الف) فعال کننده ها
به عنوان اولین قدم، جزوات MSDS فعال کننده های مورد استفاه در کارگاه تان را به دقت مطالعه کنید.
در صنایع پلاستیک های تقویت شده الزاما تعداد زیادی مواد خطرناک شیمیایی بایست نگهداری و استفاده شوند. غالب فعال کننده هایی که برای پلی استرها استفاده می گردند از خانواده پراکسیدها همانند متیل اتیل کیتون پراکسیدها و یا بنزوئیل پراکسیدها می باشند. با توجه به ساختار آنها، پراکسیدهای آلی معمولا بسیار قابل اشتعال بوده و می توانند در شرایط مساعد با واکنش تجزیه موجب انفجار نیز بشوند. فعال کننده های معتبری که در بازار موجود می باشند جهت تعیین میزان خطرات احتمالی در شرایط متفاوتی از جمله مقاومت در برابرحرارت، حساسیت به شوک، سرعت احتراق، نقطه اشتعال، پایداری در نگهداری دراز مدت و حساسیت به باز شدن درب آنها در اثر ایجاد فشار آزمایش می شوند. اطلاعات محصولات مورد نظر را از تولیدکنندگان آنها درخواست نموده تا میزان خطرات احتمالی آنها را شناسایی کرده تا بتوانید در مواقع لازم نسبت به دور ریختن و از بین بردن مقادیر ناخواسته و یا فاسد شده اقدام کنید.
ساختمان محل نگهداری فعال کننده باید به دور از محیط کار بوده و تنها مقادیر مورد نیاز کار روزانه از فعال کننده مورد نظر به داخل کارگاه آورده شود.
هیچ گاه نباید اجازه دهید فعال کننده با شتاب دهنده به طور مستقیم ترکیب شود الا در هنگامی که شتاب دهنده با مقادیر زیادی از رزین مخلوط شده باشد. بهترین راه انجام این کار این است که ابتدا شتاب دهنده را با رزین مخلوط کرده تا جایی که یک مخلوط کاملا یکنواخت به دست آید و سپس فعال کننده را به آن اضافه می کنید.
قاعده کلی این است که مکان های متفاوتی را برای نگهداری و اختلاط فعال کننده و شتاب دهنده در نظر داشت (هر کدام در مکانهای مختلف با فاصله زیاد و مجزا از محیط اصلی کار).
این حقیقت که تنها مقدار بسیار کمی از فعال کننده پراکسیدی می تواند تغییرات عمده ای در حالات فیزیکی رزین پلی استر ایجاد نماید خود تاکیدی بر اهمیت پیروی از کلیه اسناد و مدارک فنی (TDSMSDS,) همراه این محصولات باشد. عدم پیروی از دستورات ارائه شده مورد نظر نه تنها می تواند موجب عملکرد نامطلوب فعال کننده باشد بلکه در برخی موارد می تواند منجر به تجزیه انفجاری آن نیز گردد.
پراکسیدهای آلی را نمی بایست در معرض هیچ گونه منبع حرارتی مانند نور مستقیم خورشید، لوله های بخار، رادیاتورها، نزدیک شعله های آتش و یا جرقه قرار داد. حرارت ممکن است موجب تجزیه انفجاری پراکسیدها شود مضافا اینکه چنانچه به شعله نزدیک شوند آتش گرفته و خواهند سوخت. هیچگاه از شرایط و یا دمای قابل نگهداری توصیه شده در اطلاعات داده شده توسط سازنده پراکسید تخطی نکنید.
همیشه آلودگی یکی از مواردی است که می تواند در نگهداری و استفاده از فعال کننده های پراکسیدی ایجاد خطر کند.
به عنوان اولین قدم، جزوات MSDS فعال کننده های مورد استفاه در کارگاه تان را به دقت مطالعه کنید.
در صنایع پلاستیک های تقویت شده الزاما تعداد زیادی مواد خطرناک شیمیایی بایست نگهداری و استفاده شوند. غالب فعال کننده هایی که برای پلی استرها استفاده می گردند از خانواده پراکسیدها همانند متیل اتیل کیتون پراکسیدها و یا بنزوئیل پراکسیدها می باشند. با توجه به ساختار آنها، پراکسیدهای آلی معمولا بسیار قابل اشتعال بوده و می توانند در شرایط مساعد با واکنش تجزیه موجب انفجار نیز بشوند. فعال کننده های معتبری که در بازار موجود می باشند جهت تعیین میزان خطرات احتمالی در شرایط متفاوتی از جمله مقاومت در برابرحرارت، حساسیت به شوک، سرعت احتراق، نقطه اشتعال، پایداری در نگهداری دراز مدت و حساسیت به باز شدن درب آنها در اثر ایجاد فشار آزمایش می شوند. اطلاعات محصولات مورد نظر را از تولیدکنندگان آنها درخواست نموده تا میزان خطرات احتمالی آنها را شناسایی کرده تا بتوانید در مواقع لازم نسبت به دور ریختن و از بین بردن مقادیر ناخواسته و یا فاسد شده اقدام کنید.
ساختمان محل نگهداری فعال کننده باید به دور از محیط کار بوده و تنها مقادیر مورد نیاز کار روزانه از فعال کننده مورد نظر به داخل کارگاه آورده شود.
هیچ گاه نباید اجازه دهید فعال کننده با شتاب دهنده به طور مستقیم ترکیب شود الا در هنگامی که شتاب دهنده با مقادیر زیادی از رزین مخلوط شده باشد. بهترین راه انجام این کار این است که ابتدا شتاب دهنده را با رزین مخلوط کرده تا جایی که یک مخلوط کاملا یکنواخت به دست آید و سپس فعال کننده را به آن اضافه می کنید.
قاعده کلی این است که مکان های متفاوتی را برای نگهداری و اختلاط فعال کننده و شتاب دهنده در نظر داشت (هر کدام در مکانهای مختلف با فاصله زیاد و مجزا از محیط اصلی کار).
این حقیقت که تنها مقدار بسیار کمی از فعال کننده پراکسیدی می تواند تغییرات عمده ای در حالات فیزیکی رزین پلی استر ایجاد نماید خود تاکیدی بر اهمیت پیروی از کلیه اسناد و مدارک فنی (TDSMSDS,) همراه این محصولات باشد. عدم پیروی از دستورات ارائه شده مورد نظر نه تنها می تواند موجب عملکرد نامطلوب فعال کننده باشد بلکه در برخی موارد می تواند منجر به تجزیه انفجاری آن نیز گردد.
پراکسیدهای آلی را نمی بایست در معرض هیچ گونه منبع حرارتی مانند نور مستقیم خورشید، لوله های بخار، رادیاتورها، نزدیک شعله های آتش و یا جرقه قرار داد. حرارت ممکن است موجب تجزیه انفجاری پراکسیدها شود مضافا اینکه چنانچه به شعله نزدیک شوند آتش گرفته و خواهند سوخت. هیچگاه از شرایط و یا دمای قابل نگهداری توصیه شده در اطلاعات داده شده توسط سازنده پراکسید تخطی نکنید.
همیشه آلودگی یکی از مواردی است که می تواند در نگهداری و استفاده از فعال کننده های پراکسیدی ایجاد خطر کند.