خبر های روز هوا فضا
- شروع کننده موضوع eliz
- تاریخ شروع
mr.rohalamin
اخراجی موقت
انهدام اولين F-16 نيروي هوائي آمريكا براي توسعه برنامه QF-16
انهدام اولين F-16 نيروي هوائي آمريكا براي توسعه برنامه QF-16
انهدام اولين F-16 نيروي هوائي آمريكا براي توسعه برنامه QF-16
انهدام اولين F-16 نيروي هوائي آمريكا براي توسعه برنامه QF-16
شركت بوئينگ به عنوان پيمانكار طرح تبديل F-16 هاي غير عملياتي به QF-16 آزمايشاتي را در اين راستا در دست اقدام دارد. در تاريخ 16 آگوست يك فروند F-16 نيروي هوائي آمريكا در راستاي توسعه برنامه تبديل به QF-16 منهدم گشت. مهندسين خواهند توانست با آناليز و جمع آوري ديتاي اين انفجار به تحليل برنامه هاي توسعه QF-16 بپردازند. به گفته يكي از مسئولين پروژه، ديدن انفجار يك F-16 بدين شكل بسيار غم انگيز است اما از طرف ديگر اين باعث خواهد شد تا F-16 ما را به قابليتهاي يك هدف پرنده بدون سرنشين نسل 4 هدايت كند. QF-16 قرار است تا جانشين QF-4 در نيروي هوائي آمريكا گشته و به عنوان يك هدف هوائي نسل 4 با مقياس كامل براي ارزيابي سلاح هاي هوا به هوا و زمين به هوا به كار گماشته شود.
در اين راستا، مهندسين بوئينگ در حال تبديل F-16 هاي غير عملياتي به اهداف هوائي (بدون خلبان) ميباشند . اين فرصتي براي طراحان تسليحات مدرن است تا سلاح هاي خود را با يك هواپيماي مدرن آزمايش نموده و همچنين فرصتي براي آموزش خلبانان جنگنده ها ميباشد تا خود را در تقابل با يك جنگنده با كيفيت نسل 4 ببينند. اولين فروند QF-16 طبق برنامه زمان بندي در سال 2014 تحويل نيروي هوائي آمريكا خواهد شد. در تاريخ 22 آوريل 2010 اولين فروند F-16 براي تبديل به هدف هوائي به كارخانجان بوينگ واقع در Cecil Field, Jacksonville, Florida وارد شد. 6 فروند F-16 (قديمي) در فاز توسعه براي تست مهندسي و ارزيابي دستخوش تغييرات خواهند گشت.
QF-4 Phantom با هدايت از راه دور و بدون خلبان
در اين راستا، مهندسين بوئينگ در حال تبديل F-16 هاي غير عملياتي به اهداف هوائي (بدون خلبان) ميباشند . اين فرصتي براي طراحان تسليحات مدرن است تا سلاح هاي خود را با يك هواپيماي مدرن آزمايش نموده و همچنين فرصتي براي آموزش خلبانان جنگنده ها ميباشد تا خود را در تقابل با يك جنگنده با كيفيت نسل 4 ببينند. اولين فروند QF-16 طبق برنامه زمان بندي در سال 2014 تحويل نيروي هوائي آمريكا خواهد شد. در تاريخ 22 آوريل 2010 اولين فروند F-16 براي تبديل به هدف هوائي به كارخانجان بوينگ واقع در Cecil Field, Jacksonville, Florida وارد شد. 6 فروند F-16 (قديمي) در فاز توسعه براي تست مهندسي و ارزيابي دستخوش تغييرات خواهند گشت.
QF-4 Phantom با هدايت از راه دور و بدون خلبان
براي سالها، QF-4، استاندارد نيروي هوائي آمريكا براي شليك موشك محسوب ميشد. قرار بر اين است تا از سال 2014 هوپيماي مانورپذيرتر F-16 جايگزين شود.
7 جولاي 2010
defense industry daily
7 جولاي 2010
defense industry daily
nobody!
عضو جدید
این ایده عجیب زائیده ی ذهن مهندسان ناسا و یکسری از اخترشناسان آمریکایی ست که معتقدند این روش حدود ۶ بیلیون سال به عمر سیاره ما اضافه میکند، به عبارت دیگر عمر مفید زمین ۲ برابر خواهد شد! برای این کار طرح هایی هم ارائه داده اند
جالب است بدانید که برای این کار نیاز به نیروی عظیمی‌برای حرکت دادن کره زمین نیست.. فقط کافی ست یک ستاره ی دنباله دار را به سمت زمین هدایت کنند.
دکتر Laughlin که در مرکز تحقیقات ناسا در کالیفرنیا کار میکند گفته است که برای این کار فقط لازم است یک ستاره ی دنباله دار و یا شهاب آسمانی را به سمت زمین هدایت کنیم به طوری که با سرعت از کنار و نزدیک زمین رد بشود و به این طریق میتوان از نیروی گرانشی شهاب که روی زمین اثر خواهد گذاشت استفاده کرد. در نتیجه ی اینکار سرعت مداری زمین افزایش پیدا میکند و به یک مدار بالاتر می‌رود که از خورشید دورتر است و به این ترتیب به یک منطقه ی خنک تر هدایت می‌شویم.
همچنین این مهندسان گفته اند که پس از این کار، باید این ستاره ی دنباله دار را به سوی زحل یا مشتری هدایت کرد تا روند رو به عقب اتفاق بیفتد و انرژیش را از یکی از این ۲ سیاره غول آسا بگیرد. بعدها مدارش آن را دوباره به سمت زمین برخواهد گرداند و این روند همچنان تکرار خواهد شد!
این گروه گفته اند که هدفشان در نجات کره زمین کاملا جدی ست و تنها چیزی که احتیاج دارند پرتاب یک موشک شیمیایی به یک شهاب آسمانی یا ستاره ی دنباله دار است که در زمان مقرر باعث آتش گرفتنش بشود که چنین دانشی همین حالا هم وجود دارد!
این طرح جنبه های نگران کننده ی زیادی دارد. مهندسین هوافضا باید برای هدایت شهاب و یا ستاره ی دنباله دار به سمت زمین نهایت دقت را بکنند زیرا کوچک ترین اشتباهی در این زمینه، کره زمین رو به مداری جلوتر خواهد برد (مدار آتش) و عواقب ویرانگری را در پی خواهد داشت. کباب شدن محیط زیست زمین کم ترین آن ها خواهد بود.
جالب است بدانید که برای این کار نیاز به نیروی عظیمی‌برای حرکت دادن کره زمین نیست.. فقط کافی ست یک ستاره ی دنباله دار را به سمت زمین هدایت کنند.
دکتر Laughlin که در مرکز تحقیقات ناسا در کالیفرنیا کار میکند گفته است که برای این کار فقط لازم است یک ستاره ی دنباله دار و یا شهاب آسمانی را به سمت زمین هدایت کنیم به طوری که با سرعت از کنار و نزدیک زمین رد بشود و به این طریق میتوان از نیروی گرانشی شهاب که روی زمین اثر خواهد گذاشت استفاده کرد. در نتیجه ی اینکار سرعت مداری زمین افزایش پیدا میکند و به یک مدار بالاتر می‌رود که از خورشید دورتر است و به این ترتیب به یک منطقه ی خنک تر هدایت می‌شویم.
همچنین این مهندسان گفته اند که پس از این کار، باید این ستاره ی دنباله دار را به سوی زحل یا مشتری هدایت کرد تا روند رو به عقب اتفاق بیفتد و انرژیش را از یکی از این ۲ سیاره غول آسا بگیرد. بعدها مدارش آن را دوباره به سمت زمین برخواهد گرداند و این روند همچنان تکرار خواهد شد!
این گروه گفته اند که هدفشان در نجات کره زمین کاملا جدی ست و تنها چیزی که احتیاج دارند پرتاب یک موشک شیمیایی به یک شهاب آسمانی یا ستاره ی دنباله دار است که در زمان مقرر باعث آتش گرفتنش بشود که چنین دانشی همین حالا هم وجود دارد!
این طرح جنبه های نگران کننده ی زیادی دارد. مهندسین هوافضا باید برای هدایت شهاب و یا ستاره ی دنباله دار به سمت زمین نهایت دقت را بکنند زیرا کوچک ترین اشتباهی در این زمینه، کره زمین رو به مداری جلوتر خواهد برد (مدار آتش) و عواقب ویرانگری را در پی خواهد داشت. کباب شدن محیط زیست زمین کم ترین آن ها خواهد بود.
naser-khalili
عضو جدید
چگونه از سانحه سقوط هواپیما جان سالم بدر ببریم؟
چگونه از سانحه سقوط هواپیما جان سالم بدر ببریم؟
احتمال این که در یک پرواز خطوط هوایی تجاری با بد شانسی مرگ روبه رو شویم ۱ در ۹ میلیون می باشد.
احتمال این که در یک پرواز خطوط هوایی تجاری با بد شانسی مرگ روبه رو شویم ۱ در ۹ میلیون می باشد. البته اشتباهات زیادی در ارتفاع ۳۳۰۰۰ پایی بالی زمین می تواند اتفاق بیافتد و اگر بدشانسی شما در حدی باشد که در حین مسافرت چنین چیزی اتفاق بیافتد، تصمیمی که می گیرید می تواند تفاوت بین مرگ و زندگی باشد.
خطوط هواپیمایی در اطراف جهان هم اکنون ۲.۵ میلیارد مسافر در سال حمل می کنند و علی رغم خطرهای بالقوه موتورهای جت در آسمان و سفر در چند مایلی بالاتر از زمینه و درون یک قطعه فلز سنگین- این مسافرت ها بطرز شگفت انگیزی ایمن هستند.
در واقع احتمال این که در یک پرواز خطوط هوایی تجاری با بد شانسی مرگ روبه رو شویم ۱ در ۹ میلیون می باشد. البته اشتباهات زیادی در ارتفاع ۳۳۰۰۰ پایی بالی زمین می تواند اتفاق بیافتد و اگر بدشانسی شما در حدی باشد که در حین مسافرت چنین چیزی اتفاق بیافتد، تصمیمی که می گیرید می تواند تفاوت بین مرگ و زندگی باشد. بخاطر داشته باشید که حدود ۹۵ درصد از سوانح هواپیماها نجات یافتگانی دارند بنابراین چنان چه بدترین چیز اتفاق بیافتد بد شانسی شما به بدی که فکر می کنید نخواهد بود.
۱) این طور لباس بپوشید:
شلوار بلند / کفش های راحت و محکم بنددار:
البته ممکن است بخواهید که در طول پرواز راحت باشید یا با کلاس به نظر بیایید، اما حرکت سریع در لاشه هواپیما با کفش های صندل یا پاشه بلند، مشکل است. لباس های گشاد و غیر ساده همچنین این خطر را دارد که با درگیر شدن با موانعی در فضای محدود داخل هواپیما پاره شوند. اگر می دانید که پرواز در مناطق سرد صورت می گیرند، لباس مناسب به تن کنید و بالا تنه خود را با ژاکتی بپوشانید. لازم است که در صورت سقوط برای نجات یافتن خود را گرم نگه دارید. حتی اگر احتیاجی به توجه به این مورد (سردی هوا) وجود نداشته باشد. هر چه بیشتر پوشیده باشید در هنگام برخورد با زمین کمتر دچار جراحات یا سوختگی های جدی می شوید. ارجحیت با لباس های پشمی و کتانی است زیرا کمتر در معرض خطر آتش سوزی می باشند. در هنگام پرواز بر فراز آب ها، لباس پشمی بر کتانی برتری دارد، زیرا پشم نسبت به کتان کمتر خاصیت عایق بودن خود را در هنگام مرطوب شدن از دست می دهد.
۲) صندلی های مناسبی برای خود بگیرید:
در مراحل اولیه برخورد، امکان نجات بیشتر است و نجات از یک سانحه سقوط بستگی به این دارد که با چه سرعتی از هواپیما خارج شوید. بهتر است که صندل هایی را بگیرید که تا حد ممکن به درب های خروجی نزدیک باشند و صندل هایی ردیف میانی ارجحیت بیشتری دارند. بعلاوه، سعی کنید در بخش عقب هواپیما بنشینید. مسافرانی که در بخش دوم هواپیما قرار می گیرند، ۴۰ درصد بیشتر از آنهایی که در ردیف های اولی نشسته اند، شانس نجات دارند
۳) کارت ایمنی پرواز را مطالعه کنید:
به صحبت هایی که قبل از پرواز راجع به مسایل ایمنی می شود، توجه نمایید. بله – همه این ها را قبلاً شنیده اید و احتمالاً هیچ گاه نیازی بدان پیدا نکرده اید، اما اگر در حین ارائه دستورالعمل های پیش از پرواز گوشی هدفون را روی گوش گذاشته اید و یا با کارت ایمنی بی توجهی می کنید، اطلاعاتی را از دست خواهید داد که در زمان واقعه سقوط برایتان حیاتی خواهند بود. فکر نکنید که همه این ها را از قبل می دانید. هر نوع هواپیمایی دستورالعمل های ایمنی خاص خود را دارد. اگر در ردیفی که درب خروج قرار دارد نشسته اید درب مورد بررسی قرار دهید و مطمئن شوید که در صورت نیاز قادر به باز کردن آن هستید. در شرایط معمولی مهمان داران پرواز درب را باز خواهند کرد، اما اگر مرده و یا زخمی باشند خود شما باید این کار را بکنید.
۴) نقشه ای طرح کنید:
اگر هواپیمایی در حال سقوط است، تقریباً همیشه چند دقیقه ای برای آماده شدن پیش از برخورد وقت هست. از این وقت برای مرور این موارد استفاده کنید: درب های خروجی کجا قرار دارند، و سعی کنید تعداد صندلی های ما بین ردیف خود و درب های خروجی را بشمارید. در این صورت می فهمید که چه زمانی به درب خروج می رسید حتی اگر درب را نبینید. موقعیت را تا حد ممکن تخمین بزنید. تلاش بکنید تا تشخیص دهید که هواپیما روی چه سطحی فرود می آید، تا نحوه آماده شدن را طرح ریزی نمایید. به عنوان مثال اگر در حال فرود روی سطح آب هستید باید جلیقه نجات خود را بپوشید و تا وقتی که از هواپیما خارج نشده اید آنرا باد نکنید و اگر در هوای سرد فرود آیید سعی کنید که با پتو یا ژاکتی خود را در بیرون گرم نگه دارید....
۵) کمربند ایمنی خود را همیشه محکم ببندید:
اگر سقوط هواپیما در زمانی اتفاق بیفتد که در خواب هستید، از بسته بودن کمربندتان خوشحال خواهید شد. در هر حال مطمئن شوید که پیش از برخورد بطور مناسبی در اطراف بدن شما قرار گرفته باشد. (فیت باشد) هر سانتی متر شل بودن کمربند نیروی جی را که در هنگام سقوط به شما وارد می آید، ۳ برابر می کند، بنابراین آنرا خوب ببندید. همچنین کمربند را تا آن جا که می توانید نزدیک به لگن خاصره خود محکم کنید. باید بتوانید به بخش بالای لگن خاصره را بالای لبه کمربند حس کنید. چرا؟ لگن خاصره ساختار محکمی دارد که نیرو را به خوبی کنترل می کند. به هر حال، اگر کمربندتان روی شکم تان کشیده شود، شانس ایجاد جراحات داخلی خطرناک بیشتر می شود.
۶) خود را برای ضربه برخورد محکم کنید:
صندلی خود را به حالت حداکثر وضعیت عمودی در آورید و یک یا دو حالت وضعیت محکم بودن را برایش در نظر بگیرید. اگر صندلی یا دیواره جلویی شما به حد کافی نزدیک است، کف دست تان را روی پشتی صندلی جلویی قرار دهید و کف دست دیگر را به حالت ضرب دری روی دست اول بگذارید و پیشانی خود را روی دستان تان قرار دهید. (انگشتان تان را در هم نبندید).
همچنین در برخی موارد پیشنهاد می شود که سرتان را مستقیماً روی صندلی جلویی بگذارید و انگشتان دست را در پشت سر در هم قرار دهید. قسمت بالای بازوانتان را در دو طرف سر قرار دهید. اگر صندلی در جلوی تان قرار ندارد، به جلو خم شوید و سینه خود را روی ران های خود بگذارید و سرتان را بین زانو ان تان قرار دهید. مچ های دست خود را به صورت ضرب دری از جلوی ساق پا رد کنید و مچ پای خود را محکم در دست بگیرید. در چنین وضعیتی کف پاها باید در کف هواپیما و پشت زانوها قرار گیرند تا جراحات پا و کف آن کاهش یابد چون که پس از برخورد برای خروج موفقیت آمیز از هواپیما به آنها احتیاج دارید.
۷) خونسرد بمانید:
بلند شدن در هرج و مرجی که بلافاصله پس از سقوط حاصل می شود، می تواند ساده باشد. اگر خونسرد باشید احتمال این که سالم از هواپیما خارج شوید بیشتر است. بخاطر داشته باشید حتی در بدترین وضعیت لاشه هواپیما زنده ماندن وجود دارد. ضمناً نیازمند این هستید که بتوانید با تفکر بصورت منطقی این شانس را به حداکثر برسانید.
۸) از ماسک اکسیژن کمک کردن به دیگران استفاده کنید:
احتمال در کلیه پروازهای تجاری این را شنیده اید اما ارزش تکرار دارد. اگر وضعیت کابین مخاطره آمیز باشد، فقط ۱۵ ثانیه وقت دارید (که در صورت سیگاری بودن و یا داشتن مشکلات تنفسی و عروقی اغلب کمتر می شود) تا قبل از بیهوش شده، از طریق ماسک تنفس کنید. اگر تکان روحی شما را وادار می کند که ابتدا به کودکان تان یا مسافران مسنی که کنار شما نشسته اند کمک کنید، بدانید که اگر بهوش نباشید برای هیچکس مفید نخواهید بود. می توانید ماسک اکسیژن کس دیگری را استفاده کنید حتی اگر آنها بیهوش هستند.
۹) خود را در برابر دود محافظت کنید:
آتش و بیشتر دود مسئول درصد بالایی از تلفات سقوط می باشند. دود درون یک هواپیمای آتش گرفته می تواند کاملاً غلیظ و تا حدی زیادی سمی باشد. بنابراین دماغ و دهان تان را جهت جلوگیری از تنفس آن بپوشانید. در صورت امکان برای محافظت بیشتر از پارچه خیس استفاده کنید.
