mobin master
عضو
براساس نتیجه‌ی پژوهشی جدید مشخص شد زنانی که مبتلا به نوع تهاجمی سرطان سینه هستند، در صورت دریافت ایمنی درمانی همراه با شیمی‌درمانی، طول عمر بیشتری خواهند داشت. انتظار می‌رود که این نتایج، موجب تغییر استانداردهای مراقبتی در خصوص زنانی شود که مشابه موارد حاضر در پژوهش بوده و دارای انواع پیشرفته‌ی سرطان سینه‌ی سه‌گانه‌ی منفی هستند. این شکل از بیماری (سه‌گانه‌ی منفی) اغلب در برابر درمان‌های استاندارد مقاومت بوده و میزان زنده‌مانی کمی دارد. احتمال وقوع این بیماری در میان زنان جوان‌تر بیشتر است. تحقیقات دراین مورد پیشرفتی در زمینه‌ی ایمنی‌درمانی به شمار می‌رود که مدت‌ها برای سرطان سینه مورد انتظار بوده است. تاکنون بیشتر پیشرفت‌ها در زمینه‌ی درمان سرطان، در مورد سرطان‌های دیگر از جمله سرطان ریه و ملانوم (نوعی سرطان تهاجمی پوست) اتفاق افتاده است. نتیجه‌ی این امر، تایید اولین داروی ایمنی‌درمانی برای درمان سرطان سینه از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) خواهد بود. البته احتمالا این تایید فقط محدود به نوع خاصی از این سرطان تهاجمی باشد.
اگرچه تومورهای سه‌گانه‌ی منفی در آمریکا فقط شامل حدود ۱۵ درصد بیماران دارای فرم سرطان سینه‌ی تهاجمی هستند، ولی همین تومورها موجب مرگ‌و‌میر ۳۰ تا ۴۰ درصد این افراد می‌شوند. اصطلاح سه‌گانه‌ی منفی به عدم حساسیت تومورها نسبت به هورمون‌های استروژن و پروژسترون و فقدان پژوتئینی به نام HER2 اشاره دارد که یک هدف درمانی به شمار می‌رود. داروی ایمنی‌درمانی مورد استفاده در این مطالعه، آتزولیزوماب بود که به گروهی از داروها با نام مهارکننده‌های کنترلی تعلق دارد. داروی مورد استفاده برای شیمی‌درمانی هم نب-پاکلیتاکسل بود. این یافته‌ها در ژورنال The New England Journal of Medicine منتشر شد و قرار است که در نشست اروپایی سرطان‌شناسی نیز ارائه شود.
طبق این آزمایشات، ۹۰۲ بیمار تحت درمان در ۲۴۶ مرکز پزشکی از ۴۱ کشور شرکت داشتند. شرکت ژن‌تک (Genetech) نیز اطلاعات مربوط برای دریافت تایید دارو را در اختیار FDA گذاشته است.
مهارکننده‌های کنترلی نظیر آتزولیزوماب با کمک به سلول‌های T (نوعی از سلول‌های سفید خون که بخشی از سیستم ایمنی هستند)،سرطان را شناسایی و مورد حمله قرار می‌دهند. پژوهشی که منجر به ارائه‌ی این داروها شد، جایزه‌ی نوبلپزشکی را دریافت کرد. در دیگر انواع سرطان پژوهشگران گاهی تومورها را با عنوان داغ توصیف می‌کنند، بدین معنا که دارای جهش‌های زیادی هستند؛ بدشکلی‌های ژنتیکی که سیستم ایمنی می‌تواند آن‌ها را به‌عنوان عامل خارجی شناسایی کند و به آن‌ها حمله کند. سرطان سینه از این جهت نبستا سرد بوده و دارای جهش‌های کمتری است، بنابراین سیستم ایمنی احتمال کمتری دارد که آن‌ها را به‌عنوان مهاجم بشناسد؛ این امر می‌تواند توجیه این باشد که چرا مطالعات پیشین روی مهارکننده‌های کنترلی در سرطان سینه تا حدودی ناامیدکننده بوده‌اند. کلید موفقیت مطالعه‌ی جدید، استفاده از شیمی‌درمانی به همراه ایمنی‌درمانی است.
