دانستنی های مرغداری

رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
ترجمه و تنظیم : رضا رضایی (کارشناس ارشد تغذیه دام و طیور)
Reza_rezaie62@yahoo.com
کنترل مصرف خوراکمطالعه تئوری های فیزیولوژیکی کنترل مصرف خوراک در پستانداران از سال 1988 آغاز شد که در آن زمان دانسته ها راجع به طیور کم بود. کنترل مصرف خوراک در پستانداران وابسته به نواحی خاصی از هیپوتالاموس مغز است که دارای محرک ها و تنظیم کننده های بیشماری است. برخلاف پستانداران، در پرندگان خاصیت بافت خوراک و دیدن آن تأثیر بیشتری بر مصرف خوراک دارد ( نسبت به طعم و مزه ی خوراک). در مقایسه با پستانداران، پرندگان حس بویایی ضعیف تری دارند. همچنین پرنده اگر شکل خوراک را تشخیص ندهد، آن را با ولع نخواهد خورد.
1- تئوری های کنترل مصرف خوراک
خوراک مصرفی به واسطه مکانیسم های متعددی قابل کنترل است. متداول ترین تنظیم کننده های مصرف خوراک شامل : تئوری گلوکواستاتیک، تئوری ترموستاتیک، انبساط لوله گوارشی، چرخش اسیدهای آمینه و پروتئین خورده شده در بدن و تئوری لیپواستاتیک (گلاوز، 1989). فرضیه گلوکواستاتیک تنظیم گلوکز خون و مقدار گلوکز وارد شده به کبد، پس از خوردن خوراک را توضیح می دهد. کاهش گلوکز خون (هایپوگلایسمی) موجب تحریک اعصاب مرکزی و تحریک اشتها شده، در صورتی که افزایش گلوکز خون (هایپرگلایسمی) موجب تحریک مرکز سیری می شود. شرلوک و فربز (1981) نشان دادند، تزریق گلوکز در سیاهرگ باب کبد جوجه های گرسنه، موجب کاهش مصرف خوراک آن ها می شود. در حالی که با تزریق گلوکز در سیاهرگ کردن، چنین عکس العملی مشاهده نشد.
وقتی پرندگان انتخاب آزادانه ای به خوراک دارند[1]، پرندگان مصرف خوراک را بر اساس نیازهای انرژی و آمینواسیدی خود نیز تنظیم میکنند.فرضیه ترمواستاتیک به شدت با تنظیم حرارتی پرنده ربط دارد. عامل اصلی محیطی تنظیم کننده ی مصرف خوراک دما است. پرندگان موجوداتی خونگرم می باشند که به این معناست که آن ها، در برابر نوسانات محیطی مقابله کرده و دمای داخلی خود را حفظ می کنند. در هنگام گرمای زیاد، ممکن است پرنده قادر به کاهش گرمای تولیدی مربوط به متابولیسم طبیعی بدن (متابولیسم مواد مغذی) نباشد. همچنین در این شرایط نیازهای انرژی نگهداری، کاهش میابد. حاصل جمع این دو عامل، موجب کاهش مصرف خوراک می شود. در این شرایط محیطی، تراکم مواد مغذی باید افزایش یابد. افزایش دمای محیط (بیش از ناحیه خنثی)، موجب کاهش مصرف خوراک می شود (هورویتز، 1980). در استرس گرمایی مزمن، با توجه به تولید حرارت هنگام هضم خوراک که به گرمای بدن می افزاید، مصرف خوراک باید کم شود. میزان حرارت تولیدی هضم خوراک، به ترکیب جیره بستگی دارد. تأمین انرژی به وسیله کربوهیدرات ها موجب تولید حرارت هضمی بیشتری نسبت به چربی می شود (به دلیل انتقال فعال، که در جذب کربوهیدرات ها نقش دارد). در شرایط استرس گرمایی از طریق افزایش چربی جیره، کاهش کربوهیدرات و پروتئین و استفاده از مکمل اسید های آمینه میتوان مصرف خوراک پرنده را در حد مطلوبی حفظ کرد.انبساط و حرکت لوله گوارشی بر مصرف خوراک پرندگان تأثیر گذار هستند (هر چند از نحوه ی تأثیر لوله گوارش بر مصرف خوراک، اطلاعات کمی نسبت به سایر عوامل موجود است). گیرنده های موجود در چینه دان، سیگنال های فیزیکی را ارسال می کنند. این گیرنده ها نسبت به فشار حساس هستند. پیام های ارسالی به مغز در مرکز سیری تجمع و منجر به کاهش مصرف خوراک می شوند. گیرنده های انبساطی در سنگدان نیز وجود داشته (داک، 1977) که آسیاب کردن خوراک و چسبندگی دستگاه گوارش را کنترل می کنند.فرضیه لیپواستاتیک، به نظر نقش چندانی در کنترل مصرف خوراک در جوجه ها و پرندگان بالغ ندارد. در بیشتر گونه ها، پرندگان جوان و بالغ از طریق کنترل میزان مصرف انرژی جیره، در برابر تغییرات چربی بدن از خود مقاومت نشان می دهند.

2- عوامل جیره ای موثر بر مصرف خوراک
عوامل جیره ای متفاوتی بر مصرف خوراک تاثیر گذارند، به خصوص اگر مواد مغذی جیره کم یا بیشتر از حد نیاز پرنده باشد. با توجه به اینکه مرغ گوشتی به منظور افزایش وزن انتخاب شده است، تغییرات جیره بر مصرف خوراکشان اثر کم تری نسبت به مرغ های تخمگذار دارد. مرغ های گوشتی تمایل به مصرف حداکثری خوراک تا پر شدن دستگاه گوارش دارند ( به شرط نبودن سموم در جیره، محیط و مدیریت بد و عوامل بیماریزا).
2- 1- انرژی جیره
در مرغ گوشتی، میزان انرژی جیره تاثیر زیادی روی مصرف خوراک دارد. پرندگان تمایل به مصرف خوراک در حد نیازهای متابولیسمی دارند. میزان انرژی مورد نیاز بستگی به نیازهای نگهداری، رشد و یا تولید بدن دارد. بنابراین با کاهش میزان انرژی جیره، مصرف خوراک افزایش میابد (تا زمانی که از طریق انبساط دستگاه گوارشی، مصرف خوراک محدود شود). از آنجا که در پرورش مرغ گوشتی، ضریب تبدیل غذایی عامل مهم اقتصادی به شمار می آید، کاهش انرژی جیره به منظور افزایش مصرف خوراک، عملی غیر منطقی به نظر می رسد.
2-2- پروتئین و اسید های آمینه جیره
اسیدهای آمینه و پروتئین جیره بیشتر اثرات غیر مستقیمی بر مصرف خوراک دارند. دریافت روزانه اسید آمینه برای رشد، امری ضروری به نظر می رسد. همچنین عدم تعادل اسیدهای آمینه خاص، ممکن است منجر به تغییراتی سریع در مصرف خوراک جوجه ها شود. مکانیسم کنترل مصرف خوراک بستگی به غلظت اسیدهای آمینه خون نیز دارد.
2-3- ویتامین و مواد معدنی جیره
اصولاً ویتامین ها و مواد معدنی به عنوان کوفاکتور های شرکت کننده در متابولیسم مطرح هستند، هر چند برخی مواد معدنی پر مصرف از قبیل کلسیم، فسفر و منیزیوم در اسکلت بدن کاربرد دارند. در صورت کمبود و یا مصرف بیش از حد نیاز این مواد، مصرف خوراک نیز دچار تغییر می شود. کمبود ویتامین و مواد معدنی در جیره از طریق ایجاد اختلالات متابولیکی به طور غیر مستقیمی بر مصرف خوراک تاثیر دارند. کاهش جزئی مواد معدنی، با تحریک پرنده برای بیشتر به دست آوردن آن، احتمالاً موجب افزایش مصرف خوراک خواهد شد. بالعکس، حضور بیش از حد ویتامین و مواد معدنی در جیره، با بد مزه کردن دان، موجب اجتناب پرنده از خوردن خوراک می شود. علاوه براین، افزایش مصرف مواد معدنی با افزایش مصرف آب پرنده همراه خواهد بود. مصرف بیش از اندازه ی نمک موجب افزایش مصرف آب و کاهش مصرف خوراک می شود. کمبود مواد معدنی کم مصرف، تاثیر چندانی بر اشتهای پرنده ندارد (مگر در طولانی مدت).


 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت


2-4- عوامل ضد تغذیه ای
به طور طبیعی برخی ترکیبات از قبیل ممانعت کننده های پروتئاز، آلکالوئیدها، گواترزا ها، اگزالات ها و فیتات ها موادی هستند که در ذرات مواد خوراکی وجود دارند. این ترکیبات ضد مغذی پس از مصرف موجب کاهش قابلیت دسترسی مواد مغذی، کاهش مصرف خوراک و کاهش رشد حیوانات می شوند (هتچوک، 1994. شاهیدی، 1997). منشأ برخی از مواد ضد تغذیه ای از متابولیسم باکتری ها و قارچ ها موجود در خوراک است.
2-5- مصرف آب
هر چند محاسبه میزان دقیق نیاز پرنده به آب نسبت به سایر مواد خوراکی کار آسانی نیست، آب ماده ای بسیار ضروری در جیره پرندگان به شمار می آید. میزان مصرف آب جوجه های گوشتی بستگی به دمای محیط و نسبت آن با رطوبت، ترکیبات جیره، نرخ رشد و بازده بازجذب آب از کلیه ها دارد. افزایش پروتئین خام جیره موجب افزایش مصرف آب و نسبت مصرف آب به خوراک می شود. مصرف خوراک کرامبل و پلت نسبت به خوراک آردی، موجب افزایش مصرف آب و خوراک خواهد شد. با افزایش نمک و یا سایر مواد معدنی اوسموتیک در جیره، افزایش مصرف آب به منظور افزایش دفع این مواد اضافی از کلیه ها را شاهد خواهیم بود.
مصرف آب تاثیر بسزایی بر مصرف خوراک دارد. با محدود شدن مصرف آب، بدن شروع به دهیدراته[2] شدن می کند.
3- عوامل مدیریتی موثر بر مصرف خوراک
حتی اگر پرندگان دو گله جیره یکسانی دریافت کنند، میزان مصرف خوراک دو گله با دو ساختمان و تسهیلات جدا، متفاوت خواهد بود. این تفاوت در مصرف خوراک به دلیل تفاوت در مدیریت و بیماری ایجاد می شود. 3 عامل مدیریتی مهم که بر مصرف خوراک جوجه های گوشتی موثرند شامل :1- دسترسی به آب و خوراک 2- تنش محیطی 3- مشکلات بیماری.
3-1- دسترسی به آب و خوراک
مرغ گوشتی از لحظه ی ورودش به سالن تا ارسال آن به بازار، باید آزادانه به آب و خوراک دسترسی داشته باشد. تعداد آبخوری ها و دانخوری ها باید کافی باشد تا رقابت را بین پرندگان به حداقل برساند. در صورت بالا بودن تفاوت در میانگین وزنی گله ، احتمالاً با کمبود دانخوری به ازای هر پرنده مواجهیم.
3-2- تنش محیطی
تنش ها بر مصرف خوراک جوجه های گوشتی تأثیر بدی دارند. استرس پرنده را مجبور به افزایش هورمون هایی به منظور جابجایی سوخت بدن برای ترس و پرواز خواهد کرد. پاسخ بدن در برابر استرس موجب کاهش جذب مواد مغذی و کاهش قابل توجه حرکت دستگاه گوارشی خواهد شد. استرس حاد و ناگهانی موجب کاهش موقتی در مصرف خوراک خواهد شد و اثرات سوء کمی بر عملکرد پرنده دارد. در حالی که استرس های طولانی و مزمن اثرات بد زیادی روی مصرف خوراک دارند. عموماً تنش های مزمن شامل استرس گرمایی، کیفیت پایین هوا و بد بودن کیفیت بستر می باشند.
استرس گرمایی تأثیرات واضح بدی بر مصرف خوراک جوجه های گوشتی دارد. تحمل پرنده نسبت به استرس گرمایی بستگی به عواملی از قبیل اندازه بدن و سرعت رشد پرنده، دمای محیط و نسبت آن با رطوبت دارد. کیفیت بد هوا و بستر نیز اثرات غیر مستقیمی بر مصرف خوراک دارند. سرعت تهویه و مدیریت بستر از عوامل اصلی تأمین کننده کیفیت این دو فاکتور می باشند.
3-3- تنش های مربوط به بیماری و پاسخ های ایمینی
تنش های ایمنی ایجاد شده در پاسخ به بیماری ها به طور قابل توجهی بر مصرف خوراک تاثیر دارد. اگر چه بیماری های روده ای موجب کاهش مصرف خوراک می شود، هر آنتی ژنی ( میکروب بیماریزا یا واکسن) که موجب تحریک سیستم ایمنی شود، توأم با کاهش اشتها خواهد بود.

در عفونت ها و اسهال جذب آب، سدیم، کلر و گلوکز به طور منی داری کاهش میابد (کانو، 1996). 70% کاهش عملکرد پرنده در طول بیماری به دلیل کاهش مصرف خوراک است و 30% باقی به دلیل کاهش تجزیه و جذب مواد مغذی می باشد.
استرس های ایمینولوژیکی در طیور موجب تغیراتی در برخی هورمون ها می شود. این تنش ها موجب کاهش غلظت هورمون های آنابولیکی مانند هورمون رشد (الاسر، 1997)، فاکتور رشد شبه انسولینی (IGF-1) (الاسر، 1995) و موجب افزایش ترشح هورمون های کاتابولیکی از قبیل گلوکوکورتیکوئید ها می شود (الاسر، 2000). با کاهش هورمون رشد شبه انسولینی و کاهش مصرف خوراک، روند تجزیه ماهیچه اسکلتی بدن افزایش میابد.
3-4- رفتار
پرندگان به مرور زمان، به صدای دانخوری ها به عنوان خوراک عادت می کنند. بنابر این تحویل مکانیکی خوراک، موجب تحریک مصرف خوراک می شود. حتی پرندگان از صدا و دیدن دان خوردن پرندگان دیگر نیز تحریک به خوردن می شوند.
نتیجه گیری
در جوجه های گوشتی، مصرف خوراک عامل اصلی موثر بر افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک می باشد. به دلیل تأثیر عوامل مختلف بر مصرف خوراک، اغلب بهبود مصرف خوراک ضعیف کاری دشوار است مگر با مرور کلی در مدیریت سالن و خوراک. مدیریت و سلامت گله نسبت به عوامل جیره تأثیر بیشتری بر مصرف خوراک ضعیف گله دارند. عوامل جیره ای تنها بر مصرف خوراک پرندگان یک گله موثرند. بالعکس، تنش های محیطی وایمینولوژیکی تاثیر عمیقی بر مصرف خوراک از یک گله به گله دیگر دارند. با ارزیابی منشأ استرس یا بیماری ها، می توان در بهبود مصرف خوراک پرنده موفقیت های قابل توجهی کسب نمود.
Reference:​
​
Peter R. Ferket and Abel. 2006. International Journal of Poultry Science 5 (10): 905-911 G. Gernat. Factors that affect feed intake of meat birds: A review.​
​
Free-choice feeding[1]

[2] - از دست دادن آب بدن



 
H

hani20

عضو جدید
کنجاله سویا و نقش آن در تغذیه طیور

کنجاله سویا و نقش آن در تغذیه طیور

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]مقدمه[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]با توجه به روند فزاینده افزایش جمعیت منابع محدود و فقر و گرسنگی پنهان لازم است برنامه اقتصادی همه جانبی ای تدوین گردد در بخش کشاورزی و زیر مجموعه آن دامپروری و پرورش طیور یکی از مواردی است که در کوتاه مدت و با هزینه کمتر مارا به اهداف اقتصادی می رساند بدین لحاظ نیاز به مدیریت چنین واحدهایی است تا با تاکید بر اصلاح نژاد طیور جهت بالارفتن راندمان تولیدبهترین شرایط محیطی را فراهم نمایند. از این لحاظ که غذا در پرورش طیور بیشترین هزینه را دارد مساله عمده و اساسی است کنجاله سویا امروزه به دلیل کیفیت مناسب و اقتصادی سهم بسزایی در جیره طیور دارد بر این اساس در این مقاله سعی شده است که اهمیت این ماده غذایی را از لحاظ ترکیبات آن و مقایسه آن با دیگر منابع پروتئینی بیان نماید . به طور کلی می توان گفت که کنجاله سویا یک ماده غذایی بهداشتی و اقتصادی است و به لحاظ ترکیبات شیمیایی مناسب در جیره طیور نقش مهمی ایفا می کند.
[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]ترکیب مواد غذایی مورد نیاز طیور[/FONT]

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]خوراکهای مورد نیاز در تغذیه طیور از موادی مغذی تشکیل شده که پس از جذب و ورود به خون هر یک بطریقی در اعمال حیاتی بدن حیوان نقش ایفا می کنند مواد مغذی به طور کلی شامل کربوهیدراتها و چربیها ، پروتئین ها ، مواد معدنی ، ویتامین ها ، آب و ترکیبات اضافی می باشند. براساس نوع و شیوه پرورش طیور ازنظر گوشتی و تخمگذار بودن ونیز زمان پرورش درصدترکیبات فوق تغییر پذیرند و به انواع مواد غذایی نیازمند هستند جهت تعیین میزان هر ماده غذایی در جیره طیور می بایست به این نکات توجه داشت که : ماده غذایی اقتصادی و بهداشتی باشد تمام نیازهای لازم را تامین کند. یکی از مواد غذایی مورد مصرف در پرورش طیور ، کنجاله سویاست که پس از ذرت ، بیشترین اهمیت را دارد و تمامی فاکتورهای فوق را در بر میگیرد بدین ترتیب لازم است شناختی بر آنالیز مواد مغذی و دیگر خصوصیات آن داشت البته جهت روشن نمودن بیشتر مطلب سعی شده نیازهای غذایی طیور مشخص گردد و سپس اهمیت آن مطرح خواهد شد .[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]پروتئین ها[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]پروتئین ها از واحدهایی بنام اسید آمینه تشکیل شده اند و حدود 20 درصد وزن یک مرغ و 5/12 درصد وزن تخم مرغ از آنها ترکیب یافته است بعضی اسیدهای آمینه به واسطه انتقال گروه آمینی ازاسیدهای آمینه دیگر بوجود می آیند . ولی تعدادی تحت عنوان اسیدهای آمینه ضروری به اندازه کافی در بدن حیوان ساخته نمی شوند این دسته اسیدهای آمینه عبارتنداز : آرژنین ، متیونین ، لوسین ، ایزولوسین ، گلوتامین ، هستیدین ، فنیل آلانین ، لیزین ، تریپتوفان ، تره ئونین و والین . در تعادل جیره بیشتر به پنج اسید آمینه آرژنین ، تریپتوفان ، لیزین ، متیونین ، و سیستین را ملاک قرار می دهند . اصولا پروتئین ها شامل : دو منبع گیاهی و حیوانی است که بسته به خصوصیات ذکر شده می توان به نسبت از ترکیب انها استفاده نمود معمولا فرآورده های با منشا حیوانی توازن اسید آمینه بهتری دارند و قادرند مواد معدنی ضروری و ویتامین ها را تامین کنند در حال حاضر در تهیه خوراک طیور استفاده از مکملهای پروتئینی حیوانی کمتر از سابق است . از جمله مهمترین منابع پروتئینی حیوانی می توان از پودر ماهی ، پودر گوشت ، پودر خون ، پودر شیر ، پودر گوشت استخوان دار پودر پر ، پودر کشک ، اب پنیر خشک شده ، باقی مانده کشتارگاههای طیور و مواد محلول ماهی را نام برد. امروزه با توجه به مشکلات تهیه مواد غذای سرشار از پروتئین از منابع حیوانی سعی شده ازمکملهای پروتئینی نباتی که بیشتر فرآورده های فرعی کنجاله دانه های روغنی هستند این مساله را حل نمایند پروتئین های نباتی از لحاظ توازن اسیدهای آمینه ، منابع فقیرتری هستند از جمله مهمترین منابع پروتئین های نباتی می توان به غلات تقطیر شده خشک ، کنجاله سویا ، کنجاله پنبه دانه ، کنجاله بذرک ، کنجاله کلزا ، کنجاله گلرنگ ، کنجاله کنجد ، دانه باقلا و .... اشاره نمود. از میان آندسته پروتئین های نباتی که به طور معمول استفاده می شوند کنجاله سویا اهمیت بیشتری از نظر اسید آمینه و لیزین دارد ولی در مجموع درکاربرد پروتئین های نباتی باید میزان و نوع اسیدهای آمینه و نیز مواد سمی موجود در آن برآورده شود تازمانی که از هر مکمل جدید تاریخچه مصرف مناسبی در دسترس نیست قبل از استفاده در جیره می بایست به دقت مورد بررسی قرارگیرد.[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]اهمیت کنجاله سویا در تامین پروتئین لازم در جیره طیور[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]سویا حاوی حدود 35 تا 40 درصد پروتئین و 18 تا 21 درصد چربی است وبه منظور تولید روغن و کنجاله تولید و فرایند می شود با حرارت دادن به سویا کیفیت آن بهتر شده بازدارنده تریپسین غیرفعال شده و متیونین بهتر در دسترس قرار می گیرد با وجود این می بایست دقت شود که ممکن است حرارت زیاد به لیزین و احتمالا اسیدهای آمینه ضروری دیگر صدمه رساند یا آنها را از دسترس خارج سازد ولی به طور کلی بیشتر تحقیقات بر این نظر تاکید داشته که کنجاله سویا برای حداکثر کیفیت پروتئین می بایست حرارت مناسبی دیده باشند سویا که چربی آن گرفته شده باشد به دو صورت آسیاب کامل یا پرک شده مصرف می گردد با وجود این لازمه حرارت دادن ایجاب می کند که دانه ها به طور مناسبی فرایند شوند در آزمایشهای تغذیه جیره های تمام چربی دار سویا به جوجه ها نتایجی به دست آمده که دانه های کامل یا دانه های آسیاب شده مطلوب ترند اما باید متذکر شد که در مناطقی که با مشکل کمبود روغنهای نباتی مواجه اند اقتصادی تر آن است که فقط ازکنجاله استفاده شده و روغن ان جدا گردد. در تهیه کنجاله با جدا شدن روغن میزان پروتین کنجاله حاصل به حدود 45 درصد رسیده و مقدار الیاف فام آن حدوداً 6 درصد می گردد کنجاله بدون پوسته معمولا با حداقل 50 درصد پروتئین استاندارد می شود ومقدار الیاف آن در حدود 3 درصد است کنجاله بدون پوسته مخصوصا در خوراکهای پرانرژی جوجه های گوشتی مطلوب است . پروتئین سویا یک پروتئین با کیفیت است و حاوی مقادیر سرشار از اسیدهای آمینه ضروری است و درمیان پروتئین های نباتی منبع عالی لیزین می باشد و به عنوان یک منبع مناسب آرژنین ، گلیسین وتریپتوفان به حساب می آیدلیکن مقادیر اسیدهای آمینه سیتین و متیونین موجود کمتر از حد دلخواه است متیونین اولین اسید امینه محدود کننده درجیره های پرانرژی بوده و حایز اهمیت زیادی است بنابراین در جیره هایی که از سویا به میزان زیادی استفاده می گردد می بایست از متیونین و مواد غذایی حاوی متیونین بالا به عنوان مکمل استفاده نمود.[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]عوامل محدود کننده استفاده از سویا در جیره طیور[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]علاوه بر اینکه میزان اسیدهای آمینه متیونین و سیستین در سویا پایین است کنجاله سویا حاوی تعدادی از مواد سمی محرک و ممانعت کننده شامل مواد آلرژی زا ، گواترزا و عوامل ضد انعقاد است از نظر تغذیه دام ممانعت کننده های پروتئاز که شش نوع از آن شناخته شده است حایز اهمیت اند از این ممانعت کننده ها عامل آنتی تریپسین و کونیتز و ممانعت کننده کایموتریپسین بومن برک اهمیت خاصی دارندتغذیه دانه خام سویا و کنجاله حرارت ندیده آن رشد حیوان را به تاخیر می اندازد یکی از دلایل آن وجود همین ممانعت کننده های پروتئاز است که باعث جلوگیری ازهضم پروتئین می شوند همچنین شواهدی در دست است که فعالیت بیش از حد پانکراس در این حالت اتفاق می افتد همانطور که قبلا توضیح داده شد حرارات باعث غیر فعال شدن این ممانعت کننده ها می گردد و از این راه می توان تا حدودی این اثرات را خنثی کرد اگر از کنجاله سویا به عنوان منبع اصلی پروتئین جیره طیور استفاده شود مسایلی بروز خواهد نمودو کنجاله سویا از لحاظ ویتامین B فقیر است وجهت رفع این نقیصه باید همراه با آن از مکملهای ویتامیت و یا از پروتئین های حیوانی نظیر پودر ماهی استفاده کرد چنانچه کنجاله سویا با مواد فوق الذکر تکمیل نگردد مرغهای تخمگذار ، تخمهایی با قابلیت جوجه کشی کم تولید نموده جوجه های حاصل نیز ضعیف و به علت کمبود ویتامین K در مقابل خونریزی حساس خواهند بود کنجاله سویا نسبت به دانه غلات ، کلسیم و فسفر غنی تری دارد امادر صورتی که در جیره طیور در حال رشد یا مرغهای تخمگذار ،جانشین پروتئین حیوانی شود لازم است جیره غذایی مجددا ازلحاظ کلسیم و فسفر تنظیم گردد. کنجاله سویا حاوی 1/0 درصد جنیستین است که خواص گواترزایی دارد وتوانی معادل 10 * 44/4 توان دی انیل استیلسترون از خود نشان می دهد این ماده تاثیر روشنی تاکنون از خود بروزنداده است .[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]مواد غذایی موجود در کنجاله سویا در مقایسه با نیاز غذایی جوجه های گوشتی[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بیشترین اهمیت کنجاله سویا مربوط به پروتئین آن می گردد اما به همراه پروتئین مواد ترکیبات دیگری نیز در آن وجود دارد . همچنین به منظور مقایسه نیاز طیور و مقدار مواد غذایی که این کنجاله می تواند فراهم نماید نیازهای غذایی جوجه های گوشتی در سنین مختلف درج گردیده است .[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]مقایسه میزان پروتئین کنجاله سویا و دیگر منابع پروتئینی[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]کیفیت اسیدهای امینه پروتئین های حیوانی نسبت به گیاهی ارجحیت دارد اما هزینه بالای این پروتئین ها و برخی از آنهارا نمی دهد بنابراین لازم است از پروتئین های نباتی استفاده شود کنجاله سویا نسبت به دیگر مواد گیاهی باردارنده کمتری داشته و اسیدهای آمینه لازم را فراهم مینماید بنابراین از این منبع پروتئین می توان تا حد بالایی استفاده کرد .[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]نتیجه گیری[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]درمجموع میتوان گفت کنجاله سویا ، ماده غذایی مناسبی جهت تامین پروتئین جیره طیور می باشد که از لحاظ اقتصادی بهداشتی و ترکیبات موجود حائز اهمیت است با توجه به عوامل محدود کننده استفاده زیاد در جیره طیور توصیه می شود ازمکملهای پروتئینی مناسب همچون کنجاله کنجد ، پودر ماهی و غلات ویتامین ها و منابع تامین کننده فسفر و کلسیم حتی الامکان استفاده گردد بدین ترتیب می توان جیره غذایی مناسبی مشتمل بر انواع مختلف مواد غذایی تهیه نمود .[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif][/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]مجله تغذیه دام وطیور – مهندس اسماعیل کرمی دهکردی[/FONT]
 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
بسترمرغداریها(کودمرغی)یک غذلی ارزان ومغذی برای نشخوارکنندگان

