نقره بارون
عضو جدید
پس میذاریم سالن فستیوال های برج میلاد تهران
سیستم داره خوش صدا میشم
آره خوبه
من هماهنگ میکنم
زنگ تفریح ... گپ و گفت های خودمونی!
- شروع کننده موضوع Phyto
- تاریخ شروع
آره خوبه
من هماهنگ میکنم
بله خوبه ولی کار پیدا بشه بهتره[/QUOTE]
رشته ی ما کار پیدا کردن کار ارحم الراحمینه
فعلا هی میخونیمو میخونیمو میخونیم
یا شکست میدیم یا به بن بست میرسیم
داریم میجنگیم
نقره بارون
عضو جدید
رشته ی ما کار پیدا کردن کار ارحم الراحمینه
فعلا هی میخونیمو میخونیمو میخونیم
یا شکست میدیم یا به بن بست میرسیم
داریم میجنگیم
[/QUOTE]مهندس همشهریه منی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
نقره بارون
عضو جدید
این بچه های قدیمی کجان؟
دلم براشون تنگ شده
دلم براشون تنگ شده
vahid mahdavi
مدیر بازنشسته
نه دوست عزیز مدیریت عوض نشده . این تالار 4 مدیر داره منتها من به دلیل مشغله های کاری زیاد نتونستم انطوری که باید در تالار باشم.
بقول یه خواننده
رفیقان یک به یک رفتند مرا در خود رها کردند...
باشید یا نباشید بهر حال از بنیان گذاران و زحمت کشان این تالار بودید و هستید همیشه سپاس بی کران...
vahid mahdavi
مدیر بازنشسته
نظرلطف شماست ما به داشتن عزیزان تالار که بی چشمداشت در فعال ماندن تالار همکاری می کنند به خودمان می بالیم.
ایشاا... در تمام مراحل زندگی موفق باشید
جابر مهدی نیا
عضو جدید
سلام به بچه های خوب ساری هم ولایتی هم شهری( خار هسنی کجه بوردنی )؟؟؟
جابر مهدی نیا
عضو جدید
ساری شهر بهار نارنج شهر زیبای من است مازندران(تبرستان) ولایت سر سبزی حال می کنم با لهجه اش 
خوش باشین هم ولایتی
خوش باشین هم ولایتی
"Pejman"
دستیار مدیر مهندسی کشاورزی گیاهان دارویی
[FONT="] [/FONT]
[FONT="] [/FONT]
من : آنچه که فکر میکنم هستم ، تا آنچه واقعا هستم
[FONT="]
[/FONT]دارم به تمامیت نسل ِ اطراف گرفته ام خیره میشوم ... آدمهایی شبیه دستور العمل ،
دور هم را فرا گرفته ایم ... انسان های که زندگی میکنند تا حصار های دورشان بی
صاحب نباشد ... حصار هایی که هیچوقت پا فرا تر از آن نمیگذارند مبادا چیز تازه ای
بدست بیاورند و داشتنی های گذشته شان بی اعتبار بشود ... مبادا به این پی ببرند
که پایه های امپراتوری تفکرشان ، 8 ریشتر میلرزد ... مبادا از چشم خودشان بیفتند
وقتی سرکشی پرندگان را نظاره میکنند ... انسان هایی که به مترسک ها میخندند و
بیشتر از هر مترسکی ، پا در گل ِ حصار هایشان دارند/ و به سکون تن داده اند....
و آن را احتیاط
تعریف میکنند .
حصار هایی، باید و نباید هایی ، که از قوم و قبیله شان ، آیینشان یا
اجتماعشان
به ارث برده اند .
انسان مآب هایی که تایید صحت تفکرشان
را از کثرت تایید شدنش میگیرند ، غافل از اینکه هیچ گوسفندی ، گوسفند دیگر را
نقض نخواهد کرد ... هیچ جلادی ، جلاد دیگر را سنگدل خطاب نمی کند و هیچ
دیکتاتوری پای ِ سرکوبی دیکتاتور دیگر را امضا نمیکند ....
