دریافت بالای ویتامینC، سطح بالای آهن سرم مادر و وزن بالای قبل از حاملگی باعث افزایش خطر ابتلاء به دیابت بارداری می شوند.
این مطالعه بر روی 1033 مادر باردار با سن بارداری كمتر یا مساوی 20 هفته و بارداری تك قلوی مراجعه كننده به درمانگاه های پره ناتال بیمارستان های دانشگاهی تهران در سال 1390 انجام شد.
به گفته وی در هفته های 14 تا 20 دوران بارداری نمونه گیری از خون جهت اندازه گیری سطح آهن و روی سرم انجام شد. از كلیه مادران باردار در هفته 24 تا 28 بارداری تست غربالگری دیابت بارداری (GCT) با مصرف 50 گرم گلوكز خوراكی انجام شد.
وی در ادامه افزود: در این مطالعه72نفر (7 %) از مادران تحت مطالعه مبتلا به دیابت بارداری شدند. میانگین سطح سرمی روی 95/73 ± 6/116 میكروگرم بر دسی لیتر و سطح سرمی آهن44 /46± 57/83 میكروگرم بر دسی لیتر بوده است. تغذیه مطلوب به عنوان دریافت روزانه 4 متغیر تغذیه ای ( ویتامینA، كلسیم، پروتئین و ریبوفلاوین ) بالای80 درصد RDA انرژی بالای كل RDA و دریافت روزانه ی روی و آهن بالای50 درصد RDA در نظر گرفته شد.
وی ادامكه داد: در حدود 8/11 درصد از مادران تغذیه مطلوب داشتند. متوسط دریافت روزانه آهن و روی به ترتیب عبارت بودند از 14/34 ± 16/97، 4/25 ± 8/99 میلی گرم. كمبود دریافت روزانه روی و آهن به ترتیب % 1/49 و %3/18 بوده است.
صفری در خصوص یافته های این پژوهش گفت: نتایج نشان داد سطح آهن سرم، دریافت غذایی ویتامینC و وزن قبل از بارداری ارتباط مستقیم با دیابت بارداری دارند، به این صورت كه دریافت بالای ویتامینC، سطح آهن بالای سرم و وزن بالای قبل از بارداری باعث افزایش خطر ابتلا به دیابت بارداری می شوند.
به گفته وی، تحصیلات ارتباط معكوس با ابتلا به دیابت بارداری داشت، به این صورت كه در مادران با تحصیلات كمتر، خطر ابتلاء به دیابت بارداری افزایش می یابد.
وی همچنین خاطر نشان كرد: در این مطالعه سطوح بالای سرمی آهن در نیمه ی اول بارداری ، ارتباط معنی داری با وقوع دیابت بارداری داشت، با توجه به اهمیت دیابت بارداری و عوارض ناشی از آن و همچنین تآثیر تغذیه بر سلامت مادر و جنین بهتر است مطالعات وسیعتر و دقیق تری در مورد تآثیر سطح سرمی عناصر و تغذیه بارداری بر دیابت بارداری انجام شود .
این مطالعه بر روی 1033 مادر باردار با سن بارداری كمتر یا مساوی 20 هفته و بارداری تك قلوی مراجعه كننده به درمانگاه های پره ناتال بیمارستان های دانشگاهی تهران در سال 1390 انجام شد.
به گفته وی در هفته های 14 تا 20 دوران بارداری نمونه گیری از خون جهت اندازه گیری سطح آهن و روی سرم انجام شد. از كلیه مادران باردار در هفته 24 تا 28 بارداری تست غربالگری دیابت بارداری (GCT) با مصرف 50 گرم گلوكز خوراكی انجام شد.
وی در ادامه افزود: در این مطالعه72نفر (7 %) از مادران تحت مطالعه مبتلا به دیابت بارداری شدند. میانگین سطح سرمی روی 95/73 ± 6/116 میكروگرم بر دسی لیتر و سطح سرمی آهن44 /46± 57/83 میكروگرم بر دسی لیتر بوده است. تغذیه مطلوب به عنوان دریافت روزانه 4 متغیر تغذیه ای ( ویتامینA، كلسیم، پروتئین و ریبوفلاوین ) بالای80 درصد RDA انرژی بالای كل RDA و دریافت روزانه ی روی و آهن بالای50 درصد RDA در نظر گرفته شد.
وی ادامكه داد: در حدود 8/11 درصد از مادران تغذیه مطلوب داشتند. متوسط دریافت روزانه آهن و روی به ترتیب عبارت بودند از 14/34 ± 16/97، 4/25 ± 8/99 میلی گرم. كمبود دریافت روزانه روی و آهن به ترتیب % 1/49 و %3/18 بوده است.
صفری در خصوص یافته های این پژوهش گفت: نتایج نشان داد سطح آهن سرم، دریافت غذایی ویتامینC و وزن قبل از بارداری ارتباط مستقیم با دیابت بارداری دارند، به این صورت كه دریافت بالای ویتامینC، سطح آهن بالای سرم و وزن بالای قبل از بارداری باعث افزایش خطر ابتلا به دیابت بارداری می شوند.
به گفته وی، تحصیلات ارتباط معكوس با ابتلا به دیابت بارداری داشت، به این صورت كه در مادران با تحصیلات كمتر، خطر ابتلاء به دیابت بارداری افزایش می یابد.
وی همچنین خاطر نشان كرد: در این مطالعه سطوح بالای سرمی آهن در نیمه ی اول بارداری ، ارتباط معنی داری با وقوع دیابت بارداری داشت، با توجه به اهمیت دیابت بارداری و عوارض ناشی از آن و همچنین تآثیر تغذیه بر سلامت مادر و جنین بهتر است مطالعات وسیعتر و دقیق تری در مورد تآثیر سطح سرمی عناصر و تغذیه بارداری بر دیابت بارداری انجام شود .