بسترمرغداریها(کودمرغی)یک غذلی ارزان ومغذی برای نشخوارکنندگان

<!--[if !supportAnnotations]--><!--[endif]-->
​
گاوها و سایر نشخوارکنندگان، حاوی دستگاه گوارش بی نظیری هستند که امکان استفاده از ضایعات و سایر محصولات جانبی را به عنوان منبعی برای جیره غذائی آنها ، مهیا می کند. تغذیه گاوها عمدتاً بر مبنای استفاده از محصولات فرعی و سایر مواد مغذی هستند که منحصراً بوسیله نشخوارکنندگان قابل هضم باشد. یکی از خوراکهای غیر معمول که در تغذیه گاو قابل استفاده می باشد، فضولات بستر جوجه های گوشتی می باشد.
در صنعت پرورش جوجه های گوشتی ، حجم قابل توجهی از فضولات بسترتولید می شود که به عنوان یک فراوری جانبی (by -product ( محسوب می شود. کاربرد اصلی فضولات مرغی، برای حاصلخیزی زمینهای زراعی می باشد. بهرحال استفاده از محتویات بستر جوجه های گوشتی صرفاً به عنوان کود، نمی تواند بازدهی مناسبی را به دنبال داشته باشد و در اصطلاح هزینه جایگزینی مواد مغذی که از سایر منابع غذائی فراهم می شود ، در مورد بستر جوجه های گوشتی زمانی که کود مرغی به جای اینکه در حاصلخیزی مزارع استفاده شود در تغذیه گاوهای گوشتی استفاده شود ، ۴ برابر بیشتر است ( بازده استفاده از بستر طیور در تغذیه گاوهای گوشتی بیشتر از استفاده آن در حاصلخیزی مزارع است ) . محتویات بستر طیور منبع خربی از پروتئین ، انرژی ، مواد مغذی برای گاوهای آبستن و گاوهای داشتی است که ساختار صنعت پرورش گاو شیرده را در کشور تشکیل می دهند.
بعلاوه از دیدگاه اقتصادی استفاده از محتویات بستر طیور را در تغذیه باعث حفظ مواد مغذی گیاهان می شود. این مواد مغذی شامل نیتروژن ، فسفر ، پتاسیم و مواد معدنی است که در مراتعی که کود گاوها تغذیه شده با بستر طیور پخش شده به فراوانی در خاک وجود دارد. یکی از مزایای بستر جوجه های گوشتی این است که تا مسافتهای طولانی قابل نقل و انتقال است، بدون اینکه ارزش اقتصادی آن تحلیل یابد. تولید کنندگان و دامداران ایالت آلباما برای کاهش هزینه های خوراک خود از این منبع عمده موجود، در تغذیه گاوهای خود استفاده می کنند
. بیشتر دامداران ایالت آلباما با کاربرد این مواد جانبی در تغذیه گاوهای به مقدار قابل توجهی باعث کاهش هزینه خوراک شده اند. بهر حال بعضاً در بعضی تولید کنندگان و پرورش دهندگان گاو گوشتی یک بی میلی آشکار در رابطه با استفاده از بستر جوجه های گوشتی در تغذیه وجود دارد. چرا که افکار عمومی رشد و نمو سبزیجات و گیاهان را در فضولات حیوانی پذیرفته اند نباید فراموش کرد که فرایند استفاده از غذا در داخل بافتهای گیاهی ، فرایندی با پیچیدگیهای گیاهی کمتر نسبت به همان فرایند در دستگاه هاضمه گاو می باشد
. بطوری که مواد غذائی مورد استفاده توسط گاو کاملاً کاملاً شکسته و تجزیه می شود و مورد فرآوری کامل قرار می گیرد. گاوی که روانه کشتارگاه می شود، ۱۵ روز قبل باید تغذیه از بستر جوجه های گوشتی در آن قطع شده باشد در حالی که قارچ خوراکی که در بستری از کود پرورش داده شده است همان روز می تواند مستقیماً به فروشگاه خواربارفروشی فرستاده شود. بهرحال در صنعت پرورش گاو گوشتی باید از هر عملی که سلامتی گوشت تولیدی را زیر سئوال می برد ، اجتناب نمود. بستر طیور گوشتی چندین سال است که در تمامی مناطق کشور بدون هر گونه مشاهده اثرات جانبی مضرر برای انسان یا حیوان مصرف کننده آن ، مورد استفاده قرار گرفته است بعلاوه در ایالت آلباما ، استفاده از بستر جوجه های گوشتی عمدتاً در گاوهای آبستن و گاوهای داشتی استفاده می شد که کمتر چنین گاوهای مورد خرید و فروش یا کشتار قرار گرفته می شود. گزارشات متعدد حاکی از کاربرد ناچیز بستر جوجه های گوشتی در تغذیه گاوهای پرواری است و اگرچه درموارد نادر استفاده نیز ۱۵ روز قبل از زمان کشتار گاو ، مصرف فضولات بستر در جیره غذائی قطع می شود بنابراین با این راهکار هر نوع خطر احتمالی تهدید کننده سلامت انسان ، کاملاً مرتفع خواهد گردید.
بطور کلی استفاده از بستر جوجه های گوشتی در تغذیه گاو شامل ۳ سودمندی اولیه می باشد :
 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
۱ ) استفاده از بستر جوجه های گوشتی ، رفع مشکل استفاده از محصولات فرعی در محیط
۲ ) یک راهکار برای مدیریت مناسب ضایعات حاصل از بستر جوجه های گوشتی برای استفاده پرورش دهندگان گاو
گوشتی است.
۳ )
صرفه اقتصادی در تولید گاوهای گوشتی می باشد.
آئین نامه های استفاده از بستر جوجه های گوشتی در تغذیه :
در سال ۱۹۶۷ FDA ، زمانی که سازمان
شرح سیاستهای تغذیه بستر و سایر محصولات جانبی حیوانی را منتشر کرد. اطلاعات علمی بسیار اندک در مورد تغذیه بستر طیور وجود داشت. در سال ۱۹۸۰ بعد از آزمونهای گسترده محققان دانشگاهی و استفاده از تسهیلات انجام پروژه های مرتبط ، سازمان FDA موجب گردید تا بعضی از مقررات اولیه محدود کننده مصرف چنین محصولات جانبی را باطل شود. در حال حاضر حداقل ۲۲ ایالت مقررات مناسبی را برای خرید و فروش بستر جوجه های گوشتی و سایر ضایعات با منشاء حیوانی را به عنوان اجزاء تشکیل دهنده خوراک دام و طیور تصویب نموده اند. اخیراً هیچ قانون مبنی بر کنترل و محدود کردن دادو ستد و استفاده از بستر جوجه های گوشتی در خوراک دام و طیور وجود ندارد. بعلاوه هیچ قانون و مقررات خاصی در ایالتی استفاده از ضایعات حیوانی یا سایر مواد جانبی (by product ) را در تغذیه دام منع نمی کند.
در بعضی ایالتها بعضی مقررات که کنترل دادوستد عمده این محصولات را توسط شرکتهایی که نامزد فروش این محصولات برای مصارف خوراک دامی برعهده دارند تدوین شده است. سازمان کشاورزی و صنعت آلباما ، با تدوین مقررات محدودی ، استفاده و دادو ستد فضولات حیوانی فرآوری شده را پذیرفته است این مقررات اجازه هر نوع استفاده خصوصی یا مبادله بستر جوجه های گوشتی و سایر فضولات حیوانی را محدود کرده است و این کار بیشتر تحت مسئولیت سازمانهای دولتی می باشد. بستر جوجه های گوشتی فرآوری شده طبق استاندارد های مناسب برای استفاده در جیره های غذائی دام ، آماده عرضه به بازار می شود. مقررات مربوط به تغذیه ضایعات با منشاء حیوانی در سال ۱۹۷۷ توسط وزارت کشاورزی و صنایع مورد تصویب قرار گرفته است.
این آئین نامه ها جزء نهمین مقررات شیمی کشاورزی لیست شده است. اگر ضایعات با منشاء حیوانی حاوی دارو یا باقیمانده مواد داروئی باشد. چنین ضایعاتی حتماً باید حاوی برچسب برای اطلاع مصرف کنندگان باشد. به اینصورت که در روی آن نوشته شود. توجه : این ماده حاوی باقیمانده مواد داروئی است و نباید در ۱۵ روز مانده به کشتار مورد استفاده دام قرار گیرد.
این هشدار همچنین توسط فروشندگان خوراک حاوی بستر جوجه های گوشتی به گاو داران اعلام شود.
صرف نظر از مقررات دولتی موجود، در مورد مواد غذائی مورد استفاده در تغذیه دام، تولید کنندگان گوشت موظفند و متعهد هستند که در دادو ستد خود تمامی گوشتی را به بازار عرضه می کنند، عاری از هر گونه مواد داروئی یا ترکیبات سمی باشد. برای حداقل نمودن احتمال وجود باقیمانده مواد داروئی در بافتهای گاو گوشتی تغذیه شده با بستر تغذیه با مواد بستر باید ۱۵ روز مانده به کشتار حیوان مورد نظر قطع شود. محتویات بستر جوجه های گوشتی، نباید مورد تغذیه گاوهای شیرده قرار بگیرد چون در اینصورت هیچ فرصتی برای قطع کردن جیره برای مطمئن شدن از حذف باقیمانده های مواد تغذیه شده در شیر تولیدی وجود ندارد. چون گوسفندان نیز به مقادیر بالای کبالت حساس هستند و بستر جوجه های گوشتی حاوی مقادیر زیادی از کبالت می باشد. نباید از محتویات بستر جوجه های گوشتی در تغذیه گوسفند استفاده کرد.رعایت این اصول و نکات هر گونه امکان به خطر انداختن سلامتی و ایجاد مشکلات ناشی از باقی ماندن مواد داروئی و باقیمانده های ناشی از مصرف غذائی بستر جوجه های گوشتی را به حداقل خود می رساند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آئین نامه های دولتی مربوط به خرید و فروش فضولات جوجه های گوشتی به سازمان کشاورزی و صنایع ایالت آلباما مراجعه کنید. این ایالت اخیراً مقرراتی را که منحصراً در مورد خرید و فروش فضولات جوجه های گوشتی بوده را تصویب نموده است.
● ارزش غذائی بستر جوجه های گوشتی :
مواد تشکیل دهنده بستر معمولاً در سالنهای پرورش جوجه های گوشتی ایالت آلباما، تراشه چوب خاک اره ، پوسته بادام زمینی و ریزه های کاغذ می باشد. به طور کلی پرورش دهندگان از منابع مختلفی برای ایجاد بستر اولیه استفاده می کنند. مواد اولیه تشکیل دهنده بستر از لحاظ ارزش غذائی و مواد مغذی موجود بسیار فقیر هستند. به هر حال افزوده شدن پر ، ضایعات جیره غذائی مورد استفاده و فضولات دفعی پرنده ، ارزش غذائی بستر را تا حدودی بهبود می دهد. نوع مواد اولیه تشکیل دهنده بستر در سالن پرورش زمانی که از این بستر برای تغذیه گاوهای گوشتی استفاده می شود ، چندان بر ارزش غذائی نهائی موثر نمی باشد. زیرا که مقدار بستر اولیه مورد استفاده بر حسب تعداد جوجه مورد پرورش در سالن تغییر می کند و استاندارد ویژه ای برای آن وجود ندارد و هر مرغدار می تواند. از مواد کاملاً متفاوتی نسبت به مرغدار دیگر در بستر اولیه سالن خود استفاده کند. عواملی دیگر همچون مدیریت سالن ، روشهای از بین بردن بستر ، می تواند مقدار مطلوب و ترکیبات و کیفیت بستر نهائی را تغییر دهد. میانگین مواد مغذی ۱۰۶ نمونه جمع آوری شده از بستر طیور مرغداریهای ایالت آلباما در جدول شماره یک نمایش داده شده است.
۱) رطوبت :
میزان رطوبت بستر جوجه های گوشتی بوسیله مدیریت سیستم آبخوری در سالن پرورش تعیین می شود. مقدار رطوبت بستر نباید تفاوت معنی داری بین بستر تازه و بستر تشکیل شده بعد از ۶ ماه داشته باشد. از طریق اندازه گیری رطوبت بستر هیچگونه اطلاعی از مواد مغذی بستر حاصل نمی شود ، اندازه گیری رطوبت تنها کیفیت فیزیکی ماده خوراکی مورد استفاده را نشان می دهد.
اگر مقدار رطوبت ۲۵ % یا بیشتر باشد ، غذا به آسانی در داخل میکسر مخلوط نخواهد شد بهر حال اگر بستر طیور حاوی ۱۲% رطوبت یا کمتر باشد جیره حالت گرد و اشتهاآور برای گاوها خواهد بود. بعضی پرورش دهندگان گاوهای گوشتی یک افزایش مصرف خوراک را زمانی آب به مخلوطی از بستر خشک و دانه ها قبل از مصرف اضافه شود.
● TDN:
مقدار کل مواد مغذی قابل هضم (TDN ) از طریق ارزش پروتئین خام و قیبر خام محاسبه می شود. ارزش انرژی زائی بستر جوجه های گوشتی واضح و روشن است که کمتر از غلات می باشد. بهرحال میزان TDN بستر در مقایسه با یک علوفه با کیفیت ۵۰ % محاسبه شده است. بستر می تواند منبع با ارزش از انرژی برای هر دو گروه گاوهای داشتی و گاوهای آبستن باشد.
● پروتئین خام (CP ) :
میانگین پروتئین خام نمونه های آنالیز شده بستر جوجه های گوشتی ۲۴/۹ می باشد بیشتر از ۴۰ % از پروتئین خام حاصل از بستر از منشاء نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) می باشد. بخش NPN عمدتاً از اسید اوریک ناشی می شود که در طیور یک ماده دفعی محسوب می شود. نشخوار کنندگان جوان قادر به استفاده از NPN به خوبی گاوهای پرواری بالغ نمی باشند بنابراین بهترین عملکرد و بازده مصرف فضولات بستر در گاوهای پرواری که بیش از ۴۰۰ پوند وزن دارند دیدن می شود.
● نیتروژن نامحلول :
وقتی ترکیبات خوراکی تحت تأثیر حرارت بیش از حد قرار می گیرند نیتروژن موجود بصورت نامحلول در می آید و گاو به آسانی قادر به هضم این نیتروژن نمی باشد. مقدار نیتروژن نامحلول در نمونه های بستر آنالیز گردیده و ۱۵ % کل نیتروژن موجود محاسبه شد. در تعداد کمی که تحت حرارت بیش از حد قرار گرفته اند مشاهده شده این میزان ۵۰ % کل نیتروژن را به خود اختصاص داده بود.
مطالعات مختلف نشان می دهد که با کاهش قابلیت هضم ماده خشک بستر میزان نیتروژن نامحلول افزایش می یابد بنابراین حرارت بیش از حد بستر بطور معنی داری ارزش غذائی بستر را کاهش می دهد. روشهای کنترل دما در بستر انبار شده در بخش فرآوری و نگهداری بستر طیور مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
● فیبر خام ( CF ) :
ترکیب فیر خام نمونه های بدست آمده از بستر به طیور میانگین ۶ / ۲۳ درصد محاسبه شده است. عمده فیبر بستر ناشی از مواد اولیه مورد استفاده در شروع پرورش، همچون تراشه های چوب ، خاک اره ، پوسته و پوسته بادام زمینی می شود بستر معمولاً شامل مواد فیبری می باشد. فیبر موجود در بستر جوجه های گوشتی به تنها نمی تواند نیازهای نشخوارکنندگان را به قیر برآورده کند ، چرا که گاوها همچنین به علوفه های خشن برای عملکرد مناسب سیستم گوارشی خود نیاز دارد. گاوهای تغذیه شده با بستر به طور طبیعی نیاز به مصرف علوفه خشبی دارند حتی اگر مقدار قیبر خام بستر کمی بیش از مقدار اندازه گیری شده باشد، توصیه می شود که به ازای هر ۱۰۰ پوند وزن زنده گاو ۱/۲ پوند از علوفه خشبی استفاده شود.
● مواد معدنی (Minerals ) :
بستر جوجه های گوشتی منبع عالی از مواد مغذی می باشد ، در حقیقت گاوهای آبستن تغذیه شده با ۸۰ درصد بستر: ۲۰ درصد کنسانتره در حقیقت بیش از ۵ برابر نیاز خود به کلسیم ، فسفر ، پتاسیم ، مواد مغذی دریافت خواهند کرد. مقادیر بیش از حد مواد معدنی جز در بعضی شرایط خاص کمتر مسئله زا می باشد. اما باید توجه کرد که افزایش ۲% کلسیم بیش از نیاز، باعث عدم توازن سایر مواد مغذی و ایجاد تب شیر در گاوهای آبستن می نماید. این احتمال را می توان با قطع تغذیه بستر در نزدیکی زایمان و یا کاهش مقدار علوفه خشبی به نصف میزان مورد نیاز ، مرتفع نمود. هنوز اطلاعی در دست نیست که چند روز قبل از گوساله زائی باید استفاده از بستر جوجه های گوشتی در جیره را قطع کرد. بهر حال بر اساس مطالعات بر روی تب شیر در گاوهای شیری ، به نظر در نظر گرفتن۳۰ روز قبل از گوساله زائی مناسب به نظر می رسد. تب شیر ممکن است مسائلی را نیز بعد از زایمان بوجود آورد بنابراین گاوهای آبستن مصرف کننده بستر جوجه های گوشتی در حین گوساله زائی باید دائماً مورد سرکشی قرار گیرند. مواد معدنی میکرو مانند مس ، آهن و منیزیم به مقادیر زیادی نسبت به ترکیبات غذائی معمول در بستر جوجه های گوشتی وجود دارد. مس به طول مثال معمولاً در جیره گاوهای گوشتی نباید بیش از ۱۵۰PPM باشد. سطوح بالای مس ممکن است اثرات سمی را داشته باشند. گله گاوهای آبستن تغذیه شده با بستر در طول ۱۲۰ روز زمستان باید بیش از ۶۰۰ مس را دریافت کند. مقادیر اضافی مس در کبد باقی خواهد ماند اما معمولاًً فاقد هر گونه اثرات مضرری می باشد معمولاً سطح مس موجود در بافتها با آمدن تابستان و فصل چرا دو مرتبه به سطح طبیعی خود برمی گردد یعنی زمانی که دیگر نیازی به مصرف بستر جوجه های گوشتی در این فصل وجود ندارد. در گاوهای جوان داشتن تغذیه شده با جیره حاوی ۵۰% بستر : ۵۰% کنسانتره ،مقدار مس موجود بیش از ۲۲۵PPM خواهد بود گاوهای جوان به خوبی می توانند مقادیر بالای مس را در ۱۸۰ الی ۲۰۰ روز تحمل کنند. تغذیه گاوهای داشتنی با جیره های حاوی بستر کمتر از ۱۸ روز به طور معنی داری از اثرات معنی دار سمیت مس خواهد کاست
● خاکستر ( Ash ) :
خاکستر بستر ، از مواد معدنی ناشی از باقیمانده های جیره غذائی ، فضولات دفعی ، مواد متشکله بستر ، خاک تشکیل شده است. محتوای خاکستر بستر یکی از شاخصهای مهم اندازه گیری کیفیت بستر می باشد. میانگین خاکستر نمونه های بستر آنالیز شده ۲۴/۷ درصد بود. محتوای خاکستر بستر بیش از ۲۸% بسیار مقدار بالائی است و نباید در جیره غذائی گاوهای گوشتی مورد استفاده قرار گیرد.
کلسیم ، فسفر ، پتاسیم و مواد معدنی کمیاب ۱۲% خاکستر بستر جوجه های گوشتی را تشکیل می دهند و باقی خاکستر را خاک تشکیل می دهد. تا حد امکان مقدار خاکستر بستر بخصوص بخش خاک آن در حد پایین باید باشد تا محدودیتی در تغذیه گاوهای گوشتی نداشته باشد. بیشتر محتوای خاک بستر زمانی از تخلیه بستر از سالن و یا هنگام حمل و نقل آن با کامیون ، می باشد.
● فرآوری و انبار کردن بستر جوجه های گوشتی :
بستر طیور همانند سایر ترکیبات غذائی ، احتمال بروز مخاطراتی را در بعضی از موارد مصرف دارد مصرف بسیاری از ترکیبات غذائی معمول ، با مواردی همچون باقیمانده افت کشها ، مایکوتوکسینهائی مانند افلاتوکسین یا سمیت نیترات ممکن است روبرو شود. در مورد مصرف محتویات بستر طیور نیز ممکن است خطرات احتمالی ناشی از باکتریهائی همانند سالمونلا و باقی مانده مواد داروئی مورد استفاده در طول دوره مانند آنتی بیوتیک و کوکید استات کبالت و ارسینک مواجه گردد. به هر حال تمامی بستر های مورد استفاده در تغذیه باید ابتداً به منظور حذف عوامل بیماریزا و پاتوژن فرآوری شود. بعضی از پرورش دهندگان طیور از بقایای پرندگان مرده نیز در ترکیب بستر استفاده می کنند اگرچه این روش ممکن است روشی مناسب برای استفاده از پرندگان تلف شده می باشد ولی نباید از چنین بسترهای در تغذیه گاوهای پرواری استفاده نمود. بهرحال با وجود اینکه احتمال انتقال بیماری از طریق مصرف فضولات طیور درگاوهای پرواری ثابت نشده است با این وجود توصیه می شود که از کاربرد چنین موادی به عنوان منبع خوراکی خود داری شود.
برای فرآوری بستر طیور به عنوان یک ترکیب خوراکی یکی از روشهای زیر را می توان مورد استفاده قرار داد :
۱) بستر می تواند با سایرترکیبات خوراک مخلوط شده و سپس در تهیه سیلو مورد استفاده قرار گیرد که در نتیجه وجود ترکیبات بستر ، تولید اسید در سیلوهای سور گرم و ذرت را تشویق می کند.
زمانی که ترکیبات بستر با ذرت یا سورگرم سیلو می شود ، ۲۰ ـ ۳۰ درصد کل ماده خشک سیلو را می توان به ترکیبات حاصل از بستر طیور اختصاص داد.
۲) محتویات بستر می تواند به طور مستقیم تحت تأثیر اسید قرار گیرد و پس از فرآوری مورد استفاده قرار گیرد.
۳) بستر طیور می تواند تحت تیمار حرارتی قرار گرفته و سپس به صورت پلت مورد استفاده قرار گیرد.
۴) اقتصادی ترین و کاربردی ترین فرآوری بستر استفاده از حرارت دهی stacking می باشد. در این روش یک تیمار حرارتی ۱۳۰ درجه فارنهایت یا بیشتر در طی ۵ روز بر روی بستر اعمال می گردد.
به منظور حصول اطمینان مبنی بر از بین رفتن سالمونلا و سایر عوامل بیماری زا در بستر باید حداقل تا ۲۰ روز حرارت دهی شود. نتایج حاصل از تحقیقات متعدد ثابت کرده که بسیاری از عوامل پاتوژنی که در بستر طیور قادر به رشد و نمو هستند با چنین تیمار حرارتی در طی ۵ روز کاملاً از بین می روند. بهرحال اعمال تیمار حرارتی طولانی مدت به منظور سلامتی و از بین رفتن هر نوع احتمال آلودگی پیشنهاد می گردد. علاوه بر این اعمال حرارت باعث ایجاد آمونیاک منبع از تجزیه شدن اوره و اسید اوریک می شود که در نتیجه وجود آمونیاک باعث کشته شدن عوامل بیماری زای موجود در بستر می گردد. در درجه حرارت ۱۴۰ درجه سانتی گراد باکتریهائی مانند سالمونلا و باسیلهای مرتبط باسل در گاو ، با بازدهی مناسب در طی یک ساعت از بین می روند. بهرحال این مطلب خیلی مهم است که هر نوع احتمال ناشی از انتقال عوامل بیماریزا از بستر به گاوهای پرواری مصرف کننده آن ، از بین برود. در روش چهارم مورد اشاره حرارت داخلی ترکیبات تحت حرارت به بیشتر از ۱۳۰ در جه فارنهایت و یا بیشتر می رسد. آنتی بیوتیکها ئی که مورد استفاده در دوره پرورش قرار گرفته اند ، حتی اگر باقی مانده ی آنها در بستر طیور وجود داشته باشد در تغذیه گاوهای پرواری مشکل زا نمی باشد. چرا که بسیاری از آنتی بیوتیکهیای موجود در بستر توسط میکروارگانیسم های موجود تجزیه می شود ، از طرف دیگر همانطور که مصرف آنتی بیوتیک محرک رشد طیور می باشد با همان قاعده باعث تحریک رشد گاوهای پرواری مصرف کننده آن می شود. مایکوتوکسینهای مانند آفلاتوکسین از عوامل نگران کننده مصرف بستر در تغذیه گاوهای پرواری نیستند ، قارچهائی که تولید کننده آفلاتوکسین می باشند بعلت وجود محیط بازی بستر ناشی از آزاد شدن آمونیاک قادر به رشد و نمو در بستر نیستند چرا که آمونیاک یک ماده سمی برای قارچها محسوب می شود به هر حال استفاده از حرارت دهی طولانی مدت از رشد قارچها جلوگیری می نمایند. بستر طیور معمولاً بطور انبوه ، جمع آوری و سپس در مقادیر بزرگ نقل و انتقال می یابند. معمولاً بعضی از پرورش دهندگان گاوهای پرواری اقدام به خریداری توده های ۱۰۰ الی ۳۰۰ تنی از بستر می نمایند.
به هر حال اگر بستر بیش از ۵ سال از انبار شدنش گذشته باشد به مقدار زیادی کیفیت خود را از دست می دهد. بهرحال معمولاً قبل از مصرف محتویات بستر باید از کیفیت مناسبی آن اطمینان حاصل کرد. حرارت یکی از مواردی است که به نحوی باعث کاهش کیفیت بستر می شود. اعمال حرارت بیش از حد موجود کاهش قابلیت هضم ماده خشک بستر می شود. بعضی از آزمایشات استفاده از افزودنیهای شیمیائی مانند اوره و اسید را برای محدود نبود اعمال حرارت بیش از حد مورد بررسی قرار دادند. حرارت بیش از حد ( ۱۴۰ فارنهایت به بالا ) با محدود نمودن محتوای رطوبت بستر به کمتر از ۲۵% و همچنین محدود کردن تماس بستر با هوا تحت کنترل در می آید. بعضی از روشها هنگام بسته بندی بستر از یک تراکتور برای خارج کردن اکسیژن از محتویات بستر استفاده می کنند. برای از بین بردن عوامل بیماری زای بستر ، درجه حرارت اعمال شده باید ۱۳۰ فارنهایت باشد اگر حرارت اعمال شده بیش از ۱۶۰ درجه باشد میزان قابلیت هضم پروتئین بستر کاهش می یابد.
بسترهای که با پلی اتیلن پوشیده می شوند. دمای بالای مناسب را بدست می آورند که نیاز به اعمال تیمار حرارتی بالا را برطرف می کند.
 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
● جیره های پیشنهادی :
از آنجائی که سطح مواد مغذی موجود در بستر طیور غالباً متغیر می باشد جیره های پیشنهادی در جدول ۲ می تواند به عنوان یک راهنما مورد استفاده قرار گیرد. افزودن ویتامین A باید در جیره های حاوی بستر طیور همواره رعایت شود چرا که بستر طیور فاقد این ماده مغذی می شود. همچنین افزودن Bovatec و Rumensin احتمال شیوع نفخ را کاهش می دهد.
علوفه و مواد خشبی در چنین جیره ای برای فراهم نمودن عملکرد مناسب شکمبه گاو مورد نیاز می باشد. تقریباً حدود ۵ پوند در هر روز علوفه با چنین جیره ای کافی می باشد. یک گاو خشک ۱۰۰۰ پوندی در فصل زمستان برای تأمین احتیاجات نگهداری خود به ن۲۰ الی ۲۴ پوند جیره نیاز دارد. ذرت موجود با جیره حاوی بستر پس از مخلوط شدن کامل باید به حالت crack یا ground در بیاید چرا که گاوهائی که در جیره هایشان از دانه کامل غلات به همراه بستر طیور استفاده می شوند پرت غذائی بیشتری نداترند.
جیره شماره ۲ برای گاوها ی شیری پیشنهاد شده است این جیره در فصل زمستان احتیاجات غذائی گاوها را تأمین کند به شرطی که روزانه ۲۵ پوند از این جیره استفاده شود. در این جیره نیز برای تأمین عملکرد مناسب شکمبه به مواد خشبی و علوفه نیاز می باشد.
جیره شماره ۳ برای گاوهای داشتنی در حال رشد پیشنهاد شده است گاوهای داشتی ۵۰۰ پوندی به اندازه ۳% وزن کل بدنش به این جیره نیاز دارند.
چندین تحقیق به ارزیابی ترکیبات غذائی جیره و منبع ماده خشبی جیره و در تغذیه گوساله های داشتی پرداختند به طور خلاصه نتایج حاصل از این تحقیقات نشان دادند که افزودن علوفه خشبی به جیره حاوی بستر طیور اجتناب ناپذیر می باشد. همچنین مطالعات متعدد نشان دادند که ذرت می تواند با پوسته سویا جایگزین شود.
جیره شماره ۳ برای دامهای داشتی در فصل زمستان توصیه می شود. تحقیقات متعدد ثابت کردند که استفاده دامی در تابستان از مرتع باعث افزایش وزنه روزانه یک پوندی می گردد. از آنجائی که یک سوم جیره گاوهای گوشتی به بستر طیور اختصاص داده می شود. قبل از استفاده باید ترکیبات مواد مغذی بستر مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.
سطح سایر مواد مغذی نیز نباید نادیده گرفته شود چرا که اگر این مواد نیز پایین تر از سطح معمول باشند کیفیت جیره را کاهش خواهند داد[A1] [A2] [A3] .
 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
پرریزی درطیورتخمگذار

پرریزی درطیورتخمگذار


پرندگان بطور طبیعی بعد از یک دوره تخمگذاری پرهایشان می‌ریزد و حدود 4 ماه طول می‌کشد تا پرهای جدید جایگزین گردد. در حالی که با پرریزی اجباری مرغها را می‌توان بعد از 6-8 هفته به تولید برگرداند. برای ریختن پرها باید به پرنده استرس وارد شود، لذا برنامه‌هایی موفقترند که با کمترین استرس همراه باشد.
توجیه اصلی تولک بردن حذف هزینه‌های پرورش و رشد است.
تولک رفتن در حقیقت روشی برای استراحت کوتاه مدت پرندگان بعد از یک دوره طولانی تولید است که بعد از آن می‌توانند به تولید خود برای یک دوره دیگر ادامه دهند. استراحت دادن به گله بسته به نوع مدیریت و محرومیت غذایی حداقل یک و حداکثر 4-5 هفته بطول می‌انجامد. استراحت کوتاه مدت با کاهش میزان تولید و کیفیت پوسته تخم مرغ و استراحت بلند مدت با افزایش میزان تولید و بالا بودن کیفیت پوسته تخم مرغ همراه است.
با تنظیم جیره غذایی می‌توان طول مدت دوره استراحت را تنظیم نمود که معمولا با مصرف جیره‌های با پروتئین پایین و کلسیم کم انجام می‌گیرد(در حد نیاز پولتها).
برای بازگرداندن گله به تولید باید از جیره دوران تولید به همرا برنامه نوری مناسب استفاده کرد.
انواع تولک بردن
1- برنامه دو سیکلی: دو دوره تخمگذاری: بعد از 10 ماه تولید گله را تولک می‌برند و در سن تقریبا 24 ماهگی جهت فروش(105 هفتگی)به بازار عرضه می‌کنند.
2-برنامه چند سیکلی: شامل دو یا چند بار تولک رفتن: بعد از 9 ماه تولید گله را تولک می‌برند و در سن 30 ماهگی یا بیشتر جهت فروش به بازار عرضه می‌کنند.
مقایسه بین سیکل اول و دوم تولید
میزان تولید در سیکل دوم کمتر از سیکل اول است.
طول مدت تخمگذاری مفید در سیکل اول تولید طولانی‌تر است.
اقتصادی ترین سن 65 هفتگی بوده و 40 هفته بعد (105) جهت فروش به بازار عرضه می‌کنند.
درصد تولید در سیکل دوم 7-10درصد کمتر از سیکل اول است.
اندازه تخم مرغ در سیکل دوم بزرگتر از سیکل اول است.
معدل کیفیت پوسته در سیکل اول به مراتب بهتر از دوره دوم تولید است.
کیفیت محتویات داخلی تخم مرغ طی سیکل دوم تولید اندکی کمتر از دوره اول تولید است.
برنامه‌های تولک بری دو سیکلی
حذف خوراک و آب(معمولی)
کالیفرنیایی(برنامه بدون جیره بندی آب)، ویژه مناطق گرمسیری
کارولینای شمالی: بیشترین تاکید بر کاهش وزن است.
افزایش روی
کاهش سدیم و کلسیم
استفاده از داروهای تولک بری:متالیبور، ان‌هپتن، پرژسترون ، ید و ....
برنامه های تولک بری:
برنامه های تولک بری متعددی وجود دارد که در اینجا به تشریح برخی می پردازیم.
تولک بری معمولی : از شروع تولک رفتن تا دو هفته پس از تولید مجدد تخم مرغ ، صدف را به طور مجزا در اختیار گله قرار داده ، سپس به میزان محدود قبلی بر می گردانند.
دان خوری به اندازه کافی تامین گردد به نحوی که تمام گله بتواند در یک زمان دان مصرف نماید.
طوری برنامه ریزی شود که مرغ های گله های مادر بین 2-1 هفته دیر تر از مرغ های گله تخم گذاری تجاری شروع به تخم گذاری کنند.
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]روز[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]دان[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]آب[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]نور[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]۱و۲[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هیچ[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هیچ[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]8[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]3[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]طیور مادر تخم گذار 4.5 کیلوگرم به ازای 100 قطعه مرغ[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]طیور مادر نژاد گوشتی 6.8 کیلوگرم به ازای 100 قطعه مرغ[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]آب[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]8[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]4[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هیچ[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هیچ[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]8[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]5[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مثل روز سوم[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]آب[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]8[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]6[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هیچ[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هیچ[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]8[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]7[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مثل روز سوم[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]آب[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]8[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]8[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هیچ[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هیچ[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]8[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]9[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مثل روز سوم[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]آب[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]8[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]10 الی 60- 55[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]به برنامه محدودیت غذایی برگشت داده شده و حدود [/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]75% دان در اختیار آن ها قرار گیرد[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]آب[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]8[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]61[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مصرف دان تمام وقت [/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]مرغ های نژاد تخمگذار[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مصرف دان تمام وقت[/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]مرغ [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]های[/FONT] نژاد گوشتی[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]آب[/FONT]​
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]16 – 14 ساعت[/FONT]​

برنامه تولک بردن کالیفرنیای :
روش دیگر به تولک بردن به نام برنامه کالیفرنیایی معروف است در این روش مصرف دان کامل در یک دوره طولانی حذف و طی این مدت منحصرا جیره غله خرد شده در اختیار گله قرار داده می شود. از آنجای که طی این برنامه جیره بندی آب به مورد اجرا گذارده نمی شود، در هوای خیلی گرم پرندگان دهیدراته نمی شوند و به همین علت برنامه مناسبی برای شرایط گرم خواهد بود. زمانی که دان در اختیار گله قرار نگیرد باید پودر صدف در اختیار آن ها قرار داد. حدود یک هفته بعد از حذف دان گله دچار ضعف خواهد شد.تا زمانی که تلفات افزایش نیافته است، نباید دان در اختیار گله قرار گیرد در صورتیکه به مدت یکی دو روز پس از 10 روز گرسنگی دان در اختیار گله قرار گیرد آثار ضعف برطرف خواهد شد.
معمولا در این برنامه در پنجمین یا ششمین روز درصد تولید به حد صفر می رسد. بعد از 10 روز محرومیت از دان وزن مرغ ها 25% کاهش می یابد که در این کاهش وزن 7 هفته پس از تغذیه از دان کامل جبران می شود . در صورتیکه محدودیت غذایی تا 14 روز به طول انجامد. نتایج حاصله مساوی و یا بهتر از محرومیت 10 روزه است.
توجه : مصرف غلات خرد شده را می توان در تولک های کوتاه مدت حذف نمود و یا در تولک های بلند مدت طولانی تر نمود.
روز​
دان​
آب​
نور​
10 - 1​
هیچ​
آب​
8 ساعت​
28 - 11​
مصرف غلات خرد شده و بطور تمام وقت​
آب​
8ساعت​
29 و به بالا​
مصرف دان آردی دوران تولید به طور تمام وقت​
آب​
16 ساعت​

برنامه تولک بردن کارولینای شمالی:
سومین برنامه تولک بردن که بسیار معروف میباشد ابتدا در دانشگاه ایالاتی کارولینای شمالی مورد بهره برداری قرار گرفت. این برنامه شامل یک دوره پیش تولک هفت روزه است که طی آن قبل از حذف دان، لامپ ها را در تمام مدت شب روشن نموده تا نور 24 ساعته تامین گردد. این برنامه به مدیریت فارم اجازه میدهد تا بتواند میزان دان و نورمصرفی را به طور همزمان کاهش دهد.
روش کارولینای شمالی بیشترین تاکید در کاهش وزن را دارد. برای رسیدن به چنین کاهش وزنی حدود 14 روز یا بیشتر وقت می‌خواهد.
هنگام که کاهش وزن تامین شد به مدت 2 روز جیره روزانه 45گرم در اختیار گله قرار داده می شود.
پس ازان مدت 28 روز جیره تولک با پروتئین بالا 16- 15 درصد و کلسیم 2 درصد مصرف می گردد و سپس به جیره معمولی دوران تولید برگردانده می شود.
طی 3 هفته اول مقدار 12 ساعت از کل ساعت نور در اختیار گله قرار داده میشود به طوریکه در روز 21 حداقل 13 ساعت نور تامین گردد . برنامه نور عادی در روز 35 اعمال می شود.
روش افزایش روی
استفاده از مقادیر زیاد روی در دان باعث یک توقف کوتاه در تولید می گردد. حدود 20000PPM روی به دان اضافه می گردد. برای این منظور 25 کیلوگرم اکسید روی که حاوی 73% روی است را با هر تن خوراک که 5/3% کلسیم دارد ترکیب می کنند
زمان (روز)​
دان​
آب​
نور​
1-10​
20000 میلی گرم اکسید روی در هر کیلوگرم دان تخمگذار​
آزاد​
8​
11 به بعد​
حذف روی و تغذیه کامل جیره مرغ تخمگذار​
آزاد​
14-16​

تولک بردن بوسیله کاهش سدیم
در این برنامه سدیم جیره تا 04/0% کم می شود و روزانه 8 ساعت نوردر نظر گرفته می شود. پس از آنکه مرغها تولک رفتند(حدود 6 هفته بعد) مجددا جیره عادی مرغهای تخمگذار را در اختیار آنها قرار می‌دهند. بهتر است برای جلوگیری از تولید مجدد زودهنگام، از دان با کلسیم و فسفر پایین نظیر دوران رشد پولتهای معمولی استفاده گردد. این برنامه در اروپا بطور وسیعی استفاده می شود. زیرا عدم مصرف دان برای یک دوره طولانی طبق قوانین حمایت از حیوانات ممنوع است.
باز گرداندن گله به تولید:
برای باز گرداندن گله به تولید باید از جیره های تولید توام با برنامه نوری مناسب استفاده کرد، میزان تولید طی 3 – 2 هفته باید به 50 درصد برسد.
همچنین با مقدارجیره غذایی به همراه جیره تولید و نور می‌توان گله را سریعا به تولید آورد.
نکته:
معمولا گله در سن 10 هفتگی تولک برده می‌شود ولی هر چه زودتر برده شود میزان تولید در دوره بعدی بیشتر است.
گله‌هایی که در دوره اول تولید سابقه تولید خوبی داشته و سالم باشند تحت برنامه تولک‌بری قرار می‌گیرند.
حدود یک هفته قبل از شروع برنامه بایستی گله علیه بیماریهای برونشیت عفونی و نیوکاسل واکسینه شوند.
سه روز قبل از اجرای برنامه تولک بری ویتامین و الکترولیت را از طریق آب آشامیدنی استفاده کرد.
حذف مرغهای ضعیف و بیمار. زیرا این مرغها در مدت زمان حذف خوراک از بین میروند.
کاهش وزنی معادل 25-30 درصد به هنگام اجرای برنامه تولکبری باید حاصل شود تا چربی اطراف دستگاه تناسلی از بین برود-----حداقل10 روز حذف دان
در اکثر برنامه‌های تولک‌بری محرومیت غذایی را تا زمانی که تلفات کمتر از 2 درصد باشد ادامه می‌دهند.
 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
کدام نژادجوجه گوشتی بهترین بازدهی رادارد

کدام نژادجوجه گوشتی بهترین بازدهی رادارد


انجمن تولید کنندگان گوشت مرغ خود قادر به تهیه جوجه یکروزه مورد نیاز خود نیستند و باید جوجه های مورد نیاز خود راز تشکیلات جوجه کشی تهیه کنند هم اکنون در ایران بیش از 96 واحد بزرگ جوجه کشی با ظرفیت 96726455 قطعه وجود دارد که سالیانه بیش از 500 میلیون قطعه جوجه یکروزه تولید میکند. کیفیت جوجه و قیمت آن یک مسئله مهم و اساسی در خرید جوجه است .
شرایط جوجه‌های گوشتی:
عوامل موثر در رشد اقتصادی گله های گوشتی به میزان زیادی تحت تاثیر ژنتیک، شرایط مادرو شرایط هچری که جوجه در آن بوجود آمده بستگی دارد. مثلا در انتخاب جوجه هایی که می خواهیم آینده تولیدی خوبی داشته باشند بایستی به نکات زیر توجه کنیم:
• 1- کدام نژاداز طیور گوشتی بهترین بازدهی را دارد؛
• 2- چه برنامه واکسیناسیونی در مورد گله مادر اجرا شده است؛
• 3-چه برنامه‌ای جهت کنترل بیماریهای مرغ مادر و یا در هچری انجام شده است؛
• 4- برنامه تغذیه مرغ مادر به چه نحوی بوده است؛
• 5-کیفیت و اندازه جوجه تحویلی چگونه بوده است؛
• 6-آیا واکسیناسیونی در هچری انجام گرفته است؛
• 7-آیا جوجه‌ها تعیین جنسیت شده‌اند.
سلامت جوجه :
سنگ اول موفقیت هر مرغدار تهیه جوجه سالم است برای این منظور باید جوجه‌ها را از تشکیلاتی تهیه نمود که از نظر بهداشتی و رعایت اصول ضدعفونی کاملاً مطمئن باشند زیرا بسیاری از بیماری‌ها به وسیله مرغ مادر و تشکیلات جوجه کشی به جوجه منتقل می‌شود.
بیماری‌هایی که به وسیله مرغ مادر منتقل می‌شود:
الف:بیماری‌های ویروسی
1-بیماری کم خونی ویروسی(Inclusion Body hepatitis)
2-بیماری سندرم افت تخم مرغ(Egg drop syndrome)
3-بیماری انسفالومیلیت طیور(Epidemic Tremor)
4-آرتریت ویروسی(Viral Artitis)
5-لوکوز لنفوید(Lymphoid Leukosis)
ب- بیماری میکروبی
مهمترین بیماری های میکروبی قابل انتقال از مادر به جوجه:بیماری های سالمونلایی(Salmonella) و بیماری های دسته مایکوپلاسماها(Mycoplasma)
عفونت سالمونلایی سه دسته هستند :الف- بیماری پلوروم(Pullorum ) یا اسهال سفید که عامل آن سالمونلاپلوروم است.
ب- (حصبه مرغی) تیفوئید مرغان(Fowl Typhoid)که عامل آن سالمونلاگالیناروم (S.Galinarum) می باشد .ج- پارا تیفوئید(شبه حصبه) مرغان که توسط انواع دیگر سالمونلان ها همانند تیفی موریوم تولید می شود
بیماری پلوروم بخاطر تلفات در جوجه ها بسیار مهم است. دوره نهفته بیماری 5-7 روز و تلفات آن از صفر تا 100 درصد است که معمولاً بین ششمین تا دهمین روز تولد به حداکثر می رسد.
بیماری تیفوئید مرغان بیشتر در مرغان بالغ است و کمتر در جوجه ها دیده می شود.
بیماری پاراتیفوئید که بیشتر در سنین کمتر از یک ماه ظاهر می شود(در جوجه ها تلفات به 10-20 درصد و گاهی تا 80 درصد هم می رسد). برای تشخیص آلودگی در جوجه ها از آزمایشات سرمی و کشت میکروبی استفاده می شود.
بیماری دسته مایکوپلاسماها:
الف: مایکوپلاسما گالی سپتیکم(Mycoplasma Galisepticum) که سبب بیماری مرمن تنفسی (Coronic Respiratory Disease) CRD میشود. در طیور گوشتی بیشتر در سنین 8-4 هفتگی دیده می شود و منجر به عوارض تنفسی می گردد.
ب- مایکوپلاسما سینویه (Mycoplasma Synoviae) سبب تورم مفصل از سن 4 هفتگی به بعد می گردد. مفاصل متورم ؛ گرم و دردناک بوده و تلفات در حد 1 تا 10 درصد می باشد. برای تشخیص آلودگی از آزمایشات سرمی و کشت میکروبی استفاده می کنند(روش سرمی: یک قطره خون از ورید بالی گرفته و با یک قطره آنتی ژن آن بیماری خاص که استاندارد شده و باد رنگ متیل ویولهرنگی شده بر روی یک لام تمیز مخلوط می کنند و سپس آن را تا حدود 20 درجه سانتی گراد گرم می نمایند و نتیجه را پس از یک دقیقه مطالعه می کنند. واکنش مثبت با جمع شدن آنتی ژن در زمینه صاف بعد از یک دقیقه مشخص می شود.در روش میکروبی با جدا کردن باکتری از اندامها و کشت در روی محیطهای مخصوص بیماری را مشخص می کنند)
. با توجه به مطالب ذکر شده باید جوجه ها از گله های مرغ مادری که عاری از هر گونه بیماری باشد تهیه گردد.
ب- وجود امنیت مادری (Paternal Imunity )
امنیت مادر سبب می شود که جوجه ها با توجه به آنتی بادی هایی که در زرده تخم مرغ بوده و آنها به همراه زرده جذب کرده اند در چند روز اول زندگی در برابر برخی از بیماری های ویروسی تا حدود قابل توجهی مقاوم باشند از این رو هرچه امنیت مادری بالا باشد بهمان نسبت جوجه های تولید شده دارای امنبت بیشتری هستند( از نظر کمیت و کیفیت ، آنتی بادی های سرم خون مادر و زرده تخم مرغ تقریباً نزدیک هم هستند) از این رو جوجه ها باید از گله های مادری تهیه گردد که دارای امنیت بالا از نظر بیماری های ویروسی باشد( نیوکاسل، برونشیت، گامبرو)
ج-عدم بیماری ناشی از کمبود تغذیه ای:تهیه جوجه ها ا ز گله های مادری که دارای کمبودهای تغذیه ای هستند باعث می شود که این کمبودها در جوجه ها نیز ظاهر شود. در بین کمبودهای تغذیه ای ، ویتامین های گروه B شایعترند.
کمبود B2 یا ریبوفلاوین: پیچیدگی پنجه های یک پا یا دوپا به داخل
کمبود اسید پانتوتنیک: ناهنجاری هایی مانند کوتاه شدن منقار پایین و ناقص در آمدن پرها در جوجه ها
کمبود بیوتین: ناهنجاری هایی مانند منقار طوطی و کوتاه و خم شدن استخوان ها در جوجه ها می گردد.
د- بیماری هایی که از آلودگی تشکیلات جوجه کشی منتقل می شود:
در اثر عدم رعایت بهداشت در گله های مرغ مادر در هنگام جمع آوری و نگهداری تخم مرغ های جوجه کشی و همچنین آلودگی ماشین جوجه کشی در طی مدت رشد جنین در داخل ماشین و نیز نگهداری حمل و نقل جوجه های یکروزه از تشکیلات جوجه کشی به مزارع پرورش ممکن است تعدادی آلودگی در جوجه ها بوجودآید که سبب بیماری و تلفات جوجه هادر هفته اول زندگی و مزارع گردد.
آلودگی ناشی از پوسته تخم مرغ مثل کلی باسیلوزیس(Collibacillosis) و پاراتیفوئید(Paratyphoid) آلودگیهایی که ممکن است بین گذاشتن وتخم مرغ تا تحویل جوجه پیش آید مثل آسپرژیلوس (Aspergillosis) و ورم بند ناف (Omphalitis) و عفونت کیسه زرده. ​
 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
مدیریت جوجه گوشتی درهفته اول

مدیریت جوجه گوشتی درهفته اول


مهمترین و حیاتی ترین دوره در طول دوره پرورش جوجه های گوشتی پنج روز اول میباشدواین پنج روزمصداق همان ضرب المثل معروف خشت اول است که معمار(یاهمان مرغدار)این خشت را به هرشکلی قراردهند الباقی کارهم برهمان اساس ادمه خواهدیافت.
برای مدیریت این پنج روز بایستی سه نکته کلیدی را یادآورشوم:
1- سیستم گرمایشی بدن جوجه ها تا پنج روزگی (حداثریک هفتگی)فعال نیست دراین مدت حرارت بدن جوجه تابعی از دمای محیط است.
2-داخل شکم جوجه های یک روزه زرده قرارگرفته که این زرده حاوی آنتی بادی ها ویتامینها وموادموردنیاز وضروری برای رشد جوجه میباشد وبایستی در همان چهل و هشت ساعت اول جذب شود

توجه:جذب کامل یا ناقص یا عدم جذب زرده دربدن جوجه ها عامل بسیارتعیین کننده ای در سرعت رشد - سلامتی و همچنین شدت و ضعف مقاومت جوجه هادرمقابل بیماریها میباشد.


3-دمای طبیعی بدن جوجه گوشتی 42درجه سانتی گرادمیباشد.


باتوجه به این نکات باید پیش از ورود جوجه هادمای سالن را به 32تا 35درجه سانتی گرادرابرای کف سالن برسانید(ازکف تا ارتفاع سی سانتی متری)وبرای اطمینان از این مهم بایستی چنددماسنج را درقسمتهای مختلف سالن روی زمین ودرکناردیواریاستونها قراردهیدودمای سالن را چک توجه داشته باشید که جوجه ها در دمای کمتر از سی درجه احساس سرما میکند وهرچه این دما کمترباشد تأثیر منفی بیشتری روی جذب زرده گذاشته ودرنتجه سلامت جوجه مختل شده ودرنتیجه مقاومت جوجه درمقابل بیماریها وعوامل محیطی مثل سرما گرما کوران هوا - گردوخاک - رطوبت وغیره کاهش یافتهو تا پایان دوره علاوه برکاهش ضریب رشد هزینه های بالای دارو و دامپزشک را به شما تحمیل مینمایدوآمار تلفات هم بالاتراز حدنرمال خواهد بود
نکته:برای مطمئن شدن از اینکه دمای سالن برای جوجه ها مناسب است یا نه به دوروش میتوانیدعمل نمایید.
درروش اول زیرنظرگرفتن حالات وحرکات جوجه هااست اگر جوجه ها (حداقل سه ساعت از ورودشان به سالن گذشته باشد)درسالن پخش شده باشند وبه خوردن و بازی و استراحت مشغول باشند یعنی دمای محیط مناسب است ولی چنانچه جوجه ها در گوشه ای جمع شده ودرکنارهم کز کرده اندنشانه سرد بودن محیط است که بایستی خیلی سریع نسبت به گرم کردن سالن اقدام نمایید.
درروش دوم که مطمئن تر است به صورت اتفاقی جوجه هایی را انتخاب کرده وپنجه های جوجه را روی صورتتان قراردهید اگراحساس سرما کردید نشانه سردبودن سالن است ولی درصورتی که حرارت پنجه های جوجه مناسب وگرم بود دمای سالن مناسب است.
توجه :علاوه بردمای محیط بایستی به دمای آب آشامیدنی جوجه ها هم توجه نمایید زیرا آب آشامیدنی خنک تمام زحمات شما را در فراهم نمودن یک محیط گرم و مناسب به هدرخواهدداد وحتی بدترهم خواهدبود زیرا یک جوجه با بدنی گرم بانوشیدن آب سرد دمای بدنش به سرعت افت میکند وبیمارخواهدشدبنابراین توجه داشته که دمای آب آشامیدنی حدودبیست درجه سانتی گرادباشدوازهیجده درجه پایینترنیاید.
اگرچنانچه این موارد را برای پنج روزاول رعایت نماییدمطمئن باشید که نتایج مثبت آن رادرکل دوره خواهیددید وعلاوه بربالارفتن ضریب رشد جوجه ها (درنتیجه کوتاهترشدن طول دوره و کاهش هزینه ها)هزینه های دارو و درمان وهمچنین آمارتلفات جوجه ها هم کاهش خواهدیافت-موفق باشید
 
H

hani20

عضو جدید
سلام
مطلب جالب اما قدیمی بود! 4 سال پیش موضوع پایان نامه من استحصال بیوگاز از بستر طیور بود. اما چون در ایران از سیستم های نیمه صنعتی استفاده می شود هزینه فراوری این ضایعات زیاد است و اقتصادی نیست.:)
 
H

hani20

عضو جدید
نحوه صحیح بارگیری طیور و ارسال به کشتارگاه

نحوه صحیح بارگیری طیور و ارسال به کشتارگاه

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]مسئولیت باید بین مرغدار و کشتارگر تقسیم شود. مرغدار باید وزن و تعداد مرغ ارسالی به کشتارگاه را به دقت بداند، مدت زمان گرسنه نگه داشتن طیور را قبل از کشتار رعایت کند و همچنین در نحوه جمع آوری مرغ نظارت کامل داشته باشد.[/FONT] [FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]مسئولین کشتارگاه نیز برای حمل مرغ موظف به حفظ رعایت بهداشت قفس ها و ماشین ارسالی به مرغداری هستند.
نظارت برکیفیت حمل طیور به کشتارگاه بر اساس تعداد مرغ درون هر قفس، حمل مرغ متناسب با وزن آن ، دمای محیط ، مسافت تا کشتارگاه ، زمانبندی دقیق برای رسیدن به موقع به کشتارگاه و به حداقل رساندن زمان انتظار تا کشتار می باشد.
مثال زیر یک برنامه استاندارد ارسال مرغ به کشتارگاه را نشان می دهد:
▪ مدت زمان بدون آب و دان ماندن طیور قبل از ارسال به کشتارگاه ۴ تا ۵ ساعت.
▪ زمان لازم جهت انتقال طیور به کشتارگاه ۱ تا ۴ ساعت.
▪ زمان انتظار در کشتارگاه ۱ تا ۲ ساعت.
...

