طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور

Eng.probe · Mar 4, 2008

توی این تاپیک خیلی از آیتم هایی ک نیاز هست توجه بشه برای ساختمان واحدهای پرورشی رو سعی کردم لحاظ کنم تا کمکی هرچند جزئی ب دوستان باشه.

این مطالب رو شخصا خودم تایپ کردم و کپی برداری از سایت های دیگه نیست .. هرچند در اصل اطلاعات علمی و توضیحات در 90% موارد مشابه هستند و شاید بیان و نگارش متفاوتی داشته باشند .. برای همین از مطالب خواستید استفاده کنید فقط با ذکر منبع بلامانع هست.

همه دوستانی که دستشون تو کاره اطلاع دارن ک یک سری مطالب ب صورت کلی و تئوری تعریف میشه ولی ممکنه برای هر منطقه و هر شرایط جغرافیایی و دمایی تفاوت های جزئی داشته باشه . ولی پایه مطالب همیشه ثابت هستند .( به این موضوع هم پرداخته میشه تو این تاپیک )
توی این تاپیک ب شما محاسباتی در خصوص هواکش ها ، تهویه ، نور دهی ، معرفی انواع سیستم های پرورشی ، انواع سالن ها و تا حدودی برخی نکات قابل توجه پرورشی آموخته میشه.

سوالی بود در خدمتم :gol:

hamid_a · Mar 13, 2008

ساختمان و تاسيسات در پرورش طيور

ساختمان و تاسيسات در پرورش طيور

ساختمان و تاسيسات در پرورش طيور

رطوبت در سالنهاي پرورش طيور :
کنترل رطوبت در سالنهاي پرورش طيور اهميت زيادي دارد زيرا اگر رطوبت سالن کاهش پيدا کند باعث افزايش گرد وخاک در سالن مي شود و همچنين اگر رطوبت افزايش پيدا کند باعث رشد ميکروب ها ، کاهش توانايي دفع حرارت حيوان ، کاهش ظرفيت تنفس طيور و در کل ناراحتي حيوان مي شود در سالن هاي مرغداري معمولا مشکل کمبود رطوبت پيش نمي آيد در صورتي که چنين مشکلي وجود داشته باشد با آب پاشي کردن و يا تبخير آب با دستگاه هاي مه پاش مي توان رطوبت را بالا برد اما معمولا مشکل بالا بودن رطوبت وجود دارد رطوبت مناسب هواي سالن به دماي هوا و شرايط پرنده بستگي دارد يعني در حدود 60 تا 70 درصد ، رطوبت مناسب بستر براي جوجه هاي در حال رشد 20 تا 40 و براي پرندگان بالغ 10 تا 30 درصد است توانايي نگهداري بخار آب رطوبت هوا در دماهاي مختلف متفاوت است و هرچه دماي هوا بالاتر باشد اين توانايي بيشتر خواهد شد . هر گاه درجه حرارت هوا کاهش پيدا کند ويا هوا با جسم سردي تماس پيدا کند بخار اب موجود در خود را به صورت مايع ازادمي کند که اين موضوع در سالن هاي مرغداري چون باعث بالا رفتن رطوبت محيط و سطوح مي شود مناسب نيست بنابراين سالن هاي پرورش طيور بايد به طور کلي بامصالحي ساخته شوند که حرارت در سطوح داخلي آنها از نقطه شبنم پايين تر نرود تا باعث تشکيل قطرات آب در سقف يا ديوارهاي سالن شود که در اين خصوص مواد با قابليت جذب حرارت بالا مثل فلزات و مواد سياه رنگ مناسب نيست به منظور جلوگيري از اين مشکل ، ديوارها و سقف را عايق مي کنند و سطح داخلي آنها را با مواد عايق و داراي رنگ روشن و براق مي پوشانند و هواي سالن را گرم مي کنند راههاي منشا رطوبت سالن عبارت است از :

1- هواي سالن : کاهش دماي هوا و تشکيل شبنم در سطوح سالن سبب بالارفتن رطوبت مي شود که براي رفع اين مشکل ميتوان ضمن استفاده از مواد عايق دماي سالن را بالا برد .
2- نفوذ رطوبت از کف سالن : براي جلوگيري از آن مي توان اقدام به عايق کاري رطوبتي کف سالن کرد.
3- ريختن آب از آبخوري : لازم است به طور مرتب آبخوري ها کنترل شود .
4- تنفس : دفع آب به وسيله تبخير تنفسي
5- دفع آب به وسيله مدفوع : اين مقدار حدود دو برابر مصرف خوراک در روز است و به عوامل متعددي بستگي دارد که در موارد زير مصرف و دفع آب در طيور افزايش مي يابد و در نتيجه رطوبت سالن بالامي رود :
1- هواي گرم
2- بالابودن نمک جيره
3- بالا بودن پروتئين جيره
4- بالابودن الياف خام جيره
5- پايين بودن انرژي جيره
6- بالابودن مواد محلول در آب
7- وجود ميکروارگانيسم در اب
8- در صورتي که خوراک به صورت پلت باشد
9- طيور دچار اسهال باشند
10- نگهداري طيور در قفس که مصرف و ريخت و پاش آب بالا مي رود .
بهترين راه خروج رطوبت اضافي سالن به وسيله تهويه است .

هواي سالن هاي پرورش طيور :
هواي سالن هاي پرورش طيور بر روي سلامت و آسايش حيوان تاثير فراواني دارد به علت متابوليسم بالاي طيور ضروري است اکسيژن به مقدار کافي دراختيار آنها قرار گيرد وجود بعضي گازهاي سمي که به وسيله حيوان ، وسايل گرم کننده و ميکروارگانيسم هاي سالن توليد مي شوند نيز مي تواند باعث عدم آسايش حيوان و حتي مرگ آن شود به طورعمده اين گازهاي شامل دي اکسيد کربن ، منواکسيد کربن ، متان ، سولفيد هيدروژن و آمونياک است .
در جدول زير مقدار قابل تحمل و سمي هر يک از گازهاي سمي سالن بيان شده است :

مقدار حد مجاز وکشنده گازها در سالن هاي پرورش طيور

گاز

حد مجاز (درصد) مقدار کشنده (درصد)
اکسیژن - کمتر از 6

دي اکسيد کربن 1 30

آمونياک 0/0025 0/05

متان 4 5

سولفید هدروژن 0/004 0/05

آمونياک
مهم ترن گاز سمي موجود در سالن هاي پرورش طيور آمونياک است بالارفتن تراکم گاز آمونياک در سالن باعث حالت تهوع و سوزش چشم کارگران مي شودو به طيور آسيب مي رساند ميزان گاز آمونياک بر اساس قسمت در ميليون بيان ميشود و براي اندازه گيري آن از کاغذهاي معرف استفاده مي شود بهاين ترتيب که آنها را مرطوب مي کنند و در سالن نگه مي دارند تغيير رنگ آن از نارنجي تا آبي بيانگر ميزان غلظت آمونياک در سالن است غلظت آمونياک تا 15 PPm قابل حس نيست اگر به 20 PPm تا 25 برسد قابل حس خواهد شد در غلظت 30 PPm تا 50 باعث تحريک وسوزش چشم ها ودر غلظت 50 PPm تا 100 باعث عوارض تنفسي مي شود و رشد و توليد کاهش مي يابد و اگر غلظت آن به 100 PPm برسد باعث ايجاد تاول روي سينه و اگربه 500 PPm برسد باعث مرگ حيوان مي شود به طور کلي ضروري است که غلظت آمونياک در سالن از 25 قسمت در ميليون بيشتر نشود آمونياک از تجزيه اسيد اوريک و ساير مواد حاوي نيتروژن مدفوع طيوربه وسيله ميکروارگانيسم هاي بستر توليد مي شود افزايش دفع مواد حاوي نيتروژن به وسيله طيور ، بالارفتن رطوبت بستر ،گرماي محيط ، وجود ميکروارگانيسم ها در بستر وقليايي بودن بستر مي تواند باعث افزايش توليد آمونياک در سالن شود براي کاهش غلظت گاز آمونياک در سالن مي توان موارد زير را رعايت کرد .
1- افزايش تهويه سالن
2- تعويض بستر و خشک نگه داشتن آن
3- تنظيم جيره و کاهش دفع پروتئين ، نيتروژن و آب به وسيله طيور
4- کاهش PH بستر به کمتر از 7 ، براي اين کار ميتوان از 2 ليتر فسفريک يا يک کيلوگرم سوپر فسفات براي هر مترمربع بستراستفاده کرد .

تهويه
هواي سالن هاي پرورش طيور براي تامين اکسيژن ، دفع رطوبت ، آمونياک ونگهداري درجه حرارت مناسب بايد به طور مرتب جريان داشته باشد حرکت هوا در سالن بايد در تمام نقاط آن يکنواخت باشد و جريان هوا نيز هميشه به يک سمت باشد اين کار با انجام تهويه در سالن هاي پرورش طيور تشکيل مي شوداين دو جز بايد به صورتي تنظيم شوندکه در زمان استفاده اثر يکديگر رااز بين نبرند و خنثي نکنند .
سيستم هاي تهويه سالن هاي پرورش طيور :
برحسب مکانيسم ، سيستم هاي تهويه به انواع زير تقسيم مي شوند .
1- تهويه طبيعي ( آزاد ) : در اين نوع تهويه از نيروهاي طبيعي و آزاد نظير صعود هواي گرم و جايگزين شدن آن با هواي سرد وهمچنين جريان طبيعي هوا (باد) استفاده مي شود و به اين ترتيب هواي آلوده و کثيف سالن به خارج هدايت مي شود به منظور تهويه معمولا از دريچه هاي سقفي يا پنجره در سالن استفاده مي کنند مساحت اين دريچه ها بايدطوري طراحي شود که تهويه به ميزان مناسب انجام گيرد چگونگي تهويه دراين روش بستگي به جهت قرار گرفتن سالن و پنجره هاي آن و جهت وزش باشد دارد در اين نوع تهويه نبايد پنجره هاي دو طرف سالن روبه روي هم باشند و براي بهبود کيفيت تهويه معمولا پنجره هاي جنوبي سالن را نزديک سقف درنظر مي گيرند و ضروري است دراين حالت نسبت سطح ورودي هوا به خروجي آن کمتر از 2 به 1 باشد اين روش تهويه براي سالن هاي با عرض زياد وپرورش صنعتي طيور چندان مناسب و کارآمد نيست و کمتر مورد استفاده قرار مي گيرد .
2- تهويه مصنوعي با فشار منفي ( مکنده ) : در سيستم تهويه با فشار منفي يا سيستم مکنده ، خروج هواي سالن از راه هواکش ها صورت مي گيرد ودر اثر کاهش فشار هواي داخل سالن ، هواي تازه به درون سالن مکيده مي شود در اين سيستم با در نظر گرفتن ميزان هواي مورد نياز نبايد منافذ ديگري در سالن وجود داشته باشد از طرفي بايد راه هاي ورود هوا طوري تعبيه شود که هيچ گاه مانعي در مسير جريان هوا وجود نداشته باشد مزيت اين سيستم اين است که هواي الوده و کثيف ميتواند به راحتي از سالن خارج شود و فرصت نفوذ به قسمت هاي مختلف و محوطه مجاور را پيدا نکند ولي عيب آن اين است که چون هواکش ها به طور مستقيم با هواي سالن درتماس هستند دراين صورت امکان کثيف شدن و کاهش مدت زمان بهره دهي آنها وجود دارد .
3- تهويه مصنوعي با فشار مثبت ( دمنده ) : در سيستم تهويه با فشار مثبت يا سيستم دمنده ، هواي تميز به وسيله هواکش ها به طور مستقيم به داخل سالن هدايت مي شودکه در اثر اين عمل يک فشار مثبت ولي خفيف ايجاد مي شود و با اين روش از ايجاد کوران در اثر وجود منافذ احتمالي جلوگيري مي شود و امکان توقف حرکت هوا در سالن از بين مي رود مزيت روش بالا اين است که هواي آلوده به گازهاي سمي ، رطوبت و گرد و خاک سالن به طور مستقيم با هواکش ها درتماس نيست و از طرف ديگر هواي ورودي مي تواند قبل از ورود بر حسب نياز گرم ، سرد ، خشک ويامرطوب و ضد عفوني شود امامشکل آن اين است که در اثر فشار زياد ، هواي سالن ميتواند به محوطه هاي مجاور ، منافذ و مصالح ساختماني نفوذ کند و باعث ايجاد رطوبت و تخريب شود .
4- تهويه مصنوعي با فشار مساوي : در اين نوع تهويه هم ورود و هم خروج هوا به وسيله هواکش ها انجام مي گيرد و مزيت ها و مشکلات دو روش قبل در خصوص اين روش هم وجوددارد .

روش هاي تهويه سالن هاي پرورش طيور
با توجه به نوع سالن و شرايط اقليمي روش هاي تهويه به شرح زير وجود دارد :

1- تهويه عرضي : در اين روش تهويه ، هواکشها و هواده ها در ديوار طولي سالن نصب مي شوند و به اين ترتيب تهويه بصورت عرضي انجام مي گيرد اين روش مناسب تهويه به صورت عرضي انجام مي گيرد اين روش مناسب تهويه ، سالن هاي با عرض 8 تا 12 متر است زيرا اگر عرض سالن از 12 متر بيشتر باشد امکان تهويه مناسب سالن مقدور نخواهد بود در اين روش ضروري است هواکش ها و هواده ها رو به روي هم نباشد تا نقطه کور و کوران هوا بوجود نيايد .
2- تهويه طولي : در اين روش دريچه هاي ورود هوا در انتهاي يک طرف سالن در منتهي اليه ديوارهاي طولي و هواکشها در انتهاي ديگر سالن در منتهي اليه ديوارهاي طولي قرار دارند اين نوع تهويه در سالنهاي با طول کمتر از 60 متر قابل اجرا است چنانچه طول سالن بيشتر باشدمي توان دريچه هاي ورود هوا را در دو انتهاي سالن و هواکش ها را در وسط سالن و يا برعکس نصب کرد در هر حال فاصله هواکش ها و هواده ها نبايد بيش از 60 متر باشد اگر طول سالن بيشتر باشد ضروري است هواکش ها و هواده ها با فاصله ذکر شده در چند قسمت نصب شوند .
3- تهويه سقفي : در اين روش ميتوان دريچه هاي ورود يا خروج هوا را در سقف و ديوارها در نظر گرفت اين نوع تهويه براي منطقه هاي بسيار سرد يا بسيار گرم ويا سالن هاي با عرض بيشتر از 12 متر مناسب است در منطقه هاي گرمسير بايد هواکش ها در سقف در نظر گرفت تا هواي گرم سقف را به علت سبکي به قسمت بالا صعود ميکند براثر واکنش هواکش ها بر روي طيور جريان پيدا کند .
4- تهويه فن جت : ميتوان کانال هايي به نام فن جت در ارتفاع 30 سانتي متري از سقف در مرکز سالن نصب کرد و اين کانال ها معمولا از پلاستيک يا ورقه آهن گالوانيزه به شکل استوانه و به قطر 50 تا 100 سانتي متر ساخته مي شوند و داراي سوراخ هايي به قطر 5 تا 20 سانتي متر در اطراف بدنه هستند انتهاي اين کانال بسته و در ابتداي آن يک فن قوي هوا را به شدت به داخل کانال هدايت مي کند تا هواي دميده شده از سوراخ هاي کانال به طرف کف سالن خارج شود و باعث جريان هواي گرم زير سقف به طرف پايين شود مزيت روش بالا اين است که هواي ورودي در صورت لزوم گرم ، سرد ، ضدعفوني يا مرطوب مي شود و تهويه در کل سالن به صورت يکنواخت صورت مي گيرد .

