[ زیرسازی راه ] نکات فنی و اجرای زیر سازی راه > دانلود > پرسش و پاسخ►

ebrahim110

عضو جدید
- كليات

1-1 تعريف تثبيت

تثبيت خاك به اصلاح و بهبود خواص فيزيكي و مهندسي آن براي تامين يك رشته اهداف از پيش تعيين شده اطلاق مي شود. تثبيت خاكها به طرق گوناگون نظير روش هاي مكانيكي، شيميايي، فيزيكي، بيولوژيك ( روياندن گياه)، و روش الكتريكي امكان پذير است.
1-2 اهداف تثبيت

برخي از خاكها به علت مشخصات فني نا مطاوب و يا دارا بودن مقادير قابل توجهي رس يا لاي براي عمليات راه سازي نا مرغوب محسوب مي شود.

اهم اهداف تثبيت خاك تامين يك يا تعدادي از موارد زير است:
1. استفاده هاي موثر از قرضه هاي جانبي
2. اصلاح خاكهاي نرم و كم مقاومت
3. افزايش دوام خاك
4. افزايش مقاومت باربري خاك
5. كاهش نفوذپذيري
6. كاهش تورم و انقباض خاك
7. كاهش رطوبت خاك
8. كاهش دامنه خميري خاك
9. جلوگيري از فرسايش خاك
10. كاهش ضخامت لايه هاي روسازي
11. ايجاد لايه هاي اساس و زيراساس با قابليت باربري بيشتر
12. بازسازي روسازي هاي فرسوده با استفاده از مصالح موجود
13. آماده سازي محوطه اي براي اجراي آسانتر عمليات ساختماني
14. كاهش گرد و غبار
15. صرفه جوئي در مصرف مصالح
16. صرفه جوئي در مصرف انرژي
17. تسريع در عمليات اجرائي

2-تثبيت خاك و مصالح دانه اي با آهك


آهك انواع مختلف داردكه متداولترين :
الف: آهك زنده (CaO )

ب: آهك شكفته ( Ca (OH) 2 )
ج:آهك زنده دولوميتي (CaO+MgO)
د: آهك شكفته دولوميتي ((Mg(OH)2 or Ca (OH)2
آهك زنده ماده اي است با رنگ متمايل به سفيد كه درجه ذوب آن بين 2580 تا 2750 درجه سانتيگراد متغير است. وزن مخصوص آهك زنده بين 1/3 تا 3/3 گرم بر سانتيمتر مكعب مي باشد.
آهك زنده در مقايسه به آهك شكفته تغيير حجم بيشتري دارد. بطور متوسط تغيير حجم آهك زنده به آهك شكفته 5/2 تا 3 برابر بيشتر است. تبديل آهك زنده به آهك شكفته همراه با تغيير در وزن مخصوص آن انجام مي شود، بطوري كه پس از شكفته شدن وزن مخصوص آن به حدود 2/2 تا 4/2 گرم بر سانتيمتر مكعب كاهش مي يابد.
بطور كلي آهك زنده ماده تثبيت كننده مؤثري نسبت به آهك شكفته است و اگر بصورت دوغاب به خاك اضافه شود مقاومت بيشتري را نسبت به موقعيكه به صورت پودر اضافه مي شود ايجاد مي كند.
2-1 خاك مناسب براي تثبيت با آهك
آهك اصولاً براي تثبيت خاكهاي ريزدانه كه دامنه خميري آنها بزرگتر از 10 و خاكهاي رسي خيلي خميري ( PI > 35) مناسب است. آهك براي تثبيت خاكهايي كه حاوي مقدار بيش از دو درصد مواد آلي و همچنين حاوي مقدار بيش از نيم درصد سولفات قابل حل در آب مي باشند مناسب نيست.
بطور كلي خاكهايي كه در طبقه بندي يونيفايد در گرو ههاي SP-SC, CH-, CL, MH, GW-GC, GP-GC, GM-GC, SM-SC, SC, SM, SW-SC و يا در طبقه بندي اشتو در گروههايA4 -A5- A6- A7 و A2 قرار دارند قابليت تثبيت شدن با آهك را دارا هستند.
تجربه نشان داده است خاكهايي كه PH آنها كمتر از 7 است ويا حاوي مقدار بيش از يك درصد مواد آلي كربن دار هستند و واكنش خوبي با آهك ندارند.
2-2 طرح تثبيت خاك با آهك

هدف اصلي از طرح تثبيت خاك با آهك تعيين درصد آهك مناسب براي خاكي با مشخصات معين است كه بايد در شرايط مشخصي از نظر قرارگيري لايه در زير سازي و يا روسازي و شرايط محيطي منطقه اي كه راه از آن مي گذرد استفاده شود. متغير اصلي در طرح تثبيت يك خاك معين درصد آهك است زيرا خصوصيات و ويژگيهاي خاك ثابت است.
درصد مناسب آهك بايستي پس از ارزيابي تاثير درصدهاي مختلف آهك بر مشخصات فني مورد نظر خاك تثبيت شده با آهك تعيين شود.
درصد تثبيت آهك براي تثبيت خاكها برحسب درصد وزني خاك خشك تعيين مي شود.
طرح تثبيت خاك با آهك در آزمايشگاه با توجه به معيارهاي طرح شامل مراحل زير است:
الف: آماده كردن نمونه ها
ب: عمل آوردن نمونه ها
ج: انجام آزمايشهاي لازم
د: تعيين درصد آهك مناسب

2-2-1 آماده كردن مخلوطهاي خاك و آهك به اين ترتيب انجام مي شود كه ابتدا مقدار معيني خاك و آهك بصورت خشك با يكديگر مخلوط شده و سپس مقدار آب لازم به آن اضافه شده و به خوبي مخلوط مي شوند.
نحوه تراكم و وزن مخصوص نمونه هاي متراكم شده بايد كنترل شود.

2-2-2 دما، رطوبت و مدت زمان عمل آوردن نمونه هاي آزمايشي نيز بايد كنترل شود. در موارديكه مقاومت آني مخلوط خاك و آهك مورد نظر است عمل آوردن نمونه ها لزومي نداشته و پس از تراكم نونه ها مي توان آزمايشهاي لازم را بر روي آنها انجام داد.
بطور معمول و در صورتيكه مقاومت آني مخلوط خاك و آهك مورد نظر نباشد نمونه هاي خاك تثبيت شده با آهك بايد قبل از انجام آزمايشهاي لازم بر روي آنها به مدت 28 روز در دماي 23 درجه سانتيگراد عمل آورده شوند. شرايط عمل آوردن تسريع شده نيز شامل عمل آوردن نمونه ها به مدت 48 ساعت در دماي 50 درجه سانتيگراد است. توصيه مي شود كه براي جلوگيري از كربناته شدن آهك و همچنين جلوگيري از كاهش رطوبت نمونه ها عمل آوردن نمونه ها در پوشش هاي پلاستيكي و يا ظروف دربسته انجام شود.

2-2-3 تعيين درصد آهك مناسب

روشهاي زيادي براي طرح مخلوطهاي خاك و آهك وجود دارد كه از نظر هدف و منظور از تثبيت خاك مي توان آنها را به در گروه تقسيم كرد. گروه اول شامل روشهايي است كه هدف از تثبيت خاك كاهش خواص خميري كاهش تورم و يا افزايش مقاومت آني است.گروه دوم شامل روشهايي است كه هدف اصلي از تثبيت خاك افزايش مقاومت و دوام مصالح است.
2-2-3-1 براي تعيين درصد آهك مناسب جهت اصلاح خواص خميري خاكهاي ريزدانه، ابتدا خاك و آهك و آب با يكديگر بخوبي مخلوط و سپس به مدت يك ساعت به همان حالت شل رها مي شود تا واكنشهاي اني بين خاك و آهك به وقوع بپيوندند.درصد آهك مناسب براي يك خاك درصد آهكي است كه دامنه خميري يا حد رواني مورد نظر را تامين نمايد.

2-2-3-2 براي ارزيابي و بررسي افزايش CBR خاكها و همچنين تعيين درصد تورم خاكهاي اصلاح شده با آهك از آزمايش CBR استفاده مي شود.

2-2-3-3 براي تعيين درصد آهك مناسب جهت افزايش مقاومت از نتايج آزمايش فشاري تك محوري بر روي نمونه هاي خاك تثبيت شده با آهك استفاده مي شود.نحوه انجام اين آزمايش به اين ترتيب است كه ابتدا آب و آهك و آب بخوبي با يكديگر مخلوط شده و سپس با استفاده از روش تراكم اشتو T-99 نمونه هاي استوانه اي شكل ساخته مي شوند. نمونه هاي بدست آمده به مدت و دماي مورد نظر در اين آزمايش عمل آورده شده و سپس تحت آزمايش فشاري تك محوري قرار مي گيرد.

2-3 عمليات اجرايي تثبيت خاك با آهك

مراحل اجرايي عمليات تثبيت خاك با آهك شامل آماده كردن خاك، پخش آهك، اختلاط و آب پاشي، كوبيدن و تسطيح و عمل آوردن مخلوط مي شود.

2-3- 1 آماده كردن خاك

در هنگام شخم زني و پس از آن و همچنين در حين خرد و نرم كردن خاك بايد كليه مصالح نامناسب نظير ريشه و كنده درختان، مواد كودي و گياهي، دانه هاي بزرگ تر از 63 ميليمتر وساير مواد زايد جمع آوري و خارج شوند بطوريكه خاك آماده شده عاري از هر گونه مواد زايد خارجي باشد. مرطوب كردن خاكهاي خشك قبل از عمليات شخم زني نيز باعث تسهيل در اين عمليات مي شود.بطور كلي لازم است كه حدود 5/0 سانتيمتر از سطح لايه تثبيت شده خاك با آهك با استفاده از تيغه گريدر تراشيده مي شود زيرا كيفيت اين مصالح كه در معرض هوا قرار دارد بدليل كربناته شدن مرغوب نيست.