در کافه نشسته ام و خیره ام به دستهایی که هم را میگیرند و شوق میکنند ......
و در
میز دیگر دستی جدا میشود و یک صندلی خالی میشود ... زیر سیگاری های ناشی
از روشنفکر نمایی، مدام پر میشوند . صحبت ها از ایسم ها و مکتب ها مملو شده و
لب ها چون بیلبورد تبلیغاتی ، هر مکتبی جز خود بودن را به فریاد میکشند ....
در کافه نشسته ام و خیرگی میکنم به امثال خودم .... به تنهایی واگیر داری که سلول
سلول ... انفرادی به انفرادی با من است ...
در کافه نشسته ام و بالای سر یک به یک ِ افراد حتی خودم ، نخ میبینم ... عروسک
خیمه شب بازی
...نخ هایی که جای دست و پا به تفکر ما بسته است و ما را هر جوری که
بخواهد به فکر میگیرد ...
غرق شدن تسلیم در رئالیسم ... فرار از آنارشیسم یا تن دادن به اگزیستانسیالیم
................. واژه هایی که ذهن ما را به هر جهت میدود و ما فارغ از کشف اصالتمان
فراتر از مفهوم ِ کلمه ، فرا تر از فریاد ِ بیرونی زدن و عمل نکردن
، بازیچه ی تفکری میشویم که از سمت جمع بیشتر تایید میشود
...................
اما از هرمکتبی که باشیم ، از هر مذهبی چه خود ساخته چه نازل شده ، مدعی
بی چون و چرای رعایت اخلاقیاتیم ... گفتارمان پر از بخشنامه های اخلاقیاتی شده و
همه از رعایت حقوق دیگری دم میزنیم ....
اما کافیست در خلوتی حتی محض خنده ، ضعفی از کسی ، به تایید چند نفر برسد
... بی مهابا شخصیتش را به تیر چراغ میبندیم و با شوخی هایمان تقدس
شخصیتش را به سطل زباله ها هدایت میکنیم ....
به حکم سلیقه ی فردی و به تایید ِ جمع ،سلیقه اش ، طرز تفکرش ، مدل مویش ،
حتی
خواننده ی مورد علاقه اش را ترور میکنیم
و هر بار که فاصله اش را کم کرد
با او
به او میخندیم و چه درد آور که او هم نه هوای خودش را دارد نه تاب ِ رویا رویی با
جمعیت را .
همیدگر را در ذهن خویش صُلب تصور میکنیم ... آنقدر که با هر تصویر ، که تایید ِ
جمع ِ مورد قبولمان را بگیرد یک عکس ثابت و صامت از فرد مورد نظر در ذهنمان
بایگانی میشود و همیشه او را به همین صفت های مشخص در عکس می انگاریم
غافل از اینکه انسان ها از یک فیلم کمدی هم متحرک ترند ... غافل از اینکه انسان ها
نیاز دارند در تفکر ما حرکت کنند از خوب تا بد ... حق دارند نفس بکشند و زنده حساب
شوند ... زنده تر از یک تصویر ... حق دارند روزی خوب و حتی بد باشند .... حق دارند
خودشان تعیین کنند امروز چگونه هستند بی آنکه فردایشان را بر اساس امروزشان
ببینیم.
خیره میشوم به هر که رو برویم نشسته است .... نمی توانم او را فقط انسان تصور
کنم ... بایدیک کسره به انسان بچسبانم ... تا بعدش صفتی به او بچسبد ...
صفتی که
ترجمه ی ذهن من از رفتار اوست بی آنکه مهم باشد واقعیت او لایق این صفت هست
یا نه ... و کافیست چند نفر را به تایید این صفت وا دارم ... تا او ........با همین صفت
........ در تمام مدت تصویب شود .....
