همه می گن دروغگو گناهکاره ! ولی کسی می پرسه که خودش چقدر باعث می شه دیگران بهش دروغ بگن ؟
خداییش چندتامون اگر از دوستمون سوال بپرسیم مشکلت چیه و اون بهمون بگه: ببخشید نمی تونم راستش را بگم ، ازش قبول می کنم و دلخور نمی شیم ؟
جند درصدمون پامون را از حریم خودمون درازتر نمی کنیم ؟
جدی اگر دوست صمیصمیمون سر یه موضوع ناراحت بشه و بخواد درد دل کنه و گفتن حقیقت این که از چی ناراحته براش عذاب آور باشه، ازش قبول می کنیم و بدون این که تحت فشار بزاریمش که بهمون بگو جریان چیه، حاضریم موقع ناراحتیش کنارش باشیم ؟
ولی هممون می گیم : دوست صمیمیمونه دیگه ! باید همه اسرار زندگیش بهمون بگه ، اگر نگه پس حتما با من رو راست نیست ! این دوست به چه دردی می خوره ؟!
ما مقصر تریم یا کسی را که واردار می کنیم بهمون دروغ بگه ؟
جامعه دروغ گو نیست من و تو دروغ پرور هستیم !
از ماست که بر ماست
آخرین ویرایش: