مقدمه :
ماشينهای آسفالت تراش قادر به برداشتن آسفالت و نيز روسازيهای بتنی ميباشند .اين دستگاهها ميتوانند تقريبا" مستقل از شرايط آب و هوايی نيز کار کنند . در اين ماشينها يک درام آسفالتراش ( تراشنده ) بطور اريب در جهت حرکت ماشين قرار دارد و جهت دوران آن نيز به سمت بالا بوده و ابزارهای برشی روی آن ، مصالح ( آسفالت ) را جابجا مينمايند . بسته به نيروی مقاومت لازم جهت آسفالت تراشی ، ماشين آسفالتراش روی يک يا چند چرخ و يا روی واحدهای زنجيری قرار گرفته و دارای سيستم محرک پيشرفته ای با بی نهايت سرعت ميباشد ( سيستم هيدرواستاتيک ) .
در حين کارآسفالت تراشی واحد کنترل عمق ، عمق تنظيم شده قبلی را با حس کردن ارتفاع مرجع تنظيم ميکند . سيستم نقاله بار برداشته شده را به داخل کاميونهای در حال حرکت در قسمت عقب يا جلو ميريزد . عملکرد واقعی يک ماشين آسفالتراش بستگی به فاکتورهای مختلفی از شرايط ماشين ( نظير عرض و عمق برش و نيز نوع ابزار برشی مورد استفاده ) و پارامترهای مصالح ( مانند دانه بندی ، درجه بندی و قير مورد استفاده و غيره درمصالح مثلا" آسفالتی دارد )
از عوامل ديگر موثر در عملکرد آسفالتراش درجه حرارت مواد روسازی مورد نظر ميباشد . عملکرد مناسب آسفالت تراش در درجه حرارت حدودC 15 روسازی محقق ميگردد و درجه حرارتهای بالاتر باعث افزايش خاصيت پلاستيکی قير گرديده و باعث برداشته شدن آسانتر لايه توسط درام آسفالتراش ميگردد . بر عکس اگر درجه حرارت روسازی پايینتر برود در نتيجه آن عملکرد آسفالتراشی کاهش خواهد يافت . عملکرد ماشين آسفالت تراش بوسيله دقت در انتخاب اجزاء تکنيکی توصيف شده ذيل افزايش مي یابد :
1- طولانی بودن زمان سرويسهای لازم درام آسفالتراش برای ماکزيمم نمودن سودهی يا راندمان دستگاه 2- قلب يک ماشين آسفالتراش قدرتمند درام آن مي باشد . در ماشينهای آسفالتراش مدرن امروزی ابزار لازم جهت نگهداری ناخنهای سايشی طوری طراحی ميگردد که زمان سرويس ودر نتيجه هزينه های کاری در آنها مينيمم گرديده و تعويض آنها نيز در کوتاهترين زمان صورت گيرد. هر يک از ناخن ها بايستی طول عمری معادل ( سيکل ) را داشته باشند