Eng.probe · Nov 3, 2015

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش اول

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش اول

ویژگی های محل احداث ساختمان ها و تاسیسات پرورش طیور

1 – اهمیت ساختمان در پرورش طیور

قسمت عمده ای از هزینه های سرمایه گذاری واحدهای پرورش طیور صرف تهیه جایگاه نگهداری می شود و در صورتی که به این موضوع اهمیت داده نشود ممکن است طیور که حیوانات حساسی هستند دچار اثرات نامطلوب گردند . مثلا جوجه گوشتی چون پرنده حساس با سرعت رشد بالا است و طیوز تخم گذار به علت استرس تولید ، مرغ مادر به علت حساسیت پرورش و در واحد جوجه کشی به علت حساسیت مورد استفاده و جوجه های تولید شده بروز هر گونه مشکل محیطی ک ناشی از ساختمان باشد می تواند منجر به ایجاد استرس و متعاقبا کاهش تولید و افزایش تلفات و شیوع بیماری شود و صدمات جبران ناپذیری را به واحهای فوق وارد آورد .

برای حفاظت انبار از جوندگان و رطوبت معمولا کف را 20 الی 30 سانتی متر گود می کنند و کف را گراویه + شیشه می ریزند و بعد روی آن را بُتُن می ریزند . حدود 10 سانتی متر گراویه با شیشه میریزند بعد 4 الی 5 سانتی متر هم بُتُن بسته با نیازی ک دارند و با توجه ب ارتفاع مورد نیاز از سطح زمین . روش دیگری هم وجود دارد که استفاده از ورقه های فلزی است ، جایی که آذوقه قرار می دهند ورقه فلزی سمت دیوار نصب می شود و هم در کف بد آذوقه را روی آن قرار می دهند . روش دیگر هم که امروزه قدیمی شده و به صرف اقتصادی نیست این است که کف را آجر میچینند به صورت مورب .

2 – انتخاب محل مناسب تاسیس برای واحدهای پرورش طیور

حیوانات برای نشان دادن توانایی های ژنتیکی خودبه یکسری عوامل نیاز دارند این عوامل جزء محیط محسوب می شوند . از مهمترین عوامل محل زیست مناسب و نیازهای آن ها است ، که در این خصوص ساختمان ها و تاسیسات پرورش و نگهداری بسیار مهم است . با یک شرایط مناسب می توان حداکثر تولید را به دست آورد . از طرفی چون احداث ساختمان ها مستلزم هزینه های سنگین است رعایت اصول مهندسی ساختمان ضامن موفقیت در امر پرورش خواهد بود . بنابراین در ساخت هر واحد پرورش طیور لازم است نکات زیر مورد توجه قرار گیرد :

1 – بررسی وضعیت اقتصادی منطقه و امکان فروش محصولات ( بازار فروش مد نظر است . )

2 – نوع پرنده پرورشی ، نحوه پرورش و ظرفیت واحد پرورشی .

3 – وجود راه مطلوب برای حمل و نقل نهاده های مورد نیاز و امکان ارسال محصول تولیدی به بازار مصرف .

4 – امکان تامین کارگر ماهر و افراد متخصص .

5 – بررسی امکان مکانیزاسیون واحد پرورش طیور .

6 – رعایت فاصله مجاز بین واحدهای پرورشی با منطقه مسکونی ، منابع آلودگی و سایر واحدهای دامپروری .

7 – استفاده از مصالح ساختمانی ارزان قیمت و با کیفیت و کارایی مطلوب و پیش بینی امکان گسترش واحد پرورش طیور در آینده با در نظر گرفتن تمامی امکانات .

8 – امکان گرفتن مجوزهای لازم از سایر اُرگان های ربوطه .

در خصوص انتخاب محل توجه به این نکات کلیدی حائذ اهمیت است :

1 – زمین ارزان قیمت و تا حد امکان نزدیک شهر و یا به بازارهای فروش باشد .

2 – از نظر ساختمانی خاکی یا شنی و دور از مسیر سسیل ، طوفان ، باد و .. باشد .

3 – جهت ساختمان باید در منطقه های سردسیر جنوبی و یا غربی باشد و در منطقه های گرمسیر شمالی و یا شرقی باشد . ( قبله را مشخص میکنیم ؛ قبله سمت جنوب غربی است .. بر این اساس می توانیم شمال و شرق را تعیین کنیم .)

4 – راه مناسب برای حمل و نقل و انتقال موجود باشد ، اما باید به این نکته توجه کرد تاسیس هر واحد در نزدیک ( کنار ) مراکز شلوغ و پر سرو صدا مناسب نیست .

5 – زمین مورد نظر باید از خطرات و سوانح طبیعی مثل حمله حیوانات امن باشد .

6 – کارگران آن واحد باید در داخل خود مجموعه امکان اسکان داشته باشند و یا در حد اقل فاصله ممکن .

7 – زمین استحکام لازم را داشته باشد . ترجیحا زمین کشاورزی نباشد ، امکان زهکشی آب هم داشته باشد و تا حد امکان هم نسبت به زمین های اطراف مرتفع تر باشد بهتر است .

8 – از نظر آب و برق هم امکانات لازم را داشته باشد . ( برای آب معمولا مجوز چاه می دهند . )

کیفیت آب

آب مورد استفاده طیور در شرایط استاندارد در قالب یک جدول خلاصه شده است . بدیهی است در گرما و در صورت نامناسب بودن کیفیت آب تلفات جبران ناپذیری به واحد های پرورشی اعمال ( تحمیل ) خواهد شد . شایان توجه است که که در صورت نامناسب بودن آب هر منطقه می توان آب مورد نیاز جهت شستو شو و خنک کردن سالن و مصارف غیر خوراکی را از آب منطقه تاین کرد و برای مصرف یا آشامیدن از منابع دیگر استفاده کرد .

کیفیت آب خوراکی از جنبه های مختلفی قابل ارزیابی است :

1 – لازم است آب مصرفی طیور فاقد گل و لای و مواد جامد معلق باشد ، چرا که صرف نظر از این که آب مناسبی جهت آشامیدن نیست مشکلات عمده ای را در آب خوری ها ایجاد می کند .

2 – فاقد میکروب های بیماری زا باشد ، در غیر این صورت ضروری است که آب با مواد ضد عفونی مثل کلرونانوسیل ضدعفونی شود .

نانوسیل : در یک بشکه آب 2 الی 3 سی سی می ریزند . در خیلی از مرغداری ها در آب مه پاش از نانوسیل برای ضدعفونی استفاده می شود .

مقدار مواد جامد آب یا سختی آب مهم است . مجموع مواد جامد آب یا “ TDS “ را با روش های مختلفی از جمله تبخیر آب یا اندازه گیری میزان عبور جریان الکتریسیته می سنجند . وجود اندکی برخی مواد سمی می تواند مسمومیت زا باشد در این خصوص می توان از مس ، آهن ، سرب ، جیوه ، میگلن ، روی ، کلر ، سلنیوم و مهمتر از همه نیترات و نیتریت استفاده کرد .

نیترات و نیتریت به میزان 500 قسمت در میلیون یا 500 PPm کشنده است و اگر مقدار آن از 50 PPm بیشتر باشد آب مضر و غیر قابل مصرف برای طیور است . اگر TDS کمتر از 1000 باشد مناسب است . بین 1000 – 3000 نامناسب است ولی ممکن است باعث افزایش مواد جامد آب => آبکی شدن مدفوع => افزایش رطوبت بستر => افزایش بیماری ها و تلفات گردد . اگر 3000 – 5000 باشد نسبتا برای طیور قابل قبول است ولی باعث کاهش تولید و افزایش تلفات می گردد . 5000 – 7000 اصلا مناسب برای طیور نیست . 7000 – 10000 برای چهارپایان قابل استفاده است و بیشتر از 10000 برای کلیه حیوانات پرورشی غیر قابل استفاده است .

Eng.probe · Nov 8, 2015

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش دوم

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش دوم

شرایط جغرافیایی و اقلیمی هر منطقه

اقلیم های مختلف در ایران عبارتند از ؛ آب و هوای معتدل و مرطوب در شمال کشور ، آب و هوای گرم و مرطوب با تابستان های طولانی در جنوب کشور ، آب و هوای سرد و مرطوب با زمستان های طولانی در غرب و شمال غربی کشور ، آب و هوای گرم و خشک در مرکز – شرق و جنوب شرقی کشور .

با این تنوع در شرایط آب و هوایی لازم است با توجه به شرایط اقلیمی و جوی هر منطقه تاسیسات پرورش طیور به نحوی طراحی و احداث شود تا حد امکان با شرایط خاص منطقه سازگار باشد ، یکی از عواملی که در این خصوص حایذ اهمیت است ؛ جهت وزش باد می باشد . به طوری که در مناطق سرد سیر بهتر است که تا حد امکان ساختمان ها به گونه ای طراحی و اجرا یا احداث شود تا باد کمتری به داخل سالن راه پیدا کند .

پنجره ساختمان ها بهتر است در منطقه های سردسیر جنوبی و غربی باشد تا از گرمای خورشید بیشترین استفاده صورت گیرد ولی در مناطق گرمسیر بهتر است ساختمان ها دارای پنجره های شمالی و شرقی باشد تا کمتر اشعه خورشید باعث گرم تر شدن داخل سالن ها شود .

بهتر است در اطراف سالن های مرغداری برای جلوگیری از صدمات باد و اثرات نامطلوب اشعه خورشید بهتر است که درختان خزان دار کاشته شود . زیرا در زمستان درختان با ریختن برگ های خود باعث عبور نور خورشید می شود و در تابستان برگ ها از تابش شدید اشعه به سمت سالن جلوگیری می کند .

مصالح ساختمانی مناسب با توجه به شرایط اقلیمی هر منطقه

با توجه به تنوع اقلیمی بهتر است که مصالح ساختمانی که برای ساختمان های پرورش طیور استفاده می شوند خاص آن منطقه باشند ، در ضمن قیمت آن ها ارزان و دسترسی به آن ها راحت تر باشد . از مصالحی که برای ساخت ساختمان ها استفاده می شود عبارتند از ؛ آجر ، سیمان ، شن ، ماسه ، خاک ، گچ ، آهن ، آلومینیوم و ... مشتقات آن ها . در ضمن از مواد عایق دما و رطوبت مانند پشم شیشه ، پُلی استر ، پلی اتیلن و انواع پلاستیک و مقواهای فشرده نیز استفاده می شود به تام کارتوپلاست که هم به نوعی عایق است و هم باعث سهولت در شست و شوی سالن می شود .

فاصله های مجاز بین واحد های پرورش با سایر ساختمان ها

ساختمان های پرورش طیور ضروری است دارای یک ارتباط منطقی با سایر قسمت های واحد پرورش باشد . مثلا سالن های پرورشی از کارخانه تهیه خوراک باید فاصله زیادی نداشته باشد در ضمن این که فاصله هم نباید خیلی کم باشد .

از اماکن مسکونی باید یک فاصله مجازی داشته باشد هم به لحاظ آلودگی هایی که برای مناطق مسکونی می تواند ایجاد کند هم به لحاظ مسائل بهداشتی برای انسان ها نباید نزدیک به مناطق مسکونی باشد .

باید خانه های کارگری ( محل سکونت کارگران ) نزدیک باشد و ترجیحا داخل خود مرغداری سالکن باشد چون کارگر با رفتو آمد به بیرون می تواند آلودگی را با خود منتقل کند . مخصوصا اگر مرغداری در یک محل پرتراکم باشد ، یعنی اطراف آن مرغداری های دیگری هم باشد .

از واحدهای دامداری باید دور باشد تا جایی هم که امکان دارد هم ، به جهت وزش باد توجه لازم را بکنیم .

Eng.probe · Nov 10, 2015

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش سوم

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش سوم

محاسبه های فنی و طراحی ساختمان های پرورش طیور

1 – تراکم انواع مختلف طیور در واحد سطح برای مرغ گوشتی 8 الی 10 لست . اگر چه گاها تا 14 یا حتی 16 تا هم در یک سالن می ریزند ، مثلا یک سالنی که ظرفیت پرورشی آن 7000 است ممکن است 10000 هم داخل آن بریزند . البته قابل اجراست . اما اگر به مشکل بیماری بر بخورد شیوع آن بالاتر است نسبت به سالنی که تعداد آن استاندارد است .

یک راه دیگر هم وجود دارد تا فشاری که در سنین بالا وجود دارد کم کنیم ، " اصطلاحا می گویند یک سر سالن از آن خارج کنیم " معمولا به این صورت است که در سالنی که 7000 – 9000 ریختیم وقتی به 2.300 کیلوگرم می رسند قطعا با مشکل تهویه رو به رو می شویم چون معمولا مرغ گوشتی خاصیتی دارد که در ده روز آخر وزن آن به طور چشمگیری افزایش می یابد . مثلا اگر قبلا در یک مرغداری مصرف خوراک یک تُن بوده است می رسد به 1.300 . در این وضعیت یک سر سالن خارج میکنند یعنی یک سر سالن را می بندند با پایه های جدا کننده ( اگر میانگین گله 2.200 باشد حتما جوجه هایی داریم که 2.600 هم باشند و حتی یک سری هم ممکنه داشته باشیم که 1.600 وزن داشته باشند ، جوجه هایی را که وزن بالاتری دارند را ب اندازه 1000-2000 تا از سالن خارج می کنیم یعنی یک هفته تا ده روز زودتر به بازار عرضه می کنیم .

2 – طرح کلی ادوات داخل سالن . ادوات داخل سالن شامل هیتر – فن – ورودی هوا – سیستم آب خوری و دان خوری . اول باید بر اساس موقعیت منطقه ای که داریم جایگاه سالن را بر اساس جهت وزش باد و بر اساس تابش نور و این که منطقه در کدامیک از مناطق آب و هوایی قرار گرفته . بعد هم بر این اساس که ساختمان مرغداری به چه شکلی است ، ک اکثرا مربع است و بر اساس آن جای ادوات را مشخص کرده و طرح را به یک معمار بدهیم تا نقشه آن را بکشد . اما نقشه داخل سالن به عهده کارشناس دامپروری است ، مثل این که دان خوری ریلی باشد ، سطلی باشد – آب خوری سیفونی باشد ، کله قندی باشد و ..

طرح کلی و ابعاد سالن های پرورشی به میزان قابل توجهی تابع مساحتو شکل زمین است

همیشه زمینی را خریداری کنید که امکان گسترش وجود داشته باشد ، برای ساخت سالن های کوچک شکل مربع به علت وجود سطح مناسب دیوار به سطح سالن ترجیح داده می شود ؛ اما در سالن های بزرگ فُرم مستطیل بهتر است . لازم است که عرض سالن با طول آن متناسب باشد . اما باید دقت شود که در سالن های بزرگ یا مستطیل شکل عرض سالن از 12 متر بیشتر نباشد ، زیرا در غیر این صورت محاسبه اسکلت و نصب تیر آهن ها مشکل خواهد شد و به ناچار باید در وسط سالن ستون نصب کرد که سرویس دهی و تهویه را با مشکل مواجه خواهد کرد .

بنابراین برای افزایش سطح سالن طول آن را افزایش می دهند ، البته یک عامل محدود کننده طول سالن تغذیه است ، آن هم در مواردی که قرار است از دان خوری های اتوماتیک استفاده شود .

در ارتباط با تناسب ابعاد سالن می توان به ابعاد زیر توجه نمود :

مثلا اگر عرض سالن 6 متر باشد . بهتر است طول آن 30 متر باشد .