شیمی‌درمانی حالت پنهان‌شدگی سرطان را از بین می‌برد.
پژوهش جدید، پژوهشی برجسته بوده و آوازه‌ی آن در کل دنیای سرطان پخش شده است.
این پژوهش، فراتر از تغییر شیوه‌های درمان، آغازی برای یافتن روش‌های جدیدی برای بهره‌گیری از سیستم ایمنی به‌منظور حمله به سرطان سینه به شمار می‌رود و انتظار پیشرفت‌های زیادی در این زمینه وجود دارد. او هشدار داد که به‌منظور مطالعه‌ی اثرات جانبی ممکن، روش درمان ترکیبی باید مورد بررسی بیشتری قرار گیرد. بیمارانی که دارای وضعیتی مشابه بیماران شرکت‌کننده در این مطالعه هستند، بهتر است با پزشکان خود در مورد امکان دسترسی به این داروها حتی قبل از اینکه تایید نهایی FDA بیاید، صحبت کنند.زنان حاضر در این مطالعه، مبتلا به سرطان سینه‌ی سه‌گانه‌ی منفی بودند که اخیرا تشخیص داده شده بود و این سرطان در حال انتشار در بدن آن‌ها بود. وقتی چنین اتفاقی بیفتد، چشم‌انداز دردناکی وجود دارد. نیمی از بیماران فقط شیمی‌درمانی دریافت کردند و نیمی نیز تحت شیمی‌درمانی و ایمنی‌درمانی قرار گرفتند. متوسط زنده‌مانی در کسانی که از درمان ترکیبی استفاده کردند، ۲۱/۳ ماه بود ولی افرادی که فقط تحت شیمی‌درمانی قرار گرفتند، دارای متوسط زندمانی ۱۷/۶ ماه بودند. با این حال، این تفاوت از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. اما نتایج در مورد زنانی که دارای نشانگری به نام PD-L1 در سلول‌های سرطانی خود بودند، قابل‌توجه بود: میانگین ماندگاری در گروه درمان ترکیبی ۲۵ ماه بود در حالی که در گروهی که فقط از شیمی‌درمانی استفاده کردند، ۱۵/۵ ماه بود. این نتایج هنوز مورد تجزیه‌و‌تحلیل آماری قرار نگرفته است و وضعیت بیماران هنوز دنبال می‌شود. پاسخ به مهارکننده‌های کنترلی در بیماران سرطانی دارای نشانگر PD-L1 نسبت به بیمارانی که این نشانگر را نداشتند، بهتر بود. در این مطالعه، ۴۱ درصد بیماران دارای نشانگر یادشده بودند.
اگرچه تومورهای سه‌گانه‌ی منفی در آمریکا فقط شامل حدود ۱۵ درصد بیماران دارای فرم سرطان سینه‌ی تهاجمی هستند، ولی همین تومورها موجب مرگ‌و‌میر ۳۰ تا ۴۰ درصد این افراد می‌شوند. اصطلاح سه‌گانه‌ی منفی به عدم حساسیت تومورها نسبت به هورمون‌های استروژن و پروژسترون و فقدان پژوتئینی به نام HER2 اشاره دارد که یک هدف درمانی به شمار می‌رود. داروی ایمنی‌درمانی مورد استفاده در این مطالعه، آتزولیزوماب بود که به گروهی از داروها با نام مهارکننده‌های کنترلی تعلق دارد. داروی مورد استفاده برای شیمی‌درمانی هم نب-پاکلیتاکسل بود. این یافته‌ها در ژورنال The New England Journal of Medicine منتشر شد و قرار است که در نشست اروپایی سرطان‌شناسی نیز ارائه شود.
طبق این آزمایشات، ۹۰۲ بیمار تحت درمان در ۲۴۶ مرکز پزشکی از ۴۱ کشور شرکت داشتند. شرکت ژن‌تک (Genetech) نیز اطلاعات مربوط برای دریافت تایید دارو را در اختیار FDA گذاشته است.