بطور میانگین فاصله زمانی قطع دان و کشتار ۸ تا ۱۲ ساعت است. حداقل زمان لازم برای اینکه آلودگی ناشی از مدفوع و غذای باقیمانده در چینه دان را در کشتارگاه به حداقل برسانیم ۸ ساعت می باشد. انتظار طیور در کشتارگاه به ازاء هر ساعت ،۲/۰ درصد از وزن آنها را کاهش داده ( در دمای نرمال ) و تأخیر بیشتر سبب دهیدراتاسیون و دفع آب توسط مدفوع می گردد.
● زمان گرسنه ماندن طیور قبل از کشتار
دان باید حداقل ۴ ساعت قبل از ارسال طیور به کشتارگاه قطع شود و بهتر است آب تا شروع گرفتن طیور در اختیار آنها باشد. در بعضی مواقع طیور از باقیمانده مواد غذایی در بستر استفاده می کنند، لذا بهتر است در این فاصله زمانی چراغها خاموش باشند.
● گرفتن طیور
بارگیری باید بر اساس ظرفیت ماشین حمل مرغ و سرعت خطوط کشتار تنظیم شود. در آب وهوای معتدل ظرفیت بارگیری حداکثر ۵۰ کیلوگرم درمتر مربع و در آب و هوای گرم ظرفیت بارگیری حداکثر ۴۰ کیلوگرم در متر مربع توصیه می شود.
▪ بارگیری باید به نحوی انجام شود که حداقل استرس و صدمه را به طیور وارد سازد. استفاده از روپوش و چکمه برای کارگران هنگام بارگیری الزامی است. هنگام گرفتن طیور باید دقت لازم به عمل آید تا از خفگی و صدمات وارده به بال ، پا و پوست جلوگیری شود، برای مرغهای سنگین وزن و مواقعی که فاصله تا کشتارگاه زیاد است باید دقت بیشتری اعمال شود.
▪ هنگام گرفتن و بارگیری طیور تمام وسایلی را که ممکن است موجب آسیب آنها شود باید از سالن خارج گردد.
▪ طیور باید از ناحیه پاها گرفته شوند و حداکثر سه مرغ را باید در یک دست گرفت ( متناسب با وزنشان) و زمان حمل را کوتاه کرد.
▪ مرغهای سنگین با دو پا گرفته شوند و یک دست زیر سینه آنها قرار گیرد. باید طیور به آرامی و به دقت درون قفس قرار داده شوند.
▪ بهتر است گرفتن آنها در تاریکی انجام گیرد زیرا مرغ آرامتر بوده و احتمال خفگی و ضایعات پوستی و بدنی در آنها کمتر می شود. گله ای که بیمار باشد مقاومت کمتری نسبت به گرفتن نشان می دهد.
▪ در ساعات گرم روز که گرما به بیشترین حد خود رسیده است از بارگیری مرغ اجتناب شود و در سالنهایی که دارای سیستم باز هستند بهتر است در قسمت ورودی سالن پرده ای آبی رنگ آویزان نمود .
▪ برای جلوگیری از خفگی طیور در اثر روی هم ریختن می توان از توری های قابل حمل برای تقسیم بندی سالن استفاده نمود.
▪ در هوای گرم از قراردادن ماشین حاوی طیور زیر نور مستقیم خورشید اجتناب شود و در صورت امکان برای کم کردن دمای داخل ماشین از سیستم تهویه استفاده کرد.
▪ در هوای سرد بهتر است دو طرف ماشین حمل طیور در زمان حمل به کشتارگاه با برزنت پوشیده شود تا طیور در معرض هوای سرد قرار نگیرند.
▪ در کشتارگاه نیز محل مناسبی برای توقف ماشین در نظر گرفته شود تا در معرض نور مستقیم آفتاب قرار نگرفته و رطوبت و تهویه کافی داشته باشند.
● عمل آوری طیور در کشتارگاه
▪ بازده لاشه
تعیین دقیق وزن لاشه ، نسبت سینه و ران امر مشکلی است زیرا بازده محصول نهایی در کشتارگاه با عوامل مختلفی مثل مدیریت مرغداری ، نحوه تغذیه در دوران پرورش ، نژاد و چگونگی حمل و نقل طیور به کشتارگاه و ... ارتباط مستقیم دارد. علاوه بر این عوامل بازده لاشه به نحوه عملکرد کشتارگاه نیز بستگی دارد.بنابراین برای تعیین عملکرد هر گله بهتر است آن را با گله های دیگر در همان کشتارگاه مقایسه نمود. موارد ذیل نشان دهنده ضایعات و آلایش طیور نسبت به وزن زنده آنها در کشتارگاه است .
▪ خون %۴
▪ پر % ۲/۶
▪ پا %۵/۴
▪ سر %۳
▪ امعاء و احشاء %۵/۹ – ۵/۸
▪ گردن %۲
▪ پوست گردن %۵/۱
▪ کبد %۱/۲
▪ قلب % ۶/۰
▪ سنگدان % ۲/۱[/FONT]
 
H

hani20

عضو جدید
آب پنیر منبعی از پروبیوتیك ها

آب پنیر منبعی از پروبیوتیك ها

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]روده جوجه پیش از هچ ، عاری از هرگونه باكتری می باشد. با شروع نوك زدن به پوسته و تولد جوجه ، وضعیت باكتریایی روده سریعاً تغییر می نماید. جوجه هایی كه در شرایط طبیعی بدنیا می آیند ، با مجموعه ای از ویروس ها ، باكتریها و قارچهایی موجود در گله ، در تماس می باشند. این ارگانیسم ها در عرض چند ساعت تكثیر یافته و فلور طبیعی روده كه میكروفلور روده نامیده می شود ، را تشكیل می دهند.[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]
این باكتریها غالباً مفید بوده و خطری برای جوجه در بر ندارند. لایه مخاطی روده همراه با این باكتریهای مفید موجب تثبیت عملكرد دستگاه گوارش گشته و دستگاه گوارش جوجه را در مقابل هجوم باكتریهای پاتوژن و مضر محافظت می نماید. با ایجاد این میكروفلور ، رشد باكتریهای مضر از قبیل سالمونلا و كلی باسیلهای مضر و پاتوژن ، از چینه ان تا كلواك محدود می شود.
همچنین گروههایی كه محلول 4% آب پنیر دریافت كرده بودند ، بطور قابل توجهی نسبت به گروههای كنترل بسیار سالمتر بودند. نهایتاً بعنوان نتیجه ای از این بررسی ، مشخص شد كه ، آب پنیر در ایجاد و تكثیر كلونی های باكتریایی در مراحل اولیه ، بطور موثری از رشد برخی از باكتریها مضر ، مانند سالمونلا و سویه های بیماریزای كلی باسیل جلوگیری نموده و بنابراین یك پروبیوتیك طبیعی موثر می باشد.

محیط مصنوعی امروز

در پرورش مدرن طیور ، بخش قابل توجهی از كوشش ها در جهت دور نگهداشتن جوجه های جوان از بالغین به منظور پیشگیری از گسترش بیماریها به عمل می آید. سالن های مرغداری در فاصله دو دوره تخلیه و تمیز می شوند. جوجه هایی كه در چنین محیطی هچ و رشد می یابند ، در محیطی نسبتاً مصنوعی قرار داشته و بنابراین همان اندازه فلور روده تغییر می كند. ارگانیسم های متعددی كه در دستگاه گوارش این جوجه ها تكثیر می یابند با جوجه هایی كه در شرایط طبیعی با گله ها در ارتباط هستند متفاوت می باشند. این مسئله موجب می شود تا این جوجه ها نسبت به عفونت های روده و مشكلات دارای خطر كمتر حساستر باشند. در تلاش برای رفع این معضل در پرورش مدرن مرغ گوشتی ، بخش بزرگی از تحقیقات بر روی نواحی كثیر میكروبی در روده جوجه های جوان معطوف شده است.
انجام این تحقیقات موجب جداسازی و تكثیر باكتریها و قارچ ها از روده جوجه های جوان گشته است. در مطالعه حاضر كه توسط مركز تحقیقات وزات جهاد سازندگی انجام پذیرفت ، محققین باكتریها را به منظور مشخص ساختن مضر و یا مفید بودن آنها از آب پنیر جدا ساختند.
باكتریهای جدا شده عموماً به جنس های متفاوتی از لاكترباسیل تعلق داشتند ، كه در اكثر فراورده های شیر ، بویژه كه آب پنیر یافت می شوند. اثرات مفید آب پنیر به عنوان منبعی طبیعی و ارزشمند از پروبیوتیك ها و ارگانیسم های محدود كننده رقابتی ، اساساً بدنبال حضور این ارگانیسم ها می باشد. این ارگانیسم ها با محدودترین پاتوژن ها ، تحریك سیستم ایمنی ، تحصیل در هضم ، سنتز و جذب برخی از ویتامین ها و مواد معدنی و كمك به هضم برخی از اجزای جیره نقش خویش را ایفا می نمایند و با عنوان مواد پروبیوتیك شناخته شده اند كه مكمل های باكتریایی زنده ای كه بر روی تعادل باكتریها اثرات مثبتی دارا می باشند.

یك پروبیوتیك طبیعی

در این بررسی ، تمامی محلول های آب پنیر اثرات مفید قابل توجهی داشتند. محلول 4% آب پنیر تهیه و از طریق تانكرهای دستی خاصی مورد استفاده قرار گرفت و توسط آب خوریهای اتوماتیك و دستی معمولی در اختیار طیور قرار گرفت. نهایتاً مشخص شد كه آب پنیر خصوصاً در پرورش طیور گوشتی به عنوان جایگزینی برای پروبیوتیك های تجاری مورد استفاده قرار گیرد.
در بررسی دوم ، آزمایشهای مكرری بر روی 4 گروه 40 تایی و به همان تعداد تكرار گروه كنترل انجام پذیرفت. محلولهای 2 ، 4 ، 6 ، 8% آب پنیر از طریق آب خوری در اختیار طیور قرار گرفت. در طی 6 روز اول ، جوجه های هیبرو مورد آزمایش جیره معمولی و آب پنیر را به روش آشامیدنی دریافت نمودند. از پایان روز 6 تا روز 24 ، آب پنیر قطع و تمامی پرندگان از جیره یكسانی برخوردار بودند.
با استفاده از وزن كشی روزانه غذا و پس مانده ها ، اطلاعات دقیقی درباره میزان جیره مصرفی و تأثیر جیره بدست آمد. تمامی گروه ها بطور روزانه توسط دامپزشك های ماهری به منظور اخذ تاریخچه ایی مختصر و تشخیص عفونت های متفاوت ، بازدید می شدند.

اثرات مشخص آب پنیر

نتایج بدست آمده از این بررسی ها مشخصاً نشان داد كه پرندگانی كه آب پنیر دریافت كرده بودند ، دارای میانگین افزایش وزن روزانه بالاتر ( gr 1/30 ) و وزن نهایی gr 1795 نسبت به پرندگان گروه كنترل بودند. [/FONT]
 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
اثرات جیره غذایی برعملکردوکیفیت تخم مرغ درمرغهای تخمگذار

اثرات جیره غذایی برعملکردوکیفیت تخم مرغ درمرغهای تخمگذار

اثرات جیره غذایی بر عملکرد و کیفیت تخم‌مرغ در مرغهای تخمگذار
تخم مرغ وجیره
چکیدهدر این آزمایش تاثیر تغذیه سطوح مختلف بزرک شامل 0، 5، 10 و 15 درصد جیره بر عملکرد و صفات کیفی تخم‌مرغ در مرغهای تخمگذار بررسی گردید. نتایج آزمایش نشان داد استفاده از بزرک در جیره های آزمایشی تأثیری بر مصرف غذا و وزن تخم مرغ نداشت اما با افزایش میزان بزرک، تولید تخم‌مرغ کاهش و ضریب تبدیل غذایی نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری (05/0P<) یافت. بجز کاهش معنی‌دار درصد وزن زرده در تیمار 15 درصد بزرک(05/0P<)، سایر صفات کیفی تخم‌مرغ تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. استفاده از بزرک در سطح 10 درصد جیره تاثیر معنی داری بر عملکرد مرغهاو صفات کیفی تخم مرغ
( شامل استحکام و ضخامت پوسته، درصد وزن زرده و کیفیت سفیده) نسبت به گروه شاهد نداشت. بطور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از 10% دانه بزرک در جیره غذایی مرغهای تخمگذار اثر نامطلوبی بر عملکرد تولیدی آنها ندارد. واژه‌های کلیدی: دانه بزرک، عملکرد، کیفیت تخم مرغ، مرغ تخمگذار. مقدمهدانه بزرک Flaxseed , Flax)) از منابع غنی اسید چرب امگا- 3 است (2). کاستون(1994) تأثیر جیره‌های حاوی 0 و10و20 درصد بزرک را بر عملکرد مرغهای تخمگذار لگهورن سفید بررسی نمود. نتایج وی نشان داد، تولید تخم‌مرغ وکیفیت پوسته تخم‌مرغ تحت تاثیر تغذیه بزرک قرار نگرفت. سیلان و همکاران(2004) تأثیر سطوح مختلف (5/1 و 3%) روغن آفتابگردان، ماهی، بزرک و کلزا (کانولا) را بر عملکرد و کیفیت تخم‌مرغ مرغهای تخمگذار بررسی نمودند. مصرف خوراک، وزن تخم‌مرغ، ضریب تبدیل غذایی و وزن مرغهای تخمگذار، تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت ولیکن افزایش سطح روغن به 3% جیره موجب کاهش معنی‌دار(05/0P<) تولید تخم‌مرغ شد. گانکوگلو و ارگون(2004) گزارش نمودند، عملکرد مرغهای تخمگذار تحت تاثیر تغذیه روغن بزرک قرار نگرفت، اما استحکام و ضخامت پوسته تخم مرغ کاهش یافت. این آزمایش با هدف بررسی تاثیر سطوح مختلف بزرک بر عملکرد و شاخصهای کیفی تخم مرغ انجام شد.مواد و روشهادر این آزمایش تأثیر تغذیه‌ سطوح صفر، 5، 10 و 15 درصد بزرک در جیره بر عملکرد و شاخصهای کمی و کیفی تخم مرغ بررسی گردید. این آزمایش بر روی 128 قطعه مرغ‌ تخمگذار تجاری سویه " های لاین "از نژاد لگهورن سفید انجام شد. مرغها در شروع آزمایش دارای سن 50 هفته و وزن 5/1 کیلوگرم بودند. هر تیمار در 4 تکرار و هر تکرار(واحد آزمایشی ) شامل 8 قطعه مرغ تخمگذار و مدت انجام آزمایش نیز 4 ماه بود. آنالیز شیمیایی بزرک نشان داد که حاوی 5/15 % پروتئین خام، 22% چربی خام، 15% فیبر خام ، 6/0% کلسیم و 15/0% فسفر قابل جذب است. جیره‌های آزمایشی براساس جدول نیازهای مرغهای تخمگذار لگهورن سفید( , NRC1994) تنظیم شد(5) بدین ترتیب جیره های آزمایشی دارای 2700 کیلوکالری انرژی قابل سوخت وساز در هر کیلوگرم، 72/14 % پروتئین خام، 14/3% کلسیم، 245/0% فسفر قابل جذب، 314/0% متیونین و 5/1 الی 2% اسید لینولئیک بودند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از بسته نرم افزار آماری SAS مورد تجزیه آماری قرار گرفت. نتایج و بحث استفاده از بزرک تأثیری بر مصرف غذا در تیمارهای مختلف نسبت به گروه شاهد نداشت (جدول1). اما میزان تولید و در نتیجه تولید توده‌ای، با افزایش درصد بزرک کاهش یافت که این کاهش در سطح 15 درصد معنی‌دار شد(05/0P<). همچنین ضریب تبدیل غذایی برای سطح 15 درصد بزرک بطور معنی‌داری (05/0P<) بزرگتر از گروه شاهد بود. این در حالی است که وزن تخم‌مرغ در کلیه سطوح بزرک بجز سطح 10 درصد که افزایش معنی‌داری (05/0P<) نسبت به شاهد نشان داد، در سایر سطوح تفاوت معنی داری با گروه شاهد نداشت. نتایج این آزمایش با نتایج کاستون(1994)و جیانگ (1992) که مشاهده نمودند تغذیه بزرک تا سطح 15 الی 20 درصد تأثیر معنی‌داری بر میزان تولید تخم‌مرغ نداشت مغایر بوده ولی با نتیجه سیلان و همکاران(2004) که گزارش کردند تغذیه 3% روغن بزرک به مرغهای تخمگذار موجب کاهش معنی‌دار تولید گشت، مطابقت دارد. در مطالعه شیدلر و فرونینگ(1996)، نیز استفاده از بزرک در جیره غذایی باعث کاهش معنی دار مصرف غذا و وزن تخم‌مرغ شد. در آزمایش ایشان بدلیل کاهش وزن تخم‌مرغ و ثابت ماندن تولید، تولید توده‌ای کاهش و بدنبال آن ضریب تبدیل غذایی افزایش ‌یافت.در آزمایش حاضر نیز تولید توده‌ای کاهش و ضریب تبدیل غذایی افزایش یافت، با این تفاوت که بدلیل بالا بودن سن مرغها نسبت به مرغهای جوان مورد استفاده در دیگر آزمایشها، نوع پاسخ به سطح بزرک در جیره متفاوت بوده و به جای کاهش وزن تخم‌مرغ، شاهد کاهش درصد تخمگذاری بودیم.در این ارتباط به نظر میرسد علیرغم عدم تاثیر منفی مواد ضد تغذیه ای موجود در دانه بزرک بر مصرف غذا،این مواد قادر به کاهش توان تخمگذاری و تولید توده ای تخم مرغ حتی در مرغان مسن می باشند. بهر حال نتایج مربوط به شاخصهای عملکرد مرغهای مورد آزمایش در تحقیق حاضر از نظر روند و تأثیرات کلی با نتایج کاستون(1994)، جیانگ (1992)و شیدلر و فرونینگ (1996) همخوانی دارد.در این تحقیق تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی‌داری بر ضخامت و استحکام پوسته، درصد وزن پوسته، کیفیت سفیده و همچنین درصد وزن زرده نداشتند(جدول2). اما شاخص رنگ زرده در سطح 15 % بزرک کاهش معنی‌داری(05/0P<) نسبت به گروه شاهد داشت که به نظر می رسد این کاهش به دلیل کاهش درصد ذرت در جیره های مربوط به تیمارهای حاوی سطوح بالای بزرک بوده و ارتباطی با سطوح بزرک مورد استفاده در جیره های آزمایشی نداشته باشد. نتایج این آزمایش با نتایج جیانگ (1992) مبنی بر عدم تاثیر تغذیه بزرک و یا روغن آن بر صفات کیفی تخم‌مرغ مطابقت دارد. ویز و همکاران (1964) عنوان نمودند که استحکام پوسته و ضخامت آن با افزودن روغن بزرک (4% جیره) به جیره غذایی کاهش یافت. شیدلر و فرونینگ (1996) نیز گزارش کردند که با تغذیه 15% بزرک، درصد وزن پوسته ثابت ماند که با نتایج حاصل از آزمایش حاضر مطابقت دارد. در پایان با توجه به تأثیر نامطلوب سطح 15 درصد بزرک بر شاخصهای عملکرد و همچنین کیفیت تخم‌مرغ، به نظر می رسد مناسبترین میزان استفاده از بزرک در جیره غذایی مرغهای تخمگذار تجارتی ، سطح 10 درصد باشد.
جدول 1- مقایسه میانگین شاخصهای عملکرد در تیمارهای مختلف آزمایشی​
15% بزرک10% بزرک 5% بزرکگروه شاهد تیمار
5/969/954/956/94مصرف غذا(گرم در روز)
62/0±98/0±56/0±70/0±
[SUP]b[/SUP]7/57[SUP]a[/SUP]1/60[SUP]ab[/SUP]9/57[SUP]b[/SUP]1/57وزن تخم مرغ(گرم)
74/0±68/0±02/1±80/0±
[SUP]b[/SUP]5/39[SUP]a[/SUP]1/43[SUP]ab[/SUP]9/42[SUP]a[/SUP]1/44تولید توده‌ای(گرم در مرغ در روز)
19/1±20/1±10/1±97/0±
[SUP]b[/SUP]5/69[SUP]ab[/SUP]3/71[SUP]ab[/SUP]4/73[SUP]a[/SUP]6/76درصد تخمگذاری(%)
9/1±10/2±30/2±77/1±
[SUP]a[/SUP]5/2[SUP]b[/SUP]24/2[SUP]b[/SUP]25/2[SUP]b[/SUP]17/2ضریب تبدیل غذایی
07/0±05/0±05/0±04/0±

- در هر ردیف اعداد دارای حروف غیر مشابه در سطح 5 درصد (05/0 P<) دارای تفاوت معنی داری می‌باشند.
جدول 2- مقایسه میانگین صفات کیفی تخم مرغ در تیمارهای مختلف آزمایش​

15% بزرک10% بزرک 5% بزرکگروه شاهد تیمار

[SUP]ab[/SUP]4/2[SUP]a[/SUP]6/2[SUP]b[/SUP]3/2[SUP]ab[/SUP]5/2استحکام پوسته تخم مرغ (kg/cm[SUP]2[/SUP])
07/0±07/0±07/0±10/0±

[SUP]c[/SUP]9/ 6[SUP]bc[/SUP]1/7[SUP]ab[/SUP]4/7[SUP]a[/SUP]5/7شاخص رنگ زرده

10/0±13/0±14/0±13/0±

4/393/395/381/39ضخامت پوسته تخم مرغ

41/0±39/0±49/0±45/0±

[SUP]a[/SUP]3/9[SUP]ab[/SUP]1/9[SUP]b[/SUP]8/8[SUP]ab[/SUP]9درصد وزن پوسته

12/0±09/0±11/0±13/0±

[SUP]b[/SUP]6/28[SUP]ab[/SUP]1/29[SUP]a[/SUP]1/30[SUP]ab[/SUP]5/29درصد وزن زرده

32/0±37/0±47/0±37/0±

2/712/729/743/72کیفیت سفیده (واحدهاو)

32/1±56/1±58/1±71/1±

- در هر ردیف اعداد دارای حروف غیر مشابه در سطح 5 درصد (05/0 P<) دارای تفاوت معنی داری می‌باشند.

 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
تخم مرغ

تخم مرغ

به نام او​



در تخم مرغ 35 عنصر مختلف جمع آمده است . از زرده آن برای حفظ حافظه خود می توان استفاده کرد. در رشد اطفال نقش موثری دارد. برای مرض قند و زخم معده مفید و قوای از دست رفته را جبران می کند . تا کنون 16 نوع مواد سفیده ای در تخم مرغ کشف کرده اند که این مواد می توانند . قسمت اعظم احتیاجات بدن انسان را برای رشد و نمو و نوسازی عضلات تامین نمایند . چربی موجود در زرده تخم مرغ از سودمند ترین چربی ها بوده و پر ارزش ترین آنها سیتین نام دارد که غذای اصلی شبکه عصبی بدن انسان بوده و وجودش برای حفظ حافظه، قوای تفکر و دستگاه توالد و تناسل لازم و ضروری است . زرده آن دارای فسفر ، کلسیم، کلر ، پتاسیم سدیم گوگرد و آهن می باشد .
خواص تخم مرغ :
اسید پانتوتینک موجود در تخم مرغ مانع ریزش مو می شود، همچنین دارای هورمونهای جنسی و هورمونی شبیه انسولین بوده و خوردن آن برای مبتلایان به مرض قند خوب است . سینه را نرم کرده و از سرفه های خشک جلوگیری می کند. مانع از خونریزی از سینه و معده می شود .
در افرادی که خون زیادی از آنها رفته و دچار ضعف شده اند پخته تخم مرغ با سرکه شکم را جمع می کند و برای معده مفید است .
مالیدن زرده و سفیده تخم مرغ به صورت جهت در آمدن ریش و به سر جهت تقویت مو مخصوصاً موهای خشک سودمند می باشد.
سفیده تخم مرغ ارزش غذایی زیادی داشته کمی دیر هضم است و خوردن آن با آرد جو برای جلوگیری از خونریزی معده و سینه مفید است .
مصرف روزانه تخم مرغ سلامت چشم ها را تضمین می کند:
مصرف روزانه یک تخم مرغ به حفظ سلا مت چشم ها کمک می کند و اگر تخم مرغ با ماده ای به نام" لوتئین " غنی شده باشد می تواند از بروز نابینایی پیشگیری کند .........


تهیه و تنظیم : زهرا سلمانی نژاد
SAMADQERMEZI​
​
لوتئین" یک رنگدانه زرد است که به طور طبیعی در زرده تخم مرغ ، هویج و ذرت یافت می شود و از بروز بیماری" استحاله لکه زرد"چشم پیشگیری می کند .این بیماری دومین علت مهم نا بینایی در جهان به شمار می رود .
در انسان ماده آنتی اکسیدان " لوتئین " در لکه زرد یافت می شود . لکه زرد مرکز بسیار حساسی در شبکیه چشم است که چشم به کمک آن جزئیات تصاویر را می بیند .
" لوتئین " پرتو های مضر نور را تصفیه می کند و کاهش آن باعث آسیب پذیری بیشترلکه زرد در برابر صدمات ناشی از پیری یا نزدیک بینی شد ید می شود
تخم مرغ های غنی شده با" لوتئین"می توانند تا 5 برابر میزان طبیعی ، " لوتئین " داشته باشند .
هر یک از این تخم مرغ ها می توانند یک پنجم مقدار لازم برای بدن را در روز تامین کنند . مقدار نیاز روزانه یک فرد بالغ به " لوتئین " 6 میلی گرم می باشد.
ارزش انرژی زایی تخم مرغ:
یک عدد تخم مرغ متوسط 76 کیلوکالری انرژی دارد و مصرف روزانه یک عدد تخم مرغ، 3 درصد نیاز انرژی یک مرد بالغ و 4 درصد نیاز انرژی یک زن بالغ را تأمین می کند.

مواد مغذی موجود در تخم مرغ

پروتئین:
تخم مرغ منبع خوبی از پروتئین، ویتامین ها و املاح ضروری است و می تواند به عنوان یک ماده غذایی مهم در برنامه غذایی افراد وجود داشته باشد. نیازهای تغذیه ای افراد برحسب جنس و سنشان متفاوت است.
چربی ها:
10.8 درصد تخم مرغ را چربی تشکیل می دهد که در زرده آن وجود دارد و کمتر از 0.05 درصد آن در سفیده موجود است. بر اساس تحقیقات 11 درصد اسیدهای چرب تخم مرغ از نوع اسیدهای چرب غیراشباع پلی( با چند باند دوگانه)، 44 درصد از نوع اسیدهای چرب غیراشباع مونو( با یک باند دوگانه) و 29 درصد از نوع اسیدهای چرب اشباع است
کلسترول:
کلسترول و لسیتین، مواد چرب موجود در زرده تخم مرغ می باشند و برای ساختمان و عملکرد سلول های بدن ضروری اند. کلسترول قابلیت انعطاف و نفوذپذیری غشای سلول های بدن را حفظ می کند. همچنین بعنوان یکی از اجزاء تشکیل دهنده مواد چربی است که باعث نرمی پوست می شوند.کلسترول برای تولید هورمون های جنسی، کورتیزول( هورمون غدد فوق کلیوی)، ویتامین D و نمکهای صفراوی در بدن لازم است.
مصرف تخم مرغ در دو گروه از افراد که نیاز به پروتئین بیشتری در برنامه غذایی روزانه دارند، بیشتر لازم است:
1-در ورزشکاران که نیاز به افزایش عضلات دارند .
2-در کودکان و نوجوانان که در سن رشد هستند.
برای کودکان از 9 ماهگی تا 1 سالگی: یک زرده کامل تخم مرغ یک روز در میان و از 2 سالگی به بعد براساس میل کودک 6-5 تخم مرغ در هفته مجاز است.
افراد بالغ نیز مجاز به مصرف 4-3 عدد تخم مرغ در هفته هستند.
حتی در افرادی که کلسترول خونشان بالاست نبایستی مصرف تخم مرغ را قطع کرد .

برتری تخم مرغ بر اساس رنگ پوسته آن :
نژادهای مختلف مرغ، تخم مرغ هایی به رنگ های سفید، کرم، زرد تا قهوه ای تولید می کنند.
لازم به ذکر است رنگ پوسته تخم مرغ هیچ تفاوتی در مواد مغذی آن ایجاد نمی کند. ولی در هر فرهنگی یک رنگ خاص از پوسته نسبت به رنگ های دیگر طرفداران بیشتری دارد. در آمریکا، معمولاً رنگ پوسته سفید برتری دارد، به دلیل این تصور غلط که تخم مرغهای سفید از تخم مرغ های قهوه ای خالص ترند. در انگلستان، این تصور دقیقا برعکس است. چون مردم تصور می کنند که تخم مرغ قهوه ای روشن، کامل تر و حاوی مواد مغذی بیشتری نسبت به تخم مرغ سفید می باشد .
چگونه تخم مرغ سالم را تشخیص دهیم ؟
ابتدا قدری محلول12% آب و نمک درست کنید.. سپس تخم مرغها را در این محلول قرار دهید. تخم مرغ خیلی تازه و سالم در ته ظرف بصورت عمودی می ایستد، اما تخم مرغ سالم ولی کمی کهنه در قسمتهای میانی آب معلق می ماند و تخم مرغهایی که در سطح آب بصورت افقی قرار می گیرند فاسد هستند.
خشک نمودن پوست تخم مرغ اهمیت زیادی در نگهداری آن دارد زیرا رطوبت زیاد موجب فساد این ماده غذایی می گردد. هیچ وقت تخم مرغ را درکنار سبزیها و میوه ها قرار ندهید زیرا رطوبت موجود در سبزیها ،موجب فساد تخم مرغ می گردد.
 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
تولک بردن مرغ های مادر گوشتی

تولک بردن مرغ های مادر گوشتی

به نام او


چکیده:
هدف از تولک بردن،نگهداری بیشتر گله به علت صرفه جویی درهزینه پرورش و نیز تنظیم تولید برای عرضه جوجه در زمان مناسب است.برنامه تولک همچنین منجربه افزایش کیفیت تخم مرغهای تولید شده،
افزایش 3تا5 گرمی وزن جوجه های سیکل دوم نسبت به سیکل اول تولید خواهد شد.درکلیه روشهای تولک لازم است 30 تا 31درصد از وزن بدن مرغها کاسته شود،خوصا چربی های اطراف دسگاه تناسلی جهت تولید مجدد از بین برود.هرچه طول مدت ترک تولید واستراحت گله بیشترباشدعملکردآن درسیکل دوم بهتراست.بهترین حالت تولک زمانی رخ میدهدکه8هفته پس از شروع برنامه گرسنگی تولید گله به مرز5درصد برسد.باید درنظرداشت که افزایش سن گله،عملکرد سیکل دوم را کاهش میدهد و لذامناسبترین برایتولک بردن گله حدود 55هفتگی میباشد،ضمن اینکه تولک بردن گله بیش از 65هفتگی توصیه نمی شود.
..................... و ادامه
SAMAD QERMEZI
THE END

...................

مقدمه:
تولک بردن گله تخمگذار از دهه 1930در امریکا متداول شد.تولک بردن مرغ گوشتی برای اولین بار در دهه 1370 در بین پرورش دهندگان مرغ مادر ما رواج یافت که بعضا نتایج وعملکردهای متفاوتی برای سیکل دوم تولید در بین پرورش دهندگان در بر داشت.تولک بردن دارای منزایا ومنافع اقتصادی قابل توجهی است.
در این مقاله سعی بر این بوده است که برنامه تولک به طور اصولی مورد بررسی قرارگیرد.امید انداریم که نتوانسته باشیم گوشهای ازنیاز علاقمندان به مطالعه این موضوع را براودهگردانیم.

درتصویر زیر تفاوت اندازه وکیفیت تخم مرغ ها رادر تولک رفتن ویا نرفتن مرغ مشاهده می کنید




اصول لازم جهت تولک بردن گله:
1- کاهش وزن بدن:
با کاهش وزن می توان چربی های اضافی بدن را از بین برد،که قطع کامل تولیدرابه دنبال دارد وباعث اماده شدن دستگاه تولید مثلی برای تولید مجدد میشود.به نظر میرسد که کاهش وزن یکی از عوامل مهم در افزایش ماندگاری (Livability)حیوان بوده وسبب حفظ سلامتی پرنده میشود.
میزان کاهش وزن به عوامل مختلفی بستگی دارد که مهمترین انها میزان هماهنگی گله است .بایددرنظر داشت که چنانچه یکنواختی گله پایین باشد ،کاهش وزن بیشتری برای یک برنامه ی تولک موفق لازم است.
طی ازمایشات مختلف مناسب ترین کاهش وزن 27تا31%گذارش شده است.
باید دانست که حتی 20%کاهش وزن هم قادر به قطع کامل تولید نیست.چنانچه 25تا30%ازوزن حیوان کاهش نیابد ،چربیهای اطراف دستگاه تناس لی نیزاز بین نرفته ولذا قدد ترشح کننده ی کلسیم با کم کاری روبه رو بوده وتامین کلسیم جهت ساخت پوسته سخت تخم مرغ،به خوبی انجام نمی شود.
ازآنجایی که کاهش وزن در فصل تابستان نسبت به زمستان کند بوده وبه آرامی صورت می گیرد،به مدت زمان بیشتری برای کاهش وزن نیاز می باشد.
به همین دلیل چنین به نظر می رسد که گله های که در تابستان تولک برده می شوند ویا مدت زمان بیشتری برای تولک رفتن صرف می کنند،درسیکل دوم تولید ،از عملکرد بالاتری نسبت به گله های که در فصل زمستان تولک برده شده اند(سریعتروزن خود را از دست می دهند)برخوردارند.
کاهش 31%وزن بدن ،از طریق افزایش تولید در سیکل دوم،کاهش تخم مرغهای غیر قابل جوجه کشی،افزایش وزن مخصوص تخم مرغها و افزایش وزن پوسته تخم مرغها سبب افزایش عملکردگله در سیکل دوم می شود.
از طرف دیگربایستی درنظر داشت: که کاهش وزن زیادی مثلا تا مرز 35%سبب افزایش تولک،افزایش مرغ های وازده و کاهش تولید در سیکل دوم تولید می شود.
روش های مختلف کاهش وزن:
1-1گرسنگی:
متداول ترین وساده ترین روش تولک بردن ،گرسنگی است.
برسی های علمی نشان داده است که:که پرندگان وحشی در حالت پرریزی طبیعی ،برای مدت زمان زیادی از خوردن غذا امتناع می کنند.
در این روش تا کاهش 31%از وزن بدن ،هیچ غذایی به گله داده نمی شود.مدت زمان این گرسنگی برای گله های تخمگذار10-14روز و درگله های مادر به طور محسوس بیشتر بوده و معمولا 18-21روزمی باشد.این مدت زمان به عواملی چون تراکم گله ،دمای محیط،یکنواختی گله،نژاد و وزن بدن در زمان شروع تولک بردن بستگی دارد.
در برخی مواقع برنامه قطع دان با برنامه قطع آب همراه است،توصیه های علمی برآن است که جهت جلوگیری از افزایش استرس قطع ،برنامه قطع آب خصوصا در فصول گرم سال انجام نگیرد .
در این روش درطی 4-5 روز تولید بطور کامل قطع می شود .
جهت جلو گیری از تولید تخم مرغ های لمبه وغیر قابل جوجه کشی وهمچنین وارد امدن اسیب کمتر به استخوان بندی مرغ ها بر ای شروع سیکل دوم بایستی در چند روز اول گرسنگی از منابع کلسیمی اسفاده میشود .
برخی مواقع جهت کاهش استرس گله وهمچنین کاهش میزان تلفات احتمالی،گله در طی چند مرحله در معرض گرسنگی قرار میگیرد ودر فاصله بین این مراحل ،دان ویا دانه جو ویا گندم به مرغ داده می شود.
در این روش میتوان بر نامه قطع اب را اجرا نمود.این روش به خودی خود سبب کاهش وزن در مدت زمان
طولانیتر خواهد شد .
2-1 استفاده از فلز روی (ZN)
روی از طریق کاهش ویا قطع کامل اشتها باعث کاهش مصرف خوراک میشود .از طرف دیگر به دلیل وجود
آنتا گونیسم بین روی وکلسیم ، سبب خنثی سازی تاثیرات کلسیم تخمدان می گردد.
روی بر شکل گیری cAmp (Cyclic Adenosibn Monophoophate )وتولید پروژسترون در سلول های تخمدان(Granulosa )تاثیر منفی دار د .
آزمایشات نشان داده است که میزان پرژسترون خون درمرغ هایی که ازجیره حاوی روی مصرف کرده بودند پایین تر ازحالت عادی بوده است.
روی هم چنین با اثر کاهش خود بر تولید استروئدها و گنادوتروپین ها واین عمل خود باعث اتروفی فولیکولها می گردد.
منابع قابل استفاده حاوی روی عبارت اند از :اکسید روی ،استات روی وسولفات روی می باشد .
مصرف ppm 20000 روی به شکل اکسید،سبب قطع کامل تولید ظرف 5 روز می گردد.
استفاده از اکسید واستات روی به مقدار 10000پی پی ام نیز سبب قطع تولید در طی 6 روز می شود .
چنانچه از هیچ منابع تامین کننده کلسیم در جیره استفاده نشود،استفاده از 2800پی پی ام روی در جیره نیز سبب بروز علائم مشابهی می شود.
پس از مصرف روی ،تراکم ان در بافتهای نرم نظیر لوز المعده،کبد و کلیه به سرعت بالا می رود ولی بعد از تعویض جیره ،مقدار روی به سرعت کاهش می یابد ،هر چند در بافت های سخت نظیر استخوان پس از تغییر جیره همچنان مقادیری روی باقی می ماند چند نکته در رابطه با مصرف روی:

  • استفاده از روی دوره بازگشت به تولید راطولا نی تر می کند . بهترین منبع روی برای استفاده در برنامه تولک،اکسید روی می باشد .
  • لازم است منابع مصرفی حاوی روی عاری از ترکیبات سرب باشند.
2- حداقل ایجاد استرس:
تولک رفتن به خودی خود برای مرغ ایجاد استرس می کند.
بنابراین بایستی این برنامه بگونه ای اجرا شود که برای گله حداقل استرس را تولید کند. متداولترین روش که باقطع تولید هم ارتباط دارد،کاهش شدت ومدت نور است.باید در نظر داشت که کاهش رفت وآمد های غیر ضروری در سالن های پرورش آرامش بیشتری را برای گله تولید می کند.گزارش های علمی حاکی از آن است که مصرف ویتامین C درطیور(بخصوص در خروسها )باعث کاهش استرس وهمچنین افزایش ماندگاری مرغ در گله می شود.به نظر می رسد که استفاده ازآمینواسیدها به میزان ppm 50سبب کاهش استرس می گردد.
درمواردی دیده شده است که گله های مرغ درزمان تولک دچار خودخوری(کانیبالیسم)میشوند وبرخی مواقع تلفات قابل توجهی را به مرغدار تحمیل می کند.
بااستفاده ازکاهش شدت نور،پاشیدن دانه جو در داخل سالن های پرورش و استفاده از اشیای قرمز رنگ می توان به میزان قابل توجهی از خود خوری گله کاست.بایددانست که وجوداسترس به خودی خود نیز می تواند سبب بروز برخی بیماریهای عفونی وغیر عفونی گردد.

