Water Intake
سیستم یا به عبارتی مدخل برداشت آب
در پروژه های صنعتی مصرف آب بسته به نوع پروژه، نفت و گاز نیروگاهی کارخانجات تولیدی و خصوصاً تصفیه خانه های آب و حتی کارگاه های کوچک تولیدی مصرف آب اجتناب نا پذیر است.و بسته به نزدیکی پروژه به منابع آبی، نحوه برداشت و حجم مورد نیاز، تجهیزات و زیر ساختارهایی را میطلبد که به آن واحد water intake گفته میشود.
در کشور ما خصوصا این واحد در پروژه های نفتی و نیروگاهی که به دریا نزدیک هستند بخوبی قابل ذکر و اشاره میباشد.این واحد در پروژه های ساحلیonshore و حتی پروژه های واقع در خود دریاoffshore را Marine Intake Water می نامند.وظیفه اصلی این سامانه برداشت آب ، تصفیه فیزیکی و شیمیایی وارسال به محل مصرف پروژه می باشد.
این واحد به دو نوع اصلی Direct یا open water intake و indirect یا water filtered through sea bed تقسیم می گردد.نوع اول خود به سه دسته floating plant , deep water intake و surface water intake بسته به نوع پروژه اجرا می گردد. در دسته اول آب درا از طریق یک شناور که روی سطح آب قرار دارد آب را وارد واحد می کند . مزایای اصلی این دسته آن است که جذر و مد روی عملکرد این سیستم تاثیر چندانی ندارد و آب بطور ثابت از سطح دریا برداشته می شود. در دسته دوم آب از عمق دریا برداشت می شود از طریق چاه های که در ساحل ایجاد می گردد.مزیت این دسته در این است که آب از طریق ماسه های ساحلی تا حد زیادی فیلتر می شود اما میزان جذر و مد در آب دهی چاه ها موثر است و باید این تاثیرات در طراحی منظور گردد.در دسته سوم همانطور که از نامش پیداست، آب را از سطح دریا برداشت کرده و به حوضچه های ذخیره هدایت می کنند. تمامی این سه دسته زمانی که ارتفاع مصرف کننده از سطح آب دریا پایین تر باشد ، یا به عبارتی آب دریا سوار بر پروژه باشد کارآیی بیشتری دارند.
نوع دوم خود به دو گروه offshore intake و onshore intake، در نوع اول تجهیزات مکش و انتقال در دریا قرار دارد و معمولا مانند یک سکو یا پلت فرم در نزدیکی ساحل به وسیله شمع کوبی مستقر میگردد. (مانند سکوی sea water intake platform در جزیره سیری) و در نوع دوم تجهیزات عمدتا در ساحل قرار دارد و بخش مکش در دریا قرا دارد . نمونه آن در جزیره لیوان اجرا شده است.
به دلیل ماهیت خوردگی آب دریا مواد مصرفی در تجهیزات پرو ژه های water intake باید مقاومت لازم را در مقابل خوردگی و سایش داشته باشند.وجود مواد جامد معلق در آب که باعث فرآیند erosion می شود ایجاب می کند که در بدو ورود آب از سیستم های فیلتری و جذب ذرات معلق با استقامت بالا استفاده شود. همچنین این فیلترها باید قابلیت شست شو و احیای مستمر را داشته باشد.
همچنین وجود املاح محلول در آب دریا و نمک های خورنده باعث فرآیند خوردگی corrosion میشود که ایجاب میکند مواد مصرفی در لوله ها تلمبه های اصلی از مواد مقاوم در مقابل خوردگی ساخته شود . این مواد معمولا کامپوزیت های GRE یا GRP و یا سایر مواد مشابه برای لوله ها ، اتصالات، و قطعات بزرگ و آلیاژ های مس نیکل CUNI برای تجهیزات مکانیکی و ابزار دقیق استفاده می شود. همچنین وجود جلبک در آب دریا اضافه کردن مواد شیمیایی خاصی به عنوان Inhibitors را اجتناب نا پذیر می نماید. وجود جلبک ها با توجه به رشد و تکثیر سریعشان خطر بالقوه ای برای این تجهیزات خواهد بود.
لازم به ذکر است که طراحی و انتخاب مواد مورد استفاده با توجه با آنالیزهای انجام شده از آب مورد نظر باید انجام شود تا پروژه های water intake را اقتصادی تر نماید.
