عنوان: ذاتي و عرضي در دين نويسنده(گان): محمد عرب صالحي، |
چکيده: در اين مقاله، نخست به تعريف عرضي و ذاتي و بيان لوازم قول به تقسيم عناصر تشكيل دهنده دين به عرضي و ذاتي مي پردازيم و آن گاه نقض ها و نقدهاي اين ديدگاه را بيان، و در پايان معناي درستي را كه مي توان از عرضي و ذاتي در دين اراده كرد تبيين مي كنيم. نوشتار حاضر نقدي است درون ديني و برون ديني بر نظرات برخي از روشن فكران داخلي كه متاثر از فلسفه غرب و به ويژه مباحث هرمنوتيك فلسفي و هيستوريسيزم فلسفي اند. برپايه اين نگاه بسياري از آموزه هاي اصيل اسلام تاريخمند و زمانمند مي شوند و از گردونه اعتبار دايم بيرون مي روند. روش تحقيق در اين مقاله، تركيبي است از روش هاي تحليلي، عقلي و نقلي. |
کليدواژگان: عرضي، ذاتي، دين، مقاصد دين |