2-3-2 پخش آهك

پخش آهك برروي خاك آماده شده به طرق مختلف كه عبارتند از : پخش دستي با وسايل مكانيكي بصورت خشك يا دوغاب ويا تزريق با فشار امكان پذير است.

2-3-3 اختلاط خاك و آهك

به سه روش خاك و آهك با يكديگرمخلوط مي شود. اين روشها عبارتند از : روش اختلاط در محل، روش اختلاط در كارخانه و روش تزريق با فشار. روش اخيرالذكر بيشتر براي پايداري پي ساختمانها و پلها كاربرد دارد.
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

ebrahim110

عضو جدید
راه سازی

راه سازی

خاکها به دو دسته تقسیم می شوند:

1-خاکهای با واکنش 2-خاک های بی واکنش

خاکهای با واکنش خاک هایی هستند که پس از تثبیت با آهک و عمل آوردن به مدت 28 روز در گرمای 20 درجه سانتیگراد بیش از 5/3 کیلوگرم افزایش مقاومت از خود نشان می دهند.خاکهایی که افزایش مقاومتشان پس از اختلاط با آهک و عمل آوردن کمتر از 5/3 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع باشد،خاکهای های بدون واکنش نامیده می شوند.با اضافه کردن آهک خاک می توان میزان تورم خاک را از 7 تا 8 درصد به1/0 درصد کاهش داد.برای تعیین مقاومت برشی خاکها از آزمایش برش سه محوری و برای تعیین چسبندگی خاکها از آزمایش فشار تک محوری استفاده می شود.برای ارزیابی مقاومت خاکهای تثبیت شده با آهک از آزمایش نسبت باربری کالیفرنیا استفاده می شود.

ثبیت خاک با سیمان :

سیمان یکی از موادی است که از آن برای تثبیت خاکها و مصالح سنگی استفاده می شود.هچنین برای تثبیت رویه های شنی و بهسازی آنها برای آمد و شد های بسیار زیاد به کار می رود.معمولا هر نوع خاک نظیر شن و ماسه و خاکهای ماسه ای و خاکهای لای دار و خاکهای رس با حد روانی کم را می توان با استفاده از سیمان تثبیت کرد ولی خاک آلی، به هیچ وجه مناسب برای تثبیت با سیمان نیست.میزان سیمان لازم برای تثبیت خاک های ریز دانه بستگی به خواص خمیری خاک دارد.هر اندازه خاکی درصد ریزدانه بیشتری داشته باشد و یا خمیری تر باشد درصد سیمان بیشتری برای انجام عمل تثبیت لازم خواهد بود.حدود تقریبی سیمان لازم برای تثبیت خاکهای ریزدانه بین 7 تا 20 درصد وزن خشک خاک می باشد.

سیمان یکی از مناسبترین مواد برای اصلاح خاکهای ریز دانه در بستر راههایی است که میزان رطوبت آنها نسبتا زیاد باشد.مقدار سیمان لازم برای تثبیت خاکهای ماسه ای به درجه تخلخل خاک تثبیت شده بستگی دارد.عوامل دیگری که در میزان سیمان مورد نیاز موثرند عبارتند از : درصد شن و درصد مواد ریز دانه.

خاکهای شنی تثبیت شده با سیمان برای لایه های اساس و زیر اساس هر نوع راهی قابل استفاده می باشد.میزان سیمان لازم برای تثبیت خاکهای شنی بین 2 تا 6 درصد وزن خاک متغیر است و بستگی به درصد مواد ریزدانه دارد.مقاومت فشاری اینگونه خاکها در حالت تثبیت شده خیلی زیاد و بین 70 تا 140 کیلوگرم بر سانتی متر مربع می باشد.

تثبیت خاک با قیر :

تثبیت خاک با قیر برای خاکهای درشت دانه و شنی که مقدار ریز دانه آنها خیلی زیاد و خواص خمیری آنها نیز کم است مناسب می باشد.خاکهای ریزدانه با خواص خمیری زیاد برای تثبیت با قیر مناسب نیستند.بطور کلی قیر های مایع مناسب برای تثبیت خاکهای ریز دانه هستند.میزان متوسط قیر برای تثبیت خاکهای ریز دانه حدود 4 تا 8 درصد وزن خاک است.در مورد خاکهای ماسه ای ، ماسه همراه با مقدار کمی ربزدانه به خوبی با قیر تثبیت می شود.مقدار مواد ریزدانه در خاکهای ماسه ای نباید از 25 درصد تجاوز کند.

تراکم خاک:

عملی است که طی آن حفره های موجود در میان ذرات از بین رفته و از حجم فضای خاک در اثربارگذاری کاسته می شود.کوبیدن و متراکم کردن خاک توسط انواع غلتک ها صورت می گیرد.

1-غلتک چرخ فولادی : این غلتک سه نوع می باشد:

1-1غلتک چرخ فولادی 3 چرخ

1-2غلتک چرخ فولادی تاندوم

1-3غلتک چرخ فولادی سه چرخ تاندوم :این غلتک برای کوبیدن خاکهای دانه ای شن و ماسه و سنگشکسته مناسب می باشد.همچنین از این غلتک برای اتو کردن خاکهایی که قبلا با غلتکهای پاچه بزی کوبیده شده اند.توانایی تراکم این نوع غلتک برای متراکم کردن 10 تا 15 سانتی متر خاک در 8 بار حرکت رفت و برگشت می باشد.از این علتک می توان برای متراکم کردن خاک در شیب های تا 12% نیز استفاده کرد.

2-غلتک چرخ لاستیکی: این غلتک در دو نوع یافت می شود:

غلتک چرخ لاستیکی سبک وزن ، چرخ های کوچک ، غلتک چرخ لاستیکی سنگین وزن با چرخ های بزرگ

این نوع غلتک قابلیت متراکم کردن خاک با عمل ورز دادن می باشد.غلتک های چرخ لاستیکی سبک برای متراکم کردن و کوبیدن خاکهای ماسه ای، رسها، لای های یا مخلوطی از آنها بکار می روند.غلتک چرخ لاستیکی سبک خاک را تا ضخامت 20 سانتی متر و غلتک چرخ لاستیکی سنگین خاک را تا ضخامت 60 سانتی متر متراکم می کند.
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

ebrahim110

عضو جدید
نکات فنی و اجرایی راهسازی(بخش پنجم)

نکات فنی و اجرایی راهسازی(بخش پنجم)

تاثیر عوامل جوی در راهسازی



1- تاثیر یخبندان بر روی راهسازی:


الف) تورم روسازی در اثر یخبندان


ب) کاهش قدرت باربری روسازی


2- تورم روسازی: تورم به بالا آمدن سطح روسازی در اثر یخ زدن ذرات آب و ایجاد عدسی های یخ در خاک بستر و یا لایه های اساس و زیر اساس اطلاق می شود. عواملی که باعث یخ زدگی می گردند:


الف) هوای سرد یا دمای زیر صفر درجه محیط


ب) وجود خاک های ریزدانه


ج) منبع آب زیرزمینی در عمق نسبتا کم


برای رفع آن :


الف) نمونه برداری از خاک معین


ب) انجام آزمایش دانه بندی بر روی آن خاک معین


ج) رسم چهار گروه خاک جدول بر روی ترانسپارنس شیت آزمایشگاه خاک


3- خاک های حساس: خاک های حساس در برابر یخبندان عبارتند از:


الف) ماسه های خیلی ریزدانه


ب) خاکهای رسی


- دامنه های خمیری این خاک ها کمتر از 12 بوده و حفرات این خاک ها به اندازه ای کوچک هستند که خاصیت موئینگی در آنها به وجود می آید و از طرفی آن قدر از نظر اندازه ریزدانه نیستند که به علت حفرات آنها غیرقابل نفوذ باشند.


4- بر اساس مطالعات کاساگرانده خاک های حساس به چهار گروه F1,F2,F3,F4 تقسیم بندی شده اند.


5- اولین عامل بر روی خرابی روسازی راه آب است. پس باید به دنبال منبع آب بگردیم و به گونه ای آن را از مسیر راه حذف کنیم.


6- دو اثر آب بر روی خاک:


الف) روانگرایی می کند.


ب) یخ زدگی ایجاد می کند.


7- محافظت روسازی: برای محافظت از روسازی باید سه عامل اصلی خرابی را شناخت که عبارتند از:


الف) هوای سرد


ب) ریزبودن مصالح مصرفی که آب را بالامی کشند.


ج) بالا بودن سطح آب زیرزمینی


- برای حفاظت از روسازی باید یکی از عوامل فوق حداقل حذف گردد.


1- برای حذف اثر برودت ( سرما ) باید ارتفاع راه را بالا بگیریم. یعنی با افزایش ضخامت روسازی اثر برودت را کاهش داد.


2- حذف خاک های ریزدانه از خاک بستر که با تعویض مقداری از خاک بستر با خاک درشت دانه صورت می گیرد.


3- برای حذف آبهای زیرزمینی باید اقدام به زهکشی کرد.