انسان ِ .... خوب
انسان ِ .... مهربان
انسان ِ ... دست و پا چلفتی
انسان ِ .... شکننده
ِ ..............
ِ ..............
میبینی ؟ تفکر ما به این کسره ها محتاج است ... زیرا ذهن ما نمی تواند از
نظر داشتن
فرار کند . باید ... باید به هر کسی چیزی را نسبت دهد .... و آن انسان در آن
صفت حبس میشود ...................... بی آنکه یادمان بیاید هر انسانی حق خستگی
دارد ، حتی حق بد بودن .
اینگونه است که خوب بودن یا مهربان بودن توقعی همیشگی ایجاد میکند .............
یا بد بودن تنها در یک روز، به تو صفتی عمیق تر از آنچه اتفاق افتاده است
میچسباند .
اینگونه است که از تایید جمعی ِ یک صفت ِ دلنشین ، از کسی اسطوره میسازیم و
آنقدر آن اسطوره را بزرگ میکنیم که دیگر طاقت وزنش را نداریم و دوباره از دیگران امضا
جمع میکنیم که با رای اکثریت و برای نفس کشیدن خودمان ، آن اسطوره را بشکنیم
. دموکراسی از این بهتر ؟ که تایید اکثریت را نیز دارد ...
از کافه بیرون می آیم و باور میکنم هر جمعی که فردیت انسان را از او بگیرد موج ساز
است ... باور میکنم انسان ها از سر کشف نکردن ِ فردیت خویش وقتی که جمعی
میسازند ، در آن حل میشوند ... آنقدر که تایید یا تکذیب حداکثری تعیین کننده
است، تصویب کننده است . و تمام ایده آل تو از زندگی ، این میشود که ، از چشم
دیگران نیفتی ... اینگونه است که تفکرت فاحشۀ تایید گرفتن میشود .... از تفکرت
میگذری مبادا تایید جمع را از دست بدهی ...
و هر بار که اتفاقی ،
(آنهم اگر بیفتد !!!)
تو را به چالش کشید، آنوقت جای تفکر ،
پشت تاییدی
که از دیگران گرفته ای پناه میبری و وجدانت را از سیبل بودن رهایی میبخشی و
بالشت را به راحتی به خواب میبری که تو اخلاقی ترین آدم زمین هستی ....
از کافه بیرون می آیم و یاد این نوشته ها میفتم ... اینکه خودم چقدر شبیهشان
هستم یا فقط با گفتن اینها به دنبال مسکن دادن به وجدانم میگردم ....
از خودم هم بیرون می آیم و باور میکنم :
انسان ها آنطوری فکر میکنند که دوست دارند آنگونه باشند نه آنگونه ای که واقعا
هستند ....
انسان ها گمان میکنند مهربانند ، قضاوتگر نیستد ،روشنفکرند ، با گذشتند و
خیلی صفت های دلنشین دیگر
زیرا نیاز دارند که خود را اینقدر خوب بییند، تا حس رضایت از خویششان و اعتماد به
نفس نازکشان نشکند ... اما تنها یک حادثه است که تا در درونش قرار بگیری به طور
واقعیت مشخص میشود چقدر شبیه فکری که از خود میکنی هستی ....
از خودم بیرون می آیم و باور میکنم انسان ها به دروغ گفتن به خویش محتاجند ... تا
آرام باشند ... تا مسکن ها بیشتر از مولکول های اکسیژن تولید نشود ... تا مبادا
بفهمند غول هایی که در قصه ها برای کودکانشان میگویند شبیه خودشان نیست ....
تا مبادا بفهمند پر از تناقضند
انسان های که در همین خیابان رو بروی شما ، فرمان به دست ، از سر خودخواهی
یک متر به هم راه نمیدهند...اما 200 متر جلو تر اگر یک زن تصادف کرده ببینند از
پترس هم فدا کار تر میشوند ...
