سازمان ملل متحد گزارشي را منتشر كرد كه در آن به بررسي وضعيت خشنودي و خوشحالي در بين 100 كشور پرداخته شده است. در اين فهرست رتبه‌هاي اول تا پنجم از آن مردمان دانمارك، فنلاند، نروژ، هلند و كانادا شد. ايرلند، آمريكا، كاستاريكا، اتريش، بلژيك رتبه‌هاي 10 تا 15 را اشغال كرده‌اند. كشورهاي ايسلند، برزيل و آلمان رتبه‌هاي 20، 25 و 30 را به دست آورده‌اند.
جاماييكا 40، اروگوئه 50، ليتواني 60، پاراگوئه 70، روماني 80، آفريقاي جنوبي 90 و نيجريه در رتبه 100 اين پژوهش قرار دارند. در اين رده‌بندي ايران بين 100 كشور به رتبه بالاتر از 84 رضايت نداده است! رتبه 83 را ملت خوشحال‌تر از ما، اندوزي اشغال كرده است و كشور غمگين‌تر از ما پاكستان در رده 85 قرار دارد. آن‌گونه كه در گزارش سازمان ملل آمده است پذيرش رتبه برخي از كشورها در اين رده‌بندي كمي مشكل است. براي مثال از كشور آلمان نام برده شده كه در رده‌اي پايين‌تر از كشورهاي ونزوئلا، پاناما، مكزيك و برزيل قرار گرفته است. معيار اصلي در تنظيم اين گزارش،GNP يا توليد ناخالص ملي در هر كشور است. در پايان گزارش سازمان ملل متحد هم از مخاطبان پرسش شده است كه شما چگونه اين رده‌بندي را تنظيم مي‌كنيد؟
دكتر «امان‌الله قرايي‌مقدم» جامعه‌شناس درباره معيارهاي رده‌بندي اين گزارش و همچنين ديگر عوامل موثر در شاد زندگي كردن مردم مي‌گويد: «در رده‌بندي سازمان ملل، GNP به عنوان يك عامل اقتصادي و زيربنايي براي شادي شرط لازم است اما كافي نيست. در كنار اين معيار آرامش سياسي، اجتماعي، فرهنگي و... عوامل موثر در شاد زندگي كردن مردم هر كشوري است. مردم هند را نگاه كنيد، مردم فقيري هستند اما شادند.»
نگاه «قرايي‌مقدم» به وضعيت شادي در ايران با توجه به رتبه 84 در اين گزارش متوجه اين مساله است كه ياس بيشتر مردم را احاطه كرده است و در جامعه ما نشاط و شادي به حد كافي نيست: «براي به وجود آوردن شادي ابر و باد و مه و خورشيد و فلك در كار هستند. در نگاهي تاريخي مي‌توان گفت جامعه ما، جامعه غم‌باري است و اين ويژگي در ميان مردم نهادينه شده است حتي در ميان مردم ضرب‌المثلي رايج است كه «خنده زياد گريه مي‌آورد». حتي در كشور ما هستند ثروتمنداني كه شاد نيستند اين حاكي از آن است كه همان‌طور كه گفته شد عوامل موثري در شادي موثر است. به محصولات فرهنگي نگاه كنيد سرشار از نااميدي است. چرا بايد دو، تا چهار‌ميليون نفر در تعطيلات براي حضور در برنامه‌هاي موسيقي به خارج از كشور مراجعه كنند؟»
در فاصله چند روز قبل از انتشار گزارش سازمان ملل متحد، كنفرانس «احساس خوشبختي» برگزار شد كه بي‌ربط هم به شاد زيستن انسان‌ها نيست. بين كشورهاي چين و هند در ارتفاعات «هيماليا»، جغرافيايي است به نام «بوتان» كه زبان رسمي اهالي‌اش «دزونگخا» است. تا به حال خبري دستگيرمان نشده بود كه در «بوتان» چه خبر است.