تعیین عمق یخبندان


الف) روش آزمایشگاهی: عمق یخبندان به وسیله لوله شیشه ای که دارای کره های شیشه ای اطراف خود است اندازه گیری می شود. لوله را وارد سوراخ زمین کرده و هر قسمت از لوله که یخ بزند یا از رنگ صورتی به رنگ بنفش تبدیل می شود که با اندازه گیری قسمت بنفش عمق یخ زدگی مشخص می شود. در لوله شیشه ای هر کره می شکند و از روی شکستن کره ها ( نوع دیگر لوله آزمایش حاوی ماده فلورسین ) عمق را اندازه گیری می کند.


ب) روش تئوری: این روش مبنای محاسباتی و تجربی دارد و از فرمول زیر عمق یخبندان ( Z ) محاسبه می شود.


F1 – شاخص برودت که تابع مدت و دوام برودت می باشد و (( روز- درجه )) بیان می شود.


A – ثابتی است که برای مصالحی شنی با نفوذپذیری خوب برابر 7/4 برای مصالح متوسط برابر 8
 

ebrahim110

عضو جدید
نکات فنی و اجرایی راهسازی(بخش سوم )

نکات فنی و اجرایی راهسازی(بخش سوم )

فاز سوم: اجرا


1- انتخاب یک پیمانکار به وسیله انجام مناقصه


2- انتخاب یک ناظر از طرف مشاور به منظور اجرای صحیح پروژه و امانتدار کارفرما ( نظارت ).


3- بازدید ناظر و پیمانکار از محور راه و کنترل علامت گذاری و بررسی پیکتاژ و میخهای فاز دوم و تحویل مسیر به پیمانکار توسط مشاور و انجام صورت جلسه تحویل.


4- تمیز کردن مسیر از بوته، ریشه، درخت و ... ( به وسیله بلدوزر، دو تراکتور که با زنجیر به هم متصل شده اند )


5- برداشت خاکهای نباتی به عمق 15 تا 30 سانتی متر و انبار کردن آن در محل های خارج از محور راه


6- آب پاشی کف بستر ( SUBGRADE ) و سپس غلتک زدن به طوری که کف کوبیده شود.


7- زیر و رو کردن خاک و آب به قدری که با هم مخلوط گردند. سپس از پهن کردن خاک مناسب لایه های خاکریز ( لایه زیرین زیر اساس ) توسط گریدر صورت می گیرد.


8- بعد از اضافه کردن مواد تثبیت کننده ( آهک، سیمان، خاکستر زغال و ... ) به آنها آب بهینه اپیتمم می زنند و مجددا خاک بستر را زیر و رو کرده و می کوبند تا تراکم مورد نیازبه دست اید.


9- آب اپتیمم ( یادآوری ) در آزمایشگاه مکانیک خاک با استفاده از منحنی تراکم ( COMP ACTION ) به دست می آورند که میزان این آب اپتیمم و تراکم خاک در لایه های مختلف در دفترچه های مشخصات خصوصی مشخص می شوند.


آب اپیتمم آبی است که سطوح کل دانه ها را از آب می پوشاند.


هر چه دانه ها ریزتر باشد مصرف آب به علت سطح بیشتر، بیشتر خواهد بود.


10- تععین رطوبت طبیعی خاک در مسیر ( انجام آزمایش صحرایی ):


به این صورت که ابتدا مقداری از خاک مرطوب را با ظرف و بدون ظرف وزن کرده و وزن طبیعی را به دست آورده سپس با استفاده از الکل یا به وسیله بنزین و یا به وسیله ماهی تابه و یک ظرف روی چراغ نفتی یا روی گاز و .. گرم نموده و آنقدر به هم زده تا خاک خشک شود و در هر صورت w2 وزن خاک خشک را به دست می آوریم.


اکنون وزن آب برابر است با: وزن آب داخل خاک w3=w1-w2


طبق آزمایش صحرایی ( میدانی ) درصد رطوبت موجود در خاک طبیعی = w3/w2*100


برای کنترل میزان درصد آب اضافی می توان مقداری از خاک را درون آب ریخته وزن کرده و سپس با گرم کردن، مقدار آب آن را حذف و سپس با کسر کردن دو وزن رطوبت و وزن خشک مقدار آب جذب شده را به دست می آوردیم.


11- مقدار آبی که می بایست به خاک زده شود برابر است با ( رطوبت خاک طبیعی ) – ( آب اپیتمم ) = درصد آب مورد نیاز.


12- ریختن خاک های زیر اساس ( SUBBASE ) بر روی بستر آماده شده.


13- خاک ها به صورت کپه که به نام ( ریسه کردن ) گفته می شود. ریخته می شود.


14- علت کپه کردن خاک به دلایل زیر می باشد:


- ثابت نگه داشتن رطوبت طبیعی خاک


- عدم جذب رطوبت


- عدم تبخیر رطوبت


- تعیین مقدار دانه ها و قطعات درشت به درد نخور و دور ریز یا دانه های ( OVER SIZE ) در اطراف قاعدع کپه که می توان کیفیت خاک برآورده شده را حدس زد.


هر چه سطح جانبی کمتر باشد تبخیر کمتر صورت می گیرد. در حجم ثابت هرم کمترین سطح جانبی را دارد.


15- پهن کردن خاک زیر اساس به وسیله ماشین گریدر


16- ضخامت خاک های اساس باید طوری باشد که از کوبیده شدن، ضخامت دلخواه را بدهد.


17- هر قشر راهسازی ممکن است شامل چندین لایه باشد.


از خود مصالح کنار راه برای خاکریز استفاده می شود.


18- ضخامت لایه های زیرسازی به صورت زیر است:


- حداکثر ضخامت هر لایه اساس 15 سانتی متر


- حداکثر ضخامت هر لایه زیر اساس 20 سانتی متر


- حداکثر ضخامت هر لایه خاکریز 30 سانتی متر


لایه خاکریز: لایه ای است که ممکن است در زیر لایه زیر اساس قرار گیرد به عبارتی ممکن است وجود داشته باشد و یا وجود نداشته باشد.


19- برای تعیین ضخامت هر لایه قبل از کوبیده شدن به صورت زیر ضخامت آن را تعیین می کنند ( آزمایش صحرایی است ):


ضخامت بعد از کوبیده شدن ضخامت قبل از کوبیده شدن


17 سانتی متر 20 سانتی متر


20 سانتی متر X


ضخامت قبل از کوبیده شدن لایه وقتی که بخواهیم ضخامت بعد از کوبیده شدن 20 سانتی متر باشد.


( X ). این آزمایشات تا جایی معتبر است که خاک عوض نشده باشد و همچنین دانه بندی عوض نشده باشد.


20- بعد از پهن کردن خاک مقدار آب مورد نیاز به منظور رساندن رطوبت خاک به رطوبت بهینه ( OPTIMUM ) به وسیله ماشین آبکش به آن اضافه می کنند.


( رطوبت طبیعی خاک – آب بهینه ) = مقدار آب مورد نیاز


21- مخلوط کردن آب و خاک به وسیله گریدر


22- اگر بخواهیم کنترلی روی میزان درصد آب افزوده داشته باشیم. آزمایش صحرایی تعیین درصد آب را داریم:


ابزار کنترل میزان درصد آب اضافی به خاک


درصد آب = w3/w2*100w1 وزن خاک مرطوب ، w2 وزن خاک خشک ، w3 وزن آب


23- پهن کردن خاک با مخلوط آب اپتیم= W.OPT این آب حداکثر وزن مخصوص یا حداکثر مقاومت را به خاک می دهد.


24- معمولا در دفتر مشخصات خصوصی پیمان دو عدد داده می شود.


الف- درصد تراکم


ب- مقدار آب اپیتم به صورت 2٪+ آب اپیتم = W.OPT این آب حداکثر وزن مخصوص یا حداکثر مقاومت را به خاک می دهد.


25- درصد تراکم لایه های مختلف از اقشار مختلف به صورت زیر است.


- اساس دارای درصد تراکم 98-100 درصد Base


- زیراساس دارای درصد تراکم 95-98Subase


- خاکریز دارای درصد تراکم 94-96EMBank memt


- بستر راه دارای درصد تراکم 92-94Subgrade


26- غلتک زدن راه از لبه خارجی شروع شده و به وسط راه خاتمه می یابد ( به علت شیب عرضی سطح جاده )


27- هر عبور غلتک حداقل می بایست 50 سانتی متر عبور قبلی را پوشش دهد. ( اورلب 50 سانتی متر باشد )


28- حداقل عبور غلتک 5 و حداکثر 10 عبور می باشد و در قوسها باید غلتک زنی از لبه داخلی قوس شروع شود.


29- وزن غلتک دارای وزن 12 تا 15 تن در نظر گرفته شود.


30- برای خاکهای پلاستیک ( خاکهای رسی ) از غلتک پاچه بزی SHPFOOTROIIER استفاده می شود ( چسبندگی دارند ) و برای خاکهای غیر پلاستیک ( خاکهای شنی ) از غلتک درام آهنی صاف استفاده می شود ( چسبندگی ندارند )


31- در صورت استفاده از غلتک ویبران ( ارتعاشی ) ابتدا چندین عبور از غلتک استاتیکی ( بدون ارتعاش ) استفاده می شود و سپس غلتک ویبران به کار گرفته می شود.


32- در صورتی که تراکم به حد کافی رسیده باشد می توان به وسیله انداختن قطعه سنگی زیر غلتک وضعیت آن را روشن کرد. اگر سنگ شکست به معنی آن است که خاک زیر غلتک خوب کوبیده شده و اگر سنگ در خاک فرو رفت نشان دهنده آن است که هنوز به تراکم کافی نرسیده است.