" از مشکلات سالن مربع شکل ، این است که در داخل سالن ستون می خورد . در عرض های زیاد هم ستون می خورد "

دان خوری های اتوماتیک به چند شکل می تواند باشد

مخزن در یک طرف سالن باشد و به صورت مستطیلی شکل دور بزند ، اگر طول سالن زیاد باشد بهتر است مخزن در وسط سالن قرار بگیرد . اگر در وسط سالن قرار بگیرد میتواند به صورت مستطیل شکل دور بزند و یا به صورتU شکل دور بزند . و این که چند خط داشته باشد بستگی به ابعاد سالن دارد .

اجرای نقشه و احداث اسکلت

برای احداث سالن های پرورشی پس از در نظر گرفتن نکات بهداشتی و فنی بر اساس نقشه ساخت انجام می شود و به این صورت که ابتدا در محلی که به منظور احداث ساختمان در نظر گرفته می شود باید فونداسیون مناسبی ریخته شود که عمق و ضخامت فونداسیون بسته به شرایط آب و هوایی متغیر است و باید به اندازه ای باشد که از تاثیر یخبندان زمستان و رطوبت ایمن باشد .

عمق فونداسیون به طور معمول در منطقه های سرد و مرطوب 80 – 120 سانتی متر و عرض آن 30 – 35 سانتی متر در نظر گرفته می شود و از مصالحی مانند سیمان – بلوکه های فشرده بُتُنی و سنگ استفاده می گردد . در این مرحله لازم است که کلیه راه های ورودی و خروجی – لوله آب و فاضلاب و همچنین سایر لوله ها و کلیه کمک های مورد نیاز پیش بینی شود .

کف سالن های پرورش

برای ساخت کف پس از زیر و رو کردن زمین و به هم زدن بافت اولیه خاک ابتدا باید مسیر های استقرار لوله های آب ، کانال های فاضلاب و سایر ارتباط های لازم در نظر گرفته شود . سپس باید به عمق 15 – 20 سانتی متر پوششی از قلوه سنگ ریخته شود آن گاه برای استحکام بیشتر و جلوگیری از نفوذ حشره ها یک شبکه سیم توری ریز گسترده شده و برای جلوگیری از گسترش رطوبت یک یا دو لایه قیرگونی انجام می شود و به عنوان پوشش نهایی از یک سطح بُتُنی به ضخامت 8 – 10 سانتی متر استفاده کرد ، لازم است که برای جلوگیری از نفوذ رطوبت و آب کف سالن های مرغداری باید حداقل 30 سانتی متر بلندتر از سطح زمین های اطراف احداث شود .

فاز اول در تمیز کردن مرغداری شستن با آب

فاز دوم شست و شو با پودر رخت شویی

فاز سوم با جرمی ساید و مواد ضدعفونی کننده با لاین های کارواشی می پاشند .

فاز آخر هم گاز می دهند با فرمالین و پرمنگنات که با یک نسبتی با سود مخلوط می کنیم .

شیب بندی و کانال بندی کف ساختمان ها و سالن های پرورش طیور

کف ساختمان ها و سالن های پرورشی لازم است طوری طراحی شود که بتوان به راحتی فضولات و آب را از آن خارج کرد . برای سالن های کوچک معمولا کمتر از 500 متر مربع کانال فاضلاب در نظر گرفته نمی شود و شیب سالن طوری در نظر گرفته می شود که بتوان آب را از ورودی سالن خارج کرد . اما برای سالن هایی با وسعت زیاد یا سالن های جوجه کشی بهتر است که کانال های فاضلاب متناسب با ابعاد برای شست و شو و جمع آوری آب تهیه شود .

به این منظور معمولا از دو طرف سالن شیبی به میزان 0.7 تا 0.01 به طرف کانال ( لوله های ) فاضلاب در نظر می گیرند . ( یعنی به ازای هر 1 متر طولی که در نظر می گیریم 1 سانتی متر یا 0.7 سانتی متر قسمت اول و انتها فاصله داشته باشد . )

در صورتی که عرض سالن ها کم باشد می توان شیب را به یک سمت ( جهت ) در نظر گرفت ؛ اما اگر عرض سالن زیاد باشد ضروری است به چند قسمت تقسیم شود و هر کدام جداگانه و به صورت مستقل جمع آوری شود و به منبع اصلی هدایت شود . برای جمع آوری فاضلاب ممکن است از لوله هایی در زیر کف نیز استفاده شود . که معمولا از لوله هایی به نام پولیکا برای این منظور استفاده می شود .

شیب مناسب برای لوله های فاضلاب حدود 3 – 4 % است در این صورت لازم است که برای کف شوی فاضلاب از توری یا درپوش مناسب استفاده شود تا مواد درشت نتواند وارد لوله ها گردد .

معمولا قطر لوله ها باید متناسب با وع کار در سالن باشد که برای این منظور لوله هایی با قطر 10 – 15 سانتی متر مناسب است .

Eng.probe · Nov 13, 2015

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش چهارم

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش چهارم

سقف سالن های پرورش طیور

شکل و طرح سقف سالن های پرورش طیور از اهمیت زیادی برخوردا است و ضروری است که بر اساس شرایط اقلیمی ، شیوه های معماری و مصالح مصالح موجود در منطقه طراحی و ساخته شود . سقف ممکن است بدون شیب یا شیبدار طراحی شود که سقف های شیبدار ممکن است به صورت شیب یک طرفه ، دو طرفه ، قرینه یا غیر قرینه باشد . در طراحی سقف ممکن است سقف کاذب عایق نیز در نظر گرفته شود که به لحاظ عایق کردن مناسب است .

برای ساخت سقف می توان از مصالح مختلفی استفاده کرد :

1 – سقف های چوبی : در منطقه هایی که چوب ارزان و فراوان است می توان از انواع الوار استفاده کرد اما لازم است که درزها و شکاف ها طوری پُر شوند که امکان نفوذ حشرات از بین برود این سقف ها ارزان و سبک هستند اما در برابر آتش سوزی حشرات ، حیوانات موزی آسیب پذیر می باشد و تحمل فشار زیاد را ندارد ، همچنین امکان ضدعفونی آن ها به خوبی مقدور نمی باشد .

2 – سقف های تیر آهنی و بُتُنی : این نوع سقف ها بهترین نوع سقف هستند و مزیت آن ها این است که عایق رطوبت ، گرما و سرما می باشند و در برابر فشار تحمل زیادی دارند و می توان آن ها را ضدعفونی کرد . در برابر آتش سوزی مقاوم هستند اما احداث آن ها پر هزینه است

3 – سقف های شیروانی : می توان از ورق آهن ضد زنگ ، سفال و یا ایرانیت برای ساخت سقف استفاده کرد . . این سقف ها ارزان ، سبک ، قابل ضدعفونی و مقاوم در برابر آتش سوزی هستند ، اما ضروری است که برای رطوبت و حرارت عایق شوند .

4 – سقف های چند لایه : معمولا از یک لایه ایرانیت با ورق فلز – یک لایه عایق حرارتی مثل پشم شیشه و یک لایه داخلی ساخته می شوند که به سقف های ساندویچی نیز معروف هستند . این سقف ها ارزان هستند ، اما در مقابل فشار دوام زیادی ندارد .

از نظر شکل سقف ممکن است به صورت های مختلف ساخته شود اما لازم است که موارد زیر در ساخت سقف رعایت شود :

1 – ارتفاع سقف سالن ها بسته به نوع پرورش ، اقلیم منطقه ، وضعیت منطقه و نوع سقف بستگی دارد و ارتفاع مناسب 2.5 – 3 متر است .

2 – در سالن های با عرض بیشتر از 6 متر استفاده از سقف های ساده مناسب تر است .

3 – در منطقه های گرم و خشک و کویری همراه با بادهای موسمی – فرم سالن های با طاق ضربی و نمای گنبدی ( سیستم سنتی ) دارای بازده . کارایی مناسب است .

4 – سقف های شیب دار یک طرفه مناسب منطقه های با تابش شدید آفتاب ، گرمای شدید تابستان ، زمستان های سرد و پر برف و بادهای شدید است . شیب سقف برای خنثی سازی موارد فوق در یک جهت مناسب در نظر رفته می شود .

5 – در منطقه های سرد و مرطوب با ریزش برف و باران فراوان سالن های نیم دایره ای و تونلی می تواند کاربرد بهتری داشته باشد .

6 – به منظور استفاده بیش تر از نور و تهویه طبیعی و در صورت عریض بودن بیش از حد سالن ها به طوری که نور و هوا نتواند به راحتی از پنجره های دو طرفه به زوایای مختلف سالن برسد می توان از سقف های شکسته استفاده کرد .

7 – در نظر گرفتن ناودان به میزان و نوع مناسب در سقف ضروری است . برای هر متر مربع سطح پشت بام نیاز به قطر 0.6 – 0.8 ناودان است که باید با شیب مناسب و به صورت عایق نصب شود .

8 – با توجه به منبع حرارتی و با در نظر گرفتن نکات ایمنی لازم بهتر است که به تعداد کافی دودکش در پشت بام نصب گردد . ( بستگی به منبع حرارتی دارد وجود یا نبود آن )

9 – در منطقه های گرمسیر برای کاهش اثر دمای هوا و خنک کردن ساختمان در پشت بام لازم است در سطح پشت بام شیب ها یا مجاری آب تعبیه شود تا بتوان در ساعت های گرم روز برای خنک کردن سقف و پشت بام با هم آن را آب پاشی کرد .

10 – صرف نظر از نوع سقف و مصالح به کار رفته ضروری است سقف برای گرما و رطوبت کاملا عایق و مقاوم باشد .

دیوارهای سالن پرورش طیور

دیوارهای سالنم های پرورشی از انواع مصالح ساختمانی و به صورت تو پُر و تو خالی ساخته می شود . برای عایق کردن معمولا یک لایه به ضخامت 2 – 5 سانتی متر از هوا ، پشم شیشه ، یونلیت ، پلاستیک و .. در داخل دیوار در نظر گرفته می شود . در مورد دیوارهای یک لایه نیز ضروری است عایقبندی مناسبی در نظر گرفته شود . دیوارهای سالن ها بسته به انواع مصالح ساختمانی به 4 دسته تقسیم می شوند :

1 – دیوارهای آجری : این نوع دیوار ها بیشتر مرسوم بوده و با ملات بُتُن ، ضخامت 30 – 35 سانتی متر بنا می شود و ضروری است که قسمت داخلی آن ها با سیمان پوشیده شود .

2 - : دیوارهای بلوک های سیمانی : مناسب مناطق گرمسیر و سردسیر می باشد و به طور معمول لایه داخلی آن ها برای عایق بندی با ملات پُر نمی شود . این نوع دیوار ها سریع ساخته می شوند و استحکام مناسبی دارند .

3 – دیوار های چوبی : سبک ، ارزان و عایق هستند ، اما در برابر رطوبت ، آتش سوزی و نفوذ حشرات آسیب پذیر می باشد . امکان ضدعفونی مناسب آن ها وجود ندارد . برای رفع این مشکل ضروری است چوب با مواد نگهدارنده و ضد رطوبت کامل اشباع و در سطح داخلی از یک لایه آلومینیوم ساخته شود .

4 – دیوارهای چند لایه ساندویچی : این دیوارها به صورت پیش ساخته تهیه می شوند و معمولا در لایه داخلی و خارجی آن ها از مواد مقاوم در برابر آتش سوزی و مواد ضدعفونی کننده مانند ورقه های سیمان آزبست ، آهن ضد زنگ و آلومینیوم استفاده می شود و در بین دو لایه از مواد عایق گرما و رطوبت مانند پشم شیشه ، یونولیت ، لاستیک و اسفنج فشرده استفاده می شود .

در خصوص دیواری که با مصالح ساختمانی ساخته می شود ضروری است که سطح داخلی آن با سیمان پوشیده شود تا بتوان آن را شست و شو داد و ضدعفونی کرد در ضمن لازم است که سطح داخلی دیوارها صاف و فاقد هرگونه درزو ترک باشد تا از جمع شدن و تخم گذاری حشرات جلوگیری شود .

یکی از مواد پوششی سطح داخلی دیوارها و سقف ، مواد پلاستیکی است . این مواد که مایع هستند به صورت یک لایه نازک بر روی قسمت های داخلی سقف سالن و در برخی از موارد بر روی بدنه سطوح دیوارها پاشیده می شوند که پس از صفت شدن سبب پیدایش پوشش محکمی برروی مکان های مورد نظر شده و یک لایه محافظ در برابر ورود بخار آب و رطوبت به داخل سالن ایجاد می گردد .

باید اضافه کرد چنین لایه هایی بعد از چند سال که استفاده شود دوباره باید تجدید و به اصطلاح روکش شود . ممکن است در داخل سالن از دیوارهای جداکننده نیز استفاده گردد . این دیوارها معمولا موقتی و به صورت قابل حمل و نقل و از توری و مواد ارزان قیمت استفاده می کنند که معمولا برای ارزان تمام شدن آن ها ارتفاع آن را 1.5 – 2 متر در نظر می گیرند .

Eng.probe · Nov 18, 2015

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش پنجم

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش پنجم

ورودی سالن های پرورش طیور

معمولا در سالن های پرورش طیور 2 نوع درب وجود دارد .

1 – درب ورودی مزرعه

2 – درب ورودی سالن

معمولا درب ورودی را از آهن آلان ضخیم می سازند و عرض آن را به گونه ای در نظر می گیرند که رفت و آمد کامیون ها بهتر صورت گیرد و معمولا ارتفاع آن را نامحدود در نظر می گیرند .

معمولا عرض درب ورودی را 4 متر در نظر می گیرند و ارتفاع را محدود در نظر نمی گیرند .

تعبیه حوضچه ضدعفونی در محل درب ورودی الزامی است که این حوضچه باید دارای طول 5 متر و عرض 4 متر باشد . حوضچه باید دارای عمق مناسب و از دو طرف دارای شیب باشد ، یکی از نکاتی که باید رعایت کنیم این است که حتما برای آن لوله تخلیه در نظر گرفته شود ، عمق حوضچه حدود 30 سانتی متر باید باشد .

معمولا باید یک درب اصلی برای ورود و خروج افراد هم در کنار درب ورود و خروج ماشین ها در نظر گرفت .در ارتباط با سالن های مرغ مادر و جوجه کشی ها علاوه بر تمهیداتی که برای ورود قائل اند جایگاهی برای شست و شوی ماشین ها دارند ، خصوصا کارخانه های جوجه کشی چون درباره آلودگی خیلی حساس اند .

در کنار درب ورودی یک اتاق برای نگهبانی باید در نظر گرفته شود و کنترل ورود و خروج را در نظر داشته باشد . بهترین جا برای ساخت دفتر کار در کنار اتاق نگهبانی با حداکثر فاصله با سالن دفترکار ساخته می شود .

درب ورودی سالن ها

درهای سالن از طرف خروج به طور مداوم تحت تاثیر رطوبت ، گرما و سرما قرار می گیرد و از طرف داخل هم تحت تاثیر رطوبت و حرارت است و از طرفی میزان باز و بسته شدن درب ها و فشترهای مکانیکی وارده بسیار زیاد است ، در صورتی که طراحی و نصب آن ها به دقت انجام نشود به زودی مستهلک خواهد شد . درب ها بهتر است که از فلز ساخته شوند و از مواد عایق جهت جلوگیری از انتقال حرارت در اطراف درب ها و خود درب ها استفاده شود .

به علت رفت و آمد افراد و وسایل گوناگون سطح جلوی درب های ورودی سالن در داخل و خارج باید با بُتُن فرش شود و شیب مختصری به سمت بیرون سالن داشته باشد . معمولا ابعاد درب های اصلی به صورت 2 الی 2.40 عرض و 2 الی 2.10 ارتفاع در نظر گرفته می شود .

