خبر های روز هوا فضا

eliz

عضو جدید
سلام برای بالا بردن اطلاعات نسبی از پیشرفتها و اکتشافات خوبه یه تاپیک بزنیم .
اگر جایی به یه خبر جالب یا اطلاعات جالب برخوردین زحمت بکشین داخل ای تاپیک کپیش کنین تا بقیه دوستان هم استفاده کنن.(حتی اگر به نظر رسید کمی قدیمیه زحمتش را بکشین)
ممنون
ایام محرم تسلیت
الیزا
 

eliz

عضو جدید
جنگنده Su-35BM -بخش اول-

جنگنده Su-35BM -بخش اول-


مقدمه
در اواسط دهه 70 ميلادي با ارائه جنگنده هاي F-15 و F-16 توسط ايالات متحده درست در اوج جنگ سرد خلبانان بلوك شرق عملا برتري هوايي خود را نسبت به غرب از دست دادند تا اينكه در دهه 80 ميلادي با معرفي دو جنگنده جديد و بسيار تواناي شوروي يعني Su-27 و Mig-29 دوباره موازنه قدرت در آسمان ها ايجاد شد.جنگنده هاي Su-27 و Mig-29 حتي در مواردي توانستند بسيار بهتر از رقباي غربي خود عمل كنند.
با طراحي و ساخت اين دو جنگنده و مهمات و تسليحات آنها يك جهش تكنولوژي بسيار بزرگ در صنعت هوانوردي اتحاد جماهير شوروي رخ داد و فصل جديدي در ساخت جنگنده هاي كارا و مدرن در اين كشور آغاز شد.
تا قبل از ساخت
Su-27 و Mig-29 واقعا روس ها حرف جدي براي گفتن در ساخت جنگنده ها و بخصوص تسليحات آن ها نداشتند. براي نشان دادن اين ضعف مي توان به تجهيز جنگنده هاي روسي كشور عراق به موشك هاي فرانسوي براي افزايش كارايي در جنگ با ايران اشاره كرد.
Su-27 كه در غرب با نام Flanker از آن ياد مي شود توانست در ميان رقباي خود چه روسي و چه آمريكايي حرف اول را بزند و براي مدت ها با ابهت در آسمان ها فرمانروايي كند.
Su-27 از آيروديناميك و طراحي بدنه ي فوق العاده اي بهره مي برد. اين آيروديناميك و طراحي خاص توانايي فوق مانورپذيري را به Su-27 مي دهد در واقع Flanker در زمان خود و در حال حاضر يكي از مانورپذيرترين جنگنده هاست.
دفتر طراحي سوخوي با توجه به طراحي فوق العاده
Flanker سعي كرده است در مدل هاي بعدي جنگنده هاي خود از اين طراحي حتي الامكان استفاده كند. به اين ترتيب جنگنده هايي مانند Su-30 ، Su-33 ، Su-35 و ... كه از طراحي بدنه Su-27 به ميزان بسيار زياد در طراحي آنها استفاده شده به اعضاي خانواده Flanker معروف شده اند.
Su-35BM آخرين مدل ارائه شده از خانواده Flanker است كه به توليد انبوه رسيده و در حال واگذاري به نيروي هوايي فدراسيون روسيه براي مقابله با توان هوايي ناتو و آمريكاست.
Flanker به معني حمله كننده از جناحين است يعني چيزي كه به طور ناگهاني و از طرفين حمله ور مي شود و اساس كار آن بر شكار و حمله است اين نام (Flanker) با توجه به مشخصات و ويژگي ها Su-27 از سوي ناتو بر روي آن گذاشته شده است.
هواپيماي
Su-35BM يك شكارچي به تمام معناست و به صورت فوق العاده اي توان تهاجم ، حمله و غافلگيري را دارد با توجه با مشخصات اين جنگنده شكارچي ، ناتو به آن لقب SuperFlanker را داده است.

Su-35BM يك جنگنده نسل چهارم و بسيار پيشرفته روسي است كه براي اهداف زير طراحي و ساخته شده است :
- كسب برتري هوايي
- شكار انواع هواپيماهاي بدون سرنشين و سرنشين دار همچون جنگنده هاي پنهانكار
F-22 و F-35
- حمله به اهداف زميني و از بين بردن زير ساخت هاي دشمن به كمك سيستم
AAD
- حمله به انواع شناور
از ويژگي هاي بارز
Su-35BM مي توان به موارد زير اشاره كرد :
- استفاده از بدنه
Su-27
استفاده از اين بدنه و آيروديناميك به همراه سيستم تغيير راستاي رانش به اين شكارچي توانايي مانورپذيري خارق العاده مي دهد و در نبرد هاي هوايي و همچنين فرار از پدافند دشمن كار آنرا بسيار آسان مي كند.
- سطح مقطع راداري كم
- سيستم اطلاع دهنده براي هدف گيري بسيار دوربرد
- كاكپيت تمام ديجيتال مجهز به نمايشگرهاي
LCD بزرگ و چند كاره
- ميله كاوشگر براي سوخت گيري هوايي
- سيستم ارسال اطلاعات به صورت كد و رمز براي واحدهاي هوايي ، زميني و دريايي
- 14 محل براي حمل بار خارجي مانند تسليحات
- استفاده از طيف گسترده ي بمب ها و موشك هاي هوايي ، زميني و دريايي
- استفاده از سنسورها و پردازندهاي الكترونيكي بسيار قدرتمند با توان محاسبه ي بسيار بالا
- استفاده هم زمان از سيستم موقعيت ياب آمريكايي (
GPS) و سيستم موقعيت ياب روسي (GLONAS)
- وابستگي كم به پايگاه زميني
- رادار بسيار قدرتمند
- توانايي درگيري همزمان با اهداف زميني ، هوايي و دريايي
- برد عملياتي بسيار بالا (چيزي بيش 4000 كيلومتر)
و ...
(اين جنگنده به دليل استفاده گسترده از تجهيزات الكترونيكي و هوشمند مانند يك ابر رايانه ي پرنده به نظر مي آيد.)
با در نظر گرفتن فاكتورهاي مختلف از قبيل قيمت ، كارايي و ... مي توان گفت
SU-35BM كارآمدترين جنگنده حال حاضر جهان است.
در طي يك تحقيق و مقايسه انجام شده توسط يكي از مراكز هوانوردي بزرگ اروپا بين
Su-35BM وF-22 كه اميد آمريكا در نبردهاي هوايي به شمار مي آيد مشخص شد كه SuperFlanker نسبت به Raptor از حق شليك اول برخوردار است و در نبرد هوايي توان شكست دادن رپتور را دارد.
Su-35BM محبوب ترين عضو خانواده فلانكر در روسيه است. محبوبيت Su-35BM به دليل 100 درصد بومي بودن آن است. برخلاف بيشتر جنگنده هاي ساخت كمپاني سوخوي كه از رادار و نمايشگرهاي ساخت غرب و بيشتر فرانسه استفاده مي كنند ، رادار و نمايشگرهاي Su-35BM همگي ساخت كشور روسيه هستند.



مشخصات
طول : 21.9 متر
ارتفاع : 5.9 متر
طول بالها : 15.3 متر
موتورها : دو دستگاه
SaturnAL-41F1A با سيستم تغيير راستاي رانش
بيشينه وزن در هنگام
Take-off با حداكثر ظرفيت بارگذاري : 34.5 تن
بيشترين سوخت قابل ذخيره و حمل : 29 تن
بيشترين وزن تسليحات قابل حمل : 8 تن
سقف ارتفاع پروازي جنگنده : 18 كيلومتر
حداكثر برد بدون استفاده از مخازن سوخت خارجي : 3600 كيلومتر
حداكثر برد با مخازن سوخت خارجي : 5000 كيلومتر
ماكزيمم سرعت : 2.5 ماخ
حداكثر نيروي گرانشي قابل تحمل براي جنگنده :
g9
حداكثر زاويه انحراف قابل تحمل : 180 درجه ( در منابعي از 360 درجه هم ياد شده !)
ميزان مسافت طي شونده براي برخاستن جنگنده از سطح زمين در شرايط نرمال : 400 متر
ميزان مسافت لازم براي فرود جنگنده در شرايط نرمال : 650 متر

سنسورها و اويونيك جنگنده


جنگنده Su-35BM از سيستم راداري( Tikhomirov NIIP Irbis-E (N035E با قابليت هدايت پرتوهاي الكترونيكي كنش پذير به عنوان رادار اصلي استفاده مي كند علاوه بر اين رادار ، اين جنگنده توانايي استفاده از رادار Phazotron NIIR radar و يا (Sokol III (N031 Zhuk-MSFEرا نيز به عنوان رادار اصلي دارد.
Tikhomirov NIIP Irbis-E از يك آنتن اسكن الكترونيكي فعال(ESA) ، جلونگر فروسرخ و يك سيستم كامپيوتريEKVS-EBTsVM Solo35 استفاده مي كند. اين رادار توانايي تشخيص يك هدف با سطح مقطع راداري 3 متر مربع را از 400 كيلومتري داراست و مي تواند 30 هدف را بطور همزمان تشخيص دهد همينطور با تشخيص 30 هدف همچنان مي تواند به جستجوي خود ادامه دهد.
رادار
Irbis-E مي تواند به راحتي براي هدف قرار دادن مواضع دشمن در هوا ، زمين و يا دريا مورد استفاده قرار گيرد.جنگنده Su-35BM با رادارIrbis-E مي تواند همزمان 4 هدف زميني براي حمله در نظر بگيرد و به 2 هدف به طور همزمان حمله ور شود.
يكي ديگر از ويژگي هاي بارز و منحصر به فرد اين جنگنده و رادار آن توانايي درگيري با چند نوع هدف با ماهيت هاي متفاوت است. مثلا اين جنگنده همزمان مي تواند با اهداف زميني و هوايي درگير شود و به آنها حمله كند.
سوخوي-35 بي ام همچنين از يك رادار براي كنترل وضعيت عقب جنگنده استفاده مي كند. اين رادار در بين دو موتور جنگنده قرار گرفته است. اين رادار نيز
Tikhomirov NIIP است. رادارTikhomirov NIIP مجهز به سيستم پشت نگر فروسرخ است. اين جنگنده از سيستم مسافت ياب و نشانه گيري ليزري نيز استفاده مي كند.
اين جنگنده مجهز به يك سيستم فوق العاده پيشرفته
KNIRTI L175MKhibiny-M براي انجام جنگ هاي الكترونيك مي باشد. اختلال و ايجاد پارازيت در امواج مورد استفاده دشمن ، ايجاد اختلال و مشكل در هدف گيري Su-35BM توسط دشمن ، اختلال در سيستم هاي هشدار دهنده دشمن زماني كه Su-35BM آنها را هدف گرفته است و ... بخشي از و ظايف سيستم Khibiny-M است.
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

eliz

عضو جدید
جنگنده Su-35BM -بخش دوم-

جنگنده Su-35BM -بخش دوم-

كامپيوتر قدرتمند اين جنگنده تمام قسمت ها و همچنين وضعيت جلو و عقب جنگنده را تحت نظر دارد و اين اطلاعات را از طريق دو صفحه نمايش LCD بزرگ و همچنين نمايشگرهاي پلاسماي موجود در كلاه خلبان در اختيار او (خلبان) قرار مي دهد تا خلبان بتواند تصميمات مناسب را اتخاذ كند. در واقع اين سيستم كامپيوتري به عنوان يك كمك خلبان عمل مي كند و بار كاري خلبان را بسيار كاهش مي دهد.
براي ناوبري و تعيين مسير اين جنگنده از دو سيستم ناوبري ماهوارهاي(
GPS و GLONAS) ، يك سيستم ناوبري راديويي ، نقشه هاي ديجيتالي و ... استفاده مي كند


تسليحات
SU-35BMيك جنگنده چند منظوره به تمام معناست. اين جنگنده با در اختيار داشتن طيف گسترده اي از جديدترين و پيشرفته ترين تسليحات هوايي ، زميني و دريايي ساخت روسيه توان انجام ماموريت هاي متفاوتي را دارست. براي اين جنگنده فرقي نمي كند كه به اهداف هوايي قرارست حمله كند يا اهداف زميني و يا دريايي ! Su-35BM به گونه اي ساخته شده است كه به راحتي مي تواند وظايف خود در نابود كردن و از بين بردن تجهيزات دشمن در هر كجاي اين كره ي خاكي انجام دهد.
موشك هاي فوق العاده پيشرفته هوا به هواي خانواده هاي
Alamo و Adder نظير R-73, R-27, R-77 واقعا توانايي فوق العاده به اين جنگنده در شكار هر گونه پرنده اي را مي دهند.
اين شكارچي همچين توان استفاده از موشك هاي بسيار دوربرد با سيستم هدايتي رادار فعال نظير دوربردترين موشك هوا به هواي جهان يعني موشك
(
Novator R-72 (KS-172S-1 با برد 400 كيلومتر را نيز داراست.( KS-172S-1در نمايشگاه ماسك 2007 به همراه جنگنده سوخوي-35 بي ام به نمايش درآمد. اين موشك مي تواند هر جسم پرنده اي را از ارتفاع 3 متري از سطح زمين تا ارتفاع 30 كيلومتري از سطح زمين با سرعت بيش از 4000 كيلومتر در ساعت با قدرت مانور 12g را هدف قرار دهد و به راحتي نابود كند.)
Su-35BM از جديدترين بمب هاي هدايت ليزري براي حمله به اهداف زميني استفاده ميكند. براي حمله به اهداف شناور و دريايي نيز اين جنگنده از انواع مختلف موشك هاي كروز نظير بهترين موشك ضد ناو جهان يعني موشك كروز Yakhont-M با برد بيش از 300 كيلومتر استفاده مي كند.
Su-35BM همانند ساير اعضاي خانواده Flanker داراي يك توپ قدرتمند 30 ميلي متري Gryazev-ShipunovGSh-301 است.
حال مشخصات تسليحات اين جنگنده را بطور كامل ببينيم :

تسليحات هوايي (AAM : Air toAir Missile)

(
NovatorR-72 (KS-172S-1) or Vympel R-37M (Arrow
برد 400 كيلومتر با سيستم هدايتي رادار فعال/حداكثر 5 تير از اين موشك توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

(
VympelR-77 / RVV-AE (Adder
برد 100 كيلومتر با سيستم هدايتي رادار فعال/حداكثر 12 تير از اين موشك توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.