برنامه های نوری مختلفی وجودداردکه در زیربه دونوع متداول آن اشاره خواهیم کرد:
1-2- روش اول:
استفاده از 8 ساعت نوربه مدت 2هفته قبل از شروع برنامه تولک وادامه همزمان آن در طول برنامه تولک،این عمل نه تنها باعث کاهش استرس می شود بلکه منجر به توقف زود هنگام تولید تخم مرغ وافزایش تولید آن درسیکل دوم تولید می گردد.
2-2- روش دوم:
دراین روش قبل از برنامه تولک میزان نور به مدت یک هفته تا 24 ساعت افزایش می یابد و همزمان با شروع دوره ی گرسنگی میزان آن را تا10ساعت تقلیل می دهند.
بدلیل اینکه این مدت زیرحد آستانه تحریک هیپوفیز قراردارد بنابراین سبب تحریک تخمگذاری نمی گردد.
ودرعین حال به دلیل افزایش تحریک پذیری(افزایش تحرک درپرنده)،موجب مصرف سریعتر ذخائرچربی بدن پرنده می شود.
چند نکته در رابطه با این روش:
  • این برنامه دوره باز گشت به تولید راطولانی تر می کند.همچنین باید افزود که این روش مناسب سالن های باز است که در آنها امکان کاهش نور تا8 ساعت وجود دارد.
  • علاوه بر تغییرمدت زمان نوربهتر است شدت نور نیز تغییریابد(کاهش)،که این امر موجب کاهش استرس وهمچنین موجب جلوگیری از کانیبالیسم می شود.
  • بلافاصله پس از شروع مجدد دان،بایستی میزان نور رابه 16 ساعت وشدت نور را به اندازه طبیعی باز گردانید درغیراین صورت افزایش نور آرام آرام ودرطی چندمرحله انجام بگیرد بهتراست.
3-بازگشت به تولید:
کاهش بیش از 31%از وزن موجب بروزلطماتی به گله می گردد.گزارش شده است کاهش 35%وزن سبب افزایش تلفات تولک وکاهش عملکرد تولید درسیکل دوم تولید شده است.
لذالازم است پس از35%کاهش وزن،مجددامرغها تغذیه گردند.
بایدنظرداشت که این مرحله بسیارحساس است ونقش تعیین کننده در طول مدت استراحت گله را بر عهده دارد.
جهت باز گشت مجدد گله و بازگشت به مرحله دوم سیکل تولید ، دو روش مختلف وجود دارد که در زیر به آن ها اشاره شده است.
1-3– بازگشت به تولید بلند مدت(دوره ترک تولید طولانی):
چنانچه پس از پایان گرسنگی ، گله با غذایی تغذیه شود که فقط نیاز های متابویکی بدن رااجابت کند وترمیم کنندضایعات باشد،همچنین افزایش میزان دان بصورت آرام آرام انجام می شود،طول مدت استراحت گله طولانی خواهد شد.
آزمایشات مختلف نشان داده است که افزایش دوره است استراحت سبب بهبود عملکرد در سیکل دوم تولید می گردد.علاوه بر آن کیفیت تخم مرغ حاصله نیز بهبود می یابد به نظر می رسد استراحت بیشتر مرغ ودستگاه تناسلی آن ، سبب بهبود تولیددر سیکل دوم می گردد.
2-3س- باز گشت به تولید سریع(دوره ترک تولید کوتاه)
چنانچه بخواهیم گله پس از کاهش وزن لازم سریعا به تولید باز گردد،بهتر است تغذیه گله رابا جیره مرغ های تخمگذار شروع کنیم.باافزایش میزان خوراک نیزمی توان(البته مقادیر کم)باعث شروع به تولید سریعتر شد.
به عبارت دیگر کمیت وکیفیت غذای مصرفی در افزایش ویا کاهش طول دوره استراحت نقش اساسی دارد.
دردوره تولک کوتاه،تولیدسریعا آغاز خواهد شد،اما عملکرد تولید نسبت به روش قبل پائین تر خواهد بود.
در زمان استراحت گله وباز گشت به تولید،می توان از 2 ویا 3 جیره متفاوت بهره جست پس بهتر است در جیرههای مورد استفاده میزان اسید آمینه گوگرددار(جهت جایگذینی پرهای ریخته شده)وهمچنین درصد کلسیم مورد توجه قرار گیرد.
درجیره های مورد استفاده بایستی میزان پروتئین خام 15-16%،میزان انرژی2500کیلو کالری و درصد اسیدآمینه گوگرددار7/-8/% باشد.
بهترین وضعیت تولک بردن زمانی حاصل می گردد که گله 8 هفته پس از شروع گرسنگی به حد 5% تولید رسیده وکاهش وزن متحمل شده را جبران نمایید.

SAMAD QERMEZI
 
H

hani20

عضو جدید
انتخاب خروس برای گله های مادر

انتخاب خروس برای گله های مادر

امروزه متداولترین روش پرورش خروسها ،در گله های مرغ مادر ،پرورش جداگانه های آنها در دوره پرورش میباشد . در این روش ، جوجه خروسها در باکسهای جداگانه ریخته شده و طبق برنامه مدیریتی خاص پرورش مییابند . از آنجائیکه در گله های مرغ مادر ،تولید تخم مرغهای نطفه دار با قدرت باروری بالا مد نظر میباشد ، لازم است که خروسهایی که قرار است در آینده در گله مخلوط شوند از شرایط مناسبی برخوردار باشند.چون همیشه خروسهای خوب در پایان دوره پرورش موجود نمی باشند و وجود خروسهای ضعیف و دارای اشکالات جسمانی و یا فرم بدنی نامناسب در بین خروسهای پرورش یافته امری اجتناب ناپذیر است .از این رو باید قبل از خروس اندازی در گله در خروسها انتخاب انجام گیرد . معمولا زمان اختلاط خروسها در گله ،حوالی ۲۲ هفتگی است ولی این مسئله نباید بعنوان یک قانون و یا اصل در نظر گرفته شود . از این رو مرغداران باتجربه با توجه به واکنش مرغها و خروسها ، زمان اختلاط را تعیین می کنند .
● علایم آمادگی مرغها جهت اختلاط : مرغها در هفته های ۱۹ الی ۲۱ معمولا عصبی هستند و بعد ار هفته ۲۱ آرام میشوند و رفتارشان همراه با آرامش و وقار است. علاوه بر علائم ذکر شده، مرغهایی که آمادگی برای جفت گیری دارند در اطراف کارگر و بازدید کننده پرسه می زنند و در حالت شدیدتر به حالت جفت گیری بر روی زمین مینشینند . اگر علامت اخیر دیده نشود .میتوان باگذاشتن کف بر روی پشت مرغ و واکنش مرغ به آمادگی مرغ پی برد . اگر مرغ در زمان گذاشتن کف دست بر روی پشت واکنش نشان ندهد و یا از زیر دست بگریزد ،هنوز آمادگی لازم را ندارد . اما اگر با گذاشتن کف دست بر روی پشت مرغ ،مرغ به حالت نشسته در آمد و بالها را از هم باز کرد و از زیر دست فرار نکرد میتوان نتیجه گرفت که مرغ ها آمادگی لازم برای جفتگیری را دارند . بهمین دلیل است که مسئول فارم باید واکنش گله را بسنجد و با واکنش یک مرغ قضاوت نکند .وجود شاهپر ها بر روی بستر نیز علامت دیگری برای آمادگی و تمایل مرغ ها جهت اختلاط میباشد .بعد از هفته ۲۰ در مرغهای مادرگوشتی پر ریزی شاهپر ها دیده میشود و پر ریزی (شاهپر ها) به حدی است که بستر کاملا سفید میشود و بعنوان یک کار مدیریتی باید پر ها توسط شن کش جمع آوری و به بیرون از سالن منتقل شوند. ● علایم آمادگی خروسها جهت اختلاط : اولین علامت آمادگی خروسها ،جهت تشکیل حرم و جفتگیری ، دیدن خروسهای کله زخمی در بین خروسها میباشد . وجود نزاعهای دائمی و درگیری های پایان ناپذیر نیز علامت دیگری است . وجود خروسهای کتک خور که از زیر پای بقیه خروسها می گریزند و یا سرشان را زیر تراف برده اند که از نوک زدن سایر خروسها در امان باشند و یا وجود خروسها در داخل لانه تخم گذاری بطوریکه سر آنها به سمت داخل لانه و قسمت دم به سمت درب لانه است از دیگر علامت های آمادگی خروسها برای جفتگیری حکایت دارد . ● زمان انتخاب خروسها : بهترین زمان برای انتخاب خروسها ۱۹ الی ۲۱ هفتگی می باشد . ● عملیات انتخاب : لازم است که قبل از انتخاب ، پارتیشن ها به داخل باکس خروسها برده شود و به شرح زیر عمل پارتیشن بندی انجام شود . معمولا عملیات انتخاب در اوایل روز صورت میگیرد .بعد از اینکه عمل پارتیشن بندی به شرح شکل انجام شد، ۲ الی ۳ نفر ، مسئول گرفتن خروسها میشوند و یک نفر اپراتور در قسمت پیش انتخاب ، خروسها راانتخاب می کند. اخیرا در بسیاری از مرغداری های مادر گوشتی انتخاب خروس ها بر اساس طول شانک Shank (ساق پا) نیز انجام میشود.بدین صورت که خروس هایی را که طول شانک آنها زیاد و یا کم است حذف شده و تنها خروس هایی انتخاب میشوند که طول شانک آنها متوسط میباشد.طبق آزمایشاتی که انجام گرفته است ثابت گردیده است که در خروس هایی که طول شانک زیاد و یا کم دارند عمل جفت گیری بخوبی انجام نمیشود. در زمان بررسی شانک بهتر است که فلس های پا نیز مورد بررسی قرار گیرند چون هر چه تعداد لکه های قرمز بر روی فلس های پا بیشتر باشد نطفه داری تخم مرغ ها در آینده بیشتر خواهد بود. از آنجائیکه خروسهایی که گرفته میشوند ممکن است ظاهر یک خروس خوب را داشته باشند ولی علائمی نظیرلنگی پا را داشته باشند . لازم است که خروسها پس از انتخاب در قسمت پیش انتخاب ریخته شوند و رفتار آنها در آن باکس مورد قضاوت قرار گیرد ( نظیر لنگی پا و یا فرم بدن ) و پس از اطمینان از سالم بودن خروس، در قسمت انتخاب ریخته میشوند . اگر برنامه واکسیناسیون نیز مد نظر میباشد خروسها پس از انتخاب مجددا گرفته شده و پس از انجام عمل واکسیناسیون در قسمت خروسهای انتخابی ریخته میشوند . ● علائم خروسهای خوب : معمولا در مرغداری ها ،یک تکنسین مشخص برای انتخاب خروس آموزش داده میشود که چشمش به خروسها عادت پیدا کند . انتخاب خروسها توسط چند نفر کار درستی نیست چون عمل انتخاب یک امر حسی است. ممکن است نمرات داده شده به عوامل مختلف در خروسها توسط ۲ فرد یکسان نباشد و بدین ترتیب تعدادی خروس نامناسب در گله رها شوند و یا برعکس خروسهای مناسب حذف گردند . مهمترین علائم در انتخاب خروس عبارتند از : ▪ داشتن سر و صورت سالم (چشمها سالم و براق – تاج و ریش براق و پر خون –نوک سالم و بدون انحنا و یا کج بودن و یا نوک متقاطع ) ▪ دارای گردن قوی و کشیده ▪ پشت صاف و بدون قوز ▪ پاها صاف و بدون انحنا و و دارای قطر و طول مناسب ▪ مفصل زانو تورم نداشته باشد و یا قرمز نباشد . ▪ مفصل زانو گرم نباشد (عفونت های استافیلوکوکی و یا رئوویروسی ) ▪ پنجه پا صاف و بدون پیج خوردگی ▪ کف پا بدون تورم و زخم ▪ سینه بدون علامت پینه بستن ▪ جناغ سینه بدون علامت شکستگی و یا کج بودن ▪ سینه به راحتی در کف دست جا بگیرد و جناغ سینه بیرون نزده باشد . ▪ -پرهای دم حالت قوسی داشته باشد . ▪ در زمان راه رفتن زرنگ و فعال باشد و علایم لنگی پا نداشته باشد ▪ طول ساق پا (شانک مناسب باشد ). که بعدها مانع از جلوگیری نشود . ▪ علائم زخم و یا پرهای کنده شده بر روی بدن دیده نشود . بعد از اینکه خروسها انتخاب شدند به دلیل استرس وارده لازم است که تا ۲ الی ۳ روز از مولتی ویتامین استفاده کنند. در صورتی که بیماری خاصی در گله وجود دارد، درمان لازم انجام گرفته و ۴-۳ روز پس از انتخاب خروسها، اقدام به اختلاط خروسها با مرغها نمود . ● احتیاط های لازم در زمان اختلاط : ▪ تراکم مرغها در مساحت باکس ها بطور دقیق محاسبه شده و نسبت به بالانس کردن باکس ها از نظرعددی اقدام شود . ▪ انداختن خروسها در ساعات پایانی روز و در نور ملایم انجام گیرد . ▪ در صورت امکان خروسها به تدریج در طی ۳ روز متوالی در باکس مرغ ها ریخته شوند . ▪ نسبت خروسها به مرغها در ابتدای تولید حدود ۱۱ درصد باشد . ▪ بر روی دانخوری مرغها ، گریل نصب شده باشد که خروسها نتوانند از دان مرغها استفاده کنند ▪ در باکس ها ، دانخوری آویز مخصوص خروسها نصب شده باشد و دان مخصوص خروس در داخل آنها ریخته شود . نزاع خروسها در روزهای اول اختلاط امری طبیعی میباشد .عمدتا ، نزاع ها برای تشکیل حرم و حریم میباشد . معمولا در گله های خوب در طول هفته اول حرم ها و حریم ها مشخص شده و نزاعها پایان می پذیرد . اما در گله هایی که خروسها یکدست نیستند، نزاعها گاه تا هفته ۳۳ هم طول میکشد . نزاع در بین خروسها امری طبیعی است اما اگر بیشتر از حد دیده شود ، مانع از انجام جفتگیری و یا جفتگیری های ناقص میشود که در نهایت منجر به تولید تخم مرغهای بی نطفه میشود که این امر به سود مرغدار نیست . در صورتیکه برنامه پرورش ،بصورت پرورش و تولید در ۲ سالن جداگانه میباشد ، بهتر است که خروسها ۲ هفته جلوتر به باکس ها منتقل شوند و از دانخوری آویز مخصوص خروس استفاده کنند تا به آن عادت کنند که بعدها از دان تراف مرغها استفاده نکنند . بعد از ۲ هفته که خروسها به سالن جدید (سالن تولید )منتقل شدند ،مرغها به باکسها منتقل شوند . همانطوریکه در مورد خروسها گفته شد . انتقال در ساعات پایانی روز و در ساعات خنکی هوا انجام شود .
 
H

hani20

عضو جدید
تکنیک های مدیریتی برای بهبود فعالیت جفتگیری خروس

تکنیک های مدیریتی برای بهبود فعالیت جفتگیری خروس

اینو از مجله مزرعه داران برداشتم.

مقدمه:این مقاله موضوعاتی را در باره ی کاهش باروری ( نطفه داری )در خروس های مادر گوشتی که ناشی از افزایش سن آنها است مورد بررسی تفصیلی قرار می دهد و یک تکنیک مدیریتی جدید بنام Intra- spiking را در این زمینه مورد بحث و بررسی قرار می دهد. این تکنیک در ابتدا در چندین مطالعه ی رفتاری در دانشگاه Georgia (UGA ) مورد تحقیق و بررسی قرار گرفت. برنامه ی اینترا اسپایکینگ توسعه داده شده است و بطور تجربی برای اولین بار در کمپانی اجداد کاب ( Cobb- Vantress ) بکار برده شد.

1-کاهش باروری مرتبط با سن در خروس مادر گوشتی
گله های مادر گوشتی می توانند به سطوح عالی باروری ( بالای 95% ) در آغاز دوره تولید مثلی ( 40- 30 هفتگی ) نائل شوند، اما باروری بسرعت پس از 45-40 هفتگی ( تداوم باروری پایین ) کاهش می یابد. میزان باروری در بیشتر از 70-65 هفتگی از نقطه نظر اقتصادی خیلی پایین می باشد و در این سن معمولاً گله حذف و فروخته می شود.
عملکرد تولید مثلی نسبتاً پایین گله ی مادر گوشتی، بطور طبیعی مربوط به پیشرفت ژنتیکی آنها برای صفات تولیدی است. بعلاوه این همبستگی ژنتیکی منفی شدید بین صفات تولیدگوشت و تولید مثلی ، دو مساله ی ژنتیکی دیگر بطور بالقوه در این راستا وجود دارد. مدیریت پرندگان با تولید بالا ، ممکن است دشوارتر باشد ، و غالباً عملیات مدیریتی، همگام با پیشرفت های ژنتیکیی نیازمند به روز شدن اطلاعات می باشند. بنابراین پرندگان نیاز به یک برنامه ی مدیریتی منظم و هماهنگ برای رسیدن به حداکثر پتانسیل تولیدیشان هستند.
به نظر می رسد که هر دو جنس مرغ و خروس در ارتباط با کاهش باروری، دخالت داشته باشند، اما این مساله بنظر می رسد که عمدتاً مربوط به خروس باشد،زیرا باروری می تواند با استفاده از تلقیح مصنوعی و جایگزینی خروس های پیر با خروس های جوان در گله های تجاری حفظ و افزایش داده شود. همچنین در گله های با جفتگیری طبیعی، یک خروس بطور متوسط با 10 -8 مرغ جفتگیری می کند؛ بنابراین تاثیر خروس در باروری کل گله بسیار زیاد است. تاثیر خروس در باروری گله به دو عامل عمده بستگی دارد: فعالیت جفتگیری و کیفیت اسپرم.
همچنانکه خروس مسن می شود ، مقدار منی و تعداد اسپرماتوزوآ در هر انزال کاهش می یابد. بعلاوه با افزایش سن خروس، توانایی باروری اسپرماتوزوآ ها کاهش می یابد. با این حال، با توجه به اینکه در آزمایشاتی با استفاده از منی گرفته شده از خروس های خیلی پیر با روش تلقیح مصنوعی توانستند تخم مرغ های بارور تولید کنند ، پیشنهاد کردند که کیفیت اسپرم ممکن است به اندازه ی رفتار جفتگیری به عنوان یک عامل جدی در باروری مؤثر نباشد.
در مطالعاتی که در UGA انجام شد، مشاهده شد که منی خروس های پیر، هنوز از کیفیت اسپرم خوبی برخوردار هستند و دارای پتانسیل باروری قابل قبولی در بالای 50 هفتگی هستند. با این وجود، این واقعیت بنظر رسید که درصد زیادی از خروس های تولید کننده منی در 30 هفتگی، در 50 یا 60 هفتگی اصلاً منی تولید نمی کنند. با این حال ، همچنین مشاهده شد که احتمالاً فعالیت جفتگیری خروس یکی از آشکارترین عوامل موثر در باروری گله می باشد.
دو عامل اثر معکوس بر فعالیت جفتگیری دارند. خروس های با تولید مثل بالا ، حتی در شرایط فیزیکی خوب بنظر می رسند که پس از 45-40 هفتگی بسرعت میل جنسی و جفتگیری خود را از دست بدهند. خروس های با شرایط فیزیکی ضعیف ( وزن بالا، فلج و … ) هم کارایی جفتگیری و هم میل جنسی شان کاهش می یابد. بنابراین، سیاست حذف خروس های نا کارامد یک مساله ی جدی و مهم می باشد.
2-تکنیک های مدیریتی برای جبران کاهش فعالیت جفتگیری:
با فرض وجود شرایط محیطی مناسب ( شامل کیفیت آب و دان مناسب ) ، چهار تکنیک مدیریتی برای افزایش فعالیت جغتگیری خروس به شرح زیر وجود دارد: 1- کنترل وزن بدن و برنامه تغذیه ای، 2- خروس ریزی و نسبت جنسی در ابتدای جوجه ریزی، 3- اسپایکینگ ( معرفی خروس جوان به گله پیر ) و 4- اسپایکینگ داخلی ( اینترا اسپایکینگ ).
دو مورد اول به منظور کسب اطمینان از کارایی جفتگیری خوب از طریق شایستگی خروس و پذیرش مرغ ها می باشد. موارد دیگر عمدتاً برای جبران کاهش میل جفتگیری ( علاقه جنسی ) بکار برده می شود.
1-2- کنترل وزن بدن و برنامه تغذیه ای:
برنامه ی کنترل وزن بدن خروس ( برنامه تغذیه ای ) برای به حداکثر رساندن باروری، شامل نکات کلیدی مشخص زیر است:
-فاوت وزن بدن بین مرغ و خروس ها را همیشه حفظ نمایید ( 680 گرم ). خروسها بایستی سنگین تر از مرغ ها باشند و بلوغ آنها اندکی پیش از مرغ ها باشد تا تسلط خروس ها را بر مرغ ها افزایش دهد و همچنین باعث کسب اطمینان پذیرش مرغ ها شود.
- برنامه تغذیه ای بایستی طوری تنظیم شود تا از کاهش وزن بدن خروس جلوگیری کند.این موضوع در 30 هفتگی بطور طبیعی از طریق اجازه دادن به خروس ها برای افزایش اندک وزن بدن در تمام زمان ( 20-15 گرم در هفته ) حاصل می شود. اتلاف وزن بدن می تواند منتهی به توقف تولید اسپرم و فعالیت جفتگیری شود.
- خروس ها بایستی بطور هفتگی برای اطمینان حاصل از اینکه چاق نشده اند، توزین شوند. خروس های دارای وزن بالا ( با تغذیه نامحدود ) می توانند به اندازه ی خروس های با محدودیت غذایی از کیفیت اسپرم و میل جنسی خوبی برخوردار باشند ، اما حجم بدنی بالا ( وزن بدن، عرض لگن و زاویه سینه ) به آنها اجازه ی جفتگیری موثر نمی دهد. فرض بر این است که خروس های چاق ( با ذخایر چربی محوطه بطنی ) مشکلات تولید مثلی دارند. با این حال، این گوشت سینه بیش از حد است که حتی در خروس های خیلی لاغر باعث ناکارایی تولید مثلی و عدم تعادل می شود. همچنین وزن بدن بیش از حد می تواند باعث مشکلات ناحیه ی پا و زانوشود که متعاقباً می تواند در مهارت جفتگیری مشکل ایجاد نماید.
پس از این معیار ها، یک یرنامه تغذیه ای برای خروس ها پس از 20 هفتگی بایستی به این صورت تنظیم شود: افزایش جزیی دان پیش از شروع جفتگیری ( 20 تا 24 هفتگی ) بمنظور کنترل اندازه خروس ها و کاهش رفتار تهاجمی آنها در مقابل مرغ ها ( اما همیشه آنها را سنگینتر از مرغ ها نگهداری کنید). افزایش بیشتر دان برای جبران نیاز انرژی بالا در زمانیکه فعالیت جفتگیری افزایش می یابد. در نهایت افزایش جزیی دان پس از 30 هفتگی برای جلوگیری از کاهش وزن بدن.
علاوه بر توزین مکرر، موفقیت یک برنامه تغذیه ای مناسب برای خروس، تا حد زیادی بستگی به توانایی پرورش دهنده در محروم نگهداشتن خروس ها از داتخوری مرغ ها دارد.این موضوع از طریق گذاشتن تاج کامل خروس و استفاده از سیم های طولی روی سر گریل دانخوری های مرغی حاصل می شود. همچنین آموزش خروس ها برای خوردن از دانخوری های مخصوص خود از طریق گذاشتن آنها در سالن چند روز قبل از اختلاط آنها با مرغ ها، مهم می باشد.
2-2- خروس ریزی و نسبت جنسی در ابتدای جوجه ریزی:
خروس ریزی طبیعی از 15-12 جوجه خروس برای هر 100 پولت در هر سالن جهت محاسبه ی تلفات و داشتن خروس اضافی برای اسپایکینگ در ابتدای جوجه ریزی متغیر می باشد. رعایت این موضوع در ارتباط با نسبت جنسی ( نسبت خروس به مرغ ) و فعالیت جفتگیری مهم است ؛چراکه خروس های اضافی اولیه ( نسبت های خروس به مرغ بالا ) می توانند مسائل تهاجمی جدی را برای مرغ ها ایجاد کرده و باعث افزایش تلفات مرغ ها و کاهش پذیرش مرغ ها برای خروس شوند. این موضوع نه تنها می تواند دلیلی برای افزایش کندتر اولیه در باروری باشد، بلکه ممکن است باعث بلوغ زودرس و کاهش میل جنسی دایم در خروس ها شود که باعث خستگی مرغ های تحت تعقیب خروس ها می شود.
رفتار های تهاجمی بین خروس هاکه ناشی از خروس های اضافی است می تواند منتهی به صدمات فیزیکی شود و بنابراین باعث کاهش بازدهی جفتگیری شود. این موضوع متعاقباً می تواند نیاز به اسپایکینگ بعدی را بوجود بیاورد.
نسبت جنسی معمول پیشنهادی برای گله های مادر گوشتی 10 خروس بازای هر 100 مرغ می باشد. با این حال، بهتر است تا نسبت اختلاط خروس به مرغ را با 8% شروع نماییم و در صورت ضرورت از اسپایکینگ در طول حیات گله استفاده کرد.
در یک ازمایشی که در کمپانی کاب (GP ) انجام گرفت، مشاهده شد که در آنجا تفاوت معنی داری بین لاین ها با توجه به نزاع بین خروس ها و تداخل جنسی خروس ( جلوگیری خروسها از یکدیگر برای جفتگیری ) می تواند وجود داشته باشد.لاین های با رفتار تهاجمی بالا یا لاین هایی که در آنها میل تداخلی خروس وجود دارد نیاز به نسبت خروس به مرغ پایین دارند. به عنوان مثال، خروس کاب 500 یک نژاد غیر تهاجمی است( تلفات مرغ و خروس پایینی دارد) اما تمایل به تداخل جنسی دارد. بنابراین نسبت اولیه پایین ( 9-8 % ) با انتخاب اسپایکینگ در 40 هفتگی برنامه مدیریتی موفق تری را نسبت به خروس ریزی اولیه در سالن مرغ ( 12-11%) تثبیت خواهد کرد.
3-2- اسپایکینگ:
اسپایکینگ معمولاً به اضافه نمودن خروس های جوان به یک گله مادر گوشتی 40 تا 45 هفته به منظور جبران کاهش باروری ناشی از افزایش سن اطلاق می شود. به عنوان یک قاعده عمومی، خروس های اضافه شده برای جبران تلفات گذشته و تامین نسبت خروس به مرغ اولیه گله می باشد. بطور متناوب، 5 تا 10 درصد خروس های پیر بدلیل شرایط فیزیکی ضعیفشان جایگزین می شوند. عموماً خروس هایی که به عنوان جایگزین به گله پیر اضافه و استفاده می شوند 28-25 هفته سن دارند و در یک فارم پرورش پولت رشد یافته اند و به یک فارم دیگر مخصوص خروس انتقال داده شده اند تادر موقع نیاز برای اسپایکینگ استفاده شوند.
دو نوع برنامه ی عمده اسپایکینگ وجود دارد:
-اسپایکینگ در زمان نیاز: در این نوع، باروری بصورت دقیق کنترل شده و زمانیکه میزان باروری گله بطور معنی داری شروع به پایین آمدن بکند ویا سطح آن به زیر 90% برسد عمل اسپایکینگ انجام می شود.
- اسپایکینگ به عنوان یک عمل معمول: اسپایکینگ تقریباً در سن 45-40 هفته در تمامی گله به عنوان یک روش پیشگیری کننده ی کاهش باروری بدون توجه به سطح باروری گله در آن لحظه، انجام می شود.
افزایش معنی دار در باروری 3-2 هفته پس از اسپایکینگ اتفاق می افتد؛ اما بطور معمول کاهش اندکی در باروری در طی هفته اول پس از اسپایکینگ رخ می دهد.
بدلیل عدم منابع کافی در باره ی تاثیر اسپایکینگ بر میزان باروری و فعالیت جفتگیری خروس ، یک سری آزمایشات در دانشگاه جورجیا (UGA ) و یک آزمایش مزرعه ای در یک کمپانی در شمال شرقی جورجیا در این زمینه انجام گرفت.
در تمامی مطالعات ، فعالیت جفتگیری و باروری پیش و پس از چند نوع برنامه اسپایکینگ با استفاده از خروس های جوان 28 هفته ، اندازه گیری شد.داده های حاصل از این آزمایش در UGA نشان دهنده ی متوسط 12 پن آزمایشی با خروس های 60 هفته است که در آنجا سه سطح اسپایکینگ ( 33، 25 و 20 درصد ) بکار برده شد. در آزمایش مزرعه ای، 25 درصد خروس های کاب 500 با 41 هفته سن با خروس های جوان همان نژاد اسپایک شدند. پارامتر های، تلاش برای جفتگیری (AT)، جفتگیری ناقص(IM) و جفتگیری کامل (CM) اندازه گیری شدند و شاخص فعالیت جنسی ( SAI= 0.5*AT + 2*CM ) به عنوان برآوردی از فعالیت جفتگیری مثبت محاسبه شد ( شکل 1 ).
هر دو آزمایشات انجام شده در UGA و مزرعه (بترتیب نمودار های بالایی و پایینی شکل1) همان پدیده را نشان دادند. پس از اسپایکینگ، فعالیت جفتگیری کل ( ستون های تیره تر )بطور معنی داری افزایش یافت و برای یک دوره زمانی 4 هفته در حد بالا ثابت باقی ماند وپس از آن به کندی شروع به کاهش نمود. 9 هفته پس از اسپایکینگ فعالیت جفتگیری به سطح پیش از اسپایکینگ رسید.جالب ترین نتایج این بود که فعالیت جفتگیری خروس های پیر ( ستون کم رنگ ) نیز بطور معنی داری پس از افزودن خروس های جوان به گله افزایش یافت. در طولانی ترین آزمایش ( آزمایش مزرعه ای ) تحریک خروس های پیر توسط خروس های جوان اضافه شده، حداقل بمدت 6 هفته ادامه یافت. علاوه بر این، خروس های پیر بطور واقعی زمانیکه فقط 75 % خروس های موجود را تشکیل می دادند، مسؤل 87 درصد فعالیت جفتگیری کل در گله بودند.این موضوع نشان می دهد که برای 6-4 هفته پس از اسپایکینگ، خروس های جوان صرفاً به عنوان یک محرک برای تحریک فعالیت خروس های پیر بکار گرفته می شوند و تاثیرشان در باروری گله کم است. با این حال، 6 هفته پس از اسپایکینگ، خروس های جوان شرکت و اثر خود را بطور معنی داری بر فعالیت جفتگیری کل نشان دادند.
در آزمایشی که در UGA انجام شد میزان باروری پس از اسپایکینگ در طول فقط 15 روز، از 74% به 89 % افزایش یافت (شکل 2 ).در گروهی که میزان باروری چندان کاهش نیافته بود، باروری فقط 2 درصد در 4 هفته پس از اسپایکینگ افزایش یافت ؛ اما آن در حدود 95% بمدت حداقل 9 هفته باقی ماند.
شکل 3 ، روند کارایی جفتگیری خروس های جوان و پیر را ( ME= CM/(AT+IM+CM) ) پیش و پس از اسپایکینگ ( آزمایش مزرعه ای، 25% اسپایکینگ ) نشان می دهد. بازدهی جفتگیری خروس های جوان بطور زیادی در طی هفته اول پس از اسپایکینگ پایین بود و در هفته دوم بسرعت افزایش یافت و به یک سطح مناسبی پس از 9 هفته ( حدود 50% ) رسید، و بطور آشکاری خروس های جوان در بیشتر فعالیت های جفتگیری گله دخالت داشتند.
تمامی آزمایشات نشان دادند که پس از اسپایکینگ، رفتار های تهاجمی و تداخل جنسی در گله افزایش یافت( ممانعت خروس ها از همدیگر برای جفتگیری ). با این حال، بروز این گونه رفتار های تهاجمی فقط برای هفته اول پس از اسپایکینگ زیاد و معنی دار بود و در هفته دوم به حالت عادی خود برگشت. در آزمایش هایی که در UGA انجام شد، تلفات بطور معنی داری افزایش نیافت، اما در دیگر آزمایش مزرعه ای تلفات خروس ها بطور جهشی از 92/0 درصد ( پیش از اسپایکینگ) به 47/2 % ( 3 هفته پس از اسپایکینگ) افزایش یافت. از 4 تا 6 هفته پس از اسپایکینگ ، دامنه ی تلفات بین 6/1 تا 9/1 درصد و پس از 9 هفته میزان تلفات به سطح طبیعی (1% ) خود تنزل یافت.
علاوه بر اینکه تلفات خروس افزایش پیدا کرد، مشکلات دیگری در ارتباط با اسپایکینگ بوجود آمد:
-بیوسکیوریتی ( زیست ایمنی ) به خطر می افتد؛ زیرا خروس های جوان از فارم دیگری وارد فارم خروس های مسن می شوند وگله دو سنی می شود.
-عموماً برنامه های اسپایکینگ نیازمند فارم های دیگری برای پرورش خروس می باشد که این امر نه تنها یک هزینه اضافی را بوجود می آورد، بلکه بطور طبیعی بهترین شرایط را برای جا دادن خروس های مادر بیشتر دارا نمی باشند. در فارم های پرورش خروس، تماسی با مرغ ها وجود ندارد، در نتیجه رفتار جنسی و مهارت های جفتگیری شان، احتمالاً اختلال پیدا می کند و یا حداقل به یک دوره آموزش و یادگیری برای خروس ها در سالن تولید قبل از اینکه آنها بطور مؤثر جفتگیری کنند، نیاز پیدا می شود.
-اگر خروس ها تحت شرایط فارم پرورش خروس پرورش داده شوند، پس از 25 هفتگی منتج به بروز رفتار های تهاجمی و تلفات بالاو در نتیجه کاهش تعداد خروس ها برای اهداف اسپایکینگ خواهد شد.
-اگر خروس ها خیلی جوان باشند یا سایز بدنشان به حد مناسب برای رقابت موفقیت آمیز با خروس های پیر نرسیده باشد، احتمالاً بطور مؤثری جفتگیری شان کاهش یافته و شرکت آنها در باروری گله به تاخیر می افتد.
پیشنهاد می شود که از خروس هایی که هنوز در شرایط بدنی خوبی هستند واز گله ای که قرار است بفروش برسد حذف شوند، استفاده شود. این سیستم از هزینه نگهداری خروس های اضافی در فارم پرورش خروس جلوگیری می کند ، اما این کار دو ایراد دارد. احتمال اثر کمتر در بهبود باروری بخاطر سن آنها و شرایط متغیر خروس هاو البته مسایل جدی مربوط به زیست ایمنی.
3- اینترا اسپایکینگ( Intra- Spiking )
به عنوان یک راه حل برای رفع مشکلات مربوط به اسپایکینگ( عمدتاً خطرات زیست ایمنی) و مشاهده ی اینکه اسپایکینگ با خروس های جوان، یک اثر تحریکی روی فعالیت جفتگیری خروس های پیر بجا می گذارد، نظریه ی اینترا اسپایکینگ توسعه داده شد.
Intra (به معنی داخل در لاتین ) به این معنی است که خروس از فارم دیگری به فارم مورد نظر وارد نشود. در این روش خروس ها از همان سن بین سالن های همان فارم یا پن های همان سالن در 45-40 هفتگی به منظور تحریک فعالیت جفتگیری خروس های اولیه ( شبیه اسپایکینگ معمولی ) انتقال داده می شوند.
اینترا اسپایکینگ سه مزیت نسبت به اسپایکینگ معمولی ( Regular Spiking دارد):
-تقریباً هزینه عملیاتی آن صفر است( احتیاج به پرورش خروس اضافی نیست ).
-خطر زیست ایمنی وجود ندارد.
-استفاده ی سریعتر و مؤثر تر خروس های اضافه شده (moved ) بدلیل داشتن تجربه جفتگیری و شباهت ساختار بدنی آنها با خروس های اولیه ( Original ). این مساله به آنها این فرصت را می دهد که از همان ابتدای انتقال بتوانند با دیگر خروس های اولیه در جفتگیری به رقابت برخاسته و بخوبی جفتگیری کنند.
یک ایراد موجود در این روش این است که خروس های جوان برای شرکت در فعالیت جفتگیری پس از 6 هفته تحریک جنسی وجود ندارند و بنابراین نمی توان انتظار داشت که مانند اسپایکینگ معمولی تاثیرشان تداوم داشته باشد.
1-3- آزمایش 1 : اینترا اسپایکینگ در فارم لاین مرغ های GP
1-1-3 – متدولوژی ( روش آزمایش ):
آزمایش اول در زمینه ی اینترااسپایکینگ با استفاده از یک فارم مرغ اجداد کاب انجام شد. این فارم دارای دو سالن بود که هر یک از آنها دو پن داشت. هر پن شامل تقریباً 4000 قطعه مرغ اجداد و 480 قطعه خروس بود ( نسبت خروس به مرغ= 12% ، نسبت معمول در گله های اجداد ).
اینترااسپایکینگ 25% در سالن شماره یک در 45 هفتگی انجام شد( 120 خروس از پن شرقی سالن به پن غربی انتقال داده شد). از سالن 2 به عنوان تیمار شاهد ( بدون اسپایکینگ) استفاده شد.
تنها معیار انتخاب برای انتقال خروس ها، سلامتی آنها بود. با این حال، فرض بر این شد که وزن بدن خروس های اسپایک شده تقریباً شبیه خروس های اولیه بود زیرا متوسط وزن بدن خروس های تمام پن ها قبل از اینترا اسپایکینگ شبیه هم بودند.
باروری و رفتار جفتگیری قبل و بعد از اینترا اسپایکینگ بررسی شدند و سپس بریک اساس منظمی تا زمان فروش گله ،کنترل شدند.
1-مشاهدات رفتاری بصورت دو روز در هفته در هفته های معینی بعمل آمد، شروع مشاهدات از ساعت 4 تا 5 بعد از ظهر و پایان آن 7 تا 8 بعد از ظهر بود. این زمان مطابق با مشاهدات آزمایش آنجام شده در UGA بود که در آنجا فعالیت مرغان مادر به مدت 15 ساعت در روز بر روی نوار ویدئو ضبط شد و نشان داده شد که 75-70 درصد فعالیت جفتگیری کل در 4 ساغت آخر دوره روشنایی است.در هر پن دو ناحیه برای انجام مشاهدات رفتاری مشخص شد و در هر یک از آن نواحی تقریباً به اندازه ی طول سه ردیف لانه تخمگذاری ( 15 متر ) و عرض 4 متر در نظر گرفته شد. در هر ناحیه، کل جفتگیری های تلاش شده( AT )، جفتگیری های ناقص(IM)، جفتگیری های کامل (CM)،خم شدن های مرغ برای جفتگیری خروس ها (HC)، نزاع های بین خروسی (AM) و تداخل های جنسی(SI) به مدت 20 دقیقه ثبت شد. از آنجاییکه خروس های اسپایک شده با رنگ تشخیص داده می شدند، فعالیت جفتگیری آنها بطور مستقل ثبت می شد. شاخص فعالیت جنسی کل با استفاده از فرمول ( TSA=AT+IM+CM) به منظور ارزیابی میل جنسی محاسبه شد.
2-باروری بوسیله عمل کندلینگ تخم مرغ ها ( گذراندن تخم مرغ ها از نور ) در روز دهم جوجه کشی تعیین می شود و از آنالیز تمامی تخم مرغ های سالم، برای تعیین تلفات اولیه جنینی استفاده می شود. تعداد 462 نمونه تخم مرغ از هر پن در یک روز در هفته های مشخص ،جمع آوری شدند( تعداد کل 1848 تخم مرغ برای هر نمونه کندلینگ شدند ).
3-تلفات خروس برای خروس های اولیه و اسپایک شده بطور جداگانه برای دو هفته ی اول پس از اینترا اسپایکینگ ثبت شدند.
2-1-5- نتایج:
اینترا اسپایکینگ باعث افزایش معنی دار فعالیت جفتگیری در 3 هفته اول پس از انتقال خروس ها شد. شاخص فعالیت جنسی کل خروس ها(TSA) بیشتر از دو برابر در هفته سوم پس از اینترا اسپایکینگ بود. فعالیت جفتگیری در هفته چهارم شروع به کاهش نمود ،اما میزان آن بطور معنی داری هنوز نسبت به گروه شاهد برای یک دوره کل 8 هفته بالاتر باقی ماند.از 55 هفته به بعد، فعالیت جفتگیری بین سالن ها تفاوتی با هم نداشتند( شکل 3 ). این تحریک فعالیت جنسی بیشتر از آنچه در اول حدس زده می شد تداوم یافت و همچنین باعث افزایش معنی داری در جفتگیری های کامل گله ی اینترا اسپایک شده، شد.
در مقایسه با برنامه اسپایکینگ معمولی با خروس های جوان، خروس های شرکت کرده در اینترا اسپایکینگ نه تنها بلا فاصله شروع به جفتگیری نمودند، بلکه بیشتر برای فعالیت جنسی تحریک می شدند که این امر احتمالاً بعلت رویارو شدن با مرغ های جدید می باشد.در این آزمایش خروس های اسپایک شده 10% بیشتر از میزان مورد انتظار فعالیت جفتگیری از خود نشان دادند( جدول 1 ).
باروری در هفته اول پس از اسپایکینگ در گله اینترا اسپایک شده ، کاهش انرکی را از خود نشان داد، اما سپس افزایش معنی داری در هفته دوم داشت ( 1% باروری بیشتر نسبت به میزان پیش از اسپایکینگ، اما 5/4 % بیشتر از باروری گروه شاهد ). باروری در گله ی اینترا اسپایک شده بطور معنی داری ( 6/4 % ) بالاتر از گروه شاهد بمدت 8 هفته ( از 46 تا 54 هفته) باقی ماند. پس از 54 هفتگی، این تفاوت ها در باروری گروه آزمایشی و شاهد آنقدر زیاد نبود و بهبود کلی در باروری از 46 تا 58 هفته 7/3 % بود.
نزاع و تداخل جنسی در دو هفته اول پس از اینتر اسپایکینگ افزایش یافت و پس از آن تا سطح گروه شاهد کاهش یافت. هیچ کدام از خروس های اینترا اسپایک شده تلف نشدند و تلفات در خروس های اولیه نیز افزایش نیافت.
2-3- آزمایش 2: اینترا اسپایکینگ مضاعف در فارم لاین خروس GP
1-2-3- متدولوژی:
در فارم لاین خروس نیز با دو سالن و دو پن برای هر سالن ، اینترا اسپایکینگ 25% در سالن شماره 2 در 42 هفته و اینترا اسپایکینگ دوم در همان سالن با همان درصد انجام شد.خروس های اسپایک شده در 40 هفتگی با اسپری رنگ شدند و هیچ کدام از این خروس ها در 50 هفتگی مجدداً بمنظور اینترا اسپایکینگ انتقال داده نشدند.سالن شماره یک به عنوان شاهد در نضر گرفته شد.
باروری، فعالیت جفتگیری و تلفات خروس از 41 تا 57 هفتگی اندازه گیری شد. روش های استفاده شده همان روش هایی بودند که در آزمایش اول بکار برده شد. در این آزمایش میزان جوجه درآوری نیز محاسبه شد.
2-2-3- نتایج:
پاسخ فعالیت جفتگیری به اینترا اسپایکینگ در لاین های خروس به اندازه ی لاین های مرغ، بالا بود و بیشتر از دو برابر هفته ی پس از اینترا اسپایکینگ بود. فعالیت جفتگیری بطور معنی داری برای یک دوره ی 7 هفته ای بالا تر باقی ماند ( شکل 6 ). در سن 50 هفتگی، در اینترا اسپایکینگ دوم، فعالیت جفتگیری خروس ها علاوه بر تحریک اول ، تقریبا دو برابر شد. با این وجود این تحریک جنسی دوم به نظر می رسید که فقط به مدت 5 تا 6 هفته در یک سطح بالاتری بطور معنی دار تداوم داشته باشد ( شکل 6 ).
میزان جوجه در آوری در هر دو سالن قبل از 41 هفته خیلی شبیه همدیگر بود، اما پس از اینترا اسپایکینگ در سالن آزمایشی بسرعت شروع به فاصله گرفتن از سالن شاهد گرفت. میزان جوجه درآوری در سالن شماره دو از 42 تا 50 هفته ( دوره اینترا اسپایکینگ اول ) 4/3 درصد بهتر بود. از 50 تا 57 هفته ( دوره اینترا اسپایکینگ دوم ) جوجه در آوری در گروه شاهد با سرعت بیشتری کاهش یافت و متوسط تفاوت بدست آمده برای این دوره 7/4 درصد بود( شکل 7 ).
اینترا اسپایکینگ بوضوح به حفظ و نگهداری میزان جوجه در آوری ( 1/4درصد ) برای یک دوره 15 هفته کمک می کند.
رفتار های تهاجمی بمدت دو هفته پس از هر اینترا اسپایکینگ بالا بود ( شکل 8 ). در 43 هفتگی ، این گونه رفتار های تهاجمی باعث افزایش تلفات خروس نشد. با این وجود؛ در 51 هفته، تلفات خروس بطور معنی داری ( 2/1 درصد بالا تر ) پس از اینترا اسپایکینگ افزایش یافت. بخشی از این افزایش تلفات خروس می تواند ناشی از استرس وارد شده به پرندگان در حین مهار کردن آنها برای انتقال باشد. متوسط تلفات خروس برای دوره ی 41 تا 57 هفته در گله ی با اینترا اسپایکینگ مضاعف ، 34/0 درصد بیشتر بود.
3-5- نتیجه گیری :
-نشان داده شد که اینترا اسپایکینگ در افزایش فعالیت جفتگیری خروس های اولیه مؤثر تر از اسپایکینگ معمولی است.
-روش اینترا اسپایکینگ برای خروس های اسپایک شده موثر تر واقع شد ، زیرا خروس ها تحریک می شدند و بلافاصله در افزایش فعالیت جفتگیری شرکت می کردند.
-با استفاده از روش اینترا اسپایکینگ، میزان باروری و جوجه درآوری 4/3 تا 7/4 درصد بهتر بود.به عنوان یک قاعده کلی ، بنظر می رسد که یک بار اینترا اسپایکینگ تاثیر معنی داری روی فعالیت جفتگیری بمدت 8 هفته بوجود می آورد و اینترا اسپایکینگ مضاعف می تواند این اثرات را تقریباً دو چندان کند. اثر استفاده از خروس های جوان بر فعالیت جنسی در اسپایکینگ معمولی ممکن است طولانی تر ( 10 – 9 هفته ) باشد. با این وجود، در طی 8 هفته اول دوره، افزایش در باروری بوسیله ی اینترا اسپایکینگ خیلی شبیه به افزایش بوجود آمده توسط اسپایکینگ معمولی بود.
-در دو هفته اول پس از اینترا اسپایکینگ نزاع و تداخل جنسی افزایش یافت ، اما بر خلاف اسپایکینگ معمولی، افزایش معنی داری در تلفات بین خروس های اولیه و خروس های اسپایک شده بوجود نیامد. فقط در اینترا اسپایکینگ مضاعف افزایشی در تلفات خروس های پیر 50 هفته که احتمالاً ناشی از ایجاد نزاع بین خروس ها بود بوجود آمد. بطور خلاصه، یک برنامه اینترا اسپایکینگ مضاعف در 40 و 48 هفتگی، بنظر می رسد تا انتخابی خیلی مناسب برای ایجاد تحریک و نگهداری فعالیت جفتگیری بالا و با دوام باشد؛ بطوریکه میزان جوجه در آوری بطور معنی داری در حدود 15 هفته در سطح بالا ثابت باقی بماند.
[h=3][/h]
 