در خصوص درب های پهن تر بهتر است که درب ها به صورت 2 دهانه ساخته شود و یا اگر سنگین باشد به صورت کشویی باز و بسته گردد . درب ها باید به طرف خارج باز شده و به فنر متصل باشد تا در صورت باز شدن مجددا خود به خود بسته شود .

ضروری است که دستگیره ها و قفل ها از هر نوعی که می باشند همیشه و در هر حال به صورتی باشند که هم از خارج و هم از داخل قفل و باز وبسته شوند .

بهتر است درب ها در قسمت بالا دارای شیشه یا پنجره باشند تا طرف دیگر آن دیده شود . در جلوی درب های ورودی سالن حتما باید حوضچه های ضدعفونی لحاظ شود و معمولا در سالن های پرورشی که طیور بر روی بستر پرورش می یابند برای جلوگیری از بیرون رفتن طیور و ورود و خروج هوای سرد و گرم در جلوی درب ها یک محوطه کوچک در نظر گرفته می شود و معمولا دو عدد درب منظور می شود و یا اینکه در جلوی درب ورودی پرده ای نصب می شود و یا در سمت داخل سالن یک دیواری با توری به ارتفاع 1 – 2 متر در نظر گرفته می شود تا مرغ ها نتوانند از آن عبور کنند .

پنجره های سالن های پرورش طیور

در سالن های باز برای ورود نور خورشید و هوا از پنجره استفاده می شود و معمولا 3 نوع پنجره وجود دارد :

1 – پنجره های جلویی : که در منطق سردسیر در جهت جنوبی و غربی سالن ساخته می شود و برای تامین نور و تابش نور خورشید به سالن مناسب است .

2 – پنرجه های عقبی : در جهت شمالی و شرقی سالن در نظر گرفته می شوند بر خلاف پنجره های جلویی تعداد آن ها بیش تر و اندازه آن ها کوچکتر است و برای تهویه سالن به کار می رود .

3 – پنجره های سقفی : که در سالن های با سقف شیب دار معمولا بین دو سقف و در سالن های با سقف گنبدی در بالای طاق ها استفاده می شود ؛ برای ورود نور و تهویه مناسب می باشد .

شکل عمده پنجره در سالن ها این است که شیشه و قالب فلزی پنجره ها رسانای خوبی برای گرما هستند و باعث اتلاف حرارت سالن و یا در منطقه های گرمسیر گرم شدن سالن را سبب می شود .

در منطقه های گرمسیر از گرم شدن بیش از اندازه و در ضمن چون اشعه ماوراء بنفش از شیشه عبور نمی کند ، نور عبوری فاقد خاصیت ضدعفونی کنندگی می باشد . به همین جهت سطح پنجره را کمتر در نظر می گیرند و ترجیحا سالن ها را از نوع سالن های بسته یا Window less طراحی می کنند . در هر حال امروزه سطح پنجره 3.5 – 7 % و به طور معمول 5 % سطح کف سالن در نظر گرفته می شود.

پنجره ها در دیواره های طولی نصب می شوند . از مساحت محاسبه شده آن ها به میزان 75 % در دیوار جنوبی و 25 % در دیوار شمالی با فاصله های معین از یکدیگر قرار می گیرند .

در برخی از موارد خاص بر حسب قرار گرفتن جهت سالن و در صورت ضرورت پنجره ها می توانند در دو طرف بر روی دیوارهای غربی و شرقی نیز قرار بگیرند ، برای هدایت بهتر هوا به سالن و جلوگیری از کوران هوا بهتر است پنجره ها به طرف داخل و از بالا به پایین باز شوند و با زنجیر یا مونعی ، از باز شدن بیش از اندازه آن ها جلوگیری کرد و در صورتی که پنجره بیش از حد لازم باشد می توان تنها قسمتی از آن ها را باز کرد ، در مناطق گرمسیر و با تابش شدید آفتاب می توان در بالای پنجره ها سایه بان نصب کرد .

به علت کم بودن قدرت حفظ گرما در شیشه نمی توان از تشکیل قطره آب بر روی آن جلوگیری کرد بنابراین قطره ها را باید با تعبیه شیارهای مخصوص 3 – 5 میلیمتر در کناره زیرین شیشه به خارج هدایت کرد تا از مرطوب شدن سطح داخلی دیوارهای سالن جلوگیری شود .

دریچه های هوا

به منظور ورود و خروج هوا برای زمان های اضطراری بهتر است که دریچه هوا در نظر گرفته شود . این موضوع در سالن های بسته به خصوص در شرایطی که امکان قطع برق و از کار افتادت تهویه ها وجود دارد مهمتر است .

سطح مناسب این دریچه ها به ازای هر 1000 کیلوگرم وزن زنده طیور معادل 1 متر مربع و به طور متناوب در دو طرف سالن در جهت طول سالن تعبیه می شود.

Eng.probe · Nov 21, 2015

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش ششم

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش ششم

محاسبه های فنی و طراحی سیستم های تامین شرایط محیطی مناسب سالن ها

برای زنده ماندن ، سلامت ، رشد ، تامین هوا ، دما ، رطوبت و روشنایی که مناسب باشد برای طیور ضروری است . از مهمترین هدف های احداث ساختمان ها و تاسیسات پرورش طیور تامین این شرایط محیطی است . شرایط محیطی سالن از محیط خارج و خود حیوان تاثیر می پذیرد و به این جهت ضروری است که شرایط به نحو مناسبی تامین شود ( تنظیم شود )

1 – کنترل دما

طیور مانند سایر حیوانات خون گرم می توانند دمای بدن خود را در محدوده ای حفظ نمایند ، البته این کار در محدوده ای از درجه حرارت محیط مقدور است و برای سلامتی و تولید مناسب تیز درجه حرارت مناسبی به عنوان درجه حرارت آسایش حیوان مطرح است ، درجه حرارت محیط در صورتی که از یک حداقلی پایین تر برود باعث ناراحتی حیوان از نوع استرس سرمایی و در صورتی ک بالاتر باشد باعث ناراحتی حیوان از نوع استرس گرمایی می شود . " اگر دما از یک حدی بالاتر برود باعث استرس گرمایی و اگر از یک میزان مشخصی پایین تر برود باعث استرس سرمایی است . " این محدوده دمایی به رطوبت محیط ، وضعیت حیوان و سن حیوان بستگی دارد . اما اگر درجه محیط به 46 درجه سانتی گراد برسد باعث مرگ حیوان می شود .

[*=right]کانابیت ویتامین C خالص 99.2% خلوص ویتامین C آن است . در 100 گرم آب حل می کنیم بعد در داخل تانکر 1000 لیتر میزنن و استرس گرمایی را به سرعت کاهش می دهند .

دمای بدن یک جوجه تازه از تخم خارج شده حدود 39.7 است که به تدریج افزایش می یابد . تا این که در سن 3 هفتگی ثابت می شود . دمای بدن پرندگان بالغ در حدود 40.6 – 41.7 درجه اسنتی گراد است و آن بستگی به گونه ، نژاد ، جنس و شرایط فیزیولوژیکی نیز دارد . مثلا دمای بدن مرغ های کُرچ کمتر است .

چگونگی از دست رفتن حرارت از بدن

به علت متابولیسم و سوخت و ساز مواد مغذی در بدن طیور حرارت تولید می شود و قسمت عمده آن از بدن به روش های زیر خارج می شود .

1 – تشعشع

هنگامی که درجه حرارت سطح بدن حیوان بالاتر از هوای اطرافش باشد ( که همیشه به این گونه است . ) دمای بدن از طریق تشعشع کاهش می یابد .

2 – تماس

هنگامی که سطح بدن حیوان در تماس با عوامل محیطی سردتر مانند کف سالن و سایر وسایل باشد گرمای بدن به آن منتقل و بدن خنک می شود .

3 – جا به جایی " Convention "

هنگامی که هوای خنک در تماس با دمای سطح پرنده قرار می گیرد گرم و منبسط شده و به طرف بالا صعود می کند ، به این ترتیب گرمای بدن حیوان منتقل می شود ، به همین دلیل طیور در سرما پرهای بدن خود را خیس می کنند تا مانع از جریان هوا شوند . همچنین یکی از راه های خنک کردن بدن طیور در گرما افزایش سرعت جریان هوا در سالن است .

4 – تبخیر آب

در بیش تر پستانداران دفع حرارت بدن به وسیله عرق کردن و تبخیر آب انجام می شود . اما از آن جا که در طیور غدد عرقی وجود ندارد آن ها از طریق تبخیر ریوی و دستگاه تنفس ، مقادیری آب تبخیر می کنند و به این صورت خنک می شوند . بنابراین یکی از راه های خنک کردن حیوان خیس کردن آن است .

5 – دفع مدفوع

مقدار اندکی از دمای بدن از طریق مدفوع دفع می شود . در مورد مرغ های تخم گذار تولید تخم مرغ و خروج آن هم مقدار زیادی از دمای بدن دفع می شود .

مکانیسم تنظیم حرارت در بدن طیور

در درجه حرارت های پایین و کمتر از 25 درجه سانتی گراد حدود 75% از کل حرارت تولیدی توسط راه های انتقال دفع می شود ، اما در صورت بالا بودن دما و رطوبت سالن این دفع حرارت مشکل می شود . دمای مناسب برای پرندگان بالغ در محدوده 18 – 24 و حدود 21 درجه سانتی گراد است . اما اگر دمای هوا از این محدوده کمتر باشد حیوان با بالا بردن متابولیسم گرمای بیش تری تولید و به این ترتیب خود را گرم می کند ، این موضوع صرف نظر از کاهش تولید و سلامت حیوان از نظر اقتصادی نیز مقرون به صرفه نیست . و در دماهای بالاتر از این محدوده حیوان به وسیله روش های زیر سعی می کند دمای بدن را کاهش دهد .

1 – منبسط شدن رگ های سطح بدن

2 – باز کردن پرو بال

3 – کاهش اشتها ( باعث کاهش رشد و کاهش تولید تخم مرغ و ضعیف شدن پوسته تخم مرغ می گردد . )

4 – کاهش ضایعات ( کاهش فعالیت – کاهش مصرف خوراک )

5 – Panting : اگر دما از 30 درجه سانتی گراد بالاتر باشد حیوان شروع به نفس نفس زدن می کند . تا به این ترتیب از طریق تنفس بیش تر بتواند مقداری از حرارت را دفع کند . این مکانیسم در حالتی که رطوبت نسبی هوا بالا باشد چندان کارآمد نیست .

با مکانیسم Panting آب بدن کاهش می یابد و حیوان برای جبران آب بدن به آب بیشتری نیاز دارد که خود باعث ایجاد اسهال در طیور می شود . در این حالت مقدار زیادی از Co2 دفع شده و تعادل اسید و باز بدن بر هم می خورد و پوسته تخم مرغ ضعیف و رشد کاهش می یابد

با بزرگ شدن پرنده به علت افزایش نسبت حجم به سطح بدن و افزایش چربی در لایه های پوست تحمل حیوان نسبت به بالا رفتن درجه حرارت محیط کاهش می یابد و استرس گرمایی پیش می آید . اگر نفس نفس زدن همراه با افزایش تلفات باشد به علت گرما نیست .

عایق نبودن ساختمان ها در برابر گرما

چون معمولا دمای هوای خارج شالن پایین تر یا بالاتر از داخل آن است . بنابراین یکی از راه های مهم حفظ دمای مناسب سالن ، عایق کردن آن در برابر انتقال حرارت است . به این دلیل که قسمت عمده حرارت از طریق عبور از مصالح ساختمانی صورت می گیرد از طریق سقف ها ، دیوار ، اندکی هم از کف سالن .

لازم است در ساخت سالن های پرورش طیور از مصالحی استفاده شود که به مقدار کمتری انتقال دهنده حرارت باشد . میزان مقاومت در برابر انتقال حرارت را اسیش ولیو گفته و با R نمایش می دهند و مقدار آن برای مواد مختلف متفاوت است .

نکته مهم در خصوص عایق ها این است که تنها در حالتی که کاملا خشک باشد میتواند در برابر عبور حرارت مقاومت نشان دهد و در صورتی که مرطوب باشند به راحتی می توانند حرارت را منتقل کنند بنابراین به همین دلیل لازم است که عایق ها را به صورت یک لایه میانی و دور از اثرات محیطی و رطوبت در نظر گیریم .

برای حفظ دمای سالن بدیهی است که در مناطق سردسیر بیش از منطقه های گرمسیر نیاز به عایق بندی داریم و در این خصوص تاثیر سقف برای هدر نرفتن حرارت از دیوارها بیش تر است .

در جدول زیر مقدار مقاومت مناسب در برابر عبور حرارت برای سقف و دیوار های سالن در شرایط آب و هوایی مختلف گزارش شده است

نوع آب و هوا	سقف	دیوار
1	سردسیر	13	9
2	معتدل	8	2.5
3	گرمسیر	4	2

برای محاسبه میزان عایق بودن سالن معمولا مقدار مقاومت هر جزء آن را با توجه به ضخامت آن تعیین و با هم جمع می کنند .

مثلا اگر دیواری دارای اجزای زیر باشد مقدار مقاومت آن به صورت زیر خواهد بود

قسمت های دیوار	میزان مقاومت
1	سطح خارجی دیوار	0.17
2	بُتُن با ضخامت 4 سانتی متر	0.12
3	یک لایه پشم شیشه به ضخامت 1 سانتی متر	1.5
4	بُتُن به ضخامت 2 سانتی متر	0.06
5	سیمان به ضخامت 1 سانتی متر	0.1
6	سطح داخلی دیوار	0.61
Total	2.56

رطوبت در سالن های پرورش طیور

کنترل رطوبت در سالن های پرورش طیور اهمیت زیادی دارد . زیرا اگر رطوبت سالن کاهش پیدا کند باعث افزایش گرد و خاک در سالن می شود و اگر رطوبت افزایش یابد باعث رشد میکروب ها ، کاهش توانایی دفع حرارت حیوان ، کاهش ظرفیت تنفسی طیور و در کل ناراحتی حیوان می شود .

در سالن های مرغداری معمولا مشکل کمبود رطوبت پیش نمی آید ، در صورتی که چنین مشکلی وجود داشته باشد با آب پاشی کردن و یا تبخیر آب با مه پاش می توان رطوبت را افزایش داد .

اما معمولا مشکل بالا بردن رطوبت وجود دارد ، رطوبت مناسب هوای سالن به دمای هوا و شرایط پرنده بستگی دارد . یعنی در حدود 60 – 70 % رطوبت مناسب بستر برای جوجه های در حال رشد حدود 20 – 40 % و برای پرندگان بالغ حدود 10 – 30 % است .

توانایی نگهداری بخار آب ( رطوبت ) دردماهای مختلف متفاوت است و هر چه دمای هوا بالاتر باشد این توانایی بیشتر است . هرگاه درجه حرارت هوا کاهش پیدا کند و یا هوا با جسم سردی تماس یابد بخار آب موجود در خود را به صورت میعان ( مایع ) آزاد می کند . این موضوع در سالن های مرغداری باعث بالا رفتن رطوبت محیط و سطوح می شود و مناسب نیست . بنابراین سالن های پرورش طیور باید به طور کلی با مصالحی ساخته شوند که حرارت در سطوح داخلی آن ها از نقطه شبنم پایین تر نرود تا باعث تشکیل قطرات آب در سقف و یا دیوارهای سالن نشود که در این خصوص مواد با قابلیت جذب حرارت بالا مثل فلزات و مواد سیاهرنگ مناسب که در این خصوص مواد با قابلیت جذب حرارت بالا مثل فلزات و مواد سیاهرنگ مناسب نیستند . به منظور جلوگیری از این مشکل دیوار ها و سقف را عایق می کنند و سطح داخلی آن را با مواد عایق و مواد روشن و براق می پوشانند و هوای سالن را گرم می کنند .