(
Vympel R-27ET[1] (Alamo
برد 130-100 كيلومتر با سيستم هدايتي حرارتي(حرارت ياب)/حداكثر 4 تير از اين موشك توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

(
Vympel R-27EP[1] (Alamo
برد 130-100 كيلومتر با سيستم هدايتي پرتوي كاوشگر/حداكثر 4 تير از اين موشك توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

(
Vympel R-27ER[1] (Alamo
برد 130-110 كيلومتر با سيستم هدايتي رادار فعال/حداكثر 8 تير از اين موشك توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

(
Vympel R-73E (Archer
برد 30 كيلومتر با سيستم هدايتي حرارتي (حرارت ياب)/حداكثر 6 تير از اين موشك توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

تسليحات زميني(AGM : Air to Ground Missile) و تسليحات دريايي (ASM : Air toSea Missile)

موشك هوا به زمين فوق دوربرد ؟ (مدل اين موشك هنوز اعلام نشده است اما برخي از مشخصات آن توسط شركت سوخوي منتشر شده !)
حداكثر يك تير از اين موشك توسط
Su-35BM قابل حمل مي باشد.

موشك هوا به زمين دوربرد ؟ (مدل اين موشك هنوز اعلام نشده است اما برخي از مشخصات آن توسط شركت سوخوي منتشر شده !)
حداكثر 3 تير از اين موشك توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

موشك ضد رادار دوربرد ؟ (مدل اين موشك هنوز اعلام نشده است اما برخي از مشخصات آن توسط شركت سوخوي منتشر شده !)
حداكثر 5 تير از اين موشك توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

موشك ضد كشتي دوربرد ؟ (مدل اين موشك هنوز اعلام نشده است اما برخي از مشخصات آن توسط شركت سوخوي منتشر شده !)
حداكثر 5 تير از اين موشك توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.




(Raduga X-59M[K] Ovod (Kazoo
برد 140 كيلومتر با سيستم هدايت تصويري/حداكثر 5 تير از اين موشك توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.( توضيح آنكه اين موشك دو منظوره هم از نوع AGM و هم از نوع ASM مي باشد.)

(
Zvezda X-31A/P (Krypton
برد 140-70 كيلومتر با سيستم هدايتي رادار فعال و پرتوي كاوشگر/حداكثر 6 تير از اين موشك توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.(توضيح آنكه اين موشك از نوع AGM مي باشد.)

(
Molniya X-29TE[L] (Kedge
برد 10 كيلومتر با سيستم هدايت ليزري/حداكثر 6 تير از اين موشك(بمب ليزري) توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.(توضيح آنكه اين موشك از نوع AGM مي باشد.)

FSUE LGB-250
بمب هوشمند با كلاهك 300 كيلوگرمي و سيستم هدايت ليزري/حداكثر 8 فروند از اين بمب ليزري توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

FSUEKAB-500KR/OD
بمب هوشمند با كلاهك 500 كيلوگرمي و سيستم هدايت تصويري/حداكثر 8 فروند از اين بمب توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

FSUEKAB-1500KR/LG
بمب هوشمند با كلاهك 1500 كيلوگرمي و سيستم هدايت ليزري/حداكثر 3 فروند از اين بمب ليزري توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

S-25LD
راكت هدايتي با برد 10 كيلومتر و سيستم هدايت ليزري/حداكثر 6 فروند از اين راكت توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

500
kg classbomb
بمب گرانشي (بدون سيستم هدايتي)/حداكثر 10 فروند از اين بمب توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

250
kg class bomb
بمب گرانشي (بدون سيستم هدايتي)/حداكثر 32 فروند از اين بمب توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

B-8M-1
راكت غير هدايتي/حداكثر 120 فروند از اين راكت در 6 غلاف توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

B-13L
راكت غير هدايتي/حداكثر 30 فروند از اين راكت در 6 غلاف توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.

S-250FM-PU
راكت غير هدايتي/حداكثر 6 فروند از اين راكت توسط
Su-35BM قابل حمل هستند.
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

eliz

عضو جدید
حیف شد نمی دانم چرا عکساشو نگرفت؟ جالب بودن.
چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟
موفق باشید
 

eliz

عضو جدید
اف-۱۸هورنت-بخش اول-

اف-۱۸هورنت-بخش اول-

اف-۱۸هورنت
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد



اف-۱۸هورنت
(به انگلیسی: F-۱۸ Hornet) هواپیمای مافوق صوت و تک سرنشینه‌ای است با مدل‌های و(BوA)دو سرنشینه با مدل های(DوC) و جنگنده تهاجمی مخصوص هر نوع آب و هوا، دو موتوره، و با قابلیت سوخت گیری در هوا که هم از روی فرودگاه‌ها و ناوهای هواپیما بر قابلیت انجام عملیات را دارد همچنین این جنگنده توانایی انجام کارهای هوایی زیادی از قبیل برتری هوایی، پشتیبانی، بازدارندگی هوایی، دفاع هوایی، شناسایی، درگیری نزدیک هوایی و انجام ماموریت‌های ضربتی این جنگنده در حقیقت برای جایگزینی اف-۴ فانتوم ساخته شد این جنگنده دارای قدرت مانور و قابلیت اعتماد نسبتاً خوبی است ولی بارها در مورد برد عملیاتی و ظرفیت حمل مهماتش در مقایسه با جنگنده‌های رقیب مورد انتقاد قرار گرفته‌است F/A-۱۸E/F سوپر هورنت یک جنگنده ارتقا یافته از روی این جنگنده‌است که برای براورده کردن نیاز نیروی دریایی آمریکا ساخته شد.

تاریخچهٔ پیدایش
جنگندهٔ F-۱۸ بر پایهٔ یکی از جدیدترین جنگنده‏های ساخت شرکت نورثروپ، یعنی Cobra YF-۱۷ ساخته شد. در دههٔ ۱۹۷۰، YF-۱۷ به منظور رقابت با جنگندهٔ F-۱۶ جهت انتخاب «جنگندهٔ سبک» برای نیروی هوایی ایالات متحده طراحی و ساخته شد.
YF-۱۷ Cobra
ولی در نهایت جنگندهٔ F-۱۶ توسط نیروی هوایی انتخاب شد. در آن زمان، مقامات ارشد نیروی دریایی، دریافتند که جنگندهٔ ساخت نورثروپ، توان بالقوه بسیار بیشتری نسبت به F-۱۶ جهت جایگزینی هواپیماهای قدیمی نیروی دریایی، یعنی A-۷ Corsair دارد.


جنگنده YF-17 نمونه اولیهF/A 18 ساخت نورث روپ
نورثروپ و مک دانل‏داگلاس تصمیم گرفتند به طور مشترک، جنگندهٔ F-۱۸ را برای ناوهای هواپیمابر و جنگندهٔ A-۱۸ را برای سپاه تفنگداران نیروی دریایی، تولید نمایند. اما این دو پروژه کمی بعد باهم ادغام شدند و نتیجه جنگندهٔ چندماموریتهٔ F/A-۱۸ از آب درآمد. به منظور حفظ قابلیتهای چندماموریته، در قلب جنگندهٔ F-۱۸ یک رادار پرقدرت چندحالتهٔ ساخت هیوز قرار داده شد که هم در ماموریتهای هوا به هوا و هم در ماموریتهای هوا به زمین، موثر و کارا بود.


F/A18 متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده درحال پرواز
جنگندهٔ جدید، مجهز به سیستم‏های پیچیدة الکترونیکی، نمایشگرهای تلویزیونی، موتورهای قدرتمند، توانایی حمل انواع جنگ‏افزار و قابلیت آئرودینامیکی خاصی بود که اجازه می‏داد جنگنده بتواند با زاویهٔ حملهٔ بالاتری پرواز نماید. در نهایت، جنگندهٔ F-۱۸، فراتر از آن چیزی شد که مورد انتظار بود با قابلیت مانورپذیری خوب و توانایی بسیار موثر در انجام عملیاتهای متفاوت. بدین ترتیب، جنگندهٔ F-۱۸ با موفقیت وارد خدمت در ناوهای نیروی دریایی و نیروی هوایی تفنگداران دریایی ایالات متحده شد و جایگزین جنگنده‏های A-۷ و F-۴ فانتوم گردید.
F/A-۱۸ موسوم به Hornet – به معنی زنبور سرخ – جنگنده‏ای است دو نفره، دو موتور، چندمنظوره (جنگندهٔ تهاجمی) که می‏تواند هم از روی ناوهای هواپیمابر عمل نماید و هم از پایگاههای زمینی. برای F/A-۱۸ انبوهی از ماموریتهای گوناگون تعریف شده‌است: ایجاد برتری هوایی، اسکورت جنگنده‏ها، خنثاسازی دفاع هوایی دشمن، عملیات جاسوسی و اکتشافی، هدایت عملیات هوایی، پشتیبانی دور و نزدیک هوایی و قابلیت عملیات در شب.

.
F/A-۱۸ جایگزین جنگنده‏های F-۴B، A-۷ Corsair در دههٔ ۱۹۷۰ و جنگندهٔ A-۶ Intruder در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ شد. F/A-۱۸ به وسیلة سیستم دیجیتالی پرواز با سیم (FlyBye Wire or FBW) کنترل می‏شود که این امر کیفیت بسیار خوبی را در هدایت هواپیما سبب می‏شود و موجب می‏شود خلبان با سهولت بیشتری به هدایت جنگنده بپردازد. این سیستم به هنگام مانورهای سنگین، به خلبان اجازه می‏دهد تا تمرکز خود را بر روی عملیات و استفاده از تسلیحات از دست ندهد. نسبت کشش به وزن این هواپیما در حالت خشک (بدون پس‏سوز) نیز فوق‏العاده‌است و این جنگنده در هنگام برخورد با دشمن، از توانایی خوبی در استفاده از قدرت بالای موتور در حالت بدون پس‏سوز پیدا می‏کند.
قدرت بالای این جنگنده که توان خوبی در خارج شدن از مهلکه را می‏دهد مورد تایید اغلب خلبانان هورنت است. علاوه بر این، F/A-۱۸ اولین جنگندهٔ نیروی دریایی است که سیستم‏های دیجیتالی را یکپارچه کرده است؛ (MUX) مدار انتقال اطلاعاتی است که تعدادی ورودی را به تعداد کمتری خروجی ترکیب می‏کند. حسن این نوع طراحی این است که زمینهٔ ارتقاء مداوم را به شکل آسان‏تری فراهم می‏سازد. در طی ۱۵ سال عملیات و تجربه، F/A-۱۸ ثابت کرده‌است که بهترین جنگندهٔ تاکتیکی برای ناوهای هواپیمابر است. F/A-۱۸ دارای شاخصه‏های نظامی مورد علاقهٔ فرماندهان نیروی دریایی ایالات متحده‌است. F/A-۱۸ اغلب ماموریتهای خود را در یوگوسلاوی و عراق با موفقیت به انجام رسانده‌است و تنها نقصان این جنگنده، کمبود سوخت جهت مداومت پروازی بیشتر است.
گونه‏های مختلف F-۱۸
F/A-۱۸A/B Hornet


YF-18C متعلق به نیروی هوایی کانادا
در این مدل‏، عمده مشخصات و ریزه‏کاری‏های جنگندهٔ YF-۱۷ حفظ شده‌است، با این حال از دل این هواپیما‏، جنگندهٔ جدید F-۱۸ سربرآورده است؛ جنگنده‏ای یک نفره، با قابلیت تهاجمی که انبوهی از تکنولوژی‏های جدید و سیستم‏های دیجیتالی کامپیوتری در آن به کار رفته‌است. در کابین این جنگنده، از یک جفت سیستم لولهء‌ اشعهٔ کاتد به عنوان نمایشگر اطلاعات استفاده شده‌است و سیستم کنترل بر اساس ارزیابی دستورات خلبان, کنترل پرواز را شبیه‏سازی می‏کند. سیستم‏های تعبیه شده در این جنگنده برای دو ماموریت در نظر گرفته شده‏اند. (احتمالن منظور ایجاد برتری هوایی و عملیات زمینی - ضد کشتی می‏باشد) در حین طراحی، نوع آموزشی (دو سرنشینه) نیز به تعداد اندک و به نام TF/A-۱۸ ساخته شد. این نوع نیز بر اساس مدل F/A ساخته شد و تنها شامل اندک تغییراتی شد، ضمن اینکه نوع دو سرنشینه نیز با حفظ قابلیت انجام عملیات نظامی ساخته شد. اولین پرواز F/A-۱۸ به تاریخ نوامبر ۱۹۷۸ انجام شد. F/A-۱۸ و نوع دو سرنشینه نیز که بعدها به نام F/A-۱۸B نامیده شد، مورد آزمونهای گوناگون پروازی در مرکز آزمون نیروی دریایی (Naval Air Test Center) قرار گرفت. در حین این آزمونها، بر روی نقاط ضعف و مشکلات جنگنده (به خصوص قطعات جدید) تمرکز زیادی انجام گرفت و این ارزیابی، باعث شد قطعاتی که به نوعی مشکلاتی در طراحی داشتند، با طراحی مجدد، مشکلشان حل شود. اغلب قطعاتی که مورد تغییر قرار گرفتند، قطعات ساخت‏افزاری و مکانیکی هواپیما بودند و سیستم‏های دیجیتالی، دستخوش تغییر نگشتند.
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

