شعرهای تنهایی و مرگ
- شروع کننده موضوع MaaRyaaM
- تاریخ شروع
تنهائي و تاريكي آغاز كدورت هاست.................
[FONT="]هیچ ، تنها و غریبی[/FONT]
[FONT="]طاقت غربت چشماتو نداره[/FONT]
[FONT="]هر چی دریا رو زمینه[/FONT]
[FONT="]قد چشمات نمی تونه ابر بارونی بیاره[/FONT]
[FONT="]وقتی دلگیری و تنها غربت تمام دنیا [/FONT]
[FONT="]از دریچه ی قشنگه چشم روشنت می باره[/FONT]
با درودی به خانه می آیی و
با بدرودی
خانه را ترک می گویی
ای سازنده!
لحظه ی ِ عمر ِ من
به جز فاصله یِ میان این درود و بدرود نیست:
این آن لحظه ی ِ واقعی ست
که لحظه ی ِ دیگر را انتظار می کشد.
نوسانی در لنگر ساعت است
که لنگر را با نوسانی دیگر به کار می کشد.
گامی است پیش از گامی دیگر
که جاده را بیدار می کند.
تداومی است که زمان مرا می سازد
لحظه ای است که عمر ِ مرا سرشار می کند.
با بدرودی
خانه را ترک می گویی
ای سازنده!
لحظه ی ِ عمر ِ من
به جز فاصله یِ میان این درود و بدرود نیست:
این آن لحظه ی ِ واقعی ست
که لحظه ی ِ دیگر را انتظار می کشد.
نوسانی در لنگر ساعت است
که لنگر را با نوسانی دیگر به کار می کشد.
گامی است پیش از گامی دیگر
که جاده را بیدار می کند.
تداومی است که زمان مرا می سازد
لحظه ای است که عمر ِ مرا سرشار می کند.
امشب دلم گرفته و در انحصار توست
پرواز آخرین غزلم در مدار توست
من دارم از تمام جهان دست مي كشم
اما دلم هنوز كمي بي قرار توست
آبادي هميشه ازان كلاغ ها
گاهي به فكر ديدن فصل بهار توست
مثل هواي درهم يك اتفاق بد
يك تك درخت خسته كه بي برگ و بار توست
محتاج لطف يك تبر مست مي شود
تا بشكند هرآنچه كه بي اعتبار توست
درياد داشته باش كسي تا ابد هنوز
تنها امید زندگي اش انتظار توست
بادست و پای بسته در آن گوشه هاي شهر ...
دلتنگ خواب ديدن باغ انار توست
مي خواستم كه با تو دمي. . . آه بگذريم
آرام چشم هاي كسي در كنار توست
سیدمهدی نژاد هاشمی (م- شوريده)
ghazaliii
عضو جدید
تنهایی درد خود سوزی
ghazaliii
عضو جدید
ای کاش تنها یک نفر در این دنیا مرا یاری کند/ای کاش میتوانستم با کسی درد دل کنم تا بگویم که/من دیگر خسته تر از آنم که زندگی کنم تا ابد غم شبهایم را/تا بفهمد درد تن خسته و بیمارم را/قانون دنیا <تنهایی >من است و <تنهایی>من قانون عشق است و عشق قانون دلدادگیست و این سرنوشت سادگیست
مرگ را دیده ام من
در دیدا ری غمناك،من مرگ را به دست
سوده ام
من مرگ را زیسته ام،
با آوازی غمناك
غمناك،
و به عمری سخت دراز و سخت فرساینده
آه، بگذاریدم بگذاریدم
اگر مرگ
همه آن لحظه آشناست كه ساعت سرخ
از تپش باز می ماند
و شمعی- كه به رهگذار باد-
میان نبودن و بودن
درنگی نمی كند،-
خوشا آن دم كه زن وار
با شاد ترین نیاز تنم به آغوشش كشم
تا قلب
به كاهلی از كار
باز ماند
و نگاه چشم
به خالی های جاودانه
بر دو خته
و تن
عاطل!
در دیدا ری غمناك،من مرگ را به دست
سوده ام
من مرگ را زیسته ام،
با آوازی غمناك
غمناك،
و به عمری سخت دراز و سخت فرساینده
آه، بگذاریدم بگذاریدم
اگر مرگ
همه آن لحظه آشناست كه ساعت سرخ
از تپش باز می ماند
و شمعی- كه به رهگذار باد-
میان نبودن و بودن
درنگی نمی كند،-
خوشا آن دم كه زن وار
با شاد ترین نیاز تنم به آغوشش كشم
تا قلب
به كاهلی از كار
باز ماند
و نگاه چشم
به خالی های جاودانه
بر دو خته
و تن
عاطل!
آمدم بی انکه بدانم چرا...
تو می دانی؟
درست آمدم؟
حتی نمی دانم چرا؟!!!
بی تو آمدن چه سود؟
بی نگاه تو باران خواهد بارید؟
بی تو سکوتم دردآور است...
تو می دانی؟
درست آمدم؟
حتی نمی دانم چرا؟!!!