از خودم هم ... تنها سیگارم را روشن میکنم ... باور میکنم این اجتماع آزاد اندیشی
میکند تا وجدانش ارضا شود و از اینکه آزاد عمل نیست ایرادی نگیرد[FONT="][/FONT]
[FONT="]
[/FONT]دارم به تمامیت نسل ِ اطراف گرفته ام خیره میشوم ... آدمهایی شبیه دستور العمل ،
دور هم را فرا گرفته ایم ... انسان های که زندگی میکنند تا حصار های دورشان بی
صاحب نباشد ... حصار هایی که هیچوقت پا فرا تر از آن نمیگذارند مبادا چیز تازه ای
بدست بیاورند و داشتنی های گذشته شان بی اعتبار بشود ... مبادا به این پی ببرند
که پایه های امپراتوری تفکرشان ، 8 ریشتر میلرزد ... مبادا از چشم خودشان بیفتند
وقتی سرکشی پرندگان را نظاره میکنند ... انسان هایی که به مترسک ها میخندند و
بیشتر از هر مترسکی ، پا در گل ِ حصار هایشان دارند/ و به سکون تن داده اند....
و آن را احتیاط
تعریف میکنند .
حصار هایی، باید و نباید هایی ، که از قوم و قبیله شان ، آیینشان یا
اجتماعشان
به ارث برده اند .
انسان مآب هایی که تایید صحت تفکرشان
را از کثرت تایید شدنش میگیرند ، غافل از اینکه هیچ گوسفندی ، گوسفند دیگر را
نقض نخواهد کرد ... هیچ جلادی ، جلاد دیگر را سنگدل خطاب نمی کند و هیچ
دیکتاتوری پای ِ سرکوبی دیکتاتور دیگر را امضا نمیکند ....
در کافه نشسته ام و خیره ام به دستهایی که هم را میگیرند و شوق میکنند ......
و در
میز دیگر دستی جدا میشود و یک صندلی خالی میشود ... زیر سیگاری های ناشی
از روشنفکر نمایی، مدام پر میشوند . صحبت ها از ایسم ها و مکتب ها مملو شده و
لب ها چون بیلبورد تبلیغاتی ، هر مکتبی جز خود بودن را به فریاد میکشند ....
در کافه نشسته ام و خیرگی میکنم به امثال خودم .... به تنهایی واگیر داری که سلول
سلول ... انفرادی به انفرادی با من است ...
در کافه نشسته ام و بالای سر یک به یک ِ افراد حتی خودم ، نخ میبینم ... عروسک
خیمه شب بازی
...نخ هایی که جای دست و پا به تفکر ما بسته است و ما را هر جوری که
بخواهد به فکر میگیرد ...
غرق شدن تسلیم در رئالیسم ... فرار از آنارشیسم یا تن دادن به اگزیستانسیالیم
................. واژه هایی که ذهن ما را به هر جهت میدود و ما فارغ از کشف اصالتمان
فراتر از مفهوم ِ کلمه ، فرا تر از فریاد ِ بیرونی زدن و عمل نکردن
، بازیچه ی تفکری میشویم که از سمت جمع بیشتر تایید میشود
...................
اما از هرمکتبی که باشیم ، از هر مذهبی چه خود ساخته چه نازل شده ، مدعی
بی چون و چرای رعایت اخلاقیاتیم ... گفتارمان پر از بخشنامه های اخلاقیاتی شده و
همه از رعایت حقوق دیگری دم میزنیم ....
اما کافیست در خلوتی حتی محض خنده ، ضعفی از کسی ، به تایید چند نفر برسد
... بی مهابا شخصیتش را به تیر چراغ میبندیم و با شوخی هایمان تقدس
شخصیتش را به سطل زباله ها هدایت میکنیم ....
به حکم سلیقه ی فردی و به تایید ِ جمع ،سلیقه اش ، طرز تفکرش ، مدل مویش ،
حتی
خواننده ی مورد علاقه اش را ترور میکنیم
و هر بار که فاصله اش را کم کرد
با او
به او میخندیم و چه درد آور که او هم نه هوای خودش را دارد نه تاب ِ رویا رویی با
جمعیت را .