H

hani20

عضو جدید
تغذیه مرغ های تخمگذار لاین W-36

تغذیه مرغ های تخمگذار لاین W-36

ر نکات لازم در تولید تخم مرغ در مرغهای تخمگذار لاینw-36 به منظور تولید تخم مرغ در مرغ های تخمگذار نژادهای لاین w-36 رایت نکات زیر ضروری است:
1-مصرف دان و وزن بدن
طی دوران پرورش بایستی طوری باشد که عملکرد مطلوب و وزن مناسب پولت قبل از آغاز تولید را تامین کند.
2-سن در شروع تولید
برنامه های نوری وتغذیه ای طی دوران پرورش بایستی به نحوی انتخاب شوند تا در سن شروع تولید، بلوغ فیزیکی برای به دست آوردن اهداف عملکردی حاصل شده باشد به عبارت بلوغ جنسی و فیزیکی با هم همگام باشند.
3-وزن مرغ بالغ
چنانجه مرغ های بالغ لاین در سن 35 تا 40 هفتگی به وزن 1550 تا 1600 گرم برسند، می توان تولید و اندازه مطلوب تخم مرغ را انتظار داشت. 4- اگر وزن بدن و بقیه عوامل مدیریتی به شکل مطلوب تنظیم شده باشند، در صد تلفات هفتگی در دوران تخمگذاری باید کمتراز 1/0 باشد.
5- انتظار می رود پیک تولید برحسب شرایط محیطی و وضعیت آشیانه حداقل 92 تا 94 درصد باشد که همراه با دوام تولید بالا مجموعآ موجب تولید 238 تا 240 تخم مرغ تا 60 هفتگی شود.
جیره باید به نحوی تنظیم شود که مرغ تخمگذار در هر مقطع سنی، متناسب با مقدار دان مصرفی مواد مغذی لازم را دریافت کند.
به طور کلی دوره تولید تخم مرغ را می توان به مراحل زیر تقسیم نمود:
- قبل از تخم گذاری (Prelay) عبارت است از مرحله ای حدود 2 هفته قبل از شروع تولید.
- قبل از پیک (Prepeak ) مرحله ای است حد فاصل مراحل قبل ازتخمک گذاری وپیک تولید که حدود 3 تا 4 هفته طول می کشد.
- مرحله پیک، این مرحله بالاترین میزان تولید بوده و 3 تا 4 هفته به طول می انجامد.
- مرحله بعد از پیک (Post peaking) این مرحله، بعد از پیک تولید تا انتهای تولید (یا تا تو لک رفتن گله) را در بر می گیرد.
برنامه نوری طی دوره پرورش پولت می تواند تأثیر به سزایی در رشد و نمو پولت داشته باشد. برنامه نوری با کاهش تدریجی مدت روشنایی معروف به برنامه (Step down) برای پولت های لاین واریته w-36 مناسب است. اثرات مثبت و مفید مشخص چنین برنامه نوری بر رشد و نمو پولت عبارت است:
- کاهش مدت روشنایی از هفته اول تا هفته 10 فرصت کافی و مطلوب جهت افزایش زمان تغذیه را فراهم می نماید که به افزایش مصرف خوراک روزانه منجر خواهد شد.
- به نظر نمی رسد برنامه نوری یا کاهش تدریجی طول روز اثرات منفی بر بلوغ جنسی داشته باشد وزن بدن باید به اندازه ای باشد که پولت آمادگی لازم برای تحریک نوری را داشته باشد.
- از آنجا که موفقیت طی دوره تخمک گذاری به میزان قابل توجهی به کیفیت پولت هنگام انتقال به قفس و یا اولین تحریک نوری بستگی دارد، به کار گیری هر نوع روشی که پولت را برای تخمک گذاری آماده نماید، لازم می باشد. الگوی مصرفی مرغ های تخمگذار لاین W-36 اشاره به این دارد که وزن پولت در 18 هفتگی و یا در زمان اولین تحریک نوری حداقل می باید1280 تا 1315 گرم باشد.
- هنگام انتقال پولت های های لاین W-36 به قفس توصیه می شود که درجه حرارت سالن تخمگذاری در تمام اوقات و به خصوص طی ساعات شب کمتر از 21 سانتیگراد باشد. هنگام انتقال پولت به قفس دمای سالن تخمگذاری تا حدود 6/15 درجه سانتیگراد اغلب تأثیر مفید زیادی در تحریک افزایش خوراک اولیه داشته است. طی یک یا دو هفته قبل از پیک تولید دمای سالن تخمگذار تا دستیابی به درجه حرارت مطلوب و رضایتبخش می بایست بتدریج هفته ای یک درجه افزایش داده شود.
- به طور کلی پیشنهاد شده است که وزن بدن مرغ های تخمگذار لاین W-36در دوران بلوغ (35 تا 40 هفتگی) از 1560 گرم و طی دوران تخمگذاری نیز ترجیحا از 1630 گرم تجاوز نکند.
- دریافت مقدارکافی انرژی جهت به دست آوردن وزن مورد نظر وعملکرد مطلوب مرغ تخمگذار طی مراحل اولیه تخمگذاری (دوران پیک)به خصوص از نظر افزایش وزن بدن و اندازه تخم مرغ کاملآ لازم و ضروری است.
نکات مهم در بهینه سازی تولید تخم مرغ عبارت است از:
1- اهدافی که طی دوران پرورش و مراحل مختلف تخمگذاری دنبال می شود از قبل تعیین و مشخص شود.
2- برنامه مدیریتی (مثلا برنامه نوری) و تغذیه ای ضروری برای رسیدن به این اهداف تأمین و در دسترس قرار گیرند.
مواردی که در مرحله قبل از تخمگذاری (یعنی3 هفته قبل از رسیدن به 5 درصد تولید تخم) مورد توجه خاص قرار می گیرند شامل مواد مغذی: انرژی، کلسیم، فسفر، اسیدهای آمینه و ملاحظات اقتصادی یا قیمت تمام شده دان می باشد. در جیره قبل از تخمگذاری توجه داشته باشید که مقدار کلسیم جیره حداقل 75/2 درصد باشد. ذخیره سازی پروتئین در این مرحله خیلی وسیع نبوده و تولید تخم مرغ نیز قابل توجه نمی باشد لذا احتیاجات اسید های آمینه در حد پائین و حداقل می باشد.
 
H

hani20

عضو جدید
استراتژیهایی جهت حداقل سازی وجود مواد غذایی در مدفوع طیور

استراتژیهایی جهت حداقل سازی وجود مواد غذایی در مدفوع طیور

مقدمه :
دیده شده است که نگرانی هایی در مورد انتشار آلودگی مدفوع طیور بوجود آمده است . یکی از کلیدهای اساسی که سبب کاهش آلودگیهای ناشی از وجود مواد غذایی در مدفوع طیور میشود دستکاری جیره غذایی طیور میباشد . بطور کلی پرندگان پنج نیاز اساسی تغذیه ایی دارند . پرندگان به انرژی نیاز دارند . این انرژی ، با چربی و کربوهیدارات ها تامین میشوند . پرندگان همچنین به پروتئین ، آب ، ویتامینها و مواد معدنی نیازمند هستند .بایستی این نکته را مورد توجه قرار داد که حتی در بهترین شرایط مدیریتی نیز طیور قادر نخواهند بود که 100 درصد از مواد غذایی موجود در جیره خود را بطور کامل هضم کنند . به چهار دلیل ، مواد غذایی ممکن است که از طریق مدفوع دفع شوند :
¨ وجود ضایعاتی در غذا .
¨ اضافه مواد غذایی موجود در جیره .
¨ وجود مواد غذایی هضم نشده .
¨ موجو مواد بیولوژیک مانند سلولهای مرده در بدن .
در مدفوع طیور عمدتا دو ماده وجود دارد که از درجه اهمیت بالایی برخوردار میباشد . یکی نیتروژن که حاصل شکست پروتئین است و همچنین ماده معدنی فسفر .

نیتروژن و فسفر :
وجود نیتروژن در جیره طیور ضروری است . پروتئین ها از آجرهایی از جنس اسیدهای آمینه بوجود می آیند . در این صورت ، نیتروژن را میتوان در نقش سیمان برای چسبیدن این آجرها در نظر گرفت . بنابراین نیتروژن برای ساخت پروتئین ضروری است . از سوی دیگر بایستی توجه داشت که نیتروژن دفعی از پرندگان میتواند به یک معضل محیطی تبدیل شود . علت آن نیز یخش این ماده بصورت آمونیاک در محیط میباشد . این ماده ( آمونیاک ) میتواند سبب ایجاد بوهای نامطبوع در محیط مزرعه شود . نیتروژن همچنین میتواند سبب بروز آلودگی منابع آب شود . این موضوع زمانی اهمیت پیدا میکند که بدانیم که 50 درصد از کل مردم آمریکا و 95 درصد از روستائیان این کشور آب خود را از منابع زیرزمینی تهیه می کنند .
فسفر نیز از مواد ضروری است که بایستی در جیره طیور موجود باشد . این ماده ، کلیدی اساسی در استحکام تخم مرغها و استخوانها میشود . فسفر همچنین قسمت مهمی در غشای سلولی RNA و DNA میباشد . فسفر موجود در مدفوع طیور میتواند با ذرات جامد موجود در هوا باند شده و منابع آبی را نیز تحت تاثیر قرار دهد . وجود مقادیر زیاد فسفر در آب میتواند سبب رشد جلبکها شود .
جدول زیر میانگین غلظت نیتروژن و فسفر را در مدفوع طیور به شما نشان میدهد . جدول ارائه شده در این بخش ، تنها میانگین است . در واقع غلظت نیتروژن و فسفر در مدفوع طیور با توجه به مسائل مدیریتی ، تغذیه ، سن و سایر مسائل در نوسان است .

غلظت فسفر​
غلظت نیتروژن​
60 lb / ton​
34 – 46 lb / ton​

استراتژیهایی در جهت کاهش نیتروژن و فسفر :
تا اینجا به زیانهای وجود فسفر و نیتروژن اضافی اشاره کردیم . اما تولیدکنندگان چگونه میتوانند میزان این دو ماده را در جیره طیور کاهش دهند .

1 . کاهش مواد غذایی بیهوده :
یکی از روشهای کاهش مواد غذایی در جیره طیور ، کاهش مواد غذایی بیهوده در جیره طیور میباشد . منظور ما از مواد غذایی بیهوده ، موادی میباشند که در جیره فراهم میشوند اما پرنده عملا توانایی هضم آنها را ندارد . هضم برخی از مواد غذایی در پرندگان میتواند دلایل مختلفی داشته باشد . برخی از این دلایل میتوانند شامل بیماری ، سن و همچنین شرایط محیطی باشند . Van Heugten و Van Kempen در سال 1999 دریافتند که در صنعت طیور آمریکا بین 2 تا 12 درصد مواد غذایی بیهوده مصرف میشود .
پرورش دهندگان و مزرعه داران میتوانند از طریق طراحی مناسب سیستم غذایی مزرعه خود بر اساس سن و نوع پرنده های پرورشی ، مصرف مواد غذایی بیهوده را کاهش دهند . از سوی دیگر تحقیقات نشان داده است که استفاده از غذای پلت شده در طیور ، میتواند وجود مواد غذایی در مدفوع طیور را کاهش دهد .

2 . دقت بیشتر در هنگام تهیه جیره غذایی :
دومین روش پیشنهادی ما جهت کاهش وجود مواد غذایی در مدفوع طیور ، دقت بیشتر در هنگام تهیه غذا میباشد . پرندگان قادرند که تا میزان مشخصی از هریک از مواد غذایی را بطور کامل هضم نمایند . در صورتیکه هر یک از مواد غذایی مورد نیاز پرنده در جیره ، بیش از حد باشد ماده غذایی هضم نشده و از طریق مدفوع دفع خواهد شد . بنابراین تامین مواد مورد نیاز پرندگان به میزان مشخص ، از درجه اهمیت بالایی برخوردار میباشد . بطور مسلم ، پرندگان نر و ماده نیازهای غذایی متفاوتی دارند . همچنین نیازهای تغذیه ایی پرندگان ، از یک فاز تولید به فاز دیگر میتواند متفاوت باشد . بعنوان مثال در مزارعی که پرندگانی با سن های مختلف را پرورش میدهند ، نیازهای Starter ها با نیازهای Finisher ها تفاوت خواهد داشت . بنابراین پرندگان بایستی بر اساس سن ، جنس و نیازهای تغذیه ایی دسته بندی شوند . نحوه غذا دادن به پرندگان بر اساس جنسیت پرنده را Split – *** Feeding می نامند . همچنین نحوه غذا دادن به پرندگان بر اساس فاز تولید را Phase – Feeding می نامند .
در گذشته ، بسیاری از پرورش دهندگان ، میزان مواد غذایی را بیشتر از میزان مواد غذایی پیشنهاد شده در نظر می گرفتند . ایندسته از پرورش دهندگان این میزان اضافه را بعنوان ( مرز امنیتی ) در نظر می گرفتند . Spears در سال 1996 دریافت که جیره متداول مرغهای دوره Finisher شمال کالیفرنیا در کل ، 0.30 درصد فسفر بیشتری داشته است . بر اساس این تحقیقات ، میزان فسفر اضافی هضم نشده و از طریق مدفوع پرندگان دفع می شده است .
بر اساس ایندسته از تحقیقات ، در حال حاضر بسیاری از پرورش دهندگان طیور از ( مرز امنیتی ) استفاده نمی کنند . علت آن نیز کاهش میزان غذا در مدفوع طیور و حفظ سرمایه آنها میباشد .
راه دیگر افزایش دقت در هنگام تهیه جیره غذایی ، استفاده از آمینواسیدهای سنتتیک در جیره طیور میباشد . آمینواسیدهای سنتتیک منابع تولیدی اسیدهای آمینه و با غلظت بالا میباشند . در تهیه جیره های طیور به روشهای سنتی ، از سویا و سایر مواد برای فراهم ساختن آمینواسیدها و پروتئینها استفاده می کردند . اما نکته ایی که بایستی به آن توجه داشت ، اینست که ایندسته از مواد غذایی اسیدهای آمینه مختلفی را در جیره فراهم می کنند و نه یک نوع اسیدآمینه را . زمانیکه اسیدهای آمینه سنتتیک در جیره فراهم میشوند میزان کمتری از موادی که در جیره نویسی سنتی استفاده می شدند ، استفاده خواهند شد . از سوی دیگر وجود اینگونه از آمینواسیدهای آماده ، امکان استفاده میزان دقیق آنها را در جیره فراهم آورده است . این مواد میزان پروتئین کل جیره و همچنین دفع نیتروژن از طریق مدفوع را کاهش میدهد .
Kerr و Easter در سال 1995 دریافتند که به ازای هر 1 درصد کاهش در پروتئین خام استفاده شده در جیره با توجه به استفاده از آمینواسیدهای سنتتیک ، میزان دفع نیتروژن در کل هشت درصد کاهش می یابد . کاهش نیتروژن دفعی همچنین سبب کاهش آمونیاک شده و سبب کاهش بوی زننده تجیزات و وسایل پرورش میشود .

3 . بهبود وضعیت هضم :
سومین روش پیشنهادی ما جهت کاهش وجود مواد غذایی در مدفوع طیور ، سعی در بهبود هضم جیره توسط پرنده میباشد . زمانیکه جیره ایی با قابلیت هضم بالا توسط پرنده مصرف شود ، میزان کمتری از مواد غذایی توسط پرنده دفع میشود . برخی از مواد غذایی برای پرندگان قابلیت هضم بیشتری دارند . اما از سوی دیگر ، بالانس جیره هایی از ایندست ( با قابلیت هضم بالا ) با مسائل اقتصادی مزرعه داران از اهمیت ویژه ایی برخوردار است .
یکی از روشهای بهبود هضم فسفر در جیره های طیور ، استفاده از محصولی تجاری بنام Phytase در جیره میباشد . بیشتر فسفر در دانه های غلات با ترکیبی بنام Phytate باند شده است . در نتیجه فسفر برای پرنده قابل دسترس نبوده و از طریق مدفوع دفع خواهد شد . Phytase آنزیمی است که ترکیب Phytate را شکسته و از این طریق فسفر قابل دسترس برای پرنده را افزایش میدهد . در نتیجه فسفر موجود در غلات برای پرنده قابل استفاده شده و کمتر در مدفوع دیده میشود . Kornegacy و Verstegen در سال 2001 میلادی دریافتند که میزان دفع فسفر پرندگان زمانیکه در جیره آنها از Phytase استفاده شده است کمتر است .
در اینجا این نکته را اشاره می کنیم که در حال حاضر نوعی ذرت با Phytate کم وجود دارد که همان تاثیر استفاده از Phytase در جیره را دارد . میزان فسفر کل این نوع ذرت همانند سایر ذرت ها میباشد ، ولی میزان کمتر Phytate در این نوع ذرت سبب شده است که میزان فسفر باند شده کمتری را داشته باشد و بنابراین میزان فسفر قابل دسترس آن بیشتر خواهد بود . در حال حاضر استفاده از آنزیم Phytase برای مزرعه دارها اقتصادی تر خواهد بود . البته با پیشرفتهای مهندسی ژنتیک میتوان منتظر ذرت هایی با قیمت پائینتر بود .

نتیجه گیری :
تحقق استراتژیهای غذایی که در این مقاله به آنها پرداخته شد ، بطور علمی دفع مواد غذایی از طریق مدفوع را کاهش خواهد داد . اما باز هم تاکید می کنیم که حتی در بهترین شرایط مدیریتی نیز طیور قادر نخواهند بود که 100 درصد از مواد غذایی موجود در جیره خود را بطور کامل هضم کنند . در واقع رسیدن به این میزان ، غیرممکن است . با نگاهی به آینده مبتوان حدس زد که با روشهایی که در آینده ایی نه چندان دور کشف خواهد شد ، میزان فسفر و نیتروژن در مدفوع پرندگان باز هم کاهش یابد . در هرحال همیشه ، مسائل مالی فاکتور مهمی است که میان دانشمندان و مزرعه داران قرار دارد . بنابراین تحقیق بیشتر در مورد مسائل اقتصادی روشهای ذکر شده تا رسیدن به نتایج قطعی ادامه خواهد یافت .
 
H

hani20

عضو جدید
سالنهای مرغ تخمگذار

سالنهای مرغ تخمگذار

مقدمه :
هزینه کمتر تولید بیشتر بحث اصلی اقتصاد است یعنی از نظر اقتصادی کاری بصرفه است که با کمــترین هــــزینه بیشترین تولید را داشته باشد . در مورد دام و طیوراین مسئله مهمتر است چون مسئله بازار، روشهای مختلف نگهداری ، استرسها ، بیماریها ، تغذیه ، مکان نگهداری و... مطرح است . چون مرغ تخمگذار حساس است باید مکان نگــــهداری آن مناسب باشد یعنی از نظر تهویه ، حرارت ، دستـــــرسی به دان وآب ، بهداشت و...کمترین مشکل را داشته باشــــــــــد تا استرسها باعث کاهش تولید نشوند.
سالنها را می توان براساس معیارهای زیـــرطبقه بندی نمود :
1-ازنظر شکل ظاهری
 - سالنهای باز
- سالنهای بسته
2- ازنظر بستر وسیستم نگهداری
 - سالن با سیستم قفس
- سالن با بستر پوشال
- سالن با بسترنرده – پوشال
- سالن با بستر تمام نرده
- سالن با سیستم گودال عمیق
3- از نظر دوره پرورش
 - لانه مخصوص جوجه ها
- لانه مخصوص نیمچه ها
- لانه مخصوص مرغهای جوان
- لانه مخصوص مرغهای تخمگذار
سالنهای مرغداری با سیستم باز:
در این سالنها تهویه متکی به جریان طبیعی هواست ومشخصه اصلی این سالنها وجود پنجره هائی دردیوارهای شمالی و جنوبــی انهاست که به ازای هر 18-15متر مربع فضای کف یک متر مربع پنجره لازم است .
عرض سالن : باید در حدود2/12-8/9متر باشد.عریضترازاین درآب و هوای گرم بخوبی تهویه نمی شود وتجهیزات بیشتری لازم دارد ومشکلا ت بیشتری نیز دارد .
طول سالن: زمین ، تجهیزات وتعداد جوجه هائی که نگــهداری می شوند تعین کننده طول سالن می باشند.
ارتفاع سالن: بین پایه تا سقف باید در حدود4/2متــرباشد.در مناطق گرمسیر می توان 3 متردر نظرگرفت.سالنهای با سیستــم نرده ویا سالنهایی که محلی برای نگهداری کود درزیراحداث شده ا ست باید 3/4ارتفاع داشته باشند.
شکل سقف: معمولا شیروانی بوده وسایبانی ساختــه می شود که علاوه بر تامین سایه ازورود باران به داخل جلوگیری کند.
هواکش سقفی: می توان در سقف ان را نصب کرد.
فونداسیون و کف: پایه ریزی ان باید محکم باشدوبرای راحتی در شستن و حمل ونقل وسایل کف باید سیمان یا مواد مشابه باشد جهت سالنــها: باید درجهتی ساختــه شوندکه حداکثراستفــاده از جریان طبیعی هوا و نورخورشید شود .
سالن مرغداری با سیستم بسته:اساس کلی سالن های باز و بسته مشابه است. سیستم کاملا بسته
وفاقد پنجره است و کلیه شرائط تا انجا کـه امکان دارد درحد طبیعی است. هوا از طریق کانالهائی وارد سالن شده و از طریق هواکــش خارج می شود. برای روشنائی ازلامپ استفاده می شود.عایق بندی خیلی مهم است. تهویه این سالنها مشکل اما گرم کردن آنها مشـــکل نیست . عرض سالن: چون تهویه مکانیکی است5/16-2/12 مترمناسب است وعریضتراز این تهویه مشکل است.
تهویه ،کاهش سطح به ازای هرپرنده ،کارگرکمتر، باروری بالاتردرمرغهای مادر، جمع آوری بهترمدفوع وبهداشت باعث گـــردیده تا ابداعاتی درسیستمهای نگهداری رخ دهد برهمین اساس درقالب سالن بازوبسته چندین نوع سالن دیگررا ساختند.
1- سالنهای با سیستم قفس: دوران نگهداری مرغ تخمگذاربه سه مرحله پرورش ، رشد وتولید تقسیم می شود که ممکن است یک ، دو و یا هرسه مرحله در قفس نگهداری شوند.
مزایای قفس :
 - کنترل ، بهداشت ، واکسن ، دارو، انتخاب وحذف مرغها اسان است.
- کوکسیدیوزوکرچی حذف می شود.
- می توان تعداد مرغ بیشتری درواحد سطح نگهداشت.
- مرغها غذای دقیق می خورند وریخت وپاش غذا کمتر است.
- تخم مرغها تمیزتروشکستگی کمتری دارند.
معایب قفس:
 - سرمایه گذاری اولیه زیاد است.
- اگروسایل خودکار نباشد کارگر بیشتری نیازاست.
- مرغها ازنظرفیزیولوزیکی وضعیت بدی دارند چون تحرک کمی دارند.
- بدلیل عدم استفاده ازنورخورشید ومواد فضـای گردش خود مرغها کاملا وابسته به جیره هستند .
- لکه خونی تخم مرغها بیشتر می شود .
- اثرعوامل محیطی روی مرغها زیاد است .
2- سالن با بستر پوشال: مرغها روی بستر پوشال نگهــداری می شوند. دراین سالنها لانه های تخمگذاری وجود دارد که مــرغ برای گذاشتن تخم واردان می شود.
مزایا:
 چون مرغها بستررانوک می زنندکانی بالیسم کمتر می شودوکمتربا کمبود ویتامین های گروه ب مواجه می شوند. حرارت ناشی ازتخمیربسترکمک به گرم شدن لانه می کند. هزینه بسترکم است.
 معایب:
 - ابتلا به بیماریهای انگلی وعفونی زیاد است.
- بعلت گردوغبارابتلا به بیماریهای تنفسی زیاد است.
- نگهداری مرغ درواحدسطح محدودیت دارد.
- تعویض بستر در هر دوره گران تمام می شود.
3- سالن با بسترنرده – پوشال:
مناســبترین نوع برای طیوری است که تخم مرغ کشی تولید میکنندبخصوص جوجـــه برای گله های مادرگوشتی تا بهترجفت گیری نمایند. گاهی بجای نرده از توری استفاده می شود که خوب نیست. حدود60% ازکف باید نرده و40% پوشال باشد. عرض نرده ها 5-5/ 2سانتیمتروفضای خالی بین انها 5/2سانتیمتربــــوده ودرجهت طول سالن نصب میگردند وارتفاع ان از کف باید 68سانتیمترباشد
نرده ها راهم دروسط وهم درکناردیوارنصب می کنند.آبخوری ودانخوری روی بسترنرده ای قرارمی گیرند. لانه های تخمگذاری هم وجود دارند.
مزایا:
- تعداد تخم مرغ بیشتری درواحد سطح تولید می شود زیرا سطــح مورد نیازپرنده کمتراست.
- تولید تخم مرغ هرپرنده بیشترازبسترتمام نردهای است.
- ازنظرتخم مرغ نطفه داربه بسترتمام نرده ای برتری دارد.
معایب:
- هزینه ان نسبت به تمام پوشال بیشتر است.
- تولید هرپرنده کمترازبسترتمام پوشال است.
- ازدحــام طیوردرقسمت نرده ای باعث افزایش تخم مرغ هــای کثیف می شود.
4- سالن با بستر تمام نرده ای
سطح موردنیازبرای هرپرنده نسبت به بسترپوشال کــمتراست ولوازم ساخت نرده ، اندازه نرده و فاصله بین نرده ها همانند نرده بسترنرده – پوشال است. برای گله های تخمگذارومادرتخمگذاربسترخوبــی است ولانه تخمگذاری باید به اندازه کافی باشند.
5- سالن با سیستم گودال عمیق:
سالن با ارتفاع زیاد نیزنام دارد. دراین سیستم دونوع سالن مورد بحث است یکی درطبقه فوقانی که قفسه یا نرده روی انست ودیگری در زیرقرار گرفته وسقف ندارد که کود دران انباشتـه می شود. این
گودالها 1/2مترارتفاع دارند که کود دران خشک می شود. اکثراین سالنها دارای سیستم بسته هستند وهـوا ازروزنه هائی واردسالن شده وپس ازگرم شدن توسط هواکش به گودال کشیده شده ورطوبت کود را جذب می کند. بعد ازپایان هر دوره کود تخلیه می شود اما گـــاهی تا 7ســـال درهمان گودال نگهداری می شود.
ساختمان مرغداری ازنظردوره پرورش:
1- لانه مخصوص جوجه ها یااطاق مادر:
دراین لانه جوجه یک روزه را تا 9-8هفتگی نـــــگه می دارند.
2- لانه مخصوص نیمچه ها:
بعداز6هفتگی جوجه ها به این لانه منتقل می شوند ومعمولا 6-4 هفته دراین لانه نگهداری می شود .
3 - لانه مخصوص نگهداری مرغهای جوان :
از 12 هفتگی تا چند روز قبل از شروع تخم گذاری مرغـهای جوان در این لانه نگهداری می شوند که لانه های انتظار هم می نامند .
4- لانه مرغ تخمی
چند روز قبل از شروع تخم گذاری مرغها را به این سالن منتقل میکنند وتا پایان دوره دراین سالن نگـهداری می شوند . امروزه برای صرفه جویی جوجه ها را تا روز اول تـخم گذاری در یک سالن نگهداری می کنند و فقط هنــگام شروع تخم گذاری انها را به سالن تولید منتقل می کنند .
 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
آماده‌سازيِ فارم‌هاي گوشتي براي فصل گرما ...

آماده‌سازيِ فارم‌هاي گوشتي براي فصل گرما ...

