dr.bita
عضو جدید
همیشه این سوال مطرح بوده، و کتابها و مکتبها در جواب آن آمده. لکن کمتر به این جوابها اهمیت داده می شود.
غالباً جوابها جنبه نظری دارند و حالت شعار گونه آنها باعث می شود آنها را جدی نگیریم.
برخی خوشبختی را در پول، بعضی در قدرت، برخی در دینداری، بعضی در خوشگذرانی و ... می بینند.
اما درواقع آنچه انسانها در قالب های مختلف می خواهند، همه یکیست، و آن آرامش درون است
و گاه بی آنکه بدانند چه می خواهند، چیز دیگری را به اشتباه جای آن طلب می کنند.
آنچه آرامش یا عدم آرامش درون را باعث می شود، خواسته های ماست.
اگر تنها ثروت بخواهیم، داشتنش با آن کیفیت مطلوب، آرامش درون ماست.
برای هر انسان، دو جهان قابل تصور است. جهان درون که همان خواستهای اوست، و جهان برون که دنیاست و همان
است که همه می دانیم و عمر خود را غالباً صرف آن می کنیم.
ما می خواهیم با ایجاد تغییرات در جهان برون، آنچه در درون خواسته ایم را تحقق بخشیم.
انسان موجودیست ضعیف و او را یارای تغییرات جهان برون، آن گونه که می خواهد نیست.
پس:
شاید همواره خواستن برایش توانستن نیست و هیچگاه آن خوشبختی که درذهن دارد کاملا محقق نخواهد بود.
اما اگر به یاد آوریم جهان درون را، انسان را موجودی عظیم میابیم. که می تواند هر چه می خواهد را بخواهد!
پس می تواند با خواسته های درست و معقول، و تلاش و امید در جهت رسیدن
به آن ها در شرایط خاص فردی خود هر آنچه هست، خوشبخت باشد.
