kemeia
عضو جدید
..,
محققان کشورمان موفق به ساخت فضاپیمای کامپوزیتی رادارگریز شدند. مهندس کاوه آذری، طراح اصلی پروژه در توضیح این دستاورد مهم و دستیابی کشورمان به دانش فنی ساختفضاپیماهای کامپوزیتی رادارگریز در گفت وگو با خراسان اظهار داشت: این فضاپیما قابلیت انجام کلیه امور تحقیقاتی در فضا و حتی انجام فعالیت هایی مشابه فعالیت های ماهواره ای را دارد.
ضمن این که قادر به خنثی کردن سیستم های جاسوسی است و می تواند فضای موجود را برای هرگونه فعالیت دشمن ناامن کند.این سازه کامپوزیتی هم چنین امکان ایجاد یکپدافند هوایی و ضربه زدن به اهدافی را که از پایین جو ممکن نیست، فراهم میکند.این کارشناس ارشد مهندسی مواد افزود: این فضاپیمای کامپوزیتی حاصل یکسال و نیم تلاش و مطالعه شبانه روزی یک تیم تحقیقاتی ۱۵ نفره است. وی بااشاره به اهمیت فعالیت های علمی و استراتژیک در عرصه هوافضا تصریح کرد:فعالیت انواع ماهواره های مخابراتی، جاسوسی، کاوشگر و انواع سیستم های پدافندی، لزوم برنامه ریزی تحقیقاتی را در این عرصه بیش از پیش آشکار میکند و در این میان ساخت یک سازه فضایی با قابلیت پرواز به بیرون از جو وانجام ماموریت های مختلف و سپس برگشت به زمین موفقیتی عظیم در حوزه هوافضابرای کشورمان محسوب می شود. این متخصص سازمان صنایع هوا و فضا در توضیح چگونگی پرواز این سازه گفت: سازه کامپوزیتی رادارگریز با قابلیت پروازفضایی توسط سازه پرنده دیگری تا ارتفاع ۴۰ هزار پایی حمل می شود. در اینارتفاع سازه کامپوزیتی رها می شود و به مدت ۱۰ ثانیه برای رسیدن به شرایط مطلوب برای روشن شدن موتور خود، بدون هیچ حرکتی باقی می ماند. با روشن شدن موتور، این سازه که سوخت آن ترکیبی از پلی یورتان و گاز N2O است، تاارتفاع ۱۵۰ هزار پایی رسانده می شود. در این ارتفاع سوخت موتورراکت تماممی شود ولی سازه با توجه به اینرسی حرکتی زیادی که دارد هم چنان به مسیرخود ادامه می دهد. در این حالت فضاپیما قادر است ۱۵ دقیقه در فضای بالایجو باقی بماند. هنگامی که سازه به نقطه اوج خود رسید، برای بازگشت به زمینآماده می شود. این حرکت به صورت سهمی گونه انجام می شود و سازه به صورتدورانی به سمت پایین فرود می آید.مسئول اجرایی پروژه طراحی سازه کامپوزیتی رادارگریز با قابلیت پرواز فضایی با بیان این که مدیریت پروژه به عهده دکتر حمید امیدوار، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر است، اضافه کرد:یکی از ویژگی های بارز این سازه فضایی، به کارگیری مواد و ترکیبات بسیارپیشرفته در قسمت های بال و بدنه است و در این راستا به منظور ایجاداستحکام مکانیکی، دینامیکی و حرارتی در سازه از کامپوزیت های هیبریدی پلیمر-فلز و کامپوزیت های هیبریدی هوشمند استفاده شده است.