اصول گزارشگری در رادیو :
«گزارش» از جمله قالب های برنامه سازی است که میتواند دارای جایگاه و نقشی در رسانه جمعی رادیو باشد. گزارش؛ چه در شکل حضور گزارشگر در محل حادثه و رخداد و بیانی توصیفگونه از آن چه در حال انجام است و چه در شکل بررسی و پیگیری حادثه و رخدادی خاص در مطبوعات، دیگر ایستگاههای رادیویی، کانالهای تلویزیونی، پایگاههای اطلاعرسانی و حتی به صورت تلفنی و چهرهبهچهره از سوی گزارشگر و ارائه گزارش با بیان خود یا گوینده و مجری برنامه، از جمله توانمندیها و ظرفیتهای رادیو در اطلاعرسانی بهنگام و حضور بیواسطه و درلحظه در متن جامعه و حوادث و رخدادهای آن بهشمار میآید که میتواند در صورت استمرار شایسته در بهکارگیری و سرمایهگذاری مناسب در پشتیبانی، تولید و تهیه آن، به منزله برگبرنده فعالیتها و عملکردهای رسانهای ایستگاههای مختلف رادیویی در جامعه و در نزد مخاطبان هدف، برداشت و تلقی شود.
آشنایی هرچه افزونتر با اصول و بایستههای حضور و فعالیت پرثمر در عرصه گزارش و گزارشگری رادیویی، و پاسخگویی با نگاهی انتقادی به پرسشهای حاصل از آن از سوی دستاندرکاران میتواند گام آغازین در برپاساختن چنین بنایی رفیع به شمار آید؛ وابسته به آنکه پرسشهای ساده و صریح، پاسخهایی انتقادی و توأم با شفافیت و صداقت بیابند تا بتوانند در آسیبشناسی وضعیت موجود و درانداختن چشمانداز مطلوب، بهدرستی بهکار آیند و مثمرثمر باشند:
1- اصل بازگویی: تا چه اندازه گزارشگران، توانا به بازگویی جزئیات حوادث و رخدادها، متناسب با درک و دریافت مخاطبان هستند و میتوانند با درنظرگیری همزمان تنگناها و چارچوبهای اخلاقی و حقوقی فعالیت در رسانه، مخاطبان را به این باور برسانند که چون ضبط صوت یا دوربین عکاسی به ثبت و ضبط دقیق و هنرمندانه جزئیات موردنیاز آنها میپردازند؟
2- اصل بیطرفی: تا چه اندازه گزارشها با اعتقاد و التزام به چنین باوری، تولید و تهیه میشوند که به دور از پیشداوریها و جانبداریهای نخنماشده پیشپاافتاده، تنها به بیان و توصیف حوادث و رخدادها بپردازند و داوری نهایی را بر عهده مخاطبان بگذارند؟
3-اصل صحت: تا چه اندازه مخاطبان با شنیدن و گوشدادن به گزارشها به درستی آن، باور و به نگاه واقعبینانه آن، اعتقاد مییابند و وجود هرگونه ناراستی و نگاه آمیخته با اغراق را در ارائه آن، انکار میکنند؟
4- اصل گیرایی: تا چه اندازه شیوههای ارائه گزارشها، جذاب در جلب توجه و نظر مخاطبان است و میتواند آنها را به پیگیری گزارشها و تداوم شنیدن و گوشدادن به آن ها وادارد و ترغیب سازد؟
5-اصل مخاطبگرایی: تا چه اندازه در انتخاب و گزینش موضوع و فرایند بسط و گسترش آن در قالب گزارش؛ انتظارها، خواستها، نیازها و در کوتاه سخن، دغدغههای مخاطبان برجسته میشود و مورد توجه دست اندرکاران قرار میگیرد؟
6- اصل کاربرد تجسم و تخیل: تا چه اندازه از توان تجسم و تخیل در ساخت گزارشها برای کمک به بازسازی حوادث، مسائل و واقعیتهای اجتماعی در اندیشه و ذهن مخاطبان استفاده میشود؟ آیا چنین توانی در خدمت بیان واقعیت بوده و ریشه در واقعیت دارد؟
7- اصل فقدان کاربرد صفت: تا چه اندازه در ارائه گزارشها، بهجای کاربرد «صفت» که مبتنی بر ذهنیسازی گزارش و پیشداوری گزارشگر است، اهمیت حوادث و رخدادها به شکلی ملموس نشان داده میشود و جنبه های عینی آن در بازسازی واقعیتهای اجتماعی بهصورتی محسوس در پیشروی مخاطبان قرار میگیرد؟
2. طرز بيان شامل بيان طبيعي – لحن صادقانه – زبان متناسب با سطح مخاطب
3. قدرت بيان شامل بداهه گويي – فضاسازي – شيوه گفت و گو و طرح سوال براساس ايده مصاحبه
4. ابتکار و نو آوري شامل سوژه تازه و غير تکراري – مسئله روز و فراگير براي مخاطب
5. سطح سواد و اطلاعات شامل ميزان تحقيق و اشراف گزارشگر بر موضوع و سوژه
6. توانايي در برقراري ارتباط و اداره کردن بحث
7. نکات فني شامل : تعادل و هماهنگي سطح صدا لول – استفاده مناسب از آمبيانس محيط – اديت و تدوين صحيح – قابل تفکيک بودن صدا ي مصاحبه
8. اخلاق و ادب حرفه اي شامل : وقار و متانت ، پرهيز از تحقير و لحن بازجو مآبانه و محاکمه
منبع: ferquence.blogfa.com
«گزارش» از جمله قالب های برنامه سازی است که میتواند دارای جایگاه و نقشی در رسانه جمعی رادیو باشد. گزارش؛ چه در شکل حضور گزارشگر در محل حادثه و رخداد و بیانی توصیفگونه از آن چه در حال انجام است و چه در شکل بررسی و پیگیری حادثه و رخدادی خاص در مطبوعات، دیگر ایستگاههای رادیویی، کانالهای تلویزیونی، پایگاههای اطلاعرسانی و حتی به صورت تلفنی و چهرهبهچهره از سوی گزارشگر و ارائه گزارش با بیان خود یا گوینده و مجری برنامه، از جمله توانمندیها و ظرفیتهای رادیو در اطلاعرسانی بهنگام و حضور بیواسطه و درلحظه در متن جامعه و حوادث و رخدادهای آن بهشمار میآید که میتواند در صورت استمرار شایسته در بهکارگیری و سرمایهگذاری مناسب در پشتیبانی، تولید و تهیه آن، به منزله برگبرنده فعالیتها و عملکردهای رسانهای ایستگاههای مختلف رادیویی در جامعه و در نزد مخاطبان هدف، برداشت و تلقی شود.
