رودخانه کارون پرآب ترین و بلندترین رود در ایران است که 950 کیلومتر طول دارد و مساحت آبریز آن شش هزار کیلومتر مربع است. در حال حاضر 11 سد و نیروگاه روی کارون در حال بهره برداری، ساخت یا در مرحله مطالعاتی هستند که حجم کل آنها در صورت تکمیل 21 میلیارد و 559 میلیون مترمکعب خواهد بود.حجم مفید این 11 سد هفت میلیارد و 986 میلیون مترمکعب برآورد شده است.
افزایش جمعیت شهرنشینی و پیشرفت های صنعتی و تکنولوژی نه تنها باعث افزایش میزان مصرف آب شهری شده بلکه میزان آلودگی محیط زیست را نیز افزایش داده است. به ویژه با گذشت زمان و افزایش کاربرد مواد شیمیایی مختلف از قبیل پاک کننده ها، حشره کش ها، علف کش ها، کودهای مختلف شیمیایی و غیره و تخلیه فاضلاب کارخانه ها و اختلاط آن با آب آبیاری مساله آلودگی آب را پیچیده تر ساخته است. شهر اهواز از معدود شهرهای ایران است که از وجود جریان مهم رودخانه ای در تمام طول سال برخوردار است. رود کارون در جهت شمال- جنوب در داخل شهر در جریان است و طبیعتاً نیازهای آبی شهر اعم از مصارف شرب، صنعت و آبیاری پوشش گیاهی و فضای سبز شهر ازاین منبع تامین می شود. مسائل طبیعی، بهداشتی، رفاهی و اجتماعی مرتبط با عبور این آبراهه مهم از داخل شهر اهواز از مقوله های قابل توجهی است که در هر مورد به طور جداگانه باید مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد.این رودخانه سالهای گذشته دچار کم آبی بوده و حجم آب رودخانه به یک سوم کاهش یافته است، یعنی دو سوم حجم آب کم شده است که در نتیجه آن میزان غلظت آلایندهها در آب نسبت به زمانی که دبی کارون نرمال بوده، بیشتر شده است. این نخستین عامل آلودگی آب خوزستان است.
خیلی از آلایندههای آلی مانند فاضلابهایی که وارد رودخانه میشوند بر اثر تجزیه توسط میکروارگانیزمها، ایجاد بوی بد میکنند؛ تولید گازهایی مانند متان و SH2 باعث میشود که محیط زیست اطراف رودخانه بوی تعفن بگیرد. مانند حالتی که برای شهر اهواز پیش آمده و ماههاست که ادامه دارد و در مواردی، بالا دست کنارههای رودخانه بوی تعفن بسیار بدی میدهد و در خیلی از مناطقی که بستر رودخانه راکد و به اصطلاح ماندآبی است، رنگ آب سیاه و کدر شده و بوی تعفن و لجن تمام فضا را پر کرده است.
میزان آلودگی آب رودخانه کارون در حال حاضر بسیار بالاست و به مرز هشدار رسیده است، البته آبی که برای آشامیدن برداشته میشود، تصفیه شده و از نظر میزان آلایندههای میکروبی استاندارد شده است، اما ذرات سنگین و آلایندههای خطرناکی مانند جیوه، کارنیوم و سرب که میزان آن در آب بسیار زیاد شده است، دیگر قابلیت تصفیه با روشهای معمول را ندارند.
حتی سموم کشاورزی بسیار خطرناکی در آب کارون مانند انواع حشرهکش و آفتکشها یافت میشود که وقتی سطح آب پایین میآید میزان آلودگی اینها بالا میرود.
همچنین زمینهای کشاورزی هم که در تمام طول مسیر کارون کشیده شده و به عنوان زهکش زمینها عمل میکند، شیبشان به سمت رودخانه است و موجب میشود که مازاد آبهای آبیاری کشاورزی وارد رودخانه شود و مواد مضر را وارد آب کارون میکند که به همین علت آب کارون برای شرب بسیار ناسالم و خطرناک شده است.به جز این عوامل ماهیانی درون رودخانه هستند که عمدتا به مصرف خوراکی میرسند، شیربت و نبی دوگونه از ماهیهای خوراکی رودخانه کارون هستند که مصرف خوراکی بالاتری دارند.