«بوتان» آرام است البته نه مثل حتي آبگرم‌كن منزل شما؛ سوت‌وكور است آنچنان كه در مسير كوهستاني قرار دارد، توجه هيچ قدرت استعمارگري را جلب نكرده و نمي‌كند. در «ويكي‌پديا» آمده است آنقدر مردم و حاكمان‌شان خوشبخت و خوشحال‌اند كه در سال ۲۰۰۶ ميلادي «جيگمه سينگيه وانگچوك» به دليل خستگي تاج و تخت‌اش را به پسرش «جيگمي خسار نامگيال وانگچوك» واگذار كرد تا كاخ سنتي سفيد بي‌صاحب نماند. حالا ما را چه به «بوتان»؟
از آنجا كه صدا از «هيماليا» درمي‌آيد اما از ساكنان «بوتان» نه، سازمان ملل متحد تصميم به برپايي كنفرانسي جهاني براي توسعه برنامه‌هاي دست‌يابي به احساس خوشبختي در سطح جهان در «بوتان» گرفته است. در اين كنفرانس آن‌گونه كه در سرخط خبرها آمده است، رهبران بسياري از كشورها و كارشناسان اقتصادي و رهبران مذهبي جهان شركت دارند.
موضوع بحث هم از اين قرار است كه چگونه مي‌توان به احساس خوشبختي اجتماعي و اقتصادي دست پيدا كرد. «جيگمي تينلي» نخست‌وزير «بوتان» مي‌گويد: «از جمله موضوع‌هايي كه در اين كنفرانس مطرح خواهد شد اين است كه استفاده پايدار، بهينه و منصفانه از منابع طبيعي چگونه مي‌تواند به افزايش احساس خوشبختي انسان‌ها كمك كند.»
دكتر «حامد محمدي كنگراني» روانپزشك، عضو كميته رسانه انجمن روانپزشكان ايران درباره تعريف احساس خوشبختي مي‌گويد: «سازمان بهداشت جهاني براي احساس خوشبختي، سلامت رواني، جسمي و اجتماعي را تعريف مي‌كند. احساس خوشبختي شخصي و فردي است و عوامل فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي، ژنتيك و... در آن موثر است و لحظه‌اي نيست و جاري است.»
اين روانپزشك درباره ميزان احساس خوشبختي در ايران مي‌گويد: «در اينجا نمي‌توان آماري دقيق درباره احساس خوشبختي ارایه داد چراكه زير سايه مسايل ديگر قرار مي‌گيرد. فرهنگ ما متمايل به غم است و غمگين بودن در آن فضيلت و شادي در آن سبك‌سري به شمار مي‌رود. مردم ما احساس خوشبختي نمي‌كنند چراكه در «پاسخ چطوري؟»، مي‌گوييم يا مي‌گويند: «اي! بد نيستم!» ...يا در پاسخ «اوضاع مالي چطوره؟» مي‌گوييم يا مي‌گويند: «آب باريكه‌اي هست!» اين فرد است كه خود را از احساس خوشبختي محروم مي‌كند.»
اگر شاد نيستيد، اگر شغل مناسب و قدرت مالي سفر به بوتان را نداريد، اگر از حق تحصيل محروم بوديد و نتوانستيد زباني ياد بگيريد كه روزي به «بوتان» سفر كنيد، اگر سر و همسري نداريد كه همراهتان در سفر به «بوتان» باشد، اگر آدرس سفارت بوتان را در تهران پيدا نمي‌كنيد، اگر... اگر... اگر... نگران نباشيد. همچنان خوشبخت خواهيد بود؛ از نگاه جامعه‌شناسان و روانپزشكان نهراسيد، فلسفه هم براي اين مساله درمان دارد. كتاب «شاهراه خوشبختي» برتراند راسل را بخريد و در اوقات فراغت سرشار از بيكاري‌تان بخوانيد.