33- در مورد غلتک های پاچه بری وضعیت تراکم به صورت زیر است.


34- هنگامی که مسیر قبلا به وسیله غلتک کوبیده شده، اگر بعد از چند سال هیچ نوع گیاهی در آن رشد نکرده باشد این خاک به حد کافی دارای تراکم است.


35- بعد از غلتک زنی، کنترل به وسیله آزمایشهای زیر کنترل می شود.


- قیف و ماسه


- کیسه آبی ( برای کیسه می توان از کیسه فریزر ) استفاده کرد.


- روغن با غلظت های بالا


نکته: برای جلوگیری از عدم اجرای صحیح تراکم و نظارت دقیق در موقع نمونه برداری جهت این آزمایش تراکم ( درصد تراکم )، بایستی توجه کرد که نمونه بردار، خاک اضافی یا دانه سنگی از اطراف زمین روی خاک نمونه اضافه نکند چون این عمل باعث افزایش w1 در نتیجه افزایش d1 و سپس در فرمول درصد تراکم باعث افزایش درصد تراکم و یک نتیجه غیر واقعی می شود. d1=w1/v1


36- برای کنترل درصد تراکم خاک کوبیده شده از رابطه زیر استفاده می شود. d1/d2= درصد تراکم


تراکم خواسته شده 100* (( وزن مخصوص محل ( آزمایش صحرایی = درصد تراکم خاک کوبیده شده


وزن مخصوص آزمایشگاه


معمولا وزن مخصوص خاک به صورت خشک و درصد آب اپتیمم را کارفرما می دهد و ما می بایست وزن مخصوص خشک خاک لایه را به دست آورده و در فرمول فوق قرار دهیم.


ممکن است پیمانکار متوجه روند کنترل نقاط تراکمی شود وقتی که ناظر یک روند صد متر به صد متر برای تعیین نقاط کنترلی درصد تراکم دارد و لذا ممکن است به راننده غلتک بگوید هر 100 متر به 100متر را در فاصله 10+ متر خوب بکوبد تا نتیجه مثبت دهد. بهتر است که ناظر روند متغیری برای تعیین محل نقاط درصد تراکم داشته باشد.


37- در صورت نرسیدن تراکم به تراکم خواسته شده اقدامات خواسته شده اقدامات زیر بایستی صورت گیرد.


- افزایش عبور غلتک


- کاهش سرعت غلتک ( سرعت غلتک به صورت بهینه km/h 5 است )


- افزایش یا کاهش وزن غلتک: افزایش وزن: به علت کم وزنی باعث عدم تراکم خواسته شده می شود.


- تغییر نوع غلتک: کاهش وزن به علت اینکه وزن آن قدر سنگین است که دانه ها را می شکند، سطوح جانبی بیشتری را در اثر شکستن مصالح به وجود آورده و دیگر برای رسیدن به تراکم ماکزیمم مقدار آب WOPT دیگر جوابگو نخواهد بود و آب بهینه مورد نیاز مثلا جای 20٪ به 28٪ خواهد رسید. لذا بایستی وزن را کاهش داد ( که این امر با کاهش آب درون درام غلتک صورت می گیرد. )


38ـ بعد از اتمام لایه های قشر زیر اساس SUB BASE خاکهای اساس را بر روی آن انبار می کنند .


39 ـ لایه های یک سیستم روسازی راه از پایین سطح به بالا به این ترتیب اند :


ـ خاکریز Embnk ment


ـ زیر اساس subase


ـ اساس Base


ـ بیندر (قشر آسفالت درشت)


ـ توپکا یا رویه (قشر آسفالت ریز)


40ـ لایه های قشر اساس هرکدام به ضخامت 15 سانتی متر بعد از کوبیده شدن ، پهن و عینا" شبیه آنچه برای زیراساس بیان شده اجرا می گردد .


41ـ بعد از اتمام قشر اساس آنرا به روش قبل کنترل می کنند .


42ـ بعد از اتمام قشر اساس بر روی آن یک لایه قیرمذاب به نام پریمکت پخش می کنند .


43ـ درجه حرارت قیر مذاب بین 100 تا 140 درجه سانتی گراد در زمان پخش می باشد.


44- قبل از پخش قیر، سطح روی قشر اساس را کمی مرطوب می کنند و به وسیله جاروی مکانیکی سطح راه را تمیز کرده و سپس قیرپاشی می کنند.


45- علت استفاده از پریمکت به دلایل زیر است:


الف) چسباندن ذرات خاک به یکدیگر


ب) غیرقابل نفوذکردن اساس در مقابل آب


ج) به وجود آوردن سطح چسبنده ای بین خاک و آسفالت


46- مقدار تیر پریمکت بین 6 تا 10 کیلوگرم بر متر مربع می باشد.


47- سیستم روسازی معمولا دو نوع می باشد.


الف) سیستم انعطاف پذیر ( روسازی آسفالتی )


ب) سیستم صلب ( روسازی بتنی )


48- سیستم تاثیر فشار در اقشار روسازی انعطاف پذیر به صورت زیر است:


چون سطح بالایی بیشترین فشار را می بیند عموما بهترین مصالح را در قسمت های بالایی استفاده می نمایند.


اگر بخواهیم نیروی کمتری به بستر راه شود به صورت زیر عمل می کنیم که یک لایه خاکریز در بالای بستر و زیر لایه زیر اساس قرار داده ( ضخامت لایه روسازی را افزایش می دهیم )


49- در سیستم تاثیر فشار در روسازی های صلب ( بتنی ) با استفاده از رابطه S=P/A افزایش یا کاهش نیروی وارده را محاسبه کرده و نیز از آرماتور حرارتی برای جلوگیری کردن از شکست بلوکها استفاده می شود.


50- جدول دانه بندی مصالح قشر زیر اساس به صورت زیر می باشد ( دانه بندی برای راههای اصلی است )


51- تشخیص مناسب بودن خاک معینی برای قشر زیر اساس در راههای اصلی بر اساس موارد زیر است.


52- بعد از اتمام قشرsub base خاکهای مناسب base برروی سطح آماده شده sub base کپه می کنند .


53ـ عملیات پخش و کوبیدن عینا" شبیه آنچه در قسمت زیراساس گفته شد انجام می گیرد .اگر درصد رطوبت از رطوبت اپتیمم خاک را پهن و ظرف یک هفته با دیسک زدن زیر و رو کرده حدود 2 تا 3 مرتبه تکرار کرده و هر بار درصد آب را اندازه گرفته تا به اپتیمم برسد.


54- بعد از اتمام عملیات کوبیدن و کنترل قشر اساس بر روی آن لایه ای از قشر ( پریمکت ) یا قیر نفوذی می ریزند .


55- درجه حرارت قیر پریمکت هنگام پخش بر روی اساس معمولا حدود 140 درجه سانتی گراد می باشد.
 

Alireza_2003

عضو جدید
کاربر ممتاز
تثبیت لایه های خاکریز

تثبیت لایه های خاکریز

تثبيت لايه هاي خاكريز و روسازي راه ها


1- كليات


1-1 تعريف تثبيت

تثبيت خاك به اصلاح و بهبود خواص فيزيكي و مهندسي آن براي تامين يك رشته اهداف از پيش تعيين شده اطلاق مي شود. تثبيت خاكها به طرق گوناگون نظير روش هاي مكانيكي، شيميايي، فيزيكي، بيولوژيك ( روياندن گياه)، و روش الكتريكي امكان پذير است.
1-2 اهداف تثبيت

برخي از خاكها به علت مشخصات فني نا مطاوب و يا دارا بودن مقادير قابل توجهي رس يا لاي براي عمليات راه سازي نا مرغوب محسوب مي شود.

اهم اهداف تثبيت خاك تامين يك يا تعدادي از موارد زير است:
1. استفاده هاي موثر از قرضه هاي جانبي
2. اصلاح خاكهاي نرم و كم مقاومت
3. افزايش دوام خاك
4. افزايش مقاومت باربري خاك
5. كاهش نفوذپذيري
6. كاهش تورم و انقباض خاك
7. كاهش رطوبت خاك
8. كاهش دامنه خميري خاك
9. جلوگيري از فرسايش خاك
10. كاهش ضخامت لايه هاي روسازي
11. ايجاد لايه هاي اساس و زيراساس با قابليت باربري بيشتر
12. بازسازي روسازي هاي فرسوده با استفاده از مصالح موجود
13. آماده سازي محوطه اي براي اجراي آسانتر عمليات ساختماني
14. كاهش گرد و غبار
15. صرفه جوئي در مصرف مصالح
16. صرفه جوئي در مصرف انرژي
17. تسريع در عمليات اجرائي

2-تثبيت خاك و مصالح دانه اي با آهك


آهك انواع مختلف داردكه متداولترين :
الف: آهك زنده (CaO )