سیستم یا به عبارتی مدخل برداشت آب
در پروژه های صنعتی مصرف آب بسته به نوع پروژه، نفت و گاز نیروگاهی کارخانجات تولیدی و خصوصاً تصفیه خانه های آب و حتی کارگاه های کوچک تولیدی مصرف آب اجتناب نا پذیر است.و بسته به نزدیکی پروژه به منابع آبی، نحوه برداشت و حجم مورد نیاز، تجهیزات و زیر ساختارهایی را میطلبد که به آن واحد water intake گفته میشود.
در کشور ما خصوصا این واحد در پروژه های نفتی و نیروگاهی که به دریا نزدیک هستند بخوبی قابل ذکر و اشاره میباشد.این واحد در پروژه های ساحلیonshore و حتی پروژه های واقع در خود دریاoffshore را Marine Intake Water می نامند.وظیفه اصلی این سامانه برداشت آب ، تصفیه فیزیکی و شیمیایی وارسال به محل مصرف پروژه می باشد.
این واحد به دو نوع اصلی Direct یا open water intake و indirect یا water filtered through sea bed تقسیم می گردد.نوع اول خود به سه دسته floating plant , deep water intake و surface water intake بسته به نوع پروژه اجرا می گردد. در دسته اول آب درا از طریق یک شناور که روی سطح آب قرار دارد آب را وارد واحد می کند . مزایای اصلی این دسته آن است که جذر و مد روی عملکرد این سیستم تاثیر چندانی ندارد و آب بطور ثابت از سطح دریا برداشته می شود. در دسته دوم آب از عمق دریا برداشت می شود از طریق چاه های که در ساحل ایجاد می گردد.مزیت این دسته در این است که آب از طریق ماسه های ساحلی تا حد زیادی فیلتر می شود اما میزان جذر و مد در آب دهی چاه ها موثر است و باید این تاثیرات در طراحی منظور گردد.در دسته سوم همانطور که از نامش پیداست، آب را از سطح دریا برداشت کرده و به حوضچه های ذخیره هدایت می کنند. تمامی این سه دسته زمانی که ارتفاع مصرف کننده از سطح آب دریا پایین تر باشد ، یا به عبارتی آب دریا سوار بر پروژه باشد کارآیی بیشتری دارند.
نوع دوم خود به دو گروه offshore intake و onshore intake، در نوع اول تجهیزات مکش و انتقال در دریا قرار دارد و معمولا مانند یک سکو یا پلت فرم در نزدیکی ساحل به وسیله شمع کوبی مستقر میگردد. (مانند سکوی sea water intake platform در جزیره سیری) و در نوع دوم تجهیزات عمدتا در ساحل قرار دارد و بخش مکش در دریا قرا دارد . نمونه آن در جزیره لیوان اجرا شده است.
به دلیل ماهیت خوردگی آب دریا مواد مصرفی در تجهیزات پرو ژه های water intake باید مقاومت لازم را در مقابل خوردگی و سایش داشته باشند.وجود مواد جامد معلق در آب که باعث فرآیند erosion می شود ایجاب می کند که در بدو ورود آب از سیستم های فیلتری و جذب ذرات معلق با استقامت بالا استفاده شود. همچنین این فیلترها باید قابلیت شست شو و احیای مستمر را داشته باشد.
همچنین وجود املاح محلول در آب دریا و نمک های خورنده باعث فرآیند خوردگی corrosion میشود که ایجاب میکند مواد مصرفی در لوله ها تلمبه های اصلی از مواد مقاوم در مقابل خوردگی ساخته شود . این مواد معمولا کامپوزیت های GRE یا GRP و یا سایر مواد مشابه برای لوله ها ، اتصالات، و قطعات بزرگ و آلیاژ های مس نیکل CUNI برای تجهیزات مکانیکی و ابزار دقیق استفاده می شود. همچنین وجود جلبک در آب دریا اضافه کردن مواد شیمیایی خاصی به عنوان Inhibitors را اجتناب نا پذیر می نماید. وجود جلبک ها با توجه به رشد و تکثیر سریعشان خطر بالقوه ای برای این تجهیزات خواهد بود.
لازم به ذکر است که طراحی و انتخاب مواد مورد استفاده با توجه با آنالیزهای انجام شده از آب مورد نظر باید انجام شود تا پروژه های water intake را اقتصادی تر نماید.