وی افزود: بدنهسازه باید دارای انعطاف پذیری و استحکام بالایی باشد که برای این منظور ازکامپوزیت فایبرهای «کولار» و «کربن» استفاده شده و هم چنین آلیاژ حافظه دار «نایت نول» در ساخت این فضاپیما به کار گرفته شده است که دارای خاصیت انقباض و انبساط بسته به شرایط است و بدین شکل درواقع تنش های وارده بهسازه را دفع می کند. کامپوزیت های پلیمری موجود در برابر ضربه و اعمالانرژی ناگهانی مقاومتی ندارند اما به دلیل وزن بسیار کم آن ها ناگزیر به استفاده از آن ها هستیم، بنابراین برای افزایش مقاومت آن ها در برابراعمال انرژی ناگهانی، ورقه های آلومینیوم ۲۰۲۴ را در داخل لایه هایکامپوزیتی قرار دادیم تا علاوه بر افزایش مقاومت، حالت ارتعاشی بال ها نیزبهبود پیدا کند. مهندس آذری با اعلام استفاده از نوعی کامپوزیت لایه ایضدرادار به عنوان پوشش به منظور ایجاد ویژگی رادارگریزی در سازه اظهارداشت: این مواد چگالی پایینی نسبت به آلیاژهای معمولی دارند و به عنواننمونه چگالی فولاد ۸/۷، آلومینیوم ۷/۲ و تیتانیوم ۵/۴ گرم بر سانتی مترمکعب است اما چگالی کامپوزیت به کار گرفته شده در این سازه، ۲/۱ گرم برسانتی متر مکعب است. وی با بیان این که در راستای این طرح، مکاتبات ومذاکرات سازنده ای با ریاست جمهوری و برخی معاونان ایشان انجام شده است،گفت: این طرح در حال حاضر دارای تاییدیه های علمی از دانشگاه صنعتی امیرکبیر،سازمان پژوهش های علمی صنعتی ایران و هم چنین دارای تاییدیهصنعتی از صنایع مربوطه است. آذری ادامه داد: تاکنون ۲۰ اختراع برای ساختاین سازه کامپوزیتی رادارگریز به ثبت رسیده وبیش از ۱۵ مقاله نیز در اینزمینه ارائه شده است. هم چنین طرح مذکور در نمایشگاه بین المللی اختراعات سوریه سال ۲۰۰۹ ارائه شد و در این نمایشگاه چندین کشور آمادگی خود را برایحمایت از این پروژه به طور صریح اعلام کردند.میلاد حاجی خانی یکی از اعضای تیم تحقیقاتی ساخت سازه کامپوزیتی رادار گریز با قابلیت پرواز فضایی نیزدر گفت وگو با خراسان اظهار داشت: این سازه را می توان در ۲ مدل سرنشیندار و بدون سرنشین طراحی کرد. در مدل سرنشین دار، خلبان کنترل سازه را به عهده می گیرد و در مدل بدون سرنشین، سیستم کنترلی برای سازه طراحی می شودکه هدایت آن را به عهده داشته باشد. این فضاپیما در آزمایشگاه کانون هوانوردی با موفقیت آزمایش شده است. میلاد حاجی خانی در توضیح روش خنثیکردن سیستم های جاسوسی توسط این فضاپیما گفت: راداری روی فضاپیما نصب میشود و هنگامی که ماهواره ای در فاصله یک کیلومتری فضاپیما قرار می گیرد،روی رادار نشان داده می شود. حال اگر این ماهواره جاسوسی باشد و لازم باشدکه ارتباط آن با دشمن قطع شود، فضاپیما سیگنال های قوی تر از سیگنال ماهواره ارسال و بدین شکل از ارسال سیگنال ماهواره به زمین جلوگیری میکند. هم چنین در صورتی که این فضاپیما برای انجام ماموریت تحقیقاتی به فضاپرتاب شود دوربین فیلم برداری روی آن نصب می شود. فضاپیما در زمان ماموریت۱۰ تا ۱۵ دقیقه ای خود در فضا فیلم برداری خواهد کرد و پس از اتمام زمان ماموریت به زمین بازخواهد گشت.