۱۰) به سرعت از هواپیما خارج شوید:
در صورت وجود دود و آتش، تاخیر در خروج هواپیما بحرانی است. معمولاً کمتر از دو دقیقه فرصت دارید تا از هواپیما خارج شوید. از دستورات مهمان دارا که پس از سقوط به شما می دهند اطاعت کنید. مهمان دارا پرواز قادر به دستور دادن یا کمک کردن باشد در برخی از موارد بعد از سقوط خود نمی توانند آن را انجام دهند. با آن ها همکاری کنید تا شانس زنده ماندن دیگران افزایش یابد. سعی نکنید که متعلقات تان را نجات دهید. به عقل جور در نمی آید اما هنوز افرادی این کار را می کنند. همه چیز را باقی بگذارید، آنها فقط حرکت شما را کند می کنند. مطمئن شوید خروجی را انتخاب کرده اید ایمن است. از پنجره به بیرون نگاه کنید. برای این که تشخیص دهید که آیا آتش یا خطرات دیگری در خارج از هواپیما هست اگر خطری هست از وسط هواپیما خارج شوید و یا از خروجی های دیگر اقدام کنید.
۱۱) حداقل ۵۰۰ فوت(حدود ۱۵۰ متر) در خلاف جهت باد از هواپیما فاصله بگیرید:
اگر در یک منطقه دور افتاده گیر کرده اید، معمولاً بهترین کار این است که نزدیک هواپیما بمانید و منتظر امدادگران باشید. خیلی نباید نزدیک هواپیما باشید. در هر لحظه بعد از سقوط آتش یا انفجار محتمل است بنابراین بین خود و هواپیما فاصله ای در نظر بگیرید. اگر سقوط در آب اتفاق افتاده است با شنا تا آنجا که می توانید از لاشه هواپیما فاصله بگیرید.
۱۲) استفاده از کارت ایمنی
اگر وقت کافی برای آماده شن تا زمان سقوط ندارید یا برخی از موارد را فراموش کرده اید، می توانید بیشتر اطلاعات مهم را از کارت ایمنی که در پشت صندلی جلویی شما قرار دارد استفاده کنید.
۱۳) چگونگی روش جان بدر بردن در افتادن از بلندی را بیاموزید:
بندرت اتفاق می افتد که هواپیمایی در میان هوا چند تکه شود. اگر چنین شود تنها راه نجات در سقوط آزاد موفقیت آمیز است، چون که هواپیماهای خطوط تجاری چتر نجات ندارند.
۱۴) حرکت ممنوع:
تا زمان توقف کامل هواپیما در حالت بریس(نکته شماره ۶) بمانید. احتمال برخورد ثانویه یا جهش پس از برخورد اولیه وجود دارد
۱۵) حمل بار ممنوع:
در صورت فرود در آب، قبل از ورود در آب یا بلافاصله پس از ورود کفش ها و لباس های اضافی خود را در آورید. این مورد باعث می شود که راحت تر شنا کنید و شناور بمانید.
۱۶) خونسرد بمانید:
باید مراقب باشید که اسیر احساسات و ترس از منفی نشوید. این موارد تاثیر بسیار زیادی در چنین شرایطی دارد. واکنش مثبت و مناسب در چنین شرایطی دارد. به عنوان مثال، شخصی ممکن است به جای حرکت به سمت در خروجی، در صندلی خود باقی بماند. مراقب این موارد در شخص بغل دستی یا سایر همسفران باشید.
۱۷) یک استثنا برای قانون «همه چیز را رها کنید»:
(نکته شماره ۱۰) برداشتن یک ژاکت یا پتو است. اگر قرار باشد که مدت زیادی در لاشه هواپیما بمانید، پوشش مناسب ممکن است زندگی تان را نجات دهد.
۱۸) مواظب سرتان باشید:
اگر بتوانید یک بالش یا شیی نرمی شبیه آن پیدا کنید که سرتان را در هنگام برخورد محافظت کند از آن استفاده کنید.
۱۹) بازی با کمربند ایمنی:
بسیار اتفاق افتاده است که اشخاص فراموش می کنند که چگونه کمربند خود را پس از سانحه باز کنند.
بحد کافی به نظر آسان می آید، اما در شرایطی که گیج و مبهوت هستید، غریزه اولیه شما سعی در فشار دادن کلیدی می کند، همان طور که در یک اتومبیل این کار را می کنید. اگر با انجام این کار کمربند باز نشود، به آسانی دچار ترس و واهمه می شوید. قبل از برخورد ذهنتان را آماده کنید که چگونه آن را با سرعت و آسانی باز نمایید.
۲۰) بار هم کمک می کند:
بار دستی خود را زیر صندلی جلویی خود قرار دهید. این کار از لغزیدن پای تان به زیر صندلی جلوگیری می کند.
۲۱) قلم مرگ بار:
اشیاء تیز از قبیل: قلم- مداد و شبیه آنها را قبل از برخورد از جیب های خود دور کنید.
بهتر این است که در هیچ شرایطی آنها را حمل نکنید. تقریباً هر چند جدا نشدنی در هواپیما در حادثه سقوط می تواند تبدیل به یک شیی مرگ بار شود.
۲۲) پارچه خیس را فراموش نکنید:
اگر چیزی برای خیس کردن پارچه (برای جلوگیری از تنفس دود) ندارید، می توانید از ادرار خود استفاده کنید. عدم نزاکت در چنین مواقعی کاملاً قابل قبول است.
۲۳) الیاف مصنوعی ممنوع:
از پوشیدن پارچه های سنتتیک (الیاف مصنوعی) در هنگام سفر با هواپیما خودداری کنید. اگر کابین آتش بگیرد، این مواد با ذوب شدن خود به پوست می چسبند.
۲۴) الکل هم ممنوع:
از مصرف الکل در قبل و در حین پرواز خودداری کنید. الکل توانایی فرد را در واکنش سریع و منطقی در حین سقوط و خروج از هواپیما تحت تاثیر قرار می دهد.
۲۵) هیچ گاه بچه های کوچک را روی زانوان خود قرار ندهید:
اگر چه این کار از خرید یک صندلی دیگر ارزان تر است، اما در صورت گرفتن آنها با دست هیچ تضمینی برای نجات جان آنها وجود ندارد. صندلی برای کودک خود بگیرید و از یک سیستم مناسب جهت محکم کردن وی ۲۶) در کف هواپیما ننشینید:
اگر در کابین دود وجود دارد، سعی کنید تا در ارتفاع پایین قرار بگیرید، اما هیچ گاه در کف کابین نخزید. احتمال دارد که توسط سایر مسافرانی که در حال تلاش برای خروج از هواپیما در شرایط دید کم هستید، لگدکوب یا زخمی شوید.
۲۷) سایرین را هل ندهید:
خروج با نظم شانس زنده ماندن همه را افزایش می دهد. اگر ترسیده باشید و دیگران را هل دهید، ممکن است با عکس العمل تلافی جویانه آنها مواجه شوید.
۲۸) پاها صاف:
بازرسان سوانح هوایی مرتب از زخمی هایی نام می برند که هر دو پای آنها از ناحیه زیر زانو شکسته است.
وجود پاهای شکسته باعث اشکال در توانایی خروج از هواپیما می شود. این مورد در اثر حالت «بریس» بوجود می آید که باعث قرار داده شدن پاها در زیر صندلی جلویی می شود. در زمان برخورد، پاها به سمت جلو می پرند و قسمت عقب صندلی جلویی باعث شکستن آنها می شود. پاهای تان را بصورت مستقیم در جلو خود قرار دهید...
با تمام این توصیه ها، به این توجه داشته باشیم که تقدیر چیز دیگری است، اگر تقدیر این باشد که برویم، در رختخواب گرم و نرم هم سرنوشتمان به تقدیر گره می خورد، اما گفته اند: احتیاط شرط عقل هم هست، چرا چنین نکنیم؟!
نویسنده: خلبان بهروز مدرسی
منبع: اطلاعات علمیخبرگزاری فارس ( www.farsnews.net )
چگونه از سانحه سقوط هواپیما جان سالم بدر ببریم؟
احتمال این که در یک پرواز خطوط هوایی تجاری با بد شانسی مرگ روبه رو شویم ۱ در ۹ میلیون می باشد.
خطوط هواپیمایی در اطراف جهان هم اکنون ۲.۵ میلیارد مسافر در سال حمل می کنند و علی رغم خطرهای بالقوه موتورهای جت در آسمان و سفر در چند مایلی بالاتر از زمینه و درون یک قطعه فلز سنگین- این مسافرت ها بطرز شگفت انگیزی ایمن هستند.
در واقع احتمال این که در یک پرواز خطوط هوایی تجاری با بد شانسی مرگ روبه رو شویم ۱ در ۹ میلیون می باشد. البته اشتباهات زیادی در ارتفاع ۳۳۰۰۰ پایی بالی زمین می تواند اتفاق بیافتد و اگر بدشانسی شما در حدی باشد که در حین مسافرت چنین چیزی اتفاق بیافتد، تصمیمی که می گیرید می تواند تفاوت بین مرگ و زندگی باشد. بخاطر داشته باشید که حدود ۹۵ درصد از سوانح هواپیماها نجات یافتگانی دارند بنابراین چنان چه بدترین چیز اتفاق بیافتد بد شانسی شما به بدی که فکر می کنید نخواهد بود.
۱) این طور لباس بپوشید:
شلوار بلند / کفش های راحت و محکم بنددار:
البته ممکن است بخواهید که در طول پرواز راحت باشید یا با کلاس به نظر بیایید، اما حرکت سریع در لاشه هواپیما با کفش های صندل یا پاشه بلند، مشکل است. لباس های گشاد و غیر ساده همچنین این خطر را دارد که با درگیر شدن با موانعی در فضای محدود داخل هواپیما پاره شوند. اگر می دانید که پرواز در مناطق سرد صورت می گیرند، لباس مناسب به تن کنید و بالا تنه خود را با ژاکتی بپوشانید. لازم است که در صورت سقوط برای نجات یافتن خود را گرم نگه دارید. حتی اگر احتیاجی به توجه به این مورد (سردی هوا) وجود نداشته باشد. هر چه بیشتر پوشیده باشید در هنگام برخورد با زمین کمتر دچار جراحات یا سوختگی های جدی می شوید. ارجحیت با لباس های پشمی و کتانی است زیرا کمتر در معرض خطر آتش سوزی می باشند. در هنگام پرواز بر فراز آب ها، لباس پشمی بر کتانی برتری دارد، زیرا پشم نسبت به کتان کمتر خاصیت عایق بودن خود را در هنگام مرطوب شدن از دست می دهد.
۲) صندلی های مناسبی برای خود بگیرید:
در مراحل اولیه برخورد، امکان نجات بیشتر است و نجات از یک سانحه سقوط بستگی به این دارد که با چه سرعتی از هواپیما خارج شوید. بهتر است که صندل هایی را بگیرید که تا حد ممکن به درب های خروجی نزدیک باشند و صندل هایی ردیف میانی ارجحیت بیشتری دارند. بعلاوه، سعی کنید در بخش عقب هواپیما بنشینید. مسافرانی که در بخش دوم هواپیما قرار می گیرند، ۴۰ درصد بیشتر از آنهایی که در ردیف های اولی نشسته اند، شانس نجات دارند
۳) کارت ایمنی پرواز را مطالعه کنید:
به صحبت هایی که قبل از پرواز راجع به مسایل ایمنی می شود، توجه نمایید. بله – همه این ها را قبلاً شنیده اید و احتمالاً هیچ گاه نیازی بدان پیدا نکرده اید، اما اگر در حین ارائه دستورالعمل های پیش از پرواز گوشی هدفون را روی گوش گذاشته اید و یا با کارت ایمنی بی توجهی می کنید، اطلاعاتی را از دست خواهید داد که در زمان واقعه سقوط برایتان حیاتی خواهند بود. فکر نکنید که همه این ها را از قبل می دانید. هر نوع هواپیمایی دستورالعمل های ایمنی خاص خود را دارد. اگر در ردیفی که درب خروج قرار دارد نشسته اید درب مورد بررسی قرار دهید و مطمئن شوید که در صورت نیاز قادر به باز کردن آن هستید. در شرایط معمولی مهمان داران پرواز درب را باز خواهند کرد، اما اگر مرده و یا زخمی باشند خود شما باید این کار را بکنید.
۴) نقشه ای طرح کنید:
اگر هواپیمایی در حال سقوط است، تقریباً همیشه چند دقیقه ای برای آماده شدن پیش از برخورد وقت هست. از این وقت برای مرور این موارد استفاده کنید: درب های خروجی کجا قرار دارند، و سعی کنید تعداد صندلی های ما بین ردیف خود و درب های خروجی را بشمارید. در این صورت می فهمید که چه زمانی به درب خروج می رسید حتی اگر درب را نبینید. موقعیت را تا حد ممکن تخمین بزنید. تلاش بکنید تا تشخیص دهید که هواپیما روی چه سطحی فرود می آید، تا نحوه آماده شدن را طرح ریزی نمایید. به عنوان مثال اگر در حال فرود روی سطح آب هستید باید جلیقه نجات خود را بپوشید و تا وقتی که از هواپیما خارج نشده اید آنرا باد نکنید و اگر در هوای سرد فرود آیید سعی کنید که با پتو یا ژاکتی خود را در بیرون گرم نگه دارید....
۵) کمربند ایمنی خود را همیشه محکم ببندید:
اگر سقوط هواپیما در زمانی اتفاق بیفتد که در خواب هستید، از بسته بودن کمربندتان خوشحال خواهید شد. در هر حال مطمئن شوید که پیش از برخورد بطور مناسبی در اطراف بدن شما قرار گرفته باشد. (فیت باشد) هر سانتی متر شل بودن کمربند نیروی جی را که در هنگام سقوط به شما وارد می آید، ۳ برابر می کند، بنابراین آنرا خوب ببندید. همچنین کمربند را تا آن جا که می توانید نزدیک به لگن خاصره خود محکم کنید. باید بتوانید به بخش بالای لگن خاصره را بالای لبه کمربند حس کنید. چرا؟ لگن خاصره ساختار محکمی دارد که نیرو را به خوبی کنترل می کند. به هر حال، اگر کمربندتان روی شکم تان کشیده شود، شانس ایجاد جراحات داخلی خطرناک بیشتر می شود.
۶) خود را برای ضربه برخورد محکم کنید:
صندلی خود را به حالت حداکثر وضعیت عمودی در آورید و یک یا دو حالت وضعیت محکم بودن را برایش در نظر بگیرید. اگر صندلی یا دیواره جلویی شما به حد کافی نزدیک است، کف دست تان را روی پشتی صندلی جلویی قرار دهید و کف دست دیگر را به حالت ضرب دری روی دست اول بگذارید و پیشانی خود را روی دستان تان قرار دهید. (انگشتان تان را در هم نبندید).
همچنین در برخی موارد پیشنهاد می شود که سرتان را مستقیماً روی صندلی جلویی بگذارید و انگشتان دست را در پشت سر در هم قرار دهید. قسمت بالای بازوانتان را در دو طرف سر قرار دهید. اگر صندلی در جلوی تان قرار ندارد، به جلو خم شوید و سینه خود را روی ران های خود بگذارید و سرتان را بین زانو ان تان قرار دهید. مچ های دست خود را به صورت ضرب دری از جلوی ساق پا رد کنید و مچ پای خود را محکم در دست بگیرید. در چنین وضعیتی کف پاها باید در کف هواپیما و پشت زانوها قرار گیرند تا جراحات پا و کف آن کاهش یابد چون که پس از برخورد برای خروج موفقیت آمیز از هواپیما به آنها احتیاج دارید.
۷) خونسرد بمانید:
بلند شدن در هرج و مرجی که بلافاصله پس از سقوط حاصل می شود، می تواند ساده باشد. اگر خونسرد باشید احتمال این که سالم از هواپیما خارج شوید بیشتر است. بخاطر داشته باشید حتی در بدترین وضعیت لاشه هواپیما زنده ماندن وجود دارد. ضمناً نیازمند این هستید که بتوانید با تفکر بصورت منطقی این شانس را به حداکثر برسانید.
۸) از ماسک اکسیژن کمک کردن به دیگران استفاده کنید:
احتمال در کلیه پروازهای تجاری این را شنیده اید اما ارزش تکرار دارد. اگر وضعیت کابین مخاطره آمیز باشد، فقط ۱۵ ثانیه وقت دارید (که در صورت سیگاری بودن و یا داشتن مشکلات تنفسی و عروقی اغلب کمتر می شود) تا قبل از بیهوش شده، از طریق ماسک تنفس کنید. اگر تکان روحی شما را وادار می کند که ابتدا به کودکان تان یا مسافران مسنی که کنار شما نشسته اند کمک کنید، بدانید که اگر بهوش نباشید برای هیچکس مفید نخواهید بود. می توانید ماسک اکسیژن کس دیگری را استفاده کنید حتی اگر آنها بیهوش هستند.
۹) خود را در برابر دود محافظت کنید:
آتش و بیشتر دود مسئول درصد بالایی از تلفات سقوط می باشند. دود درون یک هواپیمای آتش گرفته می تواند کاملاً غلیظ و تا حدی زیادی سمی باشد. بنابراین دماغ و دهان تان را جهت جلوگیری از تنفس آن بپوشانید. در صورت امکان برای محافظت بیشتر از پارچه خیس استفاده کنید.
۱۰) به سرعت از هواپیما خارج شوید:
در صورت وجود دود و آتش، تاخیر در خروج هواپیما بحرانی است. معمولاً کمتر از دو دقیقه فرصت دارید تا از هواپیما خارج شوید. از دستورات مهمان دارا که پس از سقوط به شما می دهند اطاعت کنید. مهمان دارا پرواز قادر به دستور دادن یا کمک کردن باشد در برخی از موارد بعد از سقوط خود نمی توانند آن را انجام دهند. با آن ها همکاری کنید تا شانس زنده ماندن دیگران افزایش یابد. سعی نکنید که متعلقات تان را نجات دهید. به عقل جور در نمی آید اما هنوز افرادی این کار را می کنند. همه چیز را باقی بگذارید، آنها فقط حرکت شما را کند می کنند. مطمئن شوید خروجی را انتخاب کرده اید ایمن است. از پنجره به بیرون نگاه کنید. برای این که تشخیص دهید که آیا آتش یا خطرات دیگری در خارج از هواپیما هست اگر خطری هست از وسط هواپیما خارج شوید و یا از خروجی های دیگر اقدام کنید.
۱۱) حداقل ۵۰۰ فوت(حدود ۱۵۰ متر) در خلاف جهت باد از هواپیما فاصله بگیرید:
اگر در یک منطقه دور افتاده گیر کرده اید، معمولاً بهترین کار این است که نزدیک هواپیما بمانید و منتظر امدادگران باشید. خیلی نباید نزدیک هواپیما باشید. در هر لحظه بعد از سقوط آتش یا انفجار محتمل است بنابراین بین خود و هواپیما فاصله ای در نظر بگیرید. اگر سقوط در آب اتفاق افتاده است با شنا تا آنجا که می توانید از لاشه هواپیما فاصله بگیرید.
