داغداغان درختی است برگریز از خانواده cannabaceae که بومی ایران و مناطق مدیترانه ای میباشد.
داغداغان در آمريكای شمالی،جنوب شرقی اروپا، خاور دور، قفقاز، مناطق مديترانه‌ای ، شمال آفريقا و جنوب غرب آسيا ديده میشود.
رویشگاه این درخت مناطق سنگلاخی و باغچه‌ها و ایوان‌های طبیعی است و در جنگل های شمال ایران تقریباً دور از ساحل انتشار دارد و از ارسباران و طوالش تا گلی داغ پراکنده و مخلوط با درخت های بلوط دیده می شود و تا قسمتی از ارتفاعات میان بند داخل می شود.
این درخت درختی مقدس است و در اطراف امامزاده ها به فور دیده میشود.
درخت داغداغان در آبخیزداری و ایجاد پوشش در نقاط سنگلاخی کاربرد دارد. کشت داغداغان موجب ایجاد امنیت در برابر خطرات سیل، فرسایش خاک و ریزش کوه و غیره میشود.
در ایران باستان از درخت "تا" برای نشانه‌گذاری محل اموال زیرخاکی استفاده می‌شده‌است.
این درخت در فرهنگ مردم خراسان جنوبی و ترکمن ها ، مقدس و محترم است.
ترکمن‌ها چوب آن را به شکل خاص تراشیده و به گردن کودک می‌آویزند تا چشم نخورد. در خراسان بویژه در زیبد چوب تراشیده آن بصورت + را بر بازوی کودکان می بستند تا از چشم بد و بیماری در امان باشند.
نقش داغداغان هم برای جلوگیری از "نظر خوردن" در فرش ترکمنی بافته میشود.
اين درخت توانايی رويش در ارتفاعات بالا و شرايط سخت را داراست و ريشه های قوی آن ، در شكاف صخره‌ها نفوذ می كند باعث متلاش شدن آن ها شده و به همین خاطر، به درخت صخره‌شكن نیز مشهور می باشد.
داغداغان بیشتر به عنوان یک گیاه زینتی کاشت میشود زیرا در برابر آلودگی هوا مقاوم است و طول عمر زیادی دارد.
این درخت بین 20 تا 25 متر رشد میکند قطر تنه آن در حدود یک متر میباشد.
پوست تنه این درخت مقاوم ، صاف و خاکستری میباشد.
برگ درخت داغداغان زبر و خشن و كاغذی، نامتقارن با نوك كشيده و روی برگ به رنگ سبز تيره و پشت آن نقره‌ای يا خاكستری است و لبه ی آن دندانه دارد.
طول برگها بین 5 تا 15 سانتیمتر میباشد.
گل های کوچک و منفرد آن که در کناره برگ ها ظاهر می شوند، به رنگ سفید مایل به سبز و دارای دم گلی نسبتاً دراز هستند این گل ها که همزمان با برگ به روی شاخه ها ظاهر می گردند، پس از آمیزش به میوه ای بیضوی مدور تبدیل می شوند.
گل ها همزمان هم نر هستند هم ماده و در فصل بهار شکوفا میشوند و جنبه زینتی ندارند.
دانه ها در ماه مهر رسیده میشوند.
میوه این درخت کوچک ، تیره و بنفش رنگ و توت مانند میباشد یک سانتیمتر عرض دارد خوردنی است و دارای مزه شیرینی میباشد.
این میوه ها برای پرندگان جذاب میباشند.
نگهداری از این درخت به شرح زیر میباشد:
به طر کلی این درخت مناسب آب و هوای مدیترانه ای میباشد و در آن نواحی رشد بهتری دارد.
نور: بهتر است در آفتاب کامل قرار داشته باشد.( این درخت نمیتواند در سایه رشد کند.)
خاک: خاک شنی ، لومی خوب زهکشی شده ، خاک مناسب میباشد .
در اکثر خاکها میتواند رشد کند حتی اگر زیاد غنی نباشد.
دما: دمای مناسب دمای بین 16 تا 21 درجه است.
این درخت طاقت خشکسالی را دارد و نیاز به آبیاری زیادی ندارد.
خواص این گیاه به شرح زیر می باشد:
ـ خوردن میوه ی داغداغان عادت ماهیانه را باز می کند و دل درد را درمان می کند.
- برای از بین بردن ورم ها و کوفتگی ها، پودر شاخه و ریشه ی داغداغان را روی آن ضماد کنید.
خوردن پودر چوب داغداغان به مقدار کم، زخم روده و معده را درمان می کند.
خوردن جوشانده آن به درمان اسهال و زخم معده کمک می کند .
از پوست آن برای درست کردن رنگ زرد استفاده می شود.
چوب درخت داغداغان ، صنعتی است. در ساختن قنداق تفنگ ، عصاو دسته اشیاء فلزی کاربرد دارد و همچنین در منبت کاری مورد استفاده می باشد.
تکثیر این درخت به روش کاشت بذر میباشد:
وقتی دانه ها رسیده شدند در ماه بهمن و یا اسفند آن ها را در گلخانه و در یک قاب سرد بکارید (در اینصورت جوانه زنی بهتر صورت می گیرد.)
ممکن است 12 ماه طول بکشد تا جوانه زنی صورت بگیرد ، وقتی جوانه ها به اندازه کافی بزرگ شدند آنها را به گلدانهای مجزا منتقل کنید و در بهار و یا تابستان آنها را به بیرون از گلخانه انتقال دهید.
