روش زنجیره رویداد - event chain methodology

[P O U R I A]

روش زنجیره رویداد (event chain methodology)، یک تکنیک آنالیز شبکه‌ای (network analysis) است که برای مدل‌سازی و زمان‌بندی عدم اطمینان انجام می‌شود و بر شناسایی و مدیریت رویدادها و زنجیره رویدادهایی که روی زمان‌بندی پروژه تاثیر می‌گذارند تمرکز دارد. روش زنجیره رویداد، نوع پیش‌رفته‌ای از روش مسیر بحرانی (critical path method) و روش زنجیره بحرانی (critical chain) در مدیریت پروژه است.
روش زنجیره رویداد باعث کاهش اثرات انگیزشی و پیش‌داوری در تخمین و زمان‌بندی می‌شود.



لحظه ریسک (moment of risk) و حالت فعالیت (state of activity)
یک فعالیت یا تسک در بیش‌تر فرآیندهای واقعی زندگی، یک روند پیوسته یک‌نواخت نیست. تسک‌ها تحت تاثیر رویدادهای خارجی قرار دارند که یک فعالیت را از یک حالت به حالت دیگر تغییر می‌دهند.
یکی از مشخصات مهم یک رویداد لحظه‌ای است که رویداد در طول مدت یک فعالیت رخ می‌دهد. این لحظه‌ای که رویداد رخ می‌دهد در بیش‌تر مواقع احتمالی است و می‌تواند به وسیله توزیع آماری تعریف شود.




زنجیره رویدادها (event chains)
رویدادها می‌توانند باعث وقوع رویدادهای دیگر شوند که باعث ایجاد زنجیره رویداد می‌شود. این زنجیره رویدادها به شدت مسیر پروژه را تحت تاثیر قرار می‌دهند. به عنوان مثال، تغییر در یک الزام باعث تاخیر در یک فعالیت می‌شود. برای شتاب دادن به آن فعالیت، مدیر پروژه یک منبع را از یک فعالیت دیگر تخصیص می‌دهد که منجر به از دست داد موعد می‌شود. در نهایت این مساله می‌توان منجر به شکست در کل پروژه شود.


شبیه‌سازی‌های مونت کارلو (Monte Carlo simulation)
زمانی که رویدادها و زنجیره رویدادها تعریف شدند، می‌توان تحلیل‌های کمی را با شبیه‌سازی مونت کارلو انجام داد و اثر تجمیعی رویدادها را تعیین نمود. برای زمان‌بندی پروژه، احتمالات و اثرهای ریسک‌ها به عنوان داده‌های ورودی به شبیه‌سازی مونت‌کارلو داده می‌شود. در بیش‌تر پروژه‌های واقعی، لازم است که اطلاعات را با توجه به عدم اطمینان‌هایی که به صورت رویداد بیان می‌شوند و توزیع‌های مرتبط با مدت زمان، زمان شروع، هزینه و پارامترهای دیگر تکمیل کرد.


زنجیره‌های رویداد بحرانی
رویدادهای ساده یا زنجیره‌های رویدادی که دارای بیش‌ترین پتانسیل برای تاثیر گذاری بر پروژه هستند، رویدادهای بحرانی (critical events) یا زنجیره‌های رویداد بحرانی (critical chains of events) خوانده می‌شوند. با تشخیص رویدادهای بحرانی یا زنجیره‌های رویداد بحرانی، می‌توانیم اثرهای منفی آن‌ها را کاهش دهیم. این زنجیره‌های بحرانی می‌توانند به وسیله تحلیل ارتباطات بین پارامترهای اصلی پروژه همانند مدت زمان یا هزینه پروژه و زنجیره رویدادها شناسایی شوند.


ردیابی کارایی (performance tracking) به وسیله زنجیره رویدادها
پایش پیشرفت یک فعالیت به ما این اطمینان را می‌دهد که از اطلاعات به‌روز برای انجام آنالیز استفاده می‌کنیم. در طول پروژه، احتمال و زمان رویدادها را می‌توان به وسیله استفاده از اطلاعات واقعی کاهش داد. در صورتی که فعالیت به صورت نسبی تکمیل شده باشد و رویدادهای مشخصی به آن فعالیت نسبت داده شده باشند، موضوع اصلی در رابطه با ردیابی کارایی، پیش‌بینی مدت زمان و هزینه یک فعالیت است. روش ابتکاری برای این مساله این است که مقدار ریسک را که به صورت پارامترهای رویداد تعریف شده‌اند، تحلیل نماییم.


دیاگرام‌های زنجیره رویداد (event chain diagrams)
دیاگرام‌های زنجیره رویداد، نمایش‌هایی هستند که ارتباط بین رویدادها و تسک‌ها و چگونگی تاثیر رویداد‌ها بر یک‌دیگر را نشان می‌دهند. ساده‌ترین راه برای نشان داده این زنجیره‌ها این است که آن‌ها را به صورت فلش‌هایی که مربوط به تسک‌های مشخص و یا بازه‌های زمانی روی گانت چارت هستند نشان دهیم. رویدادهای مختلف و زنجیره رویدادها را می‌توان با رنگ‌های مختلفی نشان داد. رویدادها می‌توانند جهانی (مربوط به تمام تسک‌های پروژه) و یا محلی (برای یک تسک مشخص) باشند. با استفاده از دیاگرام‌های زنجیره رویداد برای نشان دادن رویدادها و زنجیره رویدادها، می‌توان مدل‌سازی و آنالیز ریسک‌ها و عدم اطمینان را بسیار ساده نمود.


