گفتگو با بهزاد فتاحی "مهندس برتر جوان راه آهن" استرالیا "برای خیلی چیزهای ایران دلتنگم. برای مردم، برای پدر و مادرم، برای دوستانم، برای محیط دانشگاه و برای حرف زدن به زبان فارسی، الان از اینکه بعد از مدتها می توانم با کسی فارسی حرف بزنم، خوشحالم."
این ها بخشی از صحبت های بهزاد فتاحی دانشجوی دکتری مهندسی عمران در دانشگاه ولونگونگ استرالیاست که به عنوان مهندس برتر جوان راه آهن استرالیا و اقیانوسیه در سال ۲۰۰۷ برگزیده شده است.
بهزاد ۲۸ سال دارد و در سال ۲۰۰۳ از طریق گرفتن بورسیه برای ادامه تحصیل به استرالیا آمد تا دکتری مهندسی عمران بخواند. اما درهمین زمان کوتاه که از اقامت او در استرالیا می گذرد دست آوردهای بسیاری داشته است.
مقاوم سازی خاک
بهزاد در خصوص دلیل انتخاب خود به عنوان برترین مهندس راه آهن، می گوید: "کاری که من انجام دادم این بود که توانستم روش ارزانی را پیدا کنم که بتوان خاک سست زیر ریل قطارها را از طریق کاشت درختان مقاوم ساخت." و در ادامه به زبان ساده در خصوص پروژه اش می گوید:" ریل را ه آهن وقتی که بر روی خاک قرار می گیرد بدلیل عبور قطارها به خاک زیرین خود فشار می آورد و خاک نشست می کند و به مرور زمان و پس از بارندگی های زیاد کم کم فضایی کاسه مانند در زیر ریل ایجاد می شود و خاک بدلیل اشباع شدن از آب تغییر شکل می دهد. من برای اولین بار به این نتیجه رسیدم که با کاشت درختان با فاصله متناسب از ریل می توان از طریق ریشه های درخت، آب زیر ریل ها را جذب کرد و در نتیجه خاک را مقاوم ساخت."
در ده سال گذشته دولت استرالیا در حدود ۳ میلیارد دلار بودجه برای نگهداری ریل های راه آهن خرج کرده است و با روشی که بهزاد فتاحی پیدا کرده است هزینه های راه آهن استرالیا بسیار تقلیل می یابد. بهزاد می گوید: "روشی که من پیدا کردم بسیار ارزان و قابل اعتماد است. به پاکسازی هوا کمک می کند و همچنین میزان گازهای گلخانه ای که بدلیل عبور قطارها تولید می شود را بسیار کم می کند."
به گفته وی، این ایده که می توان با کاشت درختان به مقاوم سازی خاک پرداخت برای اولین بار بود که مورد بررسی قرار می گرفت. آقای فتاحی در این خصوص می گوید: "پروژه ای که من انجام دادم پیوندی بین مهندسی زیستی و مکانیک خاک بود و در نوع خود کم سابقه بود. در ابتدای کار اصلاً معلوم نبود که این پروژه چه سرانجامی دارد، اما من چهار سال بر روی آن کار کردم و به نتایج درخور توجه ای رسیدم."
بهزاد لیسانس خود را از دانشكده فني دانشگاه تهران و فوق لیسانس را از دانشگاه پلی تکنیک تهران اخذ کرده و در پاسخ به این سئوال که آیا این پروژه در ایران نیز کاربرد دارد می گوید: "صد درصد. در ایران نیز خاک هایی وجود دارد که برای زیر ریل مناسب نیست و با این روش ارزان، می توان خاک بستر ریل را مقاوم ساخت. کاری که که ما الان در حال تحقیق هستیم کار بر روی درختان محلی است. چنانچه از این روش بخواهد در ایران استفاده شود در ابتدا باید تحقیق مختصری در خصوص نوع درختان کرد و سپس خواص خاک و محاسبات علمی را در خصوص روش کاشت درختان انجام داد. اما باید گفت که تحقیقات ما نشان می دهد که درختان خاصی هستند که اثر بسیار مفیدی دارند و در حال حاضر ما در حال تحقیق در زمینه بهترین نوع درخت هستیم . این پروژه نه تنها در ایران، بلکه در تمامی نقاط جهان قابل اجراست."
