در غم عشق تو زان بگذشت کاردل مرا
کز وفایت کم شود یک لحظه باردل مرا

فارغم از گشت گلشن کزغم تو هرزمان
بشکفد صد گونه گل از خارخار دل مرا

بردلم باری حوالت کن غم اندوه خود
چون توان کردن که کردی غمگساردل مرا

ماهی ای کو برکنار افتدز دریا چون بود
همچنان باشد بلا دور ازکنار دل مرا

آنکه روزم شدسیه باشد زبی صبری دل
چون تو بودی و فراق یار کار دل مرا

باز آمد روز هجران ناله کن باری زدل
تیره تر بادا ز روزم روزگار دل مرا

چند چون محیی کشد دل در ره تو انتظار
سوخت همچون سایه بر ره انتظار دل مرا



 

naghmeirani

مدیر ارشد
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد
گرندادی آرزوی وصل جانان ،جان مرا
زندگی نگذاشتی بی او غم هجران مرا

سرومن آغشته دراشک جگرخون من است
فارغم گرباغبان نگذاشت در بستان مرا

نیست فرقی درمیان شخص من با سایه ام

بس که در آتش فکنده این دل سوزان مرا

حال من چون پیر کنعان شد کنون چون بینمت
بس که آمد سیل اشک از دیده گریان مرا

جامه جان چاک شد در وادی عشق وهنوز
هرطرف صد خارغم بگرفته دامان مرا

همچو من یارب که گردد بی نصیب از وصل یار
ای که دور انداختی از صحبت جانان مرا

این که با مردم مدارا می کنم از بهر توست
ورنه کی پروا بود ازقول بدگویان مرا

خانه من گلخن وفرش من از خاکستر است
تاکه چون محیی بخوانی بی سروسامان مرا



 
بالا