راه های منشا رطوبت سالن عبارتند از

1 – هوای سالن

کاهش دمای هوا و تشکیل شبنم در سطوج سالن سبب بالا رفتن رطوبت می شود . همان طور که اشاره شد برای رفع این مشکل باید از مواد عایق استفاده کرد و دمای سالن را بالا برد .

2 – نفوذ رطوبت از کف سالن

برای جلوگیری از آن باید اقدام به عایق کردن سقف کرد .

3 – ریختن آب از آب خوری ها

4 – دفع تنفس ( یعنی دفع آب توسط سیستم های تنفسی )

5 – دفع آب توسط مدفوع

این مقدار حدود دو برابر مصرف خوراک در روز است و به عوامل متعددی بستگی دارد که در موارد زیر مصرف و دفع آب در طیور افزایش می یابد در نتیجه رطوبت سالن بالا می رود .

1 – هوای گرم

2 – بالا بودن نمک جیره

3 – بالا بودن پروتئین جیره

4 – بالا بودن الیاف خاج جیره

5 – پایین بودن انرژی جیره

6 – بالا بودن مواد محلول در آب

7 – وجود میکروارگانیسم ها در آب

8 – مصرف خوراک به صورت پلت

9 – بیماری های گوارشی که باعث اسهال طیور است

10 – نگهداری طیور در قفس که مصرف و ریخت و پاش آب را افزایش می دهد .

بهترین راه خروج رطوبت اضافی سالن به وسیله تهویه است

هوای سالن های پرورشی

هوای سالن های پرورش طیور یکی از فاکتورهای کلیدی و مهم در بحث پرورش می باشد . دمای هوا ، رطوبت هوا ، اکسیژن موجود در هوا و ذرات معلق موجود در هوا می توانند در راندمان پرورش تاثیر داشته باشند .

کنترل کردن دما و رطوبت توضیح داده شد . به علت مکانیسم بالای طیور ضروری است اکسیژن به مقدار کافی در اختیار طیور قرار گیرد . وجود برخی از گازهای سمی به وسیله حیوان وسایل گرم کننده و وسایل سالن تولید می شود . می توان باعث عدم آسایش حیوان و حتی مرگ آن ها شود . به طور عمده این گازها شامل Co2 ، Co ، Ch4 ، Nh3 و سولفید هیدروژن است که هر کدام از آن ها یک حد مجاز و یک مقدار کشنده دارد .

اکسیژن مقدار کشنده آن کمتر از 6% است .

آمونیاک حد مجاز آن 0.0025 و مقدار کشنده آن 0.05% است .

آمونیاک

مهمترین گاز سمی موجود در سالن های پرورش طیور است . بالا رفتن تراکم گاز آمونیاک در سالن باعث حالت تهوع و سوزش چشم می شود و به طیور آسیب می رساند ، میزان گاز آمونیاک بر اساس PPM یا قسمت در میلیون بیان می شود و برای اندازه گیری آن از کاغذهای معرف نیز استفاده می شود . بدین صورت که این کاغذها را مرطوب کرده و در سالن نگه می دارند ، تغییر رنگ آن از نارنجی تا آبی بیانگر تغییر غلظت آمونیاک در سالن است .

غلظت آمونیاک تا 15 PPM قابل احساس نیست بین 20 – 25 PPm قابل احساس خواهد شد . در غلظت 30 – 50 PPM باعث تحریک و سوزش چشم ها و در غلظت 50 – 100 PPM باعث عوارض تنفسی می شود و رشد و تولید کاهش می یابد و اگر غلظت آن به 100 PPM برسد باعث ایجاد تاول های سینه ای و اگر 500 PPM برسد باعث مرگ حیوان می شود .

اصطلاح سینه سوخته : در اثر وجود آمونیاک بالا در بستر و تماس سینه مرغ که پر هم ندارد با بستر باعث تیره شدن آن می گردد که اصطلاحا سینه سوخته می گویند و در کشتارگاه هم معدوم می شوند .

به طور کلی ضروری است که غلظت آمونیاک در سالن از 5 PPM بیش تر نشود . آمونیاک از تجزیه اسید اوریک و سایر مواد حاوی نیتروژن از طریق مدفوع طیور دفع می شود و به وسیله میکروارگانیزم های بستر تولید می شوند .

افزایش دفع مواد حاوی نیتروژن به وسیله طیور باعث بالا رفتن رطوبت بستر می شود و علاوه بر این بالا بودن بستر می تواند باعث افزایش تولید آمونیاک در سالن شود .

برای کاهش غلظت آمونیاک در سالن می توان موارد زیر را رعایت کرد :

1 – افزایش تهویه سالن

2 – تعویض بستر و خشک نگه داشتن آن .

3 – تنظیم جیره و کاهش دفع نیتروژن – پروتئین و آب به وسیله طیور

4 – کاهش PH بستر به کمتر از 4 ( برای این کار می توان از 2 لیتر اسید فسفریک و یا یک کیلو گرم سوپر فسفات برای هر مترمربع بستر استفاده کرد).

Eng.probe · Nov 26, 2015

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش هفتم

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش هفتم

تهویه
هوای سالن های پرورش طیور برای تامین اکسیژن – دفع رطوبت و آمونیاک و نگهداری درجه حرارت مناسب باید به طور مرتب جریان داشته باشد .
حرکت هوا در سالن باید در تمام نقاط یکنواخت باشد و جریان هوا همیشه به یک سمت باشد . این کار با انجام تهویه در سالن های پرورش طیور انجام می شود که هر سیستم تهویه از دو قسمت هواده و هواکش تشکیل می شود . این 2 جزء باید به صورتی تنظیم شود که در زمان استفاده اثر یکددیگر را از بین نبرند و خنثی نکنند .
سیستم های تهویه سالن های پرورش طیور
برحسب مکانیسم سیستم های تهویه به انواع زیر تقسیم می شود :
1 – تهویه طبیعی یا آزاد
در این سیستم ها از نیروهای طبیعی و یا آزاد نظیر صعود هوای گرم و جایگزین شدن آن با هوای سرد و همچنین جریان طبیعی هوا و یا باد استفاده می شود . و به این ترتیب هوای آلوده و کثیف سالن به خارج هدایت می شود . به منظور تهویه معمولا از دریچه های سقفی یا پنجره یا در سالن استفاده می شود .
مساحت این دریچه ها باید به گونه ای طراحی شوند که تهویه به میزان مناسب انجام گیرد . چگونگی تهویه در این روش بستگی به جهت قرار گرفتن سالن و پنجره های آن و جهت وزش باد دارد . در این نوع تهویه نباید پنجره های دو طرف سالن رو به روی هم باشد و برای بهبود کیفیت تهویه معمولا پنجره های جنوبی سالن را نزدیک کف ( حدودا یک متری از کف ) و پنجره های شمالی را نزدیک سقف ( یا نیم متری از سقف ) در نظر می گیرند . و ضروری است در این حالت نسبت سطح ورودی هوا با خروجی آن کمتر از 2 به 1 باشد . این روش تهویه برای سالن هایی با عرض زیاد و پرورش صنعتی طیور چندان مناسب و کارآمد نیست و کمتر مورد استفاده قرار می گیرد .

2 – تهویه مصنوعی با فشار منفی ( مکنده )
در سیستم تهویه با فشار منفی یا سیستم مکنده خروج هوای سالن از طریق هواکش ها صورت می گیرد و در اثر کاهش فشار هوای داخل سالن هوای تازه به درون سالن مکیده می شود . در این سیستم با در نظر گرفتن میزان هوای مورد نیاز نباید منافذ دیگری در سالن وجود داشته باشد و از طرفی باید راه های ورود هوا طوری تعبیه شود که هیچ گاه مانعی در مسیر جریان هوا وجود نداشته باشد .
مزیت این سیستم این است که هوای آلوده و کثیف می تواند به راحتی از سالن خارج شود و فرصت نفوذ به قسمت های مختلف و محوطه های مجاور را پیدا نکند ولی عیب آن ایسن است که چون هوا کش ها به طور مستیقیم در هوای سالن در تماس هستند در این صورت امکان آلوده شدن و کاهش مدت زمان بهره برداری آن ها وجود دارد .
3 – تهویه مصنوعی با فشار مثبت ( دمنده )
در سیستم تهویه با فشار مثبت یا سیستم دمنده هوای تمیز به وسیله هواکش ها به طور مستقیم به داخل سالن هدایت می شوند . در اثر این عمل یک فشار مثبت ولی خفیف ایجاد می شود و با این روش از ایجاد کوران در اثر وجود منافذ احتمالی جلوگیری می گردد و امکان توقف حرکت هوا در سالن از بین می رود . مزیت این روش این است که هوای آلوده به گازهای سمی ، رطوبت و گرد و خاک به طور مستقیم با هواکش ها در تماس نیست و از طرفی دیگر هوای ورودی می تواند قبل از ورود بر حسب نیاز گرم ، سرد ، خشک ، مرطوب و یا ضدعفونی شود . اما مشکل آن این است که در اثر فشار زیاد هوای سالن می تواند به محوطه های مجاور ، منافذ و مصالح ساختمانی نفوذ کند و باعث ایجاد رطوبت و تخریب آن ها شود .
4 – تهویه مصنوعی با فشار مساوی
در این نوع تهویه هم ورود و هم خروج هوا به وسیله هواکش انجام می شود و مزیت ها و مشکلات 2 روش قبل در خصوص این روش نیز وجود دارد .
روش های تهویه سالن های پرورش طیور
با توجه به نوع سالن و شرایط اقلیمی روش های مختلفی برای تهویه وجود دارد
1 – تهویه عرضی
در این روش هواکش ها و هواده ها در دیوارهای طولی سالن نصب می شوند و به این ترتیب تهویه به صورت عرضی انجام می گیرد . این روش مناسب تهویه سالن هایی با عرض 8 – 12 متر است . ( زیر 8 متر باشد کوران ایجاد می کند و بالای 12 متر هم امکان تهویه نامناسب وجود دارد . )
در این روش ضروری است که هواکش ها و هواده ها ( پنجره ها ) رو به روی هم نباشند تا نقطه کور و کوران هوا به وجود نیاید .

2 – تهویه طونلی
در این روش دریچه های ورود هوا در انتهای یک طرف سالن در منتها علیه دیوارهای طولی و هواکش ها در انتهای دیگر سالن در منتها علیه دیوارهای طولی یا عرضی قرار خواهند داشت . این نوع تهویه در سالن هایی با طول کمتر از 60 متر قابل اجرا است . چنان چه طول سالن بیش تر باشد می توان دریچه های عبور هوا را در دو انتهای سالن و هواکش ها را در وسط سالن یا بر عکس نصب کرد . ( معمولا هواده ها را وسط می گذارند و هواکش ها را در دو انتهای سالن قرار می دهند برای سالن هایی که طول آن ها زیاد است و اصطلاحا 2 کله می گویند . ) در هر حال فاصله هواکش ها و هواده ها نباید بیشتر از 60 متر باشد و اگر بیش تر باشد بهتر است که هواکش ها و هواده ها با فاصله های ذکر شده در چند قسمت نصب شود .
3 – تهویه سقفی
در این روش می توان دریچه های ورود و یا خروج هوا را در سقف و دیوارها در نظر گرفت . این نوع تهویه برای مناطق بسیار سرد و یا بسیار گرم و یا سالن های با عرض بیش تر از 12 متر مناسب است . در منطقه های گرمسیر باید هواکش ها در سقف نصب شوند تا هوای گرم را از سالن خارج کنند و در منطقه های سردسیر باید هواکش ها را در دیوارها نصب کرد و دریچه های ورود هوا را در سقف در نظر گرفت تا هوای گرم به علت سبکی به قسمت بالا صعود کند و در اثر واکنش هوا بر روی طیور جریان پیدا نکند .

4 – تهویه فن جت
می توان کانال هایی به نام فن جت در ارتفاع 30 سانتی متر از سقف در مرکز سالن نصب کرد . این کانال ها معمولا از پلاستیک یا ورقه های آهن گالوانیزه می باشند و به شکل استوانه به قطر 50 – 100 سانتی متر ساخته می شوند و دارای منافذی به قطر 5 – 20 سانتی متر در اطراف بدنه هستند . ابتدای این کانال بسته و در انتهای آن یک فن هواده قوی هوا را به شدت به داخل کانال هدایت می کند تا هوای دمیده شده از منافذ کانال به طرف کف سالن خارج شود و باعث جریان یافتن هوای گرم در زیر سقف و به طرف پایین شود مزیت این روش این است که هوای ورودی در صورت لزوم گرم ، سرد ، ضدعفونی ، خشک و یا مرطوب می شود و تهویه در کل سالن به صورت یکنواخت صورت می گیرد .
محاسبه ظرفیت هواکش ها
مقدار هوایی که باید در سالن جا به جا شود به سیستم تهویه ، دما ، رطوبت محیط ، نوع پرنده ، وزن زنده و تعداد آن ها در سالن بستگی دارد . برای محاسبه جریان هوای مورد نیاز در سالن های پرورش طیور می توان بر اساس روش تهویه با فشار نفی از دستور زیر استفاده کرد :
برای تهویه با فشار منفی بر اساس استاندارد در سالن معمولی برای هر کیلو گرم وزن زنده طیور به ازای هر درجه فارنهایت دمای محیط 0.00075 متر مکعب در دقیقه هوا لازم است که به واحد آن GMM می گویند . این مقدار در سالن های بسته و کنترل شده و یا سالن های مجهز به سیستم خنک کننده پوشال باید تقریبا 60% بیشتر از میزان بالا باشد .
به عبارت دیگر برای تهویه در سالن های معمولی برای هر پوند وزن زنده طیور به ازای هر درجه فارنهایت دمای محیط 0.012 فوت مکعب در دقیقه یا CFM جریان هوا لازم است . در درجه حرارت های معمولی حدود 27 درجه سانتی گراد این میزان در سالن های معمولی 3.6 m2.h یا 0.06 m3.min به ازای هر کیلوگرم وزن زنده طیور است .
این اعداد در خصوص بوقلمون در حدود 40% بیش تر است . قابل توجه است که برای مجاسبه ظرفیت هواکش ها در سالن ضروری است حداکثر درجه حرارت منطقه در طول سال و حداکثر وزن زنده طیور پرورشی مد نظر قرار گیرد .
یک متر مکعب = 35.2 فوت مکعب
یک پوند = 454 گرم
یک فوت مکعب = 0.0284 متر مکعب
یک درجه حرارت = 1.8درجه سانتی گراد + 32