eliz

عضو جدید
اف-۱۸هورنت-بخش دوم-

اف-۱۸هورنت-بخش دوم-

AVFA-11F/A-۱۸F Super Hornet performing evasive maneuvers during an air powerdemonstration aboveUSSHarry S. Truman.
نوع اصلی جنگندهٔ F/A-۱۸A (یک نفره) و نوع F/A-۱۸B (دو نفره) به سال ۱۹۸۳ جایگزین جنگنده‏های F-۴B و A-۷ در ناوهای هواپیمابر و سپاه تفنگداران نیروی دریایی (Marine Corps) شدند.
این جنگنده‏ها به دلیل قابلیتهایشان (قابلیت انجام ماموریتهای متنوع و میزان آمادگی بالا)، به سرعت نقش اصلی را در ماموریتهای نظامی برعهده گرفتند.
قابلیت اطمینان و سهولت تعمیر و نگهداری، از مواردی بودند که به هنگام طراحی این جنگنده، مورد توجه قرار گرفتند. برای مثال F/A-۱۸‌ها، برای آزمایش از اطمینان سیستم‏ها، سه بار و هر بار ساعتها پرواز کردند در حالی که نیمی از زمان مورد نیاز برای تعمیر اساسی‏شان گذشته بود. هورنت، بارها در میدان نبرد واقعی مورد آزمایش قرار گرفت و هر بار، نقاط مثبت ادعا شده توسط طراحانش را مورد اثبات قرار داد: جنگنده‏ای بسیار قابل اعتماد، تهاجمی و همه کاره.
F/A-۱۸‌ها نقش مهمی را در جریان حمله به لیبی در سال ۱۹۸۶ ایفا کردند. آنها از روی عرشهٔ ناو هواپیمابر یواس‏اس کورال‏سی (USS CORAL SEA) به پرواز درآمدند و پدافند هوایی لیبی را با پرتاب موشکهای سرعت بالای هارم (HARM) نابود ساختند به طوری که هنگام بمباران بن‏غازی، پدافند هوایی لیبی، کاملن خاموش شده و از کار افتاده بود.
F/A-۱۸C/D Hornet
به دنبال موفقیت در استفاده از ۴۰۰ فروند مدل A و B، نیروی دریایی ایالات متحده، به تاریخ سپتامبر ۱۹۸۷، نوع پیشرفته‏تر هورنت را به نام F/A-۱۸C (یک نفره) و F/A-۱۸D (دو نفره) مورد آزمایش قرار داد. این هورنت‏ها می‏توانستند موشکهای میان‏برد هوا به هوای جدید آمرام (AMRAAM) و موشکهای هوا به زمین حرارت‏یاب هدایت تلویزیونی ماوریک (Maverick) را حمل و پرتاب کنند.
دو سال بعد, مدلهای C و D به قابلیت عملیات در شب مجهز شدند. ضمنن اجزاء جدیدی نیز اضافه شدند: غلاف ناوبر حرارت‏یاب ([url=http://www.thales-optronics.com/dos/products/air/details/navflir.shtml]NAVFLIR[/url])، تعبیهٔ جایگاهی برای نمایشگر سربالا (HUD)، عینک ویژهٔ دید در شب (NVG)، چراغ‏های مخصوص درون آلات دقیق جهت عدم تداخل با عینک دید در شب، یک نقشهٔ دیجیتالی از منطقهٔ نبرد به همراه نمایشگر رنگی مخصوص آن. رادار F/A-۱۸C مجهز به سنسوری جهت شبیه‏سازی زمین است که این امر توسط امواج رادار دقیق و قدرتمند داپلر از سطح زمین انجام می‏شود. این نقشهٔ تهیه شده، به خلبان این امکان را می‏دهد تا به اهداف زمینی در شرائط نامساعد جوی یا در حالتی که دید ضعیفی وجود دارد، حمله کند. ضمن اینکه با توجه به نقشه و اهداف مشخص شناسایی شده روی آن، موقعیت دقیق هواپیما در آسمان مشخص میشود، همچنین این نقشه، قابلیت بمباران دقیق و موثر را بیشتر می‏کند. انواع جدیدتر ساخته شدهٔ F/A-۱۸C از سال ۱۹۹۴ به بعد، به رادار ارتقاء یافتهٔ [url=https://wrc.navair-rdte.navy.mil/warfighter_enc/weapons/SensElec/RADAR/anapg73.htm]APG-73[/url] مجهز شدند که این رادار دقت بیشتری داشت و تصاویر بسیار تمیزتری در صفحهٔ اسکن خود به نمایش می‏گذاشت.
سوپر هورنت: F/A-۱۸E/F Super Hornet
تفاوت سوپرهورنت با مدل معمولی
جنگندهٔ چندماموریتهٔ F/A-۱۸E/F موسوم به «سوپرهورنت» در واقع مدلی ارتقاء یافته از جنگنده‏های مدل C و D می‌باشد که پیشتر قابلیت عملیات در شب به آنها افزوده شده بود. سوپرهورنت فرماندهی گروه عملیات رزمی هواپیماهای ناونشین را فراهم خواهد آورد زیرا دارای برد پروازی بیشتر و قابلیت حمل مهماتی است که توسط جنگنده‌های بازنشستهٔ A-۶ حمل می‏شود. مدلهای E و F (نسبت به مدلهای قبلی) دارای ۴٫۲ فوت درازای بیشتر، ۲۵٪ مساحت بال بیشتر و قابلیت حمل ۳۳٪ بیشتر سوخت در مخازن داخلی هستند که این سوخت اضافه تا ۴۱٪ برد عملیاتی و تا ۵۰٪ استقامت پروازی آنها را افزایش می‏دهد.
کابین بسیار پیشرفتهٔ سوپرهورنت
در سوپرهورنت همچنین دو جایگاه حمل مهمات باهم ادغام شدهاند. این به معنی افزایش میزان بارگذاری مهمات به دلیل مخلوط کردن محل بارگذاری انواع جنگ افزارهای هوا به هوا یا هوا به زمین میباشد. سوپرهورنت همچنین میتواند انواع مختلفی از تسلیحات به اصطلاح هوشمند را حمل کند. از جملهٔ این مهمات می‏توان به جدیدترین بمبهای هدایت شونده به وسیلهٔ ماهواره نظیر JDAM و JSOW اشاره کرد.
سوپر هورنت می‌تواند ۱۷٫۷۵۰ پاوند (۸۰۳۲ کیلوگرم) مهمات را در ۱۱ مقر خارجی حمل تسلیحات بارگذاری نماید. این جنگنده دارای راداری مخصوص کار در همه نوع شرائط آب و هوایی است که دارای توانایی رهگیری اهداف هوایی و سیستمی جهت افزایش دقت در پرتاب بمبهای عادی یا هدایت شونده‌است. دو محل بارگذاری در نوک بالها، چهار مقر در زیر بالها برای حمل سوخت یا مهمات هوا به زمین و دو مقر در زیر بدنه و نزدیک دماغهٔ هواپیما جهت نصب موشکهای هوا به هوای اسپارو یا غلافهای شناسایی و یک محل در مرکز بدنه برای حمل مخازن سوخت یا تسلیحات هوا به زمین است. ضمن اینکه یک مسلسل ۲۰ میلی متری از نوع M۶۱ A۱ Vulcan در نوک هواپیما تعبیه شده‌است. میزان حمل بارگذاری در سوپرهورنت به میزان ۹۰۰۰ پاوند افزایش یافته‌است و قدرت موتور آن نیز از کشش ۳۶۰۰۰ پاوند به ۴۴۰۰۰ پاوند افزایش یافته‌است. در این جنگنده از دو موتور پرقدرت توربوفن ساخت جنرال الکتریک به نام F۴۱۴ استفاده شده‌است. اگرچه در مدلهای جدیدتر ساخته شدهٔ C و D به میزان کمی از تکنولوژی مدرن استفاده شده‌است، ولی در مدلهای E و F از ابتدا و به طور گسترده از تکنولوژی‏های نوین استفاده شده و توان دفاعی آن نیز افزایش قابل توجهی یافته‌است. سیستم پیشرفتهٔ جستجوگر مادون قرمز ساخت هیوز (ATFLIR)، سیستم اصلی هدفیابی جنگنده‏های E و F به شمار می‏رود. این سیستم همچنین قرار است در مدلهای قبلی F/A-۱۸ نیز نصب شود. غلاف ساخت هیوز، دارای جهت‏یاب و هدف‏یاب مادون قرمز بسیار دقیق اهداف می‏باشد و از تکنولوژی نسل سوم این نوع غلافها در آن استفاده شده‌است (MWIR) که در میان هواپیماهای موجود، تکنولوژی بسیار برجسته‏ای به شمار می‏رود. ATFLIR مخفف The Hughes Advanced TargetingForward-Looking Infra-Red MWIR مخفف mid-wave infrared است.

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

eliz

عضو جدید
اف-۱۸هورنت-بخش سوم-

اف-۱۸هورنت-بخش سوم-

اکنون پروژهٔ ارتقاء مدلهای یک نفرهٔ C و دو نفرهٔ D آغاز شده‌است. اگرچه تا حد زیادی ظاهر مدلهای C و D به هم شبیه‌است، ولی خروجی طرح ارتقاء، شامل دو گونهٔ مختلف از F-۱۸ خواهد بود که عمدهٔ تمرکز برنامهٔ ارتقاء، بر روی قابلیت عملیات در شب خواهد بود. زمانی، F-۱۸B تنها جنگنده‏ای آموزشی بود ولی در جنگندهٔ F-۱۸D، کابین عقب، مملو از نمایشگرهای رنگی چندمنظوره و کلیدهای رهاسازی سلاح و کنترل آنها می‏باشد که این امر به F-۱۸، قابلیت فرماندهی، پیشتازی عملیات و هدایت سایر جنگنده‏ها را جهت هدف‏یابی و نابودسازی اهداف، می‏دهد.
تولید مدلهای C و D در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ پایان یافت و به جای آنها F/A-۱۸E و F/A-۱۸F (سوپرهورنت) در خط تولید قرار گرفته‌است. مدلهای کنونی A و B قرار است تا پایان سال ۲۰۱۵ و مدلهای C و D تا پایان سال ۲۰۲۰ در خدمت باقی خواهند ماند. F-۱۸ امروزه، انبوهی از مشتریان خارجی را برای خرید در پیش رو می‏بیند.
غلافهای جستجوگر هورنت
در مدل F/A-۱۸C که مجهز به تجهیزات عملیات در شب شده‌است، یک غلاف مخصوص نصب می‏شود. این غلاف، ساخت کمپانی هیوز است و با کد AN/AAR-۵۰ شناخته می‏شود. این غلاف شناسایی، اهداف زمینی را از روی حرارت‏شان (نظیر شلیک گلوله یا گرم بودن موتور ادوات زمینی) تشخیص می‏دهد. غلاف هدف‏یاب دیگر، با کد Loral AN/AAS-۳۸ شناخته می‏شود. این غلاف با نام Night Hawk FLIR نیز شناخته میشود و عملکردش نیز بر اساس حرارت‏یابی از اهداف زمینی است. وسیلهٔ دیگر، دوربینی قوی جهت دید و شناسایی اهداف زمینی در شب است. این وسیله به نام GEC Cat's Eyes شناخته می‏شود. تعداد ۴۸ فروند جنگندهٔ F/A-۱۸D (نوع دو نفره) به مدل RC (شناسایی – تجسسی) تغییر یافته‏اند. به همین منظور، به جای مسلسل استاندارد اف۱۸ که M۶۱ A۱ نام دارد، یک جایگاه شناسایی از نوع الکترواپتیکالی نصب می‏شود. این جایگاه ویژه، دارای یک برجستگی است که در واقع یک دوربین بسیار قوی چشمی با دو غلطک متحرک (جهت حرکت دادن لنز به اطراف) می‏باشد. ضمنن تمام مشاهدات، بر روی یک نوار ویدئو ضبط می‏شوند. RC مخفف reconnaissance
هورنت و عملیات طوفان صحرا
در اولین روز عملیات طوفان صحرا، دو جنگندهٔ F/A-۱۸ در حالی که عازم عملیات بمباران بوده و روی هرکدام ۴ بمب ۲۰۰۰ پاوندی بارگذاری شده بود، موفق شدند دو میگ عراقی را سرنگون کنند، سپس بمبهای خود را بر روی اهداف تعیین شده، رها ساختند. در مدت زمان جنگ خلیج فارس، اسکادرانهای نیروی دریایی ایالات متحده، سپاه تفنگداران و F/A-۱۸‌های کانادایی، هر ساعت عملیات رزمی داشتند و رکوردی را در زمینهٔ قابلیت اطمینان در طول نبرد با حمل و فروانداختن دهها تن بمب بر روی عراق، برجای گذاشتند. (لازم به ذکر است که یک فروند F/A-۱۸C نیروی دریایی ایالات متحده در روز ۱۷ ژانویه ۱۹۹۱ در یک نبرد هوایی با یک فروند MiG-۲۵PD عراقی، سرنگون گشت)
نیروی دریایی ایالات متحده به تاریخ ۱۸ می‌۱۹۹۸ اعلام کرد که اسکادرانهای F/A-۱۸ خود را از ساحل شرقی به پایگاه نیروی دریایی در ساحل ویرجینیا (Oceana) و پایگاه سپاه تفنگداران در Beaufort (شهری در ساحل کارولینای جنوبی) منتقل می‏کند. به همین دلیل ۹ اسکادران عملیاتی، شامل ۱۵۶ فروند هواپیما به Oceana انتقال یافتند و ۲ اسکادران دیگر شامل ۲۴ فروند هواپیما نیز به Beaufort منتقل شدند. اولین اسکادران در پائیز ۱۹۹۸ منتقل شد و در کل انتقال ۱۱ اسکادران عملیاتی تا پایان اکتبر ۱۹۹۹ تکمیل گشت.
در تمام طول مدت خدمت این جنگنده‏ها، هرساله سیستم‏های تسلیحاتی، سنسورهای مربوطه و غیره ارتقاء می‏یابند. آخرین سری از جنگنده‏های F/A-۱۸C/D که ارتقاء یافتند به سیستم‏های چون عملیات در شب، سیستم افزایش دقت در هدف‏گیری، تکنولوژی کاهش دیده شدن توسط رادار دشمن و غیره مجهز شدند. ای در حالی است که هیچکدام از این سیستم‏ها تا سال ۱۹۹۱ بر روی مدلهای A و B وجود نداشتند و سطح سیستم‏های آویونیک، الکتریک و مقدورات پروازی برای ارتقاء محدودیت داشتند. علاوه بر اینها، نقص دیگری نیز در طراحی این جنگنده وجود داشت و آن این بود که هنگامی که در مدلهای ‍C و D، جنگندهٔ خالی با مهمات و سوخت کامل بارگذاری می‌شد، به هنگام انجام ماموریت‏ایش، دچار کمبود سوخت شده و نمی‏توانست به همهٔ اهداف تعیین شده‏اش حمله کند و از این رو گاهن با مهمات مصرف نشده و حداقل سوخت به ناو هواپیمابر باز می‏گشت. در واقع برد پروازی کافی برای ماموریتهای تعیین شده‏اش نداشت.

