دستورالعمل توليد نهال موز

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
 

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
موز از مهمترين و با ارزش ترين منابع غذايي مردم دنياست و بطور غالب دركشورهايي كه در اقليم گرمسيري و نيمه گرمسيري قرار دارند كشت مي شود.
موز گياهي است از خانواده Musaceae و جنس Musa ، تك لپه ، چندساله علفي با جثه بزرگ، پايه مادري داراي يك انشعاب از ساقه زيرزميني به نام ريزوم ( كورم ) است ، گياه داراي ساقه كاذب راست بوده كه از بهم پيچيدگي قاعده برگ ها بوجود مي آيد و سيستم انتهايي در مركز ساقه كاذب نزديك سطح خاك قرار گرفته كه اطراف آن را پريمورديوم هاي برگ فرا گرفته است. هر پريموريوم بطرف بالا رشد كرده و از قاعده به دمبرگ و پهنك تمايز مي يابد عموماً در مرحله گلدهي 15-10 برگ فعال و در مرحله رسيدگي ميوه 10-5 برگ دارد كه تعداد برگها در شرايط محيطي خاص و بيماريها كم مي شود و پس از توليد گل و ميوه ، ساقه ميوه دهنده از سطح زمين بريده مي شود و يكي از پاجوش هاي گياه مادري ، جايگزين پايه مادري مي گردد




در شکل زیر مقایسه ای شده بین گیاه موز و نارگیل:

 

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
ژنتيك موز :

ارقام موز براساس ژنوم آنها كه از كدام گروه باشد و تعداد كروموزوم ( پلوئيدي ) از يكديگر تفكيك مي شوند. تعداد كروموزوم پايه X=11 مي باشد و داراي ژنوتيپ هاي دي – تري و تترا پلوئيد مي باشند كه 300-200 كلون موجود در دنيا را در بر مي گيرد و بيش از نصف آنها تري پلوئيد و بقيه ديپلوئيد و تتراپلوئيد هستند.
 

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
انواع موز :


موزهاي خوراكي ، موزهاي پختني ( Plantain ) ، موزهاي اليافي و موزهاي تزئيني
قسمت هاي مهم گياه موز شامل : ريشه ( Root ) ، ساقه هوايي ( Stem ) ، ساقه زيرزميني ( Rhizom ) ، گل آذين ( inflorescence) ، ميوه ( Fruit) ، پاجوش ( Sucker ) ، برگ (Leaf)‌ مي باشد.
در هر گل آذين موز 3 نوع گل مشاهده مي شود كه عبارتند از : گل ماده ، گل خنثي و گل نر

گل ماده :
در ابتداي خوشه از طرف تنه گياه موز ، گلهاي ماده كه تخمدان آنها تبديل به ميوه
مي شود مشاهده مي گردند. تعداد پنجه در اين قسمت از خوشه در حدود 16-6 عدد مي باشد و تعداد ميوه پس از تلقيح نسبت به انواع مختلف موز درحدود 200 دانه خواهد بود در اين قسمت از خوشه ، گل موز كامل است يعني داراي تخمدان و پرچم مي باشد.

گل خنثي :
اين گلها بعد از گلهاي ماده بطرف انتهاي خوشه قرار دارند كه تخمدان آنها تبديل به ميوه نمي شود و با براكته هايي كه همراه دارند خشك شده واز بين مي روند.

گل نر:
در قسمت آخر خوشه بعد از گلهاي خنثي شروع شده و تا انتهاي خوشه موز ادامه دارند ، داراي دانه گرده فعال مي باشند گلهاي نر تا موقع رسيدن كامل ميوه و از بين رفتن آنها به توليد و رشد خود ادامه مي دهند در اين دسته از گلها تخمدان و پرچم هر دو موجود هستند ولي پس از بوجود آمدن تخمدان رشد آن متوقف مي شود.
تخمدان در گل ماده موز داراي 3 كارپل مي باشد كه به وسيله جدارهايي از هم جدا شده اند. تشكيل ميوه بصورت پارتنوكارپيك ( بدون دخالت دانه گرده) است.
 

