| چکيده مقاله: |
| مقدمه: اختلال شخصيت اسکيزوتايپال به عنوان شکل خفيفی از اسکيزوفرنيا، متشکل از علائم شناختی، ادراکی و عاطفی است و کارکرد طبيعی بسياری از توانايی های شناختی را مختل می کند. هدف پژوهش حاضر مقايسه عملکرد شناختی افراد مبتلا به اختلال شخصيت اسکيزوتايپال و افراد بهنجاربود. روش: اين پژوهش از نوع تحقيقات علی-مقايسه ای بود. نمونه ای به حجم90 نفر (30 بيمار مبتلا به اختلال شخصيت اسکيزوتايپال(با مصرف دارو)،30 بيمار مبتلا به اختلال شخصيت اسکيزوتايپال (بدون مصرف دارو) با 30 فرد بهنجار از بين مراجعان مراکز درمانی دولتی و خصوصی خدمات روانپزشکی به روش نمونه گيری ملاک محور انتخاب شدند. به منظور بررسی عملکرد شناختی از آزمون های حافظه وکسلر و دو خرده مقياس گنجينه لغات و فراخنای ارقام آزمون هوش وکسلر استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحليل واريانس چند متغيره تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد که عملکرد شناختی در افراد مبتلا به اختلال شخصيت اسکيزوتايپال و افراد بهنجار از لحاظ آماری دارای تفاوت معنی دار می باشد. نتايج بيانگر نمرات پايين تر گروه بيماران مبتلا به اختلال شخصيت اسکيزوتايپال (با و بدون مصرف دارو) از گروه مقايسه در مقياس های اطلاعات شخصی، کنترل ذهنی، حافظه منطقی، يادگيری تداعی ها، ليست لغات و حافظه عددی بود. همچنين نتايج نشان داد که گروهها در مقياس های جهت يابی و حافظه بينايی به لحاظ آماری تفاوت معنادار دارند. به اين معنا که نمرات دو گروه بيماران مبتلا به اختلال شخصيت اسکيزوتايپال(با و بدون مصرف دارو) پايين تر از گروه مقايسه بود؛ اما گروه بيماران مبتلا به اختلال شخصيت اسکيزوتايپال در جهت يابی و حافظه بينايی مشابه بودند. نتيجه گيری: نارسايی شناختی عمده بيماران مبتلا به اختلال شخصيت اسکيزوتايپال در حافظه کاری، حافظه ديداری، حافظه منطقی و توجه و تمرکز است. نکته قابل تأمل در پژوهش حاضر نارسايی بيماران مبتلا به اختلال شخصيت اسکيزوتايپال در عملکرد شناختی همچون حافظه و کنترل ذهنی است. |
| نويسنده: نازنين خيرخواهان استاديار، گروه روان شناسی بالينی دانشگاه سمنان، سمنان، ايران |
| متن كامل |