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

eliz

عضو جدید
اف-۱۸هورنت-بخش چهارم-

اف-۱۸هورنت-بخش چهارم-

مشخصات فنی
تاریخچه اولین پرواز
F-۱۸A به تاریخ ۱۸ نوامبر ۱۹۷۸ F-۱۸C به تاریخ ۳ سپتامبر ۱۹۸۶ F-۱۸D به تاریخ ۶ می‌۱۹۸۸
ورود به خدمت
F-۱۸A به تاریخ ۷ ژانویه ۱۹۸۳ F-۱۸D به تاریخ نوامبر ۱۹۸۹
خدمه
F/A-۱۸ A/C = یک نفر F-۱۸D = دو نفر، یک خلبان و یک افسر تسلیحات
قیمت
۳۵ میلیون دلار (سال ۲۰۰۳) برای مدل F/A-۱۸E
ابعاد
طول: ۵۶ فوت = ۱۷٫۰۷ متر فاصلهٔ دو سر بالها: ۳۷٫۵۰ فوت = ۱۱٫۴۳ متر ارتفاع: ۱۵٫۲۵ فوت = ۴٫۶۶ متر سطح بالها: ۴۰۰ فوت مربع = ۳۷٫۱۶ متر مربع
اوزان
وزن خالی: ۲۳٫۰۵۰ پاوند = ۱۰٫۴۵۵ کیلوگرم وزن عادی برای برخاستن: ۳۶٫۷۱۰ پاوند = ۱۶٫۶۵۰ کیلوگرم (جهت ماموریت نبرد هوایی) ۴۹٫۲۲۵ پاوند = ۲۲٫۳۳۰ کیلوگرم (جهت عملیات تهاجمی زمینی)
حداکثر وزن قابل برخاستن: ۵۶۰۰۰ پاوند = ۲۵٫۴۰۰ کیلوگرم
حجم مخازن سوخت
مخزن داخلی: ۱۰٫۸۶۰ پاوند = ۴٫۹۲۵ کیلوگرم مخزن خارجی: ۶٫۷۳۰ پاوند = ۳٫۰۵۵ کیلوگرم حداکثر وزن قابل بارگذاری: ۱۵٫۵۰۰ پاوند = ۷۰۳۰ کیلوگرم
پیشرانه
دو موتور توربوفن ساخت جنرال الکتریک از نوع F۴۰۴-۴۰۰ با قابلیت پس‏سوز کشش هر موتور: ۳۲۰۰۰ پاوند = ۱۴۲٫۴۰۰ نیوتن با استفاده از پس‏سوز
عملکرد
حداکثر سرعت: ۱۱۹۰ مایل بر ساعت = ۱۹۱۵ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۴۰۰۰۰ فوتی (۱۲۱۹۰ متری) = ۱٫۸ ماخ نرخ اوج‏گیری: ۴۵۰۰۰ فوت در دقیقه = ۱۳۷۱۵ متر بر دقیقه سقف پرواز خدمتی: ۵۰۰۰۰ فوت = ۱۵۲۴۰ متر
برد پروازی
در حالت شکاری (fighter mission) = ۸۰۰ ناتیکال مایل = ۱۴۸۰ کیلومتر (رفت و برگشت) در حالت تهاجمی (attack mission) = ۱۱۵۰ ناتیکال مایل = ۲۱۳۰ کیلومتر (رفت و برگشت) برد عبوری: ۱۸۰۰ ناتیکال مایل = ۳۳۳۵ کیلومتر (با سه مخزن سوخت خارجی)
حد تحمل شتاب ثقل: نامعلوم (بنا بر گزارشی حدود ۷٫۵ برابر g)
تسلیحات
مسلسل ۲۰ میلی متری M۶۱A۱ Vulcan با ۵۷۰ تیر فشنگ ۷ جایگاه حمل بار در زیر بدنه و بالها و دو جایگاه در نوک بالها
تسلیحات هوا به هوا
موشک میان برد AIM-۷ (اسپارو) موشک کوتاه برد حرارت یاب AIM-۹ (سایدوایندر) موشک میان برد AIM-۱۲۰ (آمرام) موشک کوتاه برد AIM-۱۳۲ (آسرام)
تسلیحات هوا به سطح
AGM-۴۵ Shrike (شرایک) AGM-۶۲ Walleye (وال‏آی) AGM-۶۵ Maverick (ماوریک) AGM-۸۴ Harpoon (ضدکشتی) AGM-۸۴ SLAM AGM-۸۴ SLAM-ER AGM-۸۸ HARM (ضد رادار) AGM-۱۲۳ Skipper AGM-۱۵۴ JSOW
بمب
GBU-۱۰/۱۲/۲۴ Paveway (هدایت لیزری) GBU-۱۵ EO-guided (هدایت الکترواپتیکالی) GBU-۲۹/۳۰/۳۱/۳۲/۳۵ JDAM (هدایت شونده توسط ماهواره) بمبهای هسته‏ای B-۵۷ و B-۶۱ (استحکام‏شکن) Mk ۸۲/۸۳/۸۴ GP Mk ۲۰ Rockeye BLU-۱۰۷ Durandal CBU-۵۹ (بمب خوشه‏ای)
سایر موارد
غلافهای اغتشاش‏گر الکترونیکی (ECM pod) غلافهای راکت انداز
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

eliz

عضو جدید
سایت خبری ایران: جديدترين موشک زمين به زمين ايران با سوخت جامد مرکب با رمز مقدس موسي الرضا با موفقيت کامل آزمايش شد.


به گزارش سرويس سياسي سایت خبری ایران(INA)، اين موشك با حضور سردار مصطفي محمدنجار وزير دفاع و پشتيباني نيروي هاي مقدس و با رمز مقدس يا علي ابن موسي الرضا با موفقيت كامل آزمايش شد.

سردار نجار در تشريح ويژگي‌هاي اين موشك اظهار داشت: متخصصان اقتدار آفرين سازمان هوا فضاي وزارت دفاع موفق شدند نسل جديد موشك زمين به زمين با سوخت جامد مركب را آزمايش كنند.

وي افزود: اين موشك دو مرحله اي داراي دو موتور سوخت جامد مركب است و از قابليت‌هاي فوق العاده و بالاي برخوردار است.

وزير دفاع اظهار داشت: از ويژگي‌هاي ديگر اين موشك و سيستم پرتاب آن و سرعت بسيار بالا براي استقرار، پرتاب و خروج از محل پرتاب مي‌باشد.

نجار گفت: كليه مراحل طراحي و ساخت موشك سجيل پرتاب آن بدست متخصصان اقتدار آفرين وزارت دفاع صورت گرفته است.

سردار نجار تصريح كرد: آزمايش اين موشكي در چارچوب دكترين و راهبرد بازدارندگي دفاعي و فعاليت هاي متعارف موشكي جمهوري اسلامي ايران و صرفا با اهداف دفاعي و براي تحكيم صلح، ثبات و آرامش در منطقه صورت گرفته است و عليه هيچ كشوري بكار گرفته نخواهد شد.

سردار نجار تاكيد كرد: آزمايش موشك سجيل از سال قبل برنامه ريزي و تنظيم شده بود و هيچ ارتباطي با تحولات اخير منطقه اي و بين المللي ندارد.

وزير دفاع در پايان اين موفقيت بزرگ را به محضر فرماندهي كل قوا حضرت آيت الله العظمي خامنه‌اي، ملت شريف ايران، نيروهاي مسلح، مديران، كاركنان و متخصصان زبده و خدوم وزارت دفاع تبريك و تهنيت گفت.
 

touran90

عضو جدید
سلام دوستم- این مقاله های جالب هاستند! حالا روی چه کار میکنید؟
 
  • Like
واکنش ها: eliz

eliz

عضو جدید
سلام دوست عزیز.
فعلا در حال جمع آوری اطلاعات هستیم تا بهترینشو انتخاب کنیم.شما روی چیا کار کردین.؟
مشتاق همکاری.البته مطمئننا شما باید مارا راهنمایی کنین.
 

jimmi

عضو جدید
پرتاب OCO با شکست مواجه شد

پرتاب OCO با شکست مواجه شد

راستش من عنوان تاپیکو دیدم فکر کردم اینجا جای اخباره، پست قبلیا که خبر بنظر نمیان ولی خب این خبره!(امیدوارم تاپیکتونو به هم نریخته باشم!)
پرتاب OCO با شکست مواجه شد
http://www.universetoday.com/wp-content/uploads/2009/02/oco_launch_grab_1-

امروز بعدازظهر (6اسفند87) پرتاب OCO (مدارگرد پایشگر کربن) با شکست مواجه شد. براساس گزارشهای ناسا لحضاتی پس از اینکه احتراق مرحله ی بالایی راکت ثور(Taurus) در زمان T+12دقیقه و 30ثانیه به پایان رسید، یک حادثه ی حین پرتاب شناسایی شد. دماغه ی مخروطی راکت برای جدایش طبق برنامه با مشکل مواجه شد و درنتیجه ماهواره رها نشد! خبرهای جدیدی در راه است اما بنظر میرسد مرحله بالایی ثور به همراه ماهواره ی OCO در مدار سرگردانند. عملیات OCO شکست خورده است.
ماهواره ی OCO از پایگاه هوایی کالیفرنیا برای قرار گرفتن در یک مدار قطبی در ارتفاع 438کیلومتری، جهت انجام مطالعات دقیق و مهمی روی دی اکسید کرین جو پرتاب شد. ماهواره بمنظور تهیه ی دیدگاهی جامع درخصوص میزان انتشار دی اکسید کربن با منشاء طبیعی و انسانی و نیز تعیین نقاط پرکربن سیاره مان طراحی شده بود. متأسفانه فرصت تهیه ی این اطلاعات ارزشمند درمورد خطر جهانی آلودگیهای کربنی با شکست عملیات OCO از دست رفت.
بیست دقیقه پس از پرتاب George Diller گزارشگر پرتاب ناسا تأیید کرد که حادثه اتفاق افتاده است: "ما اطلاع دقیقی از چگونگی شکست عملیات نداریم، اما Chuck Dovale مدیرپرتاب ناسا شکست در پرتاب را تأیید نمود."
چند دقیقه بعد Diller جزئیات بیشتری از عدم موفقیت قرارگیری OCO در مدار را فاش کرد. محموله در جدایش با موفقیت انجام نشد و ماهواره در مرحله ی بالایی ثور محبوس ماند. دانشمندان ناسا مشغول تعیین وضعیت فعلی ماهواره بودند، اما هنگامیکه Diller گفت: "همین الان فهمیدیم که امشب پرتاب موفقی نداشتیم و امکان موفقیت عملیات OCO وجود نخواهد داشت" تمام امیدها از بین رفت.
شب ناگواری برای ناسا و توقف ناخوشایندی در تلاش برای شناخت اثرات مخرب فعالیت بشر بر جو زمین رقم خورد.
منبع: Spaceflight Now
منبع: www.universetoday.com
 

jimmi

عضو جدید
ثبت رکورد برای جمعیت انسان در فضا

ثبت رکورد برای جمعیت انسان در فضا

سلام باز من اومدم!

ثبت رکورد برای جمعیت انسان در فضا
سه شنبه (=4فروردین) با پرتاب موشک سایوز(با 3سرنشین) به مقصد ایستگاه بین المللی، تعداد انسانهای حاضر در مدار زمین (با احتساب 3نفر ساکن ایستگاه بین المللی و هفت سرنشین شاتل دیسکاوری که چهارشنیه ایستگاه را ترک کردند) به 13نفر رسید. و این یک رکورد برای تعداد انسانهایی بود که در یک زمان در مدار زمین قرار داشته اند.
درضمن یکی از مسافران سایوز، Charles Simonyi(سرپرست گروه نرم افزار کاربردی مایکروسافت)، فضاگردی است که برای دومین بار با هزینه شخصی عازم ایستگاه بین المللی است و این نیز در نوع خود شکلی از رکورد به حساب می آید.
منبع: universetoday.com
 