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
ارقام موز :

موزهاي خوراكي توسط سيموندزوشفرد ( 1955 ) و استووسيموندز (‌1987 ) در گروههاي ژنومي زير رده بندي مي شوند.
AA (ديپلوئيد )
AAA ( تريپلوئيد )
AAB ( تريپلوئيد )
AB ( ديپلوئيد )‌
ABB ( تريپلوئيد )
ABBB ( تتراپلوئيد )

1- گروه AAA ( تريپلوئيد ) : از اين گروه رقم گروس ميشل است كه تا سال 1950 بعنوان رقم عمده در بازار جهاني مورد استفاده بود . در سال 1960 به وسيله ارقام مقاوم به بيماري پانامائي جايگزين گرديد.
2- گروه كاونديش : اهميت زياد اين گروه براي صادرات و تنوع زياد ارقام مي باشد . ارتفاع 2 - 8/1 متر براي دووارف كاونديش امكان استفاده از امكانات و موقعيت مكاني را براي توليد محصول مناسب فراهم مي كند.
3- گروه AAAA : در اين گروه گياه حاصل از دو رگ گيري بين( ديپلوئيد ×تريپلوئيد ) بدست آمده است.
4- گروه AB : اين گروه اهميت تجاري ندارد
5- گروه AAB : دو رگه هاي تريپلوئيد كه از هند منشاء گرفته اند و اشكال جهش يافته آن وجود دارد.
6- گروههاي AABB ، AAAB و ABBB كه تنها تتراپلوئيدهاي طبيعي هستند كه در طبيعت مورد بحث قرار نگرفته اند.


موزهاي محلي ايران:
براي رده بندي موزهاي محلي ايران مطالعه اي با روش ژنومي سيمونذر و شفرد كه اساس آن كاربرد صفات مرفولوژيكي بوده است انجام شده است و طي آن ارقام به قرار زير رده بندي گرديدند:
رقم هندي- رقم هاريچال – رقم سه گوش پاكستاني – رقم مينابي – رقم هزار – رقم فرد – گروههاي موز AAB و ABB
 

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
انتخاب محل كشت :

موز محصول مناطق حاره اي بوده و اصولاً‌ مناطق گرمسيري مرطوب جهت كشت و پرورش آن مساعد است ولي بعضي ارقام مانند رقم كاونديش پاكوتاه را مي توان در مناطق نيمه گرمسيري مرطوب با حداقل درجه حرارت 10 درجه سانتي گراد تا حداكثر 42 درجه سانتي گراد و با ميزان بارندگي سالانه حداقل 5/1 متر كشت نمود. نقطه صفر موز 11 درجه سانتي گراد و درجه حرارت مطلوب 27-24 درجه سانتي گراد است.
 

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
ازدياد موز :


نهال موز كه ميوه آن خوراكي است و فاقد هسته مي باشد از چند طريق تكثير مي گردد .



تكثير بوسيله ريزوم :

گياه موز داراي ساقه زيرزميني يا ريزوم است كه شكل تقريباً‌ گرد دارد . رشد زيادتر يك يا چند سلول آن توليد شبه ساقه وساقه هوايي مي نمايد در تكثير موز با ريزوم در زمان جدا كردن ريزوم جوان يا قسمتي از ريزوم پايه مادري اولاً‌ بايد بخش انتخاب شده بدون زخم خوردگي و زدگي بوده و حتماً يك يا چند نقطه نموي داشته باشد ثانياً محل برش يا مقطع محلي كه ريزوم جوانه از پايه مادري جدا مي شود بايد كاملاً‌ صاف باشد كه در غيراينصورت انواع ميكروبهاي قارچي و باكتريايي درداخل ريزوم نفوذ كرده باعث فساد و پوسيدن آن مي شود.
 

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
تكثير به وسيله پاجوش :

پاجوش در موز يك نوع شاخه فرعي است كه از ساقه زيرزميني بوته مادر منشعب شده و يك گياه كامل را به وجود مي آورد وقتي مي توان به جدا كردن پاجوش از پايه مادري مبادرت كرد كه ساقه هوايي در ميان شبه ساقه كاملاً‌ تشكيل شده و شروع به نمو كرده باشد اين امر حدود شش ماه بعد از پيدايش پاجوش انجام ميگيرد قبل از اين مدت نسوج ساقه زيرزميني پاجوش بسيار نرم و آبدار بوده و ذخيره موادغذايي آن به اندازه اي كم است كه احتمال ريشه دار شدن پاجوش بسيار ناچيز است .
 

