شناسایی علف های هرز یک ساله

shiba.s.a

کاربر فعال مهندسی کشاورزی ,
علف هرز هر نوع گیاه ناخواسته از نظر زمانی و مکانی است که با گیاه مود نظر ما رقابت می کند.

از جمله خصوصیات کلی علف های هرز می توان به موارد زیر اشاره کرد:


  • تولید بذر زیاد. مثلا تاج خروس تا یک میلیون بذر می تواند تولید کند.
  • خواب بذر. که در واقع مکانیسمی برای مقابله با عوامل نامساعد محیطی مثل کمبود نور و آب و اکسیژن است.
  • توانایی زندگی کردن در شرایط سخت. که این توانایی مربوط به ژن های مقاومت در آن هاست.
  • توانایی رقابت بالا. معمولا چون این گیاهان در شرایط سخت رشد می کنند قدرت رقابت زیادی دارند. زود استقرارمی یابند، ریشه می دهند، سایه اندازی می کنند، مواد غذایی را به خوبی بالا می کشند و ... .
  • ریزش بذر. که باعث بهتر پراکنده شدن آن ها در محیط می شود.
  • قدرت تکثیر رویشی. از آنجا که این گیاهان ذخیره غذایی برای رشد مجدد را دارند می توانند به خوبی تکثیر شوند.


تنوع علف های هرز و لزوم طبقه بندی:

یک طبقه بندی بر اساس محل زندگی آنهاست که از این لحاظ علف های هرز به دو دسته تقسیم می شوند:

  1. خشکی زی
  2. 2. آبزی


طبقه بندی دیگر بر اساس مورفولوژی آنهاست که از این لحاظ به دو دسته تقسیم می شوند:

1. تک لپه که اکثرا باریک برگ بوده و رگبرگ های موازی دارند و اجزای گل آن ها مضربی از سه می باشد.
2. دولپه که اکثرا پهن برگ بوده و رگبرگ های منشعب دارند و اجزای گل آن ها مضربی از چهار یا پنج می باشد.

در هر مورد با شناخت گیاه می توان علف کش مناسب را برای از بین بردن آن ها به کار برد. مثلا علف کش پهن برگ
کش (انتخابی باریک برگان) می توان 2-4-D باشد.


از لحاظ فیزیولوژی و چرخه کربن علف های هرز به دو دسته تقسیم می شوند:


  1. C[SUB]3[/SUB] مثل دم روباه و علف هفت بند.
  2. C[SUB]4[/SUB] مثل تاج خروس، اویار سلام، مرغ پنجه ای، سوروف و قیاق


بر اساس نوع زندگی می توان علف های هرز را به سه دسته تقسیم کرد:


  1. مستقل و کامل
  2. نیمه پارازیت مثل داروش
  3. پارازیت مثل سس که فقط در صورت وجود میزبان دیده می شود.


بر اساس چرخه زندگی این گیاهان به سه دسته تقسیم می شوند:


  1. گیانان یک ساله که رشد رویشی و زایشی خود را در طول یک دوره زراعی می گذرانند.
  2. گیاهان دو ساله که پس از رشد رویشی حتما باید سرما ببینند و سپس گلدهی می کنند.
  3. گیاهان چند ساله که هر سال شاهد رشد رویشی و زایشی آن ها خواهیم بود.


بر اساس فصل رویشی علف های هرز یک ساله به دو دسته تقسیم می شوند:


  1. بهاره که اواخر بهمن و اسفند تا حداکثر خرداد یا تیرم و اگر مقاوم باشند تا آخر شهریور یافت خواهند شد.
  2. پاییزه که اواخر تابستان تا حداکثر خرداد ماه دیده می شوند.


علف های هرز یک ساله بر اساس درجه حرارت به دو دسته تقیسم می شوند:


  1. سرمادوست
  2. گرما دوست که یا در نواحی معتدله هستند و یا در نواحی گرمسیر.که در مورد اول اواسط بهار تا اواسط تابستان و در مورد دوم اواخر زمستان تا اوایل تابستان مشاهده خواهند شد.


مدیریت
علف های هرز در مزرعه باید به درستی انجام بگیرد.


پيشگيري: يعني ممانعت از ورود يك علف هرز به داخل منطقه ي غير آلوده كه در درجه ي اول رعايت بهداشت زراعي در حد مطلوب مورد نظر است . وقتي عمليات زراعي در مزرعه اي كه علف هرز ندارد شروع مي شود بايد از ورود و گسترش علف هاي هرز جديد جلوگيري شود .