ب: آهك شكفته ( Ca (OH) 2 )
ج:آهك زنده دولوميتي (CaO+MgO)
د: آهك شكفته دولوميتي ((Mg(OH)2 or Ca (OH)2
آهك زنده ماده اي است با رنگ متمايل به سفيد كه درجه ذوب آن بين 2580 تا 2750 درجه سانتيگراد متغير است. وزن مخصوص آهك زنده بين 1/3 تا 3/3 گرم بر سانتيمتر مكعب مي باشد.
آهك زنده در مقايسه به آهك شكفته تغيير حجم بيشتري دارد. بطور متوسط تغيير حجم آهك زنده به آهك شكفته 5/2 تا 3 برابر بيشتر است. تبديل آهك زنده به آهك شكفته همراه با تغيير در وزن مخصوص آن انجام مي شود، بطوري كه پس از شكفته شدن وزن مخصوص آن به حدود 2/2 تا 4/2 گرم بر سانتيمتر مكعب كاهش مي يابد.
بطور كلي آهك زنده ماده تثبيت كننده مؤثري نسبت به آهك شكفته است و اگر بصورت دوغاب به خاك اضافه شود مقاومت بيشتري را نسبت به موقعيكه به صورت پودر اضافه مي شود ايجاد مي كند.
2-1 خاك مناسب براي تثبيت با آهك
آهك اصولاً براي تثبيت خاكهاي ريزدانه كه دامنه خميري آنها بزرگتر از 10 و خاكهاي رسي خيلي خميري ( PI > 35) مناسب است. آهك براي تثبيت خاكهايي كه حاوي مقدار بيش از دو درصد مواد آلي و همچنين حاوي مقدار بيش از نيم درصد سولفات قابل حل در آب مي باشند مناسب نيست.
بطور كلي خاكهايي كه در طبقه بندي يونيفايد در گرو ههاي SP-SC, CH-, CL, MH, GW-GC, GP-GC, GM-GC, SM-SC, SC, SM, SW-SC و يا در طبقه بندي اشتو در گروههايA4 -A5- A6- A7 و A2 قرار دارند قابليت تثبيت شدن با آهك را دارا هستند.
تجربه نشان داده است خاكهايي كه PH آنها كمتر از 7 است ويا حاوي مقدار بيش از يك درصد مواد آلي كربن دار هستند و واكنش خوبي با آهك ندارند.
2-2 طرح تثبيت خاك با آهك

هدف اصلي از طرح تثبيت خاك با آهك تعيين درصد آهك مناسب براي خاكي با مشخصات معين است كه بايد در شرايط مشخصي از نظر قرارگيري لايه در زير سازي و يا روسازي و شرايط محيطي منطقه اي كه راه از آن مي گذرد استفاده شود. متغير اصلي در طرح تثبيت يك خاك معين درصد آهك است زيرا خصوصيات و ويژگيهاي خاك ثابت است.
درصد مناسب آهك بايستي پس از ارزيابي تاثير درصدهاي مختلف آهك بر مشخصات فني مورد نظر خاك تثبيت شده با آهك تعيين شود.
درصد تثبيت آهك براي تثبيت خاكها برحسب درصد وزني خاك خشك تعيين مي شود.
طرح تثبيت خاك با آهك در آزمايشگاه با توجه به معيارهاي طرح شامل مراحل زير است:
الف: آماده كردن نمونه ها
ب: عمل آوردن نمونه ها
ج: انجام آزمايشهاي لازم
د: تعيين درصد آهك مناسب

2-2-1 آماده كردن مخلوطهاي خاك و آهك به اين ترتيب انجام مي شود كه ابتدا مقدار معيني خاك و آهك بصورت خشك با يكديگر مخلوط شده و سپس مقدار آب لازم به آن اضافه شده و به خوبي مخلوط مي شوند.
نحوه تراكم و وزن مخصوص نمونه هاي متراكم شده بايد كنترل شود.

2-2-2 دما، رطوبت و مدت زمان عمل آوردن نمونه هاي آزمايشي نيز بايد كنترل شود. در موارديكه مقاومت آني مخلوط خاك و آهك مورد نظر است عمل آوردن نمونه ها لزومي نداشته و پس از تراكم نونه ها مي توان آزمايشهاي لازم را بر روي آنها انجام داد.
بطور معمول و در صورتيكه مقاومت آني مخلوط خاك و آهك مورد نظر نباشد نمونه هاي خاك تثبيت شده با آهك بايد قبل از انجام آزمايشهاي لازم بر روي آنها به مدت 28 روز در دماي 23 درجه سانتيگراد عمل آورده شوند. شرايط عمل آوردن تسريع شده نيز شامل عمل آوردن نمونه ها به مدت 48 ساعت در دماي 50 درجه سانتيگراد است. توصيه مي شود كه براي جلوگيري از كربناته شدن آهك و همچنين جلوگيري از كاهش رطوبت نمونه ها عمل آوردن نمونه ها در پوشش هاي پلاستيكي و يا ظروف دربسته انجام شود.

2-2-3 تعيين درصد آهك مناسب

روشهاي زيادي براي طرح مخلوطهاي خاك و آهك وجود دارد كه از نظر هدف و منظور از تثبيت خاك مي توان آنها را به در گروه تقسيم كرد. گروه اول شامل روشهايي است كه هدف از تثبيت خاك كاهش خواص خميري كاهش تورم و يا افزايش مقاومت آني است.گروه دوم شامل روشهايي است كه هدف اصلي از تثبيت خاك افزايش مقاومت و دوام مصالح است.
2-2-3-1 براي تعيين درصد آهك مناسب جهت اصلاح خواص خميري خاكهاي ريزدانه، ابتدا خاك و آهك و آب با يكديگر بخوبي مخلوط و سپس به مدت يك ساعت به همان حالت شل رها مي شود تا واكنشهاي اني بين خاك و آهك به وقوع بپيوندند.درصد آهك مناسب براي يك خاك درصد آهكي است كه دامنه خميري يا حد رواني مورد نظر را تامين نمايد.

2-2-3-2 براي ارزيابي و بررسي افزايش CBR خاكها و همچنين تعيين درصد تورم خاكهاي اصلاح شده با آهك از آزمايش CBR استفاده مي شود.

2-2-3-3 براي تعيين درصد آهك مناسب جهت افزايش مقاومت از نتايج آزمايش فشاري تك محوري بر روي نمونه هاي خاك تثبيت شده با آهك استفاده مي شود.نحوه انجام اين آزمايش به اين ترتيب است كه ابتدا آب و آهك و آب بخوبي با يكديگر مخلوط شده و سپس با استفاده از روش تراكم اشتو T-99 نمونه هاي استوانه اي شكل ساخته مي شوند. نمونه هاي بدست آمده به مدت و دماي مورد نظر در اين آزمايش عمل آورده شده و سپس تحت آزمايش فشاري تك محوري قرار مي گيرد.

2-3 عمليات اجرايي تثبيت خاك با آهك

مراحل اجرايي عمليات تثبيت خاك با آهك شامل آماده كردن خاك، پخش آهك، اختلاط و آب پاشي، كوبيدن و تسطيح و عمل آوردن مخلوط مي شود.

2-3- 1 آماده كردن خاك

در هنگام شخم زني و پس از آن و همچنين در حين خرد و نرم كردن خاك بايد كليه مصالح نامناسب نظير ريشه و كنده درختان، مواد كودي و گياهي، دانه هاي بزرگ تر از 63 ميليمتر وساير مواد زايد جمع آوري و خارج شوند بطوريكه خاك آماده شده عاري از هر گونه مواد زايد خارجي باشد. مرطوب كردن خاكهاي خشك قبل از عمليات شخم زني نيز باعث تسهيل در اين عمليات مي شود.بطور كلي لازم است كه حدود 5/0 سانتيمتر از سطح لايه تثبيت شده خاك با آهك با استفاده از تيغه گريدر تراشيده مي شود زيرا كيفيت اين مصالح كه در معرض هوا قرار دارد بدليل كربناته شدن مرغوب نيست.

2-3-2 پخش آهك

پخش آهك برروي خاك آماده شده به طرق مختلف كه عبارتند از : پخش دستي با وسايل مكانيكي بصورت خشك يا دوغاب ويا تزريق با فشار امكان پذير است.

2-3-3 اختلاط خاك و آهك

به سه روش خاك و آهك با يكديگرمخلوط مي شود. اين روشها عبارتند از : روش اختلاط در محل، روش اختلاط در كارخانه و روش تزريق با فشار. روش اخيرالذكر بيشتر براي پايداري پي ساختمانها و پلها كاربرد دارد.

2-3-4 كوبيدن مخلوط خاك وآهك

كوبيدن مخلوط خاك آهك آماده شده بايد بلافاصله پس از آن كه مخلوط خاك و آهك بخوبي آب پاشي و مخلوط انجام شود.
كوبيدن و متراكم كردن در دو يا سه مرحله انجام ميشود. براي مرحله اول كوبيدن مصالح تثبيت شده بهتر است كه از غلطك هاي پاچه بزي لرزنده استفاده شود و عمليات تراكم تا زماني كه ديگر پاچه هاي غلطك در مصالح كوبيده شده فرو نرود ادامه داشته باشد. براي مرحله دوم غلطك زني از غلطك هاي چرخ لاستيكي استفاده شود.در برخي موارد ممكن است از غلطك هاي چرخ فولادي براي مرحله سوم و كوبيدن نهايي مصالح تثبيت شده با آهك استفاده شود.

2-3-5 عمل آوردن مصالح تثبيت شده با آهك
حداكثر مقاومت و دوام خاكهاي تثبيت شده با آهك بستگي به نحوه عمل آوردن آنها دارد عواملي كه در عمل آمدن خاكهاي تثبيت شده با آهك مؤثر هستند عبارتند از : درجه حرارت، رطوبت و زمان، دماي در حدود 4 تا 10 درجه سانتيگراد و رطوبت بهينه از شرايط مساعدي براي عمل آمدن مصالح تثبيت شده آهك است. براي عمل آوردن مصالح تثبيت شده با آهك بعد از تكميل عمليات كوبيد لايه مي توان با پخش 5/0 تا 1 ليتر قير محلول و يا قير امولسيون از خشك شدن آن جلوگيري نمود و يا با آبپاشي سطح آن را مرطوب نگهداشت.