همیدگر را در ذهن خویش صُلب تصور میکنیم ... آنقدر که با هر تصویر ، که تایید ِ
جمع ِ مورد قبولمان را بگیرد یک عکس ثابت و صامت از فرد مورد نظر در ذهنمان
بایگانی میشود و همیشه او را به همین صفت های مشخص در عکس می انگاریم
غافل از اینکه انسان ها از یک فیلم کمدی هم متحرک ترند ... غافل از اینکه انسان ها
نیاز دارند در تفکر ما حرکت کنند از خوب تا بد ... حق دارند نفس بکشند و زنده حساب
شوند ... زنده تر از یک تصویر ... حق دارند روزی خوب و حتی بد باشند .... حق دارند
خودشان تعیین کنند امروز چگونه هستند بی آنکه فردایشان را بر اساس امروزشان
ببینیم.
خیره میشوم به هر که رو برویم نشسته است .... نمی توانم او را فقط انسان تصور
کنم ... بایدیک کسره به انسان بچسبانم ... تا بعدش صفتی به او بچسبد ...
صفتی که
ترجمه ی ذهن من از رفتار اوست بی آنکه مهم باشد واقعیت او لایق این صفت هست
یا نه ... و کافیست چند نفر را به تایید این صفت وا دارم ... تا او ........با همین صفت
........ در تمام مدت تصویب شود .....
انسان ِ .... خوب
انسان ِ .... مهربان
انسان ِ ... دست و پا چلفتی
انسان ِ .... شکننده
ِ ..............
ِ ..............
میبینی ؟ تفکر ما به این کسره ها محتاج است ... زیرا ذهن ما نمی تواند از
نظر داشتن
فرار کند . باید ... باید به هر کسی چیزی را نسبت دهد .... و آن انسان در آن
صفت حبس میشود ...................... بی آنکه یادمان بیاید هر انسانی حق خستگی
دارد ، حتی حق بد بودن .
اینگونه است که خوب بودن یا مهربان بودن توقعی همیشگی ایجاد میکند .............
یا بد بودن تنها در یک روز، به تو صفتی عمیق تر از آنچه اتفاق افتاده است
میچسباند .
اینگونه است که از تایید جمعی ِ یک صفت ِ دلنشین ، از کسی اسطوره میسازیم و
آنقدر آن اسطوره را بزرگ میکنیم که دیگر طاقت وزنش را نداریم و دوباره از دیگران امضا
جمع میکنیم که با رای اکثریت و برای نفس کشیدن خودمان ، آن اسطوره را بشکنیم
. دموکراسی از این بهتر ؟ که تایید اکثریت را نیز دارد ...
از کافه بیرون می آیم و باور میکنم هر جمعی که فردیت انسان را از او بگیرد موج ساز
است ... باور میکنم انسان ها از سر کشف نکردن ِ فردیت خویش وقتی که جمعی
میسازند ، در آن حل میشوند ... آنقدر که تایید یا تکذیب حداکثری تعیین کننده
است، تصویب کننده است . و تمام ایده آل تو از زندگی ، این میشود که ، از چشم
دیگران نیفتی ... اینگونه است که تفکرت فاحشۀ تایید گرفتن میشود .... از تفکرت
میگذری مبادا تایید جمع را از دست بدهی ...
و هر بار که اتفاقی ،
(آنهم اگر بیفتد !!!)
تو را به چالش کشید، آنوقت جای تفکر ،
پشت تاییدی
که از دیگران گرفته ای پناه میبری و وجدانت را از سیبل بودن رهایی میبخشی و
بالشت را به راحتی به خواب میبری که تو اخلاقی ترین آدم زمین هستی ....
از کافه بیرون می آیم و یاد این نوشته ها میفتم ... اینکه خودم چقدر شبیهشان
هستم یا فقط با گفتن اینها به دنبال مسکن دادن به وجدانم میگردم ....