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
تكثير از طريق كشت بافت :

از حدود سال 1985 كشت موز با استفاده از گياهان حاصل از كشت بافت بصورت تجارتي و به شكل متناوب و مرسوم مورد استفاده قرار گرفته است بيماريهاي ويروسي و باكتريايي امروزه موزهاي تجاري را با خطر انقراض مواجه كرده است بعلت تكثير غيرجنسي موز و عدم هتروزيگوت بودن ارقام و يكنواختي بيش از حد در ژنوم ارقام تجاري موز ، مقاومت گياهان كاسته شده و اين كاهش ادامه دارد. پاتوژنهاي ويروسي باعث كندي رشد شده و كاهش محصول دهي را به همراه دارد تا زمانيكه ويروسها به طور كامل متابوليسم ميزبان را از بين نبرده اند نمي توان آنها را از بدن ميزبان خارج كرد. مريستم ها فاقد ويروس مي باشند و بعلت رشد سريع و عدم تمايز يابي و فقدان آوند، ويروسها به مريستم نمي رسند.


براي كشت مريستم :
1- ابتدا ريزنمونه ها ( explant ) از ناحيه مريستمي ريزوم جدا مي گردد سپس نمونه ها در الكل 70٪ ضدعفوني سطحي مي گردند.
2- ريزنمونه ها در Hg Cl ضدعفوني مي گردند.
3- ريز نمونه ها با آ ب مقطر شستشو مي گردند.
4- ريزنمونه ها به محيط كشت مصنوعي در لوله هاي كشت انتقال مي يابند.
5- لوله هاي كشت شده در دماي 2 35 درجه سانتي گراد قرار مي گيرند.
6- پس از گذشت زمان مناسب شاخساره ها تشكيل مي گردند.
7- شاخه زايي در بازكشت هاي مجدد
8- ريشه دار كردن شاخه ها
9- گياهچه ريشه دار شده به گلدان انتقال داده مي شود
10- گياهان پس از سازگاري به مزرعه انتقال مي يابند.
11- گياهان بالغ توليد مي گردد.
براي كشت ، نهالها بايد سالم و پر رشد و برگ شمشيري و ايستاده بوده و به ارتفاع 55-44 سانتيمتر و سن 4-3 ماهه باشند . در زمان استفاده بايد سالم و عاري از آفات و امراض باشند.
 

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
مزاياي استفاده از گياه موز حاصل از كشت بافت :

مماس عملي زيادي در استفاده از توليدات كشت بافت موز وجود دارد كه بطوركامل هزينه بالاي سرمايه گذاري در ايجاد فن آوري را بعنوان جهش اصلي در توليد موز توجيه مي نمايد.
- توانايي تحويل سريع تعداد زيادي از گياهان بصورت بهداشتي و سالم به هر مقصدي .
- جايگزين كردن گياه بعد از كشت در مزرعه ، گياهان كشت بافتي موجود دركيسه ، گيرايي 100 درصد داشته و نياز به جايگزيني ندارند مگر در شرايطي كه بعد از كشت
واريته هايي باتغييرات ژنتيكي يافت شود.
- گياهان كشت بافتي شكل و اندازه يكنواخت داشته و به دليل رشد و گلدهي يكنواخت ،
مي توانند همه در يك دوره زماني كوتاه برداشت شوند كه امكان زمانبندي دقيق محصول دهي را فراهم مي نمايد.
- زودرسي و توليد محصول زياد در مقايسه با پاجوش هاي معمولي
- توليدات كشت بافتي از نظر عاري بودن از بيماريهاي ويروسي ، قارچي و باكتريايي ، تضمين شده و كشت آنها در زمين هاي عاري از آلودگي باعث كاهش كاربرد نماتدكشها و قارچ كشها مي شود.
 

