با هجوم جمعیت به حاشیه شهرها شاهد گسترش و افزایش تراکم جمعیت در این مناطق هستیم. این پدیده ضمن از بین بردن زمین های زراعی و تهدید پایداری مناطق روستایی اطراف، سبب افزایش هزینه های شهری و اخلال در ارائه خدمات شهری به این مناطق شده و افت کیفیت زندگی در شهر و این مکان ها را به دنبال دارد. در 20 سال اخیر توجه ویژه ای به شکل و ساختار شهرها شده و نقش تراکم جمعیتی، اندازه و شکل ساختمان ها، ساختار و طرح بندی خیابان ها در پایداری شهرها مورد بررسی قرار گرفته است. بر این اساس تمرکز اصلی روی تأثیرات اشکال مختلف شهری بر رفتار مسافرت های درون شهری افراد، مقررات حمل و نقل، کارآمدی منابع، عدالت اجتماعی و استقلال مالی شهرها بوده است. نتیجه این بحث، به ویژه در اروپا، آمریکا و استرالیا سبب ایجاد یک حمایت قوی از مدل شهر فشرده شده است.
شهر فشرده شهری با تراکم جمعیتی بالا، چند کاربردی و با مرزهای مشخص است. با افزایش تراکم در یک محله، امکان خرید، کار و عبور و مرور بهتر فراهم می شود. با این حال تکامل و افزایش تراکم نیازمند به کارگیری سوابق تاریخی و ویژگی های هر محله نیز می باشد.
شهر فشرده شهری با تراکم جمعیتی بالا، چند کاربردی و با مرزهای مشخص است. با افزایش تراکم در یک محله، امکان خرید، کار و عبور و مرور بهتر فراهم می شود. با این حال تکامل و افزایش تراکم نیازمند به کارگیری سوابق تاریخی و ویژگی های هر محله نیز می باشد.
