ریچارد راجرز Richard Rogers

[nino]

فرودگاه باراهاس مادرید

ریچارد راجرز​

Madrid Barajas Airport-2005​

Richard Rogers Partnership​

پروژه برای ترمینال شماره 4 در فرودگاه باراهاس ،در سال 1997 دریک مسابقه معماری انتخاب شد.(ریچارد راجرز و همکاران، استودیووlamela دو شرکت مهندسیTPSو Initecکارفرمای پروژه،کارشناسان ملی فرودگاههای اسپانیا،به معمارها ماموریت داده بود که یک امکان جدید بعنوان قسمتی از طرح گسترش فرودگاه باراهاس مادرید طراحی کنند.
فرودگاه باراهاس مادرید اولین بار در سال 1933 افتتاح گردیدو بارها گسترش یافت.در قسمت شمال غربی فرودگاه نیازهای جدیدی برای آن تشخیص داده شده است از جمله : فضای جدید برای یک ترمینال، ساختمانsatellite و دو باند جدید پرواز و ساختمانهای جانبی لازم .
ترمینال جدید، شهر مادرید را بعنوان یک قطب بزرگ اروپایی مطرح خواهد کرد واین موقعییت، کانون ارتباطی بین اروپا و آمریکای لاتین خواهد بود.
طراحی این پروژه از سال 1998 تا 1999 بطول انجامید. 1 سال بعد ساخت آن آغاز شد و در سال 2005 ساخت آن به پایان رسید.سرانجام در سال2006 به بهره برداری رسید و تا سال 2010 به حداکثر کارایی خود دست پیدا خواهد کرد.
اجزائ اصلی این طرح شامل:
- 309000 متر مربع- پارکینگ ماشین
- 470000 متر مربع - ساختمان ترمینال
- 315000 متر مربع- ساختمان ماهواره
- 64000 مترمربع- راههای ارتباطی
تیم طراحی همچنین لازم داشت که سیستم جابجایی اتوماتیک بار و مسافر را در فرودگاه جای دهد.
سا***مان satellite برای ترافیک بین المللی و قسمتی ازترافیک اتحادیه اروپا تدارک دیده شده است.بطوریکه ترافیک هوایی اتحادیه اروپایی باید از ترافیک بین المللی جدا نگه داشته شود و قابلیت سرویس دهی به این دو را داشته باشد.
این پروژه بالغ بر 1 میلیون متر مربع مساحت دارد و در حدود 6 میلیارد یورو برای ساخت و راه اندازی آن هزینه شده است. همچنین توانایی جابجایی 35 میلیون مسافر را در سال دارد.ترمینال جدید یک توالی شفاف فضایی برای وارد شدن و راهی شدن مسافران را به نمایش می گذارد.خوانایی ساختمان و طراحی مدولار، یک توالی تکرار شونده موج گونه ای را توسط بالهای پهناور فولاد پیش ساخته خلق می کند.

یک نقاشی ساده از متریالهای مختلف و دیتیل های نمایان، که شخصیت معمارانه بنا را تقویت می کنند.سقف با نوارهای بامبو مزین شده .این نوارها یک ظاهر صاف و یکپارچه ای را ایجاد میکنند و در تضاد با آنها،سازه های درختی رنگ شده قرار گرفته است. این سازه درختی به منظور خلق یک چشم انداز یک کیلومتری از رنگها، رنگ شده اند.طبقه پایین تر ساختمان، فضای انبار وجابجایی باراست که یک تضاد برجسته ای را به همراه فضای سبک و شفاف در بالا به نمایش می گذارد. سقف بزرگ ترمینال برای جریان دادن نورطبیعی به داخل، گویی پانچ شده است. این هدایت نور به دقت کنترل شده است.