  • Like
واکنش ها: eliz

eliz

عضو جدید
در سال 1967 ترسي در وجود پنتاگون افتاد، هنگامي كه فهميدند ناتو هواپيمايي را با لقب (Foxbat) به رسميت شناخته است. اين پرنده تيز پرواز در اصل همان MIG- 25 بود كه توانايي هاي شگفت انگيزي داشت
در اوايل جنگ جهاني اول، بعضي از هواپيماهاي شناسايي، خود را به مسلسل يا سلاح هاي ديگر مجهز مي كردند. حدود سال 1915 چندين فروند هواپيما فقط براي شليك به مناطق زميني دشمن ساخته شدند. حتي ملخ هاي آنها را در عقب هواپيما تعبيه مي كردند تا خلبان براحتي بتواند از كابين به دشمن نشانه گيري كند و ديگر فشنگ ها به ملخ اصابت نكند و اين مسئله (قرارگيري ملخ در قسمت انتهايي) باعث كاهش سرعت هواپيما بود.
با پيشرفت و گسترش هوافضا و علم مكانيك، شليك مسلسل ها زمان بندي و با چرخش ملخ هواپيما تنظيم شد. به همين دليل ديگر مي توانستند هم ملخ و هم مسلسل را در قسمت جلويي (دماغه=nose) قرار دهند.
از سال 1916 تا 1935 ميلادي اكثر هواپيماهاي جنگنده با بيشينه سرعت 150مايل در ساعت حركت مي كردند و به دو مسلسل مجهز بودند.
در نسل بعدي هواپيماهاي جنگنده( از 1935 به بعد) قدرت موتورها افزايش يافت و از 500 اسب بخار به يكهزار رسيد و به واسطه آن، سرعت ها نيز دو برابر شد و به 300 مايل در ساعت رسيد و به جاي دو مسلسل، چهار مسلسل با كاليبر 20 ميليمتري به هواپيماها متصل شد كه قدرت نفوذ به هر هواپيمايي را داشت.
با اختراع موتور جت از سال 1945 به بعد، سرعت هواپيماها به 600 مايل در ساعت و سقف ارتفاع اين هواپيماها به 30 تا 45 هزار پا رسيد. علم آيروديناميك هم همچنان در حال پيشرفت بود و مهندسان دريافتند كه اگر بال هاي هواپيما به سمت عقب متمايل باشد مي توان به سرعت هاي بالاتري رسيد. حدود سالهاي 1945 تا 1955 موتورهاي توربوجت اختراع شدند و حتي پس سوز (after burner) نيز به كمك هواپيماهاي جنگنده آمد تا به سرعت هاي فراصوت دست يابند.
اتحاد جماهير شوروي در سال 1955 هواپيماهاي جنگنده اي ساخت كه سرعتشان به يك ماخ (برابر سرعت صوت) مي رسيد و در سال 1960 به سرعت هاي 2 ماخ نيز دست يافتند.
اين هواپيماهاي فراصوتي داراي موتورهاي بسيار پرقدرتي بودند كه نيروي پيشراني معادل 15هزار پوند فراهم مي آوردند. در طراحي بال هاي آن زمان اكثرا از مدل بال هاي نازك (كم عرض) استفاده مي شد و به همين علت اين بال ها بايد قدرت بسياري داشته باشند تا بتوانند در مقابل نيروهاي وارده به بال مقاومت داشته باشند. از طرف ديگر بال هاي نازك ضريب برآ ( نيروي بالا بر) كمتري را ايجاد مي كرد و در سرعت هاي بالاي 400 مايل در ساعت، برد هواپيماها به ميزان چشمگيري كاهش پيدا مي كرد.
علاوه بر تمامي اين مشكلات در طراحي بال ها، حدود 40 سال پيش نزاع هاي هوايي نزديك غيرممكن بود و اين بال ها با وجود سرعت زياد، قدرت مانور كمي به هواپيما مي داد.
تاييد اين نظريه را مي توان در ساخت هواپيماي F-4 فانتوم (كشور جمهوري اسلامي ايران نيز چندين فروند از اين نوع را داراست) كه هيچ مسلسلي در آن تعبيه نشده، ديد. شوروي نيز در ساخت ميگ -21 به جاي دو مسلسل از دو جايگاه اتصال موشك استفاده كرد.
از آن پس موشك هاي هوا به هوا گسترش يافتند و انقلابي در طراحي هواپيماهاي جنگنده ايجاد شد. مطالعات و تحقيقات به سمت اختراع رادارهايي رفت تا بتوانند هواپيماهاي دشمن را حتي در خارج از برد هواپيما شناسايي كنند كه اين سيستمBVR ( Beyond Visual Range و )نام گرفت. با شناسايي هواپيماهاي دشمن فقط احتياج به يك شليك با موشك هاي دوربرد هوا به هوا داشتند. يكي از بهترين موشك هاي هوا به هواي آن زمان فينيكس (AIM-54) نام داشت كه كشور ما هم چندين فروند از آن را با هواپيماهاي F-14 از آمريكا خريداري كرد.
هواپيماهاي F-14 براي رفع نياز نيروي دريايي آمريكا ساخته شد و چندي بعد نيروي هوايي درخواست ساخت هواپيماهايي با سرعت بالا و قدرت حمل موشك هاي بزرگ را تحويل پنتاگون داد. اين قرارداد را شركت داگلاس برد و موفق به ساخت هواپيماي F6D شد كه قادر بود موشك ها را از فاصله 100 مايلي به هدف مورد نظر زميني شليك كند.
اكثر اين هواپيماها در جنگ ويتنام مورد آزمايش قرار گرفتند و محققان فهميدند كه بسياري از ايده هاي ساختشان اشتباه بوده است. به عنوان مثال تشخيص هويت هواپيماها از فواصل دور بسيار سخت بود و كوچكترين تصميم اشتباه خلبان باعث سرنگوني يك هواپيماي خودي مي شد و از طرف ديگر اگر آن هواپيماها دشمن هم بودند سيستم رهگيري موشك ها نمي توانست آنها را ردگيري كند. در اينجا بود كه بازهم فقدان اسلحه هاي پرقدرت(مسلسل) روي هواپيماها احساس شد به گونه اي كه كلنل رابين اولدز مي گويد: هواپيماي بدون مسلسل مانند پرنده هاي بي بال هستند و ديگر F-4ها به يك مسلسل مجهز و با نام F-4E شناخته شدند و رقيب هميشگي آمريكا يعني شوروي هم براي هواپيماي MIG-21 مسلسلي را طراحي كرد كه در داخل هواپيما قرار داشت و براي شليك بيرون مي آمد و قدرت بسيار زيادي داشت.
ديد كامل و واضح يك هواپيما بر عهده رادارهاست. بعد از جنگ جهاني دوم، رادارها پيشرفت كردند و ديگر بايد در نزاع هاي شبانه يا در شرايط آب و هوايي بد نيز بخوبي گذشته كار مي كردند. البته امروزه، تمامي هواپيماها از اين رادارهاي پيشرفته بهره مي برند. در بين سالهاي 1950 تا 1953، آمريكايي ها هواپيمايي را در آسمان مشاهده كردند كه به مراتب از هواپيماهاي آمريكايي سريعتر، بلند پروازتر و قابل مانورتر بود.
اين پرنده آهني Mig 15 نام داشت كه توسط شركت مجرب هوافضاي ميكيويان ساخته شده بود. براي مقابله با آن شركت لاكهيد هواپيماي F–104 را ساخت و در همين راستا هواپيماهاي ميراژ فرانسه و رعد انگليسي نيز ساخته شدند.
اين پرندگان همه در سرعت هاي 2 ماخ پرواز مي كردند و داراي برد كم و قدرت حمل پايين تسليحات بودند. با اينكه پرواز با چنين پرندگاني لذتبخش بود ولي شكارچيان دوربرد با موشك هاي هدايت شونده جديدترين خطر آنها به شمار مي رفتند.
در آن سالها هواپيماهايي مانند F- 111 Su- 24 ، Aj31 ، تورنادو GR- 1 نيز در همين رده قرار مي گرفتند.
نسل بعدي جنگنده ها در زمان جنگ سرد به وجود آمدند كه آن زمان را مي توان به گرمترين رقابت ميان آمريكا و شوروي تشبيه كرد.
در سال 1967 ترسي در وجود پنتاگون افتاد، هنگامي كه فهميدند ناتو هواپيمايي را با لقب (Foxbat) به رسميت شناخته است. اين پرنده تيز پرواز در اصل همان MIG- 25 بود كه توانايي هاي شگفت انگيزي داشت؛پرنده اي كه مي توانست در تمامي ماموريت هاي شناسايي، رهگيري، بمب افكن شركت كرده و با وجود سرعت بالا دست هيچ هواپيما يا موشكي به آن نمي رسد. نيروي هوايي آمريكا نيز براي دادن جوابي محكم به شوروي، توسط شركت مك دانل داگلاس هواپيمايي با لقب عقاب و نام F- 15 ساخت كه اولين پروازش را در جولاي سال 1972 انجام داد.
F – 15 ها، داراي بال هاي پهن و عريضي (حدود 608 فوت مربع مساحت) بود و مانورهايش را در سرعت هاي بالا بخوبي انجام مي داد و پس از چندين سال ديگر طي انجام پروژه هواپيماهاي جنگنده كم وزن (LWF) شركت جنرال دايناميكز F- 16 را ساخت.
در كل بين رقابت هاي تنگاتنگ آمريكا و شوروي هواپيماهاي بسياري ساخته شدند كه هر كدام داراي قدرت هاي خاصي بودند. اين 3 دهه اخير آبستن تكنولوژي هاي فراواني در عرصه صنعت هوافضا بوده و هر ساله پديده جديدي ديده مي شود. در سالهاي اخير نيز هواپيماهايي مانند F-22 يا SU-37 و صدها هواپيماي ديگر به گونه اي ساخته شده اند كه قابليت هاي گوناگوني دارند.
اين مقاله تنها معرفي تاريخچه اي اجمالي از زمان پيدايش هواپيماهاي جنگنده تا دهه 1980 بود و براي معرفي بيشتر ديگر مجال بحث نيست زيرا هواپيماهايي كه در 20 سال اخير ساخته شده از هواپيماهاي 80 سال گذشته بيشتر است و ما در اين مقاله تنها به بحث در مورد هواپيماهاي جنگنده پرداخته ايم.
 

Sparrow

مدیر تالار مهندسی هوافضا
مدیر تالار
ساخت سيستم خلبان خودكار در ایران

ساخت سيستم خلبان خودكار در ایران

ساخت سيستم خلبان خودكار در ایران​
اين سيستم خلبان خودكار سبب مي‌شود هواپيما بدون نياز به خلبان عمل كند و مأموريت خود را انجام بدهد يعني نيازي به هدايت‌گر ندارد.
فارس: سيستم خلبان خودكار كه به صورت اتوماتيك عمل مي‌كند توسط يك مخترع جوان ايراني و براي نخستين بار در كشور ساخته شد.

جلال مالمير، دانشجوي كارشناسي ارشد رشته مكاترونيك گفت: اين سيستم خلبان خودكار سبب مي‌شود هواپيما بدون نياز به خلبان عمل كند و مأموريت خود را انجام بدهد يعني نيازي به هدايت‌گر ندارد.

وي خاطر نشان كرد: سيستم خلبان خودكار يك سيستم خودكار GPS و INS است كه با تركيب اين دو قسمت موقعيت هواپيما را تشخيص داده و آن را هدايت مي‌كند. اين سيستم همچنين قابليت عكس برداري را نيز دارد.
مخترع جوان افزود: قرار است كه ايستگاه كنترل زميني براي آن در نظر گرفته شود تا تصوير‌هايي كه به وسيله اين سيستم گرفته مي‌شود را مستقيم ببينيم و همزمان ذخيره كنيم.
88/02/04 - 10:1
 
  • Like
واکنش ها: eliz

eliz

عضو جدید
اسپارو یادمه اگه اشتباه نکنم،a310(روسیه)هم کنترل خودکار بود واولین هواپیماش با مسافراش سقوط کرده بود،مشکل هم از سیستم بوده ولی نمیدونم چی؟شما میدونی؟
 

Sparrow

مدیر تالار مهندسی هوافضا
مدیر تالار
اسپارو یادمه اگه اشتباه نکنم،a310(روسیه)هم کنترل خودکار بود واولین هواپیماش با مسافراش سقوط کرده بود،مشکل هم از سیستم بوده ولی نمیدونم چی؟شما میدونی؟

سلام،
22 March 1994; Russian International Airways A310; near Novokuznetsk, Russia: Lost control and crashed after the captain had allowed at least one child to manipulate the flight controls. All 12 crew and 63 passengers were killed
ترجمه اش: 22 ماس 1994: خطوط هوایی روسیه A310، نزدیک Novokuznetsk: از دست دادنکنترل . سقوط پس از آنکه کاپیتان به حداقل یک بچه کنترل های پرواز را دستکاری کند. تمامی 12 خدمه و 63 مسافر کشته شدند.

9 July 2006; Sibir Airlines A310-300; Irkutsk, Russia: The aircraft was on a scheduled flight from Moscow to Irkutsk. Weather at Irkutsk included a low overcast, rain, and thunderstorms in the area. The aircraft landed on the runway, but was unable to stop on the runway. After departing the runway, the aircraft collided with a concrete structure, broke up, and caught fire. Five of the eight crew members, and 119 of the 195 passengers were killed.

ترجمه: 9 جولای 2006: خطوط هوایی سیبیر، A310-300، ایرکوتسک: هواپیما بر روی پرواز برنامه ریزی شده از موسکو به ایرکوتسک بود. هوا در ایرکوتسک تا قسمتی ابری، بارانی و طوفان هایی در دریا بود. هواپیما در بزرگراه فرود آمد اما قادر به توقف در بزرگراه نشد. پس از ترک بزرگراه، هواپیما مجدداً با ساختمان کنسرت برخورد کرد و آتش گرفت. 5 نفر از 8 خدمه و 119 نفر از 195 مسافر کشته شدند.
منبع
 
آخرین ویرایش:
  • Like
واکنش ها: eliz

اهورا25

کاربر فعال اینترنت و وبگردی
مادۀ تاریك، انرژی تاریك و حالا يك تاریك ديگر

مادۀ تاریك، انرژی تاریك و حالا يك تاریك ديگر


فضا
مادۀ تاریك و انرژی تاریك چند سالی است که در گوشه ذهنمان نقش بسته‌اند و حالا یك "تاریك" دیگر را باید به این لیست اضافه كرد؛ "رمبش تاریك." رمبش تاریك(dark gulping)، فرایندی است كه توضیح می‌دهد سیاهچاله‌های پرجرم در آغاز پیدایش عالم چطور شكل گرفته‌اند. ستاره‌شناسانی از دانشگاه لندن بر این باورند كه شاید پدیدۀ رمبش تاریك هنگامی كه بین هالۀ نامرئی مادۀ تاریك در یک خوشۀ كهكشانی و گاز موجود در هاله مادۀ تاریك، برهمکنش‌های گرانشی وجود داشته است، رخ داده باشد. یعنی وقتی كمتر از یك میلیارد سال از عمر جهان می‌گذشت.
آنها دریافتند كه این برهمکنش گرانشی باعث می‌شود مادۀ تاریك، تودۀ مرکزی فشرده‌ای را تشکیل دهد كه از لحاظ گرانشی ناپایدار بوده و هر آن می‌تواند به داخل فرو ریزد. اگر فروپاشی سریع و پویا باشد آن را رمبش تاریك می‌نامند.
دكتر «كرتیس ساكستون» و پرفسور «كینوا وو»، هر دو از آزمایشگاه علوم فضایی مولارد UCL، مدلی را برای مطالعۀ این فرایند ارائه کرده‌اند. آنها می‌گویند فرایند رمبش تاریك در ابتدای جهان بسیار سریع اتفاق افتاده است، بدون این‌كه تابش الكترومغناطیسی ساتع شده باشد.
فرضیه‌های متعددی در مورد نحوۀ پیدایش سیاهچاله‌های پرجرم وجود دارد. یك احتمال این است كه یك ابر گازی بزرگ به درون رمبش (فرو ریزش) کند. احتمال دیگر می‌گوید كه بعد از رمبش یك ستارۀ بزرگ و درخشان، كه حجم عظیمی از ماده را بلعیده، سیاهچاله‌ای شكل می‌گیرد. هنوز حدس دیگری وجود دارد و آن این است كه خوشه‌ای از سیاهچاله‌های كوچك در هم ادغام شده باشند. اما همۀ این احتمالات میلیون‌ها سال طول می‌کشد كه با مشاهدات اخیر (كه نشان می‌دهد سیاهچاله‌ها زمانی‌كه كمتر از یك میلیارد سال از عمر جهان می‌گذشت وجود داشته‌اند) مغایرت دارد.
به نظر می‌رسد رمبش تاریك قادر به ارائه راه‌حلی است كه توضیح دهد سرعت آهستۀ تراکم گازها چگونه به یک‌باره افزایش یافته و منجر به پیدایش زودهنگام‌تر سیاه‌چاله‌هاي بزرگ شده است. این تودۀ تاریك که در یک هستۀ متراکم تحت تاثیر واقع شده است، با مقیاس سیاه‌چاله‌های پرجرمی که امروزه در کهکشان‌ها سراغ داریم همخوانی دارد.
پیداست كه نیروی گرانشی مادۀ تاریك، قوی‌تر از نیروی حركتی كهكشان‌ها و خوشه‌های كهكشانی است. هرچند كه هنوز در مورد مبدأ، مشخصات و نحوۀ توزیع ذرات تاریك حدس‌های بسیاری وجود دارد. علیرغم آن‌كه ظاهراً مادۀ تاریك برهمکنشی با نور ندارد، با مادۀ معمولی از طریق گرانش برهمکنش دارد. به گفتۀ ساكستون: "مطالعات پیشین، برهمکنش گاز و مادۀ تاریك را نادیده گرفته‌اند، ولی ما با لحاظ کردن آن در مدلمان به تصویری واقعی‌تر رسیده‌ایم كه انطباق بیشتری با مشاهدات دارد و شاید ما را به پیدایش سیاه‌چاله‌های پرجرم اولیه رهنمون سازد".
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
برادران رایت

برادران رایت

برادران رایت











برادران رایت، ارویل رایت (به انگلیسی: Orville) متولد ۱۹ اوت ۱۸۷۱ (میلادی) در گذشته در ۳۰ می ۱۹۱۲ (میلادی) و ویلبر رایت (به انگلیسی: Wilbur) متولد ۱۶ آوریل ۱۸۶۷ (میلادی) در گذشته در ۳۰ ژانویه ۱۹۴۸ (میلادی) دو برادر آمریکایی اهل اوهایو بودند که به خاطر اختراع اولین هواپیمای قابل کنترل توانمد و سنگین تر از هوا در تاریخ ۱۷ دسامبر ۱۹۰۳ (میلادی) مشهور شدند.
آنها سالها بر روی گلایدر‌ها و وسایل نقلیه مشابه قبل از نخستین پروازشان کار می‌کردند. آنها همچنین بخاطر ابداع اولین روش منطقی برای هدایت هواپیما اشتهار دارند.