Eng.probe · Nov 30, 2015

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش هشتم

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش هشتم

بر اساس ظرفیت تهویه مورد نیاز تعداد و نوع هواکش ها تعیین می شود . انتخاب نوع هواکش ها به تعداد بیشتر و قدرت کمتر مناسب تر است و باعث یکنواخت شدن تهویه در سالن می گردد .
روش دیگر محاسبه تعداد هواکش ها در سالن از تقسیم طول سالن به عرض آن به دست می آید . بر اساس مشخصات از روی برچسب آن می توان ظرفیت هواکش ها را تعیین کرد .
ویژگی های هواکش که روی آن درج می شود شامل :
- تعداد دور در دقیقه
- اندازه آن ( مثلا هواکش 20 ، 40 ، 60 )
- ظرفیت هوادهی
- تعداد پره ها
- قدرت موتور ( مثلا موتور 3/1 ، 4/1 و .. )
ظرفیت هواکش ها باید بر اساس حداکثر دمای سالن و حداکثر وزن زنده طیور محاسبه شود . در دماها و سنین کمتر که نیاز به تهویه کمتری وجود دارد به دو روش می توان این مشکل را حل کرد :
1 – به کار بردن تعدادی از هواکش ها . از آن جایی که هواکش ها در فاصله مناسب نصب می شوند می توان با خاموش نمودن تعدادی از آن ها ظرفیت تهویه سالن را کاهش داد . ( همه را روشن نکنیم )
2 – نصب رئوستات در هواکش ها . رئوستا که بر روی هواکش و یا به صورت سری نصب می شود می تواند قدرت موتور و در نتیجه ظرفیت هواکش را تغییر دهد . این تنظیم می تواند دستی یا خودکار باشد .
هواکش ها و هواده ها باید پُشت به باد نصب شوند به طوری که در زمان کارکردن فشار باد مانع از کارکرد و انتقال هوای آن ها نشود . تا چنین وضعیتی امکان پذیر نباشد لازم است با نصب دریچه های محافظ و یا دیوار حائل مانع از اثر نامطلوب باد بر کارکرد آن ها شود .
محل نصب هواکش ها بسته به شرایط محیط و اقلیم دارد . اما ضروری است در ارتفاعی از سالن نصب شوند که بتوانند به خوبی هوای لازم را در اختیار طیور قرار دهند .
توصیه می شود در پرورش بر روی بستر هواکش ها و یا هواده ها در ارتفاع 90 – 100 سانتی متر از کف نصب شوند و در روش پرورش بر روی قفس هواکش ها باید طوری نصب شوند که برای طیور هوای پاکیزه در دسترس باشد .
برای یکنواختی تهویه و جلوگیری از ایجاد فضای مرده توصیه می شود در روش تهویه عرضی فاصله دو هواکش از هم حدااکثر 12 متر باشد .
در سیستم تهویه با فشار منفی توصیه می شود در منطقه های سردسیر هواکش ها در نزدیکی کف و هواده ها در نزدیکی سقف و در منطقه های گرمسیر برعکس در نظر گرفته شوند .
در سیستم تهویه با فشار مثبت توصیه می شود که در منطقه های سردسیر هواده ها در سقف و دریچه های خروج هوا در نزدیکی کف و در منطقه های گرمسیر برعکس در نظر گرفته شود .
در ضمن نباید دریچه های خروج هوا از یکدیگر بیشتر از 5 متر فاصله داشته باشند تا مانع از تراکم هوا در سالن شود .
محاسبه دریچه های ورود هوا
سیستم عرضی بهتر از طولی جواب میدهد در صورتی که جای هواکش ها و هواده ها درست محاسبه شود .
برای محاسبه دریچه های ورود هوا یا پنجره به ازای هر یک متر مکعب در دقیقه ظرفیت هواکش ها در سالن های معمولی 60 سانتی متر مربع می باشد .
در سالن های Window less بیشتر نور از طریق چراغ تامین می شود .
در سالن هایی که سیستم خنک کننده آن ها پوشال می باشد و پوشال در جلوی دریچه های هوا وجود دارد . مقدار 75 سانتی متر مربع افزایش می یابد . برای پخش یکنواخت هوا بهتر است که هوا با سرعت زیادی وارد سالن شود . بهتر است که دریچه های عبور هوا را با عرض کم در طول سالن تعبیه کرد تا جریان هوا به طور یکنواخت و مناسب بر همه نقاط سالن پخش شود و Dead Space یا هوای مرده از نظر تهویه در سالن ایجاد نشود .برای سرعت بیشتر هوا در هنگام ورود نصب کرکره های با عرض 5 – 10 سانتی متر بر روی دریچه های ورود هوا توصیه می شود . این کرکره ها علاوه بر تغییر کیفیت سرعت هوای ورودی باعث تنظیم مقدار هوا در تابستان در زمستان و تغییر جهت جریان هوا نیز می شود .
تنظیم دریچه های ورود هوا به وسیله دست یا به طور اتومات به وسیله سیم بکسل و چرخ دنده های کرکره های روی دریچه بر روی آن قرار گرفته اند . در طول سالن باز و بسته می شوند . برای تغییر جهت جریان هوا باید در دمای مناسب کرکره ها به صورت افقی و در هوای گرم به سمت کف سالن تغییر جهت دهند و برای تنظیم میزان جریان هوا می توان دریچه های کشویی در جلوی دریچه های ورودی هوا در نظر گرفت .
مثال
برای سالن پرورش طیور با سیستم بسته به ابعاد 12 * 60 متر با ظرفیت پرورش 3000 مرغ مادر گوشتی که حداکثر وزن هر یک به 3.5 کیلوگرم در منطقه ای با حداکثر درجه حرارت 20 درجه سانتی گراد مشخصات هواکش ها و هواده ها را حساب کنید ؟!
حداکثر وزن زنده : 3000 x 3.5 = 10.500
ظرفیت مورد نیاز : 10.500 x 7.49 = 78654
کل ظرفیت : 78654 / 60 = 1311
تعداد هواکش مورد نیاز : 60 / 12 = 5
ظرفیت مورد نیاز : 1311 / 5 = 262.2
میزان هوای مورد نیاز : 1311 x 75 = 98325
عرضه دریچه های ورود هوا بر حسب سانتی متر : 98325 / 6000 = 16.39
خنک کردن سالن ها
خنک کردن ساختمان ها و سالن های پرورش طیور از اهمیت ویژه ای برخوردار است . چرا که در صورت بالا رفتن حرارت مشکلات متعددی وجود دارد . اما اصول تمام آن ها بر اساس گرفتن حرارت و کاهش درجه حرارت از طریق تبخیر آب می باشد .
اصول خنک کردن هوا به وسیله تبخیر آب
آب برای بخار شدن مقدار گرما از محیط می گیرد از این خاصیت برای خنک کردن ساختمان ها استفاده می شود . به این ترتیب که به وسیله هواکش هوا از پوشال خیس عبور می کند و در حین عبور مقداری از رطوبت آن را گرفته و به این ترتیب خنک می شود . این هوای خنک را می توان در داخل سالن و روی پرندگان هدایت کرد .
هوا هر چه گرمتر باشد ظرفیت جذب رطوبت بالاتر است و به این ترتیب بیشتر خنک می شود . اما در صورتی که رطوبت نسبی هوا بالا باشد و چون ظرفیت جذب رطوبت کمتری دارد میزان کمتری خنک می شود . این مقدار در صورتی که رطوبت نسبی هوا 100% باشد تقریبا صفر خواهد بود . بنابراین هرچه رطوبت نسبی هوا کمتر باشد بیشتر خنک خواهد شد .
لازم به ذکر است کاهش درجه حرارت تفاوت دماسنج خشک و خیس مهم است و در عمل می توان حدود 80% آن را تامین کرد .
وقتی گفته می شود دماسنج خشک یعنی رطوبت را 20% در نظر میگیرد . با رطوبت 20% دما را نشان می دهد . وقتی رطوبت بالا باشد در مرغداری 80% است . تفاوت بین این دو را با استفاده از یک سیستم درست و تبخیر آب می توانیم 80% آن را جبران کنیم . ( 80% تفاوت این دو تا دماسنج رو که میشه 60% )
روش های خنک کردن سالن های پرورش طیور
برای خنک کردن سالن های مرغداری در منطقه های گرمسیر لازم است دیوار ها و سقف را عایق کرد و همچنین می توان برای جلوگیری از جذب گرما پشت بام را با رنگ سفید پوشاند . بدین منظور بهتر است از روش های زیر استفاده کرد:
- 10 کیلوگرم آهک آب دیده و 20 لیتر آب
- 10 کیلوگرم آهک آب دیده و 10 کیلوگرم سیمان سفید و 25 لیتر آب
- 10 کیلوگرم آهک آب دیده و 1 لیتر یونیل آمین استات و 20 لیتر آب
کاشت و آبیاری درخت ها در اطراف سالن ها و آب پاشی محوطه اطراف در سرد کردن سالن می تواند موثر باشد .
1 – روش تبخیر
با ایجاد جریان هوا می توان طیور را خنک نمود اما در دماهای بیش از 30 درجه امکان خنک کردن سالن تنها توسط تهویه امکان پذیر نیست .
برخی افراد به جای پنجره هواده در سالن خود دارند . ( فن هست در واقع که جهت آن بر عکس هواکش ها است . ) اگر دما رفت بالا و سیستم شما فقط شامل هواده و هواکش بود نمیتوان سالن را خنک کرد .
· در صورت نبود مه پاش می توان به روش زیر نقش مه پاش را ایفا کرد:
- پشت هواده بخار آب ایجاد کنیم و بخار آب را داخل سالن می کشه و با این کار از خشکی سالن می کاهد .
- می توان از دستگاه بخور استفاده کرد .

Eng.probe · Dec 6, 2015

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش نهم

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش نهم

2 – مه پاش
از روش های خنک کردن سالن ها است . در این روش مه پاش ها در داخل سالن و یا در بالای سر مرغ های داخل قفس نصب می شود و با پودر کردن آب آن ها را خُنک می کند . گاهی اوقات مه پاش ها را در بالای سر سالن نصب می کنند که با خیس کردن سقف سالن از نفوذ حرارت از سقف جلوگیری شود .
برای اسپری آب در داخل سالن می توان از لوله هایی که دارای منافذ ریزی هستند استفاده و آب را در داخل سالن پودر کرد . هرچه قطره های آب کوچکتر باشد به علت سطح تماس بیش تر اثر خنک کنندگی بهتری خواهد داشت . مقدار آب مورد نیاز در این روش در حدود 250 سی سی در دقیقه در هر متر مربع از سطح سالن ها است . همچنین می توان در روش پرورش در داخل قفس با خیس کردن محوطه کف سالن را خنک کرد .
3 – مه پاش و هواکش
در این روش در جلوی دریچه های ورود هوا مه پاش هایی با فشار زیاد نصب می شود تا جریان هوا مکیده شده را به وسیله هواکش های سالن که در دیوار جانبی مقابل نصب شده اند مرطوب کنیم . با نصب کرکره های مخصوص بر روی دریچه های ورودی می توان هوای مرطوب را با هوای سالن بهتر مخلوط نمائیم .
4 – روش پوشال خیس و هواکش
با استفاده از پوشال خیس می توان سطح تماس هوا را افزایش داد به این ترتیب سالن بهتر خنک می شود . برای این منظور می توان از پوشال های سلولزی ، پوشال های کولر ، تفاله نیشکر ، مقواهای بزرگ ، پوشال درخت ، علف هایی چون خارشتر ، پشم شیشه و یا پشم گوسفند به ضخامت 2.5 10 سانتی متر استفاده کرد . برای خیس کردن پوشال ها می توان از لوله هایی از جنس پولیکا که در حلول آن منافذ ریزی تعبیه شده است استفاده کرد . و برای صرفه جویی در مصرف آب می توان با استفاده از یک ناودانی در زیر پنجره ها آب را به مخزنی هدایت و مجددا استفاده کرد .
برای این منظور می توان کلید پُمپ آب را به صورت دوره ای یا زمانی تنظیم کرد به طوری که در هر چند دقیقه یک بار آب بر روی پوشال ها ریخته شود . در این صورت در مصرف برق و آب صرفه جویی شده و هوای سالن یکنواخت تر خواهد شد . در این روش ظرفیت جریان هوا به وسیله هواکش ها حدود 0.072 متر مکعب در ساعت برای هر کیلوگرم وزن زنده به ازای هر درجه فارنهایت یا در منطقه های گرمسیری 8 مترمکعب در ساعت به ازای هر کیلوگرم وزن زنده باید باشد . سطح پوشال مورد نیاز 1 مترمبع پوشال به ازای هر 150 متر مکعب در دقیقه ظرفیت هوا می باشد . مثلا اگر ظرفیت تهویه مورد نیاز سالن 1311 مترمکعب در دقیقه است سطح پوشال مورد نیاز 8.74 مترمربع می باشد . در این روش می توان از سیستم های هواکش با فشار مثبت و یا منفی به شرح زیر استفاده کرد .
الف : سیستم دمنده
در این روش از کولرهای آبی برای خنک کردن سالن استفاده می شود و هوای مرطوب به وسیله کولر از بین پوشال ها به داخل سالن فرستاده شده و از طریق دریچه های خروجی سالن خارج می شود .
ب : سیستم مکنده
در این روش پوشال ها در جلوی دریچه های ورود هوا در یک دیوار جانبی سالن و هواکش ها در دیوار جانبی مقابل قرار می گیرد . هوای بیرون از بین پوشال های مرطوب به داخل سالن مکیده شده و تبخیر آب باعث خنک شدن هوای سالن می شود . در انتهای دیگر دیوارهای جانبی تعبیه می شوند که تبخیر آب در این حالت باعث خنک شدن هوای سالن می شود . در سالن هایی با طول کمتر از 60 متر معمولا پوشال ها در یک دیوار طولی قرار می گیرند اما در سالن های با طول بیش از 60 متر معمولا پوشال ها در یک دیوار طولی قرار می گیرند . اما در سالن های با طول بیش از 60 متر باید پوشال ها را در دو انتهای سالن و هواکش ها را در مرکز سالن یا بر عکس نصب کنیم .
· بنابراین لازم است که به طور کلی فاصله پوشال ها از هواکش ها کمتر از 60 متر باشد .
سیستم های گرم کننده
یکی از بهترین سیستم های گرم کننده ای که می توانیم کار بگذاریم هیتر است . ( هیتر مرکزی هم داریم که با مشعل کار می کند . )
یکی از عوامل مهم محیطی در پرورش طیور تامین دمای مناسب سالن نگهداری آن ها است که به وسیله منابع حرارتی تامین می شود . نصب و کاربرد این وسایل تابع نکات ایمنی و محافظتی خاص است . یک منبع حرارتی مناسب و مطمئن باید قادر به تولید گرمای یکنواخت و منطبق بر شرایط سالن باشد ، به سادگی قابل راه اندازی باشد و نیاز به مراقبت زیاد نداشته باشد از طرفی برای کارگران خطرناک نباشد .
انواع وسایل تولید کننده گرما
از مادرهای مصنوعی نفتی ، گازی ، برقی ، لامپ های مادون قرمز ، انواع بخاری ها ، سیستم های مولد هوای گرم ( هیتر ) و دستگاه های حرارت مرکزی یا شوفاژ که سوخت آن ها ممکن است گازوئیل ، نفت و گاز و یا برق می باشد جهت تامین حرارت سالن استفاده می شود . بر حسب نوع و شرایط پرورش از مولد های حرارتی برای گرم کردن سالن نیز استفاده می شود . در روش پرورش بر روی بستر می توان از مادرهای مصنوعی نیز استفاده کرد . در حالی که در پرورش در داخل قفس بیش تر از روش های گرم کردن مرکزی استفاده می شود .
باید سالن به گونه ای گرم شود که دمای سالن در طبقات مختلف یکسان باشد ، معمولا در سیستم های گرمایی برای تنظیم درجه حرارت از ترموستات استفاده می شود . ظرفیت گرمایی دستگاه های گرم کننده را با واحد های Kcal ، BTU تعیین می کنند . هر BTU معادل 3968Kcal است .
امروزه از بخاری و وسایل مستقل به دلیل مشکلات استفاده و هزینه های فراوان کمتر استفاده می شود و بیشتر از سیستم های گرم کننده مرکزی و یا هیتر های مخصوص این کار به دلیل سهولت کار استفاده می شود . در زمستان که هوای کمتری برای تهویه مورد نیاز است برای کارایی بهتر منابع حرارتی لازم است دورترین هواکش ها به منبع حرارتی باشد تا جریان هوای گرم به صورت یکنواخت در سالن پخش شود .
محاسبه گرمای مورد نیاز
محاسبه ظرفیت منبع تامین حرارت سالن باید برای حداکثر درجه حرارت مورد نیاز انجام شود و چون معمولا در جوجه های جوان در هفته اول لازم است که درجه حرارت سالن تا 35 درجه سانتی گراد بالا رود . برای تامین حرارت سالن تا 0.5 درجه منبع تولید حرارتی با قدرت 80 – 40 کیلو کالری برای هر متر مکعب فضا لازم است . مثلا برای تامین حرارت سالنی با ابعاد 3 x 12 x 60 متر حرارتی به مقدار 129600 کیلو کالری نیاز است . ( برای محاسبه عدد فوق باید حجم را محاسبه کنیم . )
تامین نور و روشنایی
نور طبیعی به وسیله خورشید می تواند تا حدی تامین کننده روشنایی مورد نیاز سالن باشد و مقدار آن بستگی به زمان ، شدت ابر و فصل سال دارد . طول مدت روز به دلیل اینکه در فصل های مختلف تغییر می کند قابل استناد نیست ريال چشم انسان و پرندگان می تواند از طول موج بین 400 – 700 nm را جذب کند که با آن نور مرئی می گویند . طیور طیف های نوری قرمز ريال نارنجی و زرد را بهتر و طیف های بنفش ، نیلی ، آبی و سبز را با کارایی کمتری می بینند و ثابت شده است که رنگ نور در مورد طیور نقش مهمی دارد ريال اما به طور کلی بهترین نور ، نور سفید است .
تاثیر رنگ نور بر وضعیت طیور
افزایش رشد ==== > رنگ سبز و آبی
کاهش راندمان غذایی ==== > رنگ زرد و سبز
کاهش سن بلوغ ==== > رنگ سبز و آبی
افزایش سن بلوغ ==== > رنگ قرمز و زرد
کاهش عصبانیت ==== > رنگ قرمز
کاهش کانیبالیسم ==== > رنگ قرمز و آبی
افزایش تولید تخم مرغ ==== > رنگ قرمز
افزایش اندازه تخم مرغ ==== > رنگ زرد
افزایش باروری خروس ها ==== > رنگ سبز و آبی
کاهش باروری ==== > رنگ قرمز
واحدهای شدت نوردهی
واحدهای اندازه گیری شدت نوردهی عبارتند از :
1 – فوت کندل : عبارت است از شدت نوری معادل 1 لومن در هر فوت مربع است .
2 – لوکس : معادل 0929/0 فوت کندل است یا به عبارتی دیگر هر فوت کندل 76/10 لوکس است .
3 – وات در متر مربع : ( بیشترین استفاده از همین واحد نوری می باشد ) مقدار شدت نور دهی آن بستگی به نوع منبع تامین کننده نور دارد . اما در خصوص لامپ های معمولی اگر دارای صفحه انعکاس دهنده باشد و در ارتفاع 2 متر نصب شوند برای تولید نوری به شدت 1 فوت کندل یا 10 لوکس در هر متر مربع به لامپی با قدرت 7/2 وات نیاز است .
· هر یک لومن = 21 لوکس