ساختار ترمینال فرودگاه باراهاس در سه لایه ساختمانی شکل گرفته است.زیر زمینی که در بعضی جاها به اندازه 20 متر زیرزمین واقع شده است.سه سطح قاب بتنی بالای سطح زمین و قابهای فولادی سقف.
علاوه بر عملکرد سازه ای بتن، به جاهایی که بتن قابل رویت خواهد بود، توجه خاصی مبذول شده است.تیر های بتنی به ضخامت 90 سانتیمترهستند همچنین تیر ها به طول 72 متر طراحی شده است که به همراه تخته های بتنی پر می شوند و یک شبکه 9متر در 18 متر ایجاد می کند.. در انتهای تنه های درختی بتنی در بالا، نقاط ثابتی برای تکیه گاه سقف فلزی در نظر گرفته شده است.سیستم سازه ای سقف در جهت بیرون از تنه های درختی کار می کند، جایی که 4شاخه یک جفت از مدول های دوتایی سقف را نگه می دارد.در این روش هر جفت از لوله ها بعلاوه سقف فلزی، سازه سقف را در دو جهت تثبیت می کند​

منبعhttp://larry.blogfa.com/

​

 

[elnazzzzz]

ریچارد راجرز

ریچارد راجرز

ریچارد راجرز، برنده جایزه پریتزکر ۲۰۰۷​

​

ریچارد راجرز، معمار ۷۳ ساله مستقر در لندن، از سوی بنیاد هایت، به عنوان برنده بیست‌ونهمین دوره جایزه معماری پریتزکر، معرفی شد. راجرز که سی‌ویکمین برنده پریتزکر به شمار می‌رود، پس از جیمز استرلینگ (برنده پریتزکر 1981)، نورمن فاستر (برنده پریتزکر 1999) و زاها حدید (برنده پریتزکر 2004)، چهارمین معمار از انگلستان است كه موفق به كسب این جایزه معتبر شده است، جایزه‌ای كه اغلب از آن به عنوان نوبل معماری و عالی‌ترین افتخار برای معماران یاد می‌شود.
مدال برنزین پریتزکر به همراه جایزه 100000 دلاری آن، 4 ژوئن، طی مراسمی در Banqueting House لندن که در سال 1619 توسط Inigo Jones طراحی شده است، به وی اعطاء خواهدشد. به گفته توماس پریتزکر، رئیس بنیاد هایت، برگزاری مراسم اهدای جایزه در شهر محل سکونت راجرز، هیچ ارتباطی با انتخاب او به عنوان برنده جایزه امسال ندارد، چرا که مکان برگزاری مراسم اهدای جایزه پریتزکر، همواره پیش از انتخاب برنده توسط داوران تعیین می‌شود.​

هیأت داوران بیست‌ونهمین دوره جایزه پریتزکر در بیانیه خویش، با اشاره به این نکته که ریچارد راجرز در طول زندگی حرفه‌ای برجسته و بیش از چهل‌ساله خویش، پیوسته و استوار، در پی تحقق عالی‌ترین اهداف در معماری بوده‌است، آورده‌اند: «پروژه‌های کلیدی او نماینده لحظات تعیین‌کننده‌ای در تاریخ معماری معاصر هستند...» به اعتقاد آنان، ارائه ترجمانی بی‌نظیر از شیفتگی جنبش مدرن به ساختمان به مثابه ماشین، گرایش به وضوح و شفافیت معمارانه، ترکیب فضاهای عمومی و خصوصی، و پای‌بندی به پلان‌های انعطاف‌پذیر که به نیازها و خواسته‌های پیوسته در حال تغییر کاربران پاسخ می‌دهند، مهم‌ترین بن‌مایه‌های آثار راجرز به شمار می‌روند.
ریچارد راجرز در سال 1933، در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد. پدر او پزشک بود و مادرش علاقه زیادی به طراحی مدرن داشت. خانواده راجرز در سال 1938، همزمان با پدیدارشدن نشانه‌های آغاز جنگ جهانی دوم، به انگلستان بازگشتند. او در مدرسه AA لندن به تحصیل در رشته معماری پرداخت و مدرک فوق‌لیسانس خود را از دانشگاه Yale دریافت کرد. راجرز در این دانشگاه به همراه نورمن فاستر، همکلاسی خویش، از محضر بزرگانی همچون پل رودلف که رئیس مدرسه معماری بود و جیمز استرلینگ بهره جست. همچنین او در آنجا علاقه زیادی به فرانک لویدرایت پیدا کرد، تا جایی که از او با عنوان my first god یاد می‌کند. راجرز پس از مدتی کار برای Skidmore, Owings & Merrill در نیویورک، به انگلستان بازگشت تا نخستین فعالیت حرفه‌ای معماری خویش را به همراه نخستین همسرش، Su Brumwell، نورمن فاستر و Wendy Cheeseman، در قالب گروهی کوتاه‌عمر بنام Team 4 که فعالیتش تنها تا سال 1967 ادامه یافت، شروع کند. از سال 1971 نیز، با پروژه مرکز ژرژ پمپیدوی پاریس، شراکت او با رنزو پیانو شروع شد که این همکاری تا سال 1978 ادامه داشت.​