۱۲) استفاده از کارت ایمنی
اگر وقت کافی برای آماده شن تا زمان سقوط ندارید یا برخی از موارد را فراموش کرده اید، می توانید بیشتر اطلاعات مهم را از کارت ایمنی که در پشت صندلی جلویی شما قرار دارد استفاده کنید.
۱۳) چگونگی روش جان بدر بردن در افتادن از بلندی را بیاموزید:
بندرت اتفاق می افتد که هواپیمایی در میان هوا چند تکه شود. اگر چنین شود تنها راه نجات در سقوط آزاد موفقیت آمیز است، چون که هواپیماهای خطوط تجاری چتر نجات ندارند.
۱۴) حرکت ممنوع:
تا زمان توقف کامل هواپیما در حالت بریس(نکته شماره ۶) بمانید. احتمال برخورد ثانویه یا جهش پس از برخورد اولیه وجود دارد
۱۵) حمل بار ممنوع:
در صورت فرود در آب، قبل از ورود در آب یا بلافاصله پس از ورود کفش ها و لباس های اضافی خود را در آورید. این مورد باعث می شود که راحت تر شنا کنید و شناور بمانید.
۱۶) خونسرد بمانید:
باید مراقب باشید که اسیر احساسات و ترس از منفی نشوید. این موارد تاثیر بسیار زیادی در چنین شرایطی دارد. واکنش مثبت و مناسب در چنین شرایطی دارد. به عنوان مثال، شخصی ممکن است به جای حرکت به سمت در خروجی، در صندلی خود باقی بماند. مراقب این موارد در شخص بغل دستی یا سایر همسفران باشید.
۱۷) یک استثنا برای قانون «همه چیز را رها کنید»:
(نکته شماره ۱۰) برداشتن یک ژاکت یا پتو است. اگر قرار باشد که مدت زیادی در لاشه هواپیما بمانید، پوشش مناسب ممکن است زندگی تان را نجات دهد.
۱۸) مواظب سرتان باشید:
اگر بتوانید یک بالش یا شیی نرمی شبیه آن پیدا کنید که سرتان را در هنگام برخورد محافظت کند از آن استفاده کنید.
۱۹) بازی با کمربند ایمنی:
بسیار اتفاق افتاده است که اشخاص فراموش می کنند که چگونه کمربند خود را پس از سانحه باز کنند.
بحد کافی به نظر آسان می آید، اما در شرایطی که گیج و مبهوت هستید، غریزه اولیه شما سعی در فشار دادن کلیدی می کند، همان طور که در یک اتومبیل این کار را می کنید. اگر با انجام این کار کمربند باز نشود، به آسانی دچار ترس و واهمه می شوید. قبل از برخورد ذهنتان را آماده کنید که چگونه آن را با سرعت و آسانی باز نمایید.
۲۰) بار هم کمک می کند:
بار دستی خود را زیر صندلی جلویی خود قرار دهید. این کار از لغزیدن پای تان به زیر صندلی جلوگیری می کند.
۲۱) قلم مرگ بار:
اشیاء تیز از قبیل: قلم- مداد و شبیه آنها را قبل از برخورد از جیب های خود دور کنید.
بهتر این است که در هیچ شرایطی آنها را حمل نکنید. تقریباً هر چند جدا نشدنی در هواپیما در حادثه سقوط می تواند تبدیل به یک شیی مرگ بار شود.
۲۲) پارچه خیس را فراموش نکنید:
اگر چیزی برای خیس کردن پارچه (برای جلوگیری از تنفس دود) ندارید، می توانید از ادرار خود استفاده کنید. عدم نزاکت در چنین مواقعی کاملاً قابل قبول است.
۲۳) الیاف مصنوعی ممنوع:
از پوشیدن پارچه های سنتتیک (الیاف مصنوعی) در هنگام سفر با هواپیما خودداری کنید. اگر کابین آتش بگیرد، این مواد با ذوب شدن خود به پوست می چسبند.
۲۴) الکل هم ممنوع:
از مصرف الکل در قبل و در حین پرواز خودداری کنید. الکل توانایی فرد را در واکنش سریع و منطقی در حین سقوط و خروج از هواپیما تحت تاثیر قرار می دهد.
۲۵) هیچ گاه بچه های کوچک را روی زانوان خود قرار ندهید:
اگر چه این کار از خرید یک صندلی دیگر ارزان تر است، اما در صورت گرفتن آنها با دست هیچ تضمینی برای نجات جان آنها وجود ندارد. صندلی برای کودک خود بگیرید و از یک سیستم مناسب جهت محکم کردن وی ۲۶) در کف هواپیما ننشینید:
اگر در کابین دود وجود دارد، سعی کنید تا در ارتفاع پایین قرار بگیرید، اما هیچ گاه در کف کابین نخزید. احتمال دارد که توسط سایر مسافرانی که در حال تلاش برای خروج از هواپیما در شرایط دید کم هستید، لگدکوب یا زخمی شوید.
۲۷) سایرین را هل ندهید:
خروج با نظم شانس زنده ماندن همه را افزایش می دهد. اگر ترسیده باشید و دیگران را هل دهید، ممکن است با عکس العمل تلافی جویانه آنها مواجه شوید.
۲۸) پاها صاف:
بازرسان سوانح هوایی مرتب از زخمی هایی نام می برند که هر دو پای آنها از ناحیه زیر زانو شکسته است.
وجود پاهای شکسته باعث اشکال در توانایی خروج از هواپیما می شود. این مورد در اثر حالت «بریس» بوجود می آید که باعث قرار داده شدن پاها در زیر صندلی جلویی می شود. در زمان برخورد، پاها به سمت جلو می پرند و قسمت عقب صندلی جلویی باعث شکستن آنها می شود. پاهای تان را بصورت مستقیم در جلو خود قرار دهید...
با تمام این توصیه ها، به این توجه داشته باشیم که تقدیر چیز دیگری است، اگر تقدیر این باشد که برویم، در رختخواب گرم و نرم هم سرنوشتمان به تقدیر گره می خورد، اما گفته اند: احتیاط شرط عقل هم هست، چرا چنین نکنیم؟!
منبع: اطلاعات علمیخبرگزاری فارس ( www.farsnews.net )
farzad askari z
عضو جدید
اگه در مورد شاهزاده جنگنده ها F22هم اطلاعات بدین عالی میشه ...
ایرباس موتور هواپیمای A350 را برای آزمایش های پرواز آماده می کند
ایرباس موتور هواپیمای A350 را برای آزمایش های پرواز آماده می کند
صفحه اصلی
RSS
پیوندها
آویا از علاقه مندان و متخصصان دعوت می کند تا مقالات خود را به آدرس info at avia.ir ارسال نمایند.
انجمن الکترونیکی آویا
جستجوی پیشرفته
ارسال اخبار
جستجودر آرشيو
عضویت در خبرنامه
اولین پایگاه اطلاع رسانی هوافضای ایران
ایرباس موتور هواپیمای A350 را برای آزمایش های پرواز آماده می کند
صفحه اصلی
RSS
پیوندها
آویا از علاقه مندان و متخصصان دعوت می کند تا مقالات خود را به آدرس info at avia.ir ارسال نمایند.
انجمن الکترونیکی آویا
جستجوی پیشرفته
ارسال اخبار
جستجودر آرشيو
عضویت در خبرنامه
اولین پایگاه اطلاع رسانی هوافضای ایران
سه شنبه 10 ابان 1390 -- 20:18
کد خبر: 6231 زمان مخابره خبر: 8/8/1390 19:45 ایرباس موتور هواپیمای A350 را برای آزمایش های پرواز آماده می کند ایرباس موتور نسل جدید هواپیمای A350 XWB را آماده ی آزمایش می کند. کارخانه ی ایرباس روند نصب اولین موتور رویز رویز ترنت XWB را برای آزمایش پروازی موتور روی تخت آزمایش پروازی هواپیمای A380 به پایان می برد. (MSN 001) سازه ی هوایی در مرکز ژان لاگاردر (Jean Lagardere) در تولوز (Toulouse) جایی که نصب شده به تصویر کشیده شده است. اکنون موتور و سازه ی هواپیما قرار است برای مجموعه ی آزمایش های پروازی آماده شوند که در هفته های که در پی می آید آغاز خواهند شد. موتور ترنت XWB که بزرگترین موتور توربوفن (Turbofan) رویز رویز با قطر فن 118 اینچ می باشد، تنها برای تامین توان تمامی اجزای خانواده ی جدید ایرباس A350 XWB با بیشترین بازدهی ساخته شده است. |
?!؟
عضو جدید
| فضاپيماي چين پرتاب شد چینی ها فضاپیمای "شنزو 8" خود را با کمک یک راکت لانگ مارچ 2F به فضا پرتاب کرده و قدمی دیگر در تلاش برای تبدیل شدن به یک قدرت فضایی برداشتند. 
به گزارش خبرگزاری مهر، این فضاپیما طی ماموریت خود تلاش خواهد کرد تا در ماه سپتامبر بر روی لابراتورا "تیانگونگ 1" چین در مدار زمین کناره بگیرد. این اولین باری است که چینی ها در فضا دو فضاپیما را با یکدیگر پیوند می دهند. این کشور در نظر دارد تا سال 2020 ایستگاه فضایی خود را کامل کند و برای این کار باید قابلیتهای لازم را به دست آورد. فضاپیمای شنزو ساعت 21:58 به وقت گرینویچ از پایگاه فضایی "جیوکوآن" در صحرای "گوبی" به فضا پرتاب شد و قرار است پس از سپری شدن چند روز برای کناره گرفتن در اتاقک آماده شود. وصل شدن فضاپیما به اتاقک در ارتفاع 340 کیلومتری از سطح زمین انجام خواهد گرفت. فضاپیما و اتاقک برای محاسبه موقعیت خود نسبت به یکدیگر از حسگرهای نوری و رادارها استفاده خواهند کرد تا به تدریج به یکدیگر نزدیک شده و وصل شوند. سپس این دو برای 12 روز در کنار یکدیگر در مدار زمین حرکت خواهند کرد، سپس دوباره از یکدیگر جدا شده و وصل شدن را مجددا تمرین خواهند کرد و در نهایت شنزو 8 از کپسول جدا شده و به سوی زمین بازخواهد گشت. اتاقک 10.5 متری تیانگونگ 1 در تاریخ 29 سپتامبر به فضا پرتاب شد و تا کنون عملکرد خوبی را از خود در مدار زمین نشان داده است. آژانس فضایی آلمان جعبه ای آزمایشی شامل ماهی، گیاهان، کرمها، باکتری و سلولهای سرطانی انسانی را در این فضاپیما قرار داده است تا پس از بازگشت مطالعات بیولوژیکی بر روی آنها را آغاز کند. بر اساس گزارش بی بی سی، چین امیدوار است با کسب تجربه از انجام این پروازهای اولیه بتواند در نهایت ساخت ایستگاه فضایی خود را در انتهای دهه کنونی آغاز کند. این ایستگاه 60 تنی ابعادی بسیار کوچکتر از ایستگاه فضایی دارد اما به هر حال برای چینی ها دستاوردی ارزشمند خواهد بود.(مهر) |
MohammadAli.E
عضو جدید
سفر موفق نخستين فضاپيماي تجاري
کد خبر: ۲۴۸۷۰۰تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۳۹۱ - ۱۸:۰۶
نخستین سفر تجاری به ایستگاه بین المللی فضایی با موفقیت صورت گرفت و فضاپیمای خصوصی روز پنجشنبه به زمین بازگشت.
به گزارش جام جم آنلاين به نقل از يورونيوز، کپسولی که به شکل ناقوس طراحی شده بود به وسیله فضاپیما به ایستگاه بین المللی فضایی حمل شد و پس از انجام ماموریتی ۹ روزه در اقیانوس آرام فرود آمد.
این فضاپیما که دراگون یا «اژدها» خوانده می شود از سوی شرکت فناوریهای اکتشافات فضایی موسوم به «اسپیس ایکس» ساخته و به فضا پرتاب شد.
الن موسک از بنیانگذاران شرکت فناوری های اکتشافات فضایی گفت: این رخداد براستی نشان داد که فضاپیماهای تجاری می توانند موفق باشند. این ماموریت برای نخستین بار صورت گرفت.
همه مراحل این ماموریت موفقیت آمیز بود و در همکاری تنگاتنگ با ناسا انجام شد.
گرفتن spaceX بوسیله بازو رباتیک توسط فضانوردان حاضر در ایستگاه فضایی:
فرود spaceX در اقیانوس آرام:
کد خبر: ۲۴۸۷۰۰تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۳۹۱ - ۱۸:۰۶
نخستین سفر تجاری به ایستگاه بین المللی فضایی با موفقیت صورت گرفت و فضاپیمای خصوصی روز پنجشنبه به زمین بازگشت.
به گزارش جام جم آنلاين به نقل از يورونيوز، کپسولی که به شکل ناقوس طراحی شده بود به وسیله فضاپیما به ایستگاه بین المللی فضایی حمل شد و پس از انجام ماموریتی ۹ روزه در اقیانوس آرام فرود آمد.
این فضاپیما که دراگون یا «اژدها» خوانده می شود از سوی شرکت فناوریهای اکتشافات فضایی موسوم به «اسپیس ایکس» ساخته و به فضا پرتاب شد.
الن موسک از بنیانگذاران شرکت فناوری های اکتشافات فضایی گفت: این رخداد براستی نشان داد که فضاپیماهای تجاری می توانند موفق باشند. این ماموریت برای نخستین بار صورت گرفت.
همه مراحل این ماموریت موفقیت آمیز بود و در همکاری تنگاتنگ با ناسا انجام شد.
گرفتن spaceX بوسیله بازو رباتیک توسط فضانوردان حاضر در ایستگاه فضایی:
فرود spaceX در اقیانوس آرام:
MohammadAli.E
عضو جدید
تست فضاپیمای خصوصی Dream Chaser
تست فضاپیمای خصوصی Dream Chaser
فضاپیمای خصوصی Dream Chaser روز سه شنبه گذشته در آسمان به پرواز در آمد.
این فضاپیما که ساخته شرکت Sierra Nevada Corp میباشد توسط یک بالگرد برای تست آیرودینامیک به پرواز در آمد. این فضاپیما برای جا به جایی فضانوردان به ایستگاه فضایی طراحی شده است و در حال حاظر در وضعیت تست قرار دارد. اطلاعاتی که از این تست گرفته شده برای تست بعدی مورد استفاده قرار میگیره! در تست بعدی فضاپیما توسط بالگرد به ارتفاع برده میشه و سقوط میکنه که با گلاید کردن و بدون استفاده از موتور مثل شاتل های فضایی فرود میاد.
شرکت سازنده این فضاپیما یکی از 4 شرکتی هست با ناسا آمریکا همکاری میکند و وظیفه طراحی فضاپیما برای جا به جایی به ایستگاه فضایی دارد.
3 شرکت دیگر Blue Origin, Boeing and SpaceX میباشند. در حال حاظر شرکت SpaceX توانسه کپسول خود را با موفقیت پس از حمل بار به ایستگاه فضایی در می 2012 با فرود در اقیانوس ریکاوری کند و گفته است تا 3 سال آینده قادر به حمل 7 سرنشین به ایستگاه فضایی است.
در میان آن Dream Chaser تنها فضاپیما این 4 شرکت است که میتوان آن را مدل کوچکی از شاتل در نظر گرفت که دارای بال می باشد و موقع فرود مانند هواپیما بر زمین فرود می آید. این فضاپیما طبق گفته های مسولان شرکت تا 2016 آمده برای حمل 7 سرنشین به ایستگاه فضایی میباشد.
ناسا اعلام کرده است که تا سال 2017 حداقل 2 فضاپیمای خصوصی آمریکایی برای جابه جایی به ایستگاه فضایی لازم دارد.
در حال حاظر فضاپیما Soyuz روسیه وظیفه حمل فضانوردان آمریکایی را بر عهده دارد.
تست فضاپیمای خصوصی Dream Chaser
فضاپیمای خصوصی Dream Chaser روز سه شنبه گذشته در آسمان به پرواز در آمد.
این فضاپیما که ساخته شرکت Sierra Nevada Corp میباشد توسط یک بالگرد برای تست آیرودینامیک به پرواز در آمد. این فضاپیما برای جا به جایی فضانوردان به ایستگاه فضایی طراحی شده است و در حال حاظر در وضعیت تست قرار دارد. اطلاعاتی که از این تست گرفته شده برای تست بعدی مورد استفاده قرار میگیره! در تست بعدی فضاپیما توسط بالگرد به ارتفاع برده میشه و سقوط میکنه که با گلاید کردن و بدون استفاده از موتور مثل شاتل های فضایی فرود میاد.
شرکت سازنده این فضاپیما یکی از 4 شرکتی هست با ناسا آمریکا همکاری میکند و وظیفه طراحی فضاپیما برای جا به جایی به ایستگاه فضایی دارد.
3 شرکت دیگر Blue Origin, Boeing and SpaceX میباشند. در حال حاظر شرکت SpaceX توانسه کپسول خود را با موفقیت پس از حمل بار به ایستگاه فضایی در می 2012 با فرود در اقیانوس ریکاوری کند و گفته است تا 3 سال آینده قادر به حمل 7 سرنشین به ایستگاه فضایی است.
در میان آن Dream Chaser تنها فضاپیما این 4 شرکت است که میتوان آن را مدل کوچکی از شاتل در نظر گرفت که دارای بال می باشد و موقع فرود مانند هواپیما بر زمین فرود می آید. این فضاپیما طبق گفته های مسولان شرکت تا 2016 آمده برای حمل 7 سرنشین به ایستگاه فضایی میباشد.
ناسا اعلام کرده است که تا سال 2017 حداقل 2 فضاپیمای خصوصی آمریکایی برای جابه جایی به ایستگاه فضایی لازم دارد.
در حال حاظر فضاپیما Soyuz روسیه وظیفه حمل فضانوردان آمریکایی را بر عهده دارد.
MohammadAli.E
عضو جدید
فرود قريب الوقوع ميني شاتل پنتاگون
فرود قريب الوقوع ميني شاتل پنتاگون
اين ميني شاتل نظامي در تاريخ 5 مارس 2011 از پايگاه كيپ كاناورال فلوريدا توسط موشك اطلس 5 به مدار پرتاب شد و از آن تاريخ تا كنون به مدت حدود 15 ماه در يك ماموريت محرمانه در مدار قرار دارد .