پنجره در سالن های باز برای استفاده از نور طبیعی
در خیلی از سالن های پرورش طیور از پنجره به عنوان استفاده از نور طبیعی استفاده می شود البته به علل مشکلات متعدد سطح آن را حداقل در نظر می گیرند که با توجه به شرایط سالن و اقلیم منطقه سطح آن بین 5-10% مساحت سالن است .

سیستم برق رسانی
سیستم برق رسانی مزرعه های پرورشی شامل انشعابات جریان برق از شبکه های سراسری یا موتور برق های اضطراری می باشد و تمامی قسمت های یک مزرعه اعم از انبار ، خانه کارگری و سالن پرورش باید برق کشی شده باشد . در واحد های پرورش طیور در نظر گرفتن موتور برق یا ژنراتور اضطراری است . چرا که قطعی برق در شرایط خاص می تواند مشکلات زیادی را برای پرورش دهندگان ایجاد نماید . در مسیر برق رسانی به قسمت های مختلف بهتر است که هر قسمت با فیوز جداگانه ای تفکیک شود و یا این که از تابلو برق های مختص هر قسمت استفاده شود .
انواع لامپ های روشنایی
3 نوع لامپ در سالن ها مورد استفاده قرار می گیرد :
1 – لامپ های معمولی : دارای نور سفید می باشد و از نظر نصب ارزان هستند ، اما راندمان نوری آن ها پایین است و احتیاج به انعکاس دهنده دارد و طول عمر آن ها کوتاه و حدود 1000 ساعت است .
2 – لامپ های فلئورسنت ( یا مهتابی ) : کارایی نور آن ها 3 – 4 برابر لامپ های معمولی است . عمر فید آن ها حدود 10000 ساعت است ، اما در دمای پایین محیط شدت نور آن ها کاهش می یابد . به طوری که در دمای صفر درجه حدود 60% می رسد . و قسمتی از نور آن ها در طیف های آبی و سبز است . برای محاسبه شدت نور دهی آن ها با لامپ های معمولی در وات برابر یکسان فرض می شود . این لامپ ها دارای هزینه نصب بالایی هستند اما مصرف برق و هزینه نگهداری آن ها کمتر است .
3 – لامپ های گازی یا جیوه ای : کارایی آن ها در حدود لامپ های مهتابی است اما در خصوص تغییر درجه حرارت از لامپ بهتری عملکرد بهتری دارند و نور آن ها کمتر در محدوده طیف های آبی و سبز است . طول عمر آن ها در حدود 2500 ساعت است . اما چند دقیقه طول می کشد تا گرم و روشن شود و برای یکنواختی نوردهی نباید در ارتفاع کمتر از 3 متر نصب شوند .
انعکاس دهنده های نور
یک انعکاس دهنده مناسب می تواند شدت نور را تا 50% افزایش دهد و بهتر است که از انعکاس دهنده های گرد به قطر 25 – 30 سانتی متر استفاده شود . علاوه بر این ضروری است که لامپ ها مرتب تمیز شوند تا از شدت نور آن ها کاسته نشود .
ارتفاع نصب لامپ ها
لامپ ها باید تا حد امکان در نزدیکی طیور نصب شود به طوری که کارگر بتواند به راحتی از زیر آن ها عبور کند . این ارتفاع معمولا حدود 1.8 تا 2 متر می باسد ( ارتفاع از کف سالن محاسبه می شود . ) . در سیستم قفس لامپ ها باید به گونه ای تنظیم شوند که شدت نور در طبقه های مختلف یکسان باشد . در سالن های باز بهتر است لامپ ها آویزان نباشند ، چرا که در اثر جریان هوا لامپ ها تکان خورده و ایجاد سایه و وحشت می کنند .
وضعیت نصب لامپ ها در سالن
نحوه قرار گرفتن لامپ ها در سالن های پرورش طیور تاثیر فراوانی بر میزان کارایی و وشنایی سالن دارد و نور باید با شدت معین و به صورت یکنواخت در سالن پخش شود . فاصله بین ردیف های لامپ لازم است 5/1 برابر ارتفاع لامپ ها از سطحی که طیور در آن قرار می گیرند باشد . اگر در سالن 2 یا چند ردیف لامپ لازم است که نصب شود باید به صورت مثلثی قرار گیرد تا نقطه تاریک در سالن وجود نداشته باشد .
فاصله لامپ ها تا دیوار جانبی سالن باید نصف فاصله ردیف های لامپ باشد ، در سیستم قفس باید ارتفاع لامپ ها و محل نصب آن طوری تنظیم شود تا نور کافی به طیور برسد و اساسا قسمت جلو دان خوری ها باید توجه بیش تری شود .

Eng.probe · Dec 13, 2015

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش دهم

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش دهم

تنظیم نور دهی

در سالن های پرورش طیور برای روشن و خاموش کردن لامپ ها از تایمر های مخصوصی استفاده می شود و در خصوص اعمال برنامه های نوری بسیار مفید است ، همچنین به وسیله تنظیم کننده های بی مقدار می توان شدت نور را کم یا زیاد کرد . امروزه در سالن ها با سیستم باز برای تنظیم روشن و خاموش شدن و یا شدت نوردهی لامپ ها از سلول های فتوالکتریک که به شدت نور یا میزان شدت نور حساس هستند استفاده می کنند . شدت نور سالن اهمیت زیادی دارد . میزان نور مورد نیاز با سن حیوان تغغیر می کند ، مقدار نور در 5 روز نخست پرورش جوجه ها 9 Wat در هر متر مربع است تا جوجه ها به آب خوری ها و دان خوری ها عادت کنند ، مقدار شدت نور مناسب پس از آن و در دوره پرورش جوجه های گوشتی 1.5 Wat نیمچه های تخم گذار 2 و مرغ های تخم گذار 4 Wat در هر متر مربع است . لازم به ذکر است که این شدت نور دهی در شرایطی تامین می شود که ارتفاع لامپ ها از کف مناسب ( یعنی حدود 2 متر می باشد . ) لامپ ها تمیز و دارای انعکاس دهنده های مناسب می باشد . برای روشن کردن سالن می توان از لامپ های معمولی و مهتابی بر اساس استاندارد های بالا استفاده کرد و استفاده توام آن ها بهتر است و همچنین برای پخش یکنواخت نور بهتر است قدرت لامپ ها را کمتر و تعداد آن ها را بیش تر در نظر گرفت .

· تمرین

برای سالن های پرورش مرغ مادر تخم گذار به ابعاد 60 در 12 چند عدد لامپ 40Wat نیاز است ؟

60 x 12 = 720 متر مبع
720 x 4 = 28880
2880 / 40 = 72

پیش بینی های بهداشتی در طراحی و احداث واحد های پرورش طیور

در خصوص طراحی و احداث واحدهای پرورش طیور ضروری است پیش بینی های بهداشتی لازم نجام شود . در این خصوص موارد زیر را می توان بیان کرد :

1 ) رعایت فاصله مجاز سالن ها

· اگر هواکش ها طولی یا طونلی باشد فاصله سالن ها می باید 8 – 12 متر باشد .

· اگر هواکش ها عرضی فاصله سالن ها باید 12 – 15 متر باشد .

یکی از راهکار ها در رفع این مشکل یکسان سازی است ( یعنی اول جوجه را در دوسالن بریزیم و از سالن باقی مانده آخر برای آخر دوره استفاده کنیم . )

· سالن تهویه عرضی برای تابستان مناسب و طولی برای زمستان مناسب است . در تهویه عرضی هوای تازه روی سر جوجه جریان دارد . در زمستان طولی بهتر است چون هوای گرم مسافت بیشتری را باید طی کند تا به انتها برسد و خارج شود .

2 ) طراحی ساختمان ها بر اساس جهت باد

3 ) استفاده از مصالح ساختمانی مناسب

4 ) جلوگیری از عرق کردن دیوار ها ( چون باعث رشد میکروارگانیزم ها می شود . برای جلوگیری از این امر در داخل سالن روی دیوار ها را سیمان سفید می زنند که در این وضعیت هم سالت روشن تر می شود و هم سیمان نقش عایق دارد و برای شست و شو هم مناسب تر است . )

5 ) رعایت ترکیب مناسب ساختمان ها در مزرعه

6 ) تامین نور مناسب

7 ) جلوگیری از ورود حشره ها و جوندگان . ( از توری مناسب استفاده شود و یا دریچه های خالص )

8 ) جلوگیری از ورود پرندگان وحشی

9 ) تامین آب بهداشتی

10 ) جلوگیری از رفت و آمد های غیر ضروری و بهترین را برای این کار ایجاد سر سالن حدود 12 – 15 متر مربع فضا است .

11 ) در نظر گرفتن چاله ضدعفونی

12 ) تامین فاضلاب مناسب

13 ) دفع مواد آلوده کننده مثل لاشه ها و کود

14 ) در نظر گرفتن تراکم مناسب

15 ) قسمت بندی سالن ها

16 ) تامین بستر مناسب

17 ) تامین تهویه کافی و مناسب ( که سیستم تهویه به صورت فشار مثبت و منفی دارد . )

18 ) در نظر گرفتن اتاقک ورودی

19 ) در نظر گرفتن حمام و سرویس بهداشتی

20 ) تامین بهداشت انبار و جایگاه سخات دان

انواع ساختمان ها و تاسیسات پرورش طیور

انواع مختلفی از ساختمان ها و تاسیسات در موسسه های پرورش طیور وجود دارد که بسته به نوع تولید شامل موارد زیر می باشد :

1 – مزرعه پرورش مرغ گوشتی

2 – مزرعه پرورش مرغ تخم گذار

3 – مزرعه پرورش مرغ مادر

4 – کارخانه های جوجه کشی

5 – کشتار گاه طیور

6 – کارخانه های خوراک دام و طیور

این واحد ها می توانند به صورت مستقل و یا مشترک در کنار یکدیگر فعالیت کنند .

انواع سالن های پرورش طیور

تامین سالن های پرورشی مناسب برای طیور اهمیت زیادی دارد ، سالن های پرورش طیور از دیدگاه های مختلف طبقه بندی می شود :

1 – از نظر تامین نور تهویه

2 – از نظر پرورش بر اساس کف

3 – انواع سالن از نظر نوع پرنده پرورشی

انواع سالن های پرورشی طیور از نظر تامین نور و تهویه :

1 – سالن های باز

در این سالن ها قسمتی از تهویه و تامین نور متکی بر محیط است و به دو صورت شناخته می شود :

1 – 1 ) سالن با دیوارهای جانبی باز

در سالن های با دیوار جانبی باز بین 30% تا کل دیوارهای طولی دو طرف باز و به این ترتیب از تهویه طبیعی حداکثر استفاده می شود . این سالن ها مناسب آب و هوای گرم و مرطوب است که امکان خنک کردن طیور از راه تبخیر آب مقدور نیست . برای انجام تهویه مناسب عرضسالن ها باید کم و حداکثر 12 متر باشد . در سالن پرورش جوجه های گوشتی 3/1 تا نصف دیوار های طولی را باز در نظر گرفته و در سالن ها پرورشی مرغ تخم گذار در بستر این مقدار بیش تر و در سالن های پرورشی در قفس تقریبا کل دیوار را باز قرار می دهند . برای جلوگیری از ورود پرندگان وحشی و یا خروج طیور به جای دیوار از توری استفاده می شود و از کف معمولا به ارتفاع 25 سانتی متر دیوار چینی صورت می گیرد .

جهت ساختمان ها باید طوری در نظر گرفته شوند تا حداکثر استفاده از جریان هوا و تهویه طبیعی صورت گیرد . برای محافظت طیور از سرما در ساعات خنک روز جلوی دیوار از پرده ای از جنس برزنت و یا پلاستیک استفاده می کنند که با سیم و قرقره می تواند کل یا قسمتی از دیوار را بپوشاند و باید پرده از بالا به پایین جمع شود . می توان سیم جمه کننده را به ترموستات متصل کرد تا دمای سالن را به این ترتیب تنظیم کنند . برای خنک شدن سالن از مه پاش های سقفی نیز می توان استفاده کرد .

در زمستان با بستن قسمت باز تا دیوار های پیش ساخته کشویی سالن قابل تبدیل به سالن پنجره دار یا بسته می گردد . که در این حالت برای تهویه هواکش های مورد نیاز در سالن باید تعبیه شود .