از خودم هم بیرون می آیم و باور میکنم :
انسان ها آنطوری فکر میکنند که دوست دارند آنگونه باشند نه آنگونه ای که واقعا
هستند ....
انسان ها گمان میکنند مهربانند ، قضاوتگر نیستد ،روشنفکرند ، با گذشتند و
خیلی صفت های دلنشین دیگر
زیرا نیاز دارند که خود را اینقدر خوب بییند، تا حس رضایت از خویششان و اعتماد به
نفس نازکشان نشکند ... اما تنها یک حادثه است که تا در درونش قرار بگیری به طور
واقعیت مشخص میشود چقدر شبیه فکری که از خود میکنی هستی ....
از خودم بیرون می آیم و باور میکنم انسان ها به دروغ گفتن به خویش محتاجند ... تا
آرام باشند ... تا مسکن ها بیشتر از مولکول های اکسیژن تولید نشود ... تا مبادا
بفهمند غول هایی که در قصه ها برای کودکانشان میگویند شبیه خودشان نیست ....
تا مبادا بفهمند پر از تناقضند
انسان های که در همین خیابان رو بروی شما ، فرمان به دست ، از سر خودخواهی
یک متر به هم راه نمیدهند...اما 200 متر جلو تر اگر یک زن تصادف کرده ببینند از
پترس هم فدا کار تر میشوند ...
از خودم هم ... تنها سیگارم را روشن میکنم ... باور میکنم این اجتماع آزاد اندیشی
میکند تا وجدانش ارضا شود و از اینکه آزاد عمل نیست ایرادی نگیرد[FONT="][/FONT]
پژمان چقد متنه طولانیه...
سلام خوبید همگی؟
سلام خوبید همگی؟
ddrraaggoonn
عضو جدید
سلام مهمون نمیخواین؟
جابر مهدی نیا
عضو جدید
سلام بر دوستان با صفا
جابر مهدی نیا
عضو جدید
آقا پژمان بچه ها ساعت چند معمولا ترافیکشون تو این تایپیک می ره بالا مخصوصا بچه قدیمی بیایم یه چاخ سلامتی به همگیشون بکونیم
ddrraaggoonn
عضو جدید
انگار کسی نیست!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"Pejman"
دستیار مدیر مهندسی کشاورزی گیاهان دارویی
سلام احوال شما ... خوبین ؟
سلاممممم خوبین ؟ مهمون چیه... شما صاحب خونه هستی
سلام جابر جان... خوبی؟
محمدرضا معمولا صبح ها کرکره رو میکشه بالا... اون صبح ها زود میاد... رضا هم که قربونش برم از همه دیر تر میاد... افسون هم هست معمولا... کاغذ رنگی هم هست... اگه طفلش بزاره.... معمولا ساعت 11 صبح فکر کنم همه باشن دیگه.... عصر ها هم هستند.... ما هم دلمون براتون تنگ شده بود.....
سلام جناب مهدی نیا.... اینجا مشخص نیست... یه وقت میبینید یهو همه میان...
خوب هستید شما؟
سلام ddrraaggoonn عزیز
خوب هستی؟ خوش امدی
خوب هستید شما؟
سلام ddrraaggoonn عزیز
خوب هستی؟ خوش امدی
ddrraaggoonn
عضو جدید
قربانت عزیزم مرسی شما خوبی؟
ddrraaggoonn
عضو جدید
سلامتی................میگذرونیم!
جابر مهدی نیا
عضو جدید
بچه ها بینتون کسی کارمند نشده یا مقطع تحصیلیش بالاتر نرفته چون من حدود یک سال تو باشگاه نبودم
سلامت باشی
زهرا (فرشید..باغبان65 سابق) کارمند شده
منم همچنان دانشجوم با این تفاوت که مادر شدم
ddrraaggoonn
عضو جدید
مادر شدی میتونی درس بخونی؟