آشنایی هرچه افزونتر با اصول و بایستههای حضور و فعالیت پرثمر در عرصه گزارش و گزارشگری رادیویی، و پاسخگویی با نگاهی انتقادی به پرسشهای حاصل از آن از سوی دستاندرکاران میتواند گام آغازین در برپاساختن چنین بنایی رفیع به شمار آید؛ وابسته به آنکه پرسشهای ساده و صریح، پاسخهایی انتقادی و توأم با شفافیت و صداقت بیابند تا بتوانند در آسیبشناسی وضعیت موجود و درانداختن چشمانداز مطلوب، بهدرستی بهکار آیند و مثمرثمر باشند:
1- اصل بازگویی: تا چه اندازه گزارشگران، توانا به بازگویی جزئیات حوادث و رخدادها، متناسب با درک و دریافت مخاطبان هستند و میتوانند با درنظرگیری همزمان تنگناها و چارچوبهای اخلاقی و حقوقی فعالیت در رسانه، مخاطبان را به این باور برسانند که چون ضبط صوت یا دوربین عکاسی به ثبت و ضبط دقیق و هنرمندانه جزئیات موردنیاز آنها میپردازند؟
2- اصل بیطرفی: تا چه اندازه گزارشها با اعتقاد و التزام به چنین باوری، تولید و تهیه میشوند که به دور از پیشداوریها و جانبداریهای نخنماشده پیشپاافتاده، تنها به بیان و توصیف حوادث و رخدادها بپردازند و داوری نهایی را بر عهده مخاطبان بگذارند؟
3-اصل صحت: تا چه اندازه مخاطبان با شنیدن و گوشدادن به گزارشها به درستی آن، باور و به نگاه واقعبینانه آن، اعتقاد مییابند و وجود هرگونه ناراستی و نگاه آمیخته با اغراق را در ارائه آن، انکار میکنند؟
4- اصل گیرایی: تا چه اندازه شیوههای ارائه گزارشها، جذاب در جلب توجه و نظر مخاطبان است و میتواند آنها را به پیگیری گزارشها و تداوم شنیدن و گوشدادن به آن ها وادارد و ترغیب سازد؟
5-اصل مخاطبگرایی: تا چه اندازه در انتخاب و گزینش موضوع و فرایند بسط و گسترش آن در قالب گزارش؛ انتظارها، خواستها، نیازها و در کوتاه سخن، دغدغههای مخاطبان برجسته میشود و مورد توجه دست اندرکاران قرار میگیرد؟
6- اصل کاربرد تجسم و تخیل: تا چه اندازه از توان تجسم و تخیل در ساخت گزارشها برای کمک به بازسازی حوادث، مسائل و واقعیتهای اجتماعی در اندیشه و ذهن مخاطبان استفاده میشود؟ آیا چنین توانی در خدمت بیان واقعیت بوده و ریشه در واقعیت دارد؟
7- اصل فقدان کاربرد صفت: تا چه اندازه در ارائه گزارشها، بهجای کاربرد «صفت» که مبتنی بر ذهنیسازی گزارش و پیشداوری گزارشگر است، اهمیت حوادث و رخدادها به شکلی ملموس نشان داده میشود و جنبه های عینی آن در بازسازی واقعیتهای اجتماعی بهصورتی محسوس در پیشروی مخاطبان قرار میگیرد؟
ویژگی های گزارشگران :
1. کيفيت صدا شامل شفافيت – جذابيت و دلپذيري
2. طرز بيان شامل بيان طبيعي – لحن صادقانه – زبان متناسب با سطح مخاطب
3. قدرت بيان شامل بداهه گويي – فضاسازي – شيوه گفت و گو و طرح سوال براساس ايده مصاحبه
4. ابتکار و نو آوري شامل سوژه تازه و غير تکراري – مسئله روز و فراگير براي مخاطب
5. سطح سواد و اطلاعات شامل ميزان تحقيق و اشراف گزارشگر بر موضوع و سوژه
6. توانايي در برقراري ارتباط و اداره کردن بحث
7. نکات فني شامل : تعادل و هماهنگي سطح صدا لول – استفاده مناسب از آمبيانس محيط – اديت و تدوين صحيح – قابل تفکيک بودن صدا ي مصاحبه
8. اخلاق و ادب حرفه اي شامل : وقار و متانت ، پرهيز از تحقير و لحن بازجو مآبانه و محاکمه
منبع: ferquence.blogfa.com