​

راجرز در حال حاضر رئیس Richard Rogers Partnership است، شرکتی که آن را در سال 1977، در لندن تأسیس کرد و هم‌اینک دارای دفاتری در بارسلون، مادرید و توکیوست. نام این شرکت، از ماه آینده، برای به رسمیت شناختن کار دو همکار جوان آن، Graham Stirk و Ivan Harbour، به Rogers, Stirk, Harbour & Partners تغییر خواهد یافت.
ریچارد راجرز که از سال 1996، با کسب مقام اشرافی، به لرد راجرز ملقب گشته، در طول سال‌های متمادی زندگی حرفه‌ای خویش، موفق به دریافت تعداد زیادی از جوایز معتبر معماری شده است که از جمله مهم‌ترین آنها می‌توان به مدال طلای انستیتو سلطنتی معماران بریتانیا (RIBA) در سال 1985، و نیز شیر طلایی بی‌ینال 2006 ونیز اشاره کرد.​

​

​

ریچارد راجرز همواره با طراحی ساختمان‌هایی همگام و سازگار با محیط
زیست و بهره‌مند از تکنولوژی روز، در خط مقدم جنبش معماری پایدار بوده است. توجه به نور طبیعی و تغییرات اقلیمی و خلق ساختمان‌هایی که تا حد امکان از حداقل انرژی و نیز انرژی پاک استفاده کنند، مهم‌ترین دغدغه‌های او در این معماری محسوب می‌شوند.
یکی از معروف‌ترین کارهای راجرز در میان نخستین پروژه‌های او قرار دارد: مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس که آن را در سال 1971، به همراه رنزو پیانو، در یک مسابقه بین‌المللی طراحی کرد. در این پروژه، آنچه که معمولاً در ساختمان‌ها پنهان نگهداشته می‌شد، در معرض نمایش ‌گذاشته شد و سازه نمایان فولادی این ساختمان و نمای چشمگیر آن که تحت تسلط لوله‌های تأسیساتی، پله‌های ‌برقی و سایر عناصر خدماتی بود، آن را به ساختمانی تأثیرگذار در تاریخ معماری معاصر تبدیل کرد.
یکی دیگر از کارهای مشهور راجرز که از پروژه‌های اولیه او به شمار می‌رود، برج اداری Lloyd’s of London در شهر لندن است که اجرای آن در سال 1986 به پایان رسید. ایجاد ارتباط میان درون و بیرون با استفاده از آتریوم بلندی از فلز و شیشه که سازه را غرق در نور طبیعی می‌کند، مهم‌ترین ویژگی معماری این ساختمان است.
از دیگر پروژه‌های مهم راجرز می‌توان به گنبد هزاره لندن (1996-1999)، ترمینال 4 فرودگاه Barajas مادرید و تالار گردهمایی ولز (1997-2005) در Cardiff (1998-2005) اشاره کرد. او در حال حاضر پروژه‌های بزرگی در نقاط مختلف جهان در دست طراحی دارد که مهم‌ترین آنها عبارتند از: طراحی یک برج 71 طبقه اداری برای سایت مرکز تجارت جهانی در نیویورک، ساختمان Leadenhall در لندن و چند پروژه دیگر در ژاپن و کره جنوبی.​

 

[elnazzzzz]