زندگینامه

ارویل در ۱۸۷۱ بدنیا آمد و ۴ سال از برادرش ویلبر بزرگتر بود.آنها فرزند سوم و ششم خانواده‌ای با هفت فرزند بودند[۱].انها ابتدا به دوچرخه فروشی و دوچرخه سازی روی آوردند.پس از پس اینکه خبری در روزنامه در روزنامه مبتنی بر مرگ یک گلایدر سوار خواندند ترغیب گشتند تا اطلاعاتی در این زمینه کسب کنند.در ۱۸۹۹ (میلادی) گلایدر مدل و در تابستان ۱۹۰۱ (میلادی) اولین گلایدر واقعی آنها برای آزمایش آماده شد.آنها کیتی هاوک را برای این موضوع انتخاب کردند.اما پرواز آن چندان موفقیت آمیز نبود.گلایدر بعدی آنها قناری نام گرفت.سپس مطالعات بیشتر روی این موضوع انجام دادند و دریافت که از مشکلات محاسباتی رنج می برند.سر انجام آنها توانستند در ۱۷ دسامبر ۱۹۰۳ اولین هواپیمای خود را ۴ بار به پرواز در آورند
 
  • Like
واکنش ها: eliz

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
هواپیما

هواپیما

هواپیما














هواپیمای نظامی آسپری نمونه‌ای از ترکیب بال ثابت و متحرک.


هواپیما هواگردی سنگین‌تر از هوا است.
در هواپیما اختلاف فشار هوائی که از روی بال و زیر بال می‌گذرد ایجاد نیروی برآر می‌کند و با خنثی شدن نیروی وزن، هواپیما به پرواز در می‌آید.
از نظر طرح و عملکرد هواپیماها را می‌توان به دو دسته هواپیما با بال ثابت و هواپیما با بال متحرک تقسیم کرد.
از نظر پیش‌رانش هواپیماها به دو دسته موتوردار و بی‌موتور تقسیم می‌شوند.
هواپیماهارا می‌توان از نظر کاربرد به دو دسته‌ بخش کرد: هواپیمای نظامی و هواپیمای غیرنظامی.
فهرست مندرجات





هواپیما با بال ثابت

بیشتر هواپیماهای امروزی به‌ویژه هواپیماهای مسافری در این دسته جای دارند.
منظور از بال ثابت آن است که بال هواپیما (بر خلاف هلیکوپتر) فقط در اثر پیش‌رانش نیروی برآر ایجاد می‌کند. اگرچه بال در بعضی هواپیماها برای جاگیری کمتر یا ملاحظات هواپویشی ممکن است باز و بسته شود ولی این‌گونه هواپیما را نیز دارای بال ثابت می‌شمارند چون باز و بسته شدن بال ایجاد نیروی برآر نمی‌کند.

هواپیما با بال متحرک

در بال‌گردها نیروی برآر ناشی از چرخش بال یا پروانه در هوا است. هلی‌کوپتر یا بالگرد شناخته‌شده‌ترین هواپیما با بال متحرک است. هواچرخ نوع دیگری از این‌گونه هواپیما است. بعضی از هواپیماها مثل و-۲۲ آسپری ویژگی‌های بال ثابت و بال متحرک را یکجا دارند.

هواپیمای موتوردار

موتور هواپیما وظیفه تأمین نیروی پیش‌رانش (در هواپیماهای با بال ثابت) یا چرخاندن پروانه و پیش‌رانش (در هواپیماهای با بال متحرک) را دارد.
تا اواخر جنگ جهانی دوم موتور هواپیماها از نوع پیستونی یا موتور احتراق داخلی بود. اکنون بیشتر هواپیماها از موتور جت استفاده می‌کنند. در بعضی هواپیماهای آزمایشی و نظامی از موتور موشکی استفاده می‌شود.

هواپیمای بی‌موتور

در هواپیمای بی‌موتور برای پیش‌رانش از نیروی گرانش زمین استفاده می‌شود. بادپر (گلایدر) نوع رایج هواپیمای بی‌موتور است. هواپیمای بی‌موتور را باید پیش از شروع پرواز با ابزاری جدا از آن به ارتفاعی مناسب رساند و پس از آن هواپیما می‌تواند با استفاده از نیروی گرانش و جریان‌های هوائی پرواز کند.

هواپیماهای نظامی

اصطلاح هواپیمای نظامی طیف وسیعی از هواپیماها را، از هواپیمای مدل گرفته تا بزرگ‌ترین هواپیمای جهان، در بر دارد. بسیاری از این هواپیماها فقط در اختیار ارتش‌ها و نیروهای هوائی کشورها است ولی بعضی از هواپیماهای نظامی با تغییر دادن هواپیماهای غیرنظامی به کارهای گمارده می‌شوند. جنگنده‌ها و هواپیماهای ترابری نظامی دو دسته شناخته شده‌تر هواپیمای نظامی هستند.

هواپیماهای غیرنظامی



انرژی خورشیدی نیروی محرکه این هواپیما را تأمین می‌کند.


هواپیماهای غیرنظامی نیز گستره وسیعی دارند و برای جابجائی مسافر یا بار و نیز تفریح و پژوهش و خدمات به‌کار می‌روند. استفاده نظامی از هواپیمای غیرنظامی برپایه قانون‌های بین‌المللی ممنوع است ولی گاه کشورها مخفیانه چنین می‌کنند.
برخی از هواپیماهای نظامی قدیمی با تغییراتی برای تفریح و پژوهش به هواپیمای غیرنظامی تبدیل شده‌اند.

تاریخ هواپیما

مخترع هواپیما به معنی امروزی را برادران رایت می‌دانند ولی با توجه به کوشش‌های هم‌زمان دیگران، برخی این نکته را قبول ندارند.
به‌هرحال کوشش برای پرواز سابقه‌ای بسیار دورتر از کار برادران رایت دارد. ذکر وسیله پروازی که با استفاده از چند پرنده ساخته شده در اساطیر ملل مختلف شاید اولین کوشش بشر برای طراحی هواپیما به‌شمار رود. مواردی که افرادی با بستن بال یا پارچه به‌خود برای پرواز از بلندی به پایین پریده‌اند نیز در تاریخ آمده‌است.
لئوناردو داوینچی نابغه ایتالیایی طرح‌های زیادی برای وسایل پرنده (مثلاً هلیکوپتر)از خود به‌جا گذاشته‌است.
اوتو لیلینتال آلمانی را اولین کسی می‌دانند که توانست با بستن بال به خود پروازی کوتاه را انجام دهد ولی چهل سال قبل از او سر جرج کی‌لی انگلیسی همین کار را با یک هواپیمای بی‌موتور ساخت خودش کرده بود.
در اواخر قرن نوزدهم و اوائل قرن بیستم کوشش برای ساخت هواپیمایی که قابل کنترل باشد (یعنی به خواست خلبان به چپ و راست و پائین و بالا برود) در فرانسه و آمریکا شدت گرفت. اولین پرواز کنترل شده به نام برادران رایت ثبت است. آنها این کار را در 17 دسامبر 1903 به طور آزمایشی انجام دادند و در سال 1905 هواپیمای آنان (پرنده ی رایت 3) کاملا تحت کنترل بود و می توانست به طور پایدار پرواز کند.
 
  • Like
واکنش ها: eliz

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
انواع هواپیما

انواع هواپیما

انواع هواپیما


تاریخچه

در هفدهم دسامبر ۱۹۰۳، دو برادر از ایالت اهایو (آمریکا) ماشین ابداعی خود را به پرواز در آوردند. «برادران رایت» پس از تدارک و پیش بینی تمامی تمهیدات لازم برای انجام پروازی سهل و ایمن ، روز ۱۴ دسامبر ۱۹۰۳ را برای اولین پرواز آزمایشی هواپیمای ابداعی خود انتخاب کردند که متأسفانه اولین اقدام آنها هرگز موفقیت آمیز نبود. اما سرانجام آنها موفق شدند که در روز ۱۷ دسامبر ، یعنی تنها سه روز بعد ، هواپیمای یک موتوره خود را برای چهار مرتبه در آسمان به پرواز در آورند و نام خود را برای همیشه در صدر فهرست پرندگان انسان نما به ثبت رسانند.

آنها در سال ۱۹۰۱ با اضافه کردن یک سکان افقی ، یا به عبارت بهتر «بالابر» ، در جلوی هواپیما موفق شدند تعادل طولی (یا جلو به عقب) هواپیما را حفظ کنند. یک سال بعد ، آنها یک سکان عمودی نیز برای تعبیه در پشت هواپیما ابداع کردند تا به کمک آن بتوانند هواپیما را به سمت جناحین متمایل سازند و به عبارتی آنرا در ارتفاع لازم به پرواز درآورند. بدین ترتیب ، آنها موفق شدند تعادل هواپیما را در هر سه بعد اصلی (شامل طول ، عرض و ارتفاع) حفظ کنند و اسباب کنترلی لازم را در طرح اصلی هواپیما بگنجانند.

برای تأمین نیروی پیشران هواپیما نیز آنها از یک موتور گازوئیلی ۴ سیلندر معمولی با قدرت ۱۲ اسب بخار استفاده کردند که البته برای کاهش وزن آن از عنصر آلومینیوم در ساخت کارتل آن سود بردند. برادران رایت برای انجام پروازهای آزمایشی خور ناحیه Outer Banks در ایالت کارولینای شمالی ، کمی آن سوتر از خطوط آهن حمل و نقل زمینی و همچنین کمی دورتر از کشتیهای پهلو گرفته در ساحل را که نقطه باد خیز بسیار مناسبی بود، انتخاب کردند. هواپیمای دوباله آنها از روی یک ریل پرتاب چوبی به مسافت حدود ۶۰ فوت (بیش از ۱۸ متر) و در جهت مخالف بادی به سرعت بیش از ۲۰ مایل در ساعت (بیش از ۳۲ کیلومتر در ساعت) به هوا بر می‌خاست.







در اولین آزمایش ، ویلبر مسافتی در حدود ۱۲۰ فوت را در مدت زمانی در حدود ۱۲ ثانیه طی کرد. در آخرین و طولانیترین پرواز نیز که بوسیله ویلبر انجام شد مسافتی در حدود ۸۵۲ فوت در ۵۹ ثانیه طی شد. حوالی ظهر آن روز ، یکی از معدود شاهدان این پروازها که جوانی به نام «جانی مور» بود پس از دیدن موفقیت برادران رایت ، در حالی که از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجید، شروع به دویدن در کنار ساحل کرد و فریاد زد: «آنها بالاخره موفق شدند، آنها بالاخره موفق شدند، چقدر خوب شد که آنها بالاخره پرواز کردند.»

«ویلبر رایت» که عمر کوتاه تری داشت در ۳۰ مه ۱۹۱۲ در اثر ابتلا به بیماری تیفوئید در سن چهل و پنج سالگی درگذشت و برادرش «ارویل» در ۳۰ ژانویه ۱۹۴۸ در سن هفتاد و شش سالگی بدرود حیات گفت.
تقسیم بندی انواع وسائل پرنده

در اولین قدم کلیه وسائل پرنده ساخته دست بشر را به دو دسته کلی تقسیم بندی می‌نمایند:



  • هواپیماها (Aircraft): وسائل پرنده جوی (اتمسفر)
  • فضاپیماها (Spacecraft): وسائل پرنده غیر جوی
برای تقسیم بندی هواپیما (Aircraft) ، جنبه‌های مختلف هواپیما را می‌توان در نظر گرفت. از نظر سرعت ، هواپیماها را می‌توان به چهار نوع زیر تقسیم بندی کرد:



  1. هواپیماهای مادون صوت ( Subsonic Aircraft (0 < M < 0.7
  2. هواپیماهای صوتی (Transonic Aircraft (0.7 < M < 1.2
  3. هواپیماهای مافوق صوت (Supersonic Aircraft (1 < M < 5
  4. هواپیماهای ماورای صوت ( Hypersonic Aircraft (5 < M
تفاوت این هواپیماها در اختلاف سرعتشان با سرعت صوت است. M عدد ماخ هواپیماست که می‌تواند با آن سرعت پرواز کند. عدد ماخ یک هواپیما عبارت است از نسبت سرعت هواپیما به سرعت صوت در ارتفاعی که هواپیما در آن ارتفاع پرواز می‌کند. بسته به نوع هواپیما از نظر سرعت ، قوانین حاکم بر آن متفاوت خواهد بود.







انواع هواپیما از نظر نوع بال

از نظر نوع بال ، بطور کلی دو نوع هواپیما وجود دارد:



  1. هواپیماهای با بال ثابت (Fixed wing Aircraft)
  2. هواپیماهای با بال چرخنده (Rotary wing Aircraft)
نوع اول هواپیما و به نوع دوم هلیکوپتر یا چرخبال نام دارد. هواپیما‌ها عموما‌ دارای بال ثابت هستند و در طول پرواز بال نمی‌چرخد. ولی هلیکوپتر ، هواپیمائی است که بالش در حال پرواز به دور یک محور می‌چرخد.
انواع هواپیما از نظر دارا بودن سرنشین

از نظر دارا بودن سرنشین ، هواپیماها به دو گونه کلی تقسیم می‌گردند:



  1. هواپیماهای با سرنشین (Manned Aircraft)
  2. هواپیماهای بدون سرنشین (Unmanned Aircraft)
هواپیماهای بدون سرنشین شامل موشک هدایت شونده ( Missile ) ، موشک هدایت نشونده ( Rocket ) ، هواپیماهای کنترل از راه دور ( RPV یا Remote Piloted Vehicle ) و غیره می‌باشند.