قوانین دیاگرام‌های زنجیره رویداد
دیاگرام‌های زنجیره رویداد بر روی گانت چارت و مطابق با مشخصات نمایش داده می‌شوند. این مشخصات، شامل مجموعه‌ای از قوانین می‌شود که توسط هر کسی که از این دیاگرام‌ها استفاده می‌کند درک می‌شوند:

1. تمام رویدادها را به صورت فلش نمایش می‌دهند و نام‌ها و IDهای رویدادها در کنار فلش‌ها نشان داده می‌شوند.
2. رویدادهای با تاثیر منفی (ریسک‌ها) را با فلش‌های رو به پایین می‌دهند و رویدادهای با تاثیر مثبت (فرصت‌ها) را با فلش‌های رو به بالا نشان می‌دهند.
3. رویدادهای مختلف با خط‌هایی که نشان‌دهنده زنجیره رویداد هستند نشان داده می‌شوند.
4. یک رویداد فرستنده با چند خط متصل به آن به دریافت‌کنندگان، نشان‌دهنده ارتباط چندگانه است.
5. رویدادهایی که بر تمام فعالیت‌ها تاثیر دارند (رویدادهای جهانی) در خارج از گانت چارت نمایش داده می‌شوند. تهدید‌ها در بالای دیاگرام و فرصت‌ها در پایین آن نمایش داده می‌شوند.

اغلب دیاگرام‌های زنجیره رویداد می‌توانند بسیار پیچیده شوند. در این شرایط، نیاز به نمایش برخی جزییات نمودار وجود ندارد.


قوانین اختیاری

1. مکان افقی فلش رویدادها بر روی ستون گانت مطابق است با لحظه متوسط آن رویداد.
2. احتمال یک رویداد را می‌توان در کنار فلش رویداد نشان داد.
3. سایز فلش نشان‌دهنده احتمال نسبی آن فلش است. اگر فلش کوچک باشد، احتمال رویداد نیز مطابق با آن کوچک خواهد بود.
4. ممکن است نیاز به دیاگرام‌های مختلفی برای نشان دادن زنجیره‌های رویداد مختلف برای یک زمان‌بندی باشد.
5. می‌توان از رنگ‌های مختلف برای نشان دادن رویدادهای مختلف (فلش‌ها) و خط‌های اتصال‌دهنده مربوط به زنجیره‌های گوناگون استفاده کرد.

هدف مرکزی دیاگرام‌های زنجیره رویداد این نیست که تمام رویدادهای محتمل را نشان دهد، بلکه دیاگرام‌های زنجیره رویداد برای درک ارتباط بین رویدادها کاربرد دارد. به همین جهت توصیه می‌شود که دیاگرام‌های زنجیره رویداد تنها برای مهم‌ترین رویدادها در مرحله شناسایی و تحلیل کاربرد دارند. دیاگرام‌های زنجیره رویداد را می‌توان به عنوان بخشی از فرآیند شناسایی ریسک به کار برد، مخصوصا در زمان جلسات طوفان فکری. اعضای تیم پروژه می‌توانند فلش‌هایی بین فعالیت‌های روی گانت‌چارت بکشند.

 

[P O U R I A]

فعالیت‌های تکراری (repeated activities)
گاهی رویدادها ممکن است باعث شروع یک فعالیت شوند که تا قبل از این تکمیل شده بود. این یک سناریوی معمول در پروژه‌های واقعی است، گاهی فعالیت قبلی باید بر اساس نتایج فعالیت‌های بعدی تکرار شود. مدل‌سازی این سناریو‌ها با استفاده از روش زنجیره رویداد ساده است. در صورتی که تمام آن‌چه که برای تعریف یک رویداد لازم است انجام شود و رویداد به فعالیتی که با فعالیت پیشین خود در ارتباط است نسبت داده شود، زمان‌بندی اولیه پروژه نیاز به به‌روز رسانی ندارد. علاوه بر آن محدودیت بر روی تعداد دفعاتی که یک فعالیت می‌تواند تکرار شود را باید تعریف نمود.



زنجیره رویداد و کاهش ریسک
اگر یک رویداد و یا زنجیره رویدادها در مسیر پروژه رخ بدهند، نیازمند تلاش برای تخفیف آن هستیم. در برخی مواقع می‌توان پلان‌های تخفیفی را ایجاد کرد. پلان‌های تخفیفی، فعالیت‌ها یا گروهی از فعالیت‌ها هستند که در صورتی که یک رویداد خاص رخ بدهد، زمان‌بندی پروژه را بهبود می‌بخشند. بنابراین راه‌ حل این است که یک پلان تخفیفی برای یک رویداد و یا زنجیره رویداد در نظر بگیریم. این زمان‌بندی‌های کوچک در زمانی که یک زنجیره رویداد رخ می‌دهد شروع به کار می‌کنند. پلان تخفیفی مشابهی را می‌توان برای رویدادهای مختلف مورد استفاده قرار داد.



تخصیص منابع بر مبنای رویدادها
یک رویداد بالقوه که تحت شرایط خاصی رخ می‌دهد، باعث تخصیص مجدد منابع از یک فعالیت به فعالیت دیگر می‌شود‌. به عنوان مثال، اگر یک فعالیت نیاز به منابع بیش‌تری برای تکمیل آن در یک مدت زمان ثابت داشته باشد، این باعث شروع شدن یک رویداد برای تخصیص منابع از یک فعالیت دیگر می‌شود. تخصیص مجدد منابع همچنین می‌تواند زمانی رخ بدهد که مدت‌زمان یک فعالیت به یک موعد مشخصی می‌رسد و یا هزینه آن از یک مقدار مشخص فراتر می‌رود. از رویدادها می‌تواند برای مدل‌سازی شرایط مختلف منابع همانند ترک موقت، بیماری، مسافرت و مانند آن استفاده کرد.