مرکز فرهنگی ژرژ پمپيدو :راجرز

مرکز فرهنگی ژرژ پمپيدو :راجرز

کاری از :ریچارد راجرز(۱۹۳۳)ورنزو پیانو(۱۹۳۷)
سازه:آوو آروپ و همکاران وبا همکاری پیتر رایس
الهام : از پروژه سال ۱۹۶۰گروه آرشیگرام گروهی از معماران ایده آل گرا . طراحی و اجرا شد
کاربری مجموعه :فعالیت های فر هنگی شامل:کتابخانه . موزه.فضاهای نمایشگاهی.مر کز تحقیقات . سینما .تئاتر .تالار موسیقی
چگونه همه عملکردها در کنار هم در این مجموعه قرار داده شده؟
پیانو در مصاحبه با نیویورک تامیز چنین پاسخ می دهد:
چنین نیازهای عملکردی که پیانو انها را مکانی انعطاف پذیردر برابر هر نوع عملکرد نامیده بود موجب شد بهترین و جذاب ترین طرح با قرار گرفتن کل تاسیسات مکانیکی ساختمان و مسیر حرکتی افراد در بخش بیرونی آن تامین می گردد و همچنین این طرح دارای دهانه باز بدون ستون به طول ۴۴.۸متر با ۶ متر فضای بیرونی است.
اما مشکل سازه ای یکی از شاهکارهای معماری قرن بیستم چگونه حل شد؟
برای اجرای این پروژه راه حل مهندس آلمانی هاینریش گربرکه حالت یک تیر معلق که در انتهای طرهای کوتاه با نام تیر گربر بود و در طرح پل هایی مانند پل هاس فورث-قدیمی ترین پل فلزی طرهای در جهان - بکار برده بود استفاده شد .
از تیرهای مضاعف ماهیچه دار متصل به تیرهای فولادی از نوع از نوع تیرهای گر بر که دارای سوراخهایی در سطح بالا بود و به ستونهای به قطر ۸۰۰ میلی متر متصل می شداستفاده شد ستون ها به روش نیروی گریز از مرکز ساخته شده بودند تا به یک دیوار ضخیم در قسمت انتهایی بدون افزایش تمامی قطر ستون دست یابد(که دیتیل های ان را برای دانلود می گذارم )
عملکردی برای انتقال نیروی اعضا افقی و عمودی . با عملکرد طره ای طراحی شده بودند و خر پاها اصلی را بدون آنکه نیاز به غلبه بر گشتاور های خمشی بزرگ باشد قادر می ساختند بارهای وارده را به زمین انتقال دهند .
یاد آوری:ببنید سازندگان یکی از شاهکارهای معماری قرن بیستم چقدر راحت از منوفستها و مراجع حود حرف می زنندای کاش بعضی ها هم از مردان بزرگی بنام راجرز-پیانو- آروپ یاد بگیرند.

 

[zhsaffar]

Millenium Dome

Millenium Dome

Millenium Dome از شاهكارهاي ريچارد راجرز در لندن.

اسكيس راجرز:



چون بزرگه و سرعت لود رو پايين مياره فقط thumnail رو ميگذارم.براي ديدن تصوير بزرگ روش كليك كنيد.

براي مطالب بيشتر رجوع كنيد به :
http://en.wikipedia.org/wiki/Millenium_Dome

 

[zhsaffar]

Loyd's of Londen

Loyd's of Londen

[FONT=Arial, Helvetica]Lloyd's of London
Lime Street
London EC3
United Kingdom[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica]Richard Rogers Partnership 1986[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]'One glimpses bits of gleaming stainless steel, or electric-blue light at night, patched onto the sober City landscape. More like a vertical street, its close proximity to other buildings allows it physically to penetrate its surroundings. The unusual configuration is a result of its location within the irregular medieval street pattern and the dominant philosophy of the architect that the building should appear to be assembled from a 'kit of parts'... All the structural details are fully on display, giving the viewer an understanding of just how the building is supported and braced.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]'Inside, the atmosphere is awesomely cathedral-like... Light pours down into the canyon-like atrium space and additional light comes from large fittings, which also act as air extractors, set into the ceiling. The triple-glazed external cladding skin acts as an air duct from ceiling to floor.'[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Samantha Hardingham in London: a guide to recent architecture (Ellipsis 1999) - see below.[/FONT]
​