منبع: روزنامه شرق
جاماييكا 40، اروگوئه 50، ليتواني 60، پاراگوئه 70، روماني 80، آفريقاي جنوبي 90 و نيجريه در رتبه 100 اين پژوهش قرار دارند. در اين رده‌بندي ايران بين 100 كشور به رتبه بالاتر از 84 رضايت نداده است! رتبه 83 را ملت خوشحال‌تر از ما، اندوزي اشغال كرده است و كشور غمگين‌تر از ما پاكستان در رده 85 قرار دارد. آن‌گونه كه در گزارش سازمان ملل آمده است پذيرش رتبه برخي از كشورها در اين رده‌بندي كمي مشكل است. براي مثال از كشور آلمان نام برده شده كه در رده‌اي پايين‌تر از كشورهاي ونزوئلا، پاناما، مكزيك و برزيل قرار گرفته است. معيار اصلي در تنظيم اين گزارش،GNP يا توليد ناخالص ملي در هر كشور است. در پايان گزارش سازمان ملل متحد هم از مخاطبان پرسش شده است كه شما چگونه اين رده‌بندي را تنظيم مي‌كنيد؟
دكتر «امان‌الله قرايي‌مقدم» جامعه‌شناس درباره معيارهاي رده‌بندي اين گزارش و همچنين ديگر عوامل موثر در شاد زندگي كردن مردم مي‌گويد: «در رده‌بندي سازمان ملل، GNP به عنوان يك عامل اقتصادي و زيربنايي براي شادي شرط لازم است اما كافي نيست. در كنار اين معيار آرامش سياسي، اجتماعي، فرهنگي و... عوامل موثر در شاد زندگي كردن مردم هر كشوري است. مردم هند را نگاه كنيد، مردم فقيري هستند اما شادند.»
نگاه «قرايي‌مقدم» به وضعيت شادي در ايران با توجه به رتبه 84 در اين گزارش متوجه اين مساله است كه ياس بيشتر مردم را احاطه كرده است و در جامعه ما نشاط و شادي به حد كافي نيست: «براي به وجود آوردن شادي ابر و باد و مه و خورشيد و فلك در كار هستند. در نگاهي تاريخي مي‌توان گفت جامعه ما، جامعه غم‌باري است و اين ويژگي در ميان مردم نهادينه شده است حتي در ميان مردم ضرب‌المثلي رايج است كه «خنده زياد گريه مي‌آورد». حتي در كشور ما هستند ثروتمنداني كه شاد نيستند اين حاكي از آن است كه همان‌طور كه گفته شد عوامل موثري در شادي موثر است. به محصولات فرهنگي نگاه كنيد سرشار از نااميدي است. چرا بايد دو، تا چهار‌ميليون نفر در تعطيلات براي حضور در برنامه‌هاي موسيقي به خارج از كشور مراجعه كنند؟»
در فاصله چند روز قبل از انتشار گزارش سازمان ملل متحد، كنفرانس «احساس خوشبختي» برگزار شد كه بي‌ربط هم به شاد زيستن انسان‌ها نيست. بين كشورهاي چين و هند در ارتفاعات «هيماليا»، جغرافيايي است به نام «بوتان» كه زبان رسمي اهالي‌اش «دزونگخا» است. تا به حال خبري دستگيرمان نشده بود كه در «بوتان» چه خبر است.
«بوتان» آرام است البته نه مثل حتي آبگرم‌كن منزل شما؛ سوت‌وكور است آنچنان كه در مسير كوهستاني قرار دارد، توجه هيچ قدرت استعمارگري را جلب نكرده و نمي‌كند. در «ويكي‌پديا» آمده است آنقدر مردم و حاكمان‌شان خوشبخت و خوشحال‌اند كه در سال ۲۰۰۶ ميلادي «جيگمه سينگيه وانگچوك» به دليل خستگي تاج و تخت‌اش را به پسرش «جيگمي خسار نامگيال وانگچوك» واگذار كرد تا كاخ سنتي سفيد بي‌صاحب نماند. حالا ما را چه به «بوتان»؟
از آنجا كه صدا از «هيماليا» درمي‌آيد اما از ساكنان «بوتان» نه، سازمان ملل متحد تصميم به برپايي كنفرانسي جهاني براي توسعه برنامه‌هاي دست‌يابي به احساس خوشبختي در سطح جهان در «بوتان» گرفته است. در اين كنفرانس آن‌گونه كه در سرخط خبرها آمده است، رهبران بسياري از كشورها و كارشناسان اقتصادي و رهبران مذهبي جهان شركت دارند.
