هنگامیکه یک راه آسفالت شده و یا آسفالت نشده باید بر روی بستری از خاک نرم یا اشباع ساخته شود، در حین ساخت و یا بعد از آن ممکن است نشست هایی در طول مسیر ایجاد شوند که پی آمدهای شدیدی در دوره بهره برداری از راه داشته باشد. لایه اساس که از جنس مصالح دانه ای است ممکن است بتدریج درون بدنه راه نشست کند و جابه جایی های افقی و قائم موجب ایجاد شیارهایی در لایه اساس شوند. برای اجتناب از این پدیده، جایگذاری یک یا چند لایه از ژئوگرید مسلح کننده که توانایی محدود کردن دانه ها و توزیع بار را داشته باشد، در سطح بستر راه و همچنین قبل از اجرای لایه های روسازی، ضروری است. لایه های ژئوگرید موجب کاهش ضخامت مورد نیاز لایه اساس و همچنین افزایش عمر بهره برداری مفید از سازه راه می شوند. علاوه بر این، ژئوگرید با کاهش تغییرشکل در لایه اساس، وقوع شکاف در اجزای زیراساس و سابگرید را محدود می کند
از طرف دیگر، علاوه بر لزوم تثبیت بستر راهها، زهکشی بدنه راه و هدایت سریع آبهای سطحی و زیرسطحی به خارج از راه نیز، یک عامل حیاتی در جلوگیری از تخریب و اضمحلال تدریجی روسازی راههاست. وجود و جریان آب در بدنه و از آن مهمتر در روسازی راه، یکی از دلایل اصلی تخریب و گسیختگی های موضعی و کلی در راههاست. برای جلوگیری از گسیختگی راه، آب باید به سرعت از طریق سیستم زهکشی به خارج از بدنه راه هدایت شود. برای زهکشی بدنه راهها اعم از راههای آسفالته و یا شنی، مصالح زهکش ژئوسنتتیکی می تواند بین خاک شالوده و لایه بالاتر قرار گرفته و عمل زهکشی را به خوبی انجام دهد. این یک گزینه اقتصادی و کارآمد برای اطمینان از عملکرد صحیح سیستم زهکشی در راههاست.
• تثبیت بستر و زهکشی روسازی راه آهن
ساخت خطوط راه آهن معمولا بدلیل الزامات فنی خاص از پیچیدگیهای بیشتری نسبت به خاکریز راه معمولی برخوردار است. حرکت مداوم و سریع قطار در بازه‌های زمانی کوتاه، بارهای دینامیکی ایجاد می کند که بارگذاری و باربرداری شدید و مکرر به خاک را به همراه دارد. بخصوص زمانیکه راه آهن از مناطق سست و باتلاقی می گذرد نیاز ویژه ای به تثبیت بستر با ژئوگرید و ژئوتکستایل وجود خواهد داشت. وقتی مصالح دانه ای بالاست یا زیربالاست روی ژئوگرید متراکم می‌شود ذرات سنگ در حفره های مش ژئوگرید فرو رفته و یک قفل و بست قوی با سطح ژئوگرید ایجاد می کنند. این مکانیزم، مش را قادر میسازد در برابر جابه جایی افقی مقاومت کند. این پدیده، عملکرد بالاست را بهبود بخشیده و میزان نشست تدریجی آن را کاهش می دهد. با قرار دادن لایه های ژئوگرید مسلح کننده در ساختار لایه های بستر، بدنه و روسازی راه آهن، می توان یک صرفه جویی عمده اقتصادی درازمدت را از طریق کاهش چشمگیر هزینه های تعمیر و نگهداری، در کنار بهبود عملکرد هر دو لایه بالاست و زیربالاست حاصل نمود.
زهکشی خاکریز راه آهن نیز از کاربردهای مهم زئوسنتتیک‌ها (انواع ژئوتکستایل و ژئوکامپوزیتهای زهکش)، به منظور زهکشی سریع آب از بدنه و روسازی و جلوگیری از نشست و گسیختگی خاکریز اصلی بدنه راه آهن است. آب در بدنه مسیر از سه منبع بالقوه نشات می گیرد: بارش، جریانهای سطحی از نواحی مجاور مسیر و جریان آب زیرزمینی. یک سیستم زهکشی کامل باید شامل راه حلهایی برای زهکشی هر سه مورد فوق باشد. باید توجه داشت که زهکشی یک مسئله پیچیده و چند بعدی است که عدم توجه به آن بویژه در راه آهن میتواند باعث صدماتی مانند: آلودگی و اضمحلال بالاست، زوال زیربالاست و نهایتا اعوجاج و نشستهای موضعی و کلی در طول مسیر راه آهن گردد. همچنین باید به خاطر داشت که هزینه ترمیم خرابیهای ناشی از ضعف سیستم زهکشی در راه آهن به مراتب بیشتر از این هزینه در راههای عادیست. دلیل این امر نیز واضح است، وقوع کوچکترین نشست و اعوجاج در مسیر راه آهن، فورا مسیر را از سرویس خارج نموده و تعمیر فوری، یا مسدود نمودن خط را الزامی میسازد