مهارکننده‌های کنترلی نظیر آتزولیزوماب با کمک به سلول‌های T (نوعی از سلول‌های سفید خون که بخشی از سیستم ایمنی هستند)،سرطان را شناسایی و مورد حمله قرار می‌دهند. پژوهشی که منجر به ارائه‌ی این داروها شد، جایزه‌ی نوبلپزشکی را دریافت کرد. در دیگر انواع سرطان پژوهشگران گاهی تومورها را با عنوان داغ توصیف می‌کنند، بدین معنا که دارای جهش‌های زیادی هستند؛ بدشکلی‌های ژنتیکی که سیستم ایمنی می‌تواند آن‌ها را به‌عنوان عامل خارجی شناسایی کند و به آن‌ها حمله کند. سرطان سینه از این جهت نبستا سرد بوده و دارای جهش‌های کمتری است، بنابراین سیستم ایمنی احتمال کمتری دارد که آن‌ها را به‌عنوان مهاجم بشناسد؛ این امر می‌تواند توجیه این باشد که چرا مطالعات پیشین روی مهارکننده‌های کنترلی در سرطان سینه تا حدودی ناامیدکننده بوده‌اند. کلید موفقیت مطالعه‌ی جدید، استفاده از شیمی‌درمانی به همراه ایمنی‌درمانی است.
شیمی‌درمانی حالت پنهان‌شدگی سرطان را از بین می‌برد.
پژوهش جدید، پژوهشی برجسته بوده و آوازه‌ی آن در کل دنیای سرطان پخش شده است.
این پژوهش، فراتر از تغییر شیوه‌های درمان، آغازی برای یافتن روش‌های جدیدی برای بهره‌گیری از سیستم ایمنی به‌منظور حمله به سرطان سینه به شمار می‌رود و انتظار پیشرفت‌های زیادی در این زمینه وجود دارد. او هشدار داد که به‌منظور مطالعه‌ی اثرات جانبی ممکن، روش درمان ترکیبی باید مورد بررسی بیشتری قرار گیرد. بیمارانی که دارای وضعیتی مشابه بیماران شرکت‌کننده در این مطالعه هستند، بهتر است با پزشکان خود در مورد امکان دسترسی به این داروها حتی قبل از اینکه تایید نهایی FDA بیاید، صحبت کنند.زنان حاضر در این مطالعه، مبتلا به سرطان سینه‌ی سه‌گانه‌ی منفی بودند که اخیرا تشخیص داده شده بود و این سرطان در حال انتشار در بدن آن‌ها بود. وقتی چنین اتفاقی بیفتد، چشم‌انداز دردناکی وجود دارد. نیمی از بیماران فقط شیمی‌درمانی دریافت کردند و نیمی نیز تحت شیمی‌درمانی و ایمنی‌درمانی قرار گرفتند. متوسط زنده‌مانی در کسانی که از درمان ترکیبی استفاده کردند، ۲۱/۳ ماه بود ولی افرادی که فقط تحت شیمی‌درمانی قرار گرفتند، دارای متوسط زندمانی ۱۷/۶ ماه بودند. با این حال، این تفاوت از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. اما نتایج در مورد زنانی که دارای نشانگری به نام PD-L1 در سلول‌های سرطانی خود بودند، قابل‌توجه بود: میانگین ماندگاری در گروه درمان ترکیبی ۲۵ ماه بود در حالی که در گروهی که فقط از شیمی‌درمانی استفاده کردند، ۱۵/۵ ماه بود. این نتایج هنوز مورد تجزیه‌و‌تحلیل آماری قرار نگرفته است و وضعیت بیماران هنوز دنبال می‌شود. پاسخ به مهارکننده‌های کنترلی در بیماران سرطانی دارای نشانگر PD-L1 نسبت به بیمارانی که این نشانگر را نداشتند، بهتر بود. در این مطالعه، ۴۱ درصد بیماران دارای نشانگر یادشده بودند.