​
​
همانطوركهمي‌دانيد جوجه‌هاي گوشتي براي كسب بهترين بازده بايد در مناسب‌ترين دامنهء دماييپرورش داده شوند. در گذشته براي بدست آوردن جوجه‌هاي خوب گوشتي غذاي زيادي مصرف مي‌شدحال آنكه امروزه ارتقاء كيفيت ژنتيكِ مرغ‌هاي مادر به‌طور محسوسي ميزان مصرف غذاراكاهش داده است ‌، همچنين جوجه‌هاي گوشتي با سرعت بيشتري رشد مي‌كنند ، و گوشتِموردِ نيازِ بيشتري توليد مي كنند. در مقامِ قياس با اجداد پيشينِ كم‌ بازده جوجه‌هايامروزي دماي زياد سالن تاثير نامطلوب بيشتري بر عملكرد و بازدهِ اقتصادي اين جوجه‌هادارد. در شرايطي كه هواي بيرونسالن گرم است، فضاي داخلي سالن بايد به گونه‌اي باشد كه مرغ‌ها به سادگي بتوانندگرماي اضافي بدن خود را دفع كنند، و دماي بدنشان را به حد ايده ال برسانند. برايِنيل بدين مقصود بايد رطوبت فضاي داخلي سالن را در حد توصيه شده نگه‌داشت ، همچنين، براي افزايش دفع گرما بايد سرعت جريانِ باد سالن را افزود( اين شيوه wind_chill cooling يا خنكشدن به كمك باد نام دارد). براي بدست آوردن نتايج بهتر استفاده از شيوهء تهويهءطوليِ هواي سالن توصيه مي‌شود. در صورت استفاده از روش تهويهء طولي ميزان دفع گرمابه طور محسوسي افزايش مي‌يابد ، بدين ترتيب حتي اگر دماي سالن بيش از ميزان ‘ دمايمطلقِ دماسنج ‘ كه توصيه شده است باشد ، بازمرغ‌ها سالن را نسبتا خنك‌ احساس مي‌كنند. هنگاماستفاده از روش تهويهء طولي ، متغير ديگري نيز براي ارزيابي كيفيت دماي محيط دردسترسمان قرار مي‌گيرد. از آنجا كه دماي مطلق دماسنج قادرنيست به مدت طولاني گزارشصحيحي از وضعيت دماي بدن مر‌غ‌ها بدهد لذا براي اطمينان از روند دقيق كارمان بهتراست از مجموعهء دو متغيرِ “ دماي مطلق دماسنج و سرعت باد در حال جريان در سالن “استفاده كنيم. همانطو ركه در تصوير 1 نشان داده شده است روش‌هاي مختلفي برايارزيابي شيوه‌هاي متفاوت دفع موثر گرما وجود دارد.اما بايد دانست هرچند كه اين روش‌هاحاصل تحقيقاتِ دانشگاهي و تجربياتِ فارمي هستند ، اما ممكن است تنها در حد تئوريبتوان از آن ‌ها بهره برد، زيرا در عمل متغيرهاي بسياري نظيرِ سن، جنس، شرايطجسماني و يكپارچگي گله وجود دارند، كه بايد مد نظر قرار گيرند.بهترين شيوهءارزيابي دما تحت نظر گرفتن خود مرغ‌ها در غالب رفتارهايي مثل ميزان تحرك ، خوردن وآشاميدن است ( براي درك بهتر اين موضوع به 10 نكتهء اشاره در پايان مقاله توجهكنيد). امروزه بيشترِ سالن‌هايمرغداري مدرن كه در مناطق گرمسير قرار دارند براي خنك نگه‌داشتن طيور خود علاوه برامكانات ذكر شده ، از خنك كننده‌هاي تبخير هوا نيز استفاده مي‌كنند. افزودن دستگاه‌هايمه‌پاش به سالن يا استفاده از سيستم تبخير آب (بااستفاده از پد يا پوشال-م ) درجريان هواي سالن باعث مي‌شود دماي مطلق دماسنج پايين تر قرار گيرد ، جريان هواي سالنخنك‌تر شود و در نهايت مرغ‌كمتر احساس گرما كند. با استفاده از اين روش و تحتشرايط مناسبي چون طراحي مناسب سالن ، تجهيزات كار‌آمد، و به‌كارگيري سالن‌هاي طوليكه با سيستم تبخير آب خنك مي‌شوند ، حتي مرغ‌هاي پرُ كرك و پر نيز عملكرد بسيارخوبي خواهند داشت گويي دماي سالن 70s F (20s C ) است در حالي كه دمايبيرون سالن به حدودِ 100 F(38 C) مي‌رسد. امروزهصنعت مرغداري براي دستيابي به دماي ايده ال سالن با صرف ميزان معقولي امكانات وتجهيزات ، به استفادهء هرچه‌ بيشتر از سيستمِ چرخه‌ا ي پدهاي خنك‌كننده روي آوردهاست. اسپري كردن آب به‌روي پدها و همچنين استفادهء همزمان از سيستم‌هاي مه‌پاش درصورت اعمال طراحي ، مديريت و نظارتٍِ صحيح نتايج بسيار موثر و خوبي در پي خواهدداشت. روشناست كه بازده فارم در هواي گرم با شرايط و عملكرد سالن و تجهيزات آن بستگي قريبيدارد لذا نظارت دقيق بر تجهيزات جهتِ تحقق توصيه‌هاي كارشناسان و آماده نمودنِسالن و تجهيزات براي فصل گرما از اهميت خاصي برخوردار است. در انتهاي مقاله 10نكتهء مهم در باب مديريت و موفقيت در تهويهء هواي گرم ذكر شده است ، مطالعهء ايننكات براي اتخاذ سياست و مديريتِ صحيحِ سالن در فصل تابستان خالي از فايده نيست. 1)رسيدگي به فن‌ها و تسمه‌هاي آن‌ها پيش از فرا رسيدن فصل گرما فن‌ها مثلِ پمپ‌هايتخليهء گرما عمل مي‌كنند، از اين رو اگر با حداكثر ظرفيت كار نكنند ، توانايي آن‌هادر تغييرِ شرايط نامساعدِ محيط تقليل مي‌يابد.تيغه‌ها و پوشش توري فن‌ها را تميزكنيد و از سفت بودن تسمه‌ها اطمينان حاصل كنيد. تسمه‌ء گشاد موجب مي‌شود تيغه‌هابا حداكثر دور (rpm ) نچرخند ، همچنين قرقره (فولي-م) نيز بهسرعت فرسوده مي‌گردد. تحقيقات‌ِ مكرراً نشان داده‌اند پوشش‌هاي توري كثيف ميزانجريان هوا را تا 30% كاهش مي‌دهند. تسمه‌هارا بايد به طور معمول هر ساله تعويض كرد.تسمهء كهنه‌اي كه به دور فولي موتور هرزمي‌چرخد را بايد حتما جايگزين نمود (به شكل 2 مراجعه شود). تسمه‌هاي كهنه به كنارفولي رانده مي‌شوند، يا نازك‌تر شده و روي فولي پايينتر مي‌ايستند، كه با حادث شدن‌آن از ميزان دورِ فن كاسته مي‌شود ، درست مثل اينكه از فولي كوچكتري استفاده كردهباشيم. بايد آگاه باشيد كه با سفت كردنِ تسمه مشكل حل نمي‌شود. طي تحقيقا‌تي كه درايالاتِ جرجيا ، كاروليناي ِ شمالي ، و آلاباما به عمل آمد معلوم شد در بسياري ازفارم‌ها تسمه‌هاي كهنه‌ را سفت‌تر مي‌بندند اما به‌خاطرِ فرسوده بودنِ تسمه و فوليدور چرخشِ فن نقصان آشكاري داشت. لذ ا بايد تسمه و فولي‌هاي كهنه را حتما تعويضكنيد. تنها شيوهء آزمودن ميزان چرخش صحيحِ فن بررسي نتايج كارِ آن با استفاده ازتاكومتر (وسيلهء اندازه‌گيري جرخش-م) است. تسمهزنجير كه در تصوير 3 نشان داده شده است ، نوع جديدتري از تسمه‌هاست كه عملكردِبهتري دارد و علاوه بر آن مراقبت كمتري نيز طلب مي‌كند. پس از 100 ساعت كارِ مداومتنها لازم است يكي از دانه‌هاي زنجير را از آن جدا ساخت و هيچ‌گونه تنظيمي ياجايگزيني زنجير مورد نياز نيست. فن‌هايي كه در آن‌ها از تسمه‌زنجير استفاده مي‌شوداحتياجي به مكانيزم تنظيم سفتيِ تسمه ندارند. 2)رسيدگي به سيستم‌هاي خنك‌كنندهء تبخيري استفادهاز جريان مناسبِ باد در سيستم‌هاي خنك‌كنندهء جريانِ‌هوا در سالن‌هاي طويل بسيارمهم مي‌باشد، اما بايد دانست در مناطق بسيار گرم سرعت جريانِ هوا به تنها‌يي كارياز پيش نمي‌برد. در صورتي كه دماي اضافي بدن مرغ‌ها به حد كافي دفع نشود، بايد بهفكر استفاده از روش مطمئني براي حصول نتيجهء مطلوب بود. استفادهاز خنك‌كننده‌ه‌هاي تبخيري در سالن، به منظورِ افزايشِ سطح مرطوب در مقابل جريانِباد است ، تا بدين وسيله فرايندِ خنك‌كردن بهتر صورت پذيرد. با تبخيرِ آب و تبديلآن به بخار دماي هوا كاهش مي‌يابد. در سيستم‌هاي چرخهاي( كه آب به صورت چرخه اي ازروي پدها مي‌گذرد –م) استقرار كاملا عموديِ پدها ـ پنجره‌هاي پوشال‌دارـ و توزيع ِصحيحِ سوراخ‌هاي آب جهت رسيدن ‌‌آب به همهء نقاطِ پد اهميت ويژه‌إي دارد( بهتصويرِ4 مراجعه شود). براي حصولِ بهترين نتيجه بايد پد‌ها به‌طور كامل خيس بشوندهمچنين شيارهاي روي پد نيز بايد كاملا باز باشند تا عبورِ هوا تسهيل گردد. براياطمينان از نتيجهء كا ر بايد تا حد ممكن اين شيارها را چك كنيد و شيارهايِ مسدودرا باز نماييد( به تصويرِ 5 مراجعه گردد). يكي از بهترين شيوه‌ها براي اين كاراستفاده از آب در حجمِ زياد بافشارِ معمولي است ، چه استفاده از آب با فشارِ زيادممكن است باعثِ خرابي يا گسستگيِ پد شود. محصولات بسياري به بازار عرضه شده كه مي‌توانندكارِ شما را در نرم كردنِ آلودگي‌هاي درونِ پدها تسهيل كنند. اغلب مي‌توان اينتركيبات را با استفاده از يك سمپاش باغباني بروي پدها پاشيد و سپس آن‌ها را رها كردتا به قدر كافي خيس يخورند. در نهايت مي‌توان اين آلودگي‌ها را كه نرم شده‌اند رابا جريان آب به سادگي جارو كرد. هرگز از موادِ پاك‌كننده و نرم‌كننده‌أي كه حاويكلر هستند استفاده نكنيد.دقت كنيد اين مواد حتما ويژهء كار شما ساخته شده باشند. درصورتي كه در سالن از سيستمِ افشانهء آب و پد استفاده مي‌كنيد مراقب باشيد تا درصورتِ خرابي يا گرفتگيِ سر افشانهِ‌ها ، آن‌ها راتعويض يا تميز كنيد. وجود نقاطخشك بر روي پد ورودِ هواي گرم را در پي دارد كه فرايندِ خنك كردن را دچارِ نقصانمي‌سازد(به تصويرِ 6 مراجعه شود). همچنين اگر شما از سيستمِ مه‌پاش استفاده مي‌كنيدنيز بايد همواره مراقبِ صحتِ كارِ افشانه‌ها و گرفتگي ِ آن‌ها باشيد. ميزانِ فشارِمناسب و مقدارِ صحيحِ پوششِ مه را تا حدِ امكان تحتِ‌ نظر داشته باشيد. اگرسيستمِ خنك‌كنندهء تبخيري شما مجهز به ***** است، رسيدگي ، تميز كردن و جايگزينيِمداومِ تركيباتِ موجود در آن‌ها ضروري است زيرا حتي اگر بخشي از ***** مسدود باشدظرفيت خنك‌كنند‌گي سيستم دچار ضعف مي‌شود( به تصويرِ 7 مراجعه شود). 3)عايق نگه‌داشتنِ سالن در مقابلِ عبورِ هوا همانقدر كه عايق بودنِسالن در هواي سرد حائز اهميت است عايق بودنِ آن در شرايط گرم نيز مهم است. بسياريبراي پيشگيري از هر گونه نفوذ هواي سرد و براي صرفه‌جويي در هزينهء سوخت به داخلِسالن بيرون از آن كار مي‌كنند. با نفوذِ هواي گرم به داخلِ سالن ، سيستم خنك‌كنندهءتبخيري به طورِ مستقيم تحتِ تاثير قرار گرفته و دجار نقصان مي‌گردد ، در نتيجههزينهء سيستمِ تهويه ، بالا مي‌رود. سالن‌هاي بسياري هستند كه مجهز به پرده نيستندويا پردهء موردِ استفادهء آن‌ها به حدِ كافي عايق نيست تا بتواند در دماي 5 F(2.7 C ) و يابالاتر به‌طورِ كارآمد عمل كند . آزمايشِ عايق بودنِ كامل سالن رامي‌توان با‌اندازه‌گيريفشارِ استاتيكِ (ايستا ) سالن پس از روشن كردنِ يك فنِ 48 inch (122-cm ) وبستنِ همهء درها ، خروجي‌ها و پرده‌ها انجام داد. نتجهء قابل‌قبول در آزمايشِفشارِ ايستا برابر با 0.15 inch ستونِ آب است. اگر نتيجهء آزمايش كمتر از 0.10 inch ستونِ آب باشد ، لازم است كارهايي صورت گيرد. يكي از كارهاي موثريكه مي‌توان براي عايق شدنِ سالن انجام داد قرار دادنِ پرده‌ها به روي ديوارهايجانبي است (به تصويرِ 8 مراجعه شود) . اما اگر با استفاده از اين روش و آزمونِفشارِ ايستا نتايج دلخواه حاصل نشد مي‌توان به كمك آزمونِ بمبِ رنگي (كه دودِ رنگيتوليد مي كند) محل نشتِ هوا را شناسايي كرد. 4)استفادهاز فنس‌هاي ضدِ جابجايي اغلبتلاش‌هاي بسياري در غالب طراحي سالن و اعمالِ روش‌هاي ويژه براي يكسان نگه‌داشتندماي وروديِ و دماي محيطِ داخليِ پشتِ‌ فن صورت مي پذيرد اما به هر صورت همواره يكاختلافِ جزئي بين دماي ورودي و دماي محيطِ منتهي به فن وجود دارد. مرغ‌ها نيز بهخاطرِ اين اختلاف جزئي ، اغلب در مقابل ورودي يا دريچهء هوا كه اندكي خنك‌تر ازانتهاي سالن است تجمع مي‌كنند. بايد دانست در صورتِ عدمِ نصب فنس‌ و عدمِ جلوگيرياز جابجايي مرغ‌ها با ضعفِ عملكرد ( يعني كاهش وزن ، افزايش ضريب تبديل غذاو ضررهاي ديگر) روبرو خواهيم بود. فنس‌ها بايد همواره تميز و عاري از هرگونه انسدادباشند تا جريان هوا به آساني از ميانِ آن‌ها عبور كند. استفاده از فنس‌هاي حجيم وبسيار محكم اكيدا توصيه نمي‌شود( به تصوير 9 مراجعه شود) . نصبِ فنس‌ها بايد تا حدامكان به موقع و سريع صورت بگيرد. در صورتي كه بخواهيد د رفصل گرما در تهويهء هوايسالن نتيجه اي موفقيت آميز بدست آوريد ، مديريت و استفاده از اين فنس‌ها بسيار مهمو حساس مي‌باشد. 5)آماده نگه داشتن سيستم‌هاي اضطراري مواقعيپيش مي‌آيد كه عملكردِ گله و يا حتي حيات آن عميقاً به عملكردِ صحيح تجهيزات بستگيپيدا مي‌كند. بايد همواره در مقابل هر گونه ضعف يا قطع برق آماده بود. براي تحققاين هدف ; استفاده از ترموستات‌هاي پشتيبان ، بازرسي و نظارت بر پرده‌هاي عايق وجلوگيري از افتادنِ آن‌ها ، آماده نگه‌داشتن ژنراتورها و سيستم‌هاي الكتريكيالزامي است. به اعتقادِ ما بهتر است ، همواره تمامِ سيستم‌هاي الكتريكي و سيم‌كشيشده را با احتمال هر گونه خرابي بازرسي كرد تا هميشه مدارشكن‌هاي يدك در دسترسداشته باشيم . همچنين بايد مدار شكن‌ها را كنترل كرد ، تا داغ نشوند. مرقب باشيدهرگز سيم‌هاي لخت را به طور مستقيم لمس نكنيد.مدارشكن‌هاي اصلي را به طور مداومتحت نظر داشته و به خاطر داشته باشيد در صورتي كه يك مدار شكن زياد داغ شود ، احتمالابه زودي مي‌سوزد. لازماست هميشه يك ژنراتور اضطراري آماده داشته باشيم ، زيرا در يك روز گرم با قطع برقتلفاتِ شديدي متحمل خواهيم شد ، مگر آنكه ژنراتور به موقع به ياريمان برسد(بهتصوير 10 مراجعه شود). ژنراتور بايد به يك سيستمِ انتقال نيرويِ خودكار مجهز باشدو همواره آماده‌‌ به‌كار باشد. ژنراتورِ خالي از سوخت يا ژنراتوري كه به هر علتيممكن است كار نكند ، قابل اطمينان نيست. همهء ژنراتور‌ها بايد هر هفته يك‌بار بهمدت 30 دقيقه آزمايش شوند. سعي كنيد از كاركردِ صحيح زنگ‌هاي خطر داخلي و خارج ازساختمان مطمئن شويد. صنعتپرورش طيور امروز مفتخر به داشتن طيوري با بازده بالا است، در اين راستا تكنولوژينقش مهمي در بالا بودن بازده گله‌ها داشته است.پرورش دهندگاني كه هميشه سالن وتجهيزاتشان را آماده نگه داشته اند سرانجام متوجه نتايج مثبت عملشان خواهند شد. 10نكتهء مهم در مديريت موفق تهويهء طولي سالن‌هاي مرغداري 1)ازروش تهويهء طولي تنها هنگامي استفاده كنيد كه هدف تقليل دماي بدنِ طيور است استفادهاز روش تهويهء طولي در صورتي كه هوا به حد كافي گرم نباشد و يا پرندگانِ ما كوچكباشند منجر به سرماخوردن و نقصانِ بازده مي‌گردد. يكي از اشتباهاتِ فاحش ادامهءتهويهء هوا به اين روش به هنگام غروب و تاريك شدن هواست. 2)هميشه براساس سن طيور تعداد مناسبي از فن‌ها را روشن كنيد جريانِ هواي شديدتر ،برودتِ بيشتر و جريانِ هواي كم‌تر ، دماي بيشتر(گرم‌تر)را به همراه دارند . بايدجريان شديدتر را به پرندگان كوچك‌تر و جريان كند‌تر را به پرندگان بالغ‌ اختصاصداد. همچنين ميزان دماي موثر نيز بايد تخمين زده شود. قوانينِ كاربرديِ و روشمحاسبهء عمليِ توانايي افزايش برودت هوا با استفاده از يك فنِ 48inch (122-cm) درذيل آورده شده است: براي جوجه‌ها - تعداد هفته سنِ جوجه‌ها به علاوهء عدد يك برابر استبا تعداد فن‌هايي ( منظور فن 48inch است ) كه قادرند 10 F(5.5 C) برودتِ باديِ موردِ نيازرا توليد كنند. مثال:جوجه‌هاي 3 هفتهاي 4= 1+3 تعداد 4 فن مي‌تواند 10 F(5.5 C) برودتباديِ موردِ نياز را توليد كنند. مرغ‌هايبزرگ‌تر واجدِ پوششِ كاملِ پر- با استفاده از هر فنِ 48 inch(122-cm) مي‌توان1 تا 1.5 F (0.5 C) برودت توليد كرد( يعني هرچه طيور بزرگ‌تر باشند بايد از تعدادِكمتري فن استفاده كرد). 3)براياطمينان از عملكردِ صحيحتان تنها به ديدنِ دماسنج‌ها اكتفا نكنيد، بلكه رفتارپرنده‌ها را نيز مد نظر قرار دهيد. دماييكه پرنده‌ها احساس مي‌كنند هميشه همان دمايي نيست كه دماسنج‌ها نشان مي‌دهند لذابايد علاوه بر نظارت بر دماسنج‌ها رفتار پرنده‌ها را نيز همواره مد نظر قرار دهيد درصورتي كه مر‌غ‌ها رفتاري ثابت و كند داشته و اكثريت آن‌ها به‌روي زمين افتادهباشند احتمالا دليلِ بر جريانِ بيش از حد هوا است( البته افتادگي مرغ‌ها به خاطرشدتِ گرما نيز مي‌تواند باشد). تنفسشديد و بلند كردنِ بال‌ها بعلاوه كاهش اشتها از علائم وجود گرماي شديد است. تفاوترفتاري در طول سالن نيز مويد جريان ناكافي هوا است. 4)درصورتي كه علاقه مند هستيد حتما از روش تهويهء طولي استفاده كنيد هرگز بيش از نصفتعدادِ فن‌هاي نصب شده را خاموش نكنيد. استفاده از كمتر از 50%از ظرفيت فن‌ها در روش تهويهء طولي باعث افزايش دما در طولِ سالن به ميزانِ 10 F (5.5 C) خواهدشد. لذا اگر مي‌خواهيد گرماي سالن را با نصف ظرفيت هواكش‌هاي خود تخليه كنيد، بهطور موقتي گرما را از طريقِ دريچه‌هاي ديوارهاي جانبي و سقف خارج كنيد. 5)مهمترين فاكتور در هواي گرم ميزان جريان هوا است ،پس هميشه كانون توجه‌ها بايدمعطوف به آن باشد. دريچه‌هايورودي هوا ، واقع در انتهاي سالن، بايد هميشه كاملا باز باشند.بايد دانست بستنِقسمتي از دريچه‌ها هرگز شدت باد را زياد نمي‌كند بلكه تنها به جريان باد لطمه مي‌زند.همواره فن‌ها و پوششِ توري آن‌ها راتميز نگه‌داريد ، مراقب شل شدن تسمه‌ها باشيد وتمام درها ، روزنه‌ها و سوراخ‌ها را بپوشانيد تا هوا تنها از طريق دريچه‌هايانتهاي سالن وارد شود. 6)درصورتي كه از سيستم تبخيرِ آب و پد استفاده مي‌كنيد،اندازه‌گيري فشار ايستا را هرگزاز ياد نبريد. دامنهء مناسب فشارِ ايستا برابرِ 0.10 تا 0.05 اينچ ستون آب است. درسالن‌هايي كه از پدهاي تبخيرِ آب استفاده مي‌شود اگر فشارِ ايستاي سالن بيش از0.10 اينج ستون آب باشد احتمالا سطح پدهاي موردِ استفاده ،كافي نبوده ويا پدها بهنحوي مسدود شده‌اند كه در نتيجه تخليهء هوا ، سرعتِ باد و ميزانِ برودت دستخوشنقصان مي‌گردد .اگر به چنين موردي برخورديد با مسئول سالن مشورت كنيد. 7) در صورت استفاده ازپدهاي تبخيرِ آب در خنك‌كردن سالن ، منتظرِ كاهشِ دماي سالن به ميزانِ 10 تا 12 F(5.5 … 6 C) درروزهاي بسيار گرم باشيد. امااگر چنين نشد نكات مندرج در مواردِ 5 و 6 را مرور كنيد. مراقب باشيد هر شكافي كه تحت پوشش پدها قرارندارد به خوبي مسدود گردد،چنين شكاف‌هايي مي تواند شامل مواردِ ذيل گردد: دريچه‌هايتهويه، خروجي‌هاي سقف، روزنه‌ها ،‌ پرده‌هاي ديوارهاي جانبي، بام‌هاي مسقف با پد ودرهاي جانبي وانتهاي سالن مراقبباشيد پدها كاملا خيس باشند ،زيرا هوا از شيارهاي خشك با سرعت بيشتري عبور مي كندِو باعثِ تبخيركمتر و نقصانِ برودت مي‌شوند. فشارپمپ‌هاي كمكي بايد حداقل 180_200 PSL باشد(مورد كاربرد تنها در روش استفاده از پد و اسپري آب) 8) اگر تمايل به استفادهاز مه‌پاش داريد ، آن‌ها راتنها وقتي به كار ببريد كه تمام فن‌ها روشن هستندو دمايهواي سالن يا دو سرِ آن 5 F( 2.7 C) افزايش نشان مي دهد. هررديف مه‌پاش بايد مجهز به شيرهاي جداگانهء آب باشد. اگر زمين يا مرغ‌ها خيس شدندمي‌توان رديف‌هاي فرد را بست. 9)تمهيداتِ لازم را براي قطع احتمالي برق يا نقص سيستمِ تهويه پيش‌بيني كنيد. درصورتِ قطعِ برق ميزانِ گرما و رطوبت محيط با توجه به سنِ پرنده‌ها ظرف 10 تا 20دقيقه به حد بحراني و مرگبار مي‌رسد.بنابراين هميشه به وضعيتِ پرده‌ها و زنگِاخبارِ رطوبت توجه خاص داشته باشيد. همواره به ژنراتورهاي اضطراري رسيدگي كنيد وقطعات يدكي نظير( تسمه و مدار شكن ) در دسترس داشته باشيد. 10)تا زماني كه مرغ‌ها هنوز در تمامِ سالن پراكنده‌اند اقدام به نصب فنس‌هايضدجابجايي كنيد. مرغ‌هاييكه در طول سالن حركت مي‌كنند ودر مقابل ورودي هوا در انتهاي سالن تجمع مي‌كنندباعث كاهش بازده و عملكرد سالن مي‌شوند. با بروز مشكل تجمع از مزايا ي سالن‌هاييكه به شيوهء طولي تهويه مي‌شوند كاسته مي‌شود.فنس‌ها را پيش از 21 روزگي جوجه‌هانصب كنيد.
​
نويسنده / مترجم : مهندس وحيد حقيمنبع : سایت ip iran
​

 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
تغذيه سنين ابتدايي جوجه گوشتي...

تغذيه سنين ابتدايي جوجه گوشتي...

​
تغذيه جوجه پس از خروج از تخم تاثيرزيادي بر عملکرد گله در پايان دوره پرورش دارد به عبارت ديگر اگر شروع پرورش گلهاي با تغذيه و مديريت مناسب و صحيح توام باشد نه تنها گله اي يکنواخت از نظر وزنيتوليد مي شود بلکه عملکرد آن از نظر ضريب تبديل غذايي و ميزان تلفات نيز بهينهخواهد شد لذا براي موفقيت در اين امر رعايت اصول تغذيه و مديريت به ويژه در هفتهاول پرورش از اهميت ويژه اي برخوردار است حال سوال مطرح اين است که اصول صحيحتغذيه در 48 ساعت اول پرورش کدام است ؟اهميت تغذيه اوليهجوجه همراه با کيسه زرده بزرگي که حدود20 درصد ازکل وزن بدن را تشکيل مي دهد سر از تخم در مي آورد کيسه زرده حاوي مقدارزيادي چربي و پروتئين بوده اين مواد مغذي ، 50 درصد انرژي و 43 درصد پروتئين موردنياز جوجه را در چند روزاول زندگي تامين مي کنند مواد غذايي کيسه زرده به سرعتکاهش يافته اغلب تا روز سوم کاملا جذب مي شود هشتاد درصد چربي زرده در پاياننخستين روز خروج جوجه مصرف مي شود ميزان تري گليسريد موجود در زرده درهنگام خروجاز تخم کمتر از يک گرم بوده و اگر تري گليسريد به عنوان منبع انرژي اوليه فرض شودبنابراين يک گرم تري گليسريد با شرط بازده 95 درصد تنها قادر به تامين 8 تا 9کيلوکالري انرژي متابوليسمي مي باشد البته ميزان نياز جوجه به انرژي خيلي بيشتر ازاين حد بوده تري گليسريد موجود در زرده به عنوان تنها منبع انرژي بعد از خروج جوجهاز تخم کفايت نمي کند لذا دسترسي به غذا پس از خروج جوجه از تخم لازم و ضروري است. تحقيقات نشان داده است که دسترسي به غذا باعث جذب سريع تر کيسه زرده مي گردد باحرکت روده ها در جوجه هايي که تغذيه شده اند انتقال زرده به داخل روده سريع تر شدهآلودگي ناشي از عدم جذب کيسه زرده نيز به ميزان زيادي کاهش مي يابد جوجه ها به طورغريزي پس از خروج از تخم به جستجوي غذا مي پردازند ورشد تقريبا 24 ساعت بعد ازخوردن غذا شروع مي شود عدم دسترسي به غذا موجب افت چشمگير وزن بدن مي شود. دربررسي انجام گرفته جوجه هايي که به مدت 48 ساعت غذا دريافت نکرده بودند 8/7 درصدوزن بدن خود را از دست داده وزن روده کوچک نيز 80 درصد کاهش پيدا کرد در اين جوجهها کاهش چربي و پروتئين در بافت هاي بدن بيشتر از ساير ترکيبات مشخص بود اما درجوجه هايي که به آب و غذا دسترسي داشتند وزن نهايي جوجه ها 500 گرم بيشتربوده وزنروده کوچک و به تبع آن سطح جذب مواد مغذي افزايش يافته بود همان طور که قبلا ذکرشد زرده نمي تواند اهميت چنداني در تامين انرژي براي جوجه داشته باشد.در آزمايشي کيسه زرده تعدادي از جوجه هابلافاصله پس از هچ از بدن آنها خارج شده سپس غذا در اختيار آنها قرار داده شد طبقنتايج به دست آمده رشد جوجه هاي مزبور در روز چهارم کاملا مشابه با رشد جوجه هايداراي کيسه زرده در هنگام خروج از تخم بود . عدم دسترسي به غذا در روزهاي اول پساز خروج جوجه از تخم باعث کاهش رشد پرزها و ترشح آنزيم هاي روده مي گردد و با مصرفغذا فعاليت آنزيم ها و رشد روده بيشتر مي شود تغذيه اوليه جذب بهتر زرده وبهبودجذب مواد مغذي در پرنده را به دنبال خواهد داشت . عدم تغذيه صحيح در سنين اوليه بررشد عضلات تاثير منفي گذارده اين تاثير بر عضلات سينه نسبت به بقيه عضلات مشهودتراست . همچنين مکانيسم تشنگي در جوجه هاي تازه از تخم خارج شده به خوبي توسعهنيافته است و تا زماني که جوجه از غذا تغذيه نکرده باشد تشنگي تحريک نمي شود اين بدانمعني است که تشنگي با مصرف مواد مغذي و انرژي زا تحريک مي گردد لذا دسترسي به غذادر ساعات اوليه براي رسيدن به رشد مطلوب مهم است . تاثير تغذيه اوليه بر سيستم ايمني سيستم ايمني جوجه هاي تازه متولد شدهبراي رشد وتکامل نيازمند مصرف غذا مي باشد مصرف غذا مواد مغذي لازم جهت رشد و نمواندام هاي لمفاوي ثانويه که در زمان تولد جوجه وجود نداشته يا نابالغ است را فراهممي کند عدم دسترسي به دان و مواد مغذي مانع از پاسخ مناسب سيستم ايمني بهواکسيناسيون در ابتداي زندگي جوجه مي گردد فقدان مواد مغذي و يا پاسخ هاي هورمونيبه گرسنگي ، سيستم ايمني را براي مدت طولاني متاثر مي کند گرسنگي اوليه جوجه ها ميتواند برمقاومت پرنده نسبت به بيماري در تمام طول زندگي تاثير مي گذارد .ضرورت استفاده از دان کامل به جاي آردذرت جوجه ها در هنگام خروج از تخم به شدت ازنظر هيدارت کربن فقير بوده بنابراين تغذيه اوليه با جيره آغازين مناسب که ذرت بهعنوان يک ماده اصلي در آن استفاده شده باشد به سرعت باعث افزايش ميزان هيدارت کربندر بدن جوجه ميگردد در صورت تاخير در دسترسي جوجه ها به منبع هيدارت کربن امکانبروز کتوز و کم آبي به وجود مي آيد . به دليل مقدار کم هيدارت کربن در تخم مرغاحتمال مي رود که تنها منبع تامين گلوکز جهت ذخيره سازي گليکوژن که در حقيقت مولدانرژي درعمل جوجه در آوري است فرآيند نوسازي گلوکز از سوخت و ساز پروتئين باشد ازآن جا که در زمان تغيير تنفس کوريوآلانتوئيکي به تنفس ششي کمبود اکسيژن وجود داردچرخه گليکوليز براي تامين انرژي نسبت به اکسيداسيون اسيدهاي چرب برتري دارد ذخيرهگليکوژن در بدن جوجه پس از در امدن ازتخم تا زمان سازگاري کامل با اکسيژن به سرعتکاهش پيدا مي کند و پس از آن جوجه ها مي توانند از چربي موجود در بدن و کيسه زردهاستفاده کنند افزايش وابستگي به چربي براي تامين انرژي به خصوص هنگامي که با عدمدسترسي به گلوکز همراه باشد باعث بروز کتوز پيشرفته درجوجه ها مي شود توليد آبحاصل از سوخت و ساز را که از نظر رطوبت بافتي بسيار ضروري است کاهش مي دهد اتکا بهنوسازي گلوکز از منشا پروتئين در اين زمان احتمالا مانع از مصرف پروتئين در مسيررشد مي شود . در يک بررسي مشاهده شد که اگر جيره منحصرا حاوي هيدارت کربن بودهازنظر مواد پروتئيني فقير باشد به دليل کمبود پروتئين اوليه نارسايي رشد بافت هايبدن در ابتداي تولد بوجود خواهد آمد بنابراين منحصرا استفاده از آرد ذرت يا نشاستهذرت توصيه نشده استفاده از دان آغازين از روز اول جهت رسيد به رشد مناسب و مطلوبپيشنهاد مي گردد . در آزمايشي ديگر استفاده از جيره هاي غني از هيدارت کربن وتاثير آن بر عملکرد جوجه هاي گوشتي مورد ارزيابي قرارگرفت جوجه ها با جيره آغازينبر پايه ذرت خرد شده و نيز تاثير مثبت احتمالي اضافه کردن مکمل پروپيونات بر روندنوسازي گلوکز در سه روز اول جوجه ريزي تغذيه شدند در نتايج حاصله جيره هاي غني ازهيدارت کربن سبب کاهش روند رشد شد که اين امر تا زمان عرضه جوجه ها به بازار جبراننشد نتايج نشان دادند که فقر پروتئين در سنين اوليه رشد به هيپرپلازي بافتي منجرمي گردد استفاده از پروپيونات موجب کاهش تلفات اوليه گرديده در کل دوره رشد مصرفپروپيونات و جيره آغازين استاندارد روند وزن گيري را بهبود بخشيد زيرا اسيدپروپيونيک در طيور به عنوان واسطه نوسازي گلوکز بوده در دستگاه گوارش به سرعت و بهطور کامل جذب مي شود اسيد پروپيونيک همچنين خاصيت باکتري کشي به ويژه در موردسالمونلا و ساير عوامل بيماري زايي که توسط جوجه ها بلغ شده اند نيز دارد .مصرف آّب حاوي شکرهمانطور که گفته شد دسترسي به غذا درروزهاي اوليه براي رسيدن به رشد مطلوب مهم است البته اگر آب نيز حاوي مواد انرژيزايي نظير شکر باشد .عملکرد بهتري حاصل مي گردد. در يک بررسي جوجه هايي که در يکروزگي آب حاوي 5 درصد شکر مصرف کرده بودند در مقايسه با جوجه اي شاهد 50 گرم وزنبيشتر ، 5 درصد ضريب تبديل غذايي بهتر و 25/0 درصد مرگ و مير کمتري داشتند ايننتايج بيانگر اين مطلب است که آب محتوي يک ماده انرژي زا باعث بهبود عملکرد جوجههاي گوشتي مي شود . با تجويز خوراکي آب شکر پس از خروج جوجه ها از تخم گلوکز ازهمان ساعات اوليه در دسترس جوجه ها قرار داده مي شود در تحقيقي ديگر ميزان گليکوژنکبدي جوجه هايي که از همان ابتدا جيره آغازين به همراه آب شکر دريافت کرده بودنداز 10 ميلي گرم درگرم در زمان خروج از تخم به بيشتر از 100 ميلي گرم در گرم در 2روزگي رسيده بود البته بايد دقت شود که غلظت بيش از حد مايع حاوي گلوکز باعث ايجاداسهال خواهد شد . استفاده از محلول اکلتروليت و مولتيويتامين جوجه پس از خروج از تخم در معرض انواععوامل استرس زاي موقت يا دائم قرار ميگيرد استرس تاثير فراواني بر متابوليسم ،سيستم ايمني و سلامتي طيور دارد افزايش فشار خون ، انقباضات خفيف و مداوم ماهيچهاي ، افزايش تعداد تنفس و ضربان قلب و حساسيت عصبي تغيير در سيستم گردش خون ، کاهشمصرف دان و کاهش رشد ازعوارض استرس در جوجه ها مي باشند علاوه بر اين با بروزاسترس ، دستگاه لمفاوي طيور تحت تاثير قرار گرفته تحليل مي رود و جوجه ها پاسخمناسبي به واکسيناسيون نخواهند داد استرس به از دست رفتن وزن بدن کاهش جذب موادمغذي از بخش انتهايي روده کوچک افزايش ذخيره چربي و کاهش ذخيره پروتئين ، کاهشتوليدپادتن و تعداد سلول هاي لمفاوي منجر مي گردد حال چگونه ميتوان استرس راکاهشداد تحقيقات نشان داده است که استفاده از محلول الکتروليت و مولتي ويتامين در آبآشاميدني جوجه هايي که درمعرض استرس حمل نقل و حرارتي بودند باعث بهبود عملکرد وکاهش تنش هاي حاصل از استرس مي شود.ويتامين D3 موجود دراين محلول درتنظيم عمل سلول هاي ايمني بدن نقش مهمي راايفا مي کند علاوه بر اين وجود ويتامين D3به معدني شدن واستحکام استخوان نيز کمک بزرگي خواهد نمود ويتامين E جهت رشد جوجه ها به ويژه براي به حداکثر رسيدن واکنش ايمني بدنمفيد است در خصوص ويتامين Kو احتمال کمبود آن اضافه کردن اين ويتامين در اين دوره به ويژه در روزهاي اوليهپرورش مي تواند سودمند باشد در اين مقطع هنوز جمعيت ميکروارگانيسم هاي روده توسعهنيافته بنابراين جوجه ها به ويتامين Kکمي دسترسي دارند اضافه کردن اين ويتامين علاوه بر تقويت سيستم ايمني بر تکاملبافت استخواني نيز موثر مي باشد تجويز ويتامين C در آب آشاميدني جوجه هايي که تحت شرايط استرس حمل و نقل استرسحرارتي و يا بيماري قرار گرفته اند مفيد واقع خواهد شد زيرا در اين شرايط نيازمتابوليسمي به ويتامين Cافزايش يافته در عين حال باعث بالا بردن مقاومت سيستم ايمني بدن مي گردد. نتايجتحقيقات صورت گرفته نشان داد که در جوجه هاي در معرض استرس شديد حمل و نقل ميزاناسيد آسکوربيک غده فوق کليوي درعرض 10 دقيقه تخليه شده و کاهش شديد اسيد آسکوربيکدر انها ديده مي شود اضافه نمودن مکمل ويتامين اسيد آسکوربيک به آب آشاميدني باعثذخيره مجدد آن در غده فوق کليوي مي گردد. الکتروليت ها از نظر تغذيه و فيزيولوژيجايگاه خاصي دارند وعلت آن وجود انواع ذرات يوني در مايعات مختلف بدن پلاسما ،مايع درون سلولي ، مايع بين بافتي ، ادرار و ... مي باشد به منظور کاهش اثرات ناشياز استرس حمل ونقل اضافه کردن الکتروليت ها به آب آشاميدني مفيد خواهد بود .الکتروليت ها مي توانند به طور معني داري ، PH خون ، فشار Co2و HCO را در طيورتغيير دهند و در صورت اختلال در تعادل اسيد وباز مي توان با استفاده از الکتروليتهاي مايع اين اختلالات را بر طرف کرد نقش الکتروليت ها را مي توان به صورت زيرخلاصه کرد : تنظيم فشار اسمزي و تعادل اسيد و باز ،انتقال امواج عصبي ، کمک به جذب منوساکاريدها ، اسيدهاي آمينه و نمک هاي صفراوي ،شرکت در سيستم انتقالي سلولي و شرکت در سيستم هاي هورموني .نتيجه گيري تاخير در دسترسي کامل به آب و دان ، بروزن و عملکرد آينده جوجه ها ، تاثير دارد . استفاده از جيره آغازين استانداردمتناسب با نيازهاي جوجه از روز اول پرورش همراه با ترکيبات حمايتي ( آب شکر ،مولتي ويتامين و الکتروليت ) نقش مهمي در دستيابي به نتايج مطلوب خواهد داشت . فصلنامه چکاوک – شرکت مرغ اجداد زربال
 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
بافت دان و عملکرد مرغ گوشتی ​
​
تغذیه مهمترین امر در پرورش طیور بوده وحدود 75 تا 80 درصد هزینه تولید را شامل می شود بنابراین با توجه به اهمیت و ضرورتان لازم است که مدیریت تغذیه و کاربرد روش های جدید مدیریتی به عنوان یک مساله مهموجدی مدنظر پرورش دهندگان قرار گیرد تحقیقات و گزارش های متعدد منتشره حاکی از آناست که بافت دان تاثیر بسزایی درعملکرد مرغ گوشتی دارد وبه ویژه دان پلت ، سرعترشد را بهبود بخشیده کارایی دان را افزایش می دهد در این مقاله تاثیر بافت و شکلدان بر صفات تولیدی مرغ گوشتی مورد بررسی قرار می گیرد . اشکال دانجیره های طیور به سه شکل آردی ، کرامبل وپلت تولیدمی گردند در فرم آردی ، مواد اولیه غذایی جیره به شکل آسیاب شده هستند درساخت پلت ، جیره آسیاب شده باکمک بخار آب ، داغ و مرطوب شده ، سپس با فشار ازدستگاه پلت زنی عبور کرده مجددا سرد می شود و در نهایت به صورت استوانه ای کوچک دراندازه های مختلف شکل می گیرد اگر پلت های درشت به وسیله غلتک های مخصوص خرد گردندمحصولی بین دان آردی و پلت حاصل می گردد که به آن کرامبل گفته می شود . تاثیر بافت خوراک بر توان تولیدی پرنده در پرندگان حواس پنج گانه مخصوصا حسچشایی و بویایی به طور ناچیزی توسعه یافته است و این محدودیت توسط گیرنده هایمکانیکی موجود در منقار جبران شده است جوجه ها با کمک این گیرنده های مکانیکی ،ذرات درشت تر را تشخیص و ترجیح می دهند با افزایش سن پرنده و بزرگتر شدن منقار ،مصرف ذرات بزرگتر توسط پرنده افزایش یافته و این توانایی درسن 4 روزگی کاملا آشکارمی گردد تحریک این گیرنده های مکانیکی ، بر اشتها تاثیر مستقیم داشته درنهایت نقشمهمی را در توان تولیدی پرنده ایفا می نماید تحقیقات مختلف نشان داده است که بافتخوراک یکی از مهم ترین عوامل موثر بر توان تولیدی پرنده می باشد تغذیه پرنده باجیره کرامبل یا پلت قدرت انتخاب را از پرنده سلب کرده و پرندگانی که غذا را به اینشکل دریافت می کنند مجبورند که تمامی محتویات غذا را به مصرف برسانند به این ترتیباز انتخاب قطعات درشت وعدم مصرف ذرات ریز که عمدتا ویتامین ها ، مواد معدنی واسیدهای امینه ضروری می باشند جلوگیری می شود با توجه به اهمیت این ترکیبات درچندروز اول زندگی استفاده از جیره های کرامبل به میزان زیادی ازعوارض سو ناشی از اینکمبودها کاسته وکاربرد آن به طور مشخص در سنین ابتدایی پرورش گله های مادر ، تحریکاشتها و حفظ یکنواختی رابه دنبال خواهد داشت بر اساس دلایل ذکر شده در زمان تغذیهبا پلت رشد بهتر شده ضریب تبدیل غذایی بهبود قابل ملاحظه ای خواهد یافت . در سالنهای مرغداری دیده شده است که پرندگان سنگین تر در زمان پخش دان قطعات بزرگ تر راکه معمولا ذرت و سایر غلات میباشند به طور انتخابی مصرف کرده به دلیل عدم توزیعمناسب دان غیر یکنواختی در رشد به چشم می خورد بافت خوراک از طریق تاثیر بر قسمتهای مختلف دستگاه گوارش و سرعت عبور غذا بر توان تولیدی پرنده تاثیر می گذارد هرچه ذرات غذایی درشت تر باشد سرعت عبور غذا از دستگاه گوارش کندتر شده میزان جذبافزایش می یابد ازاین طریق سرعت رشد وضریب تبدیل نیز بهبود یافته سودمندی تغذیهباکرامبل و پلت حاصل میگردد . بعد از خوراک دان به شکل کرامبل و یا پلت ، خوراکبلافاصله در چینه دان حل شده آغاز سریع هضم میزان جذب را افزایش می دهد ثابت شدهاست که تغذیه با پلت حرکات دودی دستگاه گوارش را بالا برده بازده خوراک بهتر میشود علاوه بر این اگر پرنده در ابتدا دان را به شکل کرامبل وسپس به شکل پلت دریافتکند دستگاه گوارش سازگاری بیشتری نسبت به اندازه ذرات پیدا می کند و لذا این پرندهرشد بیشتر و ضریب تبدیل مناسبتری نسبت به پرنده ای خواهد داشت که از ابتدا جیرهآردی دریافت کرده باشد . تغییرات شیمیایی درحین تهیه پلت نیز بر هضم و جذب غذاتاثیر داردبخار آب ، حرارت و فشار اعمال شده درجریان ساخت پلت ، سبب ایجادتغییراتی در دان شده سبب ایجاد تغییراتی در دان شده هضم سریع تر غذا وبهبود بازدهرا به دنبال دارد حرارت طی فرایند پلت سبب از بین رفتن برخی از ممانعت کننده هایرشد موجود در مواد خوراکی نیز شده انرژی قابل متابولیسم هم افزایش می یابد بهعنوان مثال کنجاله بذرک ، زمانی که به شکل کرامبل یا پلت درمی اید ارزش انرژی زاییآن به طور معنی داری بیشتر می شود زیرا فشار و حرارت حاصله در طی عملیات ساخت پلت، سلول های ذخیره کننده چربی در دانه های روغنی راشکسته و همین عامل، مصرف چربی رابهبود می بخشد انرژی قابل متابولیسم کنجاله سویا نیز در اثر پلت کردن افزایش یافتهجذب چربی از 73 درصد در حالت آردی به 91 درصددرحالت پلت می رسد . همچنین در هوایگرم می توان مصرف خوراک در طیور را با استفاده ازخوراک پلت تحریک کرده و افزایشداد. تاثیر بافت خوراک در حفظ کیفیت مواد مغذیو بهداشت دان بافت خوراک یکی از عوامل موثر در حفظکیفیت مواد مغذی می باشد . پلت کردن دان به حفظ کیفیت مواد خوراکی کمک می کند و بهدلیل فشرده شدن اجزای مواد غذایی به یکدیگر سطح تماس اجزای تشکیل دهنده خوراک باهوا کمتر شده لذا دان پلت شده را می توان در مدت زمان بیشتری نگهداری نمود این امربه ویژه در اضافه کردن چربی به خوراک می تواند بسیار سودمند باشد به طوری که چربیموجود در پلت به علت تماس کمتر با هوا دیرتر اکسیده می شود ومشکلات ناشی از فسادآن کاهش می یابد حرارت و فشار در طی فرایند پلت سبب کاهش میکروارگانیسم هایی نظیرقارچ ها و باکتری ها ازجمله سالمونلا درغذا می شود و طیور خوراک سامتری را دریافتمی کنند همچنین جمعیت میکروارگانیسم های مفید روده که خود عامل موثری درهضم وجذبمواد غذایی می باشند نیز افزایش می یابند . سهولت در ساخت دان امکان ساخت بسیاری از فرمول های مناسبغذایی با پلت امکان پذیر است . به عنوان مثال اضافه نمودن مکمل های پودر چربی یاانزیم ها و ... در ساخت پلت بهتر صورت می گیرد استفاده از ویتامین ها وداروهایپوشش دار و مقاوم در برابر گرما اثرات سوحرارت را از بین می برد . به طور کلی توسطاین روش فرمول مورد نظر به طور مناسب یکنواخت ، با سهولت بیشتر و هزینه کمتریتولید می گردد . صرفه جویی در فضای اشغالی حین حمل وانباربا تولید پلت وزن حجمی توده غذا 40 تا100 درصد افزایش یافته فضای کمتری برای نگهداری و انبار دان مورد نیاز است تولیدپلت سبب دوبرابر شدن توانایی حمل دان بدون اثر سو بر آن شده بدین ترتیب هزینه حملونقل ضمن حفظ کیفیت خوراک به نصف تقلیل خواهد یافت باید متذکر شد که خوراک پلتنشده در زمان حمل و نقل ویا در هنگام بارگیری و تخلیه در صدی از مواد غذایی باارزش خود را به صورت ایجاد غبار از دست خواهد داد این مواد جز ترکیبات گران قیمت وبا اهمیت درجیره غذایی بوده شامل انواع پیش مخلوط نظیر ویتامین ها، املاح ،اسیدهای آمینه و داروها می باشند این مواد به راحتی از خوراک جدا شده از کیفیت دانکاسته خواهد شد همچنین در روش پلت طی حمل و نقل ، ذرات بزرگتر از کوچکتر جدا نشدهکیفیت مناسب خوراک حفظ خواهد گردید .تاثیر بافت خوراک بر سیستم ایمنی وبیماری ها طی آزمایش های مختلف ثابت شده است کهتغذیه جوجه ها در چند روز اول زندگی با جیره هایی که دارای ذرات درشت بوده است ازآلودگی زرده جلوگیری کرده به جذب زرده کمک موثری می نماید همچنین به دلیل دریافتکامل مواد مغذی توسط پرنده سیستم ایمنی توسعه مناسبی می یابد و مقاومت نسبت بهبیماری ها وسایر عوامل منفی محیطی بالا می رود به علاوه ،مصرف غذای آردی به علتایجاد گرد و غبار درهنگام تغذیه جوجه ها به دستگاه تنفسی آنها آسیب رسانده آنها رامستعد ابتلا به بیماری هایی نشزی CRDمی کند که با مصرف پلت این عوامل منفی به میزان زیادی کاهش می یابد .با مخلوط کردندان کرامبل و پلت و استفاده از پلت های کوچک تر و رعایت برخی مسایل مدیریتی ،سندرم آسیت ، مرگ ناگهانی و کانی بالیسم که مصرف پلت گاهی به عنوان عامل مستعدکننده در بروز انها ذکر میگردد قابل کنترل می باشند همچنین مصرف پلت باعث افزایشرطوبت بستر نمی گردد زیرا علی رغم بالا رفتن آب مصرفی به دلیل وجود مواد پیونددهنده در پلت ازجمله بنتونیت سدیم که خاصیت جذب آب دارد آب اضافی جذب شده و مشکلرطوبت بستر از بین می رود . تاثیر بافت خوراک بر دستگاه گوارش همان طور که قبلا ذکر شداندازه ذراتخوراک بر توان تولیدی پرنده موثر بوده این تاثیر بر روی قسمت های مختلف دستگاهگوارش اعمال می گردد درتحقیقات مختلف مشخص گردیده است که پلت ، وزن سنگدان و حجمآن را کاهش داده اما تاثیری بر pHدستگاه گوارش ندارد در جوجه های تغذیه شده با جیره آردی سنگدان وزن بیشتری داشته ودوازدهه سبک تر می شود همچنین pHمحتوای روده کاهش یافته جمعیت میکروبی سکوم درجوجه های تغذیه شده با جیره آردینسبت به جیره پلت کمتر می باشد کاهش وزن لوزالمعده و به تبع آن کم شدن فعالیتتریپسین و آمیلاز روده در جوجه های تغذیه شده با جیره اردی دیده می شود . فصلنامه چکاوک – شماره 64- شرکت مرغاجداد زربالمنبع : سایت اطلاعات مرغداری ایران
​