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Richard Rogers is particularly enthusiastic about the client partipation in developing the Lloyds building:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]'My own experience has taught me that enlightened and committed clients are as crucial a part of the 'design team' as architects and engineers... For example, with a responsible client such as Lloyd's, our contact with its Chairman, Head of Development, board of directors and numerous user committees was on literally a day to day basis... In cases such as this, the finished building reflects the dedication and sensitivity of the client just as much as the contribution of the architect.'[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Richard Rogers, Architecture: A modern view, 1991 - see below[/FONT]
​

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]This vision of the dedicated and sensitive senior client, as an exhortation to others, have lost some of their impact with the later knowledge that the financial crisis that devastated Lloyd's was brewing during the period of the building design.[/FONT]

 

[algh]

راجرز- ایده تا عینیت بخشیدن

راجرز- ایده تا عینیت بخشیدن

ممنون از موضوعی که انتخاب کردین....مایلم چند تا مطلب رو بهش اضافه کنم...1-راجرز غیر از طراح قابل ساختمان بودن،یک طراح مبلمان بسیار حرفه ای نیز هست...یکی از کارهاش رو با اسکیس هاش میذارم روی سایت،حتما ببینین.....2- من با یکی از دوستام برای کنکور اسکیس ارشد از نحوه اسکیس زدن راجرز که بسیار حرفای-زیبا و سریع هست استفاده کردیم...که خدارو شکر نتیجه مثبتی داشت...توصیه میکنم به دو تا منبع زیر یه سری بزنین یکی"کتاب ریچارد راجرز(عینیت در معماری) نویسنده:نسرین مهرمحمدی و.... فقط متاسفانه سیاه سفیدهدوم سایت خود راجرز به آدرس : www.richardrogers.co.uk توی این منبع اسکیس های هر پروژه رو به انضمام عکسها-ویژگی ها و..... میتونین دانلود کنین... خ.شبختانه رنگی و با کیفیت مناسبه

 

[algh]

این چند تا ادامه عکسهای بالا

 

[mpb]

ریچارد راجرز در سال 1933، در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد. پدر او پزشک بود و مادرش علاقه زیادی به طراحی مدرن داشت. خانواده راجرز در سال 1938، همزمان با پدیدار شدن نشانه‌های آغاز جنگ جهانی دوم، به انگلستان بازگشتند. او در مدرسه AA لندن به تحصیل در رشته معماری پرداخت و مدرک فوق‌لیسانس خود را از دانشگاه Yale دریافت کرد. راجرز در این دانشگاه به همراه نورمن فاستر، همکلاسی خویش، از محضر بزرگانی همچون پل رودلف که رئیس مدرسه معماری بود و جیمز استرلینگ بهره جست. همچنین او در آنجا علاقه زیادی به فرانک لویدرایت پیدا کرد، تا جایی که از او با عنوان my first god یاد می‌کند.

ریچارد راجرز، برنده جایزه پریتزکر ۲۰۰۷. راجرز که بیست‌ونهمین برنده پریتزکر به شمار می‌رود، پس از جیمز استرلینگ (برنده پریتزکر 1981)، نورمن فاستر (برنده پریتزکر 1999) و زاها حدیدبرنده پریتزکر 2004، چهارمین معمار از انگلستان است كه موفق به كسب این جایزه معتبر شده است، جایزه‌ای كه اغلب از آن به عنوان نوبل معماری و عالی‌ترین افتخار برای معماران یاد می‌شود.

هیأت داوران بیست‌ونهمین دوره جایزه پریتزکر در بیانیه خویش، با اشاره به این نکته که ریچارد راجرز در طول زندگی حرفه‌ای برجسته و بیش از چهل‌ساله خویش، پیوسته و استوار، در پی تحقق عالی‌ترین اهداف در معماری بوده‌است، آورده‌اند: «پروژه‌های کلیدی او نماینده لحظات تعیین‌کننده‌ای در تاریخ معماری معاصر هستند...» به اعتقاد آنان، ارائه ترجمانی بی‌نظیر از شیفتگی جنبش مدرن به ساختمان به مثابه ماشین، گرایش به وضوح و شفافیت معمارانه، ترکیب فضاهای عمومی و خصوصی، و پای‌بندی به پلان‌های انعطاف‌پذیر که به نیازها و خواسته‌های پیوسته در حال تغییر کاربران پاسخ می‌دهند، مهم‌ترین بن‌مایه‌های آثار راجرز به شمار می‌روند.