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
کاشت و پرورش موز

کاشت و پرورش موز

دستورالعمل احداث باغ موز

مطالعات مقدماتي :
موز يكي از قديمي ترين ميوه هاي شناخته شده برای انسان است و سرشار از انرژي و منبع غني از املاح و ويتامين هاست. اين ميوه از زودبازده ترين ميوه هاي گرمسيري مي باشد كه بر حسب شرايط كمتر از 2 سال اصل سرمايه رابه صاحبش باز مي گرداند براي احداث باغ موز شرايط اقليم و منابع آب و خاك و ميزان سرمايه و امكانات بايد مورد بررسي قرار گيرد چرا كه موز به آب فراوان نياز دارد انتخاب ارقام تجاري مناسب منطقه با بازار پسندي ذائقه ي ايراني و استفاده از روش هاي مدرن تكثير ( كشت بافت)، و احداث باغ بر اساس انجام آزمايشات آب و خاك منطقه مورد نظر و دستورالعمل فني ارائه شده از سوي كارشناسان برآن اساس در اولويت هاي شرايط احداث باغ توسط باغدار مي باشد. ارقام تجاري موجود در ايران دوارف كاونديش، گراندناين، ويليامز و والري مي باشند. مديريت احداث و نگهداري باغ نيز از اهم عوامل تعيين سوددهي و كيفيت محصول مي باشد.

نيازهاي اكولوژيك:
الف) آب و هوا: موز گياه مناطق گرم ومربوط مي باشد و در مناطق با درجه حرارت 40-10 درجه سانتي گراد و ميانگين 27 درجه سانتي گراد خوب رشد مي كند. در دماهاي بالاتر از 40 درجه سانتي گراد و كمتر از 10 درجه سانتي گراد رشد آن متوقف مي گردد نقطه صفر فيزيولوژيكي موز 11 درجه سانتي گراد است. رطوبت نسبي مناسب جهت رشد موز 85-75 درصد بوده و پايين ترين درصد رطوبت هوا براي كاشت اين گياه حدود 45 درصد است. موز در نواحي گرمسيري تا ارتفاع 1500 متر از سطح دريا خوب رشد مي كند. بارندگي به ميزان 100 ميلي متر در ماه جهت رشد موفقيت آميز موز مناسب مي باشد. درخت موز به آفتاب و نور نياز فراوان دارد. آب هاي با هدايت الكتريكي (EC) كمتر از 700 ميكرو موس مناسب ترين آب جهت آبياري موز مي باشد. از آب هاي داراي هدايت الكتريكي 1500-1000 ميكروموس نيز مي توان در خاك هايي داراي زهكشي خوب و بافت سبك استفاده نمود. در ارقام پابلند سرعت باد بيشتر از 40 كيلومتر و در ارقام پاكوتاه (كاونديش پاكوتاه) بيش از 70 كيلومتر در ساعت خسارت زا مي باشد. موزهاي پاكوتاه مانند دوارف كاونديش براي كاشت در مناطق باد خيز ارجحیت دارند.
ب) خاك :
موز در انواع مختلف خاكها رشد مي كند مشروط بر آنكه داراي زهكش مناسب و عمق كافي باشد حداقل عمق خاك مورد نياز آن حدود يك متر است خاك هاي با درصد شوري بيش از 8 درصد براي كاشت درخت موز نامناسب هستند اين گياه مي تواند در خاك هايي كه
PH آنها 8-6 مي باشد رشد كند.


تهيه بستر كشت :

عمدتاً توپوگرافی مسطح و نقشه كاشت مربعي شكل مي باشد. پس از اينكه زمين آماده شد و محل نهالها در زمين اصلي تعيين گرديد چاله هاي كاشت حفر مي شوند. ابعاد چاله ها براي كاشت نهال كشت بافتي موز 50×50×50 در نظر گرفته مي شود اين نهالها بايد در مركز گودال كشت شوند و خك پاي آنها پس از كاشت با پا فشرده شود بلافاصله پس از كاشت مي بايست عمل آبياري صورت گيرد.

فواصل كشت :
بهترين فاصله آن است كه نهالهاي موز بدون آنكه مانع رشد يكديگر شوند تمام سطح باغ را بپوشانند. فواصل كاشت در ارقام پا كوتاه 1.5×1.5 و 2×1.5 ودر ارقام پابلند 2×2 پيشنهاد مي گردد. درحال حاضر 2500 نهال در هر هكتار براي رقم دوارف كاونديش منظور مي گردد.

