راديوگرافي قفسه سينه

[p.t.o]

راديوگرافي قفسه سينه

راديوگرافي از قفسه سينه چيست؟
CXR رايج ترين آزمون تشخيصي راديوگرافي است. تصوير قفسه صدري تصاويري از قلب، ريتين، راههاي هوايي، عروق خوني و استخوانهاي مهره قفسه سينه به ما مي دهد.
پرتوبرداري با اشعه ايكس يك آزمون پزشكي غير تهاجمي است كه به پزشك در تشخيص و درمان وضعيت هاي درمان كمك مي كند. تصويربرداري با اشعه ايكس است كه شامل تحت تشعشع قرار دادن قسمتي از بدن با دزي كوچك از پرتوهاي يونيزان به منظور توليد تصويري از داخل بدن است. پرتوهاي ايكس قديمي ترين و رايج ترين ابزار براي تصويربرداري پزشكي است.
موارد معمول استفاده از اين روش چيست؟
CXR به منظور ارزيابي ريتين، قلب و ديواره قفسه سينه به كار مي رود.
يك CXR عموما" اولين آزمون تصويربرداري مورد استفاده براي كمك به تشخيص علائم زير است:

• كاهش تنفس
• سرفه بد و مزمن
• درد قفسه سينه يا جراحت
• تب

پزشكان اين آزمايش را براي كمك به تشخيص يا كنترل درمان در وضعيت هاي زير استفاده مي كنند:

• پنوموني
• نارسايي قلبي و ديگر مشكلات قلب
• آمفيزم
• سرطان ريه
• ديگر وضعيت هاي پزشكي

چگونه براي اين آزمون آماده شوم؟
اين آزمون نياز به آمادگي خاصي نمي خواهد.
ممكن است از شما بخواهند تا تعدادي يا همه لباسهاي خود را درآوريد و يك گان را در طول آزمون بپوشيد. ممكن است از شما خواسته شود تا جواهرات، عينك و يا هر چيز فلزي يا لباسي كه در تصاوير مداخله داشته باشد را در بياوريد.
خانمها بايد هميشه پزشك يا تكنولوژيست را در صورت بارداري مطلع سازند. بسياري از تصاوير در طي دوران بارداري انجام نمي شود. زيرا جنين نبايد تحت تشعشع قرار گيرد. در صورت نياز، اقدامات احتياطي بايد براي كاهش پرتوگيري انجام شود.
تجهيزات شبيه به چه هستند؟
تجهيزات عموما" شامل يك دستگاه است كه به ديوار نصب شده است،و همچنين وسيله اي شبيه به جعبه كه فيلم يا يك صفحه خاص در آن تصاوير را ثبت مي كند.
تجهيزات ممكن است با يك تيوب معلق در بالاي تختي كه بيمار روي آن دراز مي كشد ترتيب داده شود.
يك كشو در زير تخت، فيلم X-Ray و يا صفحه ثبت ديجيتال را در خود جاي مي دهد.
دستگاه اشعه ايكس پرتابل، يك دستگاه فشرده است كه در بيمارستان يا اتاق اورژانس برده مي شود. تيوب اشعه ايكس يك بازوي قابل انعطاف است كه درحاليكه نگه دارنده فيلم X-Ray يا صفحه ثبت ديجيتالي در زير بيمار قرار دارد بر روي بيمار باز مي شود.
اين كار چگونه انجام مي شود؟
اشعه ايكس فرمي از تشعشع است شبيه به نور يا امواج راديويي. اشعه هاي ايكس از ميان بيشتر اشيا و همچنين بدن عبور مي كند. هنگامي كه اين اشعه به دقت بر روي قسمتي از بدن كه تحت آزمايش است هدف گيري مي شود، و ماشين اشعه ايكس رگباري كوچك از تشعشع را از داخل بدن عبور داده و تصوير را برروي فيلم فوتوگرافيك و يا صفحه ثبت ديجيتال تصوير ثبت مي كند.
قسمتهاي مختلف بدن درجات مختلف اشعه ايكس را جذب مي كند. استخوانهاي متراكم اشعه بيشتري را نسبت به بافت نرم مثل ماهيچه، چربي و ارگانها جذب مي كند و اجازه به عبور اشعه بيشتري را از بدن مي دهد. در نتيجه، استخوانها در X-Ray سفيد، بافت نرم در سايه اي از خاكستري و هوا سياه ظاهر مي شود.
برروي CXR، دنده ها، مهره ها بيشترين تشعشع را جذب كرده و در تصوير سفيد يا خاكستري روشن ظاهر مي شوند. بافت ريه پرتو كمتري را جذب كرده و برروي تصوير سياه ظاهر مي شود.
تا همين اواخر هم، تصاوير X-ray به صورت يك فيلم (مشابه يك نگاتيو فيلم) نگه داري مي شد. امروزه، بيشتر تصاوير فايلهاي ديجيتالي هستند كه به صورت الكترونيكي ذخيره مي شوند. اين تصاوير ذخيره شده به آساني در دسترس بوده و در بعضي مواقع با تصاوير X-Ray كنوني براي تشخيص يا كنترل بيماري مورد مقايسه قرار مي گيرند.
اين آزمون چگونه اجرا مي شود؟
معمولا، دو نما از ريه گرفته مي شود يكي از پشت و ديگري در حاليكه بيمار در مقابل صفحه ثبت تصوير قرار دارد تكنولوژيست، فردي كه اختصاصا" براي اجراي تصاوير راديوگرافي آموزش ديده است، بيمار را با دستها برروي لگن وضعيت داده و ريه به صفحه تصوير فشرده مي شود. براي نماي دوم، در حالكيه بازوهاي بيمار بالا هستند، پهلوي بيمار در برابر صفحه نمايش است.
شما بايد به منظور جلوگيري از محوشدن تصوير نفس خود را براي چند ثانيه نگه داريد.
مزايا در برابر خطرات اين آزمون چيست؟
مزايا:

• هيچ پرتوي در بدن بيمار بعد از آزمون باقي نمي ماند.
• پرتوهاي ايكس عموما" هيچ اثر جانبي در حد تشخيصي ندارد.
• تجهيزات X-ray نسبتا" ارزان بوده و به طور گسترده در اتاقهاي اورژانس در دسترس هستند.
• به علت تصويربرداري سريع و آسان ايكس اين آزمون به ويژه براي تشخيصهاي اورژانسي و درمان مورد استفاده است.

خطرات:

• هميشه شانس كمي براي ايجاد سرطان از تشعشعات گسترده در برابر پرتودهي وجود دارد. هر چند كه مزاياي يك تشخيص دقيق بيشتر از خطرات آن است.
• CXR يكي از آزمونهاي پزشكي با پائين ترين سطح پرتودهي است كه امروزه اجرا مي شود. دز تشعشعي موثر اين آزمون در حدود 0/1mSv است كه برابر ميانگين دز دريافتي يك فرد معمولي از تشعشعات پس زمينه اي در طي 10 روز است.