اين دومين ماموريت از اين نوع ميباشد . اولين ماموريت در سال 2010 با پرتاب اولين ميني شاتل انجام شد و شاتل كوچك رباتيك X-37B به مدت 224 روز را در مدار زمين سپري كرد . اين فضاپيماي بدون سرنشين و رباتيك 8.8 متر طول و 4.2 متر عرض دارد .
فرود قريب الوقوع ميني شاتل پنتاگون
فرود قريب الوقوع ميني شاتل پنتاگون
بر اساس اعلام پايگاه نيروي هوايي آمريكا در واندر برگ ميني شاتل بدون سرنشين X-37B بزودي به زمين بازخواهد گشت .زمان فرود آن با توجه به شرايط فني و جوي در مدت زماني اوائل تا اواسط ژوئن تعيين شده است .
اين ميني شاتل نظامي در تاريخ 5 مارس 2011 از پايگاه كيپ كاناورال فلوريدا توسط موشك اطلس 5 به مدار پرتاب شد و از آن تاريخ تا كنون به مدت حدود 15 ماه در يك ماموريت محرمانه در مدار قرار دارد .
MohammadAli.E
عضو جدید
خانه جدید شاتل فضایی اینترپرایز
خانه جدید شاتل فضایی اینترپرایز
امروز بعد از 3 روز طاقت فرسا شاتل فضایی اینترپرایز به موزه Intrepid Sea واقع در نیویورک خواهد رسید.
این فضاپیما که از سال 1985در موزه واقع در واشنگتن قرار داشت به موزه Intrepid Sea منتقل می شود. اینترپرایز ابتدا توسط هواپیما بویینگ به فرودگاه کندی منتقل شد و از انجا توسط کشتی به موزه Intrepid Sea منتقل میشود.
البته این سفر برای اینترپرایز خوشایند نبود. این فضاپیما هنگام عبور از زیر یک پل آبی بخاطر تلاطم با پل برخورد کرده و بال آن دچار آسیب شد. به همین دلیل سفر آن 1 روز تاخیر افتاد. کارشناسان اعلام کرده اند که بال ترمیم شده است.
این در حالیست که شاتل فضایی دیسکاوری به مکان سابق اینترپرایز در واشنگتن منتقل شده است.
خانه جدید شاتل فضایی اینترپرایز
امروز بعد از 3 روز طاقت فرسا شاتل فضایی اینترپرایز به موزه Intrepid Sea واقع در نیویورک خواهد رسید.
این فضاپیما که از سال 1985در موزه واقع در واشنگتن قرار داشت به موزه Intrepid Sea منتقل می شود. اینترپرایز ابتدا توسط هواپیما بویینگ به فرودگاه کندی منتقل شد و از انجا توسط کشتی به موزه Intrepid Sea منتقل میشود.
البته این سفر برای اینترپرایز خوشایند نبود. این فضاپیما هنگام عبور از زیر یک پل آبی بخاطر تلاطم با پل برخورد کرده و بال آن دچار آسیب شد. به همین دلیل سفر آن 1 روز تاخیر افتاد. کارشناسان اعلام کرده اند که بال ترمیم شده است.
این در حالیست که شاتل فضایی دیسکاوری به مکان سابق اینترپرایز در واشنگتن منتقل شده است.
MohammadAli.E
عضو جدید
انتقال فضانوردان به آزمایشگاه فضایی توسط چین
انتقال فضانوردان به آزمایشگاه فضایی توسط چین
چین قصد دارد در اواسط ژوئن اولین مأموریت سرنشیندار خود را برای اتصال به آزمایشگاه فضایی خود انجام دهد.
یک Long March 2F rocket ، کپسول Shenzhou 9 که حامل سه فضانورد چینی میباشد را به ایستگاه فضایی کوچک Tiangong-1 منتقل میکند. Tiangong-1 که یک آزمایشگاه کوچک است سال 2011 بدون سرنشین در مدار زمین قرار گرفته است.
مأموریت Shenzhou 9 چهارمین پرواز سرنشین دار چین به فضا میباشد که اولین بار آن در سال 2003 رخ داد که فضانورد چینی Yang Liwei در مأموریت Shenzhou 5 در مدار زمین قرار گرفت و باعث شد چین به عنوان سومین کشور فرستنده انسان به فضا بعد از روسیه و آمریکا معرفی گردد. سپس دو مأموریت دیگر سرنشین دار چین تحت عنوان Shenzhou 6 دارای 2 سرنشین و Shenzhou 7 دارای 3 سرنشین با موفقیت انجام گرفت. بعد از آن مهندسان چینی موفقیت بزرگی در صنعت فضایی کسب کردند و توانستند اولین آزمایشگاه خود را با نام Tiangong-1 در مدار قرار داده و در مأموریت Shenzhou 8 یک کپسول را 2 بار به آزمایشگاه در حال چرخش بدور زمین متصل نمایند.
چین قصد دارد تا سال 2020 ایستگاه فضایی بزرگ خود را در مدار مستقر نماید. چین در حال حاضر در حال کار بر روی اکتشاف فضایی 3 مرحله ای میباشد که هدف نهایی آن فرود یک فضانورد بر روی کره ماه میباشد. همچنین بر اساس گذارشات دولتی ، چین قصد دارد تا سال 2016 یک سری روبات های ماه نورد و یک قمر مصنوعی به ماه بفرستد.
Tiangong-1 :
سمت چپ Tiangong-1 و سمت راست Shenzhou 8 (شبیه سازی شده) :
Shenzhou 9 در ایستگاه پرتاب:
انتقال فضانوردان به آزمایشگاه فضایی توسط چین
چین قصد دارد در اواسط ژوئن اولین مأموریت سرنشیندار خود را برای اتصال به آزمایشگاه فضایی خود انجام دهد.
یک Long March 2F rocket ، کپسول Shenzhou 9 که حامل سه فضانورد چینی میباشد را به ایستگاه فضایی کوچک Tiangong-1 منتقل میکند. Tiangong-1 که یک آزمایشگاه کوچک است سال 2011 بدون سرنشین در مدار زمین قرار گرفته است.
مأموریت Shenzhou 9 چهارمین پرواز سرنشین دار چین به فضا میباشد که اولین بار آن در سال 2003 رخ داد که فضانورد چینی Yang Liwei در مأموریت Shenzhou 5 در مدار زمین قرار گرفت و باعث شد چین به عنوان سومین کشور فرستنده انسان به فضا بعد از روسیه و آمریکا معرفی گردد. سپس دو مأموریت دیگر سرنشین دار چین تحت عنوان Shenzhou 6 دارای 2 سرنشین و Shenzhou 7 دارای 3 سرنشین با موفقیت انجام گرفت. بعد از آن مهندسان چینی موفقیت بزرگی در صنعت فضایی کسب کردند و توانستند اولین آزمایشگاه خود را با نام Tiangong-1 در مدار قرار داده و در مأموریت Shenzhou 8 یک کپسول را 2 بار به آزمایشگاه در حال چرخش بدور زمین متصل نمایند.
چین قصد دارد تا سال 2020 ایستگاه فضایی بزرگ خود را در مدار مستقر نماید. چین در حال حاضر در حال کار بر روی اکتشاف فضایی 3 مرحله ای میباشد که هدف نهایی آن فرود یک فضانورد بر روی کره ماه میباشد. همچنین بر اساس گذارشات دولتی ، چین قصد دارد تا سال 2016 یک سری روبات های ماه نورد و یک قمر مصنوعی به ماه بفرستد.
Tiangong-1 :
سمت چپ Tiangong-1 و سمت راست Shenzhou 8 (شبیه سازی شده) :
Shenzhou 9 در ایستگاه پرتاب:
MohammadAli.E
عضو جدید
سفرهاي توريستي - فضايي در سال 2014
سفرهاي توريستي - فضايي در سال 2014
رؤياي سفرهاي توريستي - فضايي در سال 2014 با اعزام نخستين گردشگران به فضا تحقق مي‌يابد.
به گزارش ايسنا ، رؤياي سفرهاي توريستي به فضا با پرتاب موشك‌هاي بالدار در سال 2014 تحقق مي‌يابد. شركت XCOR Aerospace مستقر در موهاوي كاليفرنيا در حال طراحي هواپيماي فضايي زيرمداري Lynx با هدف اعزام مسافران توريستي به فضا است.
هواپيماي فضايي داراي دو صندلي بوده و براي حمل يك خلبان و يك مسافر طراحي شده است. اين وسيله مي‌تواند تا 4 بار در روز را پرواز كرده و قادر به اوج‌گيري و فرود در يك باند پرواز معمولي است.
به گفته يكي از مجريان ارشد، اين شركت در نظر دارد در سال 2013 پروازهاي عملياتي Lynx را از پايگاه فضايي موهاوي آغاز كرده و يك سال بعد نيز از جزيره كوراكائو واقع در جزاير كارائيب اين اوج‌گيري را صورت دهد.
اين مدير اجرايي كه در حضور جمعي از مقامات فضايي سخن مي‌گفت، اقدام مزبور را گامي مهم در عصر فضا خواند و گفت: روش‌هاي قديمي كاوش در كيهان كه توسط دولت برنامه‌ريزي ميشد، به تدريج منسوخ مي‌شوند و صنعت فضايي تجاري جديدي پيش روي انسان قرار دارد.
مقامات XCOR در 7 ژوئن همكاري جديد خود را با كمپاني هلندي توريسم فضايي SXC اعلام كردند. بر طبق توافقات صورت گرفته، SXC مسوول فروش صندلي‌هاي هواپيماي فضايي خواهد بود.
همچنين به تازگي شركت سازنده ساعت Luminox همكاري خود با SXC را به منظور ساخت ساعت‌هاي ويژه براي توريست‌هاي فضايي اعلام كرد. ساعت‌هاي طراحي شده قادر خواهند بود نيروهاي گرانش زمين را تحمل كنند.
گفته مي‌شود، هزينه هر بار سفر توريستي به فضا 95 هزار دلار عنوان شده است.
khabarfarsi.com
سفرهاي توريستي - فضايي در سال 2014
رؤياي سفرهاي توريستي - فضايي در سال 2014 با اعزام نخستين گردشگران به فضا تحقق مي‌يابد.
به گزارش ايسنا ، رؤياي سفرهاي توريستي به فضا با پرتاب موشك‌هاي بالدار در سال 2014 تحقق مي‌يابد. شركت XCOR Aerospace مستقر در موهاوي كاليفرنيا در حال طراحي هواپيماي فضايي زيرمداري Lynx با هدف اعزام مسافران توريستي به فضا است.
هواپيماي فضايي داراي دو صندلي بوده و براي حمل يك خلبان و يك مسافر طراحي شده است. اين وسيله مي‌تواند تا 4 بار در روز را پرواز كرده و قادر به اوج‌گيري و فرود در يك باند پرواز معمولي است.
به گفته يكي از مجريان ارشد، اين شركت در نظر دارد در سال 2013 پروازهاي عملياتي Lynx را از پايگاه فضايي موهاوي آغاز كرده و يك سال بعد نيز از جزيره كوراكائو واقع در جزاير كارائيب اين اوج‌گيري را صورت دهد.
اين مدير اجرايي كه در حضور جمعي از مقامات فضايي سخن مي‌گفت، اقدام مزبور را گامي مهم در عصر فضا خواند و گفت: روش‌هاي قديمي كاوش در كيهان كه توسط دولت برنامه‌ريزي ميشد، به تدريج منسوخ مي‌شوند و صنعت فضايي تجاري جديدي پيش روي انسان قرار دارد.
مقامات XCOR در 7 ژوئن همكاري جديد خود را با كمپاني هلندي توريسم فضايي SXC اعلام كردند. بر طبق توافقات صورت گرفته، SXC مسوول فروش صندلي‌هاي هواپيماي فضايي خواهد بود.
همچنين به تازگي شركت سازنده ساعت Luminox همكاري خود با SXC را به منظور ساخت ساعت‌هاي ويژه براي توريست‌هاي فضايي اعلام كرد. ساعت‌هاي طراحي شده قادر خواهند بود نيروهاي گرانش زمين را تحمل كنند.
گفته مي‌شود، هزينه هر بار سفر توريستي به فضا 95 هزار دلار عنوان شده است.
khabarfarsi.com
[h=2]تابش گاما در مرکز که‌کشان ما؛ سرنخی از وجود ماده‌ی تاریک[/h]
همان‌طور که برخی از دانشمندان می‌گویند دهه‌ی بعد، دهه‌ی ماده‌ی تاریک خواهد‌‌بود؛ تلاش برای یافتن این ماده‌ی اسرارآمیز، در این دهه منجر به رد یا قبول بعضی از مهمترین فرضیه‌هایی میشود که درباره ی ماهیت آن مطرح شده‌اند. اما اخترفیزیک‌دان‌هایی هم هستند که می‌گویند شاید تاکنون ستاره‌شناسان نشانه‌هایی از ماده‌ی تاریک در قلب که‌کشان راه‌شیری خودمان یافته‌باشند.
کِوُرک آبازاجیان و موناج کاپلینگات از دانشگاه کالیفرنیا، ایرون، در arXiv گزارش داده‌اند که داده‌های تلسکوپ فضایی اشعه‌ی گامای ناسا، فرمی، نشان می‌دهند که پرتوهای گامایی که از مرکز که‌کشان می‌آیند، افزایش یافته‌اند، و این می‌تواند توسط ذره‌های ماده‌ی تاریک ایجاد شده باشد که یکدیگر را نابود می‌کنند. آبازاجیان می‌گوید: «بی‌گمان منابعی در آنجا وجود دارند، و آن‌چه دیده میشود را میتوان با ماده‌ی تاریک تفسیر کرد.» اما پژوهش‌گرهای دیگری می‌گویند که این افزایش می‌تواند نتیجه‌ی روش آبازاجیان و کاپلینگات برای مدل کردن شار پرتوی گاما باشد، یا آن‌که از منابع ساده‌تری بیایند.
ته‌‌مانده‌ها. پژوهش‌گران ابتدا با نقشه‌ی تابش‌های پرتوی گاما در نزدیکی مرکز که‌کشانی آغاز می‌کنند (سمت چپ) ، و سهم چشمه‌های شناخته شده (دایره‌های سفید) و دیگر اثرهای پس‌زمینه‌ای را کم می‌کنند تا نقشه‌ای از تابش‌هایی درست کنند که ممکن است از ماده‌ی تاریک آمده‌باشند.
ستاره‌شناسان، شواهد بسیاری دارند که ماده‌ی تاریک بیشتر گرانشی را که ستاره‌ها را نگاه می‌دارد ایجاد میکند؛ این گرانش باعث میشود ستاره‌ها به بیرون از که‌کشان نروند. کیهان‌شناسان هم نشان داده‌اند که ماده‌ی تاریک تا ۸۵٪ ماده‌ی جهان را تشکیل می‌دهد؛ اما فیزیکدانها همچنان نمی‌دانند ماده‌ی تاریک چیست.
فرضیه‌ی غالب این است که ماده‌ی تاریک می‌تواند از ذره‌های سنگینی درست شده‌باشد که برهم‌کنش ضعیفی دارند (WIMPها) که برخی نظریه‌ها هم آنها را پیش‌بینی کرده‌اند.WIMPها ممکن است آن‌قدر سنگین باشند که بسیاری از گرانش را تولید کنند، اما با ماده‌ی معمولی تنها برهم‌کنش ضعیفی دارند. شاید هر که‌کشان در ابر پهناوری از WIMPها شکل گرفته‌باشد.
فیزیکدانها به چند روش WIMPها را دنبال می‌کنند؛ برخی در تلاشند تا با آشکارسازهای بسیار حساس زیرزمینی آنها را کشف کنند. دیگران امید دارند که در بزرگترین برخورد دهنده‌ی اتمی دنیا، برخورددهنده‌ی هادرون‌های بزرگ سوییس،WIMP ها را تولید کنند. همچنین ممکن است که WIMPها زمانی‌که با هم برخورد می‌کنند، و ذره‌های معمولی مانند پرتوی گاما، تولید می‌کنند، یکدیگر را هم نابود کنند؛ و ستاره‌شناسان، آسمان‌ها را برای نشانه‌هایی از چنین نابودی‌هایی بررسی می‌کنند.
آبازاجیان و کاپلینگات می‌گویند که بیش از چهارصد پژوهش‌گر که با ماهوارهی فرمی کار می‌کنند، این شواهد را یافته‌اند. دو نظریه‌پرداز، داده‌های جمعآوری شده در فاصله‌ی آگوست ۲۰۰۸ تا جون ۲۰۱۲ را با تمرکز در تکه‌های ۷درجه در ۷درجه‌ی آسمان ِ پیرامون مرکز که‌کشانی، بررسی کردند؛ و برای چهار بازه‌ی انرژی، نقشه‌ی پرتوافشانی‌ها در پهنه‌ی آسمان را تهیه کردند. آنها هر نقشه را با «مدل baseline» برهم گذاشته‌اند. این مدل شامل ۱۷ چشمه‌ی نقطه‌ای پرتوی گاما، که فرمی تا اکنون در آن فضا یافته است؛ یک پس‌زمینه‌ی پراکنده که تابش‌های کلی در مرکز که‌کشانی را توجیه میکند؛ و یک پس‌زمینه‌ی یک‌نواخت میشود.
سپس داده‌ها را بر مدل دیگری برازش می‌دهند که شامل اثری از نابودی‌ها در ماده‌ی تاریک، تخمین‌‌های نظری و چگونگی تولید پرتوی گاما در نابودی ذرات میشود. افزودن اثر ماده‌ی تاریک تا اندازه‌ی زیادی برازش را به‌بود بخشید؛ و آنها فهمیدند که این یعنی افزایشی در پرتوی گاما وجوددارد که از ماده‌ی تاریک می‌آید.
پژوهش‌گرهای دیگر، مانند دانیل هوپر از آزمایشگاه شتاب‌دهنده‌ی بینالمللی در باتاویا، ایلینویز، ادعای مشابهی دارند. در حقیقت، آبازاجیان پیش‌تر در مخالفت با این برداشت صحبت میکرد؛ اما تحلیل‌های جدید، نشان می‌دهند که فرضیه‌ی ماده‌ی تاریک با داده‌های به‌دست آمده از سه روش کلیدی هم‌خوانی دارد. آبازاجیان می‌گوید: توزیع انرژی، توزیع فضایی، و چگالی درستی دارد... «وقتی که این را دیدم شاخ در‌آوردم.» البته آبازاجیان توجه دارد که ممکن است این پرتوهای گاما از منبع کم‌اهمیت‌تری سرچشمه گرفته باشند، همان‌طور که پیش‌تر تپ‌اخترها آشکار نشده‌بودند.