2-3-6 كنترل سطح تمام شده

سطح تمام شده لايه تثبيت شده با آهك تا قبل از اجراي عمليات قشر روي آن بايد مرطوب نگه داشته شود و از عبور و مرور وسايل نقليه بر روي آن جلوگيري شود. درصورتيكه لايه تثبيت شده بايد الزاما براي مدتي زير ترافيك قرار گيرد بايد با يك لايه از قير محلول و يا امولسيون قير پوشش داده شود و از تردد بر روي سطح اندود شده تا سه روز جلوگيري شود. مقدار قير اندود براي پوشش خاك تثبيت شده برابر 7/0 كيلوگرم در هر متر مربع مي باشد.
 

Alireza_2003

عضو جدید
کاربر ممتاز
3- تثبيت خاك و مصالح شني با سيمان پرتلند


بطور كلي هر خاكي كه حاوي كمتر از 2 درصد مواد آلي بوده و مقدار سولفات قابل حل در آب آن از مقادير مشخص شده تجاوز نكند قابليت تثبيت شدن با سيمان پرتلند را دارد .
در تثبيت خاك با آهك فعاليت پوزولاني براي فعل و انفعال شيميايي خاك با آهك از طريق تركيبات موجود در خاك تامين مي شود در صورتيكه مواد پوزولاني براي تثبيت خاك با سيمان بصورت با لا قوه در سيمان وجود دارد و از طريق خاك تامين نمي گردد.آب مصرفي براي تثبيت خاك با سيمان نبايد حاوي بيش از ppm 500 يون سولفات باشد.مكانيز تثبيت خاك با سيمان مشابه مكانيزم تثبيت خاك با آهك است.

3-1 خاك مناسب جهت تثبيت با سيمان

بطور كلي چنانچه دامنه خميري خاك بيش از 30 باشد عمل اختلاط خاك با سيمان دشوار بوده و تثبيت بخوبي انجام نمي گيرد. در اينگونه موارد چنانچه تثبيت خاك با سيمان همچنان مد نظر باشد بهتر است كه براي پايين آوردن خواص خميري خاك ابتدا از آهك و سپس از سيمان براي تثبيت خاك استفاده مي شود. درصد سيمان براي تثبيت خاكهاي خوب دانه بندي شده كه داراي ضريب يكنواختي بزرگتر از 5 هستند ( نظير شن و ماسه ) به مراتب كمتر از خاكهاي ريزدانه بد دانه بندي شده مي باشد.
مشخصات فني خاكهاي تثبيت شده با سيمان بستگي به جنس خاك مقدار سيمان وزن مخصوص خاك تثبيت و كوبيده شده كيفيت اختلاط سيمان و خاك شرايط عمل آوردن مخلوط و زمان دارد. مقاومت خاكهاي تثبيت شده با سيمان در اثر مرور زمان افزايش مي يابد.
سيمان بر خاكهاي ماسه ايكه حاوي بيش از دو درصد از مواد آلي هستنديا PH آنها كمتر از 3/5 است اثر چنداني ندارد سيمان بهترين اثر را بر خاكهاي شني و ماسه اي خوب دانه بندي شده دارد.

3-2 طرح تثبيت خاك با سيمان

هدف از طرح تثبيت خاك با سيمان تعيين درصد سيمان براي خاكي با مشخصات معين است. درصد سيمان انتخاب شده نه تنها بايد اهداف تثبيت خاك را تامين كند بلكه بايد از نظر اقتصادي نيز توجيه پذير باشد.
درصد سيمان اوليه تثبيت براي خاكها علائه بر هدف تثبيت خاك بستگي به دانه بندي و درصد ريزدانه خاك دارد . بطور كلي درصد سيمان لازم با افزايش درصد رس و لاي در خاكها افزايش مي يابد. معمولاً درصد سيمان لازم براي تثبيت خاكهاي شني و ماسه اي خوب دانه بندي شده كمتر از خاكهاي شني و ماسه اي بد دانه بندي شده است. پس از آنكه درصد سيمان براي تثبيت يك خاك تخمين زده باشد بايد نمونه هايي با درصدهاي مختلف سيمان ساخته شود و در آزمايشگاه مشخصات فني خاك تثبيت شده با سيمان مورد بررسي و ارزيابي قرار گيرد و با توجه به اهداف تثبيت درصد سيمان لازم انتخاب شود.

3-2-1 تعيين درصد سيمان لازم

معمولاً از سه روش آزمايش متداول و استاندارد شده كه عبارتند از: وزن مخصوص- درصد رطوبت((ASTM D558 آزمايش تر و خشك شدن (ASTM D559) و آزمايش يخبندان � ذوب((ASTM D560 براي درصد سيمان لازم به منظور تثبيت خاكها با سيمان استفاده مي شود

3-3 عمليات اجرايي تثبيت خاك با سيمان

مراحل عمليات اجرايي تثبيت خاك با سيمان مشابه مراحل عمليات اجرايي تثبيت خاك با آهك است با اين تفاوت كه سيمان يك ماده زودگير است و به همين دليل بايد طول راه بايد به قطعات كوچك تقسيم شود تا بتوان تمام عمليات تثبيت خاك با سيمان از جمله كوبيدن و تراكم نهايي خاك را قبل از گيرش سيمان به پايان رساند. اين طول بين 100تا450 متر بوده و بستگي به روش انجام عمليات تثبيت خاك با سيمان ، درجه حرارت و رطوبت هوا، ضخامت لايه، نوع و تعداد ماشين آلات و تجربه فني افراد دارد . مدت اجراي عمليات ساختماني هر قطعه براي هر يك از لايه هاي روسازي از زمانيكه سيمان به مصالح اضافه مي شود تا پايان عمليات تراكم نبايد از 5 ساعت تجاوز كند.
عمليات تثبيت خاك با سيمان نبايد به هيچوجه در هواي سرد و تا زمانيكه خاك يخ زده است انجام شود. زمان مناسب براي تثبيت خاك با سيمان از موقعي از سال است كه در آن درجه حرارت هواي محل پروژه بيشتر از 7 درجه سانتيگراد باشد و حداقل مدت يك هفته گرم باقي بماند.
مراحل و عمليات اجرايي تثبيت خاك با سيمان شامل آماده كردن خاك پخش سيمان ، اختلاط و آبپاشي، كوبيدن و تسطيح و عمل آوردن خاك تثبيت و متراكم شده با سيمان است.

3-3-1 آماده كردن خاك

آماده كردن خاك براي تثبيت با سيمان شامل شيار دادن و شخم زدن خاك با استفاده از شانه گريدر يا تراكتور شخم زدن به ضخامت و عمق مندرج در نقشه هاي اجرايي و همچنين خرد و نرم كردن كلوخه هاي خاك مي شود.
پس از خرد و نرم كردن خاك بايد كليه مواد گياهي و دانه هاي سنگي بزرگتر از 75 ميليمتر جمع آوري و از خاك خارج شوند بطوريكه خاك آماده شده عاري از هرگونه مواد زائد خارجي براي پخش سيمان باشد.

3-3-2 پخش سيمان

پخش سيمان بر روي خاك آماده شده عيناً مشابه پخش آهك بر روي مصالح انجام مي شود و ممكن است بصورت دستي و يا با استفاده از پخش كننده هاي مكانيكي بصورت خشك يا دوغاب انجام شود.پخش سيمان در دماي كمتر از 5 درجه سانتيگراد و هواي باراني به هيچوجه مجاز نيست.


3-3-3 اختلاط خاك با سيمان

اختلاط خاك با سيمان در محل با استفاده از تيغه گريدر و يا مخلوط كنهاي دوار به نحوي كه شرح آن براي اختلاط خاك با آهك آورده شد انجام مي شود. عمل اختلاط خاك با سيمان بايد آنقدر ادامه پيدا كند تا رنگ مخلوط يكنواخت گردد.

3-3-4 كوبيدن مخلوط خاك و سيمان

مخلوط مرطوب بايد با استفاده از غلطك هاي مناسب متراكم شود.انتخاب نوع غلطك بستگي به نوع كار دارد. براي كوبيدن اوليه مخلوط بر حسب مورد از غلطكهاي پاچه بزي و يا چرخ لاستيكي و براي كوبيدن نهايي از غلطكهاي چرخ لاستيكي يا چرخ فولادي استفاده مي شود. عمليات تراكم بايد بلافاصله پس از افزودن آب به مخلوط خاك و سيمان حداكثر پس از آنكه 30 دقيقه از اختلاط خاك، سيمان و آب سپري شد شروع مي شود. عمليات تراكم براي لايه هاي روسازي بعد از آنكه آب به مخلوط خاك و سيمان اضافه شد بايد در مدت حداكثر 3 ساعت به پايان رسد. براي آنكه عمليات تثبيت و تراكم مخلوط خاك و سيمان بخوبي انجام شود حداكثر ضخامت متراكم شده در لايه هاي زيرسازي نبايد از 20 سانتيمتر تجاوز نمايند.

3-3-5 عمل آوردن خاك تثبيت شده با سيمان

از آنجا كه مقاومت خاك تثبيت شده با سيمان بستگي به درجه حرارت رطوبت و زمان دارد. يك دوره 3 تا 7 روزه براي عمل آوردن خاكهاي تثبيت شده با سيمان لازم است. به همين دليل براي جلوگيري از خشك شدن سطح لايه تثبيت شده بايد آنرا مرطوب نگه داشت تا مخلوط خود را بگيرد. براي جلوگيري از تبخير رطوبت مخلوط معمولاً از حصير، پوشش هاي پلاستيكي، پارچه برزنت مرطوب و يا يك لايه نازك قير محلول كندگير يا تندگير و يا قير امولسيون استفاده مي شود.
 