انواع هواپیما از نظر چگالی

از نظر جرم حجمی هواپیماها به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:



  • هواپیماهای سنگینتر از آزمایشهای مربوط به هوا (Heavier than Air Aircraft)
  • هواپیماهای سبک‌تر از آزمایش‌های مربوط به هوا (Lighter than Air Aircraft)
نوع دوم شامل بالن (Balloon) ، کشتی هوائی (Air ship) و مانند اینهاست.
انواع هواپیمای مانوری

از نظر قدرت مانوری ، هواپیماها به چهار نوع مختلف تقسیم می‌کردند:



  • هواپیماهای غیر مانوری (Normal (Non - Aerobatic) Aircraft)
  • هواپیماهای نیمه مانوری (Utility (Semi - Aerobatic) Aircraft)
  • هواپیماهای مانوری (Aerobatic Aircraft)
  • هواپیماهای بسیار مانوری (High Maneuverability Aircraft)
از جنبه‌های دیگر از قبیل وزن ، نوع برخاستن ، قدرت مخفی شدن از دید رادار (Stealth) ، موتور و ... نیز هواپیماها به انواع مختلف تقسیم بندی می‌شوند.
انواع هواپیمای نظامی (Military Aircraft)


  1. هواپیمای بمب افکن
  2. هواپیمای رهگیر
  3. هواپیمای جنگنده
  4. هواپیمای شکاری
  5. هواپیمای حمل و نقل نظامی
  6. هواپیمای شناسایی و جاسوسی
  7. هواپیمای مخفی از دید رادار (استیلت)
  8. هواپیمای سوخت رسان
  9. هواپیمای پشتیبانی نزدیک
  10. هواپیمای گشت
  11. هواپیمای آموزشی نظامی
  12. هواپیمای ضد زیر دریایی
  13. هواپیمای هشدار سریع
  14. هواپیمای فرماندهی هوایی
  15. هواپیمای مخابراتی
  16. هواپیمای سیبل (هدف)
  17. هواپیمای ضد شورش
  18. هواپیمای دیده بانی
  19. هواپیمای مراقبت دریایی
  20. هواپیمای آزمایشی
  21. هواپیمای ضد کشتی
  22. هواپیمای ضد تانک
  23. هواپیمای دفاع هوایی
انواع هواپیما از نظر مکانیزم پرواز


  • هواپیمای با باند صفر یا هواپیماهای عمود پرواز
  • هواپیمای با باند کوتاه - کمتر از 150متر
  • هواپیمای با باند معمولی
  • هواپیمای معمولی یا خشکی نشین
  • هواپیمای آب نشین توانایی فرود روی آب را دارند.
  • هواپیمای دو زیست
  • هواپیمای ناو نشین
انواع هواپیماها از نظر نوع موتور (Power Plant)


  • موتور پیستون پراپ:

    پراپ مخفف کلمه پروپلر (Propeller) و به معنی پروانه (ملخ) هواپیما می‌باشد. در اینگونه موتورها نیروی پیشران (Propulsion) توسط پروانه تولید می‌شود که پروانه نیز بوسیله موتور پیستونی می‌چرخد. محدودیت استفاده از این موتورها وزن آنهاست، زیرا درصورتی که نیروی زیادی از این موتور‌ها بخواهیم باید موتورهایی با وزن بسیار زیاد طراحی گردند.
  • موتور توربو پراپ (پراپ جت یا توربو ملخی):

    در این موتورها نیز نیروی اصلی توسط پروانه تولید می‌شود ولی چرخش پروانه توسط موتور جت صورت می‌گیرد. هواپیمای ایران 140 ( An - 140) نیز از این گونه موتورها بهره می‌گیرد.
  • موتور توربو جت:

    به زبان ساده این موتورها آزمایشهای مربوط به هوا را از ورودی (Intake) به داخل کشیده و پس آنکه انرژی زیادی به آزمایشهای مربوط به هوا داده شد آنرا با سرعت زیاده از انتهای موتور خارج می‌کند و تغییر سرعت قابل توجه در ورودی و خروجی موجب حرکت هواپیما می‌گردد.
  • موتور توربو فن:

    ساختمان اینگونه موتورها همان ساختمان موتورهای توربوجت است، با این تفاوت که این موتورها دارای قطر بزرگتری هستند و همه هوای ورودی از داخل موتور عبور نمی‌کند. بلکه مقداری آزمایشهای مربوط به هوا از اطراف بدنه موتور و در داخل یک پوسته حرکت می‌کند.
  • موتور توربو شفت:

    این موتورها در هلیکوپتر‌ها کاربرد دارند و شباهت زیادی به موتورهای توربو پراپ دارند.
  • موتورهای رم جت:

    این موتور‌ها در سرعتهای بسیار زیاد کاربرد دارند و دارای هیچ عضو چرخنده‌ای نمی‌باشند (برخلاف کلیه موتورهای دیگر).
اتفاقات مهم در تاریخ پرواز




*1500 طراحی یک وسیله پرنده توسط لئوناردو داوینچی *1783 اولین پرواز انسان توسط یک وسیله سبکتر از آزمایش‌های مربوط به هوا ﴿بالن هوای گرم برادران فرانسوی mongolfier﴾ *1903 7 دسامبر - پرواز برادران رایت با اولین هواپیمای موتور دار جهان *1939 پرواز اولین هواپیما با موتور جت ﴿heinkel he-178) *1947 چوک ییگر (chuck yeager) سرعت صوت را بوسیله اولین هواپیمای مافوق صوت جهان شکست. *1961 یوری گاگارین ، اولین انسان در فضا *1969 نیل آرمسترانگ ، اولین انسان بر روی ماه *1970 ورود بوئینگ 747 به آسمان ﴿اولین جامبو جت جهان ﴾ *1976 ورود کنکورد ﴿ اولین هواپیمای مسافربری مافوق صوت جهان ﴾ *1981 قرار دادن اولین شاتل فضایی جهان توسط امریکا در فضا
 
  • Like
واکنش ها: eliz

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
فضاپیما



مقدمه

تا کنون سه نوع اصلی فضاپیما ساخته شده است: ماهواره ، کاوشگر بدون سرنشین و فضاپیمای با سرنشین. همه‌ی فضاپیماها برای رفتن به فضا به موشکهای قوی نیاز دارند.




ماهواره‌ها

ماهواره‌ها ، فضاپیماهای بدون سرنشینی هستند که دور مدار زمین می‌گردند. آنها برای پژوهش درباره‌ی سیاره‌ی ما ، ارتباطات ، پیش بینی وضع هوا یا مثل تلسکوپ فضایی هابل ، برای اکتشافهای کیهانی به کار می‌روند. در این فضاپیماها دستگاههایی مانند گیرنده‌ها و فرستنده‌های رادیویی ، دستگاههای اندازه گیری ، دوربین و رایانه کار گذاشته شده است. انرژی لازم برای کار دستگاههای درون ماهواره ، از صفحه‌های خورشیدی فراهم می‌شود که انرژی نور خورشید را به الکتریسیته تبدیل می‌کنند.



فضاپیمای گرانت فوبوس

روباتها در فضا

از فضاپیماهای روباتی ، که به کاوشگر معروف‌اند، برای عبور از کنار سیاره‌های دیگر ، پیمودن مدار این سیاره‌ها یا نشستن روی آنها استفاده می‌شود. در این کاوشگرها دوربینها و ابزارهایی برای جمع آوری اطلاعات علمی و فرستادن آنها به زمین وجود دارد. این اطلاعات بصورت جریانی از علائم رادیویی به زمین فرستاده می‌شود. کاوشگرها موتورهای موشکی کوچکی دارند که به هنگام تغییر مسیر یا برای کاهش سرعت پیش از ورود به مدار زمین ، روشن می‌شوند، بعضی کاوشگرها وسیله‌ای برای نشستن روی سطح سیاره‌ها می‌فرستند که با استفاده از ترمز موشکی و چترهای نجات ، به آرامی فرود می‌آید.
سفرهای فضایی با سرنشین

نخستین فضاپیمای با سرنشین ، آپولو بود که در سال 1969 میلادی ، فضانوردان را به ماه برد. پس از آن ایستگاههای فضایی مداری و شاتلهای فضایی ساخته شدند. سفینه‌های با سرنشین باید هوا ، غذا و آب کافی برای زنده نگهداشتن و کار چند ماهه‌ی فضانوردان را در فضا همراه داشته باشند. مواد تازه را از زمین می‌توان با فضاپیماهای بدون سرنشین فرستاد. این سفینه‌ها می‌توانند در فضا به فضاپیمای با سرنشین متصل شوند.
موشکها

فضاپیماها برای رسیدن به سرعت لازم ورود به مدار زمین یا گریز از گرانش زمین ، به موشک پرتابی نیاز دارند. این موشکها اغلب سه بخش یا مرحله دارند. وقتی سوخت یک بخش تمام می‌شود، آن بخش سقوط می‌کند و بخش دیگر روشن می‌شود.




شاتلهای فضایی

شاتل فضایی مثل موشک بلند می‌شود و مثل هواپیما می‌نشیند و حداکثر با سرعت 28 هزار کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کند و نخستین شاتل فضایی به نام کلمبیا به زمان سازمان فضایی آمریکا (ناسا) در سال 1981 پرتاب شد. این پرتاب نشان داد که می‌توان به جای ساختن یک موشک جدید برای هر سفر فضایی ، موشکی را با قابلیت استفاده‌ی دوباره برای پرتاب سفینه به کار برد. شاتل محموله‌ی خود را به مدار پرتاب می‌کند، سرعت شاتل هنگام پرتاب بسیار تعیین کننده است. اگر سرعت خیلی زیاد باشد، ماهواره در فضا به پرواز در می‌آید و اگر خیلی کند باشد به زمین سقوط می‌کند.
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
کاوشگر فضایی

کاوشگر فضایی

کاوشگر فضایی



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-browse_categories.php?parentId=546
مقدمه

کاوشگر فضایی سفینه‌ای بی سرنشین است که برای کاوش منظومه شمسی به فضا پرتاب می‌شود. کاوشگر حامل تجهیزات و دوربینهایی جهت گردآوری اطلاعات و ارسال آن به زمین بصورت علایم رادیویی است. کاوشگرها از ستاره دنباله‌دار هالی دو سیارک و کلیه سیارات بجز پلوتون دیدن نموده‌اند و به خورشید نیز نزدیک شده‌اند، معمولا آنها از کنار سیارات یا قمرهایشان می‌گذرند و یا جهت نقشه برداری از سطح آنها در مدارشان می‌گردند و یا به منظور بررسی جزئیات محیط آنها فرود می‌آیند.







هدف از ساخت کاوشگرها حمل دوربینهای تلویزیونی و ابزارهای لازم برای جمع آوری اطلاعات به فضا است. این ابزارها اطلاعات حمع آوری شده به زمین را مخابره می‌کنند. موشک پرتاب ، تنها سرعت اولیه لازم را به کاوشگرهای فضایی می‌دهد و این موتورهای خود کاوشگر هستند که به آنها اجازه تغییر جهت می‌دهند.

انرژی کاوشگرهایی که به اکتشاف بین سیاره‌ای مشغولند، بوسیله سلولهای خورشیدی تأمین می‌شود، ولی انرژی کاوشگرهایی که در قسمتهای دورتر منظومه شمسی در حال اکتشاف هستند، بوسیله مواد رادیو اکتیو تأمین می‌شود. معمولا جهت آنتنهای رادیویی بطرف زمین است، تا از یک سو تصاویر و اطلاعات را به زمین بفرستد و از سوی دیگر دستورات لازم را از مرکز هدایت زمینی دریافت کنند.
وظایف مدار پیما

کاوشگری که در مدار یک سیاره قرار می‌گیرد، می‌تواند آن را از نزدیک مشاهده کند و تصاویری از آن رانیز به زمین بفرستد. این تصاویر سطح کامل سیاره مذکور را با جزئیات به تصویر می‌کشند. کاوشگرهایی که در مدار سیاره زهره می‌چرخیدند برای نفوذ در لایه ابرهای ضخیم و نقشه برداری سطح زیر آنها از رادار استفاده می‌کردند. کاوشگرها بدلیل سالها ماندن در مدار یک سیاره ، می‌توانند تغییرات سطح سیاره مذکور را ضبط کنند.

برای مثال ، مدار پیماهای وایکینگ به مدت 4 سال در مدار مریخ باقی ماندند و توانستند طوفانهای غباری در سطح مریخ را با جزئیات ضبط کنند. اگر در یک مأموریت از سفینه فرود استفاده شود، مدار پیما می‌تواند پیامهای ارسالی سفینه فرود از سطح یک سیاره یا قمر را گرفته و به زمین مخابره کند. پیامها در زمین بوسیله رایانه‌های مرکز هدایت تجزیه و تحلیل می‌شوند.







وظیفه سفینه فرود

کاوشگرهای فرود به جمع آوری نمونه‌های خاکی و سنگی در سطح سیاره می‌پردازند. دانشمندان نمونه‌ها را از نظر ساختار شیمیایی مورد تجزیه قرار می‌دهند تا عناصر تشکیل دهنده آنها را کشف کنند. البته می‌توان این نمونه‌ها را به زمین آورد و در اینجا به مطالعه آنهاپرداخت. کاوشگرهای وایکینگ که در سال 1976 میلادی در سیاره مریخ فرود آمدند، آزمایشگاههای خود را به ابزار خودکار مجهز کرده بودند. این ابزار خاک را برای یافتن نشانه‌های حساس آزمایش می‌کردند. آنها همچنین هوای سیاره مریخ را مورد مطالعه قرار دادند. از دیگر کارهای آنها می‌توان به فرستادن تصاویر دقیق محلهای فرود در سیاره مریخ به زمین اشاره کرد.

می‌توان بقایای کاوشگرهایی که در سطح سیارات فرود آمده یا متلاشی شده‌اند را در مریخ ، زهره و ماه یافت. اکنون چهار کاوشگر فضایی سیارات منظومه شمسی را ترک کرده بسوی ستارگان دیگر رهسپارند.
مشخصات و وظایف کاوشگرها

اولین کاوشگری که از محدود منظومه شمسی خارج شد٬ پایونیر 10 بود که در 13 ژوئن 1983میلادی از مدار نپتون گذشت. این کاوشگر رهسپار ستاره راس 248 در صورت فلکی ثور است و انتظار می‌رود تا سال 2000 میلادی با زمین در ارتباط باشد. پایونیر 11 در جهت مخالف پایونیر 10 از منظومه شمسی خارج می‌شود.

ویجر 1 و 2 نیز تقریبا تا سال 2010 میلادی اطلاعاتی در مورد میدان انرژی خورشید مخابره خواهند کرد. انتظار می‌رفت کاوشگر گالیله که در سال 1989 میلادی پرتاب شده ٬ تا دسامبر 1997 میلادی اطلاعاتی درباره مشتری و چهار قمر بزرگ و درخشانش یعنی گانیمید ٬ کالیستو ٬ ‌آیو و اروپا به زمین مخابره کند. جوتو که فعالیتش بعد از ملاقات با ستاره دنباله‌دار هالی در سال 1986 میلادی متوقف شده بود٬ مجدداْ در سال 1992 میلادی برای رویارویی با ستاره دنباله دار گریگ - اسکیلرآپ بکار انداخته شد. بعدا به وضعیت سکون بازگردانده شد٬ ولی می‌توان در آینده آنرا فعال نمود.

مارینر 10 در سال 1973 میلادی برای مطالعه زهره ، عطارد پرتاب شد که هنوز به دور خورشید می‌چرخد ولی تماس با این کاوشگر در سال 1975 میلادی قطع شد. ماژلان که در سال 1989میلادی برای نقشه برداری از زهره با کمک رادار پرتاب شد٬ شش بار این سیاره را بررسی کرد و سپس در مدار پایینتری مستقر شد. در 12 اکتبر 1994 میلادی ماژلان به درون جو زهره فرو رفت و منهدم شد.