استفانو پروفومو، یک اخترفیزیک‌دان نظری از دانشگاه کالیفرنیا، سانتاکروز، و عضو گروه ماهوارهی فرمی می‌گوید: این‌ها را شاید بتوان به زبان ساده‌تری هم توضیح داد. پروفومو می‌گوید: تحلیل‌های آبازاجیان و هوپر به شدت وابسته به مدلی است که برای پراکندگی‌های پس‌زمینه‌ی که‌کشانی به کار می‌بندند... وی می‌افزاید که این مدل برای توضیح منطقه‌ی بسیار بزرگتری پیرامون مرکز که‌کشانی ایجاد شده‌است و «برای جزئیات مرکز که‌کشانی کور است.» او دقت دارد که به کاربردن آن در برازش داده‌ها می‌تواند به نتیجه‌های گم‌راه کننده‌ای بیانجامد. همچنان پروفومو موافق است که برای جست‌وجوی نشانه‌هایی از ماده‌ی تاریک، مرکز که‌کشانی جایی مهم است.
کِوُرک آبازاجیان و موناج کاپلینگات از دانشگاه کالیفرنیا، ایرون، در arXiv گزارش داده‌اند که داده‌های تلسکوپ فضایی اشعه‌ی گامای ناسا، فرمی، نشان می‌دهند که پرتوهای گامایی که از مرکز که‌کشان می‌آیند، افزایش یافته‌اند، و این می‌تواند توسط ذره‌های ماده‌ی تاریک ایجاد شده باشد که یکدیگر را نابود می‌کنند. آبازاجیان می‌گوید: «بی‌گمان منابعی در آنجا وجود دارند، و آن‌چه دیده میشود را میتوان با ماده‌ی تاریک تفسیر کرد.» اما پژوهش‌گرهای دیگری می‌گویند که این افزایش می‌تواند نتیجه‌ی روش آبازاجیان و کاپلینگات برای مدل کردن شار پرتوی گاما باشد، یا آن‌که از منابع ساده‌تری بیایند.
ستاره‌شناسان، شواهد بسیاری دارند که ماده‌ی تاریک بیشتر گرانشی را که ستاره‌ها را نگاه می‌دارد ایجاد میکند؛ این گرانش باعث میشود ستاره‌ها به بیرون از که‌کشان نروند. کیهان‌شناسان هم نشان داده‌اند که ماده‌ی تاریک تا ۸۵٪ ماده‌ی جهان را تشکیل می‌دهد؛ اما فیزیکدانها همچنان نمی‌دانند ماده‌ی تاریک چیست.
فرضیه‌ی غالب این است که ماده‌ی تاریک می‌تواند از ذره‌های سنگینی درست شده‌باشد که برهم‌کنش ضعیفی دارند (WIMPها) که برخی نظریه‌ها هم آنها را پیش‌بینی کرده‌اند.WIMPها ممکن است آن‌قدر سنگین باشند که بسیاری از گرانش را تولید کنند، اما با ماده‌ی معمولی تنها برهم‌کنش ضعیفی دارند. شاید هر که‌کشان در ابر پهناوری از WIMPها شکل گرفته‌باشد.
فیزیکدانها به چند روش WIMPها را دنبال می‌کنند؛ برخی در تلاشند تا با آشکارسازهای بسیار حساس زیرزمینی آنها را کشف کنند. دیگران امید دارند که در بزرگترین برخورد دهنده‌ی اتمی دنیا، برخورددهنده‌ی هادرون‌های بزرگ سوییس،WIMP ها را تولید کنند. همچنین ممکن است که WIMPها زمانی‌که با هم برخورد می‌کنند، و ذره‌های معمولی مانند پرتوی گاما، تولید می‌کنند، یکدیگر را هم نابود کنند؛ و ستاره‌شناسان، آسمان‌ها را برای نشانه‌هایی از چنین نابودی‌هایی بررسی می‌کنند.
آبازاجیان و کاپلینگات می‌گویند که بیش از چهارصد پژوهش‌گر که با ماهوارهی فرمی کار می‌کنند، این شواهد را یافته‌اند. دو نظریه‌پرداز، داده‌های جمعآوری شده در فاصله‌ی آگوست ۲۰۰۸ تا جون ۲۰۱۲ را با تمرکز در تکه‌های ۷درجه در ۷درجه‌ی آسمان ِ پیرامون مرکز که‌کشانی، بررسی کردند؛ و برای چهار بازه‌ی انرژی، نقشه‌ی پرتوافشانی‌ها در پهنه‌ی آسمان را تهیه کردند. آنها هر نقشه را با «مدل baseline» برهم گذاشته‌اند. این مدل شامل ۱۷ چشمه‌ی نقطه‌ای پرتوی گاما، که فرمی تا اکنون در آن فضا یافته است؛ یک پس‌زمینه‌ی پراکنده که تابش‌های کلی در مرکز که‌کشانی را توجیه میکند؛ و یک پس‌زمینه‌ی یک‌نواخت میشود.
سپس داده‌ها را بر مدل دیگری برازش می‌دهند که شامل اثری از نابودی‌ها در ماده‌ی تاریک، تخمین‌‌های نظری و چگونگی تولید پرتوی گاما در نابودی ذرات میشود. افزودن اثر ماده‌ی تاریک تا اندازه‌ی زیادی برازش را به‌بود بخشید؛ و آنها فهمیدند که این یعنی افزایشی در پرتوی گاما وجوددارد که از ماده‌ی تاریک می‌آید.
پژوهش‌گرهای دیگر، مانند دانیل هوپر از آزمایشگاه شتاب‌دهنده‌ی بینالمللی در باتاویا، ایلینویز، ادعای مشابهی دارند. در حقیقت، آبازاجیان پیش‌تر در مخالفت با این برداشت صحبت میکرد؛ اما تحلیل‌های جدید، نشان می‌دهند که فرضیه‌ی ماده‌ی تاریک با داده‌های به‌دست آمده از سه روش کلیدی هم‌خوانی دارد. آبازاجیان می‌گوید: توزیع انرژی، توزیع فضایی، و چگالی درستی دارد... «وقتی که این را دیدم شاخ در‌آوردم.» البته آبازاجیان توجه دارد که ممکن است این پرتوهای گاما از منبع کم‌اهمیت‌تری سرچشمه گرفته باشند، همان‌طور که پیش‌تر تپ‌اخترها آشکار نشده‌بودند.
استفانو پروفومو، یک اخترفیزیک‌دان نظری از دانشگاه کالیفرنیا، سانتاکروز، و عضو گروه ماهوارهی فرمی می‌گوید: این‌ها را شاید بتوان به زبان ساده‌تری هم توضیح داد. پروفومو می‌گوید: تحلیل‌های آبازاجیان و هوپر به شدت وابسته به مدلی است که برای پراکندگی‌های پس‌زمینه‌ی که‌کشانی به کار می‌بندند... وی می‌افزاید که این مدل برای توضیح منطقه‌ی بسیار بزرگتری پیرامون مرکز که‌کشانی ایجاد شده‌است و «برای جزئیات مرکز که‌کشانی کور است.» او دقت دارد که به کاربردن آن در برازش داده‌ها می‌تواند به نتیجه‌های گم‌راه کننده‌ای بیانجامد. همچنان پروفومو موافق است که برای جست‌وجوی نشانه‌هایی از ماده‌ی تاریک، مرکز که‌کشانی جایی مهم است.
[h=2]اعزام کاوشگران دوقلو به کمربند تابشی اطراف زمین[/h]
یک جفت سفینه فضایی سپردار اواخر ماه جاری میلادی به منظور مطالعه کمربند تابشی اطراف زمین پرتاب می‌شوند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کاوشگران توفان کمربند تابشی (RBSP) متعلق به ناسا از خلال کمربندهای ضخیم دارای ذرات باردار احاطه کننده زمین عبور خواهند کرد. هدف آنها آگاهی یافتن از این محیط‌های پویا و دینامیک است.
برای تحمل آسیب‌های ناشی از چنین تشعشع قوی، این ماهوارهها مجهز به لایه‌های نیرومند سپری از جنس آلومینیوم با 8.5 میلی‌متر ضخامت هستند.
این کاوشگران دوقلوی 670 میلیون دلاری در 23 آگوست توسط موشک United Launch Alliance Atlas V و از ایستگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال در فلوریدا روانه فضا خواهند شد. آنها در دو مدار تقریباً مشابه از خلال کمربندهای تابشی «وان الن» مستقر می‌شوند.
این کمربندها نواحی غنی از الکترون و پروتئین بوده که از خورشید گسیل شده‌اند و توسط میدان مغناطیسی زمین به دام افتاده‌اند.
پرتاب این دو کاوشگر چند هفته پس از ماموریت موفقیت‌آمیز ناسا در فرود کنجکاوی روی سطح مریخ صورت می‌گیرد.
سفینه‌های مزبور باید عمل پیچیده تعادل را انجام داده و خود را در مقابل آسیب ناشی از تشعشع خورشیدی حفظ کنند. آنها همچنین باید برای انجام اندازه‌گیری‌های مورد نظر ابزارشان را در معرض این تابش قوی قرار دهند. هر دوی آنها مجهز به ابزار علمی تعبیه شده در درون فریم‌های هشت‌ضلعی‌شان هستند. این ماهوارهها تراکم ذرات باردار در عرض این کمربندها را ترسیم می‌کنند
مدیران این ماموریت از کاوشگران دو قلو و نه کاوشگر منفرد استفاده کردند و هدف آنها صورت‌دادن بررسی‌های همزمان در مکان‌های متعدد به منظور مشخص کردن این موضوع است که آیا تغییر در سطوح تابش نشان‌‌دهنده تغییر در زمان یا فضا است یا خیر.
کمربندهای وان الن در سال 1958 توسط دانشمند امریکایی علوم فضایی به نام جیمز وان الن کشف شدند اما هنوز هم یک معما به شمار می‌آیند.
طی توفان‌های خورشیدی این کمربندهای تا میزان زیادی منبسط می‌شوند و در این صورت می‌توانند خطراتی را برای ماهواره‌هایی که به دور زمین می‌چرخند و حتی فضانوردان مستقر در ایستگاه بینالمللی فضایی ایجاد کنند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کاوشگران توفان کمربند تابشی (RBSP) متعلق به ناسا از خلال کمربندهای ضخیم دارای ذرات باردار احاطه کننده زمین عبور خواهند کرد. هدف آنها آگاهی یافتن از این محیط‌های پویا و دینامیک است.
برای تحمل آسیب‌های ناشی از چنین تشعشع قوی، این ماهوارهها مجهز به لایه‌های نیرومند سپری از جنس آلومینیوم با 8.5 میلی‌متر ضخامت هستند.
این کاوشگران دوقلوی 670 میلیون دلاری در 23 آگوست توسط موشک United Launch Alliance Atlas V و از ایستگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال در فلوریدا روانه فضا خواهند شد. آنها در دو مدار تقریباً مشابه از خلال کمربندهای تابشی «وان الن» مستقر می‌شوند.
این کمربندها نواحی غنی از الکترون و پروتئین بوده که از خورشید گسیل شده‌اند و توسط میدان مغناطیسی زمین به دام افتاده‌اند.
پرتاب این دو کاوشگر چند هفته پس از ماموریت موفقیت‌آمیز ناسا در فرود کنجکاوی روی سطح مریخ صورت می‌گیرد.
سفینه‌های مزبور باید عمل پیچیده تعادل را انجام داده و خود را در مقابل آسیب ناشی از تشعشع خورشیدی حفظ کنند. آنها همچنین باید برای انجام اندازه‌گیری‌های مورد نظر ابزارشان را در معرض این تابش قوی قرار دهند. هر دوی آنها مجهز به ابزار علمی تعبیه شده در درون فریم‌های هشت‌ضلعی‌شان هستند. این ماهوارهها تراکم ذرات باردار در عرض این کمربندها را ترسیم می‌کنند
مدیران این ماموریت از کاوشگران دو قلو و نه کاوشگر منفرد استفاده کردند و هدف آنها صورت‌دادن بررسی‌های همزمان در مکان‌های متعدد به منظور مشخص کردن این موضوع است که آیا تغییر در سطوح تابش نشان‌‌دهنده تغییر در زمان یا فضا است یا خیر.
کمربندهای وان الن در سال 1958 توسط دانشمند امریکایی علوم فضایی به نام جیمز وان الن کشف شدند اما هنوز هم یک معما به شمار می‌آیند.
طی توفان‌های خورشیدی این کمربندهای تا میزان زیادی منبسط می‌شوند و در این صورت می‌توانند خطراتی را برای ماهواره‌هایی که به دور زمین می‌چرخند و حتی فضانوردان مستقر در ایستگاه بینالمللی فضایی ایجاد کنند.
zeinab kojolo
عضو جدید
یه تحقیق داشتم از اطلاعاتون استفاده کردم ممنون خیلی جالب هستند...
[h=2]گنجینه عظیم اطلاعات هوافضایی در کشور به بهره برداری رسید[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
دبیر ستاد توسعه هوافضا از به روز رسانی مرتب پایگاه سنجش علمی و فنی هوافضای کشور خبر داد.
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مهندس مهدی فرحی در دوازدهمین کنفرانس انجمن هوافضا ایران و پس از رونمایی این پایگاه اینترنتی در نشانی الکترونیکی www.aerospace-doc.com، خاطرنشان کرد: برای تحقق سند هوافضا کشور که در سال جاری رونمایی شد به اطلاعات نرم افزاری نیاز بود که پروژه پایگاه سنجش در همین راستا از دو سال قبل آغاز شد.
به گفته وی این پایگاه اطلاعرسانی که فاز اول آن امروز رونمایی شد مجموعهای عظیم از اطلاعات و اسناد در زمینههای هوایی، هوانوردی، موشکی و فضایی است.
فرحی افزود: این پایگاه گنجینهای از کتابها، مقالات، پایاننامهها، پتنتها و استانداردهای این حوزه خواهد بود که به زودی فاز دوم آن نیز شامل دو میلیون رکورد آماده خواهد شد.
دبیر ستاد توسعهی هوافضا اعلام کرد: این سایت تمامی اطلاعات دنیا در این زمینه را از سال 1963 میلادی جمعآوری خواهد کرد و مرتبا نیز به روز خواهد شد.
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91120100581
سهشنبه ۱ اسفند ۱۳۹۱
سهشنبه ۱ اسفند ۱۳۹۱
دبیر ستاد توسعه هوافضا از به روز رسانی مرتب پایگاه سنجش علمی و فنی هوافضای کشور خبر داد.
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مهندس مهدی فرحی در دوازدهمین کنفرانس انجمن هوافضا ایران و پس از رونمایی این پایگاه اینترنتی در نشانی الکترونیکی www.aerospace-doc.com، خاطرنشان کرد: برای تحقق سند هوافضا کشور که در سال جاری رونمایی شد به اطلاعات نرم افزاری نیاز بود که پروژه پایگاه سنجش در همین راستا از دو سال قبل آغاز شد.
به گفته وی این پایگاه اطلاعرسانی که فاز اول آن امروز رونمایی شد مجموعهای عظیم از اطلاعات و اسناد در زمینههای هوایی، هوانوردی، موشکی و فضایی است.
فرحی افزود: این پایگاه گنجینهای از کتابها، مقالات، پایاننامهها، پتنتها و استانداردهای این حوزه خواهد بود که به زودی فاز دوم آن نیز شامل دو میلیون رکورد آماده خواهد شد.
دبیر ستاد توسعهی هوافضا اعلام کرد: این سایت تمامی اطلاعات دنیا در این زمینه را از سال 1963 میلادی جمعآوری خواهد کرد و مرتبا نیز به روز خواهد شد.
[h=2]ارائه 477 مقاله در دوازدهمین کنفرانس انجمن هوافضای ایران[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
دبیر دوازدهمین کنفرانس انجمن هوافضای ایران از ارائه 477 مقاله در این کنفرانس سه روزه خبر داد.
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دکتر محمدهمایون صدر در مراسم آغاز این کنفرانس با اشاره به ارسال هزار و 346 مقاله به کنفرانس دوازدهم خاطرنشان کرد: خلاصه این مقالات در مرحله ابتدایی داوری بررسی شد و نهایتا از 711 نویسنده مقاله متن اصلی مقالات درخواست شد.
به گفته دبیر کنفرانس، این 711 مقاله طی دو جلسه داوری و با حضور 70 متخصص و استاد این رشته مورد داوری نهایی قرار گرفت و 298 مقاله برای ارائه شفاهی و 179 مقاله برای ارائه پوستر انتخاب شد.
وی ادامه داد: از این میان 85 مقاله مربوط به حوزه آیرودینامیک، 85 مقاله مربوط به حوزه پیشرانش، 140 مقاله مربوط به سازههای هوافضایی، 90 مقاله مربوط به حوزه دینامیک پرواز و کنترل، 70 مقاله مربوط به علوم فناوری فضایی و 20 مقاله مربوط به حوزه مدیریت هوافضاست.
صدر با اشاره به این که حجم این کنفرانس هر سال بیش از سال گذشته میشود خاطرنشان کرد: برگزاری این کنفرانس نیاز به یک ساختار دائمی دارد چرا که اشل آن هر سال بزرگتر میشود و یک ساختارموقت نمیتواند آن را سامان دهد.
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91120100587
سهشنبه ۱ اسفند ۱۳۹۱
سهشنبه ۱ اسفند ۱۳۹۱
دبیر دوازدهمین کنفرانس انجمن هوافضای ایران از ارائه 477 مقاله در این کنفرانس سه روزه خبر داد.
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دکتر محمدهمایون صدر در مراسم آغاز این کنفرانس با اشاره به ارسال هزار و 346 مقاله به کنفرانس دوازدهم خاطرنشان کرد: خلاصه این مقالات در مرحله ابتدایی داوری بررسی شد و نهایتا از 711 نویسنده مقاله متن اصلی مقالات درخواست شد.
به گفته دبیر کنفرانس، این 711 مقاله طی دو جلسه داوری و با حضور 70 متخصص و استاد این رشته مورد داوری نهایی قرار گرفت و 298 مقاله برای ارائه شفاهی و 179 مقاله برای ارائه پوستر انتخاب شد.
وی ادامه داد: از این میان 85 مقاله مربوط به حوزه آیرودینامیک، 85 مقاله مربوط به حوزه پیشرانش، 140 مقاله مربوط به سازههای هوافضایی، 90 مقاله مربوط به حوزه دینامیک پرواز و کنترل، 70 مقاله مربوط به علوم فناوری فضایی و 20 مقاله مربوط به حوزه مدیریت هوافضاست.
صدر با اشاره به این که حجم این کنفرانس هر سال بیش از سال گذشته میشود خاطرنشان کرد: برگزاری این کنفرانس نیاز به یک ساختار دائمی دارد چرا که اشل آن هر سال بزرگتر میشود و یک ساختارموقت نمیتواند آن را سامان دهد.