این ماهیها در نتیجه افزایش آلودگی، آلوده میشود که در طعم و کیفیت ماهی تاثیر میگذارد. همچنین میزان آلاینده در بدن این ماهیها زیاد است، چون آلودگی گوشت این ماهیهای خوراکی از ماهی به بدن انسان منتقل میشود، از نظر بهداشتی نباید مصرف شوند.این معضل کارون است.
افزایش جمعیت شهرنشینی و پیشرفت های صنعتی و تکنولوژی نه تنها باعث افزایش میزان مصرف آب شهری شده بلکه میزان آلودگی محیط زیست را نیز افزایش داده است. به ویژه با گذشت زمان و افزایش کاربرد مواد شیمیایی مختلف از قبیل پاک کننده ها، حشره کش ها، علف کش ها، کودهای مختلف شیمیایی و غیره و تخلیه فاضلاب کارخانه ها و اختلاط آن با آب آبیاری مساله آلودگی آب را پیچیده تر ساخته است. شهر اهواز از معدود شهرهای ایران است که از وجود جریان مهم رودخانه ای در تمام طول سال برخوردار است. رود کارون در جهت شمال- جنوب در داخل شهر در جریان است و طبیعتاً نیازهای آبی شهر اعم از مصارف شرب، صنعت و آبیاری پوشش گیاهی و فضای سبز شهر ازاین منبع تامین می شود. مسائل طبیعی، بهداشتی، رفاهی و اجتماعی مرتبط با عبور این آبراهه مهم از داخل شهر اهواز از مقوله های قابل توجهی است که در هر مورد به طور جداگانه باید مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد.این رودخانه سالهای گذشته دچار کم آبی بوده و حجم آب رودخانه به یک سوم کاهش یافته است، یعنی دو سوم حجم آب کم شده است که در نتیجه آن میزان غلظت آلایندهها در آب نسبت به زمانی که دبی کارون نرمال بوده، بیشتر شده است. این نخستین عامل آلودگی آب خوزستان است.
خیلی از آلایندههای آلی مانند فاضلابهایی که وارد رودخانه میشوند بر اثر تجزیه توسط میکروارگانیزمها، ایجاد بوی بد میکنند؛ تولید گازهایی مانند متان و SH2 باعث میشود که محیط زیست اطراف رودخانه بوی تعفن بگیرد. مانند حالتی که برای شهر اهواز پیش آمده و ماههاست که ادامه دارد و در مواردی، بالا دست کنارههای رودخانه بوی تعفن بسیار بدی میدهد و در خیلی از مناطقی که بستر رودخانه راکد و به اصطلاح ماندآبی است، رنگ آب سیاه و کدر شده و بوی تعفن و لجن تمام فضا را پر کرده است.
میزان آلودگی آب رودخانه کارون در حال حاضر بسیار بالاست و به مرز هشدار رسیده است، البته آبی که برای آشامیدن برداشته میشود، تصفیه شده و از نظر میزان آلایندههای میکروبی استاندارد شده است، اما ذرات سنگین و آلایندههای خطرناکی مانند جیوه، کارنیوم و سرب که میزان آن در آب بسیار زیاد شده است، دیگر قابلیت تصفیه با روشهای معمول را ندارند.
حتی سموم کشاورزی بسیار خطرناکی در آب کارون مانند انواع حشرهکش و آفتکشها یافت میشود که وقتی سطح آب پایین میآید میزان آلودگی اینها بالا میرود.
همچنین زمینهای کشاورزی هم که در تمام طول مسیر کارون کشیده شده و به عنوان زهکش زمینها عمل میکند، شیبشان به سمت رودخانه است و موجب میشود که مازاد آبهای آبیاری کشاورزی وارد رودخانه شود و مواد مضر را وارد آب کارون میکند که به همین علت آب کارون برای شرب بسیار ناسالم و خطرناک شده است.به جز این عوامل ماهیانی درون رودخانه هستند که عمدتا به مصرف خوراکی میرسند، شیربت و نبی دوگونه از ماهیهای خوراکی رودخانه کارون هستند که مصرف خوراکی بالاتری دارند.
این ماهیها در نتیجه افزایش آلودگی، آلوده میشود که در طعم و کیفیت ماهی تاثیر میگذارد. همچنین میزان آلاینده در بدن این ماهیها زیاد است، چون آلودگی گوشت این ماهیهای خوراکی از ماهی به بدن انسان منتقل میشود، از نظر بهداشتی نباید مصرف شوند.این معضل کارون است.