موضوع بحث هم از اين قرار است كه چگونه مي‌توان به احساس خوشبختي اجتماعي و اقتصادي دست پيدا كرد. «جيگمي تينلي» نخست‌وزير «بوتان» مي‌گويد: «از جمله موضوع‌هايي كه در اين كنفرانس مطرح خواهد شد اين است كه استفاده پايدار، بهينه و منصفانه از منابع طبيعي چگونه مي‌تواند به افزايش احساس خوشبختي انسان‌ها كمك كند.»
دكتر «حامد محمدي كنگراني» روانپزشك، عضو كميته رسانه انجمن روانپزشكان ايران درباره تعريف احساس خوشبختي مي‌گويد: «سازمان بهداشت جهاني براي احساس خوشبختي، سلامت رواني، جسمي و اجتماعي را تعريف مي‌كند. احساس خوشبختي شخصي و فردي است و عوامل فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي، ژنتيك و... در آن موثر است و لحظه‌اي نيست و جاري است.»
اين روانپزشك درباره ميزان احساس خوشبختي در ايران مي‌گويد: «در اينجا نمي‌توان آماري دقيق درباره احساس خوشبختي ارایه داد چراكه زير سايه مسايل ديگر قرار مي‌گيرد. فرهنگ ما متمايل به غم است و غمگين بودن در آن فضيلت و شادي در آن سبك‌سري به شمار مي‌رود. مردم ما احساس خوشبختي نمي‌كنند چراكه در «پاسخ چطوري؟»، مي‌گوييم يا مي‌گويند: «اي! بد نيستم!» ...يا در پاسخ «اوضاع مالي چطوره؟» مي‌گوييم يا مي‌گويند: «آب باريكه‌اي هست!» اين فرد است كه خود را از احساس خوشبختي محروم مي‌كند.»
اگر شاد نيستيد، اگر شغل مناسب و قدرت مالي سفر به بوتان را نداريد، اگر از حق تحصيل محروم بوديد و نتوانستيد زباني ياد بگيريد كه روزي به «بوتان» سفر كنيد، اگر سر و همسري نداريد كه همراهتان در سفر به «بوتان» باشد، اگر آدرس سفارت بوتان را در تهران پيدا نمي‌كنيد، اگر... اگر... اگر... نگران نباشيد. همچنان خوشبخت خواهيد بود؛ از نگاه جامعه‌شناسان و روانپزشكان نهراسيد، فلسفه هم براي اين مساله درمان دارد. كتاب «شاهراه خوشبختي» برتراند راسل را بخريد و در اوقات فراغت سرشار از بيكاري‌تان بخوانيد.
منبع: روزنامه شرق
در این گزارش آمده است : بررسی تعطیلات سالانه در نقاط گوناگون جهان، نشان می‌دهد که هم تعطیلات زیاد (بالاتر از هجدده روز) و هم تعطیلات کم (کمتر از شش روز) سهم بسیار کمی در تقویم سالانه کشورهای جهان را به خود اختصاص داده است. بیشتر کشورهای پیشرفته جهان، ترجیح می‌دهند راهی میانه را برگزینند، به گونه ای که ده قدرت اقتصادی برتر جهان یعنی ایالات متحده آمریکا، ژاپن، چین، آلمان، فرانسه، بریتانیا، ایتالیا، برزیل، اسپانیا و کانادا به ترتیب: ده، پانزده، هفت، نه، دوازده، هشت، سیزده، ده، نه و یازده روز تعطیلات رسمی در تقویم خود دارند.
در واقع رتبه بندی کشورهای جهان بر پایه روزهای تعطیل رسمی در تقویم سالانه از این قرار است :
۲۵ روز: در این گروه فقط ایران قرار دارد.
۲۴ روز: سریلانکا در جنوب شرق آسیا.
۲۰ روز: نپال در شمال آسیا.
۱۹ روز: پورتوریکو و لبنان.
۱۸ روز: سن مارینو، جزایر ویرجین (ایالات متحده امریکا) و کلمبیا.
۱۷ روز: جزایر فارو و کامبوج.