[h=2]رییس سازمان فضایی ایران:نخستین ماهواره «ژئو» ایران، پنج سال دیگر به فضا پرتاب میشود[/h]
/تعلیق پروژه «زهره» و جایگزینی «ایران ست»/
رییس سازمان فضایی ایران:نخستین ماهواره «ژئو» ایران، پنج سال دیگر به فضا پرتاب میشود
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
رییس سازمان فضایی ایران اعلام کرد: نخستین ماهواره مدار زمین آهنگ کشور در سال 97 به فضا پرتاب خواهد شد.
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دکتر حمید فاضلی در دوازدهمین کنفرانس انجمن هوافضا با اشاره به این که پروژه ماهواره زهره (قائم) که قرار بود نخستین ماهوارهی مخابراتی کشور باشد به حالت تعلیق درآمده است، توضیح داد: قرار است به جای این ماهواره، ماهواره «ایران ست 3» تا سال 97 به فضا پرتاب شود.
وی در توضیح چرایی تعلیق این پروژه و آغاز پروژهی ایرانست از ابتدای سال 1392 گفت: پرتاب ماهواره زهره با وزن بیش از یک تن به یک سامانه پرتاب در نواحی جنوبی کشور نیاز داشت و نیز به فناوری خاصی برای پیشرانش آن احتیاج بود که کل فرآیند ده سال زمان میبرد.
به گفته وی برای این که ماهوارههای مدار GEO با هزینه کمتر و آسانتر در مدار زمین قرار بگیرند باید سامانه پرتاب هر چه بیشتر به خط استوا نزدیکتر باشد.
فاضلی ادامه داد: همچنین برای ماهواره قائم 10 ترنسپورتر در نظر گرفته شده بود که این خود پروژه را سنگینتر میکرد.
رییس سازمان فضایی ایران دربارهی ماهوارهی ایرانست خاطرنشان کرد: پروژه ساخت این ماهواره از سال 1392 آغاز خواهد شد و دو پرتاب میانی خواهد داشت.
نخستین پرتاب میانی با نام «ایران ست 1» در سال 95 انجام میشود که به وسیلهی آن فناوریهای اصلی پرتاب ماهواره به این مدار را توسعه خواهیم داد.
وی افزود: پرتاب میانی دوم با اسم «ایرانست 2» در سال 96 انجام میشود. همچنین ماهواره ناهید نیز در باند KU پرتاب خواهد شد که کمک زیادی به این پروژه میکند چرا که قرار است این ماهواره مخابراتی نیز در باند KU قرار گیرد.
به گفته رییس سازمان فضایی ایران ماهوارهی ایرانست 3 در سال 97 با دو ترنسپوردر FSS و BSS در دوازده و نیم درجه شرقی پرتاب خواهد شد و نخستین ماهوارهی مخابراتی ایران خواهد بود که خدمات شبکههای تلویزیونی و اینترنتی ارائه خواهد داد.
فاضلی تصریح کرد: برای ثبت مکان این ماهواره در مدار GEO اقدام کردهایم که به زودی پاسخ آن را خواهیم گرفت و کردینیشنهای آن را با کشورهایی که ممکن است با آنها تداخل فرکانس پیدا کند هماهنگ خواهیم کرد.
به گفته رییس سازمان فضایی پروژه آغاز ساخت ماهوارهی ایران ست و تعلیق ماهواره زهره به دلیل قطع برنامههای برون مرزی صدا و سیما و خروج کشورهای غربی از میثاقهای بینالمللی از سوی شورای عالی امنیت به سازمان فضایی ارائه شده است.
ایران دارای بالاترین نرخ پیشرفت در عرصهی فناوری هوافضایی
رییس سازمان فضایی ایران در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به آماری که سایت معتبر دستهبندی کشورهای پیشرو در زمینهی فناوری هوا فضا ارائه کرده است، توضیح داد: این سایت آمریکایی تا سال 2012 شاخصهایی را برای طبقهبندی 10 کشور برتر دنیا در حوزه هوا فضا ارائه میکرد اما از سال 2012، پنج کشور دیگر از جمله ایران را به فهرست ده گانه خود اضافه کرده است که به اذعان این سایت ایران دارای بالاترین نرخ پیشرفت در این حوزه در میان کشورهای جهان بوده است.
وی با اشاره به این که کشور برزیل مدتها جزو 10 کشور برتر در این سایت بوده است، اعلام کرد: برزیل تنها توانسته است موجود زنده خود را تا ارتفاع 40 یا 60 کیلومتری پرتاب کند و اعتراف کرده است که نمیتواند پروژه بزرگتر از این را اجرا کند و از ایران عقب افتاده است.
فاضلی تاکید کرد: قاعدتا این پیشرفتها بدون همکاری ستاد توسعه فناوری هوا فضا و سازمان صنایع هوایی ممکن نبوده است و امیدواریم که این مجموعهها در کنار یکدیگر افتخارات بزرگتری بیافرینند.
وی همچنین درباره پرتاب ماهواره ناهید که با کمک دانشگاه امیرکبیر ساخته شده است، گفت: این ماهواره در باند KU توسط ماهوارهبر سفیر 1B به فضا پرتاب خواهد شد و چند دستاورد جدید در این پرتاب از جمله باز شدن صفحات خورشیدی توسط ماهوارهبر در آن آزمایش میشود. همچنین قرار است تصاویر سرخط این پرتاب به نظر مردم برسد.
رییس سازمان فضایی ایران:نخستین ماهواره «ژئو» ایران، پنج سال دیگر به فضا پرتاب میشود
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91120100457
سهشنبه ۱ اسفند ۱۳۹۱
سهشنبه ۱ اسفند ۱۳۹۱
رییس سازمان فضایی ایران اعلام کرد: نخستین ماهواره مدار زمین آهنگ کشور در سال 97 به فضا پرتاب خواهد شد.
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دکتر حمید فاضلی در دوازدهمین کنفرانس انجمن هوافضا با اشاره به این که پروژه ماهواره زهره (قائم) که قرار بود نخستین ماهوارهی مخابراتی کشور باشد به حالت تعلیق درآمده است، توضیح داد: قرار است به جای این ماهواره، ماهواره «ایران ست 3» تا سال 97 به فضا پرتاب شود.
وی در توضیح چرایی تعلیق این پروژه و آغاز پروژهی ایرانست از ابتدای سال 1392 گفت: پرتاب ماهواره زهره با وزن بیش از یک تن به یک سامانه پرتاب در نواحی جنوبی کشور نیاز داشت و نیز به فناوری خاصی برای پیشرانش آن احتیاج بود که کل فرآیند ده سال زمان میبرد.
به گفته وی برای این که ماهوارههای مدار GEO با هزینه کمتر و آسانتر در مدار زمین قرار بگیرند باید سامانه پرتاب هر چه بیشتر به خط استوا نزدیکتر باشد.
فاضلی ادامه داد: همچنین برای ماهواره قائم 10 ترنسپورتر در نظر گرفته شده بود که این خود پروژه را سنگینتر میکرد.
رییس سازمان فضایی ایران دربارهی ماهوارهی ایرانست خاطرنشان کرد: پروژه ساخت این ماهواره از سال 1392 آغاز خواهد شد و دو پرتاب میانی خواهد داشت.
نخستین پرتاب میانی با نام «ایران ست 1» در سال 95 انجام میشود که به وسیلهی آن فناوریهای اصلی پرتاب ماهواره به این مدار را توسعه خواهیم داد.
وی افزود: پرتاب میانی دوم با اسم «ایرانست 2» در سال 96 انجام میشود. همچنین ماهواره ناهید نیز در باند KU پرتاب خواهد شد که کمک زیادی به این پروژه میکند چرا که قرار است این ماهواره مخابراتی نیز در باند KU قرار گیرد.
به گفته رییس سازمان فضایی ایران ماهوارهی ایرانست 3 در سال 97 با دو ترنسپوردر FSS و BSS در دوازده و نیم درجه شرقی پرتاب خواهد شد و نخستین ماهوارهی مخابراتی ایران خواهد بود که خدمات شبکههای تلویزیونی و اینترنتی ارائه خواهد داد.
فاضلی تصریح کرد: برای ثبت مکان این ماهواره در مدار GEO اقدام کردهایم که به زودی پاسخ آن را خواهیم گرفت و کردینیشنهای آن را با کشورهایی که ممکن است با آنها تداخل فرکانس پیدا کند هماهنگ خواهیم کرد.
به گفته رییس سازمان فضایی پروژه آغاز ساخت ماهوارهی ایران ست و تعلیق ماهواره زهره به دلیل قطع برنامههای برون مرزی صدا و سیما و خروج کشورهای غربی از میثاقهای بینالمللی از سوی شورای عالی امنیت به سازمان فضایی ارائه شده است.
ایران دارای بالاترین نرخ پیشرفت در عرصهی فناوری هوافضایی
رییس سازمان فضایی ایران در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به آماری که سایت معتبر دستهبندی کشورهای پیشرو در زمینهی فناوری هوا فضا ارائه کرده است، توضیح داد: این سایت آمریکایی تا سال 2012 شاخصهایی را برای طبقهبندی 10 کشور برتر دنیا در حوزه هوا فضا ارائه میکرد اما از سال 2012، پنج کشور دیگر از جمله ایران را به فهرست ده گانه خود اضافه کرده است که به اذعان این سایت ایران دارای بالاترین نرخ پیشرفت در این حوزه در میان کشورهای جهان بوده است.
وی با اشاره به این که کشور برزیل مدتها جزو 10 کشور برتر در این سایت بوده است، اعلام کرد: برزیل تنها توانسته است موجود زنده خود را تا ارتفاع 40 یا 60 کیلومتری پرتاب کند و اعتراف کرده است که نمیتواند پروژه بزرگتر از این را اجرا کند و از ایران عقب افتاده است.
فاضلی تاکید کرد: قاعدتا این پیشرفتها بدون همکاری ستاد توسعه فناوری هوا فضا و سازمان صنایع هوایی ممکن نبوده است و امیدواریم که این مجموعهها در کنار یکدیگر افتخارات بزرگتری بیافرینند.
وی همچنین درباره پرتاب ماهواره ناهید که با کمک دانشگاه امیرکبیر ساخته شده است، گفت: این ماهواره در باند KU توسط ماهوارهبر سفیر 1B به فضا پرتاب خواهد شد و چند دستاورد جدید در این پرتاب از جمله باز شدن صفحات خورشیدی توسط ماهوارهبر در آن آزمایش میشود. همچنین قرار است تصاویر سرخط این پرتاب به نظر مردم برسد.
[h=1] طراحی جت شخصی با سرعت 0.99 ماخ+تصاویر
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92031910447
یکشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۱:۳۰
بزودی هواپیمای جدیدی در شکل Saker S-1 که طراحی آن الهام‌گرفته از جت‌های جنگنده نظامی است، می‌تواند با سرعت 0.95 ماخ پرواز کند و به سرعت بیشینه 0.99 ماخ برسد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، جت Saker S-1 دو سرنشینه بوده و به گونه‌ای طراحی شده که قادر به فرود و برخاست در باندهای پرواز به کوتاهی 457 متر است.
این جت توسط شرکت Saker Aircraft در امریکا طراحی شده است.
این جت 12.3 متر طول و 4.6 متر ارتفاع دارد و طول بال آن به هشت متر می‌رسد.
وزن خالی جت Saker S-1 حدود دو هزار و 495 کیلوگرم بوده و قادر به حمل بار حداکثری دو هزار و 720 کیلوگرم است.
دو موتور Williams FJ44-4 این هواپیما را نیرودهی می‌کنند. این موتورها به همراه نمایه ایرودینامیک S-1 موجب می‌شوند که فناوری ابداعی 20 درصد سوخت کمتری را در مقایسه با رقبای خود مصرف کند.
گفته میشود هیچ آموزش نظامی برای به پرواز درآوردن این جت لازم نیست و هر خلبان آموزش دیده‌ای می‌تواند با آن خیز بردارد.
انتهای پیام
Saker S-1
Saker S-1
Saker S-1
Saker S-1
Saker S-1
Saker S-1
Saker S-1
Saker S-1
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92031910447
یکشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۱:۳۰
بزودی هواپیمای جدیدی در شکل Saker S-1 که طراحی آن الهام‌گرفته از جت‌های جنگنده نظامی است، می‌تواند با سرعت 0.95 ماخ پرواز کند و به سرعت بیشینه 0.99 ماخ برسد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، جت Saker S-1 دو سرنشینه بوده و به گونه‌ای طراحی شده که قادر به فرود و برخاست در باندهای پرواز به کوتاهی 457 متر است.
این جت توسط شرکت Saker Aircraft در امریکا طراحی شده است.
این جت 12.3 متر طول و 4.6 متر ارتفاع دارد و طول بال آن به هشت متر می‌رسد.
وزن خالی جت Saker S-1 حدود دو هزار و 495 کیلوگرم بوده و قادر به حمل بار حداکثری دو هزار و 720 کیلوگرم است.
دو موتور Williams FJ44-4 این هواپیما را نیرودهی می‌کنند. این موتورها به همراه نمایه ایرودینامیک S-1 موجب می‌شوند که فناوری ابداعی 20 درصد سوخت کمتری را در مقایسه با رقبای خود مصرف کند.
گفته میشود هیچ آموزش نظامی برای به پرواز درآوردن این جت لازم نیست و هر خلبان آموزش دیده‌ای می‌تواند با آن خیز بردارد.
انتهای پیام
Saker S-1
Saker S-1
Saker S-1
Saker S-1
Saker S-1
Saker S-1
Saker S-1
Saker S-1
[h=1] کلاغ رباتیک 9.7 گرمی رادار گریز برای ماموریتهای شناسایی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92031910251
یکشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۹:۵۱
یک پرنده رباتیک که توسط محققان دانشگاه مریلند در تعامل با ارتش آمریکا ساخته شده می‌تواند به یکی از عوامل جنگی بلامنازع آینده تبدیل شود.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به ادعای سازندگان، مانورهای «کلاغ رباتیک» به قدری واقعی هستند که سایر پرندگان تصور می‌کنند یکی از آنهاست.
به گفته آنها، قابلیت این فناوری برای پنهان شدن در منظره ساده و وزن سبک آن برای عملیات نظامی ارزشمند است. وزن این ربات تنها 9.7 گرم بوده و طول بال آن 34.3 سانتیمتر است.
در طول آزمایش این ربات پرندگانی مانند کلاغ، پرنده دریایی و پرندگان نغمه‌خوان تلاش می‌کردند تا در نزدیکی آن به شکل یک گروه پرواز کنند اما پرندگان شکارچی مانند شاهین و باز رویکرد تهاجمی‌تری داشتند.
این ربات از فیبر کربن، پلاستیک مقاوم در برابر حرارت، فویل مایلار و فوم ساخته شده است. این کلاغ رباتیک از قابلیت بر هم زدن کامل بالهایش به یکدیگر برخوردار بوده که به آن اجازه اجرای مانورهای آکروباتیک را می‌دهد.
استفاده از دو محرک برای بالها نیازمند یک باتری بزرگتر و ریز کنترلر آنبرد است که در ابتدا پرواز را برای این ربات بسیار سنگین کرده بود.
مهندسان برای کاهش وزن به فرآیندهای ساخت پیشرفته مانند چاپ سه بعدی و برش لیزری روی آوردند.
وزن این سیستم اکنون تنها 9.7 گرم است که می‌تواند محموله های تا شش گرم را حمل کند.
این سیستم بسیار کم صداتر از بالگرد یا ملخ بوده و می‌تواند بدون نمایش حضورش تا حد زیادی به دشمن نزدیک شود.
عملیات آکروباتی کلاغ رباتیک می‌تواند در آینده برای ماموریتهای شناسایی و نظارت رادارگریز به یک جزء حیاتی تبدیل شود.
پتانسیلهای این ربات مورد توجه ارتش آمریکا قرار گرفته که از پروژه‌های سیستمهای هوایی مقیاس کوچک بدون سرنشین برای به پرواز درآوردن خودکار کلاغ رباتیک حمایت میکند.
این ربات در حال حاضر به دلیل محموله بسیار محدود آن قادر به پرواز با حسگرها نیست اما انتظار می‌رود که پژوهشهای پیشرفته بتواند درک آنها را از چگونگی کاربرد آن توسط یک سرباز ارتقا بخشد.
محققان مریلند همچنین در حال کار بر روی بالهای سلول خورشیدی هستند تا این ربات بتواند پیش از آغاز ماموریت، فرود آمده و شارژ شود.
پیش از این محققان یک پرنده بالدار را در سال 2007 نمایش داده بودند که از یک موتور برای بر هم زدن بالهایش با حرکات ساده استفاده میکرد.
تا سال 2010 یک طراحی جدیدتر از چهار نمونه قبلی ساخته شد. آخرین پرنده در این مجموعه می‌تواند یک دوربین کوچک فیلمبرداری را حمل کرده، از روی یک ربات زمینی برخیزد و در بادهای با سرعت 16 کیلومتر در ساعت پرواز کند.
انتهای پیام
کلاغ رباتیک
کلاغ رباتیک
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92031910251
یکشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۹:۵۱
یک پرنده رباتیک که توسط محققان دانشگاه مریلند در تعامل با ارتش آمریکا ساخته شده می‌تواند به یکی از عوامل جنگی بلامنازع آینده تبدیل شود.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به ادعای سازندگان، مانورهای «کلاغ رباتیک» به قدری واقعی هستند که سایر پرندگان تصور می‌کنند یکی از آنهاست.
به گفته آنها، قابلیت این فناوری برای پنهان شدن در منظره ساده و وزن سبک آن برای عملیات نظامی ارزشمند است. وزن این ربات تنها 9.7 گرم بوده و طول بال آن 34.3 سانتیمتر است.
در طول آزمایش این ربات پرندگانی مانند کلاغ، پرنده دریایی و پرندگان نغمه‌خوان تلاش می‌کردند تا در نزدیکی آن به شکل یک گروه پرواز کنند اما پرندگان شکارچی مانند شاهین و باز رویکرد تهاجمی‌تری داشتند.
این ربات از فیبر کربن، پلاستیک مقاوم در برابر حرارت، فویل مایلار و فوم ساخته شده است. این کلاغ رباتیک از قابلیت بر هم زدن کامل بالهایش به یکدیگر برخوردار بوده که به آن اجازه اجرای مانورهای آکروباتیک را می‌دهد.
استفاده از دو محرک برای بالها نیازمند یک باتری بزرگتر و ریز کنترلر آنبرد است که در ابتدا پرواز را برای این ربات بسیار سنگین کرده بود.