روش هاي پيشگيري: به منظور جلوگيري از آلودگي هاي اوليه راه هايي توصيه شده است كه هدف از آنها ممانعت از توسعه ي علف هاي هرز بوسيله ي بذر يا اندام هاي رويشي است .

الف) استفاده از بذر سالم و بوجاري شده كه عاري از بذر علف هاي هرز باشد .
ب) استفاده از كود حيواني پوسيده (بذر بسياري از علف هاي هرز مشكل آفرين ممكن است همراه با دانه هايي كه براي تغذيه ي طيور خريداري شده اند وارد مزرعه گردند.)‌
ج) جلوگيري از به گل نشستن علف هاي هرز (هدف آنست كه از توليد بذر علف هاي هرز موجود جلوگيري شود.)‌
د) تميز كردن جوي هاي آبياري: در اطراف جوي ها و كانال هاي آبياري به دليل وجود رطوبت فراوان علف هاي هرز بسياري روييده مي شود؛ اين كانال ها به راحتي مي توانند منبع عظيمي براي گسترش علف هاي هرز به داخل مزرعه باشند.
ه) تميز كردن ماشين آلات و ادوات كشاورزي: قبل از شروع عمليات با ادوات و ماشين هاي كشاورزي براي اجتناب از آلوده شدن مزارع غير آلوده بايد همه قسمت هايي را كه احتمال وجود بذر در آن ها هست تميز كرد .


ريشه كن كردن: يا نابودي علف هاي هرز عبارتست از حذف كامل همه ي بوته ها و قسمت هاي زنده مثل ريزوم ها ، ساقه ها و غده هاي علف هاي هرز از يك منطقه. در صورتي كه آلودگي مزرعه به علف هاي هرز در سطح كمي باشد و زمان كوتاهي از پا گرفتن آن گذشته باشد، امكان موفقيت در ريشه كني زيادتر است ولي در صورتي كه مزرعه آلوده باشد، روش هايي كه به كمك آن بتوان بذر هاي مدفون شده در خاك را كه ساليان دراز مي توانند زنده بمانند از بين برد وجود ندارد. معمولا براي مبارزه با عوامل زيانبار در كشاورزي هميشه تا رسيدن به آستانه اقتصادي از مبارزه خودداري مي شود. مفهوم آستانه ي اقتصادي اينست كه وسعت عمليات مبارزه نبايد به حدي باشد كه هزينه آن برابر ميزان خسارت باشد به عبارت ديگر در صورتي كه خسارت عوامل زيان آور بيش از هزينه مبارزه با آن ها باشد اقدام به كنترل و مبارزه مي شود و اين مفهوم در مورد علف هاي هرزي كه به آهستگي پراكنده مي شوند و پس از رشد يافتن كاملا مستقر مي گردند مصداق ندارد. قبل از اينكه يك بوته ي علف هرز به بذر بنشيند بايد آن را از بين برد؛ يعني هم خود علف هرز و هم اندام هاي زايشي آن را بايد كاملا نابود و در واقع محل را از وجود آن پاك كرد. اين عمل خصوصا در مواردي كه آلودگي تازه صورت گرفته و يا نوع مخصوصي از علف هرز در مزرعه يافت شده باشد قابل توصيه است هر چند هزينه آن هم خيلي بالا باشد.


كنترل:
كنترل يا مبارزه يعني عملي كه در نتيجه ي آن مشكلات و زيان هاي ناشي از وجود علف هاي هرز كاهش يابد. مبارزه با علف هاي هرز را در بيشتر موارد مي توان عملي ترين و منطقي ترين راه علاج دانست.. علف هاي هرز اغلب در چنان سطح وسيعي پراكنده مي شوند كه ريشه كن كردن آن ها ممكن نيست ولي در مقابل،‌كنترل آن ها امكان پذير است ؛ يعني زيان آن ها را به حداقل برسانيم. كنترل علف هاي هرز شامل روش هاي مكانيكي، زراعي، شيميايي و بيولوژيكي است. با توجه به اينكه گياهان هرز مقاومت بيشتري دارند، براي اينكه كنترل آنها مؤثر واقع شود،‌ بايد از كليه روش هاي موجود به صورت تلفيقي استفاده كرد، ‌به همين دليل هزينه ي كنترل علف هاي هرز بالاست ولي در عوض محصول مزارع به نسبت قابل توجهي در بعضي موارد تا 50 درصد افزايش مي يابد.
 

Similar threads

بالا