آبياري :
موز از گياهاني است كه به آب فراوان نياز داردو نياز آبي مور در آبياري سطحي 30000-20000 متر مكعب درهکتاردر سال برحسب شرايط خاك و اقليم توصيه شده است. در بلوچستان طول يك دوره بهره برداري كه معمولاً 18 ماه مي باشد در خاك هاي شني – رسي و غني از مواد آلي ارقام پاكوتاه را 45-40 بار و در خاك هاي سبك تر 90-80 بار آبياري مي كنند در ايام گرم سال بايد هر 4-3 روزيك بار عمل آبياري موزستان انجام شود.پس از آبياري قطره اي بهترين روش استفاده از آبياري نشتي و يا تشتكي است. براي آبياري نشتي در دو طرف درخت جوي هايي به فاصله 40-30 سانتي متر ايجاد كرده و آب را در آنها جاري مي كنند آبياري تشتكي نيز روش اقتصادي به شمار مي رود چون آب فقط درون تشتك هاي ايجاد شده پاي گياه قرار مي گيرد و از هدر رفت آب بين رديف هاي كاشت جلوگيري مي گردد.

بهترين زمان كاشت :
در جنوب كشور در اوايل بهار و پاييز مي باشد. باد و سرما دو عامل بسيار مهم محدود كننده كاشت موز هستند تاريخ كاشت موز را بايد به گونه اي تنظيم نمود كه در ماه هاي پنجم تا هفتم كه خوشه درون ساقه كاذب در حال شكل گيري است گياه دچار شوك سرما نشود همچنين مرحله گلدهي يا خوشه دهي درختان موز مصادف با زمان وزش بادهاي تند نشود.

كود دهي :
30-20 تن كود حيواني و در خاك هاي ضعيف 50-20 تن كود حيواني مورد نیاز می باشد در موقع كاشت در هر چاله 15-10 كيلوگرم كود حيواني پوسيده گوسفندي با خاك مخلوط مي كنند تا نياز گياه به هوموس تأمين گردد.


منبع: http://asiasanat.ir/ASIA KOOD/new_page_5.htm
 

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
چگونه موز پرورش دهيم ؟


موز از ساقه رشد میکند، که این ساقه ها شاخه ها را از زیر زمین به بیرون می‌دهند.

گیاه موز در زیر کامل نور آفتاب و در خاکی که عمل زهکشی آب را خیلی عالی انجام می‌دهد، بهتر رشد می‌کند. خوب بودن خاک در زهکشی بسیار مهم است ، زیرا ریشه های سیر شده از آب در حالی که هنوز آب داشته باشند در کمتر از یک ساعت می‌میرند. بهتر است که گیاه موز را در مقابل بادهای تند حفظ کنید ، زیرا می‌تواند برگهای آن را تکه تکه و خرد کند. گیاه موز بسیار پرخور است. خاک باید غنی از مواد مغذی ، کمی دارای اسید ، و به اندازه‌ی کافی رس مانند باشد تا بتواند رطوبت را حفظ کند و نگذارد که مواد مغذی در خاک فروکش کند تا ریشه کوتاه گیاه نتواند از آنها استفاده کند .تغییر به کودهای طبیعی خوب و ماسه تر می‌تواند گیاه موز رادر برابر نیازهای مواد معدنی بالا پشتیبانی کند .

کاشتن ساقه موز

گودالی را با پهنایی در حدود سی سانتیمتر و بیست تا بیست و چهار عمق حفر کنید . ساقه را طوری در گودال قرار دهید که اتصال بین آن و ساقه مکنده در عمق در حدود پانزده سانتیمتر باشد. اگر مکانتان مسطح نیست ، چشم ساقه باید در گودال به طرف بالا باشد . خاک را در گودال بریزید و خاک را سخت به پایین ور دهید تا تا هیچ گونه هوایی در آن نباشد . اگر می‌خواهید بیشتر از یک ساقه موز بکارید ، گیاه باید حد اقل سه متر از دیگر فاصله داشته باشد تا بتواند از نور کامل خورشید به خوبی بهرهمند شود . تا هنگامی که گیاه مستقر نشده است ، ( در آب صرفه جویی کنید ) اندک اندک به آن آب بدهید تا ساقه سالم بماند.


رشد گیاه موز

به خاطر رشد سریع گیاه موز ، موز از آن دسته از گیاهانی است که شما تقریبا می‌توانید بشینید و به رشد آن نگاه کنید . هنگامی که گیاه موز در حدود سه چهارم رشد کرد، چندین شاخه را در پایه خود تولید می‌کند. یکی را نگه دارید و آنهای دیگر را با یک چاقوی تیز از آن جداکنید. به شاخه نجات یافته گل می‌گویند. بعد از اینکه گیاه مادر میوه می‌دهد ، این شاخه شاخه اصلی گیاهتان خواهد شد.