مهندسان برای کاهش وزن به فرآیندهای ساخت پیشرفته مانند چاپ سه بعدی و برش لیزری روی آوردند.
وزن این سیستم اکنون تنها 9.7 گرم است که می‌تواند محموله های تا شش گرم را حمل کند.
این سیستم بسیار کم صداتر از بالگرد یا ملخ بوده و می‌تواند بدون نمایش حضورش تا حد زیادی به دشمن نزدیک شود.
عملیات آکروباتی کلاغ رباتیک می‌تواند در آینده برای ماموریتهای شناسایی و نظارت رادارگریز به یک جزء حیاتی تبدیل شود.
پتانسیلهای این ربات مورد توجه ارتش آمریکا قرار گرفته که از پروژه‌های سیستمهای هوایی مقیاس کوچک بدون سرنشین برای به پرواز درآوردن خودکار کلاغ رباتیک حمایت میکند.
این ربات در حال حاضر به دلیل محموله بسیار محدود آن قادر به پرواز با حسگرها نیست اما انتظار می‌رود که پژوهشهای پیشرفته بتواند درک آنها را از چگونگی کاربرد آن توسط یک سرباز ارتقا بخشد.
محققان مریلند همچنین در حال کار بر روی بالهای سلول خورشیدی هستند تا این ربات بتواند پیش از آغاز ماموریت، فرود آمده و شارژ شود.
پیش از این محققان یک پرنده بالدار را در سال 2007 نمایش داده بودند که از یک موتور برای بر هم زدن بالهایش با حرکات ساده استفاده میکرد.
تا سال 2010 یک طراحی جدیدتر از چهار نمونه قبلی ساخته شد. آخرین پرنده در این مجموعه می‌تواند یک دوربین کوچک فیلمبرداری را حمل کرده، از روی یک ربات زمینی برخیزد و در بادهای با سرعت 16 کیلومتر در ساعت پرواز کند.
انتهای پیام
کلاغ رباتیک
کلاغ رباتیک
[h=1] نفوذ به قلب گردبادها با ریزربات‌های پرنده دانشمند ایرانی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92032111770
سهشنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۱:۰۵
دانشمند ایرانی دانشگاه فلوریدا هواپیماها و زیردریایی‌های ریزی ساخته که می‌توانند در زیر، بالا و درون گردبادها برای کمک به پیش‌بینی قدرت و مسیر توفانها حرکت کنند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این خودروهای ریز که توسط کامران محسنی، رئیس موسسه جدید سیستمهای شبکه‌ای خودکار دانشگاه فلوریدا ساخته شده اند، می‌توانند از فواصل نزدیک بدون منحرف شدن به بررسی توفانها پرداخته و حسگرهای آنبرد آنها، به طور فوری، اطلاعات مورد نیاز دانشمندان برای پیش‌بینی شدت و مسیر توفانها، فشار، دما، رطوبت، موقعیت و زمان آنها را جمعآوری و ارسال کند.
محسنی، استاد دپارتمان مهندسی مکانیک و هوافضا و دپارتمان مهندسی برق و رایانه دانشگاه فلوریدا در پاسخ به این سوال که چگونه دستگاههای پرنده مینیاتوری با اندازه 15 سانتیمتر و وزن یک آی‌پاد می‌توانند وارد ابرتوفانها شوند، گفت: خودروهای ما با گردبادها نمی‌جنگند بلکه ما از گردبادها برای قرار دادن خودروها در درون آنها استفاده می‌کنیم.
خودروهای هوایی و زیردریایی می‌توانند با فرمان‌های ارسال شده از یک لپ‌تاپ در فاصله صدها کیلومتری حرکت کنند.
این دستگاه‌ها یک گام رو به جلو از فناوری کنونی محسوب می‌شوند که از هواپیمای شناسایی گردباد برای حرکت در چشم توفان و آزادسازی «دراپ‌سوندها» استفاده می‌کنند. دراپ‌سوندها حسگرهایی هستند که سقوط آزاد انجام داده و ممکن است بتوانند اطلاعات مفیدی را جمعآوری کنند.
امروزه جمعآوری اطلاعات زیر دریا اگرچه دارای اهمیت زیادی است و هوای گرم و مرطوب سطح اقیانوس‌ها سوخت گردبادها را تامین میکند، اما این اطلاعات سخت به دست می‌آیند.
دستگاههای محسنی که میتوان حتی صد نمونه آنها را به طور همزمان ارسال کرد، همچنین هزینه کشف و شناسایی گردبادها را کاهش داده‌اند.
نمونه‌های پیش‌ساخت این موسسه حدود 250 دلار هزینه داشته و در زمان برخورد با اجسام به دلیل کوچک بودن و سبک بودن آسیبی به آنها نمی‌رسانند.
به گفته محسنی، این خودروها با بودجه مالی مناسب می‌توانند در دو یا سه سال آینده در گردبادهای واقعی مورد آزمایش قرار بگیرند.
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92032111770
سهشنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۱:۰۵
دانشمند ایرانی دانشگاه فلوریدا هواپیماها و زیردریایی‌های ریزی ساخته که می‌توانند در زیر، بالا و درون گردبادها برای کمک به پیش‌بینی قدرت و مسیر توفانها حرکت کنند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این خودروهای ریز که توسط کامران محسنی، رئیس موسسه جدید سیستمهای شبکه‌ای خودکار دانشگاه فلوریدا ساخته شده اند، می‌توانند از فواصل نزدیک بدون منحرف شدن به بررسی توفانها پرداخته و حسگرهای آنبرد آنها، به طور فوری، اطلاعات مورد نیاز دانشمندان برای پیش‌بینی شدت و مسیر توفانها، فشار، دما، رطوبت، موقعیت و زمان آنها را جمعآوری و ارسال کند.
محسنی، استاد دپارتمان مهندسی مکانیک و هوافضا و دپارتمان مهندسی برق و رایانه دانشگاه فلوریدا در پاسخ به این سوال که چگونه دستگاههای پرنده مینیاتوری با اندازه 15 سانتیمتر و وزن یک آی‌پاد می‌توانند وارد ابرتوفانها شوند، گفت: خودروهای ما با گردبادها نمی‌جنگند بلکه ما از گردبادها برای قرار دادن خودروها در درون آنها استفاده می‌کنیم.
خودروهای هوایی و زیردریایی می‌توانند با فرمان‌های ارسال شده از یک لپ‌تاپ در فاصله صدها کیلومتری حرکت کنند.
این دستگاه‌ها یک گام رو به جلو از فناوری کنونی محسوب می‌شوند که از هواپیمای شناسایی گردباد برای حرکت در چشم توفان و آزادسازی «دراپ‌سوندها» استفاده می‌کنند. دراپ‌سوندها حسگرهایی هستند که سقوط آزاد انجام داده و ممکن است بتوانند اطلاعات مفیدی را جمعآوری کنند.
امروزه جمعآوری اطلاعات زیر دریا اگرچه دارای اهمیت زیادی است و هوای گرم و مرطوب سطح اقیانوس‌ها سوخت گردبادها را تامین میکند، اما این اطلاعات سخت به دست می‌آیند.
دستگاههای محسنی که میتوان حتی صد نمونه آنها را به طور همزمان ارسال کرد، همچنین هزینه کشف و شناسایی گردبادها را کاهش داده‌اند.
نمونه‌های پیش‌ساخت این موسسه حدود 250 دلار هزینه داشته و در زمان برخورد با اجسام به دلیل کوچک بودن و سبک بودن آسیبی به آنها نمی‌رسانند.
به گفته محسنی، این خودروها با بودجه مالی مناسب می‌توانند در دو یا سه سال آینده در گردبادهای واقعی مورد آزمایش قرار بگیرند.
[h=1] سریعترین بالگرد جهان رکورد زد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92032413848
جمعه ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۹:۳۳
بالگرد هیبریدی Eurocopter X3 موفق به ثبت رکورد سرعت 471 کیلومتر در ساعت شد و نام خود را بعنوان سریعترین بالگرد جهان ثبت کرد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بالگردهای Eurocopter X2 مانند Sikorsky X2 برای پرواز در سرعت بالا طراحی شدند و دو سال قبل مورد آزمایش قرار گرفتند.
بالگرد Eurocopter X3 بر پایه بالگرد Dauphin آمریکا طراحی شده است که در سال 2010 میلادی و همزمان با Sikorsky X2 تست پرواز انجام داده بود.
بالگرد X3 بیش از 140 ساعت تست پرواز انجام داده و در تاریخ هفتم ژوئن (17 خرداد) در ارتفاع 10 هزار پایی موفق به ثبت رکورد جدید سرعت 471 کیلومتر در ساعت شده است.
این بالگرد دارای سطح ارتعاش پایین بدون استفاده از سیستم ضد لرزش است؛ برخلاف X2 که دارای یک جفت روتر اصلی است، در X3 از طرح سنتی روتر اصلی به همراه دو ملخ کوچک هواپیما بر روی بالها در اطراف بدنه استفاده شده است.
در سرعتهای بالا تیغه روتر به عقب کشیده میشود و طراحان برای حل این مشکل، تغییر عمده‌ای در وضعیت سر روتر اصلی بالگرد X3 برای افزایش سرعت بدون نیاز به برق اضافی اعمال کرده‌اند.
بر اساس اعلام محققان، با توسعه فناوری X3 طیف گسترده‌ای از مدل‌ها شامل بالگردهایی برای انجام عملیات شناسایی و نجات، ترابری دریایی، مرزبانی و مأموریت‌های نظامی در آینده طراحی شده و مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
انتهای پیام
پرواز بالگرد Eurocopter X3 در کنار جنگنده L-39 Albatros
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92032413848
جمعه ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۹:۳۳
بالگرد هیبریدی Eurocopter X3 موفق به ثبت رکورد سرعت 471 کیلومتر در ساعت شد و نام خود را بعنوان سریعترین بالگرد جهان ثبت کرد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بالگردهای Eurocopter X2 مانند Sikorsky X2 برای پرواز در سرعت بالا طراحی شدند و دو سال قبل مورد آزمایش قرار گرفتند.
بالگرد Eurocopter X3 بر پایه بالگرد Dauphin آمریکا طراحی شده است که در سال 2010 میلادی و همزمان با Sikorsky X2 تست پرواز انجام داده بود.
بالگرد X3 بیش از 140 ساعت تست پرواز انجام داده و در تاریخ هفتم ژوئن (17 خرداد) در ارتفاع 10 هزار پایی موفق به ثبت رکورد جدید سرعت 471 کیلومتر در ساعت شده است.
این بالگرد دارای سطح ارتعاش پایین بدون استفاده از سیستم ضد لرزش است؛ برخلاف X2 که دارای یک جفت روتر اصلی است، در X3 از طرح سنتی روتر اصلی به همراه دو ملخ کوچک هواپیما بر روی بالها در اطراف بدنه استفاده شده است.
در سرعتهای بالا تیغه روتر به عقب کشیده میشود و طراحان برای حل این مشکل، تغییر عمده‌ای در وضعیت سر روتر اصلی بالگرد X3 برای افزایش سرعت بدون نیاز به برق اضافی اعمال کرده‌اند.
بر اساس اعلام محققان، با توسعه فناوری X3 طیف گسترده‌ای از مدل‌ها شامل بالگردهایی برای انجام عملیات شناسایی و نجات، ترابری دریایی، مرزبانی و مأموریت‌های نظامی در آینده طراحی شده و مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
انتهای پیام
پرواز بالگرد Eurocopter X3 در کنار جنگنده L-39 Albatros
[h=1] محققان در اندیشه سفر با هواپیماهای ریلی!
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92032413800
جمعه ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۹:۰۸
محققان سوئیسی طرح مفهومی ارائه کرده‌اند که شامل ادغام سفرهای هوایی با انعطاف پذیری حمل و نقل ریلی است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، صفهای طولانی در فرودگاه‌های شلوغ و پر تردد جهان یکی از مشکلات مهم سفرهای هوایی محسوب میشود، اما تلفیق سفرهای هوایی - ریلی می‌تواند این مشکلات را تا حد زیادی بر طرف کند.
محققان شرکت EPFL از سال 2009 میلادی در حال کار بر روی پروژه مفهومی Clip-Air هستند که شامل سوار شدن به هواپیما بدون نیاز به حضور در ترمینال فرودگاه است!
یک هواپیمای مسافربری را نمی‌توان بعنوان هواپیمای باری مورد استفاده قرار داد؛ یک قطار هم مجموعه ای از یک لوکوموتیو و چند واگن است که می تواند دارای کاربری مسافربری یا حمل بار باشد.
پروژه Clip-Air در حقیقت ترکیبی از دو سیستم حمل و نقل هوایی - ریلی است که به جای استفاده از لوکوموتیو برای کشیدن واگن‌ها، دارای یک بال عظیم شامل موتور، کابین خلبان، مخزن سوخت و چرخ مخصوص فرود است.
به جای استفاده از واگن نیز از سه ماژول یا کپسول جداشدنی که به بخش زیرین بال متصل می شوند، استفاده میشود.
مسافران می‌توانند بدون نیاز به حضور در ترمینال فرودگاه، در ایستگاه قطار سوار این کپسول‌ها شوند؛ کپسول‌ها با حرکت بر روی خطوط ریلی به فرودگاه رسیده و به زیر بال اصلی متصل می‌شوند.
طول کپسول 30 متر و وزن آن 30 تن است که می‌تواند برای جابه جایی مسافر، بار یا ترکیبی هر دو حالت، مورد استفاده قرار گیرد؛ در این حالت ظرفیت جابه جایی مسافر به 450 نفر افزایش می یابد که معادل هواپیمای ایرباس A-320 است و می تواند در فرودگاه‌های عادی به زمین بنشیند.
مدل 1.2 متری از طرح مفهومی هواپیمای Clip-Air از تاریخ 17 تا 19 ژوئن (27 تا 29 خرداد) در نمایشگاه هوایی پاریس به نمایش گذاشته خواهد شد.
انتهای پیام
طرح مفهومی هواپیمای ریلی Clip-Air
اتصال سه کپسول جداشدنی به زیر بال اصلی هواپیما
طرح مفهومی هواپیمای ریلی Clip-Air
طرح مفهومی هواپیمای ریلی Clip-Air
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92032413800
جمعه ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۹:۰۸
محققان سوئیسی طرح مفهومی ارائه کرده‌اند که شامل ادغام سفرهای هوایی با انعطاف پذیری حمل و نقل ریلی است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، صفهای طولانی در فرودگاه‌های شلوغ و پر تردد جهان یکی از مشکلات مهم سفرهای هوایی محسوب میشود، اما تلفیق سفرهای هوایی - ریلی می‌تواند این مشکلات را تا حد زیادی بر طرف کند.
محققان شرکت EPFL از سال 2009 میلادی در حال کار بر روی پروژه مفهومی Clip-Air هستند که شامل سوار شدن به هواپیما بدون نیاز به حضور در ترمینال فرودگاه است!
یک هواپیمای مسافربری را نمی‌توان بعنوان هواپیمای باری مورد استفاده قرار داد؛ یک قطار هم مجموعه ای از یک لوکوموتیو و چند واگن است که می تواند دارای کاربری مسافربری یا حمل بار باشد.
پروژه Clip-Air در حقیقت ترکیبی از دو سیستم حمل و نقل هوایی - ریلی است که به جای استفاده از لوکوموتیو برای کشیدن واگن‌ها، دارای یک بال عظیم شامل موتور، کابین خلبان، مخزن سوخت و چرخ مخصوص فرود است.
به جای استفاده از واگن نیز از سه ماژول یا کپسول جداشدنی که به بخش زیرین بال متصل می شوند، استفاده میشود.
مسافران می‌توانند بدون نیاز به حضور در ترمینال فرودگاه، در ایستگاه قطار سوار این کپسول‌ها شوند؛ کپسول‌ها با حرکت بر روی خطوط ریلی به فرودگاه رسیده و به زیر بال اصلی متصل می‌شوند.
طول کپسول 30 متر و وزن آن 30 تن است که می‌تواند برای جابه جایی مسافر، بار یا ترکیبی هر دو حالت، مورد استفاده قرار گیرد؛ در این حالت ظرفیت جابه جایی مسافر به 450 نفر افزایش می یابد که معادل هواپیمای ایرباس A-320 است و می تواند در فرودگاه‌های عادی به زمین بنشیند.
مدل 1.2 متری از طرح مفهومی هواپیمای Clip-Air از تاریخ 17 تا 19 ژوئن (27 تا 29 خرداد) در نمایشگاه هوایی پاریس به نمایش گذاشته خواهد شد.
انتهای پیام
طرح مفهومی هواپیمای ریلی Clip-Air
اتصال سه کپسول جداشدنی به زیر بال اصلی هواپیما
طرح مفهومی هواپیمای ریلی Clip-Air
طرح مفهومی هواپیمای ریلی Clip-Air
[h=1] کشتی‌های هوایی جدید در راه آسمان
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92032413856
جمعه ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۹:۳۶
کمپانی تولید «کشتی هوایی تجهیز» نوادا در حال معرفی خط جدید کشتی‌های UAV (وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین) به نام Sky Sentinel است که ظرفیت‌های ترابری بزرگ، با دوام بیشتر، سازگاری، ماژولار و عملکرد اقتصادی بهتری را بدون استفاده از بال، نوید می‌دهد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به عنوان یک UAV، این وسیله نقلیه سبک‌تر از هوا، ماژول‌های با ظرفیت ترابری بزرگ، اتصالات حسگری چندگانه (برای هر ماژول باری هشت حسگر)، قدرت الکتریکی شایان توجه و دوام در مقیاس روز و نه ساعت را ارائه می‌دهد.
کشتی هوایی می‌تواند بسیار آرام باشد و محیطی تقریبا عاری از نویز و ارتعاش را برای حسگرها فراهم کند.
خط کشتی‌های هوایی از پیکربندهای موتور متنوع استفاده میکند که توسط نوع ماموریت تعیین میشود و شامل پروانه عقب کشتی با سرعت پایین، بزرگ و منفرد است و پروازی تقریبا ساکت را ارائه می‌دهد.
موتو دیزلی منفرد، نیروی الکتریکی را تامین میکند و درست مانند بسیاری از کشتی‌های هوایی، کیسه هوایی داخلی به نام ballonet امکان تغییر فشار درونی را برای منطبق‌شدن با تغییرات فشار هوای بیرون فراهم میکند.
کشتی طراحی شده قادر است تا 18 ساعت در هوا بماند و نظارتی آرام را بر ناحیه وسیعی در ارتفاع سه هزار و 48 متری ارائه دهد.