باسپاس فراوان از سایت
منبع اصلی
محققان کشورمان موفق به ساخت فضاپیمای کامپوزیتی رادارگریز شدند. مهندس کاوه آذری، طراح اصلی پروژه در توضیح این دستاورد مهم و دستیابی کشورمان به دانش فنی ساختفضاپیماهای کامپوزیتی رادارگریز در گفت وگو با خراسان اظهار داشت: این فضاپیما قابلیت انجام کلیه امور تحقیقاتی در فضا و حتی انجام فعالیت هایی مشابه فعالیت های ماهواره ای را دارد.
ضمن این که قادر به خنثی کردن سیستم های جاسوسی است و می تواند فضای موجود را برای هرگونه فعالیت دشمن ناامن کند.این سازه کامپوزیتی هم چنین امکان ایجاد یکپدافند هوایی و ضربه زدن به اهدافی را که از پایین جو ممکن نیست، فراهم میکند.این کارشناس ارشد مهندسی مواد افزود: این فضاپیمای کامپوزیتی حاصل یکسال و نیم تلاش و مطالعه شبانه روزی یک تیم تحقیقاتی ۱۵ نفره است. وی بااشاره به اهمیت فعالیت های علمی و استراتژیک در عرصه هوافضا تصریح کرد:فعالیت انواع ماهواره های مخابراتی، جاسوسی، کاوشگر و انواع سیستم های پدافندی، لزوم برنامه ریزی تحقیقاتی را در این عرصه بیش از پیش آشکار میکند و در این میان ساخت یک سازه فضایی با قابلیت پرواز به بیرون از جو وانجام ماموریت های مختلف و سپس برگشت به زمین موفقیتی عظیم در حوزه هوافضابرای کشورمان محسوب می شود. این متخصص سازمان صنایع هوا و فضا در توضیح چگونگی پرواز این سازه گفت: سازه کامپوزیتی رادارگریز با قابلیت پروازفضایی توسط سازه پرنده دیگری تا ارتفاع ۴۰ هزار پایی حمل می شود. در اینارتفاع سازه کامپوزیتی رها می شود و به مدت ۱۰ ثانیه برای رسیدن به شرایط مطلوب برای روشن شدن موتور خود، بدون هیچ حرکتی باقی می ماند. با روشن شدن موتور، این سازه که سوخت آن ترکیبی از پلی یورتان و گاز N2O است، تاارتفاع ۱۵۰ هزار پایی رسانده می شود. در این ارتفاع سوخت موتورراکت تماممی شود ولی سازه با توجه به اینرسی حرکتی زیادی که دارد هم چنان به مسیرخود ادامه می دهد. در این حالت فضاپیما قادر است ۱۵ دقیقه در فضای بالایجو باقی بماند. هنگامی که سازه به نقطه اوج خود رسید، برای بازگشت به زمینآماده می شود. این حرکت به صورت سهمی گونه انجام می شود و سازه به صورتدورانی به سمت پایین فرود می آید.مسئول اجرایی پروژه طراحی سازه کامپوزیتی رادارگریز با قابلیت پرواز فضایی با بیان این که مدیریت پروژه به عهده دکتر حمید امیدوار، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر است، اضافه کرد:یکی از ویژگی های بارز این سازه فضایی، به کارگیری مواد و ترکیبات بسیارپیشرفته در قسمت های بال و بدنه است و در این راستا به منظور ایجاداستحکام مکانیکی، دینامیکی و حرارتی در سازه از کامپوزیت های هیبریدی پلیمر-فلز و کامپوزیت های هیبریدی هوشمند استفاده شده است.