 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
مديريت بستر در سالنهاي پرورش جوجه هاي گوشتي...

مديريت بستر در سالنهاي پرورش جوجه هاي گوشتي...

​
مقدمه:
از اصلي ترين عوامل موثر براي دستيابي به حداكثر توليد اقتصادي، مديريت پارامترهاي محيطي و بخصوص مديريت يستر در سالن پرورش مي باشد. چرا كه وجود بستر مناسب خود حكايت از مناسب بودن شرايط محيطي در سالن دارد. بطور كلي بستر به مخلوطي از فضولات دفعي طيور وكاه و كلش كه در در ابتداي دوره در سالن پرورش پخش شده، اطلاق مي شود. هر دو عامل تهويه و وضعيت حرارتي سالن، از جمله فاكتورهاي بحراني هستند كه دائما بايد توسط پرورش دهندگان كنترل شوند. به عنوان مثال اگر رطوبت سالن به دقت تحت نظارت قرار نگيرد، بستر موجود در سالن خيس شده و سطح لغرنده و چسبناكي را بوجود خواهد گرفت كه اصطلاحا Caked litterناميده مي شود. در چنين وضعيتي، بستر به سادگي از آب اشباع شده و به آب به حالت راكد در سالن مي ايستد. يكي چنين بستر مرطوبي عمدتا در سالنهايي كه از آبخوريهاي فنجاني و قطره اي استفاده مي كنند، دقيقا در نزديكي محل آبخوري به وفور مشاهده مي شود. لذا تعبيه شيارهاي خروج آب در چنين محلهايي از مسائل مهم مديريتي محسوب ميشود. بهر حال اگر رطوبت بستر ، بيش از حد مجاز باشد شيوع بيماريهاي باكتريايي و ايجاد يك محيط غير بهداشتي پيامدي اجتناب ناپذير خواهد بود و چه بسا كه بوي نامطبوع آمونياك در سالن منتشر شده و يا عواقبي مانند تجمع حشرات موذي و وارد شدن جراحتي در نواحي كف پاها و تاولهاي در سينه را به دنبال داشته باشد. نبايد فراموش كرد كه تحت چنين وضعيتي، لاشه حاصل از اين جوجه هايي، بازارپسندي و تقاضاي كمي دارد. يك توصيه كاربردي در اين زمينه اينست كه ميانگين رطوبت بستر، همواره بايد در دامنه 25 الي 35 درصد نگهداشته شود. بستر مناسب و عاري از بيماري را مي توان مجددا در دوره پرورش آتي نيز مورد استفاده قرارداد. بطور كلي فاكتورهاي متعددي در بوجود آوردن يك بستر خيس دخيل مي باشند و با رعايت بعضي اصول و توصيه هاي كاربردي مي توان راهكارهاي مديريتي مناسبي در بستر سالن، پياده كرد.
هدف اين مقاله بررسي جنبه هاي مختلف موجود در اين زمينه و ارائه راهكارهاي مناسب پيشگيري كننده از بروز آنها مي باشد.
مدفوع خيس:
اسهال از جمله مواردي است كه تحت تاثير عدم توازن موادمغذي جيره و يا ابتلا گله به عوامل عفوني ديده مي شود . به عنوان مثال افزايش بيش از حد مجاز مواد معدني مانند پتاسيم و سديم و منيزيم و سولفور يا كلرور همواره باعث افزايش ميزان مصرف آب در سالن و نتيجتاً باعث افزايش دفع فضولات به صورت آبكي مي گردد. بهر حال در صورتي كه پرورش دهنده با خيسي بستر مواجه شود، در اولين فرصت بايد محتواي سديم و پتاسيم(نمك) جيره را اندازه گيري نماييد. نبايد فراموش كرد كه ممكن است با وجود اينكه در بالانس جيره، درصد نمك در حد مجاز باشد، ولي مخلوط كردن جيره به درستي صورت نگيرد. مضاعفاُ اينكه آب مورد مصرف طيور نيز همواره از لحاظ غلظت يونها مهمي همانند ميزان سديم و منيزيم مورد آزمون قرار گيرد.
جيره هاي غذائي كه حاوي چربي نامطلوب يا چربي فاسد باشد، هميشه منجر به دفع مدفوع به صورت آبكي مي شود. همچنين استفاده از تركيبات غذايي مانند گندم و جو و چاودار و كاساوا معمولا موارد مشابهي از خيسي بستر را متعاقب خواهد شد. بهر حال يكي از راهكارهاي موجود براي كنترل خيسي بستر، استفاده و افزودن آنزيمهاي تجاري در جيره هايي است كه برپايه گندم يا جو و چاودار فرموله مي شوند
مواد غذايي كپك زده:
در صورتي كه از اقلام غذايي كپك زده در تغذيه جوجه هاي گوشتي استفاده شود، حضور مايكوتوسينها در چنين جيره اي، مطمئناً منجر به خيسي بستر خواهد گرديد.
مايكو توكسينها از جمله عواملي هستند كه باعث اختلال در عمل سيستم گوارشي مي گردند و قادرند كه صدمات جبران ناپذيري را به سيستم كليوي جوجه هاي مبتلا وارد نمايند. مايكوتوكسينهاي ochratoxin,oosporin,citrinin ازمعروفترين مايكو توكسينهايي هستند كه در بروز عفونتهاي كليوي و اختلال در سيستم كليوي دخيل مي باشند. بروز چنين اختلالاتي باعث افزايش بيش از حد مصرف آب شده و نتيجتاً عواقب بعدي مانند خيسي بستر را به دنبال خواهد داشت.
لذا براي پيشگيري از بروز چنين مواردي، استفاده از اقلام خوراكي تازه در فرمولاسيون جيره هاي طيور و همچنين مديريت نگهداري آنها در سالن توصيه مي گردد. تجهيزات و لوازمي كه با نگهداري و توزين و آسياب مواد خوراكي در ارتباط هستند، بايد به طور مستمر مورد بازبيني و ضدعفوني قرار گيرد. مواد غذائي كپك زده كه گاها در تجهيزات اينچنيني مدتها باقي مي ماند به آساني قادر به آلوده كردن مواد غذايي است كه در تماس با اين تجهيزات هستند بنابراين هر نوع ماده خوراكي كپك زده بايد از تماس با چنين لوازم و تجهيزاتي خارج گردد.
بيماريها:
شيوع بعضي از بيماريها، حاوي علائمي همانند خيسي بستر و مدفوع آبكي مي گردد.
بطور كلي پاتوژنهاي ايجاد كننده چنين بيماريهايي با دو مكانيسم فعاليت مي كنند:
1- اين پاتوژنها ممكن است به طور مستقيم باعث اختلال در عملكرد سيستم گوارشي شوند كه اين حالت علائمي همانند بروز اسهال در گله را به همراه خواهد داشت.
2- دسته ديگري از پاتوژنها به طور غير مستقيم باعث كاهش مصرف خوراك و افزايش مصرف آب شوند و نتيجتاً مدفوع آبكي مي شود.
پاتوژنهائي مانند كوكسيدي ها از طريق مكانيسم اول مستقيما باعث آسيب سيستم گوارشي مي گردند .براي كنترل بيماري كوكسيديوز معمولا از راهكار افزودن تركيبات ضد كوكسيديوز در جيره استفاده مي شونند.
در صورت عدم موفقيت كنترل آلودگيهاي ناشي از كوكسيديوز در كالبد شكافي آثاري همچون نكروز روده ها ديده مي شود و در سالن نيز خيسي بستر غير قابل اجتناب مي باشد از جمله عوامل عفوني باكتريايي ديگر اشريشياكلي spirochaeter وcamphulobacter jejuni هستند كه از عوامل ايجاد كننده مدفوع آبكي هستند. بعلاوه چندين رده از ويروسها مانند رتروويروسها و آدنوويروسها با مكانيزمهاي پيچيدهاي باعث ايجاد اسهال مي شوند. ويروسها عمدتاً مرتبط با عدم جذب مواد مغذي دارند.
كنترل شرايط مديريتي و كاركرد تجهيزات سالن:
خيسي بستر تا حدودي با وضعيت محيطي سالن پرورش (دما و رطوبت) در ارتباط مي باشد و اين دو فاكتور نقش عمده اي در مصرف آب و كيفيت بستر سالن دارد به عنوان مثال اگر دماي سالن در حد بالائي باشد بي ترديد باعث افزايش مصرف آب و نتيجتاًُ خيسي بستر مي گردد. نبود يك سيستم مناسب آبخوري كه آب مناسبي را براي جوجه ها فراهم آورد همواره در ايجاد اين معضل دخالت دارد.
فشار داخل لوله هاي آبخوري بايد توسط صفحات نمايشگر به طور مرتب كنترل شود. سقفهاي سالن پرورش بايد عايقبندي شوند و سيستم تهويه بايد قادر باشد تا مقدار كافي از هوا در داخل سالن جريان يابد.
جنس مواد تشكيل دهنده بستر:
چندين نكته فابل توجه در رابطه با جنس مواد متشكله بستر طيور وجود دارد كه از لحاظ مديريتي نبايد فراموش شود
از جمله اينكه همه مواد متشكله بستر كه در تماس مستقيم با جوجه ها در سالن مي باشد بايد غير سمي و ترجيجاً جاذب رطوبت باشد و باعث آزاد شدن رطوبت از بستر به اتمسفر گردد. چنين موادي بايد به سهولت قابل تهيه و خريداري شوند و قيمت آنها نيز نبايد بيش از حد گران باشند.
خاك اره درجه يك از جمله موادي است كه در بسترهاي سالنهاي پرورش به وفور مشاهده مي شود. بايد دقت كرد كه از ساير مواد همچون پوسته برنج و از ضايعات شهرداري مانند تكه پارچه و تكه هاي مقوا نمي توان به عنوان مواد مناسب براي بستر اوليه استفاده كرد.
بهر حال جنس ماده مورد استفاده در بستر اوليه سالن مي تواند يكي از جنبه هاي مديريتي در جهت پيشگيري خيسي آتي بستر باسد
نتيجه گيري:
نگهداري دما و رطوبت سالن پرورش در سطوح ثابت توصيه شده در هر روز هز اهميت خاصي در سالن پرورش برخوردار است. از جنبه هاي مديريتي موجود در رابطه از پيشگيري خيسي بستر مي تواند به مديريت فرمولاسيون جيره غذايي، كنترل وضعيت بهداشتي گله و اعمال تهويه مناسب در سالن و نهايتا كاربرد تركيبات مناسب در ايجاد بستر اوليه اشاره نمود.منبع : www.parsbiology.comنوشته:
S.Skov.2003.Litter management in broiler housese. Prsonal Comunication.E-mail: info@skov.com
ترجمه با اضافات :
مهندس بابك احمدي - مهندس آرش جوانمرد
مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي آذربايجان شرقي Other Refernce:
Butcher,G.D and R.D.Miles.2002.Causes and Prevention of wet litter in brolier houses.Institue of food and Agriculture sceince.University of florida.​
 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
مديريت جوجه ريزي و هفته اول ​
​
​
مقدمه :جوجه یکروزه موجودی حساس و ظریف بوده ،به آسانی از عوامل نامساعد محیطی تاثیر نامطلوب می پذیرد . با پیشرفت ژنتیکی وبهبود توان تولید ، جوجه ها حساسیت بیشتری نسبت به عوامل محیطی یافته اند . لذامدیریت صحیح ، سخت تر شده و اهمیت بیشتری پیدا کرده است . در بسیاری از موارد تنهابا اصلاح بعضی روشها و شیوه های قدیمی میتوان عملکرد گله را به نحو قابل توجهیارتقا داده و سود بیشتری حاصل نمود . انتخاب و خرید جوجه :نوع و کیفیت جوجه یکروزه عاملی تعیینکننده در نتیجه بدست آمده و عملکرد نهایی گله میباشد . با انتخاب جوجه یکروزهمرغوب و از سویه پربازده در نهایت بهره وری بهبود یافته و سود حاصله افزایش می یابد. باید توجه داشت که خرید جوجه یکروزه با کیفیت پائین و البته ارزانتر ، هرچند دربدو امر موجب صرفه جویی مختصری می گردد ، اما در واقع با توجه به مشکلاتی که بطورقطع در پی خواهد داشت و همینطور کاهش میزان تولید نهایی ، در نهایت موجب افزایشهزینه ها شده و انتخاب درستی نخواهد بود . در خرید جوجه یکروزه باید به نکاتی همچونü میانگین وزن جوجه . ü پراکندگی وزن جوجه ها .ü سن گله مادر .ü نتایج آزمایشات سرمی .توجه نمود . آماده سازی سالن :باید از زمان ورود جوجه آگاهی داشت . اینامر از آنجا اهمیت دارد که تا حداقل یک روز پیش از ورود جوجه ، سالن برای ورودجوجه ها آماده بوده ، در نهایت جوجه ها پس از تحمل شرایط سخت حمل و نقل به محیطیآرام ، آماده و راحت وارد شوند . باید در زمان ورود جوجه ها تمامی کارهایلازم انجام شده ، پس از جوجه ریزی فقط جهت تغذیه و کنترل شرایط محیطی و جوجه ها بهسالن تردد گردد . همچنین بایستی تاسیسات گرم کننده ، حداقل از یک روز پیش از ورودجوجه ها به کار افتاده باشند تا در زمان ورود جوجه ها دمای سالن در حد مطلوب بودهو تمام مناطق دمای یکنواختی داشته باشند . آبخوری ها و دان خوری ها نیز بایستی چندساعت پیش از ورود جوجه ها پر شده و در سالن قرار گیرند . ورود جوجه ها :در زمان ورود جوجه ها ، کلیه افراد وامکانات جهت تخلیه هرچه سریع تر جوجه بایستی آماده باشند . تخلیه سریع جوجه ها درشرایط آب و هوای گرم تابستان اهمیت بیشتری می یابد . در صورت انجام واکسیناسیون به روش اسپری، بایستی کارتن ها در کف سالن چیده شده ، درها برداشته شوند و پس از اسپری کردنواکسن و اتمام کار به سرعت در سالن تخلیه شوند . لازم بذکر است که تخلیه جوجه هابایستی با سرعت و ظرافت همراه بوده و بایستی از رفتار خشونت آمیز با جوجه ها کاملااجتناب گردد . پس از ورود جوجه ها و در صورت آماده بودنشرایط محیطی و لوازم پرورش ، بایستی کلیه افراد حداقل به مدت یک ساعت سالن را ترکنمایند تا جوجه ها در سالن استقرار یافته ، استرس وارده از حمل و نقل و تخلیه قدریتخفیف یابد . دمای جوجه ریزی و تامین رطوبت محیط :جوجه یکروزه کالبدی بسیار ظریف داشته ،حداقل در چند روز اول قادر به حفظ رطوبت بدن خود نمیباشد . با توجه به این واقعیت، در صورت بالا بودن دمای محیط جوجه آب بدن خود را به تدریج از دست داده و بهسادگی خشک میشود . این امر موجب کاهش توان جوجه شده و بر میزان رشد آن تاثیرنامطلوب میگذارد .از سوی دیگر جوجه های تولیدی یک موسسه ،حتی اگر منشاء واحدی داشته باشند ، همگی وزن مشابهی نداشته و کمابیش جوجه های سبکتر و سنگین تر در میان آنها یافت میشوند . در صورت وجود دمای بالا در محیط جوجهریزی ، این جوجه های سبکتر آسیب بیشتری دیده و به تدریج وازده میشوند . با توجه بهاین موضوع ، بایستی انتظار داشت که در صورت دمای بالا در ابتدای جوجه ریزی ،بتدریج و پس از چند روز در گله ، جوجه ی ریز و وازده مشاهده شده و در نهایت موجبکاهش یکدستگی گله گردد . این مورد هنگامی که جوجه های یکروزه ازگله مادر جوان و با وزن پائین تری تهیه میشوند ، حساسیت بیشتری دارد . زیرا جوجههای سبکتر این گله ها وزن کمتری داشته ، آسیب بیشتری در دمای بالا خواهند دید .برای جلوگیری از این امر بایستی سعی براین باشد تا دمای سالن در حد مطلوب تنظیم گشته ، رطوبت محیط نیز تا حد امکانافزایش یابد . برای افزایش رطوبت محیط به سادگی میتوان با آب پاشی مرتب بر رویدیوارها و یا تعبیه ظرفهای بزرگ آب در سالن و در نزدیکی وسایل گرم کننده اقدامنمود .به طور کلی در سه روز اول جوجه ریزی دمایمحیط در سطح جوجه ها ( ارتفاع پنج سانتی متری از بستر ) بایستی حدود سی تا سی و یکدرجه سانتی گراد بوده و از روز سوم به بعد هر سه روز باید یک درجه از دمای محیطکاسته شود تا در نهایت ، در دمای بیست تا بیست و یک درجه سانتی گراد تثبیت شود .اما در عین حال نکته بسیار مهم در تعیین حرارت مطلوب توجه به رفتار جوجه ها میباشد.نبایستی تنها به دمای قرائت شده از رویدماسنج اکتفا کرد . وضعیت جوجه ها بیانگر مطلوب بودن دمای محیط بوده ، در صورتمشاهده رفتار خاص استرس گرمایی و یا سرد شدن جوجه ها بایستی به سرعت دما تصحیحگردد .همچنین بایستی از کاهش شدید دمای سالنپیشگیری شده ، به کوران هوای سرد در داخل سالن نیز توجه گردد . در هر حال ، توجهبه رفتار جوجه مشخص کننده بسیاری از مشکلات احتمالی بوده ، به مرغدار در جهت فراهمنمودن شرایط مطلوب پرورش کمک شایانی میکند .ادامه دارد ...
This Document Provided By Kavir Magazine Team In May 2006​
​
All Rights Reserved ​
​
منبع :نويسنده :خدمات پس از فروش شركت ماهان . ماهنامه الكترونيك كوير . شماره سوم .ارديبهشت ماه 1384 خورشيدي .www.Poultrymag.Org
​

 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
عوامل موثر در روي ضريب تبديل غذائي در جوجه هاي گوشتي...

عوامل موثر در روي ضريب تبديل غذائي در جوجه هاي گوشتي...

​
​
ضريب تبديل غذائي مهمترين معيار اقتصادي درارزيابي سود آوري گله هايپرورش جوجه هاي گوشتي مي باشد،امروزه توليد کنندگان موفق آنهائي هستند،که گامهاي اساسي در راه بهبود اين ضريب غذائي رابرداشته اند ، چرا که مستقيماٌ در کاهشهزينه ها ،که مهمترين آنها در واحد هاي پرورشي جوجه هاي گوشتي ،هزينه خوراک مي باشد،دخيل است.
عوامل مختلفي در روي ضريبتبديل غذائي در جوجه هاي گوشتي موثر مي باشند،کهدر زير به پاره اي از آنها اشاره مي شود:​
درجه حرارت سالن
شايد مهمترين عامل تاثير گذار روي ضريب تبديل غذائي در جوجه هاي گوشتي،درجه حرارت محيطي مي باشد.جوجه ها حيواناتخونگرم بوده و علي رغم تغيير درجه حرارت محيط اطراف ،درجه حرارت بدن آنها،ثابت باقي مي ماند.و جوجه ها به همين علتعلاقه مندند که کمترين تغيير در حرارتمحيطي شان را داشته باشند.
در حرارت هاي پائين ،جوجهها جهت تامين حرارت بدنخود ،ناگزير به استفاده از مواد مغذي مصرفي هستند،که اين داراي تاثير سوئي در روي ضريب تبديل غذائي مي باشد.لذا بجهت کسب سوداقتصادي ،بايد درجه حرارت متناسبي رادر سالن برقرار کرد.،بعبارتي ديگرنگهداري جوجه ها در آسايش حرارتي ،از طريق جلو گيري از مصرف مواد انرزي زا ،بمنظور توليد حرارتبهبود قابل توجهي در ضريب تبديل غذايحاصل مي شود.
نظير درجه حرارت هايپائين ،درجه حرارت هاي بالا نيز داراي تاثيراتسوئي در روي ضريب تبديل غذائي جوجه هاي گوشتي مي باشد،چرا که در اين شرايط نيز جوجه ها مجبورند،مقداري از انرژي غذائي خود رااز طريق مکانيسم هاي بيولوژيکي صرفسرد کردن بدن خود نمائيد،همان چيزيکه در درجه حرارت هاي پائين اتفاق مي افتد.​
کيفيت جيره هاي غذائي مصرفي
سويه هاي جد يد جوجه هاي گوشتي براي رشد سريع و اشتهاي بالا انتخابشده اند.اساس بيولوژيکي کنترل خوراکمصرفي در آنها کاملاٌ مشخص نيست.و نظريه اصلي در اين خصوص عبارت از مصرف غذا تا حد سير شدن و تامين انرژي مورد نيازاست.بنابراين جيره هاي غذائي مخصوصاٌ در مراحل آخر دوره پرورش اگر کيفيت خوبي نداشته باشند،مي توانند تاثيراتسوئي در روي رشد و در نهايت ضريب تبديل غذائي آنها از خود بجايگذارند.در خصوص اشتها به مصرف پروتئينجيره،،جوجه ها در اين رابطه فعاليتي مشابه انرژي از خود نشان نمي دهند، و در جيره هائيکه کمبود پروتئين وجود دارد،با توجهبه اين موضوع ، تاثيرات سوء خود را درروي رشد و ضريب تبديل غذائي مي گذارد.اصولاٌ با مسن شدن ،جوجه ها فعاليت شان نيز کم مي شود و آنها ترجيح مي دهند،مدت زمان زيادي رابه استراحت بپردازند، و از انرزي صرفشده ،براي انجام فعاليت هاي فيزيکي کاسته مي شود.
اندازه ذرات غذائي در روي مقدار مصرف خوراک داراي تاثيرات خوبي است ،نشانداده شده است ،که با مسن شدن جوجه هاتمايل آنها به استفاده از غذاهاي داراي اندازه غذائي بزرگتر، بيشتر مي شود.ترکيبي از غذاهاي پلت شده و آردي ،باعث ميشود،تا آنها در هر نوبت غذائي ،مقدار خوراکبيشتري را مصرف بکنند.جرم حجمي غذا مي تواند نشان دهنده ترکيب ايده آل نسبت اقلام خوراکي خرد شد و آردي در جيره هاي غذائيباشد،که بيشترين ميزان اين جرم حجمي درجيره هاي غذائي دوره رشد جوجه ها زماني حاصل شد،که در آن 71 درصد اقلام غذائي خرد شده و 29 درصد اقلام خوراکي آرد شده بکاررفت.براي آخرين روزهاي پرورشي جوجه ها ايننسبت 65 درصد محاسبه گرديد نشان داده شده است ،که ميزان مواد مغذي مورد نياز بازاي هر گرم از وزن بدن با افزايش سن کاهش مييابد،جدول شماره 1 که از NRC سال 1994 اخذ شده است ،نشان دهنده اين مطلب مي باشد.​
جدول1 – خوراک مصرفي و تغييرات وزن در هفته هاي مختلف در جوجه هاي نر گوشتي​
سن(روز)​
متوسط وزن بدن(گرم)​
تغيير وزن بدن(%)​
خوراک مصرفي هفتگي(گرم)​
خوراک مصرفي بازاي هر گرم از وزن بدن(گرم)​
7-0​
100​
-​
135​
35/1​
14-8​
264​
100​
290​
10/1​
21-15​
531​
55​
487​
92/0​
28-22​
886​
39​
704​
79/0​
35-29​
1331​
31​
960​
72/0​
42-36​
1832​
22​
1141​
62/0​
49-43​
2339​
16​
1281​
55/0​
56-50​
2834​
12​
1432​
51/0​
از لحاظ تاثير اندازه فيزيکي ذرات در روي مصرفخوراک ،بهترين نتيجه را جيره حاوي 70 درصد اقلام غذائي خرد شده و30 درصد آرد شده داده است.
آنچه که روشن است ،وجودعواملي که داراي تاثيرات سوئي در روي مصرف غذا مي باشند،از اين طريق ميزان رشد را کاهش و موجبي خرابي ضريب تبديل غذائيمي شوند،و در نهايت باعث مي شوند،که جوجه ها نتوانند پتانسيلهاي ژنتيکي خود را بروز دهند.​
تلف شدن خوراک
پر کردذ زياد از حددانخوريها و يا ريختن خوراک در روي کارتن هاي مخصوص تغذيه درروزهاي اول ،موجب تلف شدن بيشتر موادخوراک و خرابي ضريب تبديل غذائي مي گردد.براي جلو گيري از اين مسئله ،بايد ميزان کمتري غذا در دانخوريهاي دستي ريخته و مدتحرکات دانخوريهاي اتوماتيک را کم کردهو در عوض به تعداد اين حرکات در واحد زمان افزود، که اين باعث تحريک به مصرف زياد توسط جوجه ها مي گردد.و نيز آنها را به مصرفسريع غذا عادت مي دهد.
نزديکي بيش از حد دانخوريها به آبخوريها نيز در زمينه تلفشدن خوراک مي تواند تاثير گذار باشد.
تنظيم نشدن دقيق ارتفاعدانخوري با بزرگ شدن جوجه ها ،يکي ديگر از عوامل تاثير گذار بر تلفات خوراک محسوب مي شود.​
بيماريها و حذف از گله
سلامتي عمومي گله داراي تاثير مثبتي در روي ضريب تبديل غذائي ميباشد.جوجه هاي مريض عملکرد خوبي را ازخود نشان نمي دهند.لذا بايد مرقب وقوع بيماريها در گله بوده و با اتخاذ تدابيري اولاٌ جلو بروز آنها را گرفت و در صورت وقوع دراولين فرصت به درمان و جلو گيري از انتشارآن با استفاده از ابزارها و راهکارهاي مختلف اقدام کرد.
از واکسن ها و دارو ها به شکل صحيح استفاده شود،چرا که ،عدماستفاده مناسب از اين ها موجب بروز واکنشهاي نامناسب در آنها شده و در نهايت رشد و ضريب تبديل غذائي را تحت تاثير قرار مي دهد.
جوجه هائيکه از رشد خوبيبرخوردار نيستند،بايد در اولين فرصت شناسائيو حذف گردند.​
منبع مورد استفاده:​
University of Georgia Cooperative Extension Service.MARCH1999.Factors Affecting Feed Conversion In Broiler.​
ترجمه از: مهندس علي نوبخت
عضو هيئت دانشگاه آزاد اسلامي واحد مراغه​
​

 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
اثر سطوح و روشهاي مختلف محدوديت غذايي بر رشد جبراني، عملكرد و خصوصيات لاشه در جوجه‌هاي گوشتي

​
اين آزمايش به منظور بررسي اثر سطوح و روشهاي مختلف محدوديت غذايي بر رشد جبراني، عملكرد و خصوصيات لاشه در جوجه‌هاي گوشتي انجام گرفت . در يك آزمايش فاكتوريل سه روش محدوديت خوراك شامل محدوديت با پوسته برنج در سطوح 20، 30 و 40 درصد كمتر از پروتئين جيره شاهد و محدوديت كل خوراك به مقادير 10، 20 و 30 درصد كمتر از خوراك مصرفي گروه شاهد و در سه تكرار 7 قطعه‌اي از 7 تا 14 روزگي بر جوجه مرغها و خروسها اعمال شد. در شروع محدوديت جوجه‌هاي تقريبا هموزن (جوجه خروسها 103 و جوجه مرغها 94 تا 95 گرم) انتخاب و در پايان جوجه‌ها در گرههاي با شدت كم محدوديت در هر سه روش ، همچنين سطوح متوسط و سطوح شديد به يك وزن رسانده شدند. پس از اتمام دوره محدوديت تا پايان دوره پرورش (حداكثر 54 روزگي) كليه گروهها همانند گروه شاهد بصورت آزاد تغذيه شدند. گروه شاهد در 7 هفتگي (خروسها و مرغها به ترتيب در وزن 2 و 1/7 كيلوگرم) كشتار شد. سپس هر گروهي كه به وزن شاهد مي‌رسيد جهت بررسي عملكرد و خصوصيات لاشه ذبح مي‌گرديد. نتايج حاصله نشان داد: الف ) خروسها روش محدوديت از نظر آماري اثر معني‌داري بر كل خوراك مصرفي نداشت (p>0/05) در صورتيكه اثر سطوح معني‌دار بود (p<0/05). در اين آزمايش روشها و سطوح محدوديت اثر معني‌داري بر افزايش وزن نداشتند (p>0/05). همچنين اختلاف معني‌داري در وزن 6 و 7 هفتگي نسبت به شاهد در روشها و سطوح محدوديت مشاهده نشد هر چند كه بطور كامل وزن شاهد جبران نگرديد. ضريب تبديل كل خوراك تحت تاثير سطح محدوديت قرار داشت . همچنين سطوح محدوديت اثر معني‌داري بر تركيب لاشه (درصد پروتئين، چربي و خاكستر) نشان دادند. ضمنا روشها و سطوح محدوديت اثر معني‌داري بر درصد ران و سينه و مقدار چربي حفره شكمي (نسبت به وزن لاشه) نداشتند (p>0/05). ب ) كل خوراك مصرفي و افزايش وزن بدن تحت تاثير روشها و سطوح محدوديت قرار نگرفت . گروههاي 20 و 40 درصد پوسته برنج و 15 درصد محدوديت پروتئيني توانستند در 7 هفتگي بطور كامل به وزن شاهد برسند و بقيه گروهها هر چند از نظر آماري اختلاف معني‌داري با گروه شاهد نداشتند ولي به وزن گروه شاهد نرسيدند. روشهاي مختلف محدوديت اثر معني‌داري بر ضريب تبديل كل خوراك داشتند و نيز سطح محدوديت اثر معني‌داري بر سرعت رشد نسبي داشت (p<0/05). روش محدوديت اختلاف معني‌داري بر درصد پروتئين و خاكستر لاشه نشان داد در صورتي كه سطح محدوديت هيچ تاثير معني‌داري بر تركيب لاشه نگذاشت . روشها و سطوح محدوديت اختلاف معني‌داري در درصد ران و سينه و چربي حفره شكمي (نسبت به وزن لاشه) ايجاد نكردند
 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
روشهاي مختلف كنترل ميكروارگانيسم هاي بيماريزا در خوراك طيور