پاول آدامز، رئیس تولیدات هوایی کشتی هوایی، هدف از طراحی Sky Sentinel را کارآیی از لحاظ هزینه، دوام طولانی و سامانه ترابری بزرگ دانست که خدمه زمینی حداقل را می‌طلبد.
افراد زیادی روی زمین برای کنترل کشتی هوایی به هنگام فرود، نیاز است اما کشتی جدید طوری طراحی شده که فقط به چهار یا پنج نفر برای این امر نیاز دارد.
آزمایش‌های اولیه با این پیکربندی منجر به عملکرد قابل توجه کشتی هوایی جدید شده و آن را قادر میکند در برابر بادهایی با سرعت 20 تا 35 گره بخوبی عمل کند.
نسخه معرفی شده Sky Sentinel سی متر طول دارد و حاوی 736 متر مکعب هلیوم است.
انتهای پیام
کشتی‌هوایی جدید
کد خبرنگار: 71456
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92032413856
جمعه ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۹:۳۶
کمپانی تولید «کشتی هوایی تجهیز» نوادا در حال معرفی خط جدید کشتی‌های UAV (وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین) به نام Sky Sentinel است که ظرفیت‌های ترابری بزرگ، با دوام بیشتر، سازگاری، ماژولار و عملکرد اقتصادی بهتری را بدون استفاده از بال، نوید می‌دهد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به عنوان یک UAV، این وسیله نقلیه سبک‌تر از هوا، ماژول‌های با ظرفیت ترابری بزرگ، اتصالات حسگری چندگانه (برای هر ماژول باری هشت حسگر)، قدرت الکتریکی شایان توجه و دوام در مقیاس روز و نه ساعت را ارائه می‌دهد.
کشتی هوایی می‌تواند بسیار آرام باشد و محیطی تقریبا عاری از نویز و ارتعاش را برای حسگرها فراهم کند.
خط کشتی‌های هوایی از پیکربندهای موتور متنوع استفاده میکند که توسط نوع ماموریت تعیین میشود و شامل پروانه عقب کشتی با سرعت پایین، بزرگ و منفرد است و پروازی تقریبا ساکت را ارائه می‌دهد.
موتو دیزلی منفرد، نیروی الکتریکی را تامین میکند و درست مانند بسیاری از کشتی‌های هوایی، کیسه هوایی داخلی به نام ballonet امکان تغییر فشار درونی را برای منطبق‌شدن با تغییرات فشار هوای بیرون فراهم میکند.
کشتی طراحی شده قادر است تا 18 ساعت در هوا بماند و نظارتی آرام را بر ناحیه وسیعی در ارتفاع سه هزار و 48 متری ارائه دهد.
پاول آدامز، رئیس تولیدات هوایی کشتی هوایی، هدف از طراحی Sky Sentinel را کارآیی از لحاظ هزینه، دوام طولانی و سامانه ترابری بزرگ دانست که خدمه زمینی حداقل را می‌طلبد.
افراد زیادی روی زمین برای کنترل کشتی هوایی به هنگام فرود، نیاز است اما کشتی جدید طوری طراحی شده که فقط به چهار یا پنج نفر برای این امر نیاز دارد.
آزمایش‌های اولیه با این پیکربندی منجر به عملکرد قابل توجه کشتی هوایی جدید شده و آن را قادر میکند در برابر بادهایی با سرعت 20 تا 35 گره بخوبی عمل کند.
نسخه معرفی شده Sky Sentinel سی متر طول دارد و حاوی 736 متر مکعب هلیوم است.
انتهای پیام
کشتی‌هوایی جدیدکد خبرنگار: 71456
تصاویر: مرگ نخستین فضانورد جهان
تصاویر: مرگ نخستین فضانورد جهان
با گذشت ۴۵ سال از مرگ یوری گاگارین نخستین فضانورد جهان، مستنداتی به دست آمده که راز مرگ وی را فاش میکند!
ایسنا: با گذشت ۴۵ سال از مرگ یوری گاگارین نخستین فضانورد جهان، مستنداتی به دست آمده که راز مرگ وی را فاش میکند!
یوری گاگارین در سال ۱۹۶۱ در حالی اولین سفر فضایی تاریخی را رقم زد که فقط ۲۷ سال سن داشت.
مدارگردی وی حول زمین در ۱۲ آوریل این سال، فقط ۱۰۸ دقیقه طول کشید و یکی از بزرگترین پیروزی‌های شوروی در جریان جنگ سرد بود.
هفت سال بعد، این فضانورد روسی طی یک پرواز آموزشی در سانحه‌ای کشته شد؛ حادثه‌ای که علت آن تا پیش از این در هاله‌ای از ابهام باقی مانده بود.
یکی از فرضیات موجود این بود که وی به دستور لئونید برژنف (سیاست‌مدار و رهبر شوروی از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۲ ) به دلیل جرم نامشخص یا عدم وفاداری به حزب، به قتل رسیده است.
از دیگر فرضیات مطرح این بود که گاگارین خودکشی کرده یا این که هواپیمای وی به یک UFO اصابت کرده است.
آرشیوهای محرمانه کاخ کرملین در اوایل سال ۲۰۱۱ حاکی از آن بود که جت MiG وی در تلاش برای ممانعت از برخورد با یک بالن در مسیر مارپیچ شدید افتاده، به زمین برخورد کرده و گاگارین در دم جان سپرده بود.
اما اکنون پس از ۴۵ سال، دلیل واقعی مرگ گاگارین به یاری فضانورد همکاری وی، آلکسی لئونف، می‌تواند فاش شود.
لئونف اولین شخصی بود که در سال ۱۹۶۵ پیاده‌روی فضایی را انجام داد و عضوی از کمیته رسمی بود که برای بررسی این سانحه تشکیل شد.
مهم‌تر از همه، وی در آن روز مرگبار ماه مارس در محل سانحه حضور داشته و هم‌اکنون گزارشی جدید را در این خصوص علنی کرده است.
این مرد ۷۹ ساله پس از انتشار جدید گزارشی محرمانه، سرانجام این فرصت را پیدا کرده که زنجیره واقعی رویدادهایی را فاش کند که در ۲۰ سال گذشته قصد برملاکردن آنها را داشته است.
وی توضیح می‌دهد: یک جنگندهSU-۱۵ غیرمجاز در حال پرواز بود و به طور خطرناکی به هواپیمای گاگارین نزدیک شد. در این حالت خلبان به قوانین توجه نکرد و تا ارتفاع ۴۵۰ متری پایین آمد. من آنجا بودم و با شاهدان در این خصوص صحبت کردم.
این هواپیما در فاصله ۱۰ تا ۱۵ متری در درون ابرها به هواپیمای گاگارین نزدیک شد، آن را منحرف کرد و وی را به درون یک مسیر شدیدا مارپیچ عمیق با سرعت ۷۵۰ کیلومتر در ساعت فرستاد.
وی بر آموزش پرش با چتر در میدان هوایی Chkavlovsky واقع در شمال شرق مسکو، نظارت میکرد، یعنی جایی که گاگارین از آن جا اوج‌گیری‌اش را آغاز کرده بود.
گاگارین در این زمان، معاون مدیر آموزشی مرکز آموزشی Cosmonaut بود و دوباره به عنوان یک خلبان جنگنده، فعالیتش را از سر گرفته بود.
به دلیل آب و هوای نامناسب، لئونف منتظر تایید رسمی لغو تمرین‌های آن روز (۲۷ مارس) بود.
وی سپس امواج فراصوتی را شنید و چند ثانیه بعد، صدای انفجاری به گوشش رسید.
لئونف عضوی از کمیسیون دولتی بود که مسئولیت مطالعه این سانحه را بر عهده داشت و پس از بررسی، حقایق تحریف‌شده‌ای را کشف کرد.
گرچه اظهارات لئونف، به نام خود وی درج شده اما در واقع، توسط کسی دیگری نوشته شده بود.
این کیهان‌نورد روسی می‌گوید: انفجار ، یک و نیم یا دو ثانیه بعد از شنیده شدن امواج فراصوت رخ داد.
وی می افزاید:هنگامی که من به کپی نوشتارهای موجود از چگونگی رخداد حادثه نگاه کردم، دریافتم که این سند فاصله صدا را به جای دو ثانیه‌ای که گزارش کرده بودم، ۱۵ تا ۲۰ ثانیه اعلام کرده بود. این نشان می‌داد که این دو جت نباید کمتر از ۵۰ کیلومتر از یکدیگر فاصله داشته باشند.
لئونف می‌دانست که جت گاگارین برای ۵۵ ثانیه و با سرعت ۷۵۰ کیلومتر شیرجه رفته بود و بر این اساس، نتیجه‌گیری‌هایش را انجام داده بود.
وی در ادامه اظهار می‌دارد: ما از یک رایانه برای بررسی خط مسیری که به این فاصله ۵۵ ثانیه‌ای مرتبط بود، استفاده کردیم و مشخص شد که این مسیر مارپیچی عمیق است. یک جت می‌تواند در عمق مسیر مارپیچ شدیدغرق شود و اگر هواپیمایی سنگینتر و بزگتر،به آن نزدیک شود، مانند موج، جت را به شدت منحرف خواهد کرد. این دقیقا همان چیزی است که برای گاگارین اتفاق افتاد و این خط مسیر تنها مسیری است که با تمامی پارامترهای ورودی ما مطابقت دارد.
با این حال، یک پرسش دیگر باقی است: خلبان دیگر چه کسی بود؟
مردی که مسؤول مرگ گاگارین بود، هنوز زنده است و در سن ۸۰ سالگی در وضعیت سلامتی نامناسبی به سر میبرد، اما لئونف سوگند خورده که رازدار باشد و هیچ‌گاه هویت وی را فاش نکند.
تصاویر: مرگ نخستین فضانورد جهان
با گذشت ۴۵ سال از مرگ یوری گاگارین نخستین فضانورد جهان، مستنداتی به دست آمده که راز مرگ وی را فاش میکند!
ایسنا: با گذشت ۴۵ سال از مرگ یوری گاگارین نخستین فضانورد جهان، مستنداتی به دست آمده که راز مرگ وی را فاش میکند!
یوری گاگارین در سال ۱۹۶۱ در حالی اولین سفر فضایی تاریخی را رقم زد که فقط ۲۷ سال سن داشت.
هفت سال بعد، این فضانورد روسی طی یک پرواز آموزشی در سانحه‌ای کشته شد؛ حادثه‌ای که علت آن تا پیش از این در هاله‌ای از ابهام باقی مانده بود.
یکی از فرضیات موجود این بود که وی به دستور لئونید برژنف (سیاست‌مدار و رهبر شوروی از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۲ ) به دلیل جرم نامشخص یا عدم وفاداری به حزب، به قتل رسیده است.
از دیگر فرضیات مطرح این بود که گاگارین خودکشی کرده یا این که هواپیمای وی به یک UFO اصابت کرده است.
آرشیوهای محرمانه کاخ کرملین در اوایل سال ۲۰۱۱ حاکی از آن بود که جت MiG وی در تلاش برای ممانعت از برخورد با یک بالن در مسیر مارپیچ شدید افتاده، به زمین برخورد کرده و گاگارین در دم جان سپرده بود.
اما اکنون پس از ۴۵ سال، دلیل واقعی مرگ گاگارین به یاری فضانورد همکاری وی، آلکسی لئونف، می‌تواند فاش شود.
لئونف اولین شخصی بود که در سال ۱۹۶۵ پیاده‌روی فضایی را انجام داد و عضوی از کمیته رسمی بود که برای بررسی این سانحه تشکیل شد.
مهم‌تر از همه، وی در آن روز مرگبار ماه مارس در محل سانحه حضور داشته و هم‌اکنون گزارشی جدید را در این خصوص علنی کرده است.
این مرد ۷۹ ساله پس از انتشار جدید گزارشی محرمانه، سرانجام این فرصت را پیدا کرده که زنجیره واقعی رویدادهایی را فاش کند که در ۲۰ سال گذشته قصد برملاکردن آنها را داشته است.
وی توضیح می‌دهد: یک جنگندهSU-۱۵ غیرمجاز در حال پرواز بود و به طور خطرناکی به هواپیمای گاگارین نزدیک شد. در این حالت خلبان به قوانین توجه نکرد و تا ارتفاع ۴۵۰ متری پایین آمد. من آنجا بودم و با شاهدان در این خصوص صحبت کردم.
این هواپیما در فاصله ۱۰ تا ۱۵ متری در درون ابرها به هواپیمای گاگارین نزدیک شد، آن را منحرف کرد و وی را به درون یک مسیر شدیدا مارپیچ عمیق با سرعت ۷۵۰ کیلومتر در ساعت فرستاد.
وی بر آموزش پرش با چتر در میدان هوایی Chkavlovsky واقع در شمال شرق مسکو، نظارت میکرد، یعنی جایی که گاگارین از آن جا اوج‌گیری‌اش را آغاز کرده بود.
گاگارین در این زمان، معاون مدیر آموزشی مرکز آموزشی Cosmonaut بود و دوباره به عنوان یک خلبان جنگنده، فعالیتش را از سر گرفته بود.
به دلیل آب و هوای نامناسب، لئونف منتظر تایید رسمی لغو تمرین‌های آن روز (۲۷ مارس) بود.
وی سپس امواج فراصوتی را شنید و چند ثانیه بعد، صدای انفجاری به گوشش رسید.
لئونف عضوی از کمیسیون دولتی بود که مسئولیت مطالعه این سانحه را بر عهده داشت و پس از بررسی، حقایق تحریف‌شده‌ای را کشف کرد.
گرچه اظهارات لئونف، به نام خود وی درج شده اما در واقع، توسط کسی دیگری نوشته شده بود.
این کیهان‌نورد روسی می‌گوید: انفجار ، یک و نیم یا دو ثانیه بعد از شنیده شدن امواج فراصوت رخ داد.
وی می افزاید:هنگامی که من به کپی نوشتارهای موجود از چگونگی رخداد حادثه نگاه کردم، دریافتم که این سند فاصله صدا را به جای دو ثانیه‌ای که گزارش کرده بودم، ۱۵ تا ۲۰ ثانیه اعلام کرده بود. این نشان می‌داد که این دو جت نباید کمتر از ۵۰ کیلومتر از یکدیگر فاصله داشته باشند.
لئونف می‌دانست که جت گاگارین برای ۵۵ ثانیه و با سرعت ۷۵۰ کیلومتر شیرجه رفته بود و بر این اساس، نتیجه‌گیری‌هایش را انجام داده بود.
وی در ادامه اظهار می‌دارد: ما از یک رایانه برای بررسی خط مسیری که به این فاصله ۵۵ ثانیه‌ای مرتبط بود، استفاده کردیم و مشخص شد که این مسیر مارپیچی عمیق است. یک جت می‌تواند در عمق مسیر مارپیچ شدیدغرق شود و اگر هواپیمایی سنگینتر و بزگتر،به آن نزدیک شود، مانند موج، جت را به شدت منحرف خواهد کرد. این دقیقا همان چیزی است که برای گاگارین اتفاق افتاد و این خط مسیر تنها مسیری است که با تمامی پارامترهای ورودی ما مطابقت دارد.
با این حال، یک پرسش دیگر باقی است: خلبان دیگر چه کسی بود؟
مردی که مسؤول مرگ گاگارین بود، هنوز زنده است و در سن ۸۰ سالگی در وضعیت سلامتی نامناسبی به سر میبرد، اما لئونف سوگند خورده که رازدار باشد و هیچ‌گاه هویت وی را فاش نکند.
[h=1] بالگرد X3 رکورد تازه زد+ تصاویر
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92032917852
چهارشنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۰:۳۵
کمپانی Eurocopter یک رکورد دیگر توسط بالگرد هیبریدی‌اش به نام X3 را اعلام کرد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این سیستم پروازی که توانسته بود در تاریخ هفتم ژوئن به سرعت 255 گره (472 کیلومتر در ساعت) بر فراز جنوب فرانسه برسد، چند روز پیش طی یک شیرجه، بهترین رکورد X2 در فرود را با یک گره منفرد شکست.
بالگرد مزبور رکورد بالاترین سرعت 250 گره (463 کیلومتر در ساعت) که بالگرد X2 متعلق به کمپانی Sikorsky در سال 2010 به آن دست یافته بود، را پشت سر گذاشته بود.
دو موتور Rolls-Royce Turbomeca RTM322 چرخان اصلی پنج پره‌ای بالگرد و همچنین پروانه‌های دوقلوی موجود بر بالهای ثابت آن را نیرودهی کردند.
گفته میشود بالگرد مزبور برای تفحص و نجات، گشت مرزی، حمل مسافر یا عملیات نظامی نیروهای ویژه بسیار گزینه معقولی به نظر می‌رسد.
انتهای پیام
خیزش X3
خیزش X3
خیزش X3
خیزش X3
خیزش X3
خیزش X3
خیزش X3
خیزش X3
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92032917852
چهارشنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۰:۳۵
کمپانی Eurocopter یک رکورد دیگر توسط بالگرد هیبریدی‌اش به نام X3 را اعلام کرد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این سیستم پروازی که توانسته بود در تاریخ هفتم ژوئن به سرعت 255 گره (472 کیلومتر در ساعت) بر فراز جنوب فرانسه برسد، چند روز پیش طی یک شیرجه، بهترین رکورد X2 در فرود را با یک گره منفرد شکست.
بالگرد مزبور رکورد بالاترین سرعت 250 گره (463 کیلومتر در ساعت) که بالگرد X2 متعلق به کمپانی Sikorsky در سال 2010 به آن دست یافته بود، را پشت سر گذاشته بود.
دو موتور Rolls-Royce Turbomeca RTM322 چرخان اصلی پنج پره‌ای بالگرد و همچنین پروانه‌های دوقلوی موجود بر بالهای ثابت آن را نیرودهی کردند.
گفته میشود بالگرد مزبور برای تفحص و نجات، گشت مرزی، حمل مسافر یا عملیات نظامی نیروهای ویژه بسیار گزینه معقولی به نظر می‌رسد.
انتهای پیام
خیزش X3
خیزش X3
خیزش X3
خیزش X3
خیزش X3
خیزش X3
خیزش X3
خیزش X3Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
| S | روز دانشجو مبارك | مهندسی هوافضا | 2 | |
|
دریافت کتاب های مرجع و به روز دنیا در هر رشته و تخصص | مهندسی هوافضا | 0 | |
|
تصاویر روز برگرفته از ناسا | مهندسی هوافضا | 13 | |
| س | تعریف رشته هوا فضا | مهندسی هوافضا | 2 | |
|
پژوهشکده هوا فضا | مهندسی هوافضا | 4 |
Similar threads
-
-
دریافت کتاب های مرجع و به روز دنیا در هر رشته و تخصص
- شروع شده توسط hassanpolymer
- پاسخ ها: 0
-
-
-