Alireza_2003

عضو جدید
کاربر ممتاز
4- تثبيت خاك و مصالح شني با قير


مكانيزم تثبيت خاكها با قير بر خلاف مكانيزم تثبيت خاكها با آهك يا سيمان است. بدين معنا كه افزايش مقاومت و تغيير در خواص خميري خاكها با آهك يا سيمان در نتيجه واكنش شيميايي و پوزولاني انجام مي شود، در صورتيكه قير يك ماده خنثي است بعلت داشتن خواص چسبندگي فقط باعث اتصال دانه ها و ذرات خاك قير اندود شده به يكديگر و افزايش مقاومت آن مي شود.


4-1 خاك مناسب جهت تثبيت با قير

انتخاب نوع قير براي تثبيت خاكها بستگي به عوامل زيادي از جمله جنس و بافت سطحي خاك، دانه بندي، درصد ريزدانه، دامنه خميري، شرايط جوي محل اجراي پروژه، ميزان ترافيك، نحوه عمليات تثبيت و اهداف تثبيت خاك با قير دارد. بطور كلي خاكهايي كه براي تثبيت بستر روسازي مورد استفاده قرار مي گيرند نبايد بيش از 25 درصد مصالح مانده روي الك شماره 4 داشته و ارزش ماسه اي آنها كمتر از 25 درصد نباشد. از آن جهت كه اندود كردن دانه هاي ريز با قير دشوار است ابتدا بايد اينگونه خاكها را از حالت كلوخه خارج و سپس كاملاً خرد نمود به نحويكه بتوان كليه دانه ها را بطور كامل با قير اندود كرد.


4-2 طرح تثبيت خاك با قير

تصميم گيري در مورد تثبيت خاك بستر راه با قير براي عمليات زيرسازي به مقدار زيادي بستگي به تجربه مهندسي و قضاوت حرفه اي و به ويژه توجيه فني و اقتصادي بودن تثبيت خاك با قير مورد بررسي و مطالعه قرارگيرد.

4-3 تثبيت مصالح لايه هاي روسازي

طرح تثبيت مصالح روسازي با قير براي استفاده در لايه هاي روسازي در نشريه 101 و آيين نامه روسازي راهها، نشريه 234 سازمان مديريت و برنامه ريزي كشور ارايه شده است.

4-4 عمليات اجرايي تثبيت خاك با قير

عمليات اجرايي تثبيت خاك زيرسازي بستر راه با قير شامل آماده كردن خاك، پخش قير، اختلاط خاك با قير، عمل آوردن مخلوط و متراكم كردن آن است.

4-4-1 آماده كردن خاك

براي تثبيت خاك بستر راه با قير، ابتدا لازم است كه سطح را به كمك كلنگ گريدر تا عمق و عرض مشخص شده شخم زده شود. در حين خورد و نرم كردن خاك و پس از آن بايد كليه مصالح نا مناسب نظير ريشه و كنده درختان و دانه هاي بزرگتر از 63 ميليمتر جمع آوري و از محوطه كار خارج شوند بطوريكه خاك آماده شده عاري از هر گونه مواد زائد خارجي باشد. سپس خاك شخم شده براي مدتي به حال خود رها مي شود تا خشك شود.
خاك آماده شده بايد براي پخش قير بر روي آن به شكل هندسي منظم با استفاده از تيغه گريدر در يك طرف راه ريسه شود.
4-4-2 پخش قير

پس از مشخص شدن درصد قير مناسب مقدار قير لازم براي پخش بر روي خاك ريسه شده توسط ماشين هاي قيرپاش مجهز به گرمكن، پخش شود.
قير مصرفي براي تثبيت خاك را مي توان با توجه به نوع خاك، شرايط جوي و اقتصادي و ساير امكانات محلي از بين قيرهاي محلول و يا قيرآبه ها انتخاب نمود.
4-4-3 اختلاط خاك و قير

پس از قير پاشي و قبل از آنكه درجه حرارت قير مايع از درجه حرارت هاي مجاز از اختلاط قير با خاك كمتر شود عمل مخلوط كردن خاك با قير با استفاده از تيغه گريدر و يا مخلوط كنهاي سيار انجام شود.

4-4-4 عمل آوردن

قبل از آنكه خاك تثبيت شده با قيرهاي مايع يا امولسيون متراكم شود بايد عمل آورده شود تا روغن هاي حلال قيرهاي محلول و يا آب قيرآبه ها ئيكه براي تثبيت خاك استفاده شده اند تبخير شود. عمل آوردن مخلوط از طريق هوا دادن آن انجام مي شود.

4-4-5 كوبيدن مخلوط قيري

پس از كسب اطمينان از عمل آمدن مخلوط قيري، بايد آن را با استفاده از تيغه گريدر در سطح راه پخش و سپس متراكم نمود. پخش مخلوط بايد طوري انجام شود كه ضخامت نهائي متراكم شده آن از 2 تا 3 برابر حداكثر اندازه سنگدانه تجاوز ننمايد. نوع غلطكهاي مناسب براي متراكم كردن اين مخلوطهاي قيري غلطكهاي چرخ فولادي تاندوم و غلطكهاي چرخ لاستيكي است.

4-5 تثبيت اك و مصالح روسازي

انبساط قير با اضافه كردن آب سرد به قير داغ در يك مخزن تحت فشار كم انجام مي شود. اضافه كردن آب سرد به قير داغ در يك مخزن تحت فشار كم موجب بخار شدن آب و در نتيجه كف كردن قير و افزايش سريع حجم آن مي شود. در اين سيستم هيچگونه فعل و انفعال شيميايي اتفاق نمي افتد بلكه خصوصيات فيزيكي قير تغيير كرده و كند رواني آن بطور موقت و براي چند دقيقه به شدت كاهش پيدا مي كند.
براي توليد كف قير مي توان از قير خالص نيز استفاده كرد. از روش كف قير � سيمان يا كف قير � آهك براي تثبيت رويه هاي شني و لايه هاي غير آسفالتي روسازي استفاده مي شود. عمليات تثبيت لايه هاي روسازي با كف قير- سيمان يا كف قير � آهك معمولاً بصورت درجا و با استفاده از يك دستگاه خودرو سيار كه مجهز به يك شخم زن قوي براي تراشيدن و برداشت مصالح و همچنين يك سيستم توليد كف قير و يك مخلوط كن دوار و يك پخش كننده مكانيكي است انجام مي شود.
براي تثبيت مصالح لايه هاي روسازي با كف قير ابتدا لازم است كه مصالح لايه مورد نظر به عمق مندرج در نقشه هاي اجرايي شخم زده شود و سپس بخوبي خرد و نرم شود. براي متراكم كردن خاكهاي تثبيت شده با كف قير معمولاً از غلطكهاي چرخ لاستيكي سنگين (23 تني يا بيشتر ) و يا غلطكهاي ارتعاشي چرخ فولادي تاندم ( 11 تني يا بيشتر) استفاده مي شود.


5- تثبيت خاكها با تركيبي از مواد تثبيت كننده



5-1 تثبيت خاكها با خاكستربادي و آهك (LFA)
در كشور صنعتي توليد كننده خاكستر بادي معمولاً اين ماده به همراه آهك يا سيمان براي تثبيت مصالح لايه هاي زير اساس روسازي هاي صلب استفاده مي شود. زيرا اگر خاكها و مصالحي كه فقط با خاكستر بادي تثبيت شده اند در معرض يخبندان و ذوب مكرر و يا تغييرات رطوبت قرار گيرند به شدت از مقاومت و دوام آنها كاسته شده و خرد مي شوند.
چنانچه از خاكستر بادي به همراه آهك كه به اختصار با حروف LFA نمايش داده مي شود براي تثبيت رويه هاي خاكي و شني استفاده شود لازم است كه پس از تثبيت خاك روي آن با يك قشر آسفالت حفاظتي پوشش داده شود تا از فرسايش خاك تثبيت شده جلوگيري شود.

5-1-1 خاك مناسب جهت تثبيت با خاكستر بادي و آهك

از LFA مي توان براي تثبيت خاكهاي با مشخصات و دانه بندي هاي مختلف استفاده كرد، ليكن خاكهائي كه حاوي مقدار زيادي مواد آلي كربن دار هستند ( بيشتر از يك درصد ) به هيچوجه براي تثبيت با LFA مناسب نيستند.
بطور كلي استفاده از LFA براي تثبيت خاكهاي ريزدانه در مقايسه با خاكهاي درشت دانه مناسبتر هستند. دوام خاكهاي ريزدانه تثبيت شده با LFA بيشتر از خاكهاي درشت دانه بوده و در حالي كه مقاومت اوليه خاكهاي درشت دانه تثبيت شده با LFA بيشتر از خاكهاي ريزدانه مي باشد.

5-1-2 طرح تثبيت خاك با LFA
درصد خاكستر بادي و همچنين آهك مصرفي براي تثبيت خاكها علاوه بر دانه بندي خاك بستگي به بافت سطحي دانه ها، مصالح سنگي و نوع خاكستر بادي دارد. نحوه تعيين درصد خاكستر بادي و همچنين آهك مصرفي براي تثبيت خاكها به اين ترتيب است كه ابتدا خاك با درصدهاي مختلف خاكستر بادي و آب بخوبي با يكديگر مخلوط شده و سپس با استفاده از روش تراكم اشتو T-180 نمونه هاي استوانه اي شكل ساخته مي شود. درصد خاكستر بادي كه در آن وزن مخصوص خشك خاك تثبيت شده حداكثر است بعنوان درصد بهينه خاكستر بادي انتخاب مي شود.نمونه هاي ساخته شده بايد به مدت 7 روز در گرماي 38 درجه سانتيگراد عمل آورده شده و سپس تحت آزمايش هاي مقاومتي و دوام قرار گيرند. معيارهاي پذيرش يا عدم پذيرش خاكهاي تثبيت شده با LFA طبق ضوابط مندرج در روش ASTM C 593 تعيين مي شود.