تنه گیاه موز را دقیقا گروه متراکمی از برگهای متمرکز شده که به آن سوداستم می‌گویند تشکیل می‌دهد. بعد از اینکه بر روی گیاه موز در حدود سی برگ رویید ، شاخه‌ی میوه از میان آنها و ساقه اصلی سر بیرون می‌آورد، و به عنوان گلهای پایانی آن میشکفد ( دسته ایی از گل در نوک شاخه ). شاخه میوه، سه تا چهار ماه بعد از بیرون آمدنش رشد می‌کند . برگچه گل، شاخه را می‌پوشاند و سپس تقریبا هر روز به عقب غلت می‌خورد ، هر برگچه نمایانگر یک (دست) موز است . درابتدای رشدشان ، دستهای های کوچک به طرف پایین رشد می‌کنند، ولی در طول رشدشان ، آنها انگشتانشان را رو به آفتاب می‌کنند و می‌نمایند که دارند از بالا به پایین رشد می‌کنند. به این پدیده( رشد با گریز از جازبه) گفته می‌شود .

برداشت موز

یک شاخه موز زمانی آماده چیده شدن است که میوه آن گرد و چاق باشد. در این مرحله گلچه های گل خیلی خشک هستند و به راحتی از نوک میوه میشکنند. برای اینکه موز را برداشت کنید ، ساقه‌ی شاخه موز باید از بالای روی دست موزها به خوبی بریده شود .

موزه به وسیله‌ی گازهای اتیلن و گرمایی که خود تولید می‌کنند رسیده می‌شوند . برای اینکه حداکثر برداشت موز را داشته باشید ، دسته‌های سبز جداگانه را برای اینکه رسیده شوند بچینید . آن دست را به همراه دیگر موزهای درحال رسیده شدن و یا یک سیب سرخ در درون یک پاکت پلاستیکی ببندید . آن دست موز از گازهایی که توسط دیگر میوه های در حال رسیده شدن تولید می‌شود ، استفاده می‌کند و به عمل رسیده شدنش سرعت می‌دهد. بسته یا پاکت را در یک مکان سرد قرار دهید ، مانند قفسه ظرف ،( یخچال خیلی سرد است ). بعد از بست و چهار تا بیست و هشت ساعت ، میوه های در حال رسیده شدن را بیرون آورید . دست موز اینک خود بتنهایی باید بتواند عمل رسیده شدنش را پایان دهد .

بعد از برداشت، گیاه مادر را به طرف سطح زمین قرار داده وآن را ببرید . (گل) جایش را برای رویش موز سال آینده می‌گیرد .


منبع: http://www.horti.ir/index.php?module=cat&postid=67
 

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
طرح توجیهی موز گلخانه ای:
 

پیوست ها

  • mozeco.pdf
    102.2 کیلوبایت · بازدیدها: 0

mani24

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
موز از ساقه رشد ميكند، كه اين ساقه ها شاخه ها را از زير زمين به بيرون مي‌دهند.

گياه موز در زير كامل نور آفتاب و در خاكي كه عمل زهكشي آب را خيلي عالي انجام مي‌دهد، بهتر رشد مي‌كند. خوب بودن خاك در زهكشي بسيار مهم است ، زيرا ريشه هاي سير شده از آب در حالي كه هنوز آب داشته باشند در كمتر از يك ساعت مي‌ميرند. بهتر است كه گياه موز را در مقابل بادهاي تند حفظ كنيد ، زيرا مي‌تواند برگهاي آن را تكه تكه و خرد كند. گياه موز بسيار پرخور است. خاك بايد غني از مواد مغذي ، كمي داراي اسيد ، و به اندازه‌ي كافي رس مانند باشد تا بتواند رطوبت را حفظ كند و نگذارد كه مواد مغذي در خاك فروكش كند تا ريشه كوتاه گياه نتواند از آنها استفاده كند .تغيير به كودهاي طبيعي خوب و ماسه تر مي‌تواند گياه موز رادر برابر نيازهاي مواد معدني بالا پشتيباني كند .