ريچارد راجرز در مصاحبه ی خود با BBC، عقيده اش را در مورد معماری چنين بيان مي کند:«ايده هايي که ما معماری مي کنيم، از خيلي لحاظ ريشه در باورهای ما دارد و به اين ربط پيدا مي کند که ساختمان را مثل يک کتاب بخوانيم. برای اينکه ساختماني خوانا باشد، بايد جريان ساختن آن قابل رؤيت باشد. اين شيوه ای است که ما معماری مي کنيم و احساس ما اين است که اين کار در گذشته هم انجام شده است. اين موضوع اصلاً تازگي ندارد، کليساهای عظيم گوتيک مثالي بسيار روشن است. زماني که آب از درون ناودان شرشرکنان تخليه مي شود، خيلي هيجان انگيز است، اين بسيار روشن و خيلي خواناست. اين نوع معماری، معماری مورد علاقه ی من است.علم همه ی ما را به هيجان مي آورد، ما معماران عقيده داريم که قرن حاضر قرن علم است، فيلسوفان نيز همين عقيده را دارند. منظورم از علم خيلي کلي است. ما شاهد انقلاب های شگفت آوری در علم بوده ايم و عقيده داريم که علم وتحقيق علمي ما را با آهنگ معماری بهتر آشنا مي کند و اين، مورد علاقه ی ماست که بتوان به شکلي مفاهيم علمي را با تعبير شاعرانه ای طرح و تبيين کرد.»

راجرز پس از مدتی کار برای Skidmore, Owings & Merrill در نیویورک، به انگلستان بازگشت تا نخستین فعالیت حرفه‌ای معماری خویش را به همراه نخستین همسرش، Su Brumwell، نورمن فاستر و Wendy Cheeseman، در قالب گروهی کوتاه‌عمر بنام Team 4 که فعالیتش تنها تا سال 1967 ادامه یافت، شروع کند. از سال 1971 نیز، با پروژه مرکز ژرژ پمپیدوی پاریس، شراکت او با رنزو پیانو شروع شد که این همکاری تا سال 1978 ادامه داشت.

ریچارد راجرز که از سال 1996، با کسب مقام اشرافی، به لرد راجرز ملقب گشته، در طول سال‌های متمادی زندگی حرفه‌ای خویش، موفق به دریافت تعداد زیادی از جوایز معتبر معماری شده است.

یکی از معروف‌ترین کارهای راجرز در میان نخستین پروژه‌های او قرار دارد: مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس که آن را در سال 1971، به همراه رنزو پیانو، در یک مسابقه بین‌المللی طراحی کرد. در این پروژه، آنچه که معمولاً در ساختمان‌ها پنهان نگهداشته می‌شد، در معرض نمایش ‌گذاشته شد و سازه نمایان فولادی این ساختمان و نمای چشمگیر آن که تحت تسلط لوله‌های تأسیساتی، پله‌های ‌برقی و سایر عناصر خدماتی بود، آن را به ساختمانی تأثیرگذار در تاریخ معماری معاصر تبدیل کرد.

یکی دیگر از کارهای مشهور راجرز که از پروژه‌های اولیه او به شمار می‌رود، برج اداری Lloyd’s of London در شهر لندن است که اجرای آن در سال 1986 به پایان رسید. ایجاد ارتباط میان درون و بیرون با استفاده از آتریوم بلندی از فلز و شیشه که سازه را غرق در نور طبیعی می‌کند، مهم‌ترین ویژگی معماری این ساختمان است.