۱۵ روز: بورکینا فاسو، تانزانیا، آنگولا، هائیتی، فنلاند، ژاپن، لیختن اشتاین، سنت مارتین و اسلواکی.
۱۴ روز: بلغارستان، کامرون، شیلی، کرواسی، جزایرگوادلوپ، موریس، جزیره مالت، آنتیل هلند، جزایرماریانا، پرتغال، سنگال، سوریه، توگو، توباگو، اروگوئه، آندورا و قبرس.
۱۳ روز: چک، کره شمالی، دانمارک، اکوادور، اریتره، پلینزی فرانسه، یونان، ایسلند، اندونزی، ایتالیا، لتونی، لیبریا، لیتوانی، مالاوی، مارتینیک، مراکش، مکزیک، نیو کالدونیا، نروژ، ساموآ، سیشل، سوئد، اوگاندا، وانواتو و اتریش.
۱۲ روز: بلاروس، بلژیک، دومینیکن، فرانسه، گویان فرانسه، مجارستان، کنیا، عراق، لائو، لوکزامبورگ، مالدیو، جزایرمارشال، موناکو، مونتسرات، نیجر، نیجریه، پاناما، پرو، لهستان، سنت وینسنت، آفریقای جنوبی، تونس، ترکمنستان، تووالو، والیس و فوتونا و آرژانتین.
۱۱ روز: آذربایجان، بنگلادش، باربادوس، بلیز، بوسنی، بوروندی، کانادا، کیپ ورد، گینه استوایی، استونی، گرینلند، گرنادا، گواتمالا، هندوراس، کیریباتی، لسوتو، مقدونیه، مالزی، مالی، نیکاراگوئه، پاراگوئه، کره جنوبی، فیلیپین، سنت کیتس، اسلوونی، زامبیا، سوازیلند و تایلند.
۱۰ روز: تاجیکستان، سنگاپور، امریکا، ازبکستان، یمن، آلبانی، ساموآ، باهاما، برمودا، بوتسوانا، برزیل، مصر، گابن، غنا، گوام، گینه، ایرلند، قرقیزستان، لیبی، هلند، نیوزیلند، پاکستان و پالائو.
۹ روز: موزامبیک، نامیبیا، نیوئه، گینه پاپوآ، سیرالئون، سومالی، اسپانیا، سودان، سورینام، تایوان، تونگا، اوکراین، استرالیا، جزایرویرجین (بریتانیا)، جزایرکیمن، چاد، جزایرکوک، دومینیکا، آلمان، گرنزی، گینه بیسائو، گویان، جزیره مای، جامائیکا، قزاقستان، ماداگاسکار، موریتانی و مایوت.
۸ روز: افغانستان، باربودا، ارمنستان، آروبا، بحرین، بولیوی، برونئی، جیبوتی، کویت، مونته نگرو، میانمار، پیتکارین، سائو تومه و بریتانیا.
۷ روز: الجزایر، چین، کنگو، کوبا، السالوادور، جزایرفالکلند، اردن، مغولستان، عمان، روسیه، سنت لوسیا، جزایرسلیمان، توکلائو وامارات متحده عربی.
۶ روز: آفریقای مرکزی، اتیوپی، فیجی، رومانی، صربستان، ویتنام، زیمبابوه و نائورو.
کمتر از 5 روز قطر، سوییس ، عربستان، گامیبیا ، هندوستان، رواندا و بوتان و کوموربه این ترتیب ایران با ۲۵ روز تعطیلات عمومی در سال، صاحب رتبه نخست در جهان از لحاظ تعطیلات رسمی است.
اما میدانید رابطه این دو چی هستش ؟
مشکلات مالی _خطرات جاده ای و غیره.... برای مسافرت رفتن در ایام تعطیل چه اندازه میتواند مانع خوشحالی شود؟
لطفا نطر بدید؟در واقع رتبه بندی کشورهای جهان بر پایه روزهای تعطیل رسمی در تقویم سالانه از این قرار است :
۲۵ روز: در این گروه فقط ایران قرار دارد.
۲۴ روز: سریلانکا در جنوب شرق آسیا.
۲۰ روز: نپال در شمال آسیا.
۱۹ روز: پورتوریکو و لبنان.