​
مقدمه: خوراك يك ناقل عمده ي بالقوه براي انتقال ميكروارگانيسم ها به بدن طيور محسوب مي شود. در سالهاي اخير بررسي هاي دقيقي در ارتباط با آلودگي هاي باكتريايي توليدات طيور بعمل آمده است. همچنانكه بعداٌ بحث خواهد شد، تمامي روش هاي متداول براي كنترل ميكروارگانيسم هاي موجود در خوراك مؤثر نيستند. Mitchell (1991) در اين زمينه بيان داشت كه مقاومت به سالمونلا در خوراك هاي دام و طيور مناسب نمي باشد و بايستي ميزان سالمونلا در خوراك تا حد صفر درصد كاهش داده شود. سالمونلا در خوراك طيور: باكتري سالمونلا در همه جا يافت شده و داراي سروتيپ هاي متفاوتي است . سالمونلا از دو طريق صنعت پرورش طيور را تهديد مي كند؛ بطوريكه از يك سو موجب بروز بيماري در پرنده شده و از سوي ديگر بطور بالقوه باعث ايجاد مسموميت غذايي در انسان مي شود.بيماري سالمونولوز در طيور توسط انواع سالمونولوز تيفيموريوم، سالمونولوز پولوروم، سالمونولوز انتريديتيس يا سالمونولوز گاليناروم (تيفوئيد) ايجاد مي شود اگرچه سالمونلا از بيشتر انواع مواد اوليه داني در تمام سال ها جدا شده است ، اما مقدار بار ميكروبي آن در منابع پروتييني حيواني نسبت به منابع گياهي بالاتر بوده است.Allred و همكاران (1967) 13000 نمونه از 700 كارخانه تهيه دان براي وقوع سالمونلا در آنها مورد بررسي قرار دادند. نتايج حاصله نشان داد كه 5% خوراك هاي طيورنمونه برداري شده براي سالمنلا مثبت بودند، اگرچه ميزان وقوع سالمونلا در محصولات فرعي حيواني، 31% گزارش شد. Morehouse & Wedman (1961) 59 سروتيپ مختلف سالمونلا را در 700 نمونه از 5700 نمونه اجزاء محصولات فرعي حيواني مورد آزمايش، جدا نمودند. Crane و همكاران (1967 ) در آزمايشي كه در يك كارخانه خوراك دام وطيور انجام دادندنشان دادند كه 2% اجزاء مواد خوراكي وارده به كارخانه داراي سالمونلا هستند.با اين حال وقتي كه پودر گوشت از داده ها حذف شد ، درصد آلودگي به 2 نمونه در 300 نمونه (66/0 درصد) كاهش يافت. در همان زمان اين محققين پيشنهاد نمودند كه تنها راه حل ممكن براي از بين بردن سالمونلا در خوراك، استفاده از جيره هاي غذايي تهيه شده بر اساس منابع پروتييني گياهي مي باشد؛ در حاليكه امروزه از چنين جيره هايي فقط در شرايط خاصي استفاده مي شود. بنظر مي رسد كه سالمونلا در منابع پروتييني حيواني مي تواند از طرق مختلفي چون فراوري، ذخيره و انتقال افزايش يابد.در اين رابطه Morris و همكاران (1970) گزارش نمودند كه پودر ماهي منهدن اغلب آلوده به سالمنلا مي باشد و حيواناتي نيز كه از آن تغذيه مي كنند آلوده مي شوند. در اين زمينه اين محققين مشاهده نمودند، وقتيكه نمونه هاي تازه ماهي زنده در نقطه مبداٍ عاري از سالمونلا شدند، نمونه هاي پودر ماهي وارده به ايالات متحده امريكا اغلب آلوده به سالمونلا بودند. انها همچنين سالونلا را از اب كنار اسكله بارگيري پودر ماهي جدا نمودند. روش هاي متداول كنترل ميكروبي خوراك: 1-پلت نمودن همراه با بخار دهي (steam pelleting) مواد خوراكي پلت شده بار ميكروبي پايين تري نسبت به خوراك هاي آسياب شده آردي دارند؛ در نتيجه تحقيقات قابل ملاحظه هاي در مورد پلت كردن به عنوان يك روش كنترلي انجام پذيرفته است. Cox و همكاران (1983) انواع مختلفي از خوراك طيور و اجزا ي تشكيل دهنده ي انها از كارخانه هاي تهيه دان تجاري مورد تجزيه قرار دادند.انتروباكترياسه در 6/100 و 92 درصد نمونه هاي خوراكي آردي و پلت شده موجود بود.سالمونلا در 58% نمونه هاي خوراكي آردي تشخيص داده شد، اما در خوراك هاي پلت شده سالمونلايي جدا و تشخيص داده نشد. با اين وجود ديگر انتروباكتريا ها در خوراك هاي پلت شده يافت شد و اين موضوع پيشنهاد مي كند كه پلت نمودن تجاري خوراك ممكن است تمامي سالمونلا ها را از بين نبرد؛ زيرا مقاومت بعضي از گونه هاي سالمونلا به حرارت، شبيه به ديگر انتروباكتريا هاي يافت شده در خوراك پلت شده مي باشد. Allred و همكاران (1967) گزارش نمودند كه پلت نمودن خوراك طيور و خوك باعث كاهش چشمگيري در تعداد سالمونلا شد. از 1813 نمونه خوراك پودري، كرامبل و پلت شده مورد آناليز ،بترتيب، 29/6 % ، 28/3 % و 7/0 % آنها براي سالمونلا ها مثبت بودند. Jonse (1990) ميزان 30 تا 50 درصد سالمونلا مثبت را براي منابع پروتييني حيواني در مقايسه با 20% در ديگر اجزاي خوراكي گزارش نمود.در تاييد اثرات پلت نمودن در حذف سالمونلا از خوراك، گزارش شد كه وقوع سالمونلا در خوراك هاي پلت شده و آردي بترتيب 7 و 35 درصد بود.Hobbs (1963) متد هاي مختلفي را براي كنترل سالمونلا در خوراك هاي آلوده مورد بحث و بررسي قرار داد.اگرچه حرارت دادن پروتيين هاي حيواني باعث كاهش سالمونلا شد ولي آلودگي مجدد به اين باكتري از اصلي ترين مشكلات اين روش كنترلي بود.McCapes و همكاران (1989) نشان دادند كه پلت نمودن همراه با بخار تاثير 100 درصدي عليه E.coli و گونه هاي سالمونلا دارد،اگرچه تيمار نمودن خوراك در دماي 5/87 درجه سلسيوس بمدت 1/4 دقيقه عاملي در ارتباط با پايداري مواد مغذي خوراك مي باشد.Cox و همكاران (1983) نتيجه گرفتند كه اين روش و ديگر روش هاي حرارتي باعث حذف تعداد كمي از سالمونلا ها در خوراك مي شوند و بايستي روش هاي مؤثرتري براي اين منظور توسعه داده شود. 2-تركيبات پروبيوتيك: پروبيوتيك ها موجودات زنده اي هستند كه به تحريك رشد باكتري هاي مفيد روده و يا به كاهش بيماريزايي ميكروب هاي مضر كمك مي كنند و مكانيسم عمل آنها متكي به جايگزيني و زنده ماندن آنها در دستگاه گوارش است.پروبيوتيك ها را مي توان به دو دسته عمده: كشت هاي ميكروبي زنده و محصولات تخمير ميكروبي تقسيم نمود.اغلب تحقيقات روي گونه هاي لاكتوباسيل، باسيلوس سوبتيليس و برخي گونه هاي استرپتوكوكوس متمركز شده است. مكانيسمهاي زير براي پروبيوتيك ها پيشنهاد شده است: 1) تغيير مفيد جمعيت ميكروبي روده با كاهش E.coli 2) توليد لاكتات كه در نتيجه آن PH روده تغيير مي كند. در اين رابطه كاهش PH روده باعث توقف رشد برخي از ميكروارگانيسم هاي حساس مانند سالمونلا مي شود 3) توليد مواد شبه آنتي بيوتيكي 4) كاهش رها شده مواد سمي در روده (از طريق كاهش E.coli). 3-اسيد هاي آلي: اسيد هاي الي مانند اسيد پروپيونيك و فرميك هم قادرند مانع از رشد كپك ها و قارچ ها در مواد خوراكي شوند و هم مي توانند باعث از بين بردن باكتري سالمونلا شوند در خوراك پيش از استفاده توسط پرنده شوند. Izat & Waldroup (1989) نشان دادند كه افزودن اسيد هاي آلي به جيره طيور مي تواند باعث كاهش سالمونلا (نه حذف آن) در روده جوجه ها شود. Vanderwal (1979) گزارش نمود كه آلودگي زدايي خوراك طيور از سالمونلا مي تواند از طريق پلت نمودن خوراك در دما و رطوبت مناسب و همچنين بوسيله ي افزودن 9/0 درصد اسيد فرميك به جيره انجام گيرد. Phelps (1989) طي تحقيقي نتيجه گرفت كه مخلوطي از اسيد هاي آلي افزوده شده به جيره باعث حذف سالمونلاي پودر گوشت در مدت 3 روز شد. John و همكاران (1989) نشان دادند كه افزودن 25/0 درصد اسيد پروپيونيك به جيره طيور مي تواند باعث كاهش واحد هاي تشكيل دهنده ي كلوني در كمتر از 72 ساعت شود، اگرچه با استفاده از غلظت هاي بالاتر اين اسيد آلي مي توان در مدت كمتري (2 ساعت) بار ميكروبي را پايين آورد. در جيره هاي داراي بار ميكروبي بالا،غلظت هاي بالاتر اسيد پروپيونيك (75/0 درصد) براي كاهش ميزان سالمونلا در مدت 24 ساعت ضروري است، حتي با وجود استفاده از غلظت 1% اسيد پروپيونيك در جيره، كلني هاي فراواني از سالمونلا پس از گذشت 2 ساعت در خوراك موجود بود.از اينرو تيمار نمودن خوراك با اسيد آلي جهت كاهش سالمونلا فقط تا زماني مؤثر بنظر مي رسد كه خوراك بتواند تا مدتي پس از فرآوري نگهداري شود كه در عمل اين شرايط هميشه در كارخانه هاي تجاري تهيه خوراك وجود ندارد. عوامل مهمي كه رشد كپك و قارچ را در انبار تحت تاثير قرار مي دهد ، حرارت و رطوبت هستند. در درجه حرارت بالاتر شانس بيشتري براي رشد كپك وجود دارد. ليكن، رشد كپك در رطوبت كمتر از 14 تا 15 درصد بندرت اتفاق مي افتد. بدون شك بهترين راه براي كنترل رشد كپك در دانه ها يا مخلوط هاي جيره ، محدود نمودن رطوبت قابل دسترس براي ميكروب ها مي باشد. كپك و قارچ ها در محيطي كه رطوبت آن كمتر از 13 درصد باشد رشد نمي كنند. در موارديكه كنترل رطوبت غله يا جيره مخلوط شده از لحاظ عملياتي مشكل است، مي توان با استفاده از تركيبات ممانعت كننده ي رشد كپك در جيره از رشد آن جلوگيري نمود يا رشد آنرا به تعويق انداخت. بسياري از ممانعت كننده ها از اسيد هاي آلي نظير پروپيونيك يا استيك تشكيل شده اند. اضافه نمودن اين اسيد ها تا ميزان 25/0 درصد جيره، PH جيره را كاهش داده و از رشد كپك جلوگيري مي كند. اعلب اسيد ها مؤثر هستند و اثر آنها تا زمانيكه اسيد بخار نشود باقي مي ماند.از آنجاييكه سنگ آهك و فسفات ها با تشكيل پروپيونات كلسيم به عنوان بافر هاي طبيعي عمل مي كنندو خاصيت ضد قارچي اسيد را شديداٌ كاهش مي دهند، لازم است كه هنگام استفاده مقادير بالاي سنگ آهك در جيره هاي مرغ هاي تخمگذار، از اسيد هاي آلي بيشتري نسبت به جيره هاي كم كلسيم جوجه هاي گوشتي به عنوان ضد قارچ استفاده نمود. 4- تركيبات آلومينوسيليكاتي: در حاليكه تركيبات ضد قارچ و اسيد هاي آلي مي توانند در كنترل رشد كپك در جيره كمك كنند، اما هيچ تاثيري بر سموم قارچي موجود در جيره ندارند.غير فعال نمودن اين تركيبات پيچيده تقريباٌ غير ممكن است، اگر چه توانايي هايي براي باند كردن آنها به حامل هاي غير قابل هضمي كه بدون تغيير از مجراي گوارش عبور كنند ، وجود دارد. شايد شناخته شده ترين ماده جذاب زغال فعال باشد. گزارش شده است كه بكارگيري 200 گرم آن در هر تن جيره در از بين بردن اثرات سمي آفلاتوكسين تا سطح 500 قسمت در بيليون موثر است.امروزه تمايل زيادي به آلومينوسيليكات هاي مختلف و محصولات رس – لوم وجود دارد كه ساختمان شيميايي انها اجازه ي گير انداختن آفلاتوكسين و شايد ساير سموم قارچي را مي دهد. اين تركيبات به عنوان مواد ضد كلوخه شدن و پلت چسپان استفاده شده اند ، اما امروزه كاربرد انها به عنوان يك ماده ي جاذب سموم قارچي شناخته شده است. اضافه نمودن 5/0 تا 2/1 % آلومينوسيليكات و محصولات رس، سميت تا 3 قسمت در ميليون آفلاتوكسين و 8 تا 10 قسمت در ميليون سم تريكوتسن T[SUB]2[/SUB] را كاهش مي دهد. 5-دوددهي(: ( fumigation دوددهي بطور جدي براي كنترل ميكروبي خوراك طيور مورد ملاحظه قرار نگرفته است.Hobbs (1963) در مورد طول اثر دوددهي خوراك با اكسيد اتيلن بحث نمود.در حاليكه دوددهي ممكن است براي تعدادي از اجزاي مواد خوراكي مؤثر باشد،اما مشكل مربوط به اثرات سمي بقاياي اتيلن گليكول نيز وجود دارد.اين محقق همچنين نقايص مربوط به دود دادن خوراك با دانه هاي درشت (فليك ها و پلت ها) و عدم نفوذ گاز به عمق دان را متذكر شد. ضد عفوني نمودن خوراك با استفاده از گاز فرمالدئيد طي عمل دود دادن باعث حذف آلودگي سالمونلا و كاهش بار ميكروبي توليد شد.Duncan & Adams (1972) نمونه هايي از خوراك طيور را با تعداد 10[SUP]6[/SUP] * 2 سلول سالمونلا 775W در هر گرم (S.senftenberg) بطور مصنوعي آلوده كردند و سپس نمونه هاي آلوده شده را با افزودني هاي شيميايي (Endgerm) و گاز فرمالدئيد در 37 درجه سانتي گراد و رطوبت نسبي 60% جهت كنترل سالمونلا تيمار نمودند. نتايج نشان داد كه افزودني هاي شيميايي تاثير معني داري در كنترل آلودگي سالمونلايي نداشتند؛ در حالي كه دوددهي با گاز فرمالدئيد به مدت 20 دقيقه باعث حذف سالمونلا ها تا عمق 91/1 سانتي متري دان بدون تاثير بر خوشخوراكي و يا ارزش بيولوژيكي خوراك براي جوجه هاي گوشتي، شد.در يك ميكسر در حال مخلوط كردن دان، دود دادن با گاز فرمالدئيد سالمونلاها را تا عمق مؤثر 5 سانتي متري دان در مدت 5 دقيقه از بين برد.Smyser & Snoeyenbos (1979) 12 تركيب مختلف را به عنوان آنتاگونيست هاي سالمونلا مورد بررسي قرار دادند. اگرچه جمعيت سالمونلا در ابتدا در حضور چندين افزودني كاهش يافت ، اما هيچ كدام از اين تركيبات باستثناي محلول فرمالدئيد در سطوح بيشتر از 1/0 درصد در كنترل و جلوگيري از سالمونلا مؤثر واقع نشد. 6-متيل برميد: Harry & Brown (1974) و Tucker و همكاران (1974) نشان دادند كه سالمونلا ها ي موجود در خوراك طيور را مي توان از طريق در معرض دود متيل برميد قرار دادن آنها در يك زمان و غلظت مناسبي (800 ميلي گرم در ليتر در دماي 25 درجه سلسيوس بمدت 20 ساعت) ازبين برد. جوجه هايي كه به آنها خوراك دود داده شده با متيل برميد داده شد عاري از سالمونلا بودند.Griffiths و همكاران (1978) جوجه هاي گوشتي را با يك جيره شاهد و جيره هاي تيمار شده با دود متيل برميد در سطح 69 و 25 درصد بالاي سطح پيشنهاد شده ي mg-h/litre 800 تغذيه نمودند، نتايج حاصله نشان داد كه استفاده از اين سطوح بالاي متيل برميد باعث ايجاد اثرات مضري در طعم و مزه ي گوشت جوجه هاي كبابي در مقايسه با جوجه هاي گروه شاهد مي شود، اما رشد جوجه هاي گوشتي تحن تاثير تيمار قرار نگرفت. Cooper و همكاران (1978) بمنظور حذف سالمونلا ها از خوراك، مرغ ها را از همان زمان تفريخ جوجه با دان دود داده شده با متيل برميد در سطوح 800 و 1200 mg-h/litre تغذيه نمودند. نتايج نشان داد كه وزن بدن، وزن يا تعداد تخم مرغ بطور معهي داري تحت تاثير تيمارها قرار نگرفتند. شواهدي دال بر وجود يك اثر معكوس بر طعم تخم مرغ گروه هايي كه با دان دود داده شده تغذيه شدند در مقايسه با گروه شاهد وجود داشت. 7- استفاده از قند ها در جيره طيور: از آنجاييكه سالمونلا ها از پل هاي قندي براي چسپيدن به ديواره روده استفاده مي كنند، لذا از چنين قندهايي در جيره طيور بمنظور اشباع نمودن مكان هاي اتصال سالمونلا ها در ديواره روده و متعاقباٌ امتناع از اتصال كمپلكس قند – سالمونلا استفاده مي شود. قند هاي مختلفي ممكن است در تكتير ميكروفلوراي مختلف روده پرنده دخالت داشته باشند. مونوساكاريد 6 كربنه مانوز بنظر مي رسد كه مؤثرتري قند در اين زمينه باشد. مطالعات آزمايشگاهي اخير پيشنهاد مي كند كه استفاده از د- مانوز در جيره از چسبيدن سالمونلا تيفيموريوم به ديواره روده جوجه هاي يك روزه و مدفوع جوجه هاي گوشتي يك هفته ممانعن مي كند (Oyofu و همكاران، 1989). دكستروز، مالتوز، و سوكروز معمولاٍ اثر سودمندي در اين زمينه ندارند. اثر لاكتوز تقريباٌ يك دوم اثر مانوز مي باشد (Oyofu و همكاران، 1989).Izat و همكاران (1990) شواهدي را دال بر مشاهده ي سالمونلا در مدفوع و لاشه ي پرندگان جواني كه از آب آشاميدني حاوي مانوز استفاده نمودند، نيافتند. 8- اشعه دهي خوراك: Ley و همكاران (1969) پيشنهاد نمودند كه استفاده از اشعه (KGy 10 ) باعث كاهش تعدا گونه هاي سالمونلا از يك ارگانيسم در گرم به يك ارگانيسم در يك تن خوراك شد. مكانيسم عمل اشعه دهي در كنترل ميكروارگانيسم هاي خوراك از طريق ايجاد آسيب ژنتيكي بخصوص تغيي در ساختار DNA ميكروارگانيسم مي باشد.Ley (1972) از اولين كساني بود كه به تفصيل اثرات اشعه دهي را بر كنترل سالمونلا و ديگر پاتوژن ها در خوراك دام و طيور مورد بررسي قرار داد، او بيان كرد كه در بعضي از كشورها فراوري جيره ها براي SPF (حيوانات عاري ار عامل پاتوژن خاص)و حيوانات عاري از ميكرب با استفاده از دز اشعه دهي KGy 50-10 متداول مي باشد. Anonymouse (1971) نمونه هاي خوراكي را با گونه هاي مختلف سالمونلا تلقيح نمود (آلودگي مصنوعي) و سپس آنها را با استفاده از سطوح مختلف اشعه دهي تيمار كرد. نتايج خاصله نشان داد كه سطح اشعه KGy 10 ، بطور مؤثري باعث حذف تعداد 10[SUP]7 [/SUP]سالمونلا و گونه هاي Arizona از خوراك طيور شد.El-zawahry و همكاران (1985) طي تحقيقي نتيجه گرفتند كه اشعه دهي خوراك طيور با دز KGy 10 باعث كاهش قابل توجه تعدادي از باكتري ها و نابودي كل پاتوژن هاي معمول شامل سالمونلا ها مي شود. Borsa و همكاران (1991) چندين آزمايش بمنظور تعيين پاسخ جوجه هاي لگهورن جوان به استفاده از جيره هاي اشعه داده شده در سطوح 5 يا 19 KGy انجام دادند. از ميان 6 آزمايش جداگانه،كه هر يك با استفاده از 480 پرنده اجرا مي شد،نمونه هاي فراواني از پرندگان تغذيه شده با جيره هاي اشعه داده شده با سطح 10 KGy، عملكرد مناسبي از خود نشان دادند.در 3 آزمايش از 6 آزمايش انجام گرفته، پرندگان تغذيه شده با جيره هاي اشعه داده شده در 21 روزگي سنگين تر بودند كه اين بطور عمده ناشي از افزايش معني دار مصرف خوراك در انها بود. در 4 آزمايش از 6 آزمايش، پرندگان تغذيه شده با جيره هاي اشعه داده شده، بازدهي غذايي بهتري از خود نشان دادند.در هيچ يك از آزمايشات كاهش معني داري در عملكرد پرندگان در اثر اشعه دهي خوراك مشاهده نشد. بطور خلاصه گزارشي در ارتباط با اثرات مضر اشعه دهي خوراك در عملكرد و ماندگاري پرنده وجود ندارد. منابع علمي استفاده شده: 1. Allred, J.N., Walker, J.W., Beal, V.C. and Germaine, F.W. 1967. A survey to determine the salmonella contamination rate in livestock and poultry feeds. Journal of American Veterinary Medical Association. 161: 1857- 1860.2. Anonymouse (1971) Process for the elimination of salmonella from animal feeds by Gama radiation . A technical review. Bio research laboratories and commercial products atomic energy of Canada, Ottawa, Canada.3. Borsa, J., Farag, D.H. and Guenter, W. 1991. Radiation pasteurization of animal feed. In: Proceedings of 1991 annual meeting of Canadian nuclear Association, Ottawa, Canada.4. Cox, N.A., Bailer, J.S., Thomson, J.E. and Junen, B.J. 1983. Salmonella and other enterobacteriaceae foun in commercial feed. Poultry Sci. 62: 2169.5. Crane, F.M., Hansen, M. and Schugel, L. 1967. Salmonella in feedstuffs. Feedstuffs 8 July, p. 22.6. El- Zawahry, Y.A., Youssef, Y.A., Roushdy, H.M. and Aziz, N.H. 1985. Radiation deactivation of bacterial flora in some egyption poultry feed. In. Proceedings of international symposium on feed irradiation, Washington, March 1985.IAEA, Vienna.7. Izat, A.L. and Waldroup, P.W.1989. Feed additive reduce salmonella on processed broilers. Feedstuffs 16 October.8. Izat, A.L., Hierholzer, R.E., Kopec, J.M., Adams, M.H., Reiber, M.A. and McGinnis, J.P. 1990. Effects of D-mannose on incidence and levels of salmonella in ceca and carcass samples of market age broilers. Poultry Sci 69:2244-2247.9. John, R.E., Castaldo, D.J. and Sulaiman, s. 1989. Control at the mill. Feed management .August, p. 27.10. Jones, F. 1990a. Researchers pinpoint salmonella contamination sources. Feedstuffs January 29.11. Ley, F.J. 1972. The use of irradiation for the treatment of various animal feed products . Food irradiation information , No. 1, International project in the field of food irradiation.12. McCapes , R.H., Ekperigin, H.E., Cameron, W.J., Ritchie, W.L., Slagter, J., Strangeland, V. and Nagaraja, K.V. 1989. Effect of a new pelleting process on the level of contamination of poultry mash by E.coli and salmonella. Avian Diseases 33:103-111.13. Morehouse, L.G. and Wedman, E.E. 1961. Salmonella and other disease producing organism in animal byproducts: a survey. Journal of American veterinary medical association. 139:989-994.14. Morris, G.K., Martin. W.T., Shelton, W.H., Wells, J.G. and Brachman, P.S. 1970. Salmonella in fish meal plants: relative amounts of contamination at various stages of processing and a method of control. Applied Microbiology 19:401-408.15. Oyofu, B.A., Delouch, J.R., Carrier, D.E., Norman, J.O., Ziprin, R.L. and Mollenhauer, H.H. 1989. Effect of carbohydrates on Salmonella typhimurium colonization in broiler chickens. Avian Diseases. 33: 531.16. Phelps, A. 1989. Organic acid found effective in killing salmonella in poultry feeds, animalprotein. Feedstuffs 3 July.17. Cooper, D.M., N.M.Griffiths, A.Hobson, D.G. Land and J.G. Growell. 1978. Fumigation of poultry food with methyl bromide: Effects on egg flavour, number and weight. Br. Poultry.Sci.19:537-542.18. Duncan, M.S. and A.W. Adams. 1972. Effects of a chemical additive and of the formaldehyde- gasfumigation on salmonella in poultry feeds.Poultry Sci..51:797.19. Harry, E.G.and W.B. Brown. 1974. Fumigation with methyl bromide- Applications in the poultry industry-A review. World[SUP],[/SUP]s Poultry Sci. 30:193.20. Hobbs, B.C. 1963. Salmonella in food and animal feedingstuffs. In radiation control of salmonella in food and feed products. Internat. AtomicEnergy Agency, Vienna. Tech. Rep., Ser.22,35.21. Smyser, C.F. and G.H. Snoeyenbos. 1979. Evaluation of organic acid and other compounds as salmonella autogonists in meat and bone meal.Poultry Sci.58:50.22. Tucher, J.F., w.b. Brown and G Goodship. 1974. Fumigation with methyl bromide of poultry foods artificially contaminated with salmonella. Br. Poultry Sci. 15:587.23. Vanderwal, p.1979. Salmonella control of feedstuffs by pelleting or acid treatment. World[SUP],[/SUP]s Poultry Sci. J.35:70.
 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
دانستنی های مرغداری


برگرفته ازTECH NOTES

مجله پیگیر - شرکت مرغ اجداد زربال ۰۲ خرداد ۱۳۹۰

تامین آب بهداشتی جهت سلامتی گله و عملکرد بهینه اقتصادی آن ضروری است.خطوطی که آب را به پرندگان می رساند شفاف نیستند،لذا دیدن آنچه داخل لوله ها اتفاق می افتد غیر ممکن است.به همین دلیل در زمان پاکسازی و ضد عفونی فارم بین دو جوجه ریزی این بخش از سالن ها می تواند به راحتی فراموش شود.لذا توجه به پاکسازی سیستم آبخوری پس از هر گله امری ضروری است.
بهداشت موفقیت آمیز آب با نظافت موثر خطوط آبخوری آغاز می شود.تنوع و تغییر پذیری سیستم های آبخوری موجب چالش در انتخاب روش پاکسازی می شود ولی می توان با داشتن اطلاعاتی از کیفیت آب،ابزار صحیح و اندکی تلاش بر آن ها فائق آمد.با پیروی از راهنمایی های ذیل پرندگان شما آب با کیفیت در اختیار خواهند داشت:
گام اول:آنالیز آب را داشته باشید
آب را جهت مواد معدنی که موجب سختی آن می شود آنالیز کنید کلسیم،منیزیم، و منگنز،اگر آب محتوی بیش از 90PPM مجموع کلسیم و منیزیم و یا 0/05PPM منگنز باشد در نظر گرفتن سختی گیر و یا اسید در برنامه پاکسازی خطوط آبخوری مورد نیاز خواهد بود.این ترکیبات رسوب مواد معدنی در خطوط آبخوری و بست ها (اتصالات آن) را از بین می برد.
گام دوم:اتخاب پاک کننده بهداشتی
یک ماده پاک کننده بهداشتی که بطور موثری قادر به حل کردن و از بین بردن تمامی بیوفیلم یا گل و لای موجود در سیستم آبخوری یاشد را انتخاب کنید.از بهترین مواد جهت این منظور محلول های تغلیظ شده پراکسد هیدروژن می باشد.
قبل از استفاده از هر پاک کننده قوی،از کارکرد صحیح مخازن آب مطمئن شوید زیرا در این صورت فشار هوای ایجاد شده در خطوط آبخوری به راحتی تخلیه می شود.قبل از استفاده از پاک کننده ها جهت جلوگیری از آسیب های غیر ضروری یه سیستم آبخوری با تامین کنندگان تجهیزات مشورت نمائید.
گام سوم:آماده سازی محلول پاک کننده
از قویترین توصیه شده در بروشور ماده مورد نظر جهت حصول بهترین نتیجه استفاده کنید.بیشتر مقسم های سیستم آبخوری تنها توانایی پخش کردن غلظت های بین 8/0 تا 6/1 درصد از ماده اصلی اولیه را دارند.لذا در صورت نیاز به غلظت های بالاتر،بهتر است محلول پاک کننده غلیظ اولیه را در یک تانک بزرگ حل کرده و بدون استفاده در سیستم آبخوری توزیع نمائید.
برای مثال اگر محلول 3% مورد نیاز است سه حجم از ماده پاک کننده را با 97 حجم آب برای تولید محلول نهایی مخلوط نمائید.از پر اکسید هیدروزن 35% با رقت 3% به عنوان پاک کننده ایده آل جهت سیستم های آبخوری می توان نام برد.
گام چهارم:شستشو و تمیز کردن خطوط
جهت پر کردن و تمیز نمودن 30 متر لوله آبخوری به قطر 20 میلی لیتر به 30 تا 38 لیتر آب نیاز می باشد.در صورتیکه سالنی با 150 متر طول و دو خط آبخوری داشته باشیم بایستی حداقل 380 لیتر محلول پاک کننده ساخته شود.خطوط آبخوری به نحوی باید طراحی گردد که قابلیت باز شدن و تخلیه کامل را در زمان پاکسازی داشته باشد.
جهت پاکسازی خطوط آبخوری از مراحل ذیل پیروی کنید:
1-لوله های آبخوری را برای تخلیه شدن کامل باز نمایید.
2-مواد پاک کننده را وارد لوله های آبخوری نمائید.
3-آب خروجی از لوله ها را ببینید تا از وجود مواد پاک کننده در آن نظیر کف مطمئن شوید.
4-لوله های آبخوری را پس از پر شدن از مواد پاک کننده بسته و بگذارید مواد طبق توصیه کارخانه تولید کننده در لوله ها باقی بماند (در صورت امکان بیش از 24 ساعت)
5-بعد از گذشت مدت زمان مشخص مواد پاک کننده را با فشار آب از لوله های آبخوری خارج کنید.آبی که برای این منظور استفاده می شود بایستی حاوی همان سطح از ماده پاک کننده باشد که بطور نرمال در آب آشامیدنی پرندگان وجود دارد.در غیاب برنامه استاندارد بهداشتی آب،می توان یک محلول غلیظ اولیه با افزودن 113 گرم هیپوکلریت سدیم 5% به ازای هرلیتر درست کرد و سپس آن را به نسبت 5/7 گرم در هر لیتر رقیق ساخت.به این وسیله آب شستشویی با 3-5 PPM کلر فراهم خواهد گردید.
6-پس از تمیز کردن،پاکسازی و تخلیه سیستم،آب تامینی باید تازه و کلرینه شده باشد (3-5 PPM در دورترین آبخوری از منبع).در صورت استفاده از دستگاه اندازه گیری فعالیت اکسیداتیو (ORP)،عدد آن حداقل باید 650 باشد.
لوله های آب از چاه تا سالن های مرغداری نیز در بین دو گله باید تمیز و پاکسازی شوند.بهترین حالت عدم تخلیه آب لوله های خارج از سالن از طریق لوله های داخل سالن می باشد.لذا جهت تخلیه لوله های آب بیرون،شیلنگ رابط لوله های خارج سالن را به تانک دارویی وصل کرده و از طریق این سیستم اقدام به تخلیه آب و پاکسازی لوله های آب خارج سالن می نمائیم.
گام پنجم:حذف ترکیبات معدنی
پس از تمیز کردن خطوط،با استفاده از سختی گیر یا ترکیبات اسیدی می توان نسبت به حذف ترکیبات معدنی اقدام کرد.استفاده از ترکیبات شیمیایی باید بر اساس توصیه کارخانه سازنده صورت گیرد.یکی از موادی که به این منظور بکار می رود اسید سیتریک می باشد.
1-یک محلول غلیظ اولیه بوسیله مخلوط کردن 2-1 بسته اسید سیتریک در 8/3 لیتر آب بسازید (هر بسته تقریبا شامل 410 گرم می باشد)و سپس آن را به نسبت 5/7 گرم در لیتر رقیق نمائید (8% درصد یا 128/1)خطوط آبخوری را با این محلول پر کرده و اجازه دهید 24 ساعت باقی بماند جهت حذف بهینه مواد سختی زا،PH زیر 5 ضروری است.
2-خطوط آب را تخلیه کنید یک محلول غلیظ اولیه که شامل 90-60 گرم هیپو کلریت سدیم 5% یه ازای هر لیتر است درست نمائید.این محلول را به نسبت 5/7 گرم در لیتر (8% یا 128/1) رقیق نموده و خطوط آبخوری را مجددا با آن پر و 4 ساعت در این حالت باقی گذارید.این غلظت ازکلر باکتری های باقیمانده را کشته و بقایای بیوفیلم ها را حذف خواهد کرد.
3-شستشوی نهایی خطوط را با آب آشامیدنی که حاوی سطح نرمالی از ماده پاک کننده می باشد انجام دهید (سطح نرمال از ماده پاک کننده بوسیله مخلوط کردن 30 گرم از هیپو کلریت سدیم 5% در هر لیتر آب که به نسبت 5/7 گرم در هرلیتر رقیق شده است بدست می آید.) شستشوی تحت فشار را تا زمانیکه آب لوله ها حاوی بیش از 5 PPM کلر نباشد ادامه دهید.
گام ششم:سیستم را تمیز نگهدارید
پس از ضد عفونی،مهم اینست که سیستم آبخوری تمیز نگه داشته شود.یک برنامه روزانه مناسب جهت بهداشت آب تدوین نمائید برنامه بهداشتی ایده آل جهت خطوط آبخوری شامل تزریق پاک کننده مناسب و یک اسید می باشد.اجرای این برنامه مستلزم وجود 2 مقسم یا تزریق کننده محلول اولیه را با هیپو کلریت سدیم (غلظت 5%) به میزان 40 گرم در لیتر درست کرده و سپس به نسبت 5/7 گرم در لیتر در آب آشامیدنی رقیق نمائید.هدف تامین آب آشامیدنی بهداشتی با سطح پیوسته ای از 3-5 PPMکلر در دورترین نقطه سالن از مقسم می باشد.
سایر ضد عفونی کننده ها:
ازن (O3) یک یاکتری کش،ویروس کش و اکسید کننده شیمیایی بسیار موثر می باشد.ازن با آهن و منگنز واکنش می دهد تا هر دو آنها با سهولت بیشتری بوسیله ***** اسیون قابلیت حذف پیدا کنند.همچنین ازن غیر وابسته به PH عمل کرده و می تواند در صورت استفاده همزمان با کلر،آن را غیر فعال نماید.ازن با وجود اینکه یک ضد عفونی تماسی بوده و به سرعت پخش می شود ولی هیچ باقیمانده ای در سیستم آبخوری باقی نمی گذارد.از آنجائیکه مشکلات استفاده از دی اکسید کلر در نمونه های جدید تولید شده برطرف گردیده است لذا این محصول راه خود را به بازار بعنوان یک ضد عفونی کننده مناسب باز کرده است.دی اکسید کلر به همان اندازه کلر در کشتن باکتری ها موثر است و دارای تاثیر بیشتری در کشتن ویروسها و حذف آهن و منگنز است.اثر دی اکسید کلر توسط PH تحت تاثیر قرار نمی گیرد.
نکته های نهایی
1-از اسید بعنوان تنها راه ضد عفونی آب استفاده نکنید زیرا اسید به تهایی سبب رشد باکتری ها و قارچ ها در سیستم های آبخوری می شود.
2-عمومیت استفاده از پر اکسید هیدروژن بعنوان یک ضد عفونی کننده آب در حال افزایش است.PH و قلیائیت بی کربنات نقش اصلی را در میزان تاثیر پر اکسید هیدروژن قابلیت ذخیره سازی در واحد را دارا است ولی کیفیت آن به مرور زمان کاهش می یابد.این ماده یک اکسید کننده قوی بوده ولی هیچ باقیمانده ای به جای نمی گذارد.
3-پر اکسید هیدروژن یک واکنش دهنده قوی است و کار با آن به مراقبت زیادی نیاز دارد.آزمایشات لازم روی هر ماده شیمیایی باید قبل از بکار بردن آن انجام گیرد.پیروی از دستورالعمل استفاده از این ماده جهت جلوگیری از آسیب رسانی به افراد و تجهیزات بسیار مهم است.
پر اکسید هیدروژن 50% که با نیترات نقره تثبیت شده است یک ضد عفونی کننده بسیار موثر و بوده که آسیبی به خطوط آبخوری نمی رساند.
۴-زمان تجویز مواد دیگر در آب آشامیدنی طیور،بهتر است از مصرف کلر و سایر ضد عفونی کننده ها ممانعت بعمل آید.کلر،واکسن ها را غیرفعال کرده و تاثیر بعضی از داروها را کاهش می دهد.استفاده از کلر و یا سایر ضد عفونی کننده ها را پس از اتمام مصرف دارو،واکسن و... از سر بگیرید.
5-دستورالعمل های بهداشت خطوط آبخوری می تواند تابعی از مقررات محلی باشد.لطفا با کارشناسان محلی در تماس بوده و همواره از دستور العمل های کارخانه سازنده پیروی کنید.
 
رامین قاسم نتاج

رامین قاسم نتاج

اخراجی موقت
....................پر ریزی مرغ................

....................پر ریزی مرغ................

یکی از خصوصیات فیزیولوژیکی و طبیعی پرندگان پرریزی است که پس از یک سال تخمگذاری شروع می شود . در این موقع مرغ پرهای خود را از دست داده و به جای آنها پرهای جدیدی ظاهر می شود .این عمل حدود ۲ ماه به طول می انجامد و در این مدت ، تخمگذاری مرغ متوقف می شود زیرا پروتئین مصرفی برای نگهداری و رشد پرها و نیز تولید تخم کافی نخواهد بود ، لذا تخمگذاری متوقف گشته تا پروتئین مصرفی صرف رشد پرهای جدید شود .
یک مرغ تخمگذار خوب پرریزی را تا ۱۵ ماه پس از شروع تخمگذاری شروع نمی کند و این مرغان ممکن است در زمان پرریزی به تخمگذاری ادامه دهند ولی تولید آنها کمتر از زمانی است که پرریزی ندارند . بر عکس مرغانی که تخمگذار نیستند پرریزی را ۸ تا ۹ ماه پس از سن بلوغ شروع می کنند و در دوره پرریزی آنها نیز بیش از دو ماه طول می کشد . پاره ای از عوامل محیطی باعث می شود که پرریزی زودتر از زمان معمول خود شروع شود که از آن میان ۱- افزایش حرارت محیط ۲- کاهش در مصرف آب و غذا به هر دلیل ۳- کاهش ساعات نور و ۴- وجود انگلها و جابجائی گله را می توان نام برد . ریختن پرها به ترتیب معینی صورت می گیرد بدین ترتیب که ابتدا پرهای سر و گردن سپس بدن و بالها و نها یتا” پرهای دم ریخته می شود . پرها قبل از ریخته شدن طراوت و شفافیت خود را از دست داده و پژمرده می گردند .
پرریزی مصنوعی را معمولا” کسانی انجام می دهند که می خواهند گله را برای سال دوم تخمگذاری نگهداری کنند ولی اکثر مرغداران چه تولید کنندگان تخم مرغ و چه دارندگان مرغ مادر گله خود را برای سال دوم نگهداری نمی کنند زیرا اولا” در سال دوم تولید به اندازه سال اول نیست ، ثانیا” مصرف خوراک نسبت به سال اول بالا می رود ، ثالثا” در تمام مدت پرریزی که دو ماه بطول می انجامد بدون اینکه تولیدی وجودداشته باشد بایستی به آنها غذا داد ، بعلاوه باروری و جوجه دهی در سال دوم نیز کاهش می یابد .
برای اینکه مرغی را به پرریزی وادار کرد بایستی آب و غذا را در روز اول از دسترس مرغ خارج نمود . در روز دوم فقط اب داده می شود و دو سه روز بعد بجای غذا از سبوس یا هر غذای حجیم دیگر استفاه می شود . مرغ ها در روز باید دو بار تغذیه شوند . این عمل تا موقعی که ۵ پر اولیه ریخته شود ادامه می یابد و پس از آن به تدریج غذای معمولی داده می شود .
علاوه بر این روش با کاهش مقدا ر نمک جیره و یا مصرف مقادیر زیاد روی (Zn) (۱۵۰۰۰تا ۲۰۰۰۰ قسمت در میلیون ) می توان پرریزی اجباری را بوجود آورد . روشهای بکار برده شده برای پرریزی شامل :
۱- محدودیت آب و غذا
۲- تزریق پروژسترون (mg40)
3- مصرف ۶ کلرو دلتا – ۱۷ استوکسی پروژستون(در مقادیر مختلف ) .
۴- مصرف ۱۵۰۰۰ قسمت در میلیون روی
تمام روشها بطور مؤثر باعث شروع پرریزی می گردد . کاهش درصد پروتئین پرریزی را شدت می بخشد . کیفیت تخم مرغ در مرغهائی که وادار به پرریزی شده اند ، پس از شروع تخمگذاری مجددا” بالا رفته ولی پس از ۳ تا ۵ ماه دوباره کاهش می یابد . آزمایشات نشان داده اند که واحدها و[۲] که در شروع مجدد تخمگذاری در سال دوم حدود ۸۴ بود پس از ۲ ماه تخمگذاری مجددا” به ۷۵ رسید .
پرریزی اجباری :
وادار کردن مرغ به پرریزی قبل از زمان طبیعی اصطلاحا” پرریزی اجباری [۳] نام دارد . هدف از این کار یکی به علت پایین بودن قیمت تخم مرغ دربازار است که معمولا” دو ماه زودتر از زمان طبیعی می توان مرغ را وادار به پرریزی نمود تا در فصلی که قیمت تخم مرغ بالاتر می رود مرغ ها تولید مجدد داشته باشند . دلیل دیگر پائین آمدن کیفیت تخم مرغ و پوسته آن است که برای بهبود کیفیت تخم ها مرغ را وادار به پرریزی می کنند . بعد از شروع مجدد تخمگذاری کیفیت تخم مرغ بالا می رود .
افزودن ید به جیره باعث کاهش تخمگذاری می شود و اگر مقدار ید اضافه شده به ۵۰۰۰ فسمت در میلیون برسد تولید کاملا” متوقف می گردد . یک هفته پس از قطع ید در جیره تخمگذاری به حالت اولیه بر می گردد . با کاهش تولید پرها ریخته نمی شود ولی بعضی از مرغ های بالغ پرریزی را از خودشان می دهند . تخمک های کامل در تخمدان مرغ ها مشاهده می شود ، ولی تخمک اندازی صورت نمی گیرد . با مصرف ید وزن تخم مرغ ها کاهش می یابند ، ولی سه هفته پس از قطع مصرف ید وزن تخم مرغ ها بحالت طبیعی می رسد . مصرف ید تأثیری در باروری نداشته ولی در اثر آن تلفات جنینی ، کاهش جوجه دهی و تأخیر در خروج جوجه ها مشاهده می گردد .
مصرف جیره بدون نمک نیز سبب کاهش در مصرف غذا و وزن بدن و همچنین کاهش تخمگذاری می گردد . دستگاه تولید مثل مرغ های تغذیه شده با جیره ای فاقد نمک نسبت به گروه شاهد ، ۲۵ درصد تحلیل رفته بنظر می رسد . پس از توقف تخمگذاری ، تولید تخم مرغ و وزن آن در مرغهای وادار شده به پرریزی بیشتر از گروه شاهد است.کیفیت پوسته و کیفیت داخل تخم مرغ در مرغهای تغذیه شده با جیره فاقد نمک بهتر از گروه شاهد است .
منبع :

دکتر علیرضا همایونی مهر
 
برای ارسال پاسخ شما باید وارد سیستم شوید.
Similar threads
Thread starter عنوان تالار پاسخ ها تاریخ
P راه اندازی مرغداری مرغ تخمگذار مرغداری و طیور 1
mani24 ضدعفونی سالن مرغداری مرغداری و طیور 2
M بهبود عملکرد در واحدهای مرغداری گوشتی مرغداری و طیور 1
S اجاره مرغداری مرغداری و طیور 0
G روشهای مرغداری مرغداری و طیور 1

Similar threads

بالا