از دیگر پروژه‌های مهم راجرز می‌توان به گنبد هزاره لندن (1996-1999)، ترمینال 4 فرودگاه Barajas مادرید و تالار گردهمایی ولز (1997-2005) در Cardiff (1998-2005) اشاره کرد. او در حال حاضر پروژه‌های بزرگی در نقاط مختلف جهان در دست طراحی دارد که مهم‌ترین آنها عبارتند از: طراحی یک برج 71 طبقه اداری برای سایت مرکز تجارت جهانی در نیویورک، ساختمان Leadenhall در لندن و چند پروژه دیگر در ژاپن و کره جنوبی

Madrid Barajas Airport-2005 پروژه برای ترمینال شماره 4 در فرودگاه باراهاس، در سال 1997: ریچارد راجرز و همکاران، استودیووlamela دو شرکت مهندسیTPSو Initecکارفرمای پروژه، کارشناسان ملی فرودگاههای اسپانیا،به معمارها ماموریت داده بود که یک امکان جدید بعنوان قسمتی از طرح گسترش فرودگاه باراهاس مادرید طراحی کنند.ترمینال جدید، شهر مادرید را بعنوان یک قطب بزرگ اروپایی مطرح خواهد کرد واین موقعییت، کانون ارتباطی بین اروپا و آمریکای لاتین خواهد بود.
یک نقاشی ساده از متریالهای مختلف و دیتیل های نمایان، که شخصیت معمارانه بنا را تقویت می کنند. سقف با نوارهای بامبو مزین شده. این نوارها یک ظاهر صاف و یکپارچه ای را ایجاد میکنند و در تضاد با آنها، سازه های درختی رنگ شده قرار گرفته است. این سازه درختی به منظور خلق یک چشم انداز یک کیلومتری از رنگها، رنگ شده اند. طبقه پایین تر ساختمان، فضای انبار وجابجایی باراست که یک تضاد برجسته ای را به همراه فضای سبک و شفاف در بالا به نمایش می گذارد. سقف بزرگ ترمینال برای جریان دادن نورطبیعی به داخل، گویی پانچ شده است. این هدایت نور به دقت کنترل شده است.

مجموعه فرهنگی Dome: اين ساختمان يكي از بزرگترين پروژه هاي معماري اجرا شده در انگلستان است كه يكي از نشانه هاي مهم اين كشور مي باشد و در تمامي عكسهاي هوايي لندن قابل مشاهده است. اين پروژه معماري يك ساختمان جذاب و گيراست كه بزرگترين سقف دنيا را به خود اختصاص داده است بيرون آن مثل يك خيمه سفيددرخشان و بزرگ است كه برجهاي حمايت كننده زرد رنگش 95 متر ارتفاع دارند پلان دايره اي با قطر 356 مترولبه هاي حلزوني بر زيبايي آن افزوده است.

مرکز فرهنگي ژرژ پمپيدو در پاريس: در سال 1970 بنابر طرح پيشنهادی رييس جمهور وقت فرانسهGeorges Pompidouيک کنکور بين المللي معماری برای تعيين طرح ساختمان "مرکز ژرژ پمپيدو در پاريس" برگزار شد که در آن از بين 681 شرکت کننده، طرح جنجال برانگيز دو معمار جوان به نام های ريچارد راجرز انگليسي و رنزو پيانو ايتاليايي برنده اعلام شد. احتمالاً چون راجرز در فلورانس ايتاليا متولد شده بود اين همکاری بين آنان صورت گرفت.
عليرغم وسعت و عظمتي که اين ساختمان دارد، ستون های آن نازک و ظريف به نظر مي رسند. از طول دارای سيزده دهانه است که با ضربدرهايي که در تمام نمای طولي ادامه مي يابد به يکديگر متصل مي شوند. جانب عرضي ساختمان را خرپاهايي ظريف و گشاده به طول پنجاه متر پل ميزنند. استفاده از خرپا بدين طول، فضاهايي وسيع و گشاده بدون مزاحمت ستون ايجاد کرده که امکان هرگونه طرح ريزی آينده در درون ساختمان را بسته به نيازهای اين مرکز فرهنگي به دست داده است .در يک جانب نما و در طول آن پله های الکتريکي قرار دارند که در درون محفظه ای شيشه ای نهاده شده است. پله ها در جهت اُريب با شکستگيهايي در جهت افقي که وجود پاگرد را در پله به ذهن مي آورد و ماهيت عملکرد پله را نمايان مي کند