كاشتن ساقه موز



گودالي را با پهنايي در حدود سي سانتيمتر و بيست تا بيست و چهار عمق حفر كنيد . ساقه را طوري در گودال قرار دهيد كه اتصال بين آن و ساقه مكنده در عمق در حدود پانزده سانتيمتر باشد. اگر مكانتان مسطح نيست ، چشم ساقه بايد در گودال به طرف بالا باشد . خاك را در گودال بريزيد و خاك را سخت به پايين ور دهيد تا تا هيچ گونه هوايي در آن نباشد . اگر مي‌خواهيد بيشتر از يك ساقه موز بكاريد ، گياه بايد حد اقل سه متر از ديگر فاصله داشته باشد تا بتواند از نور كامل خورشيد به خوبي بهرهمند شود . تا هنگامي كه گياه مستقر نشده است ، ( در آب صرفه جويي كنيد ) اندك اندك به آن آب بدهيد تا ساقه سالم بماند.



رشد گياه موز



به خاطر رشد سريع گياه موز ، موز از آن دسته از گياهاني است كه شما تقريبا مي‌توانيد بشينيد و به رشد آن نگاه كنيد . هنگامي كه گياه موز در حدود سه چهارم رشد كرد، چندين شاخه را در پايه خود توليد مي‌كند. يكي را نگه داريد و آنهاي ديگر را با يك چاقوي تيز از آن جداكنيد. به شاخه نجات يافته گل مي‌گويند. بعد از اينكه گياه مادر ميوه مي‌دهد ، اين شاخه شاخه اصلي گياهتان خواهد شد.

تنه گياه موز را دقيقا گروه متراكمي از برگهاي متمركز شده كه به آن سوداستم مي‌گويند تشكيل مي‌دهد. بعد از اينكه بر روي گياه موز در حدود سي برگ روييد ، شاخه‌ي ميوه از ميان آنها و ساقه اصلي سر بيرون مي‌آورد، و به عنوان گلهاي پاياني آن ميشكفد ( دسته ايي از گل در نوك شاخه ). شاخه ميوه، سه تا چهار ماه بعد از بيرون آمدنش رشد مي‌كند . برگچه گل، شاخه را مي‌پوشاند و سپس تقريبا هر روز به عقب غلت مي‌خورد ، هر برگچه نمايانگر يك (دست) موز است . درابتداي رشدشان ، دستهاي هاي كوچك به طرف پايين رشد مي‌كنند، ولي در طول رشدشان ، آنها انگشتانشان را رو به آفتاب مي‌كنند و مي‌نمايند كه دارند از بالا به پايين رشد مي‌كنند. به اين پديده( رشد با گريز از جازبه) گفته مي‌شود .



برداشت موز



يك شاخه موز زماني آماده چيده شدن است كه ميوه آن گرد و چاق باشد. در اين مرحله گلچه هاي گل خيلي خشك هستند و به راحتي از نوك ميوه ميشكنند. براي اينكه موز را برداشت كنيد ، ساقه‌ي شاخه موز بايد از بالاي روي دست موزها به خوبي بريده شود .

موزه به وسيله‌ي گازهاي اتيلن و گرمايي كه خود توليد مي‌كنند رسيده مي‌شوند . براي اينكه حداكثر برداشت موز را داشته باشيد ، دسته‌هاي سبز جداگانه را براي اينكه رسيده شوند بچينيد . آن دست را به همراه ديگر موزهاي درحال رسيده شدن و يا يك سيب سرخ در درون يك پاكت پلاستيكي ببنديد . آن دست موز از گازهايي كه توسط ديگر ميوه هاي در حال رسيده شدن توليد مي‌شود ، استفاده مي‌كند و به عمل رسيده شدنش سرعت مي‌دهد. بسته يا پاكت را در يك مكان سرد قرار دهيد ، مانند قفسه ظرف ،( يخچال خيلي سرد است ). بعد از بست و چهار تا بيست و هشت ساعت ، ميوه هاي در حال رسيده شدن را بيرون آوريد . دست موز اينك خود بتنهايي بايد بتواند عمل رسيده شدنش را پايان دهد .

بعد از برداشت، گياه مادر را به طرف سطح زمين قرار داده وآن را ببريد . (گل) جايش را براي رويش موز سال آينده مي‌گيرد .



نوشته ليندا جنكينسون
 

Similar threads

بالا