پایونیر 10 که در مارس 1972 میلادی پرتاب شده ٬ بسوی ستاره‌ای به نام راس 248 در صورت فلکی ثور حرکت می‌کند و 33 هزار سال دیگر به آن می‌رسد. پایونیر 11 ٬ که در آوریل 1973 میلادی پرتاب شد٬ اکنون در مسیر ستاره لاندا عقاب در صورت فلکی عقاب حرکت می‌کند و طی مدت تقریبا 74 میلیون سال از آن می‌گذرد. در سپتامبر 1995 میلادی ناسا سرانجام تماس با پایونیر 11 را متوقف کرد، زیرا نیروی کاوشگر برای اداره تجهیزاتش و انتقال اطلاعات ضعیف بود.

ویجر 1 که در سپتامبر 1977 پرتاب شد٬ بسوی ستاره‌ای به نام 3888 79 + AC در صورت فلکی زرافه در حرکت است و 40 هزار سال طول می‌کشد تا ویجر 2 که در اوت 1977 پرتاب شده به ستاره شعرای یمانی در صورت فلکی دب اکبر برسد. انتظار می‌رود کاوشگر اولیسه که در سپتامبر 1995 میلادی سفرش را از زیر قطب جنوبی خورشید به بالای قطب شمالی آن تکمیل کرد، در سال 2000 میلادی به قطبهای خورشید باز گردد.

کاوشگرهای وایکینگ 1 و 2 که در سال 1976میلادی به مریخ رسیدند٬‌ در اواسط دهه 1980 میلادی به فعالیت خود خاتمه دادند و در مدار بالاتری مستقر شدند. آنها همچنان تا دهه اول یا دوم قرن بیست و یکم در مدار مریخ می‌چرخند و سپس به این سیاره سرخ اصابت می‌نمایند. خاک نشین وایکینگ 2 فقط چهار سال کار کرد. هر دو کاوشگر وایکینگ استرلیزه شده بودند تا مبادا مریخ را آلوده کنند.
 
  • Like
واکنش ها: eliz

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
رادار

رادار

رادار



رادار دستگاهی است که امواج الکترومغناطیسی را پخش می‌کند و برای ردیابی اجسام مختلف در شرایط متفاوت بکار می‌رود. نمی‌توان رادار از اختراعهای انسان به شمار آورد، بلکه باید آن را کشف یک قانون معمولی طبیعت دانست.
مقدمه

خیالپردازی در بسیاری از مواقع به حقیقت می‌پیوندد. جالب است بدانید که اختراع رادار هم در حقیقت همانند بسیاری از اختراعات دیگر ریشه در یک داستان علمی - تخیلی دارد. واژه رادار که امروزه در سرتاسر دنیا کاربرد دارد، همانند رادیو و تلویزیون یک اصطلاح بین المللی شده است. در واقع اختراع رادار از یک پدیده فیزیکی و بسیار طبیعی به نام انعکاس گرفته شده است، همه ما بارها و بارها بازگشت صدا را در مقابل صخره‌های عظیم تجربه کرده‌ایم. نور خورشید هم با استفاده از همین پدیده است که از سوی ماه و در هنگام شب به ما می‌رسد.

امواج رادیویی و الکترومغناطیس نیز قابلیت انعکاس و بازتاب دارند و رادار بر اساس همین خاصیت ساده بوجود آمد. ساده‌ترین رادارها در حقیقت از یک فرستنده و یک گیرنده رادیویی بوجود آمدند. این وسایل ابتدایی فقط قادر بودند وجود شیء را اعلان کنند و به هیچ وجه توانایی تشخیص اندازه و ویژگیهای دیگر آن را نداشتند. بنابراین بشر در ساخت رادار نیز از طبیعت استفاده‌های فراوان و اساسی کرده و با تغییراتی جزئی برای خود وسیله‌ای سودمند ساخته است.




تاریخچه

نخستین بار در سال 1901 « هوگو ژرنسبارک » که او را «ژول ورن» آمریکایی می‌نامند، در یک داستان علمی _ تخیلی ، آن را طرح ریزی کرد. در سال 1906 ، یک دانشجوی 23 ساله آلمانی ، به نام « هولفس یر » دستگاهی ساخت که با اصول رادارهای امروزی می‌توانست امواجی را بسوی موانع بفرستد و بازتاب آنها را دریافت دارد. آزمایش اساسی ارسال امواج الکترومغناطیسی بسوی هواپیماهای در حال پرواز ، بوسیله یک دانشمند فرانسوی به نام « پیر داوید » انجام یافت. در آغاز جنگ دوم جهانی بود که تکنسینهای انگلیسی موفق شدند، نخستین مدلهای راداری امروزی را بسازند. اما کار او یک مشکل اساسی داشت. امواج تا نقطه‌ای که او می‌خواست نمی‌رسیدند و تنها تا پنج هزار متر برد داشتند.

به همین دلیل یک فرانسوی دیگر به نام "موریس پونت" در سال 1930 موفق به اختراع دستگاهی جالب به نام "مانیترون" شد که امواج بسیار کوتاه رادیویی را بوجود می‌آورد و به همین دلیل رادارهایی که به کمک این وسیله تکمیل شدند توانستند تا دهها کیلومتر بیش از رادار قبلی امواج را ارسال کنند. دستگاه اختراعی پونت در سال 1935 ابتدا در کشتی معروفی به نام نرماندی نصب شد و توانست آن را از خطر برخورد با کوههای عظیم یخی شناور در اقیانوس محافظت کند و به این ترتیب رادار لاوه بر استفاده وسیع در هوا ، سطح دریاها را هم به تسخیر خود در آورد.




مکانیسم عمل

همانطور که امواج دریا و امواج صوتی پس از رسیدن به مانعی منعکس می‌شوند، امواج الکترومغناطیسی هم وقتی به مانعی برخورد کردند، بر می‌گردند و ما را از وجود آن آگاه می‌سازند. به کمک امواج الکترومغناطیسی نه تنها از وجود اجسام در فاصله دور باخبر می‌شویم، بلکه بطور دقیق تعیین می‌کنیم که آیا ساکن هستند یا از ما دور و یا به ما نزدیک می‌شوند؟ حتی سرعت جسم نیز بخوبی قابل محاسبه است. وقتی امواج منتشر شده از رادار ، به یک جسم دور برخورد می‌کنند، به طرف نقطه حرکت بر می‌گردند. امواج برگشتی توسط دستگاههای خاص در مبدا تقویت می‌شوند و از روی مدت رفت و برگشت این امواج ، فاصله بین جسم و رادار اندازه گیری می‌شود.
کاربردها

زمانی رادار وارد جنگلها شد، انگلستان پایگاههای وسیعی را با رادار مجهز کرد و به این ترتیب هواپیماهای آلمانی در کار خودشان دچار اختلال شدند. به عقیده بسیاری از کارشناسان همین رادار بود که آلمان را علی رغم حمله‌های گسترده هوایی بر روی شهرهایی نظیر لندن ، ناکام گذاشت. همچنین بسیاری از زیر دریاییهایی که تعداد زیادی از کشتیهای حمل و نقل و ناوهای جنگی متفقین را به قعر دریا می‌فرستادند، با کمک رادارها شناسایی شدند و در عملیات گوناگون خود دچار شکست گردیدند.

رادارها حتی در توپخانه‌ها ، موشک اندازها و جنگهای زیر دریاییها نیز وارد عمل شدند و توجه قدرتهای بزرگ تسلیحاتی را ، حتی پس از شکست هیتلر و پایان جنگ جهانی به خودشان جلب کردند. اما صرف نظر از کاربردها نظامی، رادار خدمات صلح آمیز بسیاری را برای انسان امروزی در برداشته است. کاهش سوانح در مسافرت های دریایی و هوایی همگی مدیون رادار هستند.

در حقیقت یکی از مهمترین کاربردهای علمی رادار با آغاز عصر فضا ه وجود آمد و بشر توانست برای اولین بار با کمک رادار به فضا دسترسی پیدا کند و حتی سطح سیاره ها و اشکال گوناگون آنها را شناسایی کند. این موفقیت سالها قبل از آنبود که سفینه ها بتوانند از سطح سیارات عکسبرداری کنند. بنابراین رادار علی رغم خرابی هاییکه با گسترده تر کردن جنگلها به وجود آورد، توانست خدمات بسیار ارزنده ای را برای جامعه بشری به ارمغان آورد و انسان این همه را مدیون طبیعت بی ادعاست!







مرکز کنترل ترافیک فرودگاهها برای ردیابی هواپیماها چه آنها که بر روی باند فرودگاه قرار دارند و چه آنها که در حال پرواز هستند و هدایت آنها از رادار استفاده می‏کنند. در برخی از کشورها پلیس از رادار برای شناسایی خودروهای با سرعت غیر مجاز استفاده می‏‏کند. ناسا از رادار برای شناسایی موقعیت کرة زمین و دیگر سیارات استفاده می‏کند، همین طور برای دنبال کردن مسیر ماهواره‏ها و فضاپیماها و برای کمک به کشتی‏ها در دریا و مانورهای رزمی از آن استفاده می‏شود. مراکز نظامی نیز برای شناسایی دشمن و یا هدایت جنگ‏افزارهایشان از آن استفاده می‏کنند.

هواشناسان برای شناسایی طوفانها، تندبادهای دریایی و گردبادها از آن استفاده می‏برند. شما حتی نوعی خاص از رادار را در مدخل ورودی فروشگاهها می‏بینید که در هنگام قرار گرفتن اشخاص در مقابلشان، درب را باز می‏کنند. بطور واضح می‏بینید که رادار وسیله‏ای بسیار کاربردی می‏باشد. در این بخش از مقالات ما به اسرار رادار می‏پردازیم. استفاده از رادار عموماً در راستای سه هدف زیر می‏باشد:

شناسایی حضور یا عدم حضور یک جسم در فاصله‏ای مشخص – عمدتاً آنچه که شناسایی می‏شود متحرک است و مانند هواپیما ، اما رادار قادر به شناسایی حضور اجسام که مثلاً در زیر زمین نیز مدفون شده‏اند، می‏باشد. در بعضی از موارد حتی رادار می‏تواند ماهیت آنچه را که می‏یابد مشخص کند، مثلاً نوع هواپیمایی که شناسایی می‏کند. شناسایی سرعت آن جسم- دقیقاً همان هدفی که پلیس از آن در بزرگراهها برای کنترل سرعت خودروها از آن استفاده می‏کند.

جابجایی اجسام – شاتل‏های فضایی و ماهواره‏های دوار بر دور کره زمین از چیزی به عنوان رادار حفره‏های مجازی برای تهیه نقشه جزئیات ، نقشه‏های عوارض جغرافیایی سطح ماه و دیگر سیارات استفاده می‏کنند. تمام این سه عملیات می‏تواند با دو پدیده‏ای که شما در زندگی روزمره با آن آشنائید پیاده شود: «پژواک» و «پدیده دوپلر» این دو پدیده بسادگی قابل فهم می‏باشند، چرا که هر روزه شما با آنها در حوزه شنوایی خویش برخوردارید. رادار از این دو پدیده در حوزه امواج رادیویی استفاده می‏برد.
رادار در طبیعت

شاید رادار طبیعی بیشترین استفاده را برای خفاش دارد. چرا که این پرنده شب پرواز ، دارای حس بینایی ضعیفی است و به کمک طبیعت راداری که دارد، می‌تواند موانع دور و بر خود را تشخیص دهد. خفاش هنگام پرواز فریادهای ابر صوتی خاصی ایجاد می‌کند که پس از برخورد با اجسام مختلف ، منعکس می‌شود و به گوش خفاش می‌رسد. بوسیله همین پژواک صداهای ابر صوتی است که نوع مانع و فاصله آن را تشخیص می‌دهد و طوری پرواز می‌کند که از تصادم با آنها در امان باشد.
بالنها و دلفینها نیز از همین پدیده بازتاب استفاده می‌کنند که در مورد بازتابهای صوتی به آن "سونار" گفته می‌شود.
مباحث مرتبط با عنوان


 
  • Like
واکنش ها: eliz

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
کاوشگر اولیس

کاوشگر اولیس

کاوشگر اولیس





مقدمه

اولیس کاوشگری بود که از صفحه فرضی فضا که حاوی کلیه مدارهای سیارات است گذشت این کار نیازمند مساعدت میدان جاذبه مشتری بود کاوشگر اولیس در پروازش در سال 1994 از قطب جنوبی خورشید و در سال 1995 از بالای قطب شمالی آن گذشت و مطالعه باد خورشیدی و میدان مغناطیسی خورشید بر فراز قطبهایش را امکان پذیر ساخت.



اولیس
اولین کاوشگری بود که
به مدار قطبی اطراف خورشید ارسال شد.

جنگ ستارگان

دیوید میلر ، استاد مهندسی انستیتو فناوری ماساچوست (MIT) ، در اولین جلسه درس مهندسی خود در سال 1999، فیلم جنگهای ستاره‌ای را برای دانشجویانش پخش‌کرد. در صحنه‌ای از فیلم ، جایی ‌که لوک اسکای‌واکر شمشیر لیزری‌اش را دربرابر یک جستجوگر هدایت ‌شونده امتحان می‌کند، میلر پخش فیلم را برای لحظه‌ای متوقف کرد و به دانشجویانش گفت: می‌خواهم برای پروژه نهایی این درس ، یکی از این جستجوگرها را برایم بسازید. پس از هفت ‌سال تلاش ، بالاخره بخشی از این درخواست استاد کهنه ‌کار ام‌آی‌تی به حقیقت پیوست. بالاخره ریز ماهواره اسفی‌یرز (SPHERES) که ماهواره‌ای هدایت‌شونده به‌قطر تنها بیست سانتیمتر است، در ایستگاه فضایی بین‌المللی به‌ پرواز در آمد. نتایج این آزمایشها که به ‌تازگی اعلام شده ‌است، نشان از پرواز موفقیت‌آمیز این ماهواره کوچک دارد.

اسفی‌یرز به موشک یا لیزر مجهز نیست و برای حرکت از پیش‌رانهای گاز فشرده دی‌اکسید‌کربن استفاده می‌کند. این ابزار در واقع ، آزمایشگاهی است که برای آزمودن نرم ‌افزارهای کنترل‌ کننده مجموعه ماهواره‌ها بکار می‌رود. کافی است نرم‌افزار بر روی رایانه هدایت‌گر نصب شود تا اسفی‌یرز حرکتهای برنامه‌ریزی‌ شده را انجام دهد. گام بعدی مسوولان اسفی‌یرز ، ارسال نمونه‌های دیگر این ریزماهواره بوسیله شاتلهای فضایی است. نزدیکترین پرواز را شاتل دیسکاوری در هفته دوم تیر ماه انجام خواهد داد.
مباحث مرتبط با عنوان


 

نظرپور

عضو جدید
باسلام:
ازاین همه اطلاعات باارزش ممنون هستم.
دوستارشما نظرپور(عضو باشگاه)
 

Similar threads

بالا