دادگاه حقوق بشر اروپا: در اواخر دهه ی ۱۹۸۰، دادگاه حقوق بشر تصميم به ساخت بنای جديدی به جای ساختمان مرکزی قبلی، شده بود. گرفت و نفشه های بنای جديد نيز تا مراحل نهايی تهيه شد تا جايی که از ميتران، رئيس جمهور وقت هم برای قرار دادن سنگ بنای آن دعوت شد ليکن سپس چرخشی عجيب در اين قضيه رخ نمود. ميتران با بازنگری طرح های پيش نهادی، اعلام کرد که طرح ساختمان جديد بايد به مسابقه گذاشته شود. به همين خاطر مسابقه ای ترتيب داده شد که در نهايت ريچارد راجرز به عنوان برنده ی آن اعلام گرديد.
در طرح راجرز قصد بر اين بوده است که «يادمانی غير يادماني» ارائه گردد، که نمودی موقر و شکوهمند و در عين حال قابل فهم از علم حقوق در جامعه ی مدرن اروپا باشد. ساختمان با زيربنای ۳۰۰۰۰۰ مترمربع و در کناره ی رود قرار دارد. فرم بنا ۲ بخش متمايز از هم را نشان می دهد، اتاقهای مدور شکل دادگاه و هيئت که به وسيله ی تالار ورودی درخشان و حلقوی به هم متصل شده اند و به سالن عمومی منتهی می شوند. مابين دو قسمت انحنادار که شامل ادارات برای دادگاه و هيئت است، محوطه های عمومی دفاتر کار قرار دارند. مهمترين بيان به صورت واضح، هويت دادن و نمادپردازی برای ساختمان، که هر دو آرمانی و مناسب برای الگوپردازی می باشند، است.
استراتژی به کارگيری مصالح و سرويس دهی اتخاذ شده برای ساختمان موجب شکوه و عظمت آن و هماهنگی آن با اطراف شده است. بنا به اين منظور دادگاه و هيئت و دفاتر کاری، مزين به استيلهای ضد زنگ شده اند در حاليکه بقيه ی بنا شيشه ای و به هم چسبيده است. نمای خارجی اداره به صورت طبيعی با يک سايبان خارجی و کاملاً پوشيده شده با جعبه های گل و گياه که باعث به وجود آمدن نمايی با طول تقريباً ۲ کيلومتر از گياهان سبز است، تهويه می شود. هر يک از اتاقهای بزرگ از A.C مخصوص خودشان و پوشش گياهی که به وسيله ی استفاده از آبهای زيرزمينی در پايين سايت تغذيه می شوند، برخوردار است.

معرفی پروژههای ریچارد راجرز: پرژه های توکیو: فوحی ساوا سال 1987-1991/ ایکورا سال 1987/ شینکاوا سال 1989/ برج توربین سال 1992/ میدان بین المللی توکیو سال1990/ پرژه های لندن: دفتر کشتیرانی لویدز سال 1993-2000/ شعبه های مرکز مالیلتی ناتینگهام سال 1992/ خیابان ورودی لندن سال 1991-1999/ کانل 4 تلویزیونی لندن سال 1990-1994/ بارندازهای نواحی لندن سال 1987-1992/ مرکزاطلاعات رویتز سال 1987-1992/ پرژه های فرانسه: دادگاه حقوقی بوردو سال 1992-1998/ فرودگاه مارسی سال 1989-1992/ دادگاه حقوقی بشر سال 1989-1995/ طراحی شهری فرانسه سال 1987-1992/ دفترهای مرکزی grc لیدنز سال 1988-1992/ وپرژه های دیگر: خانه مایکل الیاس ، لس آنجلس سال1991/ مرکز کریستوف کلهب ،ماریلند سال 1990/ لوجیازوی ، تسانگهای چین سال 1992-1998/ سیستم خانه سازی صنعتی، کره سال 1992/ نورولی، فلورانس،ایتالیاسال 1987.

ترمینال شماره 4 در فرودگاه باراهاس مادرید....

گنبد هزاره لندن (1996-1999)....

مرکز فرهنگي ژرژ پمپيدو در پاريس....

منبع:

1saze.com