بیماری خاصی این گیاه را تهدید نمیکند در مقابل قارچ عسل نیز مقاوم میباشد.
www.masiid.blogfa.com
داغداغان در آمريكای شمالی،جنوب شرقی اروپا، خاور دور، قفقاز، مناطق مديترانه‌ای ، شمال آفريقا و جنوب غرب آسيا ديده میشود.
رویشگاه این درخت مناطق سنگلاخی و باغچه‌ها و ایوان‌های طبیعی است و در جنگل های شمال ایران تقریباً دور از ساحل انتشار دارد و از ارسباران و طوالش تا گلی داغ پراکنده و مخلوط با درخت های بلوط دیده می شود و تا قسمتی از ارتفاعات میان بند داخل می شود.
این درخت درختی مقدس است و در اطراف امامزاده ها به فور دیده میشود.
درخت داغداغان در آبخیزداری و ایجاد پوشش در نقاط سنگلاخی کاربرد دارد. کشت داغداغان موجب ایجاد امنیت در برابر خطرات سیل، فرسایش خاک و ریزش کوه و غیره میشود.
در ایران باستان از درخت "تا" برای نشانه‌گذاری محل اموال زیرخاکی استفاده می‌شده‌است.
این درخت در فرهنگ مردم خراسان جنوبی و ترکمن ها ، مقدس و محترم است.
ترکمن‌ها چوب آن را به شکل خاص تراشیده و به گردن کودک می‌آویزند تا چشم نخورد. در خراسان بویژه در زیبد چوب تراشیده آن بصورت + را بر بازوی کودکان می بستند تا از چشم بد و بیماری در امان باشند.
نقش داغداغان هم برای جلوگیری از "نظر خوردن" در فرش ترکمنی بافته میشود.
اين درخت توانايی رويش در ارتفاعات بالا و شرايط سخت را داراست و ريشه های قوی آن ، در شكاف صخره‌ها نفوذ می كند باعث متلاش شدن آن ها شده و به همین خاطر، به درخت صخره‌شكن نیز مشهور می باشد.
داغداغان بیشتر به عنوان یک گیاه زینتی کاشت میشود زیرا در برابر آلودگی هوا مقاوم است و طول عمر زیادی دارد.
این درخت بین 20 تا 25 متر رشد میکند قطر تنه آن در حدود یک متر میباشد.
پوست تنه این درخت مقاوم ، صاف و خاکستری میباشد.
برگ درخت داغداغان زبر و خشن و كاغذی، نامتقارن با نوك كشيده و روی برگ به رنگ سبز تيره و پشت آن نقره‌ای يا خاكستری است و لبه ی آن دندانه دارد.
طول برگها بین 5 تا 15 سانتیمتر میباشد.
گل های کوچک و منفرد آن که در کناره برگ ها ظاهر می شوند، به رنگ سفید مایل به سبز و دارای دم گلی نسبتاً دراز هستند این گل ها که همزمان با برگ به روی شاخه ها ظاهر می گردند، پس از آمیزش به میوه ای بیضوی مدور تبدیل می شوند.
گل ها همزمان هم نر هستند هم ماده و در فصل بهار شکوفا میشوند و جنبه زینتی ندارند.
دانه ها در ماه مهر رسیده میشوند.
میوه این درخت کوچک ، تیره و بنفش رنگ و توت مانند میباشد یک سانتیمتر عرض دارد خوردنی است و دارای مزه شیرینی میباشد.
این میوه ها برای پرندگان جذاب میباشند.
نگهداری از این درخت به شرح زیر میباشد:
به طر کلی این درخت مناسب آب و هوای مدیترانه ای میباشد و در آن نواحی رشد بهتری دارد.
نور: بهتر است در آفتاب کامل قرار داشته باشد.( این درخت نمیتواند در سایه رشد کند.)
خاک: خاک شنی ، لومی خوب زهکشی شده ، خاک مناسب میباشد .
در اکثر خاکها میتواند رشد کند حتی اگر زیاد غنی نباشد.
دما: دمای مناسب دمای بین 16 تا 21 درجه است.
این درخت طاقت خشکسالی را دارد و نیاز به آبیاری زیادی ندارد.
خواص این گیاه به شرح زیر می باشد:
ـ خوردن میوه ی داغداغان عادت ماهیانه را باز می کند و دل درد را درمان می کند.
- برای از بین بردن ورم ها و کوفتگی ها، پودر شاخه و ریشه ی داغداغان را روی آن ضماد کنید.
خوردن پودر چوب داغداغان به مقدار کم، زخم روده و معده را درمان می کند.
خوردن جوشانده آن به درمان اسهال و زخم معده کمک می کند .
از پوست آن برای درست کردن رنگ زرد استفاده می شود.
چوب درخت داغداغان ، صنعتی است. در ساختن قنداق تفنگ ، عصاو دسته اشیاء فلزی کاربرد دارد و همچنین در منبت کاری مورد استفاده می باشد.
تکثیر این درخت به روش کاشت بذر میباشد:
وقتی دانه ها رسیده شدند در ماه بهمن و یا اسفند آن ها را در گلخانه و در یک قاب سرد بکارید (در اینصورت جوانه زنی بهتر صورت می گیرد.)
ممکن است 12 ماه طول بکشد تا جوانه زنی صورت بگیرد ، وقتی جوانه ها به اندازه کافی بزرگ شدند آنها را به گلدانهای مجزا منتقل کنید و در بهار و یا تابستان آنها را به بیرون از گلخانه انتقال دهید.
بیماری خاصی این گیاه را تهدید نمیکند در مقابل قارچ عسل نیز مقاوم میباشد.
www.masiid.blogfa.com