وی افزود: بدنهسازه باید دارای انعطاف پذیری و استحکام بالایی باشد که برای این منظور ازکامپوزیت فایبرهای «کولار» و «کربن» استفاده شده و هم چنین آلیاژ حافظه دار «نایت نول» در ساخت این فضاپیما به کار گرفته شده است که دارای خاصیت انقباض و انبساط بسته به شرایط است و بدین شکل درواقع تنش های وارده بهسازه را دفع می کند. کامپوزیت های پلیمری موجود در برابر ضربه و اعمالانرژی ناگهانی مقاومتی ندارند اما به دلیل وزن بسیار کم آن ها ناگزیر به استفاده از آن ها هستیم، بنابراین برای افزایش مقاومت آن ها در برابراعمال انرژی ناگهانی، ورقه های آلومینیوم ۲۰۲۴ را در داخل لایه هایکامپوزیتی قرار دادیم تا علاوه بر افزایش مقاومت، حالت ارتعاشی بال ها نیزبهبود پیدا کند. مهندس آذری با اعلام استفاده از نوعی کامپوزیت لایه ایضدرادار به عنوان پوشش به منظور ایجاد ویژگی رادارگریزی در سازه اظهارداشت: این مواد چگالی پایینی نسبت به آلیاژهای معمولی دارند و به عنواننمونه چگالی فولاد ۸/۷، آلومینیوم ۷/۲ و تیتانیوم ۵/۴ گرم بر سانتی مترمکعب است اما چگالی کامپوزیت به کار گرفته شده در این سازه، ۲/۱ گرم برسانتی متر مکعب است. وی با بیان این که در راستای این طرح، مکاتبات ومذاکرات سازنده ای با ریاست جمهوری و برخی معاونان ایشان انجام شده است،گفت: این طرح در حال حاضر دارای تاییدیه های علمی از دانشگاه صنعتی امیرکبیر،سازمان پژوهش های علمی صنعتی ایران و هم چنین دارای تاییدیهصنعتی از صنایع مربوطه است. آذری ادامه داد: تاکنون ۲۰ اختراع برای ساختاین سازه کامپوزیتی رادارگریز به ثبت رسیده وبیش از ۱۵ مقاله نیز در اینزمینه ارائه شده است. هم چنین طرح مذکور در نمایشگاه بین المللی اختراعات سوریه سال ۲۰۰۹ ارائه شد و در این نمایشگاه چندین کشور آمادگی خود را برایحمایت از این پروژه به طور صریح اعلام کردند.میلاد حاجی خانی یکی از اعضای تیم تحقیقاتی ساخت سازه کامپوزیتی رادار گریز با قابلیت پرواز فضایی نیزدر گفت وگو با خراسان اظهار داشت: این سازه را می توان در ۲ مدل سرنشیندار و بدون سرنشین طراحی کرد. در مدل سرنشین دار، خلبان کنترل سازه را به عهده می گیرد و در مدل بدون سرنشین، سیستم کنترلی برای سازه طراحی می شودکه هدایت آن را به عهده داشته باشد. این فضاپیما در آزمایشگاه کانون هوانوردی با موفقیت آزمایش شده است. میلاد حاجی خانی در توضیح روش خنثیکردن سیستم های جاسوسی توسط این فضاپیما گفت: راداری روی فضاپیما نصب میشود و هنگامی که ماهواره ای در فاصله یک کیلومتری فضاپیما قرار می گیرد،روی رادار نشان داده می شود. حال اگر این ماهواره جاسوسی باشد و لازم باشدکه ارتباط آن با دشمن قطع شود، فضاپیما سیگنال های قوی تر از سیگنال ماهواره ارسال و بدین شکل از ارسال سیگنال ماهواره به زمین جلوگیری میکند. هم چنین در صورتی که این فضاپیما برای انجام ماموریت تحقیقاتی به فضاپرتاب شود دوربین فیلم برداری روی آن نصب می شود. فضاپیما در زمان ماموریت۱۰ تا ۱۵ دقیقه ای خود در فضا فیلم برداری خواهد کرد و پس از اتمام زمان ماموریت به زمین بازخواهد گشت.
باسپاس فراوان از سایت
منبع اصلی