جایزه برترین مهندس جوان راه آهن، هر ساله توسط انجمن راه آهن استرالیا به کسانی اعطا می شود که زیر سی سال سن داشته باشند و در زمینه صنعت راه آهن دستاورد مهمی داشته باشند.
اگر ایران بودم...
این پژووهشگر در پاسخ به این سئوال که چنانچه در ایران بود آیا به این موقعیت می رسید می گوید:" در ایران مشکل اصلی این است که کارهای تحقیقاتی با کاری که مورد نیاز صنعت است زیاد مطابقت ندارد. من دوست دارم در جایی کار کنم که از من بیشتر استفاده می شود و بهتر بتوانم به بشریت خدمت کنم. من در پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی کار می کردم و مطمئنم اگر آنجا هم بودم کارهای خوبی می کردم، ولی شاید نتایج یافته هایم متفاوت بود."
آقای فتاحی در ادامه می گوید:" بسیار دوست دارم به ایران برگردم و اگر بدانم جایگاهی دارم و از توانایی های من استفاده می شود در ایران کار کنم. دوست ندارم به ایران برگردم و دچار زندگی روزمره شوم. هر وقت در ایران زمینه ای برای کار فراهم شود مسلما اولویتم با ایران است. چون وطنم است. خانواده، اساتید و کسانی که مرا تربیت کردند آنجا هستند."
بهزاد فتاحی در خصوص تفاوت های دوران جوانی اش که بخشی عمده آن را در ایران و بخشی را در استرالیا گذرانده، چنین میگوید: "در استرالیا به عنوان یک ج۲وان خیلی چیزها را می توان انتخاب کرد. ولی در ایران شاید بدلایل تاریخی، خیلی چیزها را جامعه به شما تحمیل می کند تا در یک مسیر مشخص حرکت کنیم. اگر در ایران شما ایده خاصی داشته باشید و بخواهید آنرا دنبال کنید، بسیار سخت است. من در ایران بیشتر درس می خواندم، اما اینجا در کنار درس از ما خواسته می شود که کارهای دیگر هم انجام دهیم و از زندگی لذت بیشتری ببریم. در استرالیا به راحتی می توان انتخاب کرد. من الان در کنار درس خواندن ورزش می کنم و با دوستانم بسیار به سفر می روم. در ایران که زندگی می کردم فکر نمی کردم که چقدر مسافرت کردن مهم است. اما در استرالیا فرهنگ به گونه ای است که افراد به سفر کردن تشویق می شوند چون امکانات به طور یکسان در همه جا وجود دارد."
بهزاد در حال حاضر هفته ای سه روز در دانشگاه به دانشجویان مقطع لیسانس و فوق لیسانس درس می دهد و هفته ای دو ساعت نیز در کالج دانشگاه، زبان انگلیسی تدریس می کند. بهزاد در پاسخ به این سئوال که چه توصیه ای به دیگر جوانان ایرانی دارد می گوید: "به نظرم سعی کنند که زندگی منظم
داشته باشند و بدانند که در روز، هفته، ماه، سال چه کاری می خواهند انجام دهند. مهمترین چیز این است که باید بر اساس برنامه جلو رفت و کار را با بازدهی بالا انجام داد. به نظر من اینکه چقدر باهوش هستیم زیاد مهم نیست، بلکه یادگیری مهم است. هوش بدون یادگیری بازدهی ندارد. به نظر من نباید فقط درس خواند، بلکه زمانی را برای اوقات فراغت نیز باید در نظر گرفت."
بهزاد فتاحی درسالهای 2005 و ۲۰۰۶ به ترتیب موفق به دریافت جایزه نخست مهندسان ژئوتکنیک جوان انستیتوی مهندسان استرالیا در سیدنی و جایزه ممتاز و لوح افتخار بهترین کار تحقیقاتی دانشگاه ولونگونگ استرالیا در زمینه "فناوری های نوین و پیشتاز برای ساختن و دگرگون کردن صنایع استرالیا" شده بود. او همچنین مقالات بیشماری را چاپ و نشر کرده و در کنفرانس های بین المللی بسیاری نیز سخنرانی کرده است.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