۱۸ روز: سن مارینو، جزایر ویرجین (ایالات متحده امریکا) و کلمبیا.
۱۷ روز: جزایر فارو و کامبوج.
۱۵ روز: بورکینا فاسو، تانزانیا، آنگولا، هائیتی، فنلاند، ژاپن، لیختن اشتاین، سنت مارتین و اسلواکی.
۱۴ روز: بلغارستان، کامرون، شیلی، کرواسی، جزایرگوادلوپ، موریس، جزیره مالت، آنتیل هلند، جزایرماریانا، پرتغال، سنگال، سوریه، توگو، توباگو، اروگوئه، آندورا و قبرس.
۱۳ روز: چک، کره شمالی، دانمارک، اکوادور، اریتره، پلینزی فرانسه، یونان، ایسلند، اندونزی، ایتالیا، لتونی، لیبریا، لیتوانی، مالاوی، مارتینیک، مراکش، مکزیک، نیو کالدونیا، نروژ، ساموآ، سیشل، سوئد، اوگاندا، وانواتو و اتریش.
۱۲ روز: بلاروس، بلژیک، دومینیکن، فرانسه، گویان فرانسه، مجارستان، کنیا، عراق، لائو، لوکزامبورگ، مالدیو، جزایرمارشال، موناکو، مونتسرات، نیجر، نیجریه، پاناما، پرو، لهستان، سنت وینسنت، آفریقای جنوبی، تونس، ترکمنستان، تووالو، والیس و فوتونا و آرژانتین.
۱۱ روز: آذربایجان، بنگلادش، باربادوس، بلیز، بوسنی، بوروندی، کانادا، کیپ ورد، گینه استوایی، استونی، گرینلند، گرنادا، گواتمالا، هندوراس، کیریباتی، لسوتو، مقدونیه، مالزی، مالی، نیکاراگوئه، پاراگوئه، کره جنوبی، فیلیپین، سنت کیتس، اسلوونی، زامبیا، سوازیلند و تایلند.
۱۰ روز: تاجیکستان، سنگاپور، امریکا، ازبکستان، یمن، آلبانی، ساموآ، باهاما، برمودا، بوتسوانا، برزیل، مصر، گابن، غنا، گوام، گینه، ایرلند، قرقیزستان، لیبی، هلند، نیوزیلند، پاکستان و پالائو.
۹ روز: موزامبیک، نامیبیا، نیوئه، گینه پاپوآ، سیرالئون، سومالی، اسپانیا، سودان، سورینام، تایوان، تونگا، اوکراین، استرالیا، جزایرویرجین (بریتانیا)، جزایرکیمن، چاد، جزایرکوک، دومینیکا، آلمان، گرنزی، گینه بیسائو، گویان، جزیره مای، جامائیکا، قزاقستان، ماداگاسکار، موریتانی و مایوت.
۸ روز: افغانستان، باربودا، ارمنستان، آروبا، بحرین، بولیوی، برونئی، جیبوتی، کویت، مونته نگرو، میانمار، پیتکارین، سائو تومه و بریتانیا.
۷ روز: الجزایر، چین، کنگو، کوبا، السالوادور، جزایرفالکلند، اردن، مغولستان، عمان، روسیه، سنت لوسیا، جزایرسلیمان، توکلائو وامارات متحده عربی.
۶ روز: آفریقای مرکزی، اتیوپی، فیجی، رومانی، صربستان، ویتنام، زیمبابوه و نائورو.
کمتر از 5 روز قطر، سوییس ، عربستان، گامیبیا ، هندوستان، رواندا و بوتان و کوموربه این ترتیب ایران با ۲۵ روز تعطیلات عمومی در سال، صاحب رتبه نخست در جهان از لحاظ تعطیلات رسمی است.
اما میدانید رابطه این دو چی هستش ؟
مشکلات مالی _خطرات جاده ای و غیره.... برای مسافرت رفتن در ایام تعطیل چه اندازه میتواند مانع خوشحالی شود؟
والا امریکا تعطیلی هاس خیلی بیشتر از 10 روزه ها!!!
شک هم نداری؟