5-1-3 عمليات اجرايي تثبيت خاكها با LFA
محل اجرايي تثبيت خاكها با LFA عيناً مشابه مراحل اجرايي عمليات تثبيت خاكها با آهك مي باشد.

5-2 تثبيت خاك با آهك و سيمان

اگر خاكي از نوع بدون واكنش باشد صرفنظر از جنس و درصد آهك مصرفي و ساير عوامل موثر بر واكنش پوزولاني، افزايش مقاومت قابل توجهي در خاك تثبيت شده با آهك ايجاد نخواهد شد. از طرفي براي خاكهاي خيلي خميري و چسبيده كه دامنه خميري آنها بيشتر 30 است نمي توان مستقيماً از سيمان براي افزايش مقاومت آنها استفاده نمود.
از آهك بعنوان يك پيش تثبيت كننده براي كاهش خواص خميري خاك استفاده شود و پس از اصلاح خواص خميري خاك از سيمان براي افزايش مقاومت مخلوط استفاده نمود.

5-2-1 خاك مناسب براي تثبيت با آهك و سيمان

كليه خاكهايي كه عاري از مواد آلي و شيميايي و همچنين حاوي كمتر 1/0 درصد سولفات باشند و پس از اصلاح با آهك داراي دامنه خميري كمتر از 30 باشند براي تثبيت مركب با آهك و سيمان مناسب هستند.

5-2-2 طرح تثبيت خاك با آهك و سيمان
حداقل ميزان آهك مصرفي براي كاهش خواص خميري خاكها برابر با يك درصد و حداكثر مقدار آن برابر با 3 درصد وزن خشك خاك مي باشد. حداقل سيمان مصرفي نيز برابر با 3 درصد و حداكثر مقدار آن برابر 10 درصد وزن خشك مخلوط خاك و آهك مي باشد كه مقدار دقيق آن براساس آزمايش هاي مقاومت و دوام تعيين مي شود.

5-2-3 عمليات اجرايي تثبيت خاك با آهك و سيمان

روشهاي اجرايي اضافه كردن آهك به خاك كه در مرحله اول تثبيت مركب خاكها و به منظور كاهش خواص خميري آنها انجام مي شود عيناً مشابه عمليات اجرايي تثبيت خاك با آهك و مراحل عمليات اجرايي اضافه كردن سيمان به خاك اصلاح شده براي افزايش مقاومت آن عيناً مشابه عمليات اجرايي تثبيت خاك و مصالح شني با سيمان است.

5-3 تثبيت خاك با آهك و قيرآبه

اصولاً براي آنكه تثبيت مصالح سنگي با قير محلول بخوبي انجام شود مصالح سنگي بايد عاري ازخاك رس و مواد ديگري كه مانع از چسبيدن قير به دانه هاي سنگي است باشد. علاوه بر آن مصالح سنگي بايد خشك باشد تا قير بخوبي به آن بچسبد. هر اندازه اندود قيري بهتر به دانه ها بچسبد و بيشتر پايدار باشد استقامت و دوام مخلوط نيز بيشتر خواهد بود. وجود رطوبت در مصالح سنگي باعث مي شود كه مخلوط قيري از دوام و سختي نسبي كمتري برخوردار باشد.

5-3-1 خاك مناسب براي تثبيت با آهك و قيرآبه

كليه خاكهائيكه پس از اصلاح با آهك داراي دامنه خميري كمتر از 6 و همچنين حاصلضرب دامنه خميري و درصد عبوري از الك شماره 200 آنها كمتر از 60 باشد براي تثبيت مركب با آهك و قيرآبه مناسب هستند.



5-3-2 خاك مناسب براي تثبيت با آهك و قيرآبه

مقادير مناسب و معمول آهك و قير براي تثبيت خاكهاي غير چسبنده ويا با چسبندگي كم بين 1 الي 3 درصد آهك و سپس 4 الي 8 درصد قير است كه البته مقادير دقيق اين مواد بايستي با انجام آزمايش و بر اساس روش ASTM D3497 تعيين مي شود. معمولاً درصد مواد تثبيت كننده مركب كه باعث بيشترين ضريب بر جهندگي خاك مي شوند بعنوان درصد بهينه انتخاب مي شود. براي انجام اين آزمايش ابتدا لازم است كه درصد بهينه قيرآبه مشخص و سپس با اين درصد قيرآبه نمونه هايي با 1 ، 2 و 3 درصد آهك قير ساخته و آزمايش شوند.

5-3-3 عمليات اجرايي تثبيت خاك با آهك- قيرآبه

روشهاي اجرايي اضافه كردن آهك به خاك كه در مرحله اول تثبيت مركب خاكها با آهك- قيرآبه و به منظور اصلاح خواص خميري آنها انجام مي شود عيناً مشابه عمليات اجرايي تثبيت خاك با آهك و مراحل عمليات اجرايي اضافه كردن قير به خاك اصلاح شده عيناً مشابه عمليات اجرايي تثبيت خاك و مصالح شني با قير است.

5-4 تثبيت خاكها با سيمان قيرآبه
هدف از تثبيت خاك با سيمان قيرآبه نيز مشابه تثبيت خاك با آهك قيرآبه، بهبود دوام و مقاومت مخلوط است، با اين تفاوت كه اگر سرعت، در رسيدن به مقاومت مخلوط مورد نظر باشد از سيمان استفاده مي شود. استفاده از 1 الي 2 درصد سيمان به همراه 4 الي 8 درصد قيرآبه براي تثبيت مصالح سنگي لايه هاي اساس و يا زير اساس روسازيها باعث مي شود كه در مدت زمان كمتر مقاومت مصالح تثبيت شده با سيمان قيرآبه بيشتر از مقاومت مصالح تثبيت شده با آهك قيرآبه باشد. تعيين درصد سيمان لازم براي تثبيت خاكها با سيمان _ قيرآبه عيناً مشابه تعيين درصد آهك در تثبيت خاكها با آهك قيرآبه است.
 

hn_sakhteman

عضو جدید
بیس

بیس

آیا امکان اجرای آسفالت بدون اجرای بیس و ساب بیس وجود دارد و یا اساسأ اجرای بیس و ساب بیس الزامی است؟
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

مجتبی1361

کاربر فعال مهندسی عمران ,
اساس : Base
قشري از مصالح سنگي و يا مخلوطي از مصالح سنگ و مواد چسبنده قير و يا سيمان (اساس قيري، سيماني) با مشخصات فني معين و به ضخامت محاسبه شده مشخص كه بر روي بستر آماده شده راه و يا قشر زير اساس به منظور تحمل بارهاي وارده از جانب قشر رويه قرار ميگيرد
 

Fathy

متخصص مهندسی سازه و زلزله
سلام

هدف از اجرای آسفالت در راهها ایجاد یک مسیر همواره که بتونه تنشهای ناشی از عبور وسایط نقلیه رو به بستر زمین (سابگرید) انتقال بده. خود سابگرید که بستر راه هستش یا ناشی از خاکبرداریه یا خاکریزی، که در نهایت این بستر با توجه به نوع راه کاملا متراکم و کوبیده شده.

اجرای آسفالت بروی این لایه معمولا به علت وجود خاک نامناسب و همچنین عواملی مثل عدم زه کشی نامناسب و همچنین عدم تحمل تنشهای اعمالی از طرف آسفالت به آن سریعا باعث خراب شدن لایه آسفالت می شود بنابراین بایستی بر روی بستر خاک ابتدا لایه های ساب بیس و بیس اجرا شوند که ساب بیس مصالحی مرغوب تر از خاک بستر و دارای دانه بندی مشخص و لایه بیس هم دارای مصالح سنگی بسیار مرغوب (معمولا سنگ کوهی شکسته یا شن و ماسه رودخانه ای) بایستی اجرا گردند (ساب بیس نقش زه کش هم دارد)، در واقع ساب بیس و بیس سازه راه می باشند (دقیقا مثل پی در ساختمان) و وجود اونا در روسازی آسفالته (که به روسازی آسفالته روسازی انعطاف پذیر میگن - در مقابل روسازی بتنی که بهش رو سازی سخت میگن)، الزامی هستش.

البته طبق نشریه 234 (آیین نامه روسازی آسفالتی راه های ایران)، ذر مناطق مرطوب و یا با یخبندان زیاد میشه بروی بستر خاک آسفالت رو اجرا کرد که تو این حالت در واقع به جای ساب بیس و بیس آسفالت اجرا میشه که به این روسازی، روسازی تمام آسفالته میگن (تو این حالت ممکنه اساس قیری هم واسه کاهش ضخامت آسفالت استفاده شه).

تو روسازی بتنی هم در صورتیکه خاک بستر مقاومت کافی داشته باشه میشه لایه های ساب بیس و بیس رو اجرا نکرد.

البته توجه بفرمایید که همه موارد گفته شده در بالا مربوط به راه بود نه محوطه سازی. تو محوطه سازی در صورت کم بودن ترافیک و وجود زهکشی مناسب ممکنه طراح نیازی به اجرای ساب بیس و بیس نبینه.
 
بالا