2 – 1 ) سالن های پنجره دار

این سالن ها داری پنجره در یک یا هر دو دیوار طولی هستند و از نور خورشید برای روشنایی سالن در روز استفاده می شود . این سالن ها به میزان کمتری نسبت به سالن ها با دیوار جانبی باز به تهویه طبیعی متکی می باشد تا قسمت عمده تهویه سالن به وسیله تهویه مصنوعی انجام شود .

2 – سالن های بسته

در سالن های بسته یا بدون پنجره " Window less " تامین روشنایی مورد نیاز طیور و تهویه به طور مصنوعی انجام می شود . برای جلوگیری از ورود نور خورشید در جلوی هواکش ها و کانال های خروجی هوا نورگیر تعبیه می شود . عرض این سالن ها از 12متر نباید بیش تر باشد بیشتر باشد . اما در ارتباط با طول سالن محدودیتی وجود ندارد . تنها محدودیت آن اشکال در کارکرد دان خوری های اتومات با افزایش طول سالن است . به طور معمول طول سالن را بین 60 – 100 در نظر می گیرند . این سالن ها برای پرورش انواع طیور مناسب هستند به خصوص برای پرورش نیمچه ها که محدودیت های نوری در پرورش آن ها وجود دارد . علاوه براین ، این سالن ها کاملا قابل کنترل می باشند و می توان شرایط محیطی و بهداشتی سالن را در حد مناسب تامین کرد .

انواع سالن های پرورش طیور از نظر کف سالن

برای افزایش تراکم طیور در سالن ، سرویس دهی بهتر ، کاهش تعداد کارگر مورد نیاز ، تامین بهتر شرایط محیطی پرورش و تامین بهداشت سیستم های مختلف پرورش با توجه به کف سالن ابداع شده است که انواع آن عبارتند از :

1 – سالن با بستر پوشال

2 – سالن با بستر پوشال و نرده

3 – سالن با بستر تمام نرده

4 – سالن با گودال عمیق

5 – سالن پرورش در قفس

لازم به ذکر است که هر کدام از سالن های بالا می تواند به صورت سیستم باز و بسته مورد استفاده قرار گیرد .

1 ) سالن با بستر پشال

در این سالن ها طیور بر روی کف سالن نگه داری می شوند و معمولا برای پرورش طیور جذب رطوبت و عایق کردن کف از انواع پوشال مانند تراشه های چوب به عنوان بستر با ارتفاع حدود 5 سانتی متر اس تفاده می شود ( 5 سانتی متر زیاده و برای زمستان کاربردی است و در تابستان حدو 1 – 2 سانتی متر و برای روزهای اول نهایت 3 سانتی متر مناسب تر است . ) پرورش طیور در این سالن ها ساده است و نیاز به وسایل اضافی ندارد . در پایان هر دوره پرورش شست و شو و تمیز کردن سالن به راحتی امکان پذیر است .

از این سالن ها بیشتر برای پرورش جوجه های گوشتی استفاده می شود .

Eng.probe · Dec 20, 2015

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش یازدهم

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش یازدهم

سالن با بستر پوشال و نرده

در این سالن ها حدود 60% از کف سالن نرده و 40% پوشال است . این سالن ها بیش تر برای پرورش نیمچه ها ، گله های مادر و بوقلمون استفاده می شود . نرده های به کار رفته از مفتول آهنی ، چوب یا پلاستیک به عرض 2.5 سانتی متر تا 5 و فاصله 2.5 سانتی متر از یکدیگر قرار دارند . جهت نصب نرده ها طول نرده ها باید در امتداد طول سالن باشد . البته می توان مفتول ها را به صورت طولی به هم جوش داد که سوراخ های این گودی ها باید 2.5 x 5 Cm باشد . ارتفاع نرده ها از کف سالن در حدود 60 Cm مناسب است . این ارتفاع برای جمع شدن کود یک سال مرغ ها کافی است . محل قرار گرفتن نرده ها ممکن است در وسط سالن یا در کناره های دیوار دیوار طولی باشد که در این حالت نصف آن در یک طرف و نصف دیگر در طرف دیگر دیوار قرار می گیرد . در این صورت آب خوری ها بر روی نرده و دان خوری ها بر روی پوشال قرار می گیرند و کارهای پرورشی بر روی قسمت پوشال انجام می شود .

· چرا آب خوری ها را روی نرده می گذارند و روی پوشال قرار نمی گیرند ؟

1 ) پ.شال ها خیس نشه .

2 ) چون آب خوری باید دائم شسته شود . ( کارگر باید حداقل روزی یک بار یا روز در میان آب خوری ها را بشوید . )

نرده ها یا طوری ها باید روی قطعات جداگانه ای ساخته شوند تا هنگام تمیز کردن سالن از پایان دوره پرورش قابل جا به جایی باشد . باید دقت شود که نصب توری در کنار نرده ها الزامی است تا در ضمن برقراری جریان هوا بر روی فضولات زیر نرده و خشک شدن آن ها از ورود نور به زیر نرده جلوگیری شود . مزیت این سالن ها این است که تراکم طیور در واحد سطح به تعداد کارگر کمتری نیاز است و باروری تخم مرغ ها افزایش می یابد ، اما هزینه تاسیسات در این روش بیش تر است . ممکن است که مگس و سایر حشرات در زیر نرده و روی کودها جمع شود .

سالن با بستر تمام نرده

تمام کف سالن در این سالن ها از نرده و توری پوشیده می شود ؛ ویژگی نرده ها مانند حالت قبل است ، این سالن ها مناسب پرورش طیور تخم گذار می باشد . مزیت این سالن ها این است که سطح مورد نیاز به مقدار نصف کاهش می یابد . نیروی کارگر کمتری مورد نیاز است و چون طیور به مدفوع دسترسی ندارند و کف سالن خیس نمی شود بهداشتی تر است . هزینه احداث اولیه آن ها زیادتر بوده و ممکن است حشره ها بر روی کود جمع شوند . ابعاد ، اندازه ها و ویژگی های نرده مانند نرده های سالن های با بستر پوشال و نرده است .

· معمولا سالن های با بستر نرده بیش تر برای طیور تخم گذار استفاده می شود ،

· برای طیور گوشتی استفاده نمی شود . چرا؟

اگر مرغ گوشتی را روی چنین بستری پرورش دهیم جای بستر با پوشال استخوان های پا به مراتب درشت تر از زمانی است که بر روی بستر با پوشال پرورش میدهیم .

سالن با سیستم گودال عمیق

مرغ های تخم گذار تجاری در طول حدود 52 هفته تولید تخم مرغ حدود 45 کیلوگرم کود تازه که حاوی 75 – 80% رطوبت است تولید می کنند . در بستر حاوی پوشال کود ها با پوشال بستر مخلوط می شوند ولی در سیستم قفس کود ها دست نخورده باقی می مانند و تا زمانی که خشک نشوند فروش آن ها مشکل است . برای از بین بردن این مشکلات سیستم گودال عمیق که سالن با ارتفاع زیاد هم نامیده می شود مورد استفاده قرار گرفته به این ترتیب در این سیستم کود در سالن خشک می شود و برای مدت طولانی محفوظ می ماند . در این روش در زیر سالن پرورش یک گودال سراسری قرار دارد و مرغ ها بر روی کف تمام نرده یا قفس پرورش می یابند و پرورش مرغ ها در طول دوره پرورش به گودال زیر و یا طبقه پایین می ریزند این گودال حدود 1.8 – 2 متر ارتفاع دارد .

تهویه در این سالن ها ممکن است به صورتی باشد که روزنه های ورود هوا در سالن های پرورشی و هواکش ها در دیوارهای قسمت جمع آوری کود قرار می گیرند که به ترتیب هوای گرم از روی کود عبور می کند و ضمن گرفتن رطوبت کودها به همراه گازهای متصاعد شده خارج می گردد . تهویه سیستم بسته است اما در منطقه های سردسیر که لازم است تهویه کاهش پیدا کند می توان برای جبران هوای لازم برای خشک کردن کودها در داخل سالن تهویه ای قرار داد . بدین منظور باید به ازای هر یک متر مربع از کف گودال 1.5 – 1.6 متر مکعب در دقیقه هوا از هواکش ها تهویه شود . برای جلوگیری از متصاعد شدن گاز آمونیاک و دیگر گازهای مضر و فعالیت کمتر میکروارگانیسم ها رطوبت کود باید گرفته شود که معمولا توسط تهویه این کر انجام می شود . معمولا کف گودال را سیمان می کنند و سطح آن را 50 سانتی متر بلند تر از سطح زمین در نظر می گیرند . در ضمن بهتر است 15 – 20 Cm خاکستر ، ماسه یا سنگ ریزه در کف گودال ریخته می شود . به طور معمول در انتهای هر دوره پرورش کود جمع شده در گودال جمع آوری می شود و با توجه به این که فاقد مواد اضافی است نسبت به کود سالن های با کف پوشال ارزش بیش تری دارد . از این نوع سالن ها می توان بیش تر برای نگهداری مرغ های تخم گذار و کمتر برای جوجه های گوشتی استفاده کرد .

سالن های پرورش در قفس

پرورش طیور در قفس از نظر مدیریتی و کاهش هزینه های پرورش مناسب است ، صرف نظر نوع پرورش سیستم سالن می تواند بسته یا باز باشد . می تواند در بستر یا گودال عمیق باشد .

از مزایای پرورش داخل قفس می توان به موارد زیر اشاره کرد :

· تراکم طیور در واحد سطح بالا می رود .

· اداره گله به کارگر کمتری نیاز دارد .

· چون طیور به مدفوع خود دسترسی ندارند وضعیت بهداشت در گله بهتر است .

· مشکل گرد و خاک در سالن وجود ندارد .

· مقدار مصرف خوراک هر مرغ قابل تنظیم است .

· معمولا کانیبالیسم در گله ظهور نمی کند .

· کنترل گله و مدیریت بهداشتی گله راحت تر است .

· رکوردگیری آسان تر و دقیق تر می باشد .

· کود خالص بدون مواد اضافی تولید می شود .

· به مواد بستر نیازی نیست .

· در صورتی که مرغ پرورشی مرغ تخم گذار باشد تخم مرغ های تمیزتری تولید می کند و به دلیل عدم دسترسی طیور به تخم مرغ کرچی در قفس کمتر مشاهده می شود . در جوجه های گوشتی در این حالت بیش تر فعالیت کمتر بوده ، لذا تولید بهتر صورت می گیرد .

اما از معایب این سیستم می توان به موارد زیر اشاره کرد :

· سرمایه گذاری اولیه در این روش بیش تر است .

· عارضه " اس بی لستر " یا " پینه سوخته " یا " سینه سوخته " در قفس وجود دارد .

· طیور خسته و ترسو می شوند .

سالن های پرورش طیور از نظر نوع پرنده پرورشی به چند دسته دسته تقسیم می شوند :

1 ) سالن پرورش جوجه های گوشتی

2 ) سالن پرورش نیمچه ها

3 ) سالن پرورش مرغ های تخم گذار .

4 ) سالن پرورش مرغ های مادر

· دوره پرورش اُردک 4 ماه است

· فرق ظاهری اردک و مرغابی و غاز چیست ؟

مرغابی جثه کوچکتری نسبت به اُردک دارد . مرغابی بالش بزرگتر است از اُردک . استیل راه رفتن مرغابی مثل مرغ است ولی اردک با سر بالا گرفته راه می رود .

اردک و غاز گرچه پرندگانی اند که به آب علاقه دارند . در صورت دسترسی به آب رشد بهتری خواهند داشت ، اما برای پرورش صنعتی آن ها ضرورتی بر وجود آب نیست . می توان بدون در نظر گرفتن استخر شنا برای پرورش صنعتی این پرندگان اقدام کرد . اما در صورتی که به مراتع و استخر دسترسی داشته باشند ضمن این که می توانند قسمت عمده ای از خوراک خود را از این راه تامین کنند و به سلامت و نشاط آن ها نیز کمک می کند .

مثلا در ارتباط با غازهای مادر حتما برای تولید تخم غاز نطفه دار به وجود یک آب بند یا استخر می باشد . چرا که جفت گیری طبیعی این حیوانات داخل آب انجام می شود اما در غیر این صورت هم اکنون در سطح وسیعی حتی پرورش اُردک و غاز پرواری در قفس های چندطبقه در سیستم های بسته اتوماتیک با موفقیت پرورش می یابند . پرورش این دسته از پرندگان آبی در فضای آزاد یا بسته صورت می گیرد ، معمولا در فصول گرم سال ، بهار و تابستان ، می توان جوجه اُردک ها و غازها را تا سن 5 روزگی در داخل سالن پرورش داد و سپس آن ها را به چراگاه و شالیزارها منتقل و به صورت آزاد پرورش داد .

در مراتع برای هر یک اُردک یک متر مربع فضا در نظر می گیرند و برای محافظت اُردک ها از آفتاب و بارندگی سرپناهی در نظر گرفته می شود که برای هر متر مربع حدود 10 اُردک بالغ و یا 20 جوجه اُردک در نظر گرفته می شود . بهتر است این سرپناه از ارتفاع 60 سانتی متر محفوظ و محصور باشد . پرورش در سالن های گردشگاه به صورت سیستم نیمه باز برای این دسته از پرندگان انجام می شود . روش پرورش به این صورت است که پرندگان در داخل سالن پرورش پیدا می کنند و هر سالن به قسمت هایی تقسیم می شود . در قسمت جلوی هر سالن یک محوطه گردشگری وجود دارد . معمولا گردشگاه ها به استخرهایی راه دارند ، پرندگان در ساعت هایی برای شنا می روند . استفاده از این روش معمول تر و نرمال تر می باشد .

اما در سیستم های بسته که مناسب مناطق خشک و سرد است اُردک ها و غازهای گوشتی پرواری بر روی بستر پوشال ، نرده و یا داخل قفس نگهداری می شوند .اگر از قفس برای پرورش استفاده شود در هر متر مربع سطح قفس تا 15 روزگی 30 جوجه اُردک و تا 60 روزگی 15 اُردک را می توان نگهداری کرد . ابعاد این قفس ها معمولا 70 X 70 Cm در 35 و کف قفس ها از تور سیمی با قطر منافذ 15 x 15 Cm تشکیل شده است .

سالن های پرورش بوقلمون

پرورش بوقلمون معمولا برای تولید گوشت انجام می گیرد . برای پرورش بوقلمون های پرواری از سالن های پرورش جوجه های گوشتی نیز می توان استفاده کرد . با این تفاوت که ضروری است مقدار غذای مورد نیاز برای تهویه و دریچه های ورودی هوا سالن ، آب خوری ها و دان خوری ها با توجه به نیاز بوقلمون تامین می شود . معمولا برای استراحت و گردش بوقلمون گردشگاهی در خارج از سالن در نظر گرفته می شود که می تواند باعث سلامتی و شادابی بوقلمون ها به خصوص گله های مادر می شود .

پرورش بوقلمون می تواند در سیستم های مکانیزه نیز انجام شود و به طوری که بوقلمون ها در قفس های انفرادی که معمولا یک طبقه پرورش پیدا می کنند .

· تفاوت بوقلمون و مرغ گوشتی : بوقلمون به لحاظ ضریب هوشی خیلی از مرغ گوشتی کمتر است ، ضریب تبدیلشان نیز نسبت به مرغ کمتر است یعنی هر 8kg خوراک میشه 1kg.

· بوقلمون در کل دوره پرورشی چیزی حدود 25kg خوراک می خورد که به وزن 13kg می رسد .

Eng.probe · Dec 28, 2015

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش دوازدهم- بخش آخر

طراحی اصولی ساختمان ها و تاسیسات طیور بخش دوازدهم- بخش آخر

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]سالن های پرورش بلدرچین [/FONT]