بی تو آمدن چه سود؟
بی نگاه تو باران خواهد بارید؟
بی تو سکوتم دردآور است...
دردا که گفت عشق ما را به خانه ی معشوق نمی برد
در روزگار تفرعندر روزگار تمرد
در روزگار دو رنگیباید رها کنمباید
رها شومزین همه خیال مردمان سیاست لجاجت را آخر خط اند
وحرامان دین ستیزچندی است
سلامت را نشانه رفته اند مکارانه
دلم گرفته سختدلم گرفته سخت
در روزگار تفرعندر روزگار تمرد
در روزگار دو رنگیباید رها کنمباید
رها شومزین همه خیال مردمان سیاست لجاجت را آخر خط اند
وحرامان دین ستیزچندی است
سلامت را نشانه رفته اند مکارانه
دلم گرفته سختدلم گرفته سخت
ghazaliii
عضو جدید
اولین روز بارانی را به خاطر داری؟
غافلگیر شدیم چتر نداشتیم خندیدیم دویدیم وبه شالاپ شلوپ های گل آلود عشق ورزیدیم
دومین روز بارانی چطور؟ پیش بینی اش را کرده بودی چتر آورده بودی و من غافلگیر شدم سعی می کردی من خیس نشوم و شانه سمت چپ تو کاملا خیس بود
و سومین روز چطور؟گفتی سرت درد می کند و حوصله نداری سرما بخوری چتر را کامل بالای سر خودت گرفتی و شانه راست من کاملا خیس شد. وچند روز پیش را چطور؟به خاطر داری؟که با یک چتر اضافه آمدی و مجبور بودیم برای اینکه پین های چتر توی چش و چالمان نرود دو قدم از هم دورتر راه برویم...فردا دیگر برای قدم زدن نمی آیم تنها برو
غافلگیر شدیم چتر نداشتیم خندیدیم دویدیم وبه شالاپ شلوپ های گل آلود عشق ورزیدیم
دومین روز بارانی چطور؟ پیش بینی اش را کرده بودی چتر آورده بودی و من غافلگیر شدم سعی می کردی من خیس نشوم و شانه سمت چپ تو کاملا خیس بود
و سومین روز چطور؟گفتی سرت درد می کند و حوصله نداری سرما بخوری چتر را کامل بالای سر خودت گرفتی و شانه راست من کاملا خیس شد. وچند روز پیش را چطور؟به خاطر داری؟که با یک چتر اضافه آمدی و مجبور بودیم برای اینکه پین های چتر توی چش و چالمان نرود دو قدم از هم دورتر راه برویم...فردا دیگر برای قدم زدن نمی آیم تنها برو
[FONT="]تختی ازنور،نیمکتی ازجنس سکوت،میزی ازچوب امیدواری وهیچ چیزدیگر: این چنین است اتاق کوچکی که روح اجاره نشین آن است. (کریستین بوبن)[/FONT]
[FONT="] من خدارادرقمقمه آب یافته ام،درعطرپیچ امین الدوله،درخلوص برخی کتاب هاوحتی نزدبی دینان. اماتقریبا هیچگاه وی رانزدآنانی که کارشان سخن گفتن ازاوست،نیافته ام.(کریستین بوبن)[/FONT]
گاهی نیاز داری به یه آغوش بی منت ، كه تو رو فقط و فقط واسه خودت بخواد... كه وقتی تو اوج تنهایی هستی ، با چشماش بهت بگه : هستم ! هستی !؟ گاهی دلت بهانه هایی می گیرد که خودت انگشت به دهان می مانی... گاهی دلتنگی هایی داری که فقط باید فریادشان بزنی اما سکوت می کنی ... گاهی پشیمانی از کرده و ناکرده ات... گاهی دلت نمی خواهد دیروز را به یاد بیاوری انگیزه ای برای فردا نداری و حال هم که... گاهی فقط دلت میخواهد زانو هایت را تنگ در آغوش بگیری و گوشه ای گوشه ترین گوشه ای...! که می شناسی بنشینی و"فقط" نگاه کنی... گاهی چقدر دلت برای یک خیال راحت تنگ می شود... گاهی دلگیری...شاید از خودت...شاید زلال که باشی دیگران سنگ های کف رود خانه ات را می بینند ...! بر میدارند و نشانه میروند درست سوی خودت | |
| |
| در غروب تنهای دلم با ياد تو نشسته ام و به غروب زيبای خورشيد می نگرم تا چشمان تو را در افق بيکران دلم نظاره گر باشم و در شب به ستارگان می نگرم تا برق چشمانت را به خاطر آرم من به موجهای دریا مينگرم تا طنينی از صدای تو را در گوش خود بشنوم و حرفهايت را همانند مرواريدی در صدف دلم نگه ميدارم تا تداعی گر عشق اول و آخرم باشد |
آخرین ویرایش:
بر پُشتِ سمندی
گویی
نوزین
که قرارش نیست.
و فاصله
تجربه‌یی بیهوده است.
گویی
نوزین
که قرارش نیست.
و فاصله